با مديريت و توسعه گردشگري در مراتع مي توان از طريق ايجاد اشتغال و بهبود وضع مالي بهره برداران از فشار وارده بر مرتع کاست. همچنين از تخريب منابع آب، خاک و پوشش گياهي جلوگيري کرد و فرسايش را کاهش داد. هدف اين مطالعه تعيين معيارهاي موثر در استفاده هاي اکو توريسمي و گردشگري از مراتع و تعيين سايت گردشگري در مراتع مورد مطالعه و در نهايت رسيدن به توسعه پايدار در مديريت صحيح مراتع است. در اين مطالعه براي شناسايي معيارها و ارزيابي گستره هاي مرتعي جهت استقرار کاربري گردشگري، از روش ارزيابي پارامتريک مبتني بر تلفيق بهينه استفاده شد. بر اين اساس، به طورکلي معيارهاي وضعيت زمين، خاک، مخاطرات محيطي، منابع آبي، پوشش گياهي و اقليم به عنوان عوامل محيطي و معيارهاي جذابيت هاي طبيعي، تاريخي و فرهنگي، دسترسي، کاربري اراضي و تقاضاي تفرجي به عنوان عوامل اقتصادي و اجتماعي براي ارزيابي توان گردشگري طبيعي حوزه آبخيز تاريک دره همدان استفاده گرديد. با استفاده از GIS و معيارهاي مذکور 156000 مترمربع (15.6 هکتار) از وسعت اين حوزه براي تفرج متمرکز مناسب تشخيص داده شد و نتايج نشان داد مابقي مساحت اين منطقه (5138 هکتار) محدوديتي براي تفرج گسترده ندارد. توان گردشگري طبيعي از حيث شاخص هاي اقليمي در اين منطقه، در ماه هاي مرداد، تير، خرداد، شهريور و ارديبهشت به ترتيب حائز بيشترين مطلوبيت است. بر اساس معيارهاي اکولوژيک و اقتصادي و اجتماعي، 9 پهنه تفرجي به عنوان موقعيت و يا گزينه هاي انتخاب عرصه هاي مطلوب براي تفرج متمرکز در منطقه بدست آمد و امتياز هر کدام از پهنه ها مشخص شد. با توجه به حضور هر کدام از شاخص ها و ميزان امتياز آنها پهنه ها اولويت بندي گرديد.
واژگان کلیدی
مرتع، گردشگری، طبیعت گردی، معیارهای مناسب
برای دانلود این مقاله به لینک زیر مراجعه کنید.
https://www.sid.ir/fa/journal/ViewPaper.aspx?ID=172738
آموزش کاربردی GIS وRS
همراه با فیلم و کتاب
همراه با پروژه های کاربردی
مدرس:
دکتر سعید جوی زاده
تلفن ثبت نام:
09382252774
آدرس وب سایت:
بدون دیدگاه