آموزش فن بیان :آیا حرکات گفتاری شما خیلی کوچک، خیلی بزرگ یا درست است؟

در حال حاضر، شما می دانید که باید گفتار خود را با ژست ها تکمیل کنید.

اما آیا می دانید این حرکات باید چقدر بزرگ باشند؟

در این مقاله، یاد خواهید گرفت که اندازه حرکات خود را با مخاطبان و محل برگزاری هماهنگ کنید.

منظور از اندازه ژست چیست ؟

همانطور که صدای شما می تواند بلند یا ملایم باشد، حرکات شما می تواند بزرگ یا کوچک باشد.

برای مثال، طیف حرکات دست و بازو را در نظر بگیرید .

• حرکاتی که فقط با انگشتان شما درگیر هستند ، حرکات کوچکی هستند.
• حرکاتی که در مچ دست شما می چرخند کمی بزرگتر هستند.
• حرکاتی که روی آرنج شما می چرخند هنوز بزرگتر هستند.
• در نهایت، حرکاتی که روی شانه شما می چرخند بزرگ هستند.

خوب، چگونه اندازه مناسب را انتخاب می کنید ؟

بستگی دارد. حرکاتی که برای یک مخاطب مؤثر است ممکن است برای مخاطب دیگر کاملاً بی تأثیر باشد.

عواملی که باید در نظر بگیرید عبارتند از:

1. فاصله بین شما و مخاطبانتان و
2. خطوط دید بین شما و مخاطبانتان
3. عوامل فرهنگی و زمینه ای

از این عوامل می‌توان برخی دستورالعمل‌های اساسی برای زبان بدن مؤثر استخراج کرد.

فاصله

به طور کلی، هرچه مخاطبان شما از شما دورتر باشند، حرکات شما باید بزرگتر و برجسته تر باشند. مخاطب کوچک = حرکات کوچک. مخاطب بزرگ = حرکات بزرگ.

به عنوان مثال، وقتی پشت میز اتاق هیئت مدیره می نشینید، ممکن است از یک حرکت کوچک دست استفاده کنید. هنگام صحبت در سالن، باید از حرکات بازوی کامل استفاده کنید.

خطوط دید

به طور کلی، اگر خطوط دید واضح باشند، می توانید حرکات کوچکتر و پیچیده تری انجام دهید. اگر خطوط دید تا حدی مسدود شده اند، به حرکات بزرگتر (و بالاتر) نیاز دارید.

عوامل فرهنگی و زمینه ای

عوامل فرهنگی و زمینه ای ممکن است بر اندازه مناسب حرکات شما تأثیر بگذارد. چند نمونه عبارتند از:

• فرهنگ مخاطبان شما ممکن است حرکات ملایم تری را دیکته کند. (به طور کلی، اگر با فرهنگ مخاطب خود آشنا نیستید، مراقب استفاده از حرکات بزرگ باشید.)
• هنگام ارائه مداحی یا خبری در مورد اخراج، حرکات شما باید آرام باشد.
• هنگام صحبت با کودکان، حرکات شما احتمالاً بزرگ‌نمایی می‌شوند.

در همه موارد، بهتر است در این مورد به عنوان بخشی از تحلیل مخاطبان خود تحقیق کنید، به خصوص اگر با گروه جدیدی صحبت می کنید.

سناریوهای مثال برای حرکات گفتاری

بیایید چند سناریو نمونه را در نظر بگیریم تا نشان دهیم که چگونه اندازه مخاطبان شما (و در نتیجه، اندازه اتاق) چه تأثیری بر ژست‌ها دارد.

1. حرکات گفتاری برای یک گروه کوچک (2 تا 6 نفر)

سناریوی مثال : شما در حال گفتگو با یک همکار در یک دفتر هستید یا با مشتریان پشت میز می‌نشینید.

