فصل 10 کتاب سخنرانی به سبک TED : تصاویر ها سخن می گویند
اسلایدها درد دارند!
در قرن بیست و یکم، ما این توانایی را داریم که کلام گفتاری را با مجموعه ای خیره کننده از فناوری‌ها تکمیل کنیم که اگر به درستی انجام شود، ممکن است صحبت به سطح کاملاً جدیدی برسد. عکس‌ها، تصاویر، تایپوگرافی زیبا، نمودارها، اینفوگرافیک‌ها، انیمیشن‌ها، ویدیوها، صداها، شبیه‌سازی‌های کلان داده – همگی می‌توانند هم قدرت توضیحی یک سخنرانی و هم جذابیت زیبایی‌شناختی آن را افزایش دهند.
با وجود این، اولین سوالی که باید از خود بپرسید این است که آیا واقعاً به آن نیاز دارید یا خیر. این یک واقعیت قابل توجه است که حداقل یک سوم از پربیننده ترین سخنرانی‌های TED به هیچ وجه از اسلایدها استفاده نمی‌کنند.
چطور ممکنه؟ مطمئناً یک گفتگو به علاوه تصاویر همیشه جالب تر از یک سخنرانی است؟ خوب نه، در واقع. اسلایدها حداقل کمی توجه را از بلندگو دور کرده و روی صفحه نمایش می‌دهند. اگر تمام قدرت یک سخنرانی در ارتباط شخصی بین گوینده و مخاطب باشد، اسلایدها ممکن است در واقع مانع آن شوند.
اکنون، مطمئناً اینطور نیست که بین صفحه نمایش و بلندگو، یک مبادله توجه با مجموع صفر وجود داشته باشد. آنچه روی صفحه نمایش داده می‌شود اغلب مقوله ذهنی متفاوتی با آنچه گفته می‌شود را اشغال می‌کند. برای مثال زیبایی شناسی در مقابل تحلیلی. با این وجود، اگر هسته سخنرانی شما به شدت شخصی است، یا اگر وسایل دیگری برای زنده کردن صحبت‌های خود دارید – مانند طنز یا داستان‌های زنده – بهتر است جلوه‌های بصری را فراموش کنید و فقط روی صحبت شخصی با مخاطب تمرکز کنید.
و برای هر سخنران، موارد زیر صادق است: اصلاً نداشتن اسلاید بهتر از اسلایدهای بد است.
با این حال، اکثر گفتگوها از اسلایدهای عالی بهره می‌برند، و برای برخی از گفتگوها، بصری تفاوت مطلق بین موفقیت و شکست است.
TED در اصل کنفرانسی بود که صرفاً به فناوری، سرگرمی و طراحی اختصاص داشت و حضور طراحان به سرعت این انتظار را ایجاد کرد که اسلایدها ظریف و تأثیرگذار باشند. مسلماً، این سنت دلیل اصلی شروع سخنرانی TED است.
بنابراین عناصر کلیدی برای جلوه‌های بصری قوی چیست؟
آنها به سه دسته تقسیم می‌شوند:
- افشا
- توان توضیح
- جاذبه زیبایی شناسی
بیایید آنها را به نوبه خود مدیریت کنیم.
آشکار کردن!
واضح ترین مورد برای تصاویر بصری صرفاً نشان دادن چیزی است که توصیف آن دشوار است. ارائه کار اکثر هنرمندان و عکاسان البته به انجام این کار بستگی دارد. کاوشگری که یک سفر دریایی را فاش می‌کند یا دانشمندی که از یک کشف پرده برداری می‌کند نیز می‌تواند از تصاویر بصری در این راه استفاده کند.
ادیت ویدر بخشی از تیمی بود که برای اولین بار این ماهی مرکب غول پیکر را به صورت ویدئویی شکار کرد. وقتی او به TED آمد، کل سخنرانی او حول آن لحظه مکاشفه بود. وقتی این موجود باورنکردنی در نهایت روی صفحه ظاهر شد، تماشاگران تقریباً از پوستش بیرون پریدند. اما استفاده از تصاویر برای مکاشفه لزوماً نباید آنقدر دراماتیک باشد. کلید این است که زمینه را تنظیم کنید، مخاطب را انتخاب کنید و سپس . . . بام! اجازه دهید تصاویری جادوی خود را انجام دهند. آنها را به صورت تمام صفحه، با حداقل تزئینات اجرا کنید.
توضیح!
یک عکس ارزش هزار کلمه دارد (حتی اگر برای بیان آن مفهوم به کلمات نیاز باشد). اغلب بهترین توضیح زمانی اتفاق می‌افتد که کلمات و تصاویر با هم کار کنند. ذهن شما یک سیستم یکپارچه است. بیشتر دنیای ما به صورت بصری تصور می‌شود. اگر واقعاً می‌خواهید چیزی جدید را توضیح دهید، اغلب ساده ترین و قدرتمندترین راه نشان دادن و گفتن است.
