آموزش نرم افزار ENVI

ارزیابی GIS مناسب برای پرورش حوضچه های تولید آبزی پروری 

چکیده 

تولید آبزی پروری در تانزانیا در سال های اخیر افزایش یافته است و به افزایش تقاضا برای ماهی پاسخ می دهد، اما مقیاس و بهره وری آبزی پروری خرده پا کمتر از سطح مورد نیاز برای حمایت از رشد قابل توجه بخش در تانزانیا است. این مطالعه از طریق تجزیه و تحلیل های مکانی، مناسب بودن برای پرورش استخرهای آب شیرین Oreochromis niloticus و Clarias gariepinus را ارزیابی می کند.در تانزانیا، با ارزیابی توزیع جغرافیایی هفت معیار (در دسترس بودن آب، دمای آب، بافت خاک، شیب زمین، در دسترس بودن نهاده های مزرعه، فروش بالقوه دروازه مزرعه، و دسترسی به بازارهای محلی) به عنوان مهم برای پرورش استخر ماهی شناسایی شده است. معیارها از 15 زیرمعیار تهیه و استاندارد شدند که بر اساس نمرات فیزیکی در مقیاس چهار سطحی مناسب طبقه بندی شدند. وزن فردی معیارهای مختلف در ارزیابی کلی تناسب GIS از طریق یک ارزیابی چند معیاره تعیین شد. نتایج نهایی از طریق مشاهدات میدانی، مصاحبه با 89 آبزی پرور روستایی و 11 آبزی پرور شهری و بررسی پرسشنامه ای با 16 افسر منطقه شیلات تایید و مقایسه شد. نتایج ما نشان می دهد که پتانسیل خوبی برای آبزی پروری در تانزانیا وجود دارد. تقریباً 60٪ از تانزانیا به عنوان مناسب و 40٪ به عنوان نسبتاً مناسب برای پرورش حوضچه های معیشتی در مقیاس کوچک ارزیابی می شود که در حال حاضر روش غالب پرورش ماهی است. ارقام مربوط به کشاورزی تجاری در مقیاس متوسط، که بسیاری از مناطق انتظار دارند روش کشاورزی غالب در ده سال آینده باشد، به ترتیب 52% و 47% بود. در دسترس بودن آب محدودترین عامل برای پرورش استخرهای ماهی بود که توسط کشاورزان و افسران شیلات منطقه تایید شد و تنها در 28 درصد از کشور “مناسب” ارزیابی شد. در دسترس بودن فروش در مزرعه و بازارهای محلی “متوسط ​​مناسب” تا “مناسب” بود و به عنوان یک محدودیت برای مزارع تجاری در مناطق روستایی دیده می شد. در دسترس بودن نهاده های مزرعه (ضایعات کشاورزی و کود) به طور کلی خوب بود (26٪ بسیار مناسب و 32٪ مناسب)، اما خوراک ماهی با کیفیت بالا به عنوان یک محدودیت برای توسعه آبزی پروری، هم توسط کشاورزان و هم از سوی افسران شیلات منطقه ای دیده می شود. شرایط دمایی خاک، زمین و آب به ویژه در ارتفاعات کم و در مناطق نزدیک به دریا و جنوب دریاچه ویکتوریا خوب ارزیابی شد.
کلمات کلیدی: آبزی پروری ; تجزیه و تحلیل مکانی GIS ; ارزیابی چند معیاره ; فرآیند تحلیل سلسله مراتبی ; پرورش ماهی روستایی

1. مقدمه 

آبزی پروری پتانسیل قابل توجهی برای کمک به اهداف توسعه پایدار، مانند کاهش گرسنگی، فقر، و بهبود سلامت و رفاه انسان دارد [ 1 ، 2 ، 3 ، 4 ، 5 ]. ماهی 19 درصد از پروتئین حیوانی دریافتی را برای مردم آفریقا تامین می کند و نقش منحصر به فردی در تامین طیفی از ریز مغذی ها و اسیدهای چرب ضروری ایفا می کند [ 2 ]. حدود 37 درصد آفریقا برای پرورش ماهی روستایی و 43 درصد برای تولید ماهی تجاری مناسب برآورد شده است [ 6 ].
با این حال، تولید آبزی پروری در آفریقا در مقایسه با سایر مناطق جهان بسیار پایین است و تنها با 2.5٪ از تولید جهانی آبزی پروری در سال 2016 کمک کرد [ 2 ، 7 ، 8 ]، و پیشرفت کند توسعه آبزی پروری در آفریقا چیزی است. یک راز [ 1 ]. علیرغم تحقیقات و سرمایه‌گذاری‌های گسترده توسط دولت‌ها و اهداکنندگان در پنج دهه گذشته، توسعه آبزی پروری در جنوب صحرای آفریقا (SSA) موفقیت محدودی داشته است و هنوز برای تحقق پتانسیل بالای خود در تلاش است [ 1 ، 2 ].
تلاش‌های دولت محلی برای توسعه و اجرای آبزی پروری پایدار و سودآور به دلیل چالش‌های بزرگی از جمله فقدان نژادهای بهبود یافته ماهی، خوراک، آموزش فنی، ضعف ظرفیت تحقیقاتی، منابع انسانی و مالی ناکافی، زیرساخت‌ها و دسترسی ضعیف به بازار، و ضعف حاکمیتی محدود شده است. و مقررات [ 1 ، 2 ، 4 ، 7 ].
با این حال، آبزی پروری در SSA در حال حاضر در حال گذراندن یک مرحله هیجان انگیز از رشد پس از شروع های نادرست متعدد، شاید به عنوان واکنشی به بروز بالای فقر، سوء تغذیه، و بیکاری [ 8 ]. همچنین، رکود صید ماهیان وحشی و افزایش تقاضای غذا از سوی جمعیت رو به رشد، پتانسیلی را برای آبزی پروری ایجاد کرده است تا ماهی های بیشتری را به بازار عرضه کند [ 2 ، 4 ].
تولید آبزی پروری آفریقا در هفت سال گذشته دوبرابر شده است و در دهه گذشته (2006-2016) سالانه رشد 10 درصدی را تجربه کرده است [ 2 ]. با این حال، تولید فعلی ماهی از طریق آبزی پروری در آفریقا کم است، و حتی یک سناریوی خوش بینانه رشد آبزی پروری کمتر از روند افزایش تقاضا برای ماهی است [ 2 ].
تانزانیا بزرگترین مصرف کننده ماهی در شرق آفریقا است (8.6 کیلوگرم در هر نفر و سال) و ماهی منبع اصلی پروتئین برای تقریبا یک سوم جمعیت این کشور است [ 4 ، 7 ]. مردم بیش از 20 درصد کل پروتئین حیوانی دریافتی خود را از ماهی و غذاهای دریایی (2.2 گرم در هر نفر در روز) به دست می آورند [ 4 ]. تانزانیا در حال حاضر عمدتاً به ماهیگیری داخلی دریاچه ویکتوریا (85٪) و ماهیگیری دریایی (14٪) برای تامین ماهی خود متکی است. تنها حدود 3 درصد یا 10000 تن ماهی توسط آبزی پروری تولید می شود [ 7 ]]. روند فعلی نشان می دهد که صید ماهی از دریاچه ویکتوریا در حال کاهش است و برای حفظ سطح فعلی مصرف ماهی در تانزانیا، مقادیر قابل توجهی ماهی دیگر مورد نیاز است، چه از طریق افزایش تولید آبزی پروری و چه از طریق واردات [ 4 ، 7 ، 9 ، 10 ] .
تانزانیا پتانسیل زیادی برای تولید آبزی پروری دارد [ 6 ، 7 ]. آب و هوای آن به طور کلی برای پرورش گونه‌های ماهی‌های گرم آبی، از جمله تیلاپیا و گربه‌ماهی آفریقایی خوب است، که گونه‌های مورد علاقه طبقات کم درآمد و متوسط ​​تانزانیا هستند [ 4 ، 7 ، 9 ، 11 ].
با توجه به گسترش اخیر آبزی پروری در تانزانیا و افزایش تقاضای مورد انتظار برای ماهی [ 9 ]، هدف این مطالعه ارزیابی درجه اول پتانسیل فعالیت های پرورش ماهی آب شیرین در تانزانیا است. این مطالعه مدل‌سازی فضایی GIS را با ارزیابی چند معیاره (MCE) ترکیب می‌کند و بر روی مجموعه داده‌های کمی بزرگ و همچنین ورودی‌های کیفی‌تر از پرورش دهندگان ماهی و افسران شیلات منطقه‌ای، برای ارزیابی فرصت‌ها و محدودیت‌ها برای پرورش ماهی در استخر آب شیرین در تانزانیا است. .
اولین ارزیابی قاره ای مناسب بودن آبزی پروری در آفریقا با ترکیب یک روش GIS توسط Kapetsky در سال 1994 [ 12 ] ایجاد شد که بعداً توسط مطالعه مشابهی در سال 1998 [ 6 ] پیگیری شد. در این مطالعه، مناسب بودن دو مدل آبزی پروری، نشان دهنده پرورش ماهی در مقیاس کوچک و تجاری استخر مورد بررسی قرار گرفت. این کار با تخصیص وزن به معیارهای انتخاب شده با مقایسه زوجی معیارها به دنبال رویکرد ایستمن و همکاران انجام شد. [ 13 ]، که بر اساس فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) توسعه یافته توسط ساعتی [ 14 ] ساخته شده است. سگان و همکاران [ 15] ارزیابی تناسب آبزی پروری مشابهی را برای اوگاندا انجام داد که مدل سازی فضایی GIS و ارزیابی چند معیاره شامل هفت معیار را ترکیب کرد. ارزیابی توسط Ssegane و همکاران. [ 15 ] از روشی مشابه روش‌هایی که در Kapetsky [ 12 ]، Kapetsky و Nath [ 16 ]، و Aguilar-Manjarrez و Nath [ 6 ] یافت می‌شوند، از جمله طبقه‌بندی معیارها بر اساس آستانه‌ها در چهار سطح مناسب و تولید وزن به دنبال روش AHP پیروی کردند. توسط ساعتی [ 14 ].
اگرچه مطالعه ما بر اساس چارچوب روش کلی مورد استفاده در مطالعات بالا است، مطالعه ما اولین ارزیابی از پتانسیل پرورش استخر ماهی در تانزانیا را با ترکیب مدل‌سازی فضایی GIS و مشاوره با سهامداران ارائه می‌کند.
چشم انداز کلی وزارت دام و شیلات در تانزانیا توسعه یک بخش آبزی پروری است که از نظر تجاری اداره می شود، پر جنب و جوش، متنوع و پایدار است و از منابع بسیار مولد برای تضمین امنیت غذایی و تغذیه، اشتغال و بهبود درآمد برای خانواده ها و ملت استفاده می کند. در کل، ضمن حفظ محیط زیست [ 17]. مطالعه ما نشان می‌دهد که اگر تانزانیا از شرایط اجتماعی-اکولوژیکی متنوع خود استفاده کند و روش‌های کشاورزی مناسبی را که شرایط محلی را برآورده می‌کند، شناسایی کند، می‌توان به این امر دست یافت، به گونه‌ای که توسعه پایدار، برابری، و انعطاف‌پذیری سیستم‌های اجتماعی و اکولوژیکی بهم پیوسته را ارتقا دهد. . ما فکر می‌کنیم که مطالعه ما بینش‌های مفیدی را در این مورد با ترکیب تحلیل‌های GIS با نظرسنجی‌ها یا برداشت‌های کشاورزان ماهی و افسران شیلات ارائه می‌کند.