دستورالعمل برای این تنظیم گروه کوچک:

• حرکات شما می تواند کوچک و همچنان موثر باشد زیرا همه به شما نزدیک هستند.
• حرکات انگشت و حرکت دست در مچ دست می تواند موثر باشد.
  برای مثال، حرکات انگشتی را که مرد در عکس A در سمت راست نشان می‌دهد، در نظر بگیرید.
• حرکات چشم و حالات چهره ذاتاً حرکات کوچکی هستند. آنها در یک محیط صمیمی و صمیمی با گروه کوچک بسیار مهم هستند، زیرا همه می توانند هر تفاوت ظریف را ببینند، چه خودآگاه و چه ناخودآگاه.
  به عنوان مثال، زن در عکس B به سادگی با چشم ها و حالت صورت خود به صورت غیرکلامی ارتباط برقرار می کند.
• هرچه تعداد مخاطبان شما کمتر باشد، احتمال اینکه توجه کامل آنها را جلب کنید بیشتر است. آنها تمایل دارند با یک میدان دید نسبتاً باریک به چشمان شما نگاه کنند. بنابراین، اگر دست‌هایتان را نزدیک‌تر به چشم‌هایتان ببرید، حرکات کوچک دست ممکن است بهترین کار را داشته باشند.
  برای مثال، ببینید مردی که در عکس C قرار دارد چگونه با دست‌های برافراشته اشاره می‌کند.
• مراقب حرکات عصبی باشید (مثلاً ضربه زدن با انگشتان خود بر روی میز، کلیک کردن مکرر روی یک قلم) که در این تنظیم بزرگ‌نمایی می‌شوند.

2. حرکات گفتاری برای یک گروه متوسط ​​(7-40 نفر)

سناریوی مثال : شما در حال ارائه به مخاطبانی هستید که در اطراف میز اتاق هیئت مدیره یا در یک اتاق جلسه کوچک نشسته اند. ممکن است ایستاده باشید یا خودتان بنشینید.

دستورالعمل‌های این تنظیم گروه متوسط:

• با افزایش میانگین فاصله بین شما و مخاطبان، حرکات شما باید کمی بزرگتر شوند.
• ژست های چشم و صورت شما همچنان مهم هستند. افرادی که در ردیف‌های اول قرار می‌گیرند هنوز هم ممکن است بتوانند هر تفاوتی را ببینند، چه آگاهانه و چه ناخودآگاه.
• حرکات دست/بازو باید حداقل از آرنج شما حرکت کند.
  به عنوان مثال، پرزیدنت اوباما را در عکس D در نظر بگیرید که او در حالی که بازویش از آرنج در حال چرخش است، اشاره می کند.
• مراقب خطوط بینایی خود باشید! حرکات دستی که در مچ می چرخند ممکن است برای مردم بسیار کوچک باشد، به خصوص اگر با یک سخنرانی صحبت می کنید یا اگر نماها مبهم هستند (مثلاً توسط صفحه نمایش رایانه).
  به عنوان مثال، ژست مرد در عکس E ممکن است برای مخاطبان او نامرئی (و در نتیجه، بی اثر) باشد زیرا توسط صفحه کامپیوتر مسدود شده است.
• بسته به چیدمان اتاق، ممکن است بتوانید برخی از حرکات بزرگتر را با بالاتنه خود ترکیب کنید.

3. حرکات گفتاری برای یک گروه بزرگ (40-100 نفر)

سناریوی مثال : شما در حال ارائه یک سمینار زمان ناهار در یک شرکت یا شاید یک جلسه کنفرانس در یک اتاق جلسه بزرگ هستید. احتمالاً نه مرحله قابل توجهی وجود دارد و نه صندلی بلند شده (یعنی شما در همان سطح با مخاطب خود ایستاده اید).

