شاید اولین استفاده از geospatial در هند برای کنترل COVID-19 در ایالت کرالا بوده است. در اینجا ، موارد COVID-19 بر روی نقشه ترسیم شده و “نقشه های حرارتی” برای نشان دادن خوشه های احتمالی و کمک به ترسیم مناطق مهار ایجاد شده اند. مواردی وجود داشته است که سفر افراد مبتلا به COVID-19 ترسیم و تبلیغ شده است و از طریق افرادی که احتمالاً عفونت را از این افراد گرفته اند ، از یک چکاپ پس از عمل استفاده می شود. در حالی که سیستم های فضایی به نقشه برداری کمک کرده اند ، کنترل واقعی توسط پاهای زمین انجام شده است. کارمندان بهداشت از این سیستم برای پیگیری بیماران و حرکت و تماس آنها استفاده کرده اند.

در تقابل شدید ، برنامه های ردیابی تماس هستند که در سراسر جهان تکثیر شده اند. در ابتدا توسط چین آغاز شد و سپس توسط کره جنوبی ، سنگاپور و هند انتخاب شد. MIT Technology Review 30 برنامه از این دست را که در سراسر دنیا مورد استفاده قرار می گیرد ، ذکر کرده است. اپل و گوگل با هم همکاری کرده اند تا یک API تهیه کنند که توسط 23 کشور برای ایجاد برنامه های ردیابی مخاطب خود انتخاب شده است. بیشتر این برنامه ها به استثنای Apple-Google API به میزان کمتری یا بیشتر به حریم خصوصی افراد حمله می کند. چنین برنامه هایی جایگزین پا روی زمین نیستند بلکه فقط به چنین کارگرانی کمک می کنند. بسیاری از ایمنی فردی ساخته شده است. برنامه پرطرفدار سنگاپور را در نظر بگیرید. از آنجا که فقط یک پنجم مردم از این برنامه استفاده می کنند ، احتمال این که هر دو نفر در نزدیکی این برنامه را روی تلفن های هوشمند خود داشته باشند فقط 4٪ است.

کاربرد واقعی مکان فضایی زمانی است که با ابزارهای دیگری مانند AI ترکیب شود. همانطور که مقاله ای در این نسخه نشان می دهد ، با استفاده از این دو فناوری در کنار هم ، که به طور مناسب GeoAI نامیده می شود ، ممکن است موارد غیرمعمول ذات الریه در ووهان در ماه دسامبر کشف شود ، که معلوم شد COVID-19 است. برای تعیین مکان خوشه ها و خوشه های بالقوه بر اساس داده های سفر و ردیابی تماس باید از چنین تکنیک هایی استفاده شود. از همه مهمتر ، چنین برنامه هایی می توانند به ابزاری مهم در زره پوش سازمانهای مراقبت های بهداشتی برای استشمام موارد همه گیر احتمالی تبدیل شوند.

منطقه ای که سیستم های فضایی باید به آن بپردازند ، سناریوی پس از همه گیری است. یک چیز ، COVID-19 اینجا است تا بماند. پیامدهای این امر در مراقبت های بهداشتی ، مسافرت ، حمل و نقل ، منابع انرژی و صنعت چه خواهد بود؟ به طور فزاینده ای روشن می شود که جهان خیلی زود به حالت قبل از همه گیری خود باز نمی گردد. قفل کردن نشان داده است که تأثیر توسعه بی رویه قابل برگشت است. در حالی که نمی توانیم در شرایط قفل دائمی بمانیم ، روشن است که توسعه کنترل شده راه پیش رو است. فناوری های فضایی می توانند و باید اطلاعات لازم را در اختیار برنامه ریزان آینده قرار دهند تا به آنها در یافتن راهی به سوی آینده پایدار کمک کن