منطقه مطالعه

این مطالعه به سرزمین اصلی تانزانیا محدود شده است ( شکل 1 a)، که درست زیر خط استوا در شرق آفریقا واقع شده است، دارای مساحت کل زمین 947,303 کیلومتر مربع و خط ساحلی به طول 1424 کیلومتر [ 18 ]. بخش بزرگ‌تری از سرزمین اصلی توسط فلات وسیعی با ارتفاعی بین 1000 تا 2000 متر از سطح متوسط ​​دریا (MAMSL) پوشیده شده است. با این حال، ساحل شمالی و بخش جنوبی سرزمین اصلی با زمین به طور قابل توجهی مسطح تر، با شیب ارتفاع تقریبی بین 50 و 500 MAMSL مشخص می شود [ 19 ]. دریاچه های داخلی در مجموع 59000 کیلومتر مربع را پوشش می دهند [ 18].
کل جمعیت تانزانیا در سال 2019 حدود 58 میلیون نفر بود که 65.5٪ در مناطق روستایی زندگی می کردند و کشاورزی در مقیاس کوچک عمده ترین فعالیت معیشتی است [ 20 ]. رشد اقتصادی به طور قابل توجهی به کاهش فقر در سال های اخیر کمک کرده است، اگرچه 28 درصد از مردم تانزانیا هنوز زیر خط فقر تعیین شده در سطح ملی باقی مانده اند [ 21 ]. در سال 2019، میانگین دمای سالانه کشور بین 19.2 درجه سانتیگراد تا 29.3 درجه سانتیگراد با میانگین کل بارندگی سالانه 1284 میلی متر تغییر کرده است [ 22 ]]. میزان بارندگی سالانه از نظر مکانی متفاوت است، جایی که بیشترین میزان در مناطق شمالی اطراف دریاچه ویکتوریا با تقریباً 2500 میلی متر مشاهده می شود، در حالی که قسمت مرکزی با نرخ های پایین تر، تقریباً 550 میلی متر مشخص می شود [ 19 ]. یک سوم زمین های زراعی به ذرت اختصاص دارد که 40 درصد کالری دریافتی در سطح ملی را تشکیل می دهد [ 21 ]. در حالی که افزایش دما ممکن است به نفع ذرت دیم در ارتفاعات باشد، پیش‌بینی می‌شود که تولید ملی تا سال 2050 به دلیل افزایش تنش گرمایی، خشک شدن، فرسایش و خسارت سیل، 8 تا 13 درصد کاهش یابد. پیش بینی عملکرد لوبیا، سورگوم و برنج از روندهای مشابهی پیروی می کند که تا سال 2050 بین 5 تا 9 درصد کاهش می یابد [ 21 ].
آبزی پروری در تانزانیا در حال حاضر عمدتاً یک فعالیت در مقیاس کوچک است و معمولاً به عنوان یک فعالیت اقتصادی مستقل انجام نمی شود، بلکه بیشتر به عنوان کشاورزی معیشتی ادغام شده با فعالیت های کشاورزی و پرورش دام انجام می شود ([ 7 ، 23 ، 24 ]، شکل 1 ب).
در تانزانیا، بخش آبزی پروری شامل تقریباً 19000 کشاورز آب شیرین در مقیاس کوچک و 1600 پرورش دهنده ماهی دریایی (به استثنای مزارع جلبک دریایی) است [ 4 ، 7 ]. اگرچه تولید این شیوه ها نسبتاً کم است، اما از نظر امنیت غذایی مهم هستند و پروتئین حیوانی مکمل و مواد مغذی مهم را فراهم می کنند [ 24 ]. تولید کم این امکان را فراهم می کند تا به منابع محلی به عنوان خوراک ماهی تکیه کنیم. استفاده از کود دامی و ضایعات کشاورزی به افزایش راندمان تولید و افزایش عملکرد ماهی بدون افزایش هزینه های تولید کمک می کند [ 11 ].
شواهد بین المللی همچنین نشان می دهد که آبزی پروری در مقیاس کوچک می تواند نقش مهمی را به موازات توسعه تولید تجاری ایفا کند که این بخش را کاتالیز می کند [ 25 ]. توسعه یک بخش خرده مالکی قابل دوام این پتانسیل را دارد که تا حد زیادی معیشت در صنعت را بهبود بخشد [ 3 ]. در سال‌های اخیر تقاضای فزاینده‌ای برای خوراک و بذر ماهی با کیفیت بالا وجود داشته است و در حال حاضر تعداد کمی از کشاورزان، اما در حال رشد هستند که مزارع خود را بر مبنای تجاری‌تر اداره می‌کنند و به سطوح بالایی از تولید می‌رسند [ 7 ] . علاوه بر این، کشاورزی در قفس در دریاچه ویکتوریا شروع به کار کرده است، اگرچه در سطح متوسطی در مقایسه با کشورهای همسایه [ 7 ]].
با توجه به گسترش اخیر آبزی پروری در تانزانیا و افزایش تقاضای مورد انتظار برای ماهی [ 9 ]، این مطالعه یک ارزیابی مرتبه اول از مناسب بودن فعالیت های آبزی پروری آب شیرین در تانزانیا را با هدف ارائه راهنمایی در مورد چگونگی توسعه آبزی پروری در تانزانیا انجام می دهد. برای تولید بهینه و پایدار ماهی.

2. روش ها

روش های مورد استفاده در این مطالعه به سه بخش عمده تقسیم می شوند. (1) تجزیه و تحلیل فضایی محیط GIS، شامل شناسایی داده ها، جمع آوری، استانداردسازی و توسعه معیارها. (2) ارزیابی وزن با استفاده از رویکرد ارزیابی چند معیاره (MCE) شامل فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP). و (3) یک بررسی میدانی شامل مصاحبه و پرسشنامه با پرورش دهندگان ماهی و افسران شیلات منطقه ای ( شکل 2 ).

2.1. تجزیه و تحلیل فضایی محیط GIS

هفت معیار برای ارزیابی مناسب بودن مکان برای پرورش استخرهای ماهی در مقیاس کوچک و تجاری در تانزانیا با تمرکز بر دو گونه ماهی آب شیرین رایج در تانزانیا، تیلاپیا نیل ( Oreochromis niloticus ) و گربه ماهی آفریقایی ( Clarias gariepinus ) استفاده شد ( شکل 2 و شکل 3 ). برای هر معیار، داده های مربوطه به عنوان مضامین اصلی نقشه در بخش 3 ارائه می شوند.
معیارها در سه دسته دسته بندی شدند. دسته اول با محدودیت ها مطابقت داشت. دسته دوم مربوط به عوامل فیزیکی و محیطی بود و دسته سوم مربوط به مناسب بودن کاربری ها و زیرساخت ها برای پرورش استخرهای ماهی در مقیاس کوچک و تجاری بود ( شکل 3 ).
معیارها در یک محیط GIS تدوین و استاندارد شدند. این شامل بازنگری مجموعه داده‌های فضایی مرتبط و پردازش آنها و داده‌های خام مرتبط به 15 زیرمعیار (یعنی لایه‌های پایه که در نهایت به «مدل‌های فرعی» تبدیل شدند) بود ( شکل 3 ).
هر زیرمعیار (به جز لایه‌هایی که محدودیت‌ها را نشان می‌دهند) به مقیاس چهار سطحی (جایگزین‌ها) بر اساس نمره فیزیکی طبقه‌بندی شد که بر اساس ارتباط آن با فعالیت مورد بررسی [ 6 ] ( شکل 3 ) اختصاص داده شد. آستانه برای سطوح مناسب بر اساس سطوح مورد استفاده در مطالعات قبلی بود، اما هنوز باید به عنوان ذهنی دیده شود. برای مثال، در مورد قابلیت مهندسی که در زیر به آنها اشاره شده است، بر اساس مطالعه آگیلار-مانجارز و ناث [ 6 ] به ویژگی‌های خاک ضریب 1.5 برابر بیشتر از مقدار شیب اختصاص داده شد.]، نشان می دهد که خواص خاک در انتخاب مکان برای استخرها از شیب حیاتی تر است. رابطه بین این معیارهای فرعی پیچیده است و حاوی مقداری عدم قطعیت است که باید هنگام تفسیر نتایج در نظر گرفته شود.
مقیاس چهار سطحی برای همه ارزیابی‌های فضایی به کار گرفته شد، که امکان ارزیابی‌های ترکیبی نهایی پتانسیل پرورش استخر ماهی در مقیاس کوچک و تجاری در تانزانیا را فراهم می‌کرد. سطوح امتیازدهی (4 تا 1) عبارت بودند از: بسیار مناسب (VS)، مناسب (S)، نسبتاً مناسب (MS) و نامناسب (US).
تمام داده‌های فضایی در نظر گرفته شده در این مطالعه در ArcGIS تجزیه و تحلیل شدند، در قالب شطرنجی استاندارد شدند، به وضوح 250 متر نمونه‌برداری شدند، به‌عنوان سیستم مختصات جنوبی Arc 1960 UTM 37 پیش‌بینی شدند و تنها شامل مناطقی در سرزمین اصلی تانزانیا می‌شوند. وضوح بر روی 250 متر تنظیم شد تا دقت کاذب در خروجی پوشش داده شده به حداقل برسد، که بر اساس مصالحه بین لایه ها و وضوح اصلی آنها بود. با این حال، از آنجایی که داده‌های WorldClim وضوح اولیه 1 کیلومتری داشتند، برخی دقت‌های نادرست احتمالی همچنان پذیرفته می‌شد. استانداردسازی برای تولید یک واحد مشترک برای اندازه گیری اجرا شد. از آنجایی که داده های در نظر گرفته شده برای رویه GIS در قالب شطرنجی، برداری، یا جدولی بودند، که بیشتر نشان دهنده پدیده های فضایی مختلف بود، این ویژگی ها در فرآیند استانداردسازی لحاظ شدند. جدول 1 برای آستانه ها و پیوست A برای جزئیات در مورد داده های ورودی. برای مثال، قبل از تجزیه و تحلیل مناسب بودن (در این مورد بر اساس حیوانات در هر کیلومتر مربع ، داده‌های غیر GIS مانند داده‌های کشاورزی و دام به صورت فضایی با ویژگی‌های چند ضلعی (فرمت.shp) که مناطقی را در تانزانیا نشان می‌دهد، پیوست شدند. ). از آنجایی که استانداردسازی شامل تبدیل به یک رستر وضوح رایج بود، جنبه‌هایی در روش‌های نمونه‌گیری مجدد نیز در نظر گرفته شد، که در آن داده‌های پیوسته مانند درصد خاک رس، شیب (قابلیت مهندسی)، میانگین بارش ماهانه، تبخیر و تعرق بالقوه (در دسترس بودن آب) و دمای هوا (دمای آب) در نظر گرفته شد. ) همه با «رویکرد دوخطی» نمونه‌برداری مجدد شدند. داده های طبقه بندی شده، مانند مجموعه داده LC ESA، و در تبدیل بردار به شطرنجی (به عنوان مثال، مرزهای اداری و بدنه های آبی) با “نزدیک ترین همسایه” درون یابی شدند. بخش‌های زیر حاوی توضیحات مفصل‌تری درباره نحوه ارزیابی معیارها و زیرمعیارهای مختلف است.

2.1.1. محدودیت ها

مناطق حفاظت‌شده، بدنه‌های آبی و شهرهای بزرگ به‌عنوان مناطقی که امکان پرورش استخر ماهی وجود نداشت، ارزیابی شدند و به‌عنوان «مناطق محدود» تعریف شدند. داده ها در مورد مناطق حفاظت شده و بدنه های آبی به عنوان یک لایه برداری از OpenStreetMap (OSM) [ 28 ] جمع آوری شد. آب‌های کوچک‌تر از 62500 مترمربع حذف شدند زیرا به دلیل وضوح 250×250 متر در پوشش نهایی، ناچیز ارزیابی شدند.
شهرهایی با اندازه جمعیت حداقل 100000 نفر در سرزمین اصلی تانزانیا از نظر جغرافیایی در OSM شناسایی شدند. در این مناطق، یک لایه ویژگی برای محدودیت ها با استخراج بخش هایی با تراکم جمعیت بیش از 300 نفر در کیلومتر مربع ایجاد شد. این مناطق به‌عنوان محدودیت‌هایی برای آبزی‌پروری ارزیابی شدند، زیرا تصور می‌شد که بسیار گران‌تر و متراکم‌تر از آن هستند که برای پرورش ماهی استفاده شوند [ 16 ].

2.1.2. در دسترس بودن آب

در دسترس بودن آب با دو مدل ارزیابی شد. (1) بیلان سالانه آب استخرها، بر اساس تراز خالص سالانه بارش، نشت و تبخیر احتمالی [ 6 ، 16 ]. و (2) در دسترس بودن نهرها و رودخانه های چند ساله [ 12 ، 26 ، 27 ]. داده های ماهانه بارندگی (میلی متر در ماه) بین سال های 1970 و 2000 از نسخه 2.1 WorldClim با وضوح مکانی 30 ثانیه (~1 کیلومتر) به دست آمد [ 29 ]. نرخ نشت آب اساساً تحت تأثیر ترکیب و ساختار خاک [ 30 ، 31 ] فرض می‌شود.]. از آنجایی که تناسب ترکیب و ساختار خاک برای پرورش استخرهای ماهی به عنوان یک امتیاز تناسب جداگانه ارزیابی شد (به بخش 2.1.4 زیر مراجعه کنید)، یک برآورد محافظه کارانه از نشت آب 80 میلی متر در ماه از Kapetsky و Nath [ 16 ] برای جلوگیری استفاده شد. محاسبه مضاعف برای تأثیر ترکیب و ساختار خاک بر مناسب بودن کلی پرورش استخر ماهی در تانزانیا. همانطور که در نتایج زیر نشان داده شده است، وضعیت خاک به طور کلی در تانزانیا خوب است. با این حال، 80 میلی متر در ماه یک تخمین “پایین تر” است [ 16 ، 30]، که نشان می دهد در صورت عدم اتخاذ تدابیری توسط کشاورز برای بهبود ظرفیت نگهداری آب استخر، تخمین زده شده در دسترس بودن آب می تواند کمتر باشد.
تلفات آب به اتمسفر از روش FAO-56 برآورد شد [ 32 ]، که در آن تبخیر و تعرق برآورد شده (ET0) با ضریب جبرانی 1.3 ضرب شد تا معادله با خواص فیزیکی یک حوضچه کم عمق تنظیم شود [ 6 ]. . بر اساس توضیحات فوق، در نهایت در دسترس بودن آب با معادله زیر برآورد شد:

تعادل آب حوضچه ها (میلی متر) = (بارش جهانی اقلیم [mm] × 1.1) – (تبخیر و تعرق بالقوه [mm] × 1.3 – نشت [80 میلی متر در ماه].

همانطور که توسط آگویلار-ماجارز و ناث [ 6 ] توضیح داده شد، ضریب 1.1 رواناب از طرفین حوضچه را محاسبه می کند و 1.3 تبخیر بالاتر از سطح حوضچه آزاد را جبران می کند. ضریب نشت نشان دهنده نرخ کلی 80 میلی متر در ماه است.

علاوه بر ارزیابی فوق، در دسترس بودن آب از نهرها و رودخانه‌های چندساله با اندازه‌گیری تراکم رودخانه‌ها در هر سطح با همان رویکرد کاپتسکی [ 12 ] و آسفا و آببه [ 26 ] ارزیابی شد. در نهایت، این دو مدل هر کدام در یک مقیاس تناسب 4 فاصله‌ای (US-VS) طبقه‌بندی شدند و با پیروی از روش کاپتسکی [ 12 ] ترکیب شدند، که در آن ارزش مدل خالص تراز آب سالانه اهمیت بیشتری داده شد و وزن داده شد. بیشتر از نهرها و رودخانه ها همانطور که در ماتریس جدول 2 نشان داده شده است [ 12]. این کار به این دلیل انجام شد که تعادل آب به عنوان حیاتی‌ترین عامل برای کشاورزی حوضچه تلقی می‌شد، در حالی که نهرها و رودخانه‌ها در درجه اول به عنوان منابع مکمل آب تلقی می‌شدند. این در ماتریس منعکس می‌شود که در آن نهرها و رودخانه‌ها تنها در صورت کافی بودن، امتیاز مناسب‌تری را تکمیل می‌کنند. به طور مشابه، تناسب اندک نهرها و رودخانه ها امتیاز تناسب بیلان آبی را کاهش نمی دهد.