دستورالعمل‌های این تنظیم گروه بزرگ:

• حرکات شما باید با حرکات بازو به بیرون و دور از بدن شما بزرگتر شوند.
  به عنوان مثال، زن در عکس F با بازوی خود که از روی شانه او می چرخد، اشاره می کند.
• حالات چشم و صورت اهمیت کمتری پیدا می‌کنند، زیرا احتمالاً برای بسیاری از مخاطبان نامرئی هستند، مگر اینکه واقعاً در آنها اغراق کنید.
• به دلیل خطوط دید مبهم برای اکثر مخاطبان شما در پشت چند ردیف اول، این می تواند چالش برانگیزترین اندازه مخاطب باشد زیرا آنها فقط می توانند شما را از قفسه سینه و بالاتر ببینند. هر حرکتی که کمتر انجام دهید برای بسیاری از مخاطبان نامرئی است.
  توجه داشته باشید که چگونه مردی که در عکس G قرار دارد، هر دو دست خود را درست زیر صورتش بالا برده است تا به آن اشاره کند. این به مخاطبان اجازه می دهد تا او را بالای سر شخص مقابل خود ببینند.
• یکی از راه‌های بزرگ‌نمایی ژست‌های کوچک‌تر این است که آنها را برای مدت طولانی‌تری نگه دارید و در حین نمایش بدن خود را کمی بچرخانید. این احتمال را افزایش می دهد که افراد بیشتری این ژست را ببینند.

4. حرکات گفتاری برای یک گروه عظیم (بیش از 100 نفر)

سناریوی مثال : شما در حال ارائه یک سخنرانی کلیدی در یک کنفرانس هستید. وقتی از جلو به عقب حرکت می‌کنید، صندلی تماشاگران بالا می‌رود و از صحنه‌ای صحبت می‌کنید که احتمالاً از ردیف جلو عقب‌نشینی می‌کند.

رهنمودهایی برای این مجموعه عظیم گروهی:

• حرکات شما باید دوباره بزرگ شوند. حرکات کامل بدن لازم است. درنگ نکن
• حرکات کوچک، مانند اشیاء کوچک، نامرئی هستند. حرکات انگشتان (مثلاً بالا بردن سه انگشت برای نشان دادن نقطه سوم) نامرئی هستند. مخاطب شما بازوی شما را بالا می بیند، اما نمی تواند انگشتان شما را ببیند.
  به عنوان مثال، استیو جابز را در هنگام رونمایی از مک بوک ایر در عکس H در نظر بگیرید . او متوجه می شود که بیشتر مخاطبان او واقعا نمی توانند آنچه را که در دست دارد ببینند. (و دست و صورتش کوچکتر است!) بنابراین، عکسی از یک پاکت مانیلایی روی صفحه نمایش پشت سر او ظاهر می شود تا جبران کند.
• حرکات چشم و صورت نامرئی هستند. این بدان معنا نیست که شما باید یک چهره “مرده” داشته باشید. کاملاً برعکس، شما همچنان باید ژست‌های چشم و صورت واضحی داشته باشید زیرا این باعث می‌شود تنوع آوازی شما بالا بماند.
• به دلیل بهبود خطوط بینایی، احتمالاً می توانید از حرکات دست/بازوی “کم” استفاده کنید که در مرکز شکم و کمر شما قرار دارند.
• همچنین، اکنون پاهای شما قابل مشاهده است و می توانید با حرکات کامل بدن مانند قدم زدن یا لگد زدن از این موضوع به نفع خود استفاده کنید.
• در موارد نادر، ممکن است از یک سیستم ویدیویی برای بزرگ‌نمایی شما برای مخاطبانتان استفاده شود، مانند زن ارائه‌دهنده عکس I . اگر اینطور باشد، ژست‌های کوچک‌تر می‌توانند بار دیگر دیده شوند. ژست های بزرگ احتمالا هنوز موثرتر هستند.

به طور خلاصه

همیشه از فاصله بین خود و مخاطبان و خطوط دید در اتاق آگاه باشید. بر اساس این دانش، حرکات خود را بر اساس آن مقیاس کنید و موثر خواهید بود.