اما برای اینکه این کار عملی شود، باید یک تناسب قانع کننده بین آنچه می‌گویید و چیزی که نشان می‌دهید وجود داشته باشد. گاهی اوقات یک سخنران با پیچیدگی بسیار زیاد به مخاطب ضربه می‌زند. شاید او ناخودآگاه در تلاش است تا با وسعت و جزئیات کار خود تحت تأثیر قرار دهد. در حالی که او به بیان کلمات ادامه می‌دهد، مخاطبان ناامیدانه اسلاید را اسکن می‌کنند و سعی می‌کنند بفهمند که چگونه گفته شده را با چیزی که به آن نگاه می‌کنند مطابقت دهد.
کلید اجتناب از این امر این است که هر اسلاید را به یک ایده اصلی محدود کنید. به نظر می‌رسد برخی از سخنرانان، و به خصوص دانشمندان، این فرض ناخودآگاه را دارند که باید تعداد اسلایدها را به حداقل برسانند، بنابراین تعداد زیادی داده را روی هر یک جمع می‌کنند. این ممکن است در روزهایی که اسلایدها چیزهای فیزیکی بودند که مجبور بودید در یک پروژکتور اسلاید بارگذاری کنید، صادق بوده باشد. اما امروزه هزینه ده اسلاید به اندازه هزینه یک اسلاید است. تنها چیزی که محدود است زمان ارائه سخنرانی است. بنابراین یک اسلاید بسیار پیچیده که ممکن است ۲ دقیقه طول بکشد، می‌تواند با سه یا چهار اسلاید ساده‌تر جایگزین شود که می‌توانید در همان زمان روی آن کلیک کنید.
تام ریلی از TED در مورد نیاز به مدیریت بار شناختی صحبت می‌کند:
با یک سخنرانی و اسلایدها، دو جریان خروجی شناختی به طور موازی در حال اجرا هستند. بلندگو باید هر دو جریان را در یک میکس اصلی ترکیب کند. صحبت در مورد فیزیک نظری بار شناختی بالایی دارد. اسلاید با ده‌ها عنصر نیز همینطور است. در این شرایط، مغز مخاطب باید تصمیم بگیرد که روی کلمات، اسلایدهای شما یا هر دو تمرکز کند، و این عمدتا غیرارادی است. بنابراین باید طراحی کنید که توجه به کجا می‌رود و مطمئن شوید که بار شناختی بالا در یک اسلاید با آنچه شما می‌گویید مخالفت نمی‌کند.
به طور مشابه، پس از اتمام صحبت در مورد آن، گذاشتن اسلاید روی صفحه منطقی نیست. اینجا دوباره تام است.
فقط کافی است به یک اسلاید سیاه و سفید بروید و سپس مخاطب از تصاویر استراحت می‌کند و بیشتر به کلمات شما توجه می‌کند. سپس، هنگامی که به اسلایدها بازگشتید، آنها آماده بازگشت به کار خواهند بود.
اگر هدف شما یک ایده کلیدی در هر اسلاید است، پس منطقی است که در نظر داشته باشید که آیا می‌توان کارهای بیشتری را با یک اسلاید انجام داد تا نکته ای را که در تلاش است بیان کند برجسته کنید. این به ویژه در مورد نمودارها و نمودارها صادق است. اگر می‌خواهید بارندگی در فوریه همیشه بیشتر از ماه اکتبر باشد، و نموداری از بارندگی سالانه را نشان می‌دهید، چرا به مخاطب هدیه نمی‌دهید که فوریه و اکتبر را با رنگ‌های مختلف برجسته کنید؟
و اگر به مقایسه بین مارس و نوامبر ادامه دادید، این کار را با یک ساخت جداگانه یا در یک اسلاید جداگانه با آن ماه‌ها متفاوت انجام دهید. همه چیز را روی یک اسلاید انباشته نگذارید.
دیوید مک کندلس در تبدیل داده‌ها به درک با استفاده از اسلایدهای زیبا استاد است. به عنوان مثال، در TEDGlobal در سال 2010، او دو اسلاید را نشان داد. اولین مورد با عنوان چه کسی بزرگترین بودجه نظامی را دارد؟ ده مربع با اندازه‌های مختلف را نشان می‌داد که هر مربع نشان دهنده یک کشور بود، به تناسب اندازه بودجه آنها. البته ایالات متحده با اختلاف بزرگ ترین بود.
با این حال، اسلاید دوم مربع‌هایی را نشان می‌دهد که بودجه نظامی را به عنوان درصدی از تولید ناخالص داخلی نشان می‌دهد. و ناگهان آمریکا پس از میانمار، اردن، گرجستان و عربستان سعودی در جایگاه هشتم قرار گرفت. تنها در دو اسلاید، جهان بینی شما به طرز چشمگیری تشدید می‌شود.
