خدمات اکوسیستم کلیدی برای بقای انسان و پایداری جهانی است. در نتیجه، نیاز به اجتناب از شیوه‌های کاربری بی‌وجدان یا برنامه‌ریزی نشده‌ای وجود دارد که می‌تواند این خدمات را به خطر بیاندازد، علاوه بر تغییرات جاری در آب و هوای جهانی که تأثیر بالقوه منفی آن هنوز به طور کامل درک نشده است. هدف اصلی این مطالعه ارزیابی تغییرات کاربری اراضی-پوشش زمین برخی از زیرحوضه های ساحلی شرقی مریلند از سال 1986-2006 و ارزیابی کیفی تأثیر تغییرات بر برخی از خدمات کلیدی اکوسیستم بود. داده های Landsat-TM برای ساحل شرقی مریلند در ایالات متحده در محیط ENVI و ArcGIS تجزیه و تحلیل شد و داده ها به صورت کیفی تفسیر شدند. نتایج نشان داد که اراضی جنگلی در طول دوره مورد مطالعه افزایش یافته و در نتیجه جذب کربن را برای کاهش گرمایش جهانی در منطقه افزایش داده است. همچنین، وسعت پوشش آب های سطحی اندکی افزایش یافته است، احتمالاً به دلیل بالا آمدن سطح دریا و در نتیجه یک تهدید بالقوه برای تنوع زیستی و جزایر مانع در اطراف. همچنین افزایش قابل توجهی در زمین های شهری به دلیل افزایش جمعیت و در نتیجه افزایش وسعت لایه های غیرقابل نفوذ وجود داشت که می تواند منجر به کاهش رواناب سطحی و افزایش پتانسیل کاهش کیفیت آب های سطحی شود. این می تواند منجر به کاهش ظرفیت اکوسیستم آب های سطحی برای تامین آب های تمیز/تفریحی شود. افزایش وسعت پوشش آب های سطحی به هزینه تالاب هایی بود که کوچک شدند. در نتیجه توانایی اکوسیستم ساحلی برای ارائه خدماتی مانند حفاظت از طوفان و امواج، چرخه مواد مغذی، و حفاظت از زیستگاه حیات وحش را تهدید می کند. همچنین کاهشی در وسعت اراضی کشاورزی وجود داشت که می‌تواند منجر به از دست دادن مواد غذایی و الیاف در طول دوره مطالعه شود. بنابراین نیاز مبرمی به تدوین یا تشدید سیاست‌های موجود برای تنظیم استفاده از زمین از نقطه نظر سلامت اکولوژیکی وجود دارد تا از پایداری اکوسیستم‌های مختلف در حوزه‌های آبخیز ساحل شرقی مریلند در ایالات متحده و مکان‌های ساحلی مشابه در سایر نقاط اطمینان حاصل شود.

کلید واژه ها:

کاربری اراضی، خدمات اکوسیستمی، بهداشت اکولوژیکی، GIS، لندست، تالاب ها، آب های سطحی

1. مقدمه

سلامت اکولوژیکی پیوند اساسی بین سلامت و رفاه انسان و سلامت محیط طبیعی است. رفاه اقتصادی، کیفیت زندگی و رفاه شخصی متکی بر عملکرد صحیح سیستم های طبیعی است. ما برای ارائه طیف وسیعی از خدمات، از جمله هوایی که تنفس می کنیم، آبی که می نوشیم و غذایی که می خوریم، به طبیعت متکی هستیم [ 1 ]. در واقع، بسیاری از اکولوژیست ها بر این باورند که خدمات اکوسیستمی ممکن است کلید مورد انتظار پایداری باشد [ 2 ]، و فرآیند کمی سازی آنها به طور فزاینده ای به عنوان یک ابزار ارزشمند برای تخصیص کارآمد منابع زیست محیطی شناخته می شود [ 3 ]. سرنوشت اکوسیستم های ما – به ویژه اکوسیستم های شکننده ساحلی – تا حد زیادی به فعالیت های انسانی مانند استفاده از زمین بستگی دارد [ 4 ]] . گرگل و همکاران، [ 5 ] گزارش کردند که الگوهای استفاده از زمین در طول قرن گذشته به‌ویژه در آمریکای شمالی به‌طور چشمگیری تغییر کرده است، و چنین تغییرات تاریخی میراثی پایدار بر جای گذاشته است. تغییراتی که در خشکی رخ می دهد بر کیفیت آب و در نتیجه سلامت اکولوژیکی اکوسیستم های آبی تأثیر می گذارد. و با تخریب خواص بیولوژیکی، شیمیایی و فیزیکی نهرها در حوضه آبخیز خلیج چساپیک [ 6 ] و جاهای دیگر همبستگی دارند. حوزه آبخیز ساحل شرقی پایین و خلیج های ساحلی مریلند-زیر مجموعه های حوزه آبخیز خلیج چساپیک در دهه گذشته با افزایش توسعه املاک و مستغلات و جاده ها به عنوان شاخص های آشکار، شهرنشینی سریعی را تجربه کرده اند. جانتس و همکاران [ 7] 61 درصد افزایش در زمین های توسعه یافته در حوزه آبخیز خلیج چساپیک بین سال های 1990 و 2000 مشاهده کرد که (64 درصد) توسعه جدید در زمین های کشاورزی و علفزارها اتفاق افتاد، در حالی که 33 درصد در زمین های جنگلی رخ داد. همانطور که رشد بیشتر در توسعه شهری پیش بینی می شود، عوامل استرس زا در این حوضه های فرعی که به طور بالقوه می توانند خدمات کلیدی اکوسیستم را به خطر بیندازند، افزایش خواهند یافت. منزی و همکاران [ 8 ] نیاز به ارزیابی کل نگر از خدمات اکوسیستمی برای مناطق خاص بر مبنای بلندمدت را به عنوان یک استراتژی برای هدایت تصمیمات سیاستی در مورد پایداری محیط زیست ما پیشنهاد کرد. با این حال، ارزیابی سلامت اکوسیستم در رابطه با حوزه های اکولوژیکی، اقتصادی و سلامت انسان مستلزم ادغام ارزش های انسانی با فرآیندهای بیوفیزیکی است [ 9 ].] . در حالی که حضور تصاویر ماهواره‌ای و سیستم‌های اطلاعات جغرافیایی (GIS) به طور فزاینده‌ای در زمان‌های اخیر با موفقیت برای ثبت تغییرات مکانی-زمانی در فرآیندهای بیوفیزیکی در خشکی مورد استفاده قرار می‌گیرند (به عنوان مثال، Merem و همکاران، [ 10 ])، مطالعاتی که این زمین‌ها را به هم مرتبط می‌کند. تغییرات استفاده/پوشش در خدمات اکوسیستم یا سلامت و یا ابعاد اقتصادی تغییرات نادر است. در نتیجه، این مطالعه به منظور: 1) ارزیابی تغییرات کاربری اراضی-پوشش زمین (LULC) در حوزه‌های آبخیز ساحل شرقی مریلند با استفاده از روش‌های سنجش از دور و سیستم‌های اطلاعات جغرافیایی (GIS) و 2) ارزیابی کیفی تأثیر احتمالی آغاز شد. تغییرات شناسایی شده در خدمات یا سلامت اکوسیستم کلیدی در زیرحوضه های آبخیز برای دوره مورد بررسی.

2. روش ها

2.1. محل مطالعه

این مطالعه در حوزه آبخیز Lower Eastern Shore و خلیج‌های ساحلی مریلند انجام شد که بین طول‌های جغرافیایی 74˚59’15.2 اینچ و 76˚17’5.6 اینچ غربی و عرض‌های جغرافیایی 37˚54’12.4 اینچ شمالی و 38˚53’15.2 اینچ قرار دارد. ن. این سایت بین اقیانوس اطلس و خلیج چساپیک واقع شده است و تقریباً 5596.69 کیلومتر مربع در شهرستان های ویکومیکو، سامرست و ورسستر زهکشی می کند. و برخی از بخش های شهرستان های کارولین و دورچستر.

