در اين مقاله جهت پهنه بندي خطر فرسايش از مدل EPM استفاده شد. در اين مدل چهار عامل ضريب فرسايش حوضه آبخيز (Y)، ضريب استفاده از زمين (Xa)، ضريب حساسيت سنگ و خاک به فرسايش(Y) و شيب متوسط حوضه (I) در برآورد ميزان رسوب و پهنه بندى فرسايش موثر هستند. از آنجايي که عوامل مختلف، تاثير و درجه اهميت متفاوتي در فرسايش دارند هر يک از پارامترها با توجه به نسبت اهميت به کلاسهاي متفاوتي طبقه بندي و مطابق مدل فوق در محيط GISعمليات استاندارد سازي بر روي لايه هاي مزبور اعمال گرديد. در نهايت لايه هاي تهيه شده در مدل تجربي EPM قرار داده شده، تلفيق گرديدند و نقشه پهنه بندي خطر فرسايش حاصل شد. نتايج حاصله از اين پهنه بندي نشان مي دهد که حدود 57% استان در پهنه فرسايش بسيار شديد، 14% شديد، 5% متوسط، و 24% در طبقات کم و خيلي کم است. بخشهاي جنوبي و شمال شرقي استان به واسطه داشتن سنگهاي با مقاومت پايين، شيب بالا نسبت به فرسايش از حساسيت بيشتري برخوردار است. نتايج حاصل از اين پهنه بندي همچنين نشان داد که در مناطق شمال غربي علي رغم حساسيت بالاي تشکيلات زمين شناسي به فرسايش، ميزان فرسايش پذيري اين منطقه کم مي باشد. اين مساله اهميت پارامتر شيب را نسبت به زمين شناسي در ايجاد فرسايش نشان مي دهد.
واژگان کلیدی
پهنه بندی فرسایش، استان گلستان، GIS، مدل EPM،
برای دانلود این مقاله به لینک زیر مراجعه کنید.
https://www.sid.ir/fa/journal/ViewPaper.aspx?ID=137173
آموزش کاربردی GIS وRS
همراه با فیلم و کتاب
همراه با پروژه های کاربردی
مدرس:
دکتر سعید جوی زاده
تلفن ثبت نام:
09382252774
آدرس وب سایت:
بدون دیدگاه