به نظر می‌رسد دیگر سخنرانان هنوز معتقدند که شما با پرکردن اسلایدها با کلمات، اغلب همان کلماتی که قصد دارند بیان کنند، قدرت توضیحی اسلایدهای خود را افزایش می‌دهید. هیچ چیز نمی‌تواند دورتر از حقیقت باشد. آن دسته از اسلایدهای پاورپوینت کلاسیک با یک عنوان و به دنبال آن چندین نقطه از عبارات طولانی مطمئن‌ترین راه برای از دست دادن توجه مخاطب است. دلیلش هم این است که مخاطب جلوتر از سخنران می‌خواند و وقتی گوینده به یک نقطه خاص می‌پردازد، احساس می‌کند کلاه قدیمی دارد. وقتی می‌بینیم بلندگوها با این عرشه‌های اسلاید به TED می‌آیند، برای آنها نوشیدنی می‌ریزیم، می‌رویم و با آنها پشت مانیتور رایانه می‌نشینیم و به آرامی از آنها اجازه می‌گیریم که حذف، حذف، حذف کنند. شاید هر نقطه گلوله به اسلاید خودش تبدیل شود. بسیاری از عبارات به یک عبارت خلاصه می‌شوند. آنها با یک تصویر جایگزین می‌شوند. یا کلا حذف میشن.
نکته اینجاست که صرفاً در متن آنچه را که روی صحنه می‌گویید تکرار کنید، ارزشی ندارد. احتمالاً، اگر در چند دقیقه در حال توسعه یک نکته هستید، ممکن است ارزش داشته باشد که یک کلمه یا عبارت روی صفحه نمایش داده شود تا موضوع مورد نظر را به مردم یادآوری کند. اما در غیر این صورت، کلمات روی صفحه با ارائه شما مبارزه می‌کنند، نه آن را تقویت می‌کنند.
حتی زمانی که یک اسلاید متنی ساده است، ممکن است به طور غیرمستقیم تندر شما را بدزدد. به جای اسلایدی که می‌خواند: سیاه‌چاله جسمی است به قدری عظیم که هیچ نوری نمی‌تواند از آن فرار کند، بهتر است اسلایدی را انتخاب کنید: سیاه‌چاله چقدر سیاه است؟ سپس اطلاعات آن اسلاید اصلی را به صورت گفتاری ارائه می‌دهید. به این ترتیب، اسلاید کنجکاوی مخاطب را آزار می‌دهد و کلمات شما را جذاب تر می‌کند، نه کمتر.
وقتی به آن فکر می‌کنید، نسبتاً ساده است. هدف اصلی تصاویر نمی‌تواند ارتباط کلمات باشد. دهان شما در انجام این کار کاملاً خوب است. این برای به اشتراک گذاشتن چیزهایی است که دهان شما نمی‌تواند به خوبی انجام دهد: عکس، فیلم، انیمیشن، داده‌های کلیدی.
با استفاده از این روش، صفحه می‌تواند در یک لحظه توضیح دهد که در غیر این صورت ممکن است ساعت‌ها طول بکشد. در TED، طرفدار مورد علاقه ما برای تصاویر توضیحی، هانس روسلینگ است. در سال 2006، او از یک سکانس گرافیکی متحرک پرده برداری کرد که تنها 48 ثانیه طول کشید. اما در آن 48 ثانیه او مدل ذهنی همه از کشورهای در حال توسعه را تغییر داد. و نکته اینجاست: اگر شما آن را ندیده اید، من در واقع نمی‌توانم آن را برای شما توضیح دهم. امتحان کردن چندین پاراگراف طول می‌کشد، و حتی در آن صورت نزدیک نمی‌شوم. این تمام نکته است. باید روی صفحه نمایش داده می‌شد. بنابراین دفعه بعد که نزدیک کامپیوتر هستید، گوگل”هانس روزلینگ: بهترین آماری که تا به حال دیده اید.”تماشا کنید و شگفت زده شوید. (کلیپ 48 ثانیه ای ساعت 4:05 شروع می‌شود.)
همه نمی‌توانند هانس روسلینگ باشند. اما همه حداقل می‌توانند این سوال را از خود بپرسند،آیا تصاویر برای توضیح آنچه می‌خواهم بگویم کلید هستند؟ و اگر چنین است، چگونه می‌توانم آنها را با کلماتم ترکیب کنم تا قدرتمندانه با هم کار کنند؟
لذت بسیار!
نقشی که اغلب نادیده گرفته می‌شود، توانایی آنها در ارائه جذابیت زیبایی‌شناختی فوق‌العاده به سخنرانی است.