کاربری عمده زمین در این منطقه شامل زمین های زراعی، جنگلی، مرتعی و شهری است. و بدنه های آبی شامل مصب، رودخانه/ نهر و تالاب ها می باشد. Nutria، یک گونه مهاجم جوندگان غیر بومی گزارش شده است که تهدیدی برای تالاب های نزدیک پناهگاه حیات وحش ملی سیاه آب در منطقه مورد مطالعه است [ 11 ]. منطقه ای که کمتر از 100 فوت بالاتر از سطح دریا قرار دارد، در مجموع شامل 23 زیرحوضه [ 12 ] است ( شکل 1 را ببینید ). فعالیت های اقتصادی اصلی در ساحل شرقی پایین، تولید طیور، کشاورزی غلات، ذرت، سویا و جو و همچنین ماهیگیری و گردشگری است.

2.2. جمع آوری و پردازش اطلاعات

داده های ماهواره ای Landsat 5 TM مریلند (مسیر 14، ردیف های 33 و 34) برای سال های 1986 (6 مه)، 1996 (1 می) و 2006

شکل 1 . منطقه مطالعاتی که حوضه های فرعی ساحل شرقی مریلند را نشان می دهد.

(27 آوریل) در قالب GeoTIFF از مرکز مشاهده و علم منابع زمینی (EROS) سازمان زمین شناسی ایالات متحده (USGS) به دست آمد. این تصاویر دارای تغییرات زمانی 10 روزه (1986-2006) به دلیل پوشش ابر بودند و به طور سیستماتیک تصحیح شدند. داده ها از کیفیت اکتساب بسیار بالایی برخوردار بودند و ارجاع جغرافیایی و جوی اصلاح شده بودند. باندهای انعکاسی 1 – 5 و 7 اندازه پیکسل 30 متر بودند، در حالی که باند حرارتی 6 60 متر بود. همه نقشه ها با استفاده از NAD83 UTM Zone 18 پیش بینی شدند.

طبقه بندی LULC برای منطقه مورد مطالعه در Environment for Visualizing Images (ENVI) به دست آمده از ITT Visual Information Solutions انجام شد. باندهای 7، 4 و 2 برای طبقه بندی نظارت شده با استفاده از روش فاصله ای ماهالانوبیس پس از چندین آزمایش انتخاب شدند. انتخاب گروه مرجع یا مناطق مورد علاقه (ROI) با عکس‌های هوایی، Google Earth و حقیقت زمینی و دانش شخصی منطقه مورد مطالعه هدایت شد. سیستم طبقه بندی LULC اندرسون و همکاران، [ 13] برای طبقه بندی استفاده شد. این سیستم طبقه بندی در ابتدا برای برآوردن یک مرور کلی به روز از کاربری زمین و پوشش زمین در سراسر ایالات متحده ایجاد شد، بر مبنایی که از نظر طبقه بندی در سطوح اول و دوم تعمیم یافته تر است و پذیرای داده های ماهواره و هواپیما است. سنسورهای از راه دور و به طور گسترده آزمایش شده است. این سیستم کاربری زمین-پوشش زمین را به 9 دسته عمده طبقه بندی می کند: زمین شهری یا ساخته شده، زمین کشاورزی، مرتع، زمین جنگلی، آب، تالاب، زمین بایر، توندرا، برف چند ساله یا یخ در سطح 1. با این حال، مرتع، تاندرا و انواع پوشش زمین برف چند ساله در محل مورد مطالعه وجود ندارد و از طرح طبقه بندی حذف شده است. در این مطالعه، تصاویر طبقه بندی شده بیشتر در معرض تجزیه و تحلیل فضایی در ArcGIS قرار گرفتند [ 14 ].

تصاویر لندست 1986 برای ردیف های 33 و 34 ادغام شدند و هر زیرحوضه پوشانده و استخراج شد. مناطق مختلف کاربری اراضی در هر حوضه با ضرب تعداد پیکسل‌ها برای هر کاربری در وضوح فضایی (30 متر × 30 متر) سرزمین‌ها در تصاویری که داده‌های LULC از آن‌ها مشتق شده بود، اندازه‌گیری شد. تغییرات کاربری زمین در فواصل 10 ساله (1986-1996 و 1996-2006)، و فاصله 20 ساله (1986-2006) با همپوشانی نقشه های LULC مربوطه برای هر بازه به دست آمد. آزمون تحلیل واریانس ناپارامتریک یک طرفه کروسکال-والیس و جفت تعقیبی برای ارزیابی میزان تغییر کاربری/پوشش زمین بین هر بازه زمانی برای همان منطقه مورد استفاده قرار گرفت.

3. نتایج

3.1. کاربری تاریخی زمین-تغییر پوشش زمین در ساحل شرقی پایین مریلند

برخی از جنبه های این مطالعه که با خدمات غیر اکوسیستمی سروکار دارد اخیرا منتشر شده است [ 15 ]. میزان عددی تغییر کاربری/پوشش زمین بر اساس طبقه از سال 1986-2006 نیز در جدول 1 و به صورت بصری در شکل 2 خلاصه شده است. در این مدت، اراضی جنگلی و مساحت تحت پوشش آب به ترتیب 5/8 درصد و 10 درصد افزایش و اراضی شهری 8/121 درصد افزایش یافته است. با این حال، از دست دادن خالص اراضی کشاورزی (19.6 درصد)، تالاب ها (21.3 درصد) و اراضی بایر (51.3 درصد) در مدت مشابه رخ داده است. موارد زیر تغییرات کاربری/پوشش خاصی است که برای هر طبقه رخ داده است:

3.2. کاربری اراضی شهری

جدول 2 تغییرات در طبقات کاربری اراضی را در طول ده سال اول و کل دوره 20 ساله در بررسی برای همه زیرحوضه ها خلاصه می کند. همه زیرحوضه‌های آبخیز در منطقه مورد مطالعه افزایش استفاده از زمین شهری را بین سال‌های 1986 و 2006 تجربه کردند، به جز خلیج‌های ساحلی باریکی که در مرز اقیانوس اطلس قرار دارند و اساساً از آب (99.6٪) و سواحل (0.2٪) تشکیل شده است. بیشترین سود خالص در زمین شهری در حوضه فرعی Wicomico پایین رخ داد. زمین شهری 18.26 کیلومتر مربع در حوضه فرعی رودخانه Wicomico پایین در طول دوره مورد مطالعه (11.37٪) افزایش یافت. با استفاده از آزمون Kruskal-Wallis و مقایسات زوجی تعقیبی، حوضه های فرعی ساحل شرقی پایین به طور قابل توجهی افزایش یافت (0.05 < P، 9.87 = H، n = 23) در منطقه شهری بین سال های 1986 و 2006 پس از مجموع 227.3 کیلومتر مربع .از دیگر کاربری ها به اراضی شهری تبدیل شد. با این حال، تغییرات بین بازه های زمانی 1986-1996 و 1996-2006 معنی دار نبود.

شکل 2 . کاربری زمین-تغییر پوشش زمین در ساحل شرقی پایین مریلند (1986-2006).

جدول 1 . کاربری تاریخی زمین – پوشش زمین در ساحل شرقی مریلند (1986-2006).

جدول 2 . تغییر خالص کاربری زمین/پوشش برخی از زیرحوضه های ساحل شرقی مریلند (1986-2006).