2.1.3. دمای آب

دمای آب با استفاده از یک مدل دمای میانگین ماهانه آب (معادله (2)) تخمین زده شد که میانگین دمای آب اندازه‌گیری شده در استخرهای ماهی کوچک (7 متر مربع با میانگین عمق 1 متر) را با دمای T max هوا از بخش کندوچی در ارتباط دارد. دارالسلام، برگرفته از مجموعه داده های WorldClim نسخه 2.1، به مدت 5 ماه (ژوئیه تا نوامبر 2018) [ 29]. میانگین دمای ماهانه آب برای این دوره از 120 اندازه گیری انجام شده در ساعت 10 صبح و 4 بعد از ظهر در ایستگاه تحقیقاتی شیلات تانزانیا در کینوندونی در دارالسلام (6 درجه 39’51.57″ و 39 درجه 12’45.32 اینچ شرقی، محاسبه شد. در ارتفاع 10 متری از سطح دریا). برای تعیین رابطه بین دمای هوا T max و دمای آب حوض ، یک همبستگی مرتبه رتبه اسپیرمن اجرا شد . یک همبستگی مثبت قوی بین دمای حداکثر هوا و دمای آب حوض وجود داشت که از نظر آماری معنی‌دار بود (0007/0 = p = 0.969 ) و با معادله زیر توصیف می‌شود:

دمای آب = 0.682 × هوا T max + 6.278
تناسب دمای آب به دنبال روش کاپتسکی [ 12 ] به چهار کلاس ( جدول 1 ) طبقه بندی شد. این بر اساس نیازهای دمایی برای تیلاپیا نیل ( Oreochromis niloticus ) و گربه ماهی تیز دندان آفریقایی ( Clarias gariepinus )، که محدوده دمایی مطلوب آنها، به ترتیب 27-30 درجه سانتی گراد و 25-27 درجه سانتی گراد است، بود.
بنابراین دمای آب بالای 26 درجه سانتیگراد به مدت 12 ماه بسیار مناسب ارزیابی شد و به شرطی که معیارهای دیگر مانند ورودی خوراک کافی باشد، امکان دو محصول ماهی در سال را فراهم می کند. دمای کمتر از 22 درجه سانتیگراد از رشد و تولید مثل ماهی تیلاپیا جلوگیری می کند. بنابراین دمای بالای 22 درجه سانتیگراد به مدت 12 ماه مناسب در نظر گرفته شد و امکان تولید مثل طبیعی را فراهم کرد. مناطقی با حداقل هشت ماه متوالی با دمای بالای 22 درجه سانتیگراد و ماههای باقیمانده با دمای بالای 14 درجه سانتیگراد برای اطمینان از رشد و محصول قابل برداشت در یک فصل کافی ارزیابی شدند و به عنوان متوسط ​​مناسب ارزیابی شدند. مناطق با دمای کمتر از 22 درجه سانتیگراد برای بیش از 4 ماه، نامناسب ارزیابی شدند. با این فرض که در این شرایط شدید، حوضچه ها خشک می شدند، هیچ حد بالایی تعیین نشد.

2.1.4. توان مهندسی

قابلیت مهندسی با ارزیابی شیب زمین همراه با ساختار خاک ارزیابی شد. خاک رسی ریزدانه کف حوضچه ظرفیت نگهداری آب خوبی دارد، به ویژه زمانی که بیشتر با فرآیند پودینگ اشباع شود [ 33 ]. خاک رس نیز به عنوان یک مصالح ساختمانی پایدار در نظر گرفته می شود، به عنوان مثال، خاکریزهای حوضچه، اما اگر محتوای آن بیش از حد بالا باشد، احتمالاً مدیریت اضافی مورد نیاز است زیرا منجر به ترک خوردن می شود [ 15 ، 34 ]. یک تصویر شطرنجی با وضوح 250 متر از محتوای رس در خاک از مرکز داده ISRIC [ 35 ] به دست آمد.]. شطرنجی از پایگاه داده جهانی خاک شبکه بندی شده “SoilGrids” با محتوای رس پیش بینی شده (٪) در فاصله عمق 100-200 سانتی متر تولید شد. تناسب بافت خاک بر اساس رتبه بندی های یو و بوید [ 30 ] و اصلاح شده توسط Ssegane و همکاران، از درصد محتوای خاک رس در خاک ارزیابی و طبقه بندی شد. [ 15 ].
توپوگرافی عامل مهم دیگری است که باید در به حداقل رساندن هزینه ساخت و ساز در نظر گرفته شود، جایی که خواص مربوط به یک شیب متوسط، زهکشی کارآمد و انتقال آب به و از حوضچه ها را فراهم می کند [ 6 ]. در مقابل، یک شیب زیاد می تواند اثرات جانبی منفی بر ساخت و ساز داشته باشد، مانند فرسایش بالقوه خاک [ 15 ]. طبقه‌بندی شیب‌ها بر اساس روش‌های آگیلار-ماجارز و ناث [ 6 ] و ICLARM و GTZ [ 36 ] بود، که در آن حوضچه‌های کوچک (0.01-0.05 هکتار) توصیه می‌شود در توپوگرافی بیش از 5 درصد قرار نگیرند. شیب و حوضچه های بزرگ (1-5 هکتار) نباید از 1-2٪ تجاوز کند [ 6]. بر اساس بررسی تولید استخرهای پرورش ماهی در تانزانیا، اکثر استخرهای فعلی در منطقه مورد مطالعه “کوچک” با اندازه متوسط ​​0.04 هکتار [ 24 ] طبقه بندی شدند. تصویر شیب از یک مدل ارتفاع دیجیتال با وضوح 30 متر (SRTM) تانزانیا برگرفته از ژئوپورتال RCMRD [ 37 ] تولید شد. سپس تصویر به آستانه‌های مناسب شیب‌ها (درصد) طبقه‌بندی شد، همانطور که در جدول 1 نشان داده شده است بر اساس رویکرد آگیلار-ماجارز و نات [ 6 ]. به گفته آگیلار-ماجارز و ناث [ 6]، بافت خاک در مقایسه با شیب ها محدودتر است، و در نتیجه هنگام ادغام دو معیار زیر به محتوای رس وزن بیشتری داده می شود:

توانایی مهندس = (1.5 × امتیاز بافت خاک) + امتیاز شیب
نتایج به چهار نمره مساوی طبقه بندی می شوند که در جدول 1 نشان داده شده است [ 6 ].

2.1.5. نهاده های مزرعه

مناسب بودن از نظر نهاده‌های مزرعه برای تغذیه ماهی از حضور تعداد زمین‌های زراعی و دام [ 6 ] ارزیابی شد، زیرا این موارد حاکی از وجود «دانش فنی»، زیرساخت‌های توسعه‌یافته، در دسترس بودن ضایعات کشاورزی و کود دامی است. یک کود حوضچه مهم و متعاقبا منبعی برای خوراک ماهی، به ویژه برای کشاورزان خرده پا [ 6 ، 16 ، 38 ، 39 ].
با پیروی از روش آگیلار-ماجارز و ناث [ 6 ]، مناطق زمین کشاورزی با استخراج پیکسل های طبقه بندی شده به عنوان زمین های زراعی از نقشه پوشش زمین آفریقا (ESA CCI LC 2016) [ 40 ] به دست آمد. زمین های زراعی با مقدار “4” (بسیار مناسب) و مناطق غیر زراعی به عنوان “0” (نامناسب) [ 6 ] ( جدول 1 ) اختصاص داده شد. اگر چه مناسب بودن ضایعات گیاهی به عنوان تغذیه ماهی تکمیلی بین محصولات کشاورزی متفاوت است، این سطح از جزئیات در این تجزیه و تحلیل در نظر گرفته نشده است، اما می تواند در تجزیه و تحلیل دقیق تر مورد توجه قرار گیرد.
مقدار کود تولیدی از پراکنش منطقه ای گونه های جانوری و وزن زنده ترکیبی آنها و یک ضریب تکثیر مخصوص گونه به دست آمده از FAO برآورد شد [ 6 و 33 ] ( جدول 3 ).
امتیاز نهایی تناسب ترکیبی برای زمین زراعی و در دسترس بودن کود به‌عنوان نهاده‌های مزرعه با روش Aguilar-Majarrez و Nath [ 6 ] برآورد شد، که در آن کود به‌عنوان جزء مهم‌تر ارزیابی شد، بنابراین وزن بیشتری به آن اختصاص یافت ( جدول 1 ):

نهاده های مزرعه = (امتیاز کود × 1.5) + امتیاز زمین زراعی

2.1.6. فروش دروازه مزرعه

این معیار برای ارزیابی فرصت کشاورز برای فروش (یا مبادله) بازده ماهی اضافی به طور مستقیم به مصرف کننده گنجانده شد. به گفته کاپتسکی [ 12 ]، تجارت تولید مازاد به عنوان فروش در مزرعه عمدتاً توسط کشاورزان در مقیاس کوچک یا معیشت انجام می شود [ 12 ].
این مدل بر اساس تراکم جمعیت (افراد (i)/km2 ) به عنوان شاخصی از پتانسیل فروش در مزرعه [ 6 ] بود. آستانه تراکم جمعیت از ارزیابی تناسب آبزی پروری در آمریکای لاتین توسط Kapetsky و Nath [ 16 ]، که در آن محدوده 150-300 i/ km2 است، به دست آمد.دارای بالاترین پتانسیل ارزیابی شد. با این حال، اگر اعداد بیشتر بود، انتظار می رفت رقابت زمین بر قیمت تأثیر بگذارد، که می تواند سطح مطلوب آبزی پروری را غیرسودآور کند. به طور مشابه، اما به دلایلی متفاوت، تراکم جمعیت پایین ممکن است زمین مقرون به صرفه تری داشته باشد اما پتانسیل کمتری برای فروش در مزرعه داشته باشد. با توجه به این دلایل، اعداد تراکم جمعیت با کمتر از 1 i/km2 ، و همچنین اعداد بیش از 300 i/km2 هر دو نامناسب در نظر گرفته شدند [ 16 ].
از آنجایی که کوچک‌ترین ساختار اداری در تانزانیا بخش‌هایی است، اینها به عنوان یک لایه ویژگی برای نشان دادن بصری و فضایی مناطق تراکم جمعیت مشتق شده‌اند. جدول داده‌های سرشماری سطح بخش (2012) با لایه ویژگی پیوست شد، جایی که i/km 2 با تقسیم تعداد جمعیت بخش با منطقه مربوطه در کیلومتر 2 ایجاد شد. سپس خروجی در مقیاس مناسب طبقه بندی شد که توسط Kapetsky و Nath [ 16 ] توسعه یافت.

2.1.7. دسترسی به بازار

پتانسیل دسترسی به بازار با نزدیکی زمانی به مراکز شهری، با پیروی از همان آستانه ها و رویکرد مورد استفاده توسط Ssegane و همکاران، تعریف شد. [ 15 ]، که در آن شهرهای بزرگتر به عنوان شهرهایی با 50000 نفر یا بیشتر تعریف می شدند. سطح فاصله هزینه از نقشه شبکه جاده OpenStreetMap (OSM)، شامل ویژگی‌های مربوط به انواع جاده‌ها و محدودیت‌های سرعت (به جدول 1 و پیوست A مراجعه کنید ) [ 41 ] ایجاد شد. جاده ها بر اساس سرعت های تخمینی سفر طبقه بندی شدند، جایی که مناطق خارج از شبکه جاده ها با سرعت عابر پیاده 5 کیلومتر در ساعت طبقه بندی شدند [ 15 ]]. دسترسی به بازارها توسط یک تابع فاصله کم هزینه ارزیابی شد، که در آن هر سلول تجزیه و تحلیل شد و مقداری مطابق با نزدیکترین شهر بزرگ در طول کم هزینه ترین مسیر [ 41 ] داده شد. خروجی حاصل از این تجزیه و تحلیل به عنوان ساعات سفر بیان می شود که طبق رویکرد Ssegane و همکاران طبقه بندی می شود. [ 15 ] ( جدول 1 ).

2.2. ارزیابی وزن از طریق فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP)

وزن معیارهای مختلف مورد استفاده برای ارزیابی کلی مناسب بودن برای آبزی پروری به دنبال فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) که توسط Saaty [ 14 ] ایجاد شده بود، به دست آمد. این تکنیک هنگام ارزیابی اهمیت نسبی بین گزینه‌های ویژگی‌های متنوع مفید است [ 42 ].
هدف از ارزیابی وزن تعیین وزن کیفی، اما عینی از اهمیت معیارهای مختلف برای امرار معاش در مقیاس کوچک و پرورش استخرهای ماهی تجاری بود. عوامل وزن برای دو مدل به عنوان یک تصمیم گروهی توسط سه متخصص با بینش و درک خوب از هدف مطالعه استخراج شد. نتایج حاصل از پرسشنامه با افسران شیلات منطقه ای از 16 منطقه در تانزانیا ( بخش 2.3)) با نمایش ادراک خود در مورد اهمیت معیارهای مختلف، به عنوان زمینه ای برای ارزیابی AHP با هدف کاهش ذهنیت در فرآیند وزن دهی و تقویت ارتباط با منطقه مورد مطالعه استفاده شد. هر متخصص با استفاده از ابزار نرم افزار AHP (AHP-OS)، با پیروی از روش AHP که توسط Goepel [ 43 ] توضیح داده شده است، یک مقایسه AHP-pairwise انجام داد. علاوه بر کمی سازی وزن معیارها و نسبت سازگاری (CR)، از ابزار برای بازیابی معیاری از اجماع بین پاسخ دهندگان استفاده شد. این روش توسط گوپل [ 44 ] توسعه داده شد و محاسبات اجماع را بر مبنای شانون α و β-آنتروپی [ 44 ] قرار داد.]. ماهیت تا حدی ذهنی و پیچیده AHP، نشان می‌دهد که گروه دیگری از ارزیابان می‌توانستند نتیجه متفاوتی داشته باشند، اما وزن‌های نهایی مشابه مطالعات قبلی بود که رتبه‌بندی‌های مشابهی را انجام می‌داد [ر.ک: 6، 15] و با رتبه‌بندی افسران منطقه‌ای عوامل. برای پرورش ماهی در استخر حیاتی است. وزن نهایی ارزیابی AHP برای معیارهای مختلف در جدول 4 ارائه شده است.