من را شگفت زده می‌کند که هنرمندان تجسمی اغلب آنچه را که نشان می‌دهند فقط به بخش کوچکی از کار خود محدود می‌کنند. بله، مفاهیم در یک سخنرانی باید محدود شوند. اما تصاویر؟ نه چندان اشتباه این است که فرض کنیم باید هر تصویر را توضیح دهید. شما این کار را نمی‌کنید. اگر مخاطبان باارزشی را برای دیدن آثارتان به سالن نمایشگاه بزرگ خود دعوت کرده بودید، اما فقط وقت داشتید که روی یک گالری واحد تمرکز کنید، با این وجود ابتدا آنها را سریعاً در بقیه سالن هدایت می‌کردید، اگر فقط نفس بکشید. دور و درک خود را از مجموعه وسیع‌تر کار شما گسترش دهید. با تصاویر، تماشای 5 ثانیه ای، حتی بدون هیچ کلمه ای، می‌تواند تأثیر بگذارد. اگر ارائه چنین هدیه ای به مخاطب بسیار آسان است، چرا از آن خودداری می‌کنید؟
راه‌های متعددی برای ساختار دادن به یک سخنرانی وجود دارد که می‌تواند لحظات لذت بصری را در اختیار مخاطب قرار دهد، حتی زمانی که خود موضوع لزوماً زیبا نباشد.
لوسی مک‌ری، طراح و یکی از اعضای TED، ده‌ها تصویر و ویدیوی جذاب و شگفت‌انگیز را در سخنرانی‌اش جمع‌آوری کرد، که همه آنها حس شگفتی خاص خود را ایجاد می‌کردند – حتی زمانی که او درباره بوی بدن صحبت می‌کرد.
به همین ترتیب، سبک گرافیکی ارائه، با انتخاب فونت‌های زیبا، تصاویر، و/یا انیمیشن‌های سفارشی، می‌تواند آن را غیرقابل مقاومت کند.
اینها برخی از اصول اصلی هستند. اما با بصری، شیطان در جزئیات است. برای اینکه ما را کمی عمیق‌تر کنید، اجازه دهید تام ریلی را به صفحه دعوت کنم، مردی که تصاویر بد برای او منبع درد فیزیکی است. تام، پیش تو!
تام ریلی می‌نویسد:
عالی! بیایید با ابزارهایی که استفاده می‌کنید شروع کنیم.
نکات نرم افزاری ارائه
از سال 2016، سه ابزار اصلی ارائه وجود دارد: PowerPoint، Keynote (برای مک)، و Prezi. پاورپوینت همه جا حاضر است، اگرچه به نظر من استفاده از Keynote راحت تر و با تایپوگرافی و گرافیک بهتر است. Prezi (که در آن TED سرمایه‌گذار اولیه بود) حالت جایگزینی را ارائه می‌دهد که در آن، به‌جای توالی خطی از اسلایدها، در اطراف یک منظره دو بعدی حرکت می‌کنید و بزرگ‌نمایی و کوچک‌نمایی می‌کنید تا روی آنچه برای شما مهم است تمرکز کنید.
این روزها اکثر پروژکتورها و صفحه نمایش‌ها به اندازه یک تلویزیون عریض مدرن هستند: 16:9، برخلاف 4:3 تلویزیون‌های قدیمی. با این حال نرم افزار ارائه در حالت 4:3 باز می‌شود. می‌خواهید بلافاصله تنظیمات را به 16:9 تغییر دهید (مگر اینکه در مکانی صحبت می‌کنید که ممکن است هنوز فقط پروژکتورهای 4:3 داشته باشند).
از الگوهای گلوله، حروف و خط تیره داخلی نرم افزار استفاده نکنید. ارائه شما مانند همه افراد دیگر خواهد بود و در نهایت الگوها محدود می‌شوند. توصیه می‌کنم با یک اسلاید کاملاً خالی شروع کنید. اگر عکس‌های زیادی نشان می‌دهید، از رنگ سیاه به عنوان پس‌زمینه استفاده کنید—از بین می‌رود و عکس‌های شما ظاهر می‌شوند.
بیشتر عکس‌ها باید «خونریزی کامل» نشان داده شوند. این یک اصطلاح فیلم ترسناک نیست بلکه یک اصطلاح چاپی قدیمی است به این معنی که تصویر کل صفحه را می‌پوشاند. بهتر است سه عکس تمام‌بلید پشت سر هم داشته باشید تا سه عکس در یک اسلاید. عکس‌ها اغلب هنوز در 4:3 گرفته می‌شوند، بنابراین اگر می‌خواهید تصویری را بدون برش دادن بالا و پایین آن نشان دهید، آن را روی یک اسلاید سیاه قرار دهید، که حاشیه‌های مشکی نامحسوسی در سمت چپ و راست باقی می‌گذارد.
وضوح عکس: از تصاویر با بالاترین وضوح ممکن استفاده کنید تا از پیکسل شدن آزاردهنده تصاویر در هنگام نمایش بر روی صفحه نمایش بزرگ جلوگیری کنید. چیزی به نام رزولوشن خیلی بالا وجود ندارد، مگر اینکه سرعت نرم افزار را کاهش دهد.
فونت‌ها / TYPEFACES
معمولاً بهتر است در هر ارائه از یک تایپ فیس استفاده کنید. برخی از تایپ‌فیس‌ها مناسب‌تر از بقیه هستند. ما معمولا فونت‌های sans-serif با وزن متوسط مانند Helvetica یا Arial را توصیه می‌کنیم. اما از فونت‌های بسیار نازک استفاده نکنید زیرا خواندن آنها سخت است، به خصوص در پس زمینه تاریک. اگر شک دارید، آن را ساده نگه دارید.