بیشتر دستاوردها در زمین شهری (56٪ یا 127.2 کیلومتر مربع ) در زمین های کشاورزی رخ داده است که بیشترین تغییر در زیرحوضه رودخانه Wicomico پایین (18.3 کیلومتر مربع ) ، رودخانه Nanticoke (13.1 کیلومتر مربع ) ، رودخانه Pocomoke بالایی (رودخانه Pocomoke بالایی) رخ داده است. 11 کیلومتر مربع ) ، نهر مارشی‌هوپ (10.2 کیلومتر مربع ) و رودخانه پوکوموک پایین (10.5 کیلومتر مربع ) . این روند با توجه به این واقعیت که توسعه‌های مسکونی و رشد تجاری منجر به افزایش جمعیت جهان نه تنها در مراکز شهری اتفاق می‌افتد، بلکه در شهرهای کوچک و زمین‌هایی که قبلاً برای اهداف کشاورزی استفاده می‌شدند نیز غیرمنتظره نیست [ 16 ]. حدود 33٪ (75.2 کیلومتر مربعرشد زمین شهری در اراضی جنگلی رخ داده است و بیشترین ضرر برای شهرنشینی نیز در Wicomico پایین (8.1 کیلومتر مربع ) ، نهر Marshyhope (8.1 کیلومتر مربع ) ، رودخانه Nanticoke (8.0 کیلومتر مربع ) و رودخانه Pocomoke پایین (7.1 کیلومتر مربع) رخ داده است. 2 ) حوضه های فرعی. این روند مشابه آنچه در سال 2004 گزارش شده است [ 7 ] است که در آن افزایش 61 درصدی در زمین های توسعه یافته در حوضه آبخیز خلیج چساپیک از سال 1990 تا 2000 مشاهده شد و بیشتر به توسعه شهری جدید (64 درصد) در زمین های کشاورزی و علفزارها نسبت داده شد. در حالی که 33 درصد در اراضی جنگلی رخ داده است. اداره ملی اقیانوسی و جوی [ 17] داده‌ها نیز روند مشابهی را برای سواحل شرقی پایین بین سال‌های 1996 و 2005 نشان می‌دهد. مجموع از دست دادن تقریباً 12.7 کیلومتر مربع از تالاب‌ها به دلیل شهرنشینی رخ داد، در حالی که 8.2 کیلومتر مربع از زمین‌های بایر در طول دوره مطالعه 20 ساله به زمین‌های شهری تبدیل شد. .

جمعیت کل شهرستان‌های ساحل شرقی پایین (شهرستان‌های دورچستر، سامرست، و ویکومیکو و ورچستر) تقریباً 155708 در سال 1986، 176905 در سال 1996 و 198155 در سال 2006 بود. با نرخ رشد سالانه متوسط ​​0.90 درصد جمعیت پیش‌بینی شده بود. 249700 نفر و در سال 2070 دو برابر خواهد شد [ 18 ]. بنابراین، دستاوردهای زمین شهری را می‌توان به تغییرات جمعیتی شهرهای بزرگ/شهرک‌های زیرحوضه نسبت داد. به عنوان مثال، سالزبری، در حوضه فرعی رودخانه Wicomico تحتانی، به دلیل افزایش جمعیت از حدود 16850 نفر در سال 1986 به 27172 نفر در سال 2006، رشد سریع توسعه مسکن را تجربه کرده است. افزایش 61 درصدی [ 18 ]. شهرنشینی در نهر مارشی امید (12.22 کیلومتر مربع) را می توان به رشد جمعیت در فدرالزبورگ و هورلاک نسبت داد در حالی که رشد جمعیت در شهرهایی مانند هبرون، وین، ماردلا اسپرینگز و شهر شارپ مسئول افزایش 15.4 کیلومتر مربعی کاربری زمین شهری است که در زیرحوضه رودخانه نانتیکوک مشاهده شده است. رشد جمعیت در شهر پوکوموک و تپه برفی عمدتاً عامل افزایش 11.7 کیلومتر مربعی استفاده از زمین شهری در حوضه فرعی رودخانه پوکوموک پایین است. افزایش ترکیبی از زمین شهری به مساحت 7.2 کیلومتر مربع در جزیره وایت و خلیج آساوومن به دلیل رشد جمعیت در شهر اوشن – شهری توریستی محبوب در ساحل شرقی مریلند است.

3.3. کاربری اراضی کشاورزی

به طور کلی بین سال‌های 1986 و 2006 ، حدود 256.16 کیلومتر مربع ( 19.6٪) از زمین‌های زراعی در زیرحوضه‌های زیرحوضه ساحل شرقی پایین از دست رفته است. بزرگترین تلفات خالص زمین زراعی در زیرحوضه رودخانه Wicomico پایین رخ داد ( جدول 2 ). در این زیرحوضه، اراضی زراعی از 108.6 به 74.9 کیلومتر مربع از سال 1986-1986 کاهش یافته است . با این حال، تفاوت معنی داری در استفاده از زمین های زراعی بین سال های 1986 و 1996، 1996 و 2006 یا 1986 و 2006 وجود نداشت (P <0.70، H = 0.83، n = 23). این یافته با سرشماری کشاورزی که توسط وزارت کشاورزی ایالات متحده آمریکا (USDA) هر پنج سال یکبار انجام می‌شود که کاهش استفاده از زمین برای تولید محصول را نشان می‌دهد تأیید شد [ 19 ]] . زمین‌های زراعی در مریلند طی سال‌ها از 686964 هکتار در سال 1987 به 553324 هکتار در سال 2007 کاهش یافت که نشان‌دهنده 19.5 درصد از دست دادن است.

بیشترین تلفات زمین‌های زراعی در زیرحوضه رودخانه Wicomico پایین و به دنبال آن رودخانه Nanticoke و رودخانه Upper Pocomoke رخ داد. در مجموع 127.2 کیلومتر مربع از زمین به دلیل گسترش شهری از بین رفت. توده زمین بزرگ (457.3 کیلومتر مربع ) از زمین های کشاورزی نیز در طول دوره مورد مطالعه به زمین های جنگلی تبدیل شد. آنها عبارتند از: رودخانه نانتیکوک (58.4 کیلومتر مربع ) ، رودخانه پوکوموک بالا (49.9 کیلومتر مربع ) ، نهر مارشی هوپ (42.5 کیلومتر مربع ) ، رودخانه ویکومیکو پایین (39.2 کیلومتر مربع ) ، رودخانه پوکوموک پایین (41.1 کیلومتر مربع ) و رودخانه ترانسکویکینگ (36 کیلومتر مربع) 2 ).

زمین‌های جنگلی نیز بین سال‌های 1986 و 2006 به دلیل کشاورزی (61/301 کیلومتر مربع ) در سواحل شرقی پایین‌تر از بین رفت و بیشتر این تغییرات در نهر مارشی‌هوپ (5/40 کیلومتر مربع ) ، رودخانه نانتیکوک (8/40 کیلومتر مربع ) ، رودخانه پوکوموک بالا (33) رخ داد. 2 )، زیر آبخیزهای رودخانه پوکوموک پایین (18.3 کیلومتر مربع ) و رودخانه ترانسکویکینگ (27.6 کیلومتر مربع ) . تبدیل زمین های زراعی به تغییر تالاب 54.83 کیلومتر مربع بود در حالی که تقریباً 21.6 کیلومتر مربع از زمین های زراعی در سال 1986 در سال 2006 بایر شد. زیرحوضه های رودخانه Marshyhope و رودخانه Nanticoke 7.5 کیلومتر مربع و 4.6 کیلومتر مربع از دست دادند.از زمین های زراعی به ترتیب به زمین های بایر در طول دوره. حدود 636.9 کیلومتر مربع ( حدود 47 درصد از زمین های زراعی) در طول مدت مشابه به ویژه در رودخانه پوکوموک بالا (109.3 کیلومتر مربع ) و حوضه های فرعی رودخانه نانتیکوک (75.2 کیلومتر مربع ) بدون تغییر باقی ماندند . در حالی که در مجموع 250.2 کیلومتر مربع از زمین های زراعی به دلیل استفاده های دیگر در طول دوره مطالعه از بین رفت، به طور متوسط ​​1.5 ± 11.14 کیلومتر مربع در هر زیرحوضه از بین رفت.