2.3. مشاهدات میدانی و پرسشنامه

مشاهدات میدانی، مصاحبه های نیمه ساختاریافته و پرسشنامه ها با بازدید از 11 کشاورز آبزی پروری شهری (دارالسلام) و 89 روستایی (مبیا، موروگورو، رووما و تابورا) انجام شد. همچنین، افسران منطقه ای شیلات به نمایندگی از 16 منطقه از 31 منطقه تانزانیا به یک نظرسنجی/پرسشنامه مبتنی بر اینترنت متشکل از 30 سوال مرتبط با فرصت ها و محدودیت های توسعه آبزی پروری در تانزانیا پاسخ دادند. این به عنوان یک مکمل مهم برای تجزیه و تحلیل GIS و همچنین به عنوان راهی برای اعتبار سنجی نتایج GIS در نظر گرفته شد. جزئیات برای بررسی با 89 کشاورز روستایی در Mulokozi و همکاران ارائه شده است. [ 11 ، 24 ].

2.4. اعتبار سنجی میدانی تجزیه و تحلیل GIS

مشاهدات میدانی، مصاحبه ها و پرسشنامه های شرح داده شده در بخش 2.3 برای اعتبارسنجی تجزیه و تحلیل GIS استفاده شد. در مجموع 84 مشاهدات میدانی مزارع برکه در چهار منطقه مختلف در تانزانیا در سال 2016 برای ایجاد میانگین امتیاز مناسب بودن از مدل GIS بر اساس مکان آنها استفاده شد ( شکل 1).آ). این میانگین امتیاز با استفاده از آزمون t-test Welch Two Sample با 1000 نقطه توزیع تصادفی در تانزانیا مقایسه شد، جایی که یک نمره مناسب آماری بالاتر برای حوضچه‌های مشاهده‌شده نشان می‌دهد که مدل GIS پیش‌بینی‌های صوتی انجام می‌دهد. ارزیابی دقت نیز برای همه حوضچه‌ها انجام شد، و تخمین زد که چه تعداد در مناطقی که به عنوان مناسب طبقه‌بندی شده بودند (مثبت واقعی) قرار دارند. علاوه بر این، توزیع واقعی استخرهای آبزی پروری در تانزانیا ( شکل 1ب) همبستگی بود (همبستگی رتبه-ترتیب اسپیرمن) با نمره مناسب بودن برای معیارهای بالا، که در آن یک همبستگی مثبت، به ویژه برای مهم ترین معیارها (مثلاً آب)، نشان دهنده یک پیش بینی درست از مدل است، با این فرض که کشاورزان تصمیمات آگاهانه و منطقی در مورد محل استخرهای خود می گیرند. با این حال، عوامل زیادی بر انتخاب کشاورزان در مورد مکان استخرهای خود تأثیر می‌گذارند و باید به خاطر داشت که اگرچه مدل ما سعی کرد بر اساس هفت معیار امتیاز کلی مناسب بودن استخرها را تخمین بزند، اما ممکن است این معیارها بحرانی‌ترین معیارهای درک شده توسط کشاورزان.

3. نتایج

در زیر ارائه کوتاهی از نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل GIS، مصاحبه و پرسشنامه ارائه شده است. توزیع فعلی استخرهای ماهی در تانزانیا در شکل 1 ب نشان داده شده است. شکل 1 a مناطق محدودیت را نشان می دهد که از تجزیه و تحلیل حذف شده است و مربوط به 20٪ از سرزمین اصلی تانزانیا است که تحت سلطه مناطق حفاظت شده و بدنه های آبی است. جدول 5 مناطقی را در تانزانیا نشان می‌دهد که بسیار مناسب، مناسب، نسبتاً مناسب و نامناسب برای پرورش استخرهای ماهی تجاری در مقیاس کوچک و معیارهایی که برای این فعالیت‌های آبزی پروری مهم تلقی می‌شوند، ارزیابی شده‌اند. مناطق نیز در نقشه های زیر هر بخش در زیر ارائه شده است.

3.1. امتیازات مناسب برای معیارهای انتخابی

3.1.1. در دسترس بودن آب

فقط یک منطقه بسیار کوچک به عنوان بسیار مناسب برای پرورش استخر ماهی در تانزانیا از نظر در دسترس بودن آب ارزیابی شد ( جدول 5 ). تقریباً 30 درصد از تانزانیا به عنوان مناسب ارزیابی شد، در حالی که حدود 70 درصد تنها برای پرورش استخر ماهی مناسب ارزیابی شد ( جدول 5 ). بنابراین، خطر کمبود آب وجود دارد که توسط افسران شیلات تأیید شد و آنها در دسترس بودن آب را مهم ترین عامل مؤثر بر پرورش استخرهای ماهی در مناطق و همچنین بر محل استخرها در داخل مناطق می دانستند ( شکل 4). ).
مناسب ترین مناطق از نظر آب شامل Njombe، Ruvuma، Kagera و Tanga بودند ( شکل 5 a). دو منطقه اول همچنین دارای بیشترین تعداد پرورش دهندگان ماهی و استخرهای ماهی در تانزانیا بودند ( شکل 1 ب). به طور کلی یک همبستگی مثبت بین امتیاز مناسب بودن برای در دسترس بودن آب و تعداد استخرهای ماهی وجود دارد ( شکل 6 a)، که نشان دهنده اهمیت دسترسی به آب برای پرورش استخرهای ماهی در تانزانیا است.

3.1.2. دمای آب

اگرچه تانزانیا نزدیک به خط استوا قرار دارد، اما افسران منطقه شیلات دمای پایین آب را به عنوان یک عامل مهم مؤثر بر پرورش گونه های آب گرم مانند نیل تیلاپیا و گربه ماهی آفریقایی در نظر گرفتند ( شکل 7 ). حدود 80 درصد از تانزانیا از نظر دمای آب مناسب و 10 درصد به عنوان نسبتاً مناسب برای پرورش استخرهای ماهی مناسب ارزیابی شد ( جدول 5 و شکل 5).ب). مناسب ترین مناطق، مناطقی بودند که در امتداد اقیانوس هند قرار داشتند و شامل لیندی، متوارا و پوانی بودند. به طور کلی مناطق داخلی در ارتفاعات کمترین مناطق از نظر دما مناسب بودند. چندین افسر شیلات منطقه ای ذکر کردند که تغییرات آب و هوایی منجر به کاهش دما در طول فصل خشک شده است که بر رشد ماهی تأثیر منفی گذاشته است ( جدول 6 ).

3.1.3. توان مهندسی

تقریباً 70 درصد از تانزانیا از نظر خاک و زمین برای پرورش استخرهای ماهی بسیار مناسب (28 درصد) یا مناسب (40 درصد) ارزیابی شد ( جدول 5 ، شکل 8 الف) ، و این عوامل فیزیکی کمتر نگران کننده بودند. در دسترس بودن آب همبستگی منفی بین مناسب بودن خاک و زمین و تعداد مزارع برکه وجود دارد ( شکل 6).ب) نشان می دهد که کشاورزان نسبت به دسترسی به آب کمتر به این شرایط توجه می کنند. هنوز هم افسران منطقه شیلات این را دومین عامل مهم مؤثر بر پرورش استخرهای ماهی در مناطق می دانستند و آن را عاملی محدودکننده برای توسعه و مکان استخرهای ماهی می دانستند ( شکل 4 و شکل 7 ). مناسب ترین مناطق از نظر خاک و شرایط زمین شامل شینیانگا، تابورا و گیتا بودند که از نظر دسترسی به آب جزو نا مناسب ترین مناطق هستند ( شکل 5 الف و شکل 8 الف).

3.1.4. نهاده های مزرعه

تقریباً 60 درصد از تانزانیا از نظر در دسترس بودن نهاده های مزرعه برای استفاده به عنوان خوراک ماهی بسیار مناسب (26 درصد) یا مناسب (32 درصد) ارزیابی شد ( جدول 5 ). مناسب ترین مناطق تا حدی با مناطقی که شرایط خاک و زمین مناسب داشتند همپوشانی داشتند و شامل مارا، شینیانگا و موانزا بودند ( شکل 8 ب). اگرچه تقریباً تمام کشاورزان روستایی برای تغذیه ماهی ها به ضایعات کشاورزی متکی هستند ( جدول 7 )، نهاده های مزرعه اغلب حیاتی ترین عامل محدودکننده پرورش استخرهای ماهی نیستند، زیرا اکثر کشاورزانی که پرورش استخرهای ماهی را انجام می دهند، اغلب کشاورزی و/یا دامداری را به عنوان کار خود انجام می دهند. فعالیت های اصلی [ 24]. این تضمین می کند که ضایعات کشاورزی و کود برای تغذیه ماهی در دسترس باشد، حتی اگر برخی از مناطق با تراکم کمتری تحت پوشش فعالیت های کشاورزی قرار گیرند. با این حال، افسران منطقه‌ای شیلات نشان دادند که ضایعات کشاورزی عامل مهمی برای فعالیت‌های فعلی پرورش حوضچه‌ها است ( شکل 4 )، و آنها تأکید کردند که در دسترس بودن کم خوراک ماهی با کیفیت بالا یک محدودیت برای توسعه آبزی پروری است و باید بهبود یابد تا بتوان گسترش آبزی پروری در آینده ( شکل 7 و شکل 9 ). این نیز توسط برخی از کشاورزان مصاحبه شده ذکر شده است [ 11 ].

3.1.5. فروش دروازه مزرعه

تقریباً 50 درصد از تانزانیا از نظر فروش دروازه مزرعه ( جدول 5 ) بسیار مناسب (5 درصد) یا مناسب (43 درصد) بود و به طور پیش فرض روش، ارتباط نزدیکی با تراکم جمعیت داشت. با این حال، مناطق شهری بزرگ‌تر به عنوان نامناسب تلقی می‌شدند، زیرا فرض می‌شد که بازارهای ماهی برای فروش در این مناطق رقابت کنند. مناسب ترین مناطق از نظر فرصت های فروش دروازه مزرعه شامل Shinyanga Simiyu، Geita و Kagera ( شکل 10 a) می باشد. با این حال، همانطور که توسط افسران شیلات منطقه نشان می دهد، پرورش دهندگان ماهی معیشتی کمتر به این عامل وابسته بودند زیرا بخش زیادی از ماهی در خانه مصرف می شود [ 24 ].]، به افزایش امنیت غذایی کمک می کند. با این حال، پول نقد اضافی تولید شده از فروش ماهی به عنوان یک مزیت عمده از فعالیت های جاری آبزی پروری در نظر گرفته شد ( شکل 11 ). در مناطق شهری، جایی که بیشتر ماهی‌ها برای بهبود درآمد پرورش می‌یابند، فروش در دروازه‌های مزرعه و دسترسی به بازارها برای پوشش هزینه‌های بیشتر روش‌های کشاورزی تجاری‌تر اهمیت فزاینده‌ای پیدا می‌کند ( جدول 7 ).

3.1.6. دسترسی به بازار

دسترسی به بازار، در مقایسه با فروش دروازه مزرعه، بیشتر به مراکز شهری و شبکه های جاده ای خوب وابسته است و این معیارها مستقیماً همپوشانی ندارند، اگرچه هر دو تحت تأثیر تراکم جمعیت هستند ( شکل 10 ب). حدود 10 درصد، عمدتاً نزدیک به مناطق شهری، بسیار مناسب و 43 درصد از نظر دسترسی به بازار مناسب بودند ( جدول 5 ). تحت شیوه‌های فعلی آبزی‌پروری، که بر اساس اظهارات افسران منطقه‌ای شیلات، تحت سلطه‌ی پرورش ماهی در مقیاس کوچک است، دسترسی به بازار فقط اهمیت کمی دارد ( شکل 7 ، شکل 9 ، و شکل 12).). با این حال، افسران شیلات منطقه ای انتظار داشتند که طی 10 سال، پرورش ماهی تجاری در مقیاس متوسط، روش غالب آبزی پروری باشد ( شکل 12 ). این شیوه‌ها متکی به دسترسی خوب به بازارها، زیرساخت‌ها و کیفیت بالای خوراک ماهی و بچه‌ماهی‌ها هستند ( جدول 7 )، و نقشه نشان می‌دهد که مناسب‌ترین مناطق برای این گونه‌های آبزی پروری نزدیک به مناطق پرجمعیت‌تر و نسبتاً خوب خواهد بود. زیرساخت ( شکل 10 ب).
این شیوه های کشاورزی به طور فزاینده ای در مناطق شهری مانند دارالسلام، آروشا و شهرهای موانزا اعمال می شود. همانطور که در جدول 7 نشان داده شده است، آنها از بسیاری جهات با فعالیت های کشاورزی معیشتی در مقیاس کوچک متفاوت هستند، زیرا آنها بیشتر بر تولید بالاتر از نظر کیفیت و کمیت تمرکز می کنند که در درجه اول تولید ماهی تجاری برای بازار است. آنها اغلب به مجموعه مهارت های متفاوتی در مقایسه با آبزی پروری روستایی نیاز دارند و اکثر کشاورزان تجاری تحصیلات بالاتری نسبت به کشاورزان روستایی دارند ( جدول 7).). آنها نیاز به سرمایه گذاری بیشتری دارند و حوضچه ها اغلب از بتن ساخته شده اند. بچه ماهی های با کیفیت بالا در تراکم های بالاتر ذخیره می شوند و با غذای ماهی های تجاری تغذیه می شوند که در نتیجه عملکرد قابل ملاحظه ای بالاتری دارند. سرمایه گذاری های بالاتر مستلزم خطرات بالاتری است، اما همچنین می تواند درآمدهای بالاتری ایجاد کند و به نظر می رسد کشاورزان شهری حداقل به اندازه کشاورزان روستایی برای آبزی پروری مثبت هستند و به نظر می رسد کشاورزان بیشتری مایل به گسترش فعالیت های خود هستند ( جدول 7 ).