اندازه فونت
نوع ریز باعث تقلای مخاطب می‌شود. در بیشتر موارد از 24 امتیاز یا بیشتر استفاده کنید. در هر ارائه حداکثر از سه اندازه از تایپ فیس انتخابی خود استفاده کنید و برای هر اندازه باید دلیلی وجود داشته باشد. اندازه بزرگ برای عنوان/عنوان است. اندازه متوسط برای ایده‌های اصلی شما است. اندازه کوچک برای حمایت از ایده‌ها است.
پس زمینه فونت
اگر قصد دارید تایپ را روی عکسی قرار دهید، مطمئن شوید که آن را در جایی قرار دهید که مخاطبان شما بتوانند آن را بخوانند. اگر عکسی خیلی شلوغ است که نمی‌توانید مستقیماً تایپ کنید، یک نوار سیاه کوچک در پایین اضافه کنید و تایپ را روی آن قرار دهید.
رنگ فونت
در اینجا کلمات عملی ساده و متضاد هستند. سیاه روی سفید، رنگ تیره روی سفید و سفید یا زرد روی مشکی همگی خوب به نظر می‌رسند زیرا کنتراست بسیار خوبی دارند و به راحتی خوانده می‌شوند. در هر ارائه فقط از یک رنگ فونت استفاده کنید مگر اینکه بخواهید تاکید یا شگفتی را نشان دهید. هرگز از نوع رنگ روشن در پس زمینه با رنگ روشن یا رنگ تیره در پس زمینه با رنگ تیره استفاده نکنید – برای مثال، رنگ آبی روشن روی زرد یا قرمز روی سیاه به راحتی قابل خواندن نخواهد بود.
خوانایی
بعد از اینکه فونت و رنگ خود را انتخاب کردید، به ارائه خود در رایانه یا – بسیار بهتر – در تلویزیون یا یک پروژکتور نگاه کنید و 6 تا 12 فوت عقب بمانید. آیا می‌توانی همه چیز را بخوانی؟ آیا عکس‌ها بدون پیکسل واضح به نظر می‌رسند؟ اگر نه، دوباره تنظیم کنید.
چه کاری نباید انجام داد
- گلوله‌ها متعلق به پدرخوانده است. به هر قیمتی از آنها دوری کنید.
- خط تیره‌ها متعلق به المپیک است نه در ابتدای متن.
- از خط کشی و حروف کج مقاومت کنید—خواندن آنها خیلی سخت است. حروف پررنگ مشکلی ندارد.
- سایه‌های رها کردن گاهی اوقات می‌توانند برای بهبود خوانایی مفید باشند، به‌ویژه برای تایپ بالای عکس‌ها، اما از افکت کم استفاده کنید.
- از جلوه‌های چند نوع در یک خط استفاده نکنید. فقط وحشتناک به نظر می‌رسد.
توضیحات و نمودارها
از ساخت‌ها استفاده کنید – کلمات و تصاویر را با یک سری کلیک به یک اسلاید اضافه کنید – تا توجه افراد را روی یک ایده در یک زمان متمرکز کنید. به مخاطبان خود زمان کافی برای جذب هر مرحله بدهید. در هر بار مقدار زیادی از اسلاید را تغذیه نکنید وگرنه مردم غرق خواهند شد.
اعتبار عکس
در جامعه علمی، اعتبار دادن به هر عکس در هر اسلاید بسیار مهم است. اما بهتر است از تایپ بزرگ خودداری کنید، زیرا این نقل قول‌ها چشم مخاطب را از اسلاید شما دور می‌کند. اگر همه تصاویر از یک منبع هستند، می‌توانید با صدای بلند از نشنال جئوگرافیک تشکر کنید، یا می‌توانید یک اعتبار عکس اضافه کنید که می‌گوید: «عکس‌ها با اجازه نشنال جئوگرافیک»، و سپس لازم نیست آن را در هر اسلاید تکرار کنید. .
اگر نیاز دارید که امتیازات را درج کنید، آنها باید به طور ثابت، در همان مکان، فونت یکسان، اندازه یکسان (بیش از 10 امتیاز) در هر اسلاید قرار داده شوند و استایل دهی شوند. و آنها را از «اعتبار عکس: آگوستین آلوارز، مرکز تحقیقات ایمز، ناسا، مونتین ویو، کالیفرنیا» به «آگوستین آلوارز، ناسا» کاهش دهید. توجه داشته باشید که برخی از دارندگان حقوق، مانند موزه ها، ممکن است در برابر مخفف کردن اعتبار خود مقاومت کنند. اما ارزش پرسیدن را دارد. من معمولاً امتیازها را به رنگ سفید تنظیم می‌کنم، عکس را برعکس می‌کنم و 90 درجه می‌چرخانم تا عمودی، سمت راست اسلاید قرار گیرند. از دوستان خود بپرسید: آیا تیتراژها تمرکز را از تصاویر دور می‌کنند؟ اگر چنین است، آنها بیش از حد برجسته هستند.