3.4. کاربری جنگل

مناطق بسیار قابل توجهی از زمین های جنگلی (1447.3 کیلومتر مربع یا 71٪) بین سال های 1986 و 2006 برای رودخانه پوکوموک پایین، رودخانه پوکوموک بالا، رودخانه نانتیکوک، خلیج ماهیگیری و نهر مارشی هوپ بدون تغییر باقی ماندند. با این حال، در حالی که زمین جنگلی در سال 1986 2022.6 کیلومتر مربع را اشغال کرده بود ، تنها 2193.9 کیلومتر مربع در سال 2006 باقی مانده است ( جدول 1 )، با سود خالص 171.3 کیلومتر مربع .(8.5%) در طول دوره 20 ساله. سرشماری اخیر ایالات متحده کشاورزی (USDA، 2009) افزایش جنگل ها و مراتع در مریلند را به طور کلی گزارش کرد. با این حال، این تغییر بین فاصله زمانی مورد بررسی معنی‌دار نبود (0.90 < P، 0.28 = H، 23 = n). اگرچه زمین‌های جنگلی در اکثر زیرحوضه‌های آبخیز افزایش یافته است، اما زیرحوضه مارشی‌هوپ کریک در واقع ضرر خالص 8.2 کیلومتر مربعی را تجربه کرده است ( جدول 2 ) . این نتیجه توسط داده‌های استفاده از زمین – پوشش زمین NOAA تأیید می‌شود که همچنین افزایش زمین‌های جنگلی برای ساحل شرقی پایین را بین سال‌های 1996 و 2005 نشان داد [ 17 ]] . افزایش زمین‌های جنگلی در ساحل شرقی پایین را می‌توان به رشد مجدد جنگل‌های طبیعی و قانون حفاظت از جنگل مریلند که در سال 1991 تصویب شد نسبت داد. نیاز به حفاظت طولانی مدت از مناطق دارای اولویت یا کاشت/کاشت مجدد (جنگل کاری یا احیای جنگل) یک منطقه حساس خارج از سایت” [ 20 ]. بیشترین سود خالص در زمین های جنگلی (21.1 کیلومتر مربع ) در طول دوره مورد مطالعه در زیرحوضه Wicomico پایین بود. سود در زمین های جنگلی از سایر کاربری ها به ترتیب زیر کاهش یافت: زمین به جنگل (457.3 کیلومتر مربع ) ، تالاب به جنگل (204.5 کیلومتر مربع ) ، شهر به جنگل (38.5 کیلومتر مربع) .آب به جنگل (27.5 کیلومتر مربع ) و زمین بایر به جنگل (19.9 کیلومتر مربع ) .

3.5. پوشش آب سطحی

بین سال‌های 1986 و 2006، حدود 135.9 کیلومتر مربع ( 10 درصد) از مناطق تحت پوشش آب در زیرحوضه‌های زیرحوضه ساحل شرقی پایین‌تر به دست آمد. با این حال، در این دوره، 154.6 کیلومتر مربع از تالاب‌ها زیر آب رفت. بیشتر این طغیان در خلیج ماهیگیری (55.8 کیلومتر مربع ) ( شکل 3 ) واقع در لبه خلیج چساپیک در

شکل 3 . مناطق جدید تحت پوشش آب بین سال های 1986 و 2006 در ساحل شرقی مریلند.

شهرستان دورچستر برعکس، تنها 31.4 کیلومتر مربع از مناطق تحت پوشش آب در سال 1986 در سال 2006 به تالاب تبدیل شد و خلیج ماهیگیری نیز بیشترین تغییر را تجربه کرد (6.4 کیلومتر مربع ) . برخی از اراضی جنگلی (32.2 کیلومتر مربع ) نیز در طول دوره مورد مطالعه مورد غرقاب آب قرار گرفتند، در حالی که 9.6 کیلومتر مربع از زمین های کشاورزی نیز غرق آب شدند. حدود 6.6 کیلومتر مربع از زمین های شهری به طور مشابه توسط آب غرق شد در حالی که کل تغییر از زمین بایر به آب در ساحل شرقی پایین 1.63 کیلومتر مربع بود .در طول دوره مطالعه افزایش پوشش آب در سواحل شرقی مریلند تا حدی به دلیل بالا آمدن سطح دریا است – شاید یک اثر گرمایش جهانی در خورهای رودخانه خلیج چساپیک که به اقیانوس اطلس می ریزد. این افزایش با کاهش وسعت تالاب ها و شوره زارها (22 درصد) از طریق غرقاب شدن، و زمین های بایر (که 2 درصد کاهش یافته است) در طول دوره مورد مطالعه نشان می دهد. این مشاهدات توسط کار دانشمندان در منطقه خلیج چساپیک در موسسه علوم دریایی ویرجینیا [ 21 ] – [ 23 ] پشتیبانی می شود. علاوه بر این، هیلبرت [ 24 ] روند مشابهی را در منطقه ذخیره‌گاه تحقیقاتی دهانه خلیج بزرگ می‌سی‌سی‌پی در سواحل شمالی خلیج مکزیک از سال 1974 تا 2001 گزارش کرد.

3.6. پوشش تالاب

از بین 23 حوزه زیرحوضه در منطقه مورد مطالعه، 17 تالاب از بین رفت ( جدول 2 ). 23 درصد از دست دادن خالص (150.0 کیلومتر مربع ) تالاب از سال 1986-2006 در منطقه مورد مطالعه وجود دارد. نتایج مشابهی در داده‌های مربوط به استفاده از زمین NOAA مشاهده شد که همچنین از بین رفتن تالاب‌ها را برای ساحل شرقی پایین بین سال‌های 1996 و 2005 نشان داد [ 17 ]. تخمین زده شد که باتلاق چوب سخت Congaree Bottomland در کارولینای جنوبی آلاینده هایی را حذف می کند که معادل آلاینده هایی است که سالانه توسط یک کارخانه تصفیه آب 5 میلیون دلاری حذف می شود [ 25 ]. وسعت رو به کاهش تالاب ها در ساحل شرقی پایین این پتانسیل را دارد که چندین خدمات اکولوژیکی انجام شده توسط این زیستگاه را به خطر بیندازد.

نتایج ما همچنین نشان می‌دهد که در طول دوره مورد مطالعه، 154.6 کیلومتر مربع از تالاب‌ها غرق آب شدند (شکل 4 را ببینید). بسیاری از آبگرفتگی (55.8 کیلومتر مربع به نمایندگی از 41٪) در خلیج ماهیگیری که در آن بزرگترین از دست دادن خالص 53.2 کیلومتر مربع ( 35٪) از تالاب رخ داده است. Nutria (Myocastor coypus) یک نیروی اصلی در تسریع از دست دادن تالاب در حوضه آب سیاه بوده است – جایی که خلیج ماهیگیری در آن واقع شده است. و همچنین دیگر حوضه های آبخیز در مریلند. Nutria از پوشش گیاهی مرداب تغذیه می کند، گل و لای را در معرض دید قرار می دهد و در نتیجه باتلاق ها را مستعد فرسایش می کند. در نتیجه، سطح مرداب فرو می‌رود و پوشش گیاهی در اثر سیل از بین می‌رود. منطقه وسیعی از زمین های مرداب در سیاه

شکل 4 . مناطق از دست رفته تالاب بین سالهای 1986 و 2006 در ساحل شرقی مریلند.