3.2. ارزیابی تناسب کلی پتانسیل پرورش استخر ماهی در تانزانیا

حدود 81% از افسران شیلات منطقه ای دریافتند که تولید آبزی پروری طی 10 سال گذشته در تانزانیا افزایش یافته است، با افزایش تخمینی 45% و آنها معتقد بودند که پرورش ماهی در 10 سال آینده به افزایش خود ادامه خواهد داد ( جدول 6).). این به دلیل بسیاری از عوامل مختلف از جمله افزایش تعداد پرورش دهندگان ماهی، بهبود مهارت های کشاورزی و همچنین افزایش تمایل کشاورزان برای تنوع بخشیدن به معیشت بود. حدود 88 درصد از افسران شیلات منطقه فکر می کنند که تقاضا برای ماهی های پرورشی نیز در آینده افزایش خواهد یافت، زیرا افزایش جمعیت انسانی، کاهش صید ماهی های وحشی، و به دلیل اینکه تعداد فزاینده ای از مردم متوجه می شوند که ماهی ها غذای مغذی را فراهم می کنند. و به امنیت غذایی کمک می کند ( جدول 6 ). افسر منطقه ای شیلات احساس کرد که نگرش کلی کشاورزان به آبزی پروری مثبت است و اکثریت یا خواهان توسعه یا ادامه پرورش ماهی هستند ( جدول 6).، که در بررسی میدانی با پرورش دهندگان ماهی نیز تأیید شد ([ 11 ]، جدول 7 ).
تقریباً همه (94٪) از افسران شیلات منطقه فکر می کردند که شیوه های آینده آبزی پروری تجاری تر خواهد بود و در درجه اول برای ایجاد درآمد و سود خوب انجام می شود ( شکل 12 ، جدول 7 ). این امر مستلزم دگرگونی عمده شیوه های فعلی آبزی پروری در تانزانیا است، که در حال حاضر تحت سلطه کشاورزی معیشتی در مقیاس کوچک است و نیاز به دانش بهبود یافته از طریق خدمات ترویجی بیشتر و نهاده های بهبود یافته، مانند خوراک ماهی با کیفیت بالا و بچه ماهیان دارد ( شکل 7). ، شکل 9 و شکل 12 ، جدول 7). نظرسنجی ما نشان داد که تقریباً 80 درصد از مناطق در تانزانیا حداقل یک کارخانه جوجه کشی ماهی دارند، اما تنها 38 درصد آنها تولیدکنندگان خوراک ماهی داشتند ( جدول 6 ).
بر اساس ادراک افسران شیلات، این احتمال وجود دارد که فعالیت‌های آتی آبزی پروری در تانزانیا شامل پرورش حوضچه‌های معیشتی در مقیاس کوچک و همچنین آبزی پروری تجاری‌تر باشد ( شکل 12 ). تناسب این دو نوع شیوه کشاورزی در بخش‌های زیر، با سنجیدن معیارهای شرح داده شده در بالا در بخش 3.1 ، بیشتر تحلیل می‌شود .

3.2.1. پتانسیل برای پرورش استخر ماهی در مقیاس کوچک

حدود 60 درصد از تانزانیا به عنوان مناسب و 40 درصد به عنوان متوسط ​​مناسب برای پرورش حوضچه های معیشتی در مقیاس کوچک ماهی تیلاپیا نیل و گربه ماهی تیز دندان آفریقایی ارزیابی شد که تمام معیارهای در نظر گرفته شده در این مطالعه را ترکیب می کند. مناسب ترین مناطق شامل مناطق اطراف دریاچه ویکتوریا، مانند شینیانگا، موانزا، سیمیو، و گیتا، عمدتاً به دلیل شرایط خوب خاک و زمین، در دسترس بودن نهاده های کشاورزی برای خوراک ماهی و فروش در دروازه مزرعه بود ( شکل 13 a). همچنین مناطق ساحلی مانند Mtwara، Pwani و Tanga، عمدتاً به دلیل دسترسی خوب به آب، دمای مناسب و شرایط خاک مناسب بودند. برخی از نا مناسب ترین مناطق شامل کاتاوی، آروشا و لیندی بودند ( شکل 13 الف).
امتیاز تناسب برای 84 حوضچه مشاهده شده (2.82، شکل 1 الف) از نظر آماری به طور قابل توجهی بالاتر ( 0.001 > p) از امتیاز مناسب بودن از 1000 نقطه توزیع شده به طور تصادفی (2.70) بود که نتایج حاصل از مدل GIS مورد استفاده برای حوض‌کشی در مقیاس کوچک را تایید می‌کند. . 100٪ از حوضچه های مشاهده شده نیز در مناطق طبقه بندی شده به عنوان مناسب واقع شده اند، که دقت 100٪ (مثبت واقعی) پیش بینی مدل را نشان می دهد. همچنین از نظر آماری همبستگی مثبت و معنی‌داری بین توزیع حوضچه‌ها و امتیاز مناسب برای آب وجود داشت ( شکل 6).الف) که مهمترین عامل تأثیرگذار بر توزیع استخرها توسط افسران شیلات در نظر گرفته شد ( شکل 4 ).

3.2.2. پتانسیل برای پرورش استخر ماهی تجاری در مقیاس متوسط ​​در تانزانیا

حدود 53 درصد از تانزانیا برای پرورش استخرهای ماهی مناسب و 47 درصد نسبتاً مناسب برآورد شد. در مقایسه با پرورش حوضچه های ماهی، مناطق مناسب مشابه بود، اما بیشتر متمرکز به مراکز شهری با زیرساخت ها و بازارهای خوب بود. در مناطقی که شرایط خوبی برای آبزی پروری تجاری دارند، مانند تانگا، کیگوما، پوانی و گیتا، اکثر افسران شیلات گزارش کردند که کشاورزی در مقیاس کوچک همچنان فعالیت کشاورزی غالب است، اما با تولیدی که عمدتاً بازارهای محلی را هدف قرار می دهد ( شکل 13).ب). هم تولید و هم تقاضای ماهی در ده سال گذشته افزایش یافته است. افسران شیلات معتقد بودند که در ده سال آینده توسعه و تشدید آبزی پروری در این مناطق (پرورش ماهی تجاری از جمله پرورش در قفس) در آینده وجود خواهد داشت و این امر باید با حمایت بیشتر خدمات ترویجی و همکاری شرکت های خصوصی تشویق شود. که می تواند خوراک ماهی و بذر ماهی با کیفیت بالا را فراهم کند. همانطور که از نظرسنجی با پرورش دهندگان ماهی مشاهده شد، کشاورزان تجاری در مقیاس کوچک در دارالسلام عمدتاً ماهی تولید می کردند تا در بازار برای افزایش درآمد به فروش برسد. آنها تا حد زیادی به بچه ماهی های جوجه کشی وابسته بودند که در استخرهای بتنی با تراکم بالا در مقایسه با کشاورزان روستایی نگهداری می کردند ( جدول 7).). آنها فقط از گلوله ها برای تغذیه ماهی ها استفاده می کردند و اغلب به آب زیرزمینی که برای پمپاژ به استخرها نیاز داشتند متکی بودند. بنابراین، هزینه تولید آنها نسبتاً بالا بود، که باید با عملکرد بالای ماهی جبران شود.
نمرات تناسب برای 84 استخر مشاهده شده (2.83) از نظر آماری به طور قابل توجهی بالاتر بود ( p <0.001) نسبت به امتیاز مناسب بودن از 1000 امتیاز توزیع شده به طور تصادفی (2.62)، که نتایج حاصل از مدل GIS مورد استفاده برای پرورش ماهی تجاری را تایید می کند. حدود 80٪ از حوضچه های مشاهده شده در مناطقی قرار دارند که به عنوان مناسب طبقه بندی شده اند، که نشان دهنده دقت 80٪ (مثبت واقعی) پیش بینی مدل است. از آنجایی که استخرهای مرجع مشاهده شده عمدتاً در مناطق روستایی قرار داشتند، انتظار می رفت که برخی از استخرها معیارهای مناسب برای کشاورزی در مقیاس کوچک تجاری را نداشته باشند و منفی کاذب 20٪ به عنوان یک انحراف منطقی احساس می شد.