تصاویری از شما و تیم شما
گنجاندن عکسی از شما در محیط کارتان بسیار خوب است: آزمایشگاه، بوش، برخورد دهنده بزرگ هادرون. اما در مقابل گنجاندن بیش از یک مورد مقاومت کنید مگر اینکه دلیلی وجود داشته باشد. بن ساندرز به ما گفت که چگونه به قطب شمال و جنوب سفر کرد. تصویر او در اکثر عکس‌ها برای بیان آن داستان ضروری است. همچنین یک تیم کامل از مردم بودند که خستگی ناپذیر برای امکان پذیر ساختن اکسپدیشن بن تلاش کردند، اما نمایش عکس‌های آنها تمرکز مخاطب را از داستان اصلی دور می‌کرد. در حالی که ما درک می‌کنیم که شما می‌خواهید اعتبار را به اشتراک بگذارید، تصاویر تیم خود، به خصوص در مجموعه ای از افراد به سبک سالنامه، برای شما مهم است اما برای مخاطبان شما مهم نیست. مقاومت کنید، و اگر باید یک عکس داشته باشید، آن را به یک گروه بندی ارگانیک تبدیل کنید. خیلی بهتر است که تیم خود را در چارچوب یک ارائه به تصویر بکشید.
فیلم‌های
ویدئوها می‌توانند ابزارهای شگفت انگیزی برای نشان دادن کار و ایده‌های شما باشند. با این حال، به ندرت باید کلیپ‌های طولانی تر از 30 ثانیه را نشان دهید. و در یک گفتگوی 18 دقیقه ای، بیش از دو تا چهار کلیپ را نشان ندهید، مگر اینکه کار شما کاملاً به آن وابسته باشد. بهتر است که کلیپ‌های ویدیویی مربوط به کار شما باشند و حق آنها را داشته باشید (در مقابل یک کلیپ از جنگ ستارگان). چیزی را توضیح دهید که با تصاویر ثابت قابل توضیح نیست. و ارزش تولید بالایی دارند (عکس با وضوح بالا، با نور خوب و به خصوص صدای خوب). یک ویدیوی بد تولید شده باعث می‌شود مخاطب شما بیشتر به کیفیت پایین آن فکر کند تا محتوای آن. اطمینان حاصل کنید که ارگانیک و معتبر است، توسط بخش روابط عمومی شما یا با موسیقی کنسرو وحشتناک تولید نشده است. نکته: وقتی کار می‌کنید، از همه چیز فیلم بگیرید، زیرا ممکن است بعداً تصمیم بگیرید که از آن استفاده کنید، حتی اگر ندانید چه زمانی.
شما می‌توانید یک ویدیو را در ارائه خود جاسازی کنید، اما به یاد داشته باشید که قبل از رفتن به صحنه، با تیم A/V بررسی کنید تا مطمئن شوید که قطعا کار می‌کند.
انتقال
این شن روان مخوف بسیاری از مجریان است. قانون سرانگشتی: تقریباً از همه آنها اجتناب کنید. درخشش، درخشش، کنفتی، چرخش، بند رخت، چرخش، مکعب، مقیاس، جابجایی، سوووش، انفجارهای آتش، و رها کردن و جهش، همگی انتقال‌های اصلی Keynote هستند. و هیچوقت از هیچ کدوم استفاده نمیکنم جز طنز و کنایه. آنها حیله گر هستند و به شما کمک می‌کنند تا شما را از ایده هایتان کنار بگذارند و وارد مکانیک نرم افزارتان شوند. دو انتقال وجود دارد که من دوست دارم: هیچ (یک برش فوری، مانند ویرایش فیلم) و حل شدن. هیچ (یا برش) زمانی که می‌خواهید پاسخ فوری به کلیک‌کننده‌تان داشته باشید عالی است، و اگر روی بازه زمانی کمتر از نیم ثانیه تنظیم شده باشد، حل شدن طبیعی به نظر می‌رسد. برش و حل کردن حتی دو معنی ناخودآگاه دارند: با برش شما به یک ایده جدید می‌روید و با dissolve این دو اسلاید به نوعی مرتبط هستند. این یک قانون سخت و سریع نیست، اما معتبر است می‌توانید از برش و حل شدن در همان ارائه استفاده کنید. اگر دلیلی برای انتقال وجود ندارد، از آن استفاده نکنید. به طور خلاصه، انتقال شما هرگز نباید توجه را به خود جلب کند.