پناهگاه حیات وحش ملی (BNWR) در همان حوضه آبخیز به دست nutria [ 26 ] از بین رفته است. اگرچه، این جونده مخرب از BNWR [ 11 ] ریشه کن شده است، 53 درصد از باتلاق های باقی مانده در BNWR ناسالم در نظر گرفته شده و احتمالاً در آینده از بین خواهند رفت [ 26 ]. بنابراین بدیهی است که فعالیت این گونه‌های جوندگان غیربومی در تالاب‌ها ممکن است تا حدی به کاهش تالاب‌ها و افزایش وسعت پوشش آب در ساحل شرقی پایین مریلند کمک کرده باشد.

متقابلاً، تنها 31.44 کیلومتر مربع از مناطق تحت پوشش آب در سال 1986 در سال 2006 به تالاب تبدیل شد و خلیج ماهیگیری نیز بیشترین تغییر را تجربه کرد (6.4 کیلومتر مربع ) . این نشان می دهد که نوسانات بین مناطق تحت پوشش آب و تالاب در خلیج ماهیگیری وجود دارد اما تالاب های بیشتری در معرض سیل قرار می گیرند. از 704.3 کیلومتر مربع تالاب در سال 1986، تنها 299.56 کیلومتر مربع ( یا 43 درصد) بین سال های 1986 و 2006 بدون تغییر باقی مانده است، به ویژه در خلیج ماهیگیری (79.3 کیلومتر مربع ) ، رودخانه نانتیکوک (35.4 کیلومتر مربع (29 کیلومتر مربع)، رودخانه هونگا . 2 ) و زیرحوضه رودخانه مانوکین (25.9 کیلومتر مربع ) . تقریباً 204.5 کیلومتر مربعتالاب ها بین سال های 1986 و 2006 جنگلی شدند. بیشتر این تغییرات در رودخانه پوکوموک پایین (25 کیلومتر مربع ) ، رودخانه مانوکین (23.7 کیلومتر مربع ) و همچنین خلیج ماهیگیری (21.6 کیلومتر مربع ) رخ داده است. در مجموع 9/34 کیلومتر مربع از تالاب‌ها به دلیل استفاده از زمین‌های زراعی در منطقه مورد مطالعه بین سال‌های 1986 و 2006 از بین رفت. مناطق کوچکی از تالاب‌ها نیز به زمین‌های زراعی در رودخانه پوکوموک پایین (5.4 کیلومتر مربع ) ، رودخانه مانوکین (3.4 کیلومتر مربع ) و ماهیگیری تغییر کردند. خلیج (3.0 کیلومتر مربع ) . حدود 12.7 کیلومتر مربع از تالاب ها در سال 2006 شهری شد. مناطق از دست رفته تالاب بین سال های 1986 و 2006 در شکل 4 نشان داده شده است.

3.7. زمین های بایر

کاهش در اراضی بایر (51.3٪) در تمام زیرحوضه های آبخیز به جز Marshyhope Creek (با سود خالص 2.2 کیلومتر مربع ) و خلیج Sinepuxent (1.1 کیلومتر مربع ) وجود داشت. با این حال، Assawoman Bay هیچ سود خالصی را تجربه نکرد ( جدول 2 را ببینید ). زمین‌های بایر، که عمدتاً سواحل خلیج Assawoman و خلیج Isle of Wight در نزدیکی Ocean City (یک شهر توریستی محبوب) هستند، به ترتیب 2.1 کیلومتر مربع و 2.7 کیلومتر مربع در خلیج Assawoman و خلیج Isle of Wight در مناطق پوشیده از آب افزایش یافته‌اند . این ممکن است به دلیل افزایش سطح دریا باشد – روندی که توسط هیلبرت نیز گزارش شده است [ 24] در منطقه ذخیره‌گاه تحقیقاتی مصب ملی خلیج بزرگ می‌سی‌سی‌پی در سواحل شمالی خلیج مکزیک از 1974 تا 2001. زیرحوضه‌های زیرحوضه‌ی ساحل شرقی پایین، تلفات خالص قابل‌توجهی در حدود 41.6 کیلومتر مربع از زمین‌های بایر را بین سال‌های 1986 و 2006 ثبت کردند (P <0.05، H = 13.28، N = 23). زمین بایر به طور قابل توجهی (P <0.05) از 80.2 کیلومتر مربع در سال 1986 به 17.2 کیلومتر مربع در سال 1996 کاهش یافت. با این حال، تغییرات بین سال های 1996 و 2006 قابل توجه نبود.

حدود 43.2 کیلومتر مربع از زمین بایر به زمین زراعی تبدیل شد، در حالی که 8.19 کیلومتر مربع به زمین شهری تبدیل شد. تا سال 2006، تقریباً 19.4 کیلومتر مربع از زمین‌های بایر در طول دوره 20 ساله جنگلی شد، با بزرگترین تغییرات در رودخانه Wicomico پایین (2.7 کیلومتر مربع ) ، نهر Marshyhope (2.4 کیلومتر مربع ) و رودخانه Nanticoke (2.0 کیلومتر مربع) رخ داد . ) حوضه های فرعی. تنها 6.7 کیلومتر مربع از زمین های بایر بدون تغییر به خصوص در نهر Marshyhope (1.6 کیلومتر مربع) باقی مانده است .

4. بحث

خدمات اکوسیستم از نظر عملی اساساً شرایط، فرآیندها و اجزای محیط طبیعی هستند که منافع ملموس و نامشهود را برای حفظ و تحقق زندگی انسان فراهم می‌کنند [ 27 ]. چارچوب ارزیابی اکوسیستم هزاره [ 3 ] چهار دسته از خدمات اکوسیستمی را شناسایی می کند که عبارتند از: خدمات پشتیبانی، ارائه خدمات، خدمات تنظیم کننده و خدمات فرهنگی. بر اساس این خدمات، ما تأثیر احتمالی تغییرات کاربری/پوشش زمین را در طول دوره مطالعه 20 ساله بر خدمات/سلامت اکوسیستم برای طبقات کاربری/پوشش زمین مربوطه به شرح زیر ارزیابی کردیم:

4.1. تأثیر افزایش کاربری اراضی شهری بر سلامت اکوسیستم

افزایش زمین شهری در طول دو دهه به دلیل افزایش جمعیت شهرستان‌های ساحل شرقی است که به دلیل نیاز به املاک جدید و سایر زیرساخت‌های عمومی، مجموعاً 227.3 کیلومتر مربع از کاربری‌های دیگر را تجربه کردند. چنین رشدی در زمین‌های شهری سطوح غیرقابل نفوذ ایجاد می‌کند و در نتیجه نفوذ را کاهش می‌دهد و بارگذاری مواد مغذی، رسوبات و سایر آلاینده‌ها را در اکوسیستم‌های آبی افزایش می‌دهد، همانطور که قبلا گزارش شده است (به عنوان مثال، تانگ و همکاران، [ 28 ]، مالین و همکاران، [ 29 ] و ون بورن و همکاران، [ 30]). برای این سایت و دوره مورد مطالعه، روند افزایشی در استفاده از زمین شهری باعث کاهش خدمات اکوسیستمی مانند ترسیب کربن از قطعه زمینی است که قبلاً برای کشاورزی و/یا جنگل‌داری استفاده می‌شد و در نتیجه روند گرمایش جهانی را تشدید می‌کند که اکنون در مرکز بحث جهانی قرار دارد. در سراسر جهان. به طور مشابه، ظرفیت ارائه خدماتی مانند آب پاک به دلیل آلودگی های اجتناب ناپذیر ناشی از منابع غیرنقطه ای ناشی از رواناب، رسوب اتمسفر، و همچنین منابع نقطه ای ناشی از افزایش بار فاضلاب از تصفیه خانه های فاضلاب رو به رشد در منطقه به خطر افتاده است. گزارش شده است که سطوح اکسیژن محلول در آبهای سطحی برای این مکان و دوره روند کاهشی نشان می دهد در حالی که بارگذاری مواد مغذی (فسفر و نیترات) با پیامدهای جدی برای اوتروفیکاسیون افزایش یافته است [ 31 ]] . اوتروفیکاسیون سیستم های آب سطحی ظرفیت آنها را برای حمایت از تامین آب ارزان به خطر می اندازد، زیستگاه موجودات آبی را که غذای انسان و همچنین آب تمیز را برای تفریح ​​تامین می کنند، از بین می برد.