4. بحث

نتایج ما نشان می دهد که پتانسیل خوبی برای پرورش استخرهای ماهی در تانزانیا وجود دارد، اما این بخش، به ویژه آبزی پروری تجاری، هنوز در مراحل ابتدایی است، به ویژه در مقایسه با کشورهای آسیایی، اما همچنین در مقایسه با کشورهایی مانند مصر، اوگاندا و نیجریه. 1 ، 2 ، 3 ، 4 ، 23 ، 45]. با این حال، این تنها نشان می دهد که تجربه آبزی پروری از این کشورها می تواند راهنمایی های ارزشمندی در مورد چگونگی توسعه بیشتر آبزی پروری در تانزانیا ارائه دهد. حدود 80 درصد از افسران شیلات منطقه گفتند که پرورش ماهی طی 10 سال گذشته افزایش یافته است و احتمالاً در 10 سال آینده گسترش خواهد یافت و به طور کلی نگرش افسران شیلات منطقه و کشاورزان محلی نسبت به آبزی پروری مثبت است ( جدول 6 و جدول 7 ، [ 24 ]). از آنجایی که اکثر ماهی‌های تانزانیا در حال حاضر از دریاچه ویکتوریا می‌آیند، با رکود یا حتی کاهش صید ماهی، تا حدی به دلیل صید بیش از حد و آلودگی، می‌توان انتظار داشت که تقاضا برای ماهی‌های پرورشی در آینده افزایش یابد. 4 ، 46 ]، که توسط بسیاری از افسران شیلات منطقه تایید شد. با این حال، حتی با گسترش آبزی پروری، حفظ سرانه مصرف ماهی در حال حاضر پایین، اما از نظر تغذیه ای مهم در تانزانیا در همان سطح امروز دشوار خواهد بود [ 2 ، 4 ، 9 ]. با مصرف سرانه ماهی 8.6 کیلوگرم در سال و رشد جمعیت 3 درصد [ 20 ]]، تولید ماهی اضافی مورد نیاز برای حفظ سطح مصرف ماهی در سال 2018، حدود 110000 تن در سال 2025 خواهد بود. افزایش 20 برابری تولید ماهی های آب شیرین با بازده 2 تا 4 تن ماهی در هکتار و سال در مزرعه استخرهای گسترده (به جدول 7 ، [ 11 ] مراجعه کنید)، این به مساحت اضافی 27000-55000 هکتار برای پرورش استخر نیاز دارد.
اگرچه این یک گسترش عمده فعالیت های آبزی پروری در تانزانیا خواهد بود و نیاز به سرمایه گذاری قابل توجهی در آبزی پروری دارد [ر.ک: 4]، مطمئناً طبق نتایج ما، در دسترس بودن زمین مناسب محدودیتی نخواهد بود. حدود 60 درصد از تانزانیا، یا 450600 کیلومتر مربع ، برای پرورش استخر ماهی مناسب است. چالش ترجیحاً یافتن راه‌هایی برای حمایت از توسعه‌ای است که متناسب با شرایط محلی طراحی شده و تولید پایدار و کارآمد ماهی را تضمین کند.
از نظر شرایط فیزیکی، دسترسی به آب محدودترین عامل است و در کمتر از 30 درصد از کشور «مناسب» ارزیابی شده است. این بسیار کمتر از تقریباً 50 درصد تخمین زده شده توسط Manjarrez و Nath [ 6 ] است و ممکن است در آینده با تأثیر مداوم تغییرات آب و هوا [ 47 ] حتی به عاملی حیاتی تر تبدیل شود . در بررسی میدانی از 89 کشاورز در مقیاس کوچک، کمبود آب به عنوان یک مشکل جدی در میان 45 درصد از کشاورزان دیده شد و تقریباً 30 درصد از کشاورزان احساس کردند که در دسترس بودن آب، نرخ پذیرش پرورش استخرهای ماهی را محدود می‌کند [ 24 ].]. علاوه بر این، بیش از 80 درصد از افسران شیلات منطقه ای در دسترس بودن آب را به عنوان مهم ترین عامل تأثیرگذار بر پرورش استخرهای ماهی درک کردند و کمبود آب چالشی دشوار برای فعالیت های کشاورزی فعلی و برای گسترش آینده آبزی پروری است ( شکل 7 و شکل 9). ). اکثریت افسران احساس کردند که دسترسی به آب به طور منفی تحت تأثیر تغییرات آب و هوایی قرار گرفته است و این مشکل در 10 سال آینده افزایش خواهد یافت ( جدول 6 ). به گفته افسران شیلات منطقه ای، اکثر کشاورزان در حال حاضر آب خود را از رودخانه ها استخراج می کنند (رجوع کنید به [ 11 ]، جدول 7و چاه ها یا کانال های بیشتری به عنوان یک راه مهم برای گسترش آبزی پروری در آینده در نظر گرفته شدند ([ 24 ]، شکل 9 ).
همبستگی بین در دسترس بودن آب و تعداد استخرهای ماهی در مناطق تانزانیا ( شکل 6)الف) تأیید می کند که در دسترس بودن آب عامل مهمی است که توزیع استخرهای ماهی را تعیین می کند. بیشترین تعداد پرورش دهندگان ماهی و استخرها در رووما، نجومبه، ایرینگا و امبیا یافت می شود که با وجود داشتن مناطقی با شرایط نامناسب از نظر خاک، زمین و دما، شرایط آبی مناسبی دارند. به طور کلی، می توان انتظار داشت که با افزایش ارتفاع، شرایط دسترسی به آب بهبود می یابد، در حالی که شرایط برای خاک، زمین و دما بدتر می شود. بنابراین، در بسیاری از موارد، کشاورزان نیاز به معاوضه بین این عوامل دارند، و به نظر می‌رسد که آب بالاترین اولویت را دارد، که می‌تواند توضیح دهد که چرا توزیع استخرها با امتیاز مناسب برای خاک و زمین همبستگی منفی دارد ( شکل 6).ب). هنوز 70 درصد تانزانیا دارای شرایط خاک و زمین بسیار مناسب یا مناسب برآورد شده است. برآورد متناظر توسط آگیلار-مانجارز و نات [ 6 ] 90 درصد بود و به نظر می‌رسد این عوامل فیزیکی کمتر از در دسترس بودن آب نگران‌کننده هستند.
برخی از مناطق جنوب دریاچه ویکتوریا برای اکثر معیارها به جز آب مناسب ارزیابی شدند و به طور کلی نتایج ما نشان می دهد که این مناطق برخی از مناسب ترین مناطق برای پرورش استخر ماهی در تانزانیا هستند. با این حال، تعداد فعلی استخرهای ماهی در این مناطق (به عنوان مثال، شینیانگا، گیتا، تابورا و سیمیوو) در مقایسه با سایر مناطق کم است ( شکل 1 را ببینید.ب) که می تواند به این دلیل باشد که صید ماهی از دریاچه ویکتوریا تقاضا برای ماهی را برآورده کرده است یا به دلیل شرایط آب بهینه در این مناطق است. با این حال، با کاهش صید ماهی‌های وحشی، می‌توان انتظار داشت که تقاضای ماهی در آینده افزایش یابد و برخی از این مناطق دارای مناطق وسیعی از آب‌های کوچک هستند که به طور بالقوه می‌توانند برای اهداف آبیاری و آبزی پروری مورد استفاده قرار گیرند. بنابراین، با دسترسی بهتر به آب، این مناطق می توانند مناطق بالقوه ای را برای گسترش آبزی پروری در آینده فراهم کنند. به طور کلی، پتانسیل آبیاری در تانزانیا 29.4 میلیون هکتار برآورد شده است [ 48 ] و تانزانیا دارای تعداد زیادی دریاچه‌ها، رودخانه‌ها و تالاب‌های طبیعی و مصنوعی کوچک با مساحت 64300 کیلومتر مربع است . 9 ]، نشان دهنده فرصت های قابل توجهی برای گسترش آبزی پروری در مناطقی با بارندگی کمتر از حد مطلوب است.
برخی از این مناطق، از جمله شینیانگا، تابورا، موانزا، امبیا و روکوا نیز مهمترین مناطق برنج کاری در تانزانیا هستند [ 48 ]، و یک راه بالقوه برای افزایش آبزی پروری در مناطقی با دسترسی محدود به آب برای استخرها، می تواند ادغام پرورش برنج با پرورش ماهی [ 49 ، 50 ]. تانزانیا پس از ماداگاسکار دومین تولیدکننده بزرگ برنج در شرق و جنوب آفریقا است [ 51 ]. در سال 2017/2018، برنج در 1.1 میلیون هکتار کشت شد و سطح هدف برای کشت برنج در سال 2030، 2.2 میلیون هکتار است [ 48 ].
مصر سال‌هاست که از پرورش ماهی برنج با موفقیت استفاده کرده است و گزارش شده است که تولید ماهی از مزارع برنج سهم قابل توجهی در تولید کل آبزی پروری کشور دارد [ 45 ، 49 ]. آزمایش‌های تلفیقی پرورش ماهی برنج در کنیا با ماهی تیلاپیا ( Oreochromis niloticus ) با تراکم کم (6000 انگشت‌ماهی در هکتار) و گربه‌ماهی آفریقایی ( Clarias gariepinus ) با تراکم بالا (60000 انگشت‌ماهی در هکتار) باعث تولید متوسط ​​ماهی شد. به ترتیب 130 و 3370 کیلوگرم در هکتار [ 49 ، 50]. با استفاده از عملکرد کم محافظه کارانه 130 کیلوگرم ماهی در هکتار و با فرض اینکه 30 درصد از 1.1 میلیون هکتار از مزارع برنج در تانزانیا به شیوه های پرورش برنج ماهی تبدیل شود، این مزارع برنج می توانند 43000 تن ماهی در سال تولید کنند. این چهار برابر بیشتر از کل تولید فعلی ماهی از آبزی پروری است و می تواند به تامین بخش قابل توجهی از تقاضای ماهی تانزانیا در آینده کمک کند. عملکرد 130 کیلوگرم ماهی در هکتار بسیار شبیه به صید گزارش شده آبزیان وحشی از مزارع برنج در کامبوج است [ 52 ]، و همانطور که توسط آزمایشات در کنیا نشان داده شد، احتمالاً با افزایش تراکم ذخایر ماهی، عملکرد می تواند به طور قابل ملاحظه ای بالاتر باشد. .
اکثر کشاورزان در تانزانیا، آبزی پروری را به عنوان یک سرمایه گذاری کم، مکمل کم خطر برای کشاورزی می دانند و هزینه ساخت استخرهای ماهی خاکی به عنوان یک محدودیت عمده برای پرورش استخرهای ماهی توسط بسیاری از کشاورزان دیده می شود [ 24 ]. با این حال، پرورش ماهی در مزارع برنج هزینه های سرمایه گذاری را به حداقل می رساند و می تواند جایگزین جذابی برای کشاورزان برای تنوع بخشیدن به تولیدات زراعی خود باشد. ماهی های حاصل از مزارع برنج باعث افزایش در دسترس بودن پروتئین حیوانی و بهبود تغذیه جمعیت روستایی می شود.
از آنجایی که اکثر کشاورزان کشاورزی در مقیاس کوچک انجام می دهند و از کود و ضایعات کشاورزی برای افزایش بهره وری استخر و تغذیه ماهی استفاده می کنند ( جدول 7 )، در دسترس بودن کود و ضایعات کشاورزی می تواند عاملی حیاتی برای تولید پایدار ماهی باشد. هنوز تحلیل ما نشان می‌دهد که این احتمالاً یک محدودیت عمده در بخش‌های بزرگی از تانزانیا نیست، که مشابه نتایج آگیلار-مانجارز و ناث است [ 6 ].]، که تخمین زد که 70٪ از تانزانیا یا بسیار مناسب (40٪) یا مناسب (30٪) از نظر در دسترس بودن نهاده های کشاورزی است. با این حال، در دسترس بودن خوراک ماهی با کیفیت بالا به عنوان یک چالش بزرگ برای گسترش بیشتر آبزی پروری تلقی می شد، زیرا اکثر افسران شیلات انتظار داشتند که آبزی پروری آینده به طور فزاینده ای تولید ماهی تجاری را برای بازارها به جای مصرف خانگی هدف قرار دهد.
یک بررسی اخیر از کشاورزان استخر در مقیاس کوچک نشان داد که تقریباً 40٪ از تولید آنها برای مصرف خانگی استفاده می شود و 60٪ به فروش می رسد [ 24 ]. این به خوبی با دیدگاه افسران شیلات منطقه ای مطابقت دارد که مزایای اصلی آبزی پروری این است که درآمد اضافی و امنیت غذایی برای کشاورزان فراهم می کند ( شکل 11 ). نظرسنجی با 89 کشاورز نشان داد که پرورش دهندگان ماهی فقیر نسبت بیشتری از برداشت استخرهای خود را در مقایسه با کشاورزان بهتر مصرف کردند، که نشان می دهد پرورش ماهی در مقایسه با خانوارهای پردرآمد بیشتر به امنیت غذایی خانوارهای کم درآمد کمک می کند [ 24 ].]. ماهی فروخته شده می تواند مقداری پول نقد مهم را فراهم کند و همچنین انگیزه ای برای برخی از کشاورزان ایجاد کند تا به آبزی پروری تجاری تر تبدیل شوند [ر.ک. 1]. این کارآفرینان در مقیاس کوچک می توانند نقش مهمی در کمک به گسترش تولید آبزی پروری در تانزانیا ایفا کنند، به عنوان مثال با ایجاد افزایش تقاضا برای دانه ها و خوراک ماهی با کیفیت بالا [ 23 ].
مشابه یافته‌های آگیلار-مانجارز و نات [ 6 ]، بیشتر مناطق تانزانیا از نظر فروش دروازه‌های مزرعه مناسب یا نسبتاً مناسب بودند. بر اساس تجزیه و تحلیل ما، فروش دروازه مزرعه در مناطق روستایی با تراکم جمعیت بالا، مانند مناطق اطراف دریاچه ویکتوریا، بیشتر از مناطق کم تراکم تر، مانند مرکز و جنوب تانزانیا است. بنابراین، تناسب متوسط ​​از نظر دسترسی به آب در برخی از این مناطق شمالی، به طور آزمایشی می‌تواند با یک آبزی پروری تجاری‌تر که بازارهای محلی و فروش در مزرعه را هدف قرار می‌دهد، جبران شود، جایی که افزایش درآمد می‌تواند به کشاورزان کمک کند تا از عهده پمپاژ آب به سمت خود برآیند. حوضچه ها