فایل‌های حمل و نقل
ارائه خود را برای میزبان خود بفرستید و یک USB را با ارائه کامل و ویدیوی خود جدا از ارائه خود بیاورید. فونت‌های استفاده شده در ارائه را نیز درج کنید. حتی اگر از قبل ارائه‌ای را به محلی که در آن سخنرانی خواهم کرد فرستاده باشم، همیشه آن را نیز با خود می‌آورم. مهم: قبل از ارسال از طریق اینترنت یا کپی کردن در USB، همه این فایل‌ها را در یک پوشه قرار دهید و پوشه را در یک فایل .zip فشرده کنید. این اطمینان حاصل می‌کند که Keynote یا PowerPoint تمام قطعات ارائه شما را در یک مکان جمع می‌کند. هر ویدیو را به وضوح برچسب بزنید، از جمله مکان آن. برای مثال، SIOBHAN STEPHENS SLIDE 12: VIDEO: Moth EMERGES FROM COCOON.
حقوق
مطمئن شوید که مجوز قانونی برای استفاده از عکس‌ها، فیلم‌ها، موسیقی و هر فونت خاص دارید، یا اینکه آنها در Creative Commons هستند یا برای استفاده کاملاً رایگان هستند. همیشه راحت ترین و بهترین کار استفاده از کار خودتان است. برای مثال، اگر از آهنگ ویتنی هیوستون استفاده می‌کنید، ممکن است هزاران دلار برای پاک کردن آن برای استفاده در گفتگوی زنده و به‌ویژه آنلاین هزینه کنید.
آزمایش کردن
دو نوع آزمایش وجود دارد: انسانی و فنی. اول، برای آزمایش انسانی، توصیه می‌کنم ارائه خود را – به‌ویژه اسلایدهایتان – روی خانواده یا دوستانی که در زمینه شما نیستند آزمایش کنید. سپس از آنها بپرسید که چه چیزهایی را فهمیدند، چه چیزهایی را نفهمیدند، و چه سوالات دیگری دارند. تست کردن بسیار مهم است، به خصوص در موضوعات بسیار فنی یا مبهم.
تست فنی به همان اندازه مهم است. من یک کنترل از راه دور کنزینگتون به قیمت 35 دلار خریدم که به USB رایانه من وصل می‌شود تا بتوانم همانطور که روی صحنه انجام می‌دهم روی سخنرانی کلیک کنم. آیا اسلایدها واضح و روشن هستند؟ آیا انتقال به اندازه کافی سریع است؟ فونت‌ها درسته؟ آیا فیلم‌ها خوب پخش می‌شوند؟ آیا نقص فنی از هر نوع وجود دارد؟ اجرای زیاد سخنرانی خود به شما کمک می‌کند تا مطمئن شوید که آیا آن سخنرانی قابل اعتماد است یا خیر.
همیشه بپرسید از چه نوع رایانه ای برای نمایش ارائه شما استفاده می‌شود، آیا می‌توان آن را در همان برنامه و با همان فونت‌هایی که برای ایجاد آن استفاده کردید نشان داد، و اگر میزبان شما از همان نرم افزار استفاده می‌کند، بپرسید که چه نسخه ای هستند. استفاده كردن.
مطمئن شوید که از جدیدترین نسخه نرم افزار استفاده می‌کنید، زیرا معمولاً سازمان دهندگان آن را دارند، و تبدیل در محل از یک نسخه به نسخه دیگر استرس زا است و گاهی اوقات نیاز به دقت زیادی دارد. یک بار، من یک ارائه در Keynote در مک ایجاد کردم و آن را به پاورپوینت در رایانه شخصی وارد کردم. در تمرین یک فاجعه به نظر می‌رسید. من آنها را متقاعد کردم که Mac و Keynote دریافت کنند و عالی کار کرد.
هرگز ارائه ای ارائه ندهید، مگر اینکه از طریق اسلایدهای خود – و به خصوص ویدیوها – در مورد تجهیزاتی که واقعاً برای نمایش آنها استفاده می‌شود، قدم زده باشید. به خصوص مهم است که شخص صدادار را وادار کنید تا سطوح صدای هر صوتی را در ارائه شما بررسی کند، به خصوص اگر قصد دارید روی آن صحبت کنید. نامفهومی یا صدای ناگهانی شما را پرت می‌کند.
کار با طراحان
اکثر مردم می‌توانند یاد بگیرند که اسلایدهای خوبی بسازند، اما اگر ریسک بالاست و بودجه اجازه می‌دهد، به هر طریقی از یک طراح گرافیک ارائه کمک بگیرید. توجه داشته باشید که چگونه من به هیچ طراح نگفتم. کسی که بر روی وب سایت‌ها یا مطالب چاپی تمرکز می‌کند ممکن است با هنر و دستور زبان انتقال ایده‌ها از طریق اسلایدها روان نباشد. کارهای قبلی را بخواهید. می‌توانید آنها را در Behance و سایر وب سایت‌ها پیدا کنید.
چهار نکته مهم دیگر:
- حتی اگر یک بخش گرافیک شرکتی برای انجام کار دارید، باید از همان ابتدا درگیر آن باشید. فعال باشید. فقط ویدیوی تمام شده را مرور نکنید. مطمئن شوید که حضور دارید و شرکت می‌کنید. اکثر طراحان در کاری که انجام می‌دهند عالی هستند، اما به شما کمک می‌کنند تا خود را بیان کنید، بنابراین منطقی است که در آن مشارکت داشته باشید.