4.2. تأثیر کاهش کاربری اراضی کشاورزی بر سلامت اکوسیستم

علیرغم نقش حیاتی آن در تغذیه جمعیت جهان، کشاورزی همچنان بزرگترین محرک فرسایش ژنتیکی، از بین رفتن گونه ها و تبدیل زیستگاه های طبیعی است [ 3 ]. بنابراین از دست دادن 256.2 کیلومتر مربعاراضی کشاورزی از سال 1986 تا 2006 در حوزه‌های آبخیز ساحل شرقی پایین تا سایر کاربری‌ها پیامدهای متفاوتی از نظر سلامت اکولوژیکی دارد. در حالی که چنین تغییراتی نشان‌دهنده کاهش ظرفیت اکوسیستم زمینی برای پشتیبانی از خدمات اکولوژیکی فتوسنتز و در نتیجه ترسیب کربن در طول فصول رشد است، این تأثیر باید با کاربری‌هایی که جایگزین زمین‌های کشاورزی اصلی شده‌اند سنجیده شود. به عنوان مثال، اگر زمین‌های زراعی – که عمدتاً تک محصولی هستند، جای خود را به زمین‌های جنگلی بدهند، ممکن است تنوع زیستی بهبود یافته باشد. با این حال، اگر با توسعه شهری جایگزین شود، تأثیر آن بر سلامت اکوسیستم می تواند در طول دوره منفی باشد زیرا می تواند ظرفیت حمایت از ترسیب کربن را کاهش دهد و در نتیجه گرمایش جهانی را افزایش دهد. از سوی دیگر، از دست دادن زمین های کشاورزی نیز توانایی زمین برای حمایت از غذا و در نتیجه امنیت غذایی را به خطر می اندازد. از آنجا که افزایش بهره وری انرژی مواد غذایی یک مسیر حیاتی برای رشد قابل توجه در عرضه مواد غذایی بدون به خطر انداختن پایداری زیست محیطی فراهم می کند.3 ]، کاهش زمین های کشاورزی در دو دهه گذشته برای این سایت مطالعه، نیاز به حمایت از پذیرش فناوری های کارآمدتر انرژی توسط کشاورزان تجاری را می طلبد.

4.3. تأثیر افزایش کاربری اراضی جنگلی بر سلامت اکوسیستم

جنگل‌ها طیف وسیعی از خدمات اکولوژیکی را ارائه می‌کند که شامل موارد زیر است: تنظیم رژیم‌های آبی با رهگیری بارندگی و تنظیم جریان آن از طریق سیستم هیدرولوژیکی. حفظ کیفیت خاک و تامین مواد آلی از طریق ریزش برگ و شاخه؛ محدود کردن فرسایش و محافظت از خاک در برابر تأثیر مستقیم بارندگی؛ تعدیل آب و هوا؛ و اجزای کلیدی تنوع زیستی هم به خودی خود و هم به عنوان زیستگاه سایر گونه ها. نتایج این مطالعه حاکی از تغییر مثبت در طول دوره مطالعه بود، هرچند اندک. مساحت زمین جنگل به طور متوسط ​​1.5 ± 7.6 کیلومتر مربع افزایش یافتدر طول دوره مورد مطالعه در هر سال و در نتیجه برای زیرحوضه های آبخیز قابل توجه است زیرا تلفات رخ داده در برخی مناطق توسط برخی از دستاوردها در جاهای دیگر جبران شده است – شاید به دلیل کاشت درخت در محله های در حال رشد شهری یا رشد مجدد جنگل های طبیعی. با توجه به خدمات زیست محیطی متعددی که توسط جنگل ها در بالا ذکر شد، این تغییر نسبتا مثبت است و بنابراین باید با استفاده از ابتکارات سیاستی آزمایش شده در آینده تشویق شود.

4.4. تاثیر افزایش پوشش آب سطحی بر سلامت اکوسیستم

افزایش وسعت پوشش آب های سطحی ناشی از گرم شدن کره زمین و در نتیجه افزایش سطح دریا قابل توجه است. با این حال، این افزایش بیشتر به هزینه کاهش تالاب ها در طول دوره 20 ساله بود. فروم هاف و همکاران [ 21 ] گزارش کردند که گرمایش جهانی در حال حاضر بر خلیج چساپیک تأثیر گذاشته است. تاثیر پیش بینی شده افزایش سطح دریا بر روی زیستگاه محلی ساحلی خلیج چساپیک مستند شده است [ 32 ]. این کار بر اساس داده‌ها و ادبیات ساحلی گسترده موجود در تالاب‌ها، انواع خط ساحلی و شرایط، و همچنین مکان، فرسایش، حفاظت در آینده، و انواع زیستگاه است. صعود – در مجموع 135 کیلومتر مربعافزایش وسعت پوشش آب در دو دهه و همچنین طغیان تالاب ها در منطقه مورد بررسی رخ داده است. سطح آب در حال گسترش، تصرف زمین را تشکیل می دهد، بنابراین وسعت مساحت زمین محدود را کاهش می دهد و در نتیجه اکوسیستم زمینی موجود را کوچک می کند که خدماتی مانند ترسیب کربن و ذخیره سازی به عنوان ماده آلی خاک و حمایت از حیات وحش را ارائه می دهد. علاوه بر این، تغییرات در شوری می تواند برخی از گونه ها را تحت تاثیر قرار دهد زیرا میزان اختلاط آب شیرین و آب شور از اقیانوس اطلس ممکن است رخ داده باشد.

تأثیر حتی بیشتر از دست دادن تالاب ها (حدود 150 کیلومتر مربع ) در طول دوره در 17 مورد از 23 زیرحوضه از 1986-2006 است – میانگین تلفات 2.3 ± 6.52 کیلومتر مربع در هر سال. به جز اگر بررسی شود، این امر همچنان تعادل اکولوژیکی منطقه را تهدید می کند زیرا تالاب ها به طور فزاینده ای برای انجام چندین خدمات اکوسیستمی مانند تنظیم خلوص آب، طوفان، حفاظت از طوفان، تغذیه آب زیرزمینی، ایجاد عادت برای صدف ها و پرندگان آبزی اعتبار می شوند [ 33 ] ] . تالاب رو به کاهش نیز با حضور Nutria – یک گونه مهاجم رایج در منطقه و در حال حاضر در حال رسیدگی است [ 34 ] تسریع می‌یابد.] . برخی از تأثیرات پیش‌بینی‌شده مستند شده برای نواحی ساحلی ساحل شرقی که ممکن است در حال حاضر در این منطقه و احتمالاً مناطق ساحلی مجاور [ 32 ] رخ داده باشد عبارتند از: از دست دادن مناطق جزر و مدی، خرچنگ‌ها، ماهی‌های جوان و ماهی‌های بزرگ‌تر و پرندگان آبی که از آنها تغذیه می‌کنند. . از آنجایی که جوامع پرندگان در باتلاق‌های بزرگ نمی‌توانند در تکه‌های زیستگاهی کمتر از 5 هکتار (12.4 هکتار) باقی بمانند ، از بین رفتن تالاب‌ها در اثر غرق شدن آب می‌تواند منجر به کاهش جمعیت پرندگان در برخی مناطق شود. و می تواند تأثیر چشمگیری بر شبکه های غذایی مصب محلی داشته باشد. از دست دادن این پرندگان همچنین می تواند مقدار قابل توجهی از زیست توده را از زیستگاه های ساحلی حذف کند.