بخش‌های شمالی همچنین دارای زیرساخت‌های توسعه‌یافته‌تری هستند که دسترسی به بازارهای محلی را بیشتر می‌کند. ماهی از دریاچه ویکتوریا در طول سال ها به توسعه بازارها کمک کرده است و همانطور که توسط افسران شیلات منطقه ای نشان داده شده است، افزایش تقاضا برای ماهی در ترکیب با کاهش صید ماهی در این مناطق می تواند به ایجاد پرورش ماهی تجاری با جهت گیری بیشتر کمک کند. . اگرچه دسترسی به بازارهای ماهی به عنوان یک عامل حیاتی برای فعالیت‌های فعلی پرورش ماهی، که تحت سلطه پرورش حوضچه‌های معیشتی در مقیاس کوچک است، تلقی نمی‌شد، افسران منطقه‌ای شیلات معتقد بودند که این امر در سال‌های آینده، زمانی که پرورش ماهی تجاری در مقیاس کوچک تبدیل شود، اهمیت بیشتری خواهد داشت. رایج تر است ( شکل 12 ).
با ترکیب همه معیارهای در نظر گرفته شده در این مطالعه، 46 درصد و 54 درصد از تانزانیا به ترتیب مناسب و نسبتاً مناسب برای پرورش استخرهای ماهی در مقیاس کوچک ارزیابی شدند. مناطقی که مناسب ترین بودند در اطراف دریاچه ویکتوریا و در امتداد ساحل قرار داشتند و به طور کلی مناطقی نبودند که در حال حاضر بیشترین مزارع ماهی را دارند. یکی از دلایل این امر می تواند این باشد که تقاضای ماهی در این مناطق با ماهی های وحشی اقیانوس و دریاچه ویکتوریا برآورده شده است. با این حال، کاهش صید ماهی‌های وحشی و به دنبال آن افزایش تقاضا برای ماهی می‌تواند باعث گسترش فعالیت‌های آبزی پروری شود. آگیلار-مانجارز و ناث [ 6] تخمین زد که 93٪ از تانزانیا یا بسیار مناسب (43٪) یا مناسب (50٪) برای پرورش استخر ماهی برای امرار معاش است و مناطق زیادی با ترکیب خوبی از معیارهای موجود در تجزیه و تحلیل ما وجود دارد، اما با قدرت نسبی کمی متفاوت است. این فرصتی را برای طراحی فعالیت‌های آینده آبزی پروری در تانزانیا فراهم می‌کند که بر اساس شرایط و خواسته‌های محلی مناطق مختلف ساخته شده و مطابقت دارد.
مناطق روستایی دورتر با شرایط محیطی مناسب، اما دسترسی مستقیم کمتر به بازارها و شبکه‌های جاده‌ای، مانند بخش‌هایی از Katavi، Iringa، Mbeya Njombe، Singida، و Lindi، می‌توانند برای آبزی پروری معیشتی ارتقا یافته در مقیاس کوچک مناسب باشند. برای افسران شیلات منطقه ای، در حال حاضر توسط اکثر کشاورزان آبزی پروری در تانزانیا اعمال می شود [ 7 ، 9 ]. اگرچه این سیستم ها اغلب بهره وری پایینی دارند، اما از نظر امنیت غذایی مهم هستند و پروتئین حیوانی مکمل و مواد مغذی مهم را فراهم می کنند ([ 1 ، 24 ]، شکل 5).). مقیاس پایین تولید و هزینه های تولید نسبتاً پایین، این سیستم ها را کمتر به بازارهای ماهی و زیرساخت های تثبیت شده وابستگی می کند. اگرچه تنها نیمی از محصول فروخته می‌شود، یا به دلیل عدم دسترسی به بازارهای ثروتمندتر یا به دلیل نیاز به برآورده کردن اولویت‌های امنیت غذایی محلی، مقدار کمی پول نقد اما مهم برای مواقع اضطراری، هزینه‌های مدرسه و غیره تولید می‌کند. [ 1 ، 24 ].
از آنجایی که آنها در مقیاس پایین عمل می کنند، می توانند بر منابع موجود محلی تکیه کنند و اغلب با سایر فعالیت های کشاورزی ادغام می شوند [ 11 ]. استفاده از کود و ضایعات کشاورزی برای تامین خوراک ماهی ها باعث افزایش بازیافت در سیستم می شود و در بسیاری از مطالعات نشان داده است که بدون هیچ گونه افزایش هزینه های تولید، راندمان تولید و عملکرد ماهی را افزایش می دهد [ 10 ، 11 ، 24 ، 53 ] . حوضچه ماهی مواد مغذی و آب را برای محصولات کشاورزی فراهم می کند و در برابر دوره های خشکسالی که می تواند با تغییرات آب و هوایی در آینده افزایش یابد، محافظت می کند.
بنابراین، پرورش ماهی یکپارچه در مقیاس کوچک، مانند پرورش ماهی برنجی یا ماهی سبزی، می‌تواند راه مهمی برای افزایش تولید ماهی و تنوع فعالیت‌های کشاورزی محلی در مناطق روستایی تانزانیا باشد. 10، 11، 45]. تنوع محصولات زراعی و آب تضمین شده به کشاورزان کوچک مقیاس کمک می کند تا در برابر تغییرات محیطی از طریق متعادل کردن ضررهای اقتصادی در زمین های زراعی فصلی انعطاف پذیرتر شوند. آنها طرحی را ارائه می دهند که می تواند در مناطق دورافتاده تر عمل کند و برای چندین دهه نشان داده شده است که معیشت کشاورزان فقیر را بهبود می بخشد. آنها اثرات زیست محیطی بسیار کم یا حتی مثبتی دارند و اغلب از طریق افزایش امنیت غذایی، در دسترس بودن آب و کاهش فقر تأثیر اجتماعی مثبتی دارند و بنابراین باید همچنان بخش مهمی از سبد آبزی پروری آینده تانزانیا باشند.
اگرچه تنها تعداد کمی از کشاورزان کوچک ممکن است ابزار یا مهارت‌هایی برای تبدیل شدن به آبزی پروری با محوریت کسب و کار داشته باشند، این کشاورزان هنوز هم می‌توانند نقش مهمی در گسترش آینده بخش آبزی پروری در تانزانیا داشته باشند. شواهد بین‌المللی نشان می‌دهد که آبزی پروری در مقیاس کوچک می‌تواند بخش [ 7 ] را به موازات توسعه تولید تجاری بزرگ‌تر تسریع کند، و به گفته هیشاموندا و ریدلر [ 25 ]]، کشاورزان در مقیاس کوچک در کمک به رشد اقتصادی بخش آبزی پروری در کشورهای جنوب صحرا مانند تانزانیا بسیار مهم خواهند بود. این کشاورزان قبلاً یک تجربه عملی از عملیات آبزی پروری دارند که هنوز در تانزانیا کمیاب است. آنها بر سایر کشاورزان تأثیر می گذارند و به افزایش تقاضا برای بهبود کیفیت بذر و خوراک ماهی کمک می کنند. این تقاضا انگیزه هایی را برای ایجاد کارخانه های جوجه کشی ماهی و کارخانه های خوراک ایجاد می کند، که به گفته افسران شیلات در حال حاضر تعداد آنها در تانزانیا در مناطق با زیرساخت ها و بازارهای موجود، مانند دارالسلام، پوانی، موانزا، رووما، و امبیا در حال افزایش است. 9]. مناطق مشابه این احتمالاً به قطب های مهمی برای تغییر دگرگونی بخش آبزی پروری در تانزانیا در آینده تبدیل خواهند شد.
حدود 82 درصد از افسران شیلات منطقه ای فکر می کردند که تولید آبزی پروری تجاری در مقیاس کوچک یا پرورش در قفس، روش غالب کشاورزی در 10 سال آینده خواهد بود ( شکل 12 )، و فرصت های افزایش سود به عنوان دلیل مهمی برای گسترش تولید آبزی پروری، با افزایش تقاضا برای ماهی و کاهش عملکرد ماهیان وحشی ( شکل 11)). با افزایش جریان نقدی، این کشاورزان برای غلبه بر برخی محدودیت‌های فیزیکی، مانند کمبود آب و شرایط غیربهینه خاک، برای مثال با پمپاژ آب و ساخت حوضچه‌های بتنی، مناسب‌تر خواهند بود. این ممکن است کشاورزان را کمتر در برابر تغییرات محیطی آسیب‌پذیر کند، اما در عین حال بیشتر به جریان نقدی پایدار وابسته باشد، که همچنین به این معنی است که این مزارع باید نزدیک بازارهای ماهی و در مناطقی با زیرساخت‌های خوب از جمله شبکه‌های جاده‌ای واقع شوند. این کشاورزان به طور فزاینده ای به دلیل هزینه های بالا برای خوراک، بچه های انگشتی و حمل و نقل و فقدان زیرساخت بازاریابی محدود می شوند [ 1 ]]. بنابراین، کاهش آسیب پذیری در برابر شرایط محیطی به راحتی می تواند جایگزین افزایش آسیب پذیری در برابر نوسانات بازار مالی شود، که به نوعی عملیات آبزی پروری را پیچیده تر می کند و نیاز به درک خوبی از تکنیک های کشاورزی و مدیریت مالی دارد، که بسیاری از کشاورزان محلی را مستثنی می کند. . این چالش‌ها توسط کشاورزان و افسران شیلات منطقه‌ای تأیید شد و گفتند که بهبود خدمات ترویجی و دانش فنی بهتر از مهم‌ترین عوامل برای تسهیل گسترش آبزی پروری در آینده است ([ 24 ]، شکل 9).). حضور متخصصان آبزی پروری و پروژه های توسعه قبلی در زمینه آبزی پروری نیز به عنوان دلایل اصلی توسط افسران شیلات منطقه ای در نظر گرفته شد که چرا برخی مناطق با وجود شرایط نامناسب برای برخی از معیارهای مناسب برای پرورش ماهی، مانند خاک و زمین در رووما و نجومبه. ، مزارع آبزی پروری بیشتری نسبت به سایرین داشت.
بر اساس تجزیه و تحلیل ما، مناطق شهری و نیمه شهری مناسب ترین مناطق برای این نوع آبزی پروری بیشتر تجاری هستند، که در حال حاضر برای مثال در دارالسلام اتفاق می افتد. بررسی میدانی ما نشان داد که پرورش استخر در دارالسلام در حوضچه های بتنی انجام می شد، بچه ماهیان در تراکم نسبتاً بالایی ذخیره می شدند و بیشتر پرورش دهندگان ماهی از خوراک ماهی های تجاری و نیروی کار اجاره ای استفاده می کردند ( جدول 7).). بنابراین، در مقایسه با مناطق دورافتاده‌تر و روستایی‌تر، این مزارع به شیوه‌ای تجاری‌محورتر اداره می‌شوند، که به مجموعه‌ای از مهارت‌ها در مقایسه با کشاورزی معیشتی نیاز دارد، و جایی که بیشتر محصول به صورت نقدی فروخته می‌شود. بررسی ما نشان می دهد که 70 درصد از پرورش دهندگان ماهی در دارالسلام، در حالی که کمتر از 20 درصد از پرورش دهندگان ماهی روستایی به ترتیب بیش از 14 سال تحصیل کرده اند ( جدول 7 ). علاوه بر این، انگیزه برای پرورش ماهی متفاوت بود، جایی که کشاورزان معیشتی در مقیاس کوچک عمدتاً به دنبال امنیت غذایی و تنوع مزرعه بودند، در حالی که کشاورزان تجاری به دنبال پول نقد بودند که اغلب به قیمت تنوع و گاهی اوقات پایداری [ 1 ] است.
همچنین مناطق اطراف دریاچه ویکتوریا می توانند برای آبزی پروری بیشتر تجاری مناسب باشند. ماهی‌های دریاچه‌ها بازارهای ماهی ایجاد کرده‌اند و کاهش صید ماهی‌های وحشی می‌تواند تقاضا برای ماهی‌های پرورشی را افزایش دهد [ 4 ، 46 ]]. دریاچه‌ها همچنین فرصت‌هایی را برای ایجاد پرورش ماهی در قفس فراهم می‌کنند، که اکنون در دریاچه ویکتوریا بسیار رایج است و از چند سال قبل در دریاچه تانگانیکا نیز معرفی شده است. به گفته افسران شیلات منطقه ای، اعتقاد بر این بود که پرورش در قفس به سیستم های غالب آبزی پروری آینده در برخی از مناطق اطراف دریاچه ویکتوریا (موانزا، مارا و گیتا) و در رووما تبدیل می شود، احتمالاً به دلیل در دسترس بودن نسبتاً بالای تولید کنندگان خوراک ماهی، جوجه کشی ها، و پرورش دهندگان ماهی با تجربه پرورش ماهی در قفس تمایل بیشتری به سرمایه گذاری نسبت به پرورش برکه دارد و اغلب گزینه ای برای کشاورزان محلی نیست. آنها اغلب به عنوان عملیات تجاری در مقیاس بزرگ اداره می شوند، جایی که ماهی های تولید شده عمدتاً بازارهای شهری و بین المللی را هدف قرار می دهند. بدین ترتیب،
با این حال، نیاز به احتیاط وجود دارد زیرا افزایش مقیاس تولید اغلب با افزایش خطر برای فراتر رفتن از ظرفیت تحمل محیط حمایتی همراه است. اگر این اتفاق بیفتد به راحتی می تواند اثرات زیست محیطی و اجتماعی را به دنبال داشته باشد. مقدار زیادی غذای ماهی، مدفوع و آنتی بیوتیک ها از قفس ماهی به طور مستقیم در محیط دریاچه تلف می شود که می تواند به افزایش آلودگی محیط آبی کمک کند. دریاچه ویکتوریا در حال حاضر از آلاینده های زیادی رنج می برد و هر بار آلودگی اضافی باید به حداقل برسد [ 46 ]. همچنین فرار ماهیان از قفس می تواند تأثیر منفی بر جمعیت ماهیان بومی داشته باشد، که از نظر افسران منطقه شیلات به عنوان اصلی ترین اشکال زیست محیطی آبزی پروری تلقی می شود ( جدول 6).). کشاورزان محلی اغلب از این عملیات حذف می‌شوند و ماهی‌ها اغلب دور از محل تولید فروخته می‌شوند و در عین حال اثرات محلی منفی بالقوه‌ای ایجاد می‌کنند. بنابراین، مهم است که پیامدهای اجتماعی و زیست‌محیطی این فعالیت‌ها به دقت نظارت شود تا از تولید پایدار و برابر ماهی که به رشد اقتصادی، عدالت اجتماعی و کیفیت‌های زیست‌محیطی کمک می‌کند، اطمینان حاصل شود.