- اگر از توصیه‌های اسلاید دیگران ناراحت هستید، به غریزه خود اعتماد کنید. بعد از همه اینها شما همان بالا روی صحنه هستید.
- ما با بسیاری از طراحان از راه دور، با استفاده از اسکایپ، ایمیل و Dropbox کار می‌کنیم، و به خوبی کار می‌کند. دلیلی وجود ندارد که طراحان شما در نزدیکی شما باشند.
- کمک لازم نیست گران باشد. برای گرافیک ارائه، من دوست دارم با مغازه‌های طراحی کوچک فقط یک تا پانزده نفر کار کنم زیرا بیشتر با مدیران کار می‌کنم. همچنین یک منبع ثابت از فارغ‌التحصیلان اخیر دانشکده هنر و طراحی از مکان‌هایی مانند RISD، کالج طراحی مرکز هنر، پرت، مؤسسه‌های هنری، اتحادیه کوپر و بسیاری از کالج‌های دیگر در سراسر جهان وجود دارد.
کنترل نسخه
از کنترل نسخه به صورت مذهبی استفاده کنید و از ابزاری مانند Dropbox برای ذخیره تمام پیش نویس‌ها و همچنین فونت ها، عکس ها، فیلم‌ها و صداهای خود استفاده کنید. اگر می‌دانید، همیشه ایده خوبی است که فایل‌ها را با شماره نسخه، نام خود، محل برگزاری و بعداً جلسه TED نام ببرید. به عنوان مثال، مانند این: v4trjwTomRiellyPrezTED2016Session11. حروف اول (“trjw”) نشان می‌دهد چه کسی آخرین بار روی آن کار کرده است. نکته: شماره نسخه و حروف اول شخص آخر را در ابتدای نام فایل قرار دهید، در غیر این صورت ممکن است نتوانید به راحتی تشخیص دهید که کدام است. هر بار که آن را به این طرف و آن طرف می‌فرستید، یک نسخه جدید را با یک شماره جدید ذخیره کنید و قبل از به اشتراک گذاشتن پیوند Dropbox با تیم سازنده در یک رویداد، یک پوشه در داخل Dropbox برای نسخه‌های قدیمی ایجاد کنید و آخرین نسخه را جدا نگه دارید. نسخه نهایی را “FINAL” در ابتدا یا انتهای نام فایل علامت بزنید.
اگر شما یا یکی از اعضای تیم تا حد ممکن دارایی‌ها (عکس، فیلم، صدا) را قبل از شروع طراحی در یک پوشه جمع آوری کنید، طراح شما را دوست خواهد داشت. همچنین، برای کمک به طراح، گاهی اوقات یک فایل Keynote جدید باز می‌کنم و اسلایدهای ساختگی را با دستورالعمل‌ها می‌سازم، به عنوان مثال: این اسلاید یکی از گونه‌هایی را که می‌خواهیم حفظ کنیم را نشان می‌دهد. این اسلاید بستر خشک دریاچه را نشان می‌دهد. و غیره.
این کار را برای اسلایدهای زیادی که می‌توانید انجام دهید، آنها را مرتب کنید و فایل را برای طراح ارسال کنید. این معادل یادداشت‌های یک فیلمساز بر روی دیوار است – آنها به او کمک می‌کنند تا ایده هایش را سازماندهی کند.
در نهایت، مانند همه چیزهای گرافیکی، کمتر، بیشتر است.
و برگردیم به کریس:
یک دور تشویق برای تام، لطفا!
و در نهایت، اگر می‌خواهید وضعیت هنر را در عمل ببینید، در اینجا سه سخنران دیگر وجود دارد که ما از جلوه‌های بصری آنها استقبال می‌کنیم.
تصاویر باشکوهی که توسط عکاس حفاظت از محیط زیست مک استون در TEDxUC نشان داده شده است، عنوان سخنرانی او را کاملاً توجیه می‌کند: «عکس‌هایی که باعث می‌شود بخواهید اورگلیدز را نجات دهید».
جر تورپ در TEDxVancouver از تاثیر اینفوگرافیک‌های واضح صحبت کرد و با مثال‌های بی‌شماری حرف خود را ثابت کرد.
و در TEDxSydney، درو بری، انیماتور زیست‌پزشکی، از انیمیشن‌های سه بعدی خیره‌کننده برای آشکار کردن فرآیندهای پنهان در سلول‌های ما استفاده کرد.
هنگامی که برنامه ای برای تصاویر خود داشتید، وقت آن است که به کلمات برگردید و سپس بفهمید که چگونه آنها را به یک سخنرانی واقعی تبدیل خواهید کرد. دو رویکرد کاملاً متفاوت در اینجا وجود دارد، و همانطور که خواهیم دید، بهترین سخنرانان جهان به شدت در مورد این موضوع اختلاف نظر دارند. خوشبختانه، راهی برای پر کردن شکاف وجود دارد.
بدون دیدگاه