4.5. تأثیر کاهش زمین های بایر بر سلامت اکوسیستم

از دست دادن خالص زمین های بایر وجود داشت – که بیشتر آنها سواحل در امتداد ساحل اقیانوس اطلس از جمله جزیره سدی مانند Ocean City، MD هستند. این از دست دادن به دلیل افزایش پوشش آب سطحی بود که تأثیر آن شامل کاهش وسعت زمین های ساحلی مورد استفاده برای فعالیت های تفریحی است. تداوم این روند می تواند علاوه بر خدمات اکولوژیکی و فرهنگی ارائه شده توسط سواحل منطقه، در آینده بر گردشگری تاثیر بسزایی داشته باشد. در درازمدت، وجود جزایر حائل مختلف در منطقه را نیز تهدید می کند. در کنار سواحل، کاهش سایر زمین‌های بایر مانند زمین‌های در حال آیش ممکن است به دلیل تبدیل آنها به کاربری‌های دیگر باشد. این ممکن است از نقطه نظر خدمات اکوسیستم مثبت باشد (مثلاً وقتی به جنگلداری تبدیل شود) یا منفی (هنگامی که به املاک/توسعه شهری تبدیل شود).

5. خلاصه و نتیجه گیری

Isoken Aighewi، Ali Ishaque، Osarodion Nosakhare (Nutria)، یک گونه جونده غیربومی که از پوشش گیاهی مرداب تغذیه می کند، نیاز به یک راه حل فوری دارد. به طور خلاصه، می توان نتیجه گرفت که تغییرات کاربری/پوشش زمین این زیرحوضه های ساحلی شرق پایین از سال 1992 تا 2006 در حال حاضر به روش های بسیار مهمی بر سلامت اکولوژیکی تأثیر می گذارد. الف) رو به زوال زمین های کشاورزی نشان دهنده کاهش خدمات زیست محیطی مانند تهیه غذا، فیبر، چرخه مواد مغذی و میراث فرهنگی است. برای این منظور، شیوه‌های کشاورزی که بتوان آن را بهتر مدیریت کرد تا تأثیر اکوسیستم‌ها را به حداقل برساند، مورد نیاز است. و ارزش های زیبایی شناختی؛ ج) گسترش پوشش آب سطحی، جزایر حائل-شهر اقیانوس، جزیره آساتاگ، پناهگاه ملی حیات وحش چینکوتیگ در جزیره چینکوتیگ و سایر جوامع ساحلی را در آینده تهدید می کند. علاوه بر این، می تواند به طور بالقوه بر تفریحات و اکوتوریسم در منطقه تأثیر بگذارد. د) گسترش کاربری اراضی جنگلی یک پیشرفت مثبت است که باید از طریق ابتکارات سیاستی به دلیل تهیه غذا، الوار، آب شیرین، چوب سوخت، رابطه سیل، تنظیم بیماری، ترسیب کربن، مقررات محلی آب و هوا، ارزش‌های زیبایی‌شناختی و معنوی ترویج شود. افزایش زمین شهری ناشی از توسعه زیرساختی مبتنی بر جمعیت می تواند منجر به افزایش آلودگی منبع نقطه ای و غیر نقطه ای آب های سطحی شود. این می تواند توانایی سیستم های آب های سطحی را برای تامین آب پاک برای مصارف انسانی و سایر مصارف فرهنگی به خطر بیاندازد. ابتکارات سیاستی برای تنظیم استفاده از زمین از نقطه نظر سلامت اکولوژیکی برای اطمینان از پایداری انواع مختلف اکوسیستم ها برای حوضه های آبخیز ساحل شرقی مریلند و مکان های مشابه در ایالات متحده و جاهای دیگر ضروری است.