5. نتیجه گیری ها

افزایش تولید آبزی پروری می تواند راه حلی بالقوه برای کاهش صید ماهیان وحشی و افزایش تقاضا برای ماهی در تانزانیا باشد. در این مطالعه ما با استفاده از ترکیبی از مدل‌سازی فضایی GIS با ارزیابی چند معیاره، مناسب بودن برای امرار معاش و پرورش حوضچه‌های ماهی تجاری را که شیوه‌های پرورش ماهی غالب در تانزانیا هستند، ارزیابی کرده‌ایم. مدل‌سازی GIS امکان استفاده از مجموعه‌های داده‌های مکانی بزرگ را برای تجزیه و تحلیل چگونگی تأثیر ترکیبی از معیارها، مربوط به محیط، کاربری‌های زمین و زیرساخت، بر مناسب بودن برای پرورش استخرهای ماهی در بخش‌های مختلف تانزانیا فراهم کرد. اهمیت این معیارها از طریق ارزیابی های چند معیاره و فرآیندهای سلسله مراتبی تحلیلی، مبتنی بر مصاحبه میدانی و پرسشنامه با پرورش دهندگان ماهی و افسران شیلات تعیین شد. که ابزاری برای گنجاندن دانش ذینفعان مختلف در ارزیابی‌های کلی GIS و همچنین اعتبارسنجی نتایج مدل‌سازی فضایی GIS فراهم می‌کند. ترکیب مدل‌سازی GIS و مشاوره با ذینفعان، مبتنی بر داده‌های کمی و کیفی، به ارائه نتایج مرتبط با سیاست، مانند نقشه‌ها و گردآوری برداشت‌های ذینفعان کمک کرد. هنوز آبزی پروری شامل مجموعه متنوعی از پارامترهای زیستی، زیست محیطی و اجتماعی-اقتصادی است، و ارزیابی مناسب بودن آبزی پروری یک کار پیچیده است، با عوامل متعددی که به طور بالقوه بر نتایج تأثیر می گذارد، و مطالعه ما باید به عنوان یک ارزیابی مرتبه اول در نظر گرفته شود که امیدواریم. می تواند راهنمایی هایی برای توسعه آینده آبزی پروری در تانزانیا ارائه دهد. و همچنین برای اعتبارسنجی نتایج مدلسازی فضایی GIS. ترکیب مدل‌سازی GIS و مشاوره با ذینفعان، مبتنی بر داده‌های کمی و کیفی، به ارائه نتایج مرتبط با سیاست، مانند نقشه‌ها و گردآوری برداشت‌های ذینفعان کمک کرد. هنوز آبزی پروری شامل مجموعه متنوعی از پارامترهای زیستی، زیست محیطی و اجتماعی-اقتصادی است، و ارزیابی مناسب بودن آبزی پروری یک کار پیچیده است، با عوامل متعددی که به طور بالقوه بر نتایج تأثیر می گذارد، و مطالعه ما باید به عنوان یک ارزیابی مرتبه اول در نظر گرفته شود که امیدواریم. می تواند راهنمایی هایی برای توسعه آینده آبزی پروری در تانزانیا ارائه دهد. و همچنین برای اعتبارسنجی نتایج مدلسازی فضایی GIS. ترکیب مدل‌سازی GIS و مشاوره با ذینفعان، مبتنی بر داده‌های کمی و کیفی، به ارائه نتایج مرتبط با سیاست، مانند نقشه‌ها و گردآوری برداشت‌های ذینفعان کمک کرد. هنوز آبزی پروری شامل مجموعه متنوعی از پارامترهای زیستی، زیست محیطی و اجتماعی-اقتصادی است، و ارزیابی مناسب بودن آبزی پروری یک کار پیچیده است، با عوامل متعددی که به طور بالقوه بر نتایج تأثیر می گذارد، و مطالعه ما باید به عنوان یک ارزیابی مرتبه اول در نظر گرفته شود که امیدواریم. می تواند راهنمایی هایی برای توسعه آینده آبزی پروری در تانزانیا ارائه دهد. به ارائه نتایج مرتبط با سیاست، مانند نقشه ها و گردآوری برداشت های ذینفعان کمک کرد. هنوز آبزی پروری شامل مجموعه متنوعی از پارامترهای زیستی، زیست محیطی و اجتماعی-اقتصادی است، و ارزیابی مناسب بودن آبزی پروری یک کار پیچیده است، با عوامل متعددی که به طور بالقوه بر نتایج تأثیر می گذارد، و مطالعه ما باید به عنوان یک ارزیابی مرتبه اول در نظر گرفته شود که امیدواریم. می تواند راهنمایی هایی برای توسعه آینده آبزی پروری در تانزانیا ارائه دهد. به ارائه نتایج مرتبط با سیاست، مانند نقشه ها و گردآوری برداشت های ذینفعان کمک کرد. هنوز آبزی پروری شامل مجموعه متنوعی از پارامترهای زیستی، زیست محیطی و اجتماعی-اقتصادی است، و ارزیابی مناسب بودن آبزی پروری یک کار پیچیده است، با عوامل متعددی که به طور بالقوه بر نتایج تأثیر می گذارد، و مطالعه ما باید به عنوان یک ارزیابی مرتبه اول در نظر گرفته شود که امیدواریم. می تواند راهنمایی هایی برای توسعه آینده آبزی پروری در تانزانیا ارائه دهد.
نتایج ما نشان می دهد که پتانسیل خوبی برای آبزی پروری در تانزانیا وجود دارد. حدود 60 درصد از تانزانیا به عنوان مناسب و 40 درصد به عنوان متوسط ​​مناسب برای کشاورزی حوضچه های معیشتی در مقیاس کوچک ارزیابی شد. ارقام مربوطه برای کشاورزی تجاری در مقیاس متوسط، که اکثر افسران شیلات منطقه ای آن را روش غالب کشاورزی در ده سال می دانستند، به ترتیب 53 و 47 درصد بود.
از نظر شرایط فیزیکی، در دسترس بودن آب محدودترین عامل برای پرورش استخر بود که هم توسط کشاورزان و هم از سوی افسران شیلات منطقه ای تایید شد و تنها در 28 درصد از کشور “مناسب” ارزیابی شد. این منطقه احتمالاً در آینده به دلیل تغییرات آب و هوایی کوچکتر می شود.
حدود 80 درصد از تانزانیا از نظر دمای آب، خاک و زمین بسیار مناسب یا مناسب بود و مناسب‌ترین شرایط در جنوب دریاچه ویکتوریا و در امتداد ساحل در شرق تانزانیا یافت شد، در حالی که کمترین شرایط در منطقه یافت شد. ارتفاعات بالا
در دسترس بودن نهاده های مزرعه (ضایعات کشاورزی و کود) برای پرورش استخر در مقیاس کوچک به طور کلی خوب بود (26٪ بسیار مناسب و 32٪ مناسب)، اما خوراک ماهی با کیفیت بالا به عنوان یک محدودیت برای توسعه آبزی پروری، هم توسط کشاورزان و هم توسط کشاورزان دیده می شد. افسران منطقه ای شیلات
مناسب بودن از نظر فروش دروازه مزرعه و بازارهای محلی به طور کلی خوب بود و عمدتاً در مناطقی با تراکم جمعیت بالا قرار داشت. به طور کلی، پتانسیل بازار ماهی در تانزانیا بالا بود. این عمدتا به دلیل رشد سریع جمعیت تانزانیا و افزایش قدرت خرید همراه با کاهش عرضه ماهی های وحشی است.
در حال حاضر، پرورش حوضچه‌های کوچک، روش غالب آبزی پروری در تانزانیا است. اگرچه این سیستم ها اغلب بهره وری پایینی دارند، اما تأثیر زیست محیطی بسیار کم یا حتی مثبتی دارند و اغلب تأثیر اجتماعی مثبتی از طریق افزایش امنیت غذایی، دسترسی به آب و کاهش فقر دارند. اگر با سایر محصولات ادغام شوند، ابزارهایی برای تنوع معیشت و امنیت آب فراهم می کنند و می توانند به کشاورزان کمک کنند تا در برابر تغییرات محیطی، از جمله تغییرات آب و هوا، انعطاف پذیرتر شوند. مقیاس پایین تولید و هزینه‌های تولید نسبتاً پایین باعث می‌شود این سیستم‌ها کمتر به بازارهای ماهی و زیرساخت‌های تثبیت شده وابسته باشند و طرحی را ارائه دهند که می‌تواند در مناطق دورافتاده‌تر عمل کند.
هنوز اکثریت افسران شیلات منطقه ای، کشاورزی تجاری در مقیاس متوسط ​​را به عنوان روش غالب پرورش ماهی در ده سال می دیدند. گسترش این فعالیت ها مطمئناً می تواند کمک قابل توجهی به توسعه آبزی پروری در تانزانیا داشته باشد، نه تنها سود مالی و درآمد صادراتی را فراهم کند، بلکه تولید خوراک و بذر ماهی با کیفیت بالا را نیز تحریک کند. با افزایش دسترسی به دانه‌ها، خوراک‌ها و بازارهای ماهی باکیفیت، افراد بیشتری، از جمله پرورش دهندگان ماهی محلی، می‌توانند آبزی پروری را به عنوان یک فرصت تجاری ببینند که به طور آزمایشی به تغییر تحول بخش آبزی پروری در تانزانیا کمک می‌کند.
ما معتقدیم که چنین تغییری باید با چشم انداز وزارت دام و شیلات مطابقت داشته باشد و در شرایط محلی توسعه یابد، جایی که آبزی پروری به عنوان بخشی از یک سیستم اکولوژیکی اجتماعی یکپارچه دیده می شود. تجزیه و تحلیل ما نشان می‌دهد که شرایط در تانزانیا متفاوت است و این فرصت‌هایی را برای توسعه پایدار آبزی پروری در تانزانیا با تشویق شیوه‌های کشاورزی که متناسب با شرایط محلی و برآورده کردن خواسته‌های محلی طراحی شده‌اند، فراهم می‌کند. به این ترتیب آبزی پروری می تواند برای کمک به رشد اقتصادی، عدالت اجتماعی و کیفیت های زیست محیطی توسعه یابد.

مشارکت های نویسنده

مفهوم سازی، هاکان برگ; تحلیل رسمی، هاکان برگ و لارس اودیکاس. تحقیق، Deogratias Mulokozi و Lars Udikas; روش شناسی، هاکان برگ، دئوگریتاس مولوکوزی و لارس اودیکاس. نظارت، هاکان برگ و دئوگریتاس مولوکوزی؛ اعتبار سنجی، لارس اودیکاس، هاکان برگ، دئوگراتیاس مولوکوزی؛ نوشتن – پیش نویس اصلی، هاکان برگ. همه نویسندگان نسخه منتشر شده نسخه خطی را خوانده و با آن موافقت کرده اند.

منابع مالی

این تحقیق توسط آژانس همکاری توسعه بین المللی سوئد (Sida) تامین مالی شده است. برنامه دوجانبه علوم دریایی [گرنت شماره 51170071].

قدردانی ها

ما از پرورش دهندگان ماهی و 16 افسر شیلات منطقه ای که در نظرسنجی ها شرکت کردند و به پرسشنامه ها پاسخ دادند سپاسگزاریم. کمک های ارزشمندی نیز توسط آمون شوکو، گلوریا یونا و مری کیشه ماچومو از موسسه تحقیقات شیلات تانزانیا (TAFIRI) ارائه شد. سه بازبین ناشناس نظرات ارزشمندی ارائه کردند.

تضاد علاقه

نویسندگان هیچ تضاد منافع را اعلام نمی کنند.

پیوست اول

جدول
جدول A1. جمع آوری داده های ورودی به دست آمده برای تجزیه و تحلیل فضایی.

منابع

  1. برومت، RE; لازارد، جی. Moehl, J. آبزی پروری آفریقایی: تحقق پتانسیل. سیاست غذایی 2008 ، 33 ، 371-385. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  2. چان، سی. تران، ن. پتییاگودا، اس. کریسمن، سی سی; سولسر، سل؛ فیلیپس، ام جی چشم اندازها و چالش های ماهی برای امنیت غذایی در آفریقا. گلوب. امنیت غذایی 2019 ، 20 ، 17-25. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  3. Duijn، AP; هایدن، PGM; بولمن، بی. Rurangwa، E. بررسی و تحلیل تولید آبزی پروری در مقیاس کوچک در شرق آفریقا: خلاصه و توصیه ها . مرکز نوآوری توسعه Wageningen: Wageningen، هلند، 2018. [ Google Scholar ]
  4. روتویس، ا. تورنهوت، ام. ون دویجن، ا. روم، ا. رانگوا، ای. کاتونزی، ای. شوکو، ا. Kabagambe، JB آبزی پروری در شرق آفریقا ؛ دانشگاه و مرکز تحقیقات: Wageningen، هلند، 2014. [ Google Scholar ]
  5. ویلاسانته، اس. رودریگز، اس آر. مولارس، ی. مارتینز، ام. رمیرو، جی. گارسیا دیز، سی. لاهوز، سی. عمر، من. بچارداس، م. الاگو، پ. و همکاران آیا ارائه خدمات اکوسیستمی از آبزی پروری روستایی به کاهش گرسنگی در آفریقا کمک می کند؟ اکوسیستم. خدمت 2015 ، 16 ، 365-377. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  6. آگیلار-مانجارز، جی. Nath، SS ارزیابی مجدد استراتژیک پتانسیل پرورش ماهی در آفریقا . مقاله فنی سیفا 32; سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد: رم، ایتالیا، 1998. [ Google Scholar ]
  7. هایدن، PGM; شوکو، AP بررسی و تحلیل تولید آبزی پروری در مقیاس کوچک در شرق آفریقا . دانشگاه و تحقیقات Wageningen: Wageningen، هلند، 2018. [ Google Scholar ]
  8. Munguti، JM; کیم، جی.-دی. Ogello، EO مروری بر آبزی پروری کنیا: وضعیت فعلی، چالش ها، و فرصت های توسعه آینده. ماهی. آکوات. علمی 2014 ، 17 ، 1-11. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  9. روکاندا، جی جی ارزیابی توسعه آبزی پروری در تانزانیا. 2018. در دسترس آنلاین: https://www.unuftp.is/static/fellows/document/janeth16aprf.pdf (در 20 سپتامبر 2020 قابل دسترسی است).
  10. شوکو، ا. لیمبو، اس. لامتان، اچ. کیشه-ماچومو، م. سکادنده، بی. اولوتو، ای. ماسانجا، ج. Mgaya، Y. نقش ادغام ماهی و طیور بر عملکرد رشد ماهی، بازده و مزایای اقتصادی در میان کشاورزان خرده مالک در آفریقای جنوب صحرا، تانزانیا. افر. جی. آکوات. علمی 2019 ، 44 ، 15-24. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  11. Mulokozi، DP; برگ، اچ. اونیانگو، پی. لوند، تی. Tamatamah, R. ارزیابی سیستم‌های حوضچه و آبزی پروری یکپارچه (IAA) در مناطق منتخب. تانزان تایید کنید. جی. آگریک. توسعه روستایی تروپ Subtrop. 2021.
  12. Kapetsky، JM ارزیابی استراتژیک پتانسیل پرورش ماهی در آبهای گرم در آفریقا . مقاله فنی CIFA 27; سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد: رم، ایتالیا، 1994. [ Google Scholar ]
  13. ایستمن، جی آر. جین، دبلیو. کیم، PAK; Toledano، J. Raster رویه برای تصمیم گیری های چند معیاره/چند هدفی. فتوگرام مهندس Remote Sens. 1995 , 61 , 539-547. [ Google Scholar ]
  14. Saaty، TL یک روش مقیاس‌بندی برای اولویت‌ها در ساختارهای سلسله مراتبی. جی. ریاضی. روانی 1977 ، 15 ، 234-281. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  15. سگان، اچ. Tollner، EW; Veverica، K. مدل سازی جغرافیایی مناسب بودن مکان برای پرورش ماهی تیلاپیا و کلاریاس بر پایه برکه در اوگاندا. J. Appl. آکواک 2012 ، 24 ، 147-169. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  16. کاپتسکی، جی.ام. Nath، SS ارزیابی استراتژیک پتانسیل برای پرورش ماهی در آبهای شیرین در آمریکای لاتین . مقاله فنی COPESCAL شماره 10; فائو: رم، ایتالیا، 1997; پ. 128. در دسترس آنلاین: https://www.fao.org/3/W5268E/W5268E01.htm (در 20 سپتامبر 2020 قابل دسترسی است).
  17. وزارت دام و توسعه شیلات جمهوری متحد تانزانیا، بخش شیلات. سیاست ملی شیلات 2015 ; 2015. در دسترس آنلاین: https://extwprlegs1.fao.org/docs/pdf/tan168881.pdf (در 9 سپتامبر 2020 قابل دسترسی است).
  18. جمهوری متحد تانزانیا حقایق و ارقام اساسی در مورد سکونتگاه های انسانی، در تانزانیا. سرزمین اصلی ؛ اداره ملی آمار تانزانیا: دودوما، تانزانیا