تصور کنید … شما به تازگی معرفی شده اید.

در عرض چند ثانیه، شما سخنرانی زندگی خود را ارائه خواهید کرد. قلاب باز شما ترد است. بسته شدن شما قدرتمند است. داستان های شما جلا داده شده است. لباست بی عیب و نقصه شما مطمئن هستید.

و سپس برق قطع می شود.

یا کسی روی شما آب میوه می ریزد.

یا موسیقی از بیرون اتاق شروع به بلند شدن می کند.

یا مدیر عامل اتاق را ترک می کند.

یا تکیه گاه کلیدی شما گم شده است.

یا یک زلزله خفیف اتاق را می لرزاند.

یا پیراهنت پاره شده

یا کامپیوتر شما یخ می زند.

یا … ( بدترین کابوس خود را در اینجا درج کنید ) .

فقط یک کار وجود دارد که می توانید انجام دهید – فقط یک کار باید انجام دهید.

تنها چیزی که شما باید انجام دهید

ادامه بده

این ممکن است آخرین کاری باشد که می خواهید انجام دهید، اما این تنها کاری است که باید انجام دهید.

مهم نیست که حواس پرتی چیست، باید متمرکز بمانید و ادامه دهید. مگر اینکه کسی به مراقبت پزشکی نیاز داشته باشد، بهترین کاری که می توانید انجام دهید این است که سخنرانی را به بهترین شکل ممکن انجام دهید. اگر لازم است بداهه بنویسید، اما ادامه دهید.

چرا؟

اول، مخاطب شما با شما همدردی می کند . آنها احتمالاً قبلاً در جای شما بوده اند. آنها می دانند که اتفاقات بد به طور غیر منتظره رخ می دهد. اما همدردی به این معنا نیست که شما یک پاس رایگان برای ترک دریافت کنید.

دوم، مخاطب شما همچنان می‌خواهد سخنرانی شما را بشنوند . آنها به دلیلی برای شنیدن صحبت شما آمدند و این دلیل فقط به دلیل صدای بلند، قطع برق یا نقص در کمد لباس تغییر نکرد. شما موظف به ادامه دادن هستید.

سوم، اگر ادامه دهید، احساس بهتری خواهید داشت . در حالی که نمی توانید بلایایی را که برای شما اتفاق می افتد کنترل کنید، می توانید واکنش خود را به آنها کنترل کنید. با ادامه دادن، به پیروزی اخلاقی دست خواهید یافت، حتی اگر سخنرانی شما 100% نباشد. پیروزی های اخلاقی در سخنرانی عمومی مهم هستند. آنها اعتماد به نفس و توانایی شما را برای مقابله با فاجعه بعدی که بر سر راهتان قرار می گیرد بهبود می بخشند.

ممکن است مجبور شوید عذرخواهی کنید. اگر این کار را بکنید اشکالی ندارد، اما واقعاً لازم نیست. عذرخواهی تمرکز را روی فاجعه نگه می دارد و از صحبت شما دور می کند. [در مورد عذرخواهی در مقاله قبلی شش دقیقه : آیا یک سخنران باید از حضار عذرخواهی کند؟ ]

این واقعا اتفاق افتاد

من برای نوشتن این مقاله کوتاه الهام گرفتم زیرا این هفته در رویدادی شرکت کردم که در آن فاجعه رخ داد.

با شروع این رویداد، سر و صدا هم بلند شد – نه از همسایه، بلکه از پشت بام! تعمیرات سقف در حال انجام بود و در یک بدشانسی، قسمت سقف را دقیقاً بالای اتاق جلسه تعمیر می کردند. در بیشتر جلسه، صداهای سوراخ کردن به طور متناوب تکرار می شد، گویی دندانپزشکی در حال سوراخ کردن دندان های من است.

دو نفر از سخنرانان از زمانی که در ساختمان کار می کردند، به گمان من از تعمیرات سقف آگاه بودند. سخنران سوم اما مهمان بود. من فقط می توانم تصور کنم که در دقایقی قبل از معرفی چه چیزی در سر او می گذشت.

با وجود محیط فاجعه بار، هر سه سخنران به کار خود ادامه دادند. دو نفر اول سخنرانی‌های طنزآمیز داشتند و خطوط پانچ را قبل یا بعد از حفاری متناوب به صورت استراتژیک قرار دادند. سخنران سوم (مهمان) سخت ترین کار را داشت. او در حال ایراد یک سخنرانی جدی و الهام بخش برای جمعیتی بود که نمی شناخت. او نیز سخنرانی فوق العاده ای ارائه کرد. بعد از یک دقیقه شروع ناآرام، به نظر نمی رسید که آزار حفاری اصلاً او را از بین ببرد. همانطور که سخنرانی او ادامه داشت، داستان های او باعث شد که ما از سر و صدای اطرافمان غافل شویم. او وصل شد و ما برای آن بهتر بودیم.

استوارت، یانا، و لیبی، از اینکه با متانت در موقعیت غیرممکن کنار آمدند، سپاسگزاریم. براوو!