منابع

  1. Costanza, R., Norton, BG and Haskell, BD (1992) سلامت اکوسیستم: اهداف جدید برای مدیریت محیطی. مطبوعات جزیره، واشنگتن دی سی.  [زمان(های استناد): 1]
  2. CERF (2011) ارزش گذاری خدمات اکوسیستم، ارزیابی انتخاب ها. https://cerf2011.blogspot.com/2011/10/valuing-ecosystem-services-assessing.html  [زمان(های استناد): 1]
  3. MA (2003) اکوسیستم ها و رفاه انسان: تالاب ها و آب. موسسه منابع جهانی، واشنگتن دی سی.  [زمان(ها) استناد:4]
  4. دیل، وی.اچ، براون، اس.، هاوبر، آر.، هابز، NT، هانتلی، ن.، نایمان، آر جی، ریبسام، وی، ترنر، ام جی و والون، تی. (2000) اصول و دستورالعمل های زیست محیطی برای مدیریت استفاده از زمین. کاربردهای زیست محیطی، 10، 639-670.  [زمان(های استناد): 1]
  5. Gergel, SE, Turner, MG, Miller, JR, Melack, JM and Stanley, EH (2002) شاخص های چشم انداز تأثیرات انسانی به سیستم های رودخانه ای. علوم آبزیان، 64، 118-128. https://dx.doi.org/10.1007/s00027-002-8060-2  [زمان(های استناد): 1]
  6. Palmer, MA, Moglen, GE, Bockstael, NE, Brooks, S., Pizzuto, JE, Wiegand, C. and VanNess, K. (2002) پیامدهای اکولوژیکی تغییر کاربری زمین برای آبهای جاری: مورد حومه مریلند. بولتن ییل علوم محیطی، 107، 85-113.  [زمان(های استناد): 1]
  7. Jantz، P.، Goetz، S. و Jantz، CA (2004) شهرنشینی و از دست دادن زمین های منابع در حوضه آبخیز خلیج چساپیک. مدیریت محیط زیست، 36، 808-825. https://dx.doi.org/10.1007/s00267-004-0315-3  [زمان(های استناد): 2]
  8. Menzie, CA, Deardoff, T., Booth, T. and Wickwire, T. (2012) تمرکز مجدد بر طبیعت: ارزیابی جامع خدمات اکوسیستم. ارزیابی و مدیریت یکپارچه محیطی، 8، 401-411.  [زمان(های استناد): 1]
  9. Rapporta، DJ، Constanza، R. و McMichaeld، AJ (1998) ارزیابی سلامت اکوسیستم. روندها در اکولوژی و تکامل، 13، 397-402. https://dx.doi.org/10.1016/S0169-5347(98)01449-9  [زمان(های استناد): 1]
  10. Merem E., Robinson, B., Wesley, JM, Yerramilli, S. and Twumasi, YA (2010) با استفاده از GIS در مدیریت زیست محیطی: ارزیابی سبز اثرات فعالیت های نفتی در ایالت تگزاس. مجله بین المللی تحقیقات محیطی و بهداشت عمومی، 7، 2101-2130. https://dx.doi.org/10.3390/ijerph7052101  [زمان(های استناد): 1]
  11. واشنگتن پست (2004) پناهگاه بلک واتر اکنون عاری از مواد مغذی: جوندگان در حال تخریب مرداب قبلاً دفع شدند. https://www.washingtonpost.com/wp-dyn/articles/A55356-2004 Nov16.html   [Citation Time(s):2]
  12. آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده (2009) در حوزه آبخیز خود گشت و گذار کنید. https://cfpub.epa.gov/surf/locate/hucperstate_search.cfm?statepostal=MD   [Citation Time(s):1]
  13. Anderson, JR, Hardy, EE, Roach, JT and Witmer, RT (1976) یک سیستم طبقه بندی کاربری و پوشش زمین برای استفاده با داده های سنسور از راه دور. مقاله تخصصی بررسی زمین شناسی 964. بازنگری در سیستم طبقه بندی کاربری زمین همانطور که در بخشنامه بررسی زمین شناسی ایالات متحده، 671 ارائه شده است.   [زمان(ها):1]
  14. موسسه تحقیقات سیستم های محیطی (ESRI) (2007) ArcGIS9.2. ردلندز، کالیفرنیا ایالات متحده آمریکا.   [زمان(های استناد): 1]
  15. Aighewi, IT and Nosakhare, OK (2013) ارزیابی جغرافیایی برای مدیریت اکولوژیکی آبخیز: مطالعه موردی برخی از زیرحوضه های خلیج چساپیک در مریلند ایالات متحده آمریکا. مجله نظام اطلاعات جغرافیایی، 5، 354-368.   [زمان(های استناد): 1]
  16. Carlson, TN and Arthur, ST (2000) تأثیر کاربری زمین-تغییرات پوشش زمین به دلیل شهرنشینی بر ریزاقلیم سطحی و هیدرولوژی: دیدگاه ماهواره ای. تغییرات جهانی و سیاره ای، 25، 49-65. https://dx.doi.org/10.1016/S0921-8181(00)00021-7   [Citation Time(s):1]
  17. اداره ملی اقیانوسی و جوی (2007) مرکز خدمات ساحلی. تجزیه و تحلیل پوشش زمین: پوشش زمین شمال شرق. https://data.noaa.gov/dataset/noaa-coastal-change-analysis-program-ccap-2001-era-land-cover-data-of-the-north-atlantic-united   [Citation Time(s): 3]
  18. بخش برنامه ریزی مریلند (2006) جمعیت کل تاریخی و پیش بینی شده برای حوزه های قضایی مریلند. خدمات داده برنامه ریزی https://www.mdp.state.md.us/msdc/   [زمان(ها):2]
  19. وزارت کشاورزی ایالات متحده (2009) https://www.agcensus.usda.gov./Publications/2007/Full_Report/Volume_1,_Chapter_1_State_Level/Maryland/st24_1_001_001.pdf   [Citation Time(s):1]
  20. وزارت منابع طبیعی مریلند (1995) خدمات جنگل: جنگلداری شهری و اجتماعی. قانون حفاظت از جنگل. https://www.dnr.state.md.us/forests/programapps/newFCA.asp.   [زمان(های استناد): 1]
  21. Frumhoff، PC، McCarthy، JJ، Melillo، JM، Moser، SC و Wuebbles، DJ (2007) مقابله با تغییرات آب و هوایی در شمال شرق ایالات متحده: علم، تأثیرات، و راه حل ها. گزارش ترکیبی ارزیابی اثرات آب و هوای شمال شرقی (NECIA). اتحادیه دانشمندان نگران (UCS)، کمبریج.   [زمان(های استناد): 2]
  22. بون، جی دی (2012) شواهدی از شتاب سطح دریا در ایستگاه های جزر و مد ایالات متحده و کانادا، ساحل اقیانوس اطلس، آمریکای شمالی. مجله تحقیقات سواحل، 28، 1437-1445. https://dx.doi.org/10.2112/JCOASTRES-D-12-00102.1
  23. Boon، JD، Brubaker، JM and Forrest، DR (2010) فرونشست زمین خلیج چساپیک و تغییر سطح دریا: ارزیابی روندهای گذشته و حال و چشم انداز آینده. گزارش سپاه مهندسین ارتش آمریکا   [زمان(های استناد): 1]
  24. هیلبرت، WK (2006) تغییر پوشش زمین در خلیج بزرگ خلیج ملی تحقیقاتی رودخانه: 1974-2001. مجله تحقیقات ساحلی، 22، 1552-1557. https://dx.doi.org/10.2112/05-0582.1   [زمان(های) نقل قول: 2]
  25. آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده (2008) آکادمی حوزه های آبخیز: عملکردها و ارزش های تالاب. https://www.epa.gov/watertrain/wetlands/index.htm   [زمان(ها):1]
  26. US Fish and Wildlife Service (2009) پناهگاه ملی حیات وحش بلک واتر: پناهگاه Nutria و Blackwater. https://www.fws.gov/blackwater/nutriafact.html#damage.   [زمان(های استناد): 2]
  27. روزانه، GC (1997) خدمات طبیعت. وابستگی جامعه به اکوسیستم های طبیعی مطبوعات جزیره، واشنگتن دی سی، 392 ص.   [زمان(های استناد): 1]
  28. Tang, Z., Engel, BA, Pijanowski, BC and Lim, KJ (2005) پیش بینی تغییر کاربری زمین و تأثیر زیست محیطی آن در مقیاس حوضه آبخیز. مجله مدیریت محیط زیست، 76، 35-45. https://dx.doi.org/10.1016/j.jenvman.2005.01.006   [Citation Time(s):1]
  29. مالین، MA، جانسون، وی. Limnology and Oceanography, 51, 690-701. https://dx.doi.org/10.4319/lo.2006.51.1_part_2.0690   [Citation Time(s):1]
  30. Van Buren، MA، Watt، WE، Marsalek، J. and Anderson، B. (2000) تقویت حرارتی رواناب آب طوفان توسط سطوح سنگفرش شده. آب پژوهی، 34، 1359-1371. https://dx.doi.org/10.1016/S0043-1354(99)00244-4   [Citation Time(s):1]
  31. Aighewi، IT و Nosakhare، OK (2012) استفاده از زمین – تغییرات پوشش زمین و بارگیری فاضلاب در حوزه‌های آبخیز ساحل شرقی پایین و خلیج‌های ساحلی مریلند: پیامدهایی برای کیفیت آب. مجله تحقیقات سواحل، 29، 1073-1082.   [زمان(های استناد): 1]
  32. Titus, JG, Jones, R. and Streeter, R. (2008) نقشه هایی که سناریوهای خاص سایت را برای تجمع تالاب با افزایش سطح دریا در امتداد ساحل اقیانوس اطلس به تصویر می کشند. بخش 2.2. در: Titus, JG and Strange, EM, Eds., Background Documents Supporting Climate Change Science Program Synthesis and Assessment Product 4.1, EPA 430R07004, US EPA, Washington DC.   [زمان(های استناد): 2]
  33. مایر، JR (2001) ارتباطات در علوم محیطی. مک گراو هیل، بوستون، 87-102.   [زمان(های استناد): 1]
  34. بنیاد خلیج چساپیک (2012) گزارش سالانه بنیاد خلیج چسپیک. بنیاد خلیج چساپیک، واشنگتن دی سی، 1-6.   [زمان(های استناد): 1]
  35. Strange, EM, Shellenbarger Jones, A., Bosch, C., Jones, R., Kreeger, D. and Titus, JG (2008) زیستگاه های ساحلی میانه آتلانتیک و پیامدهای زیست محیطی افزایش سطح دریا. بخش 3. در: Titus, JG and Strange, EM, Eds., Documents Background Supporting Climate Change Science Program Synthesis and Assessment Product 4.1, EPA 430R07004, US EPA, Washington DC, 299.   [Citation Time(s):1]

مقالات داخلی و بین المللی

مطالب مرتبط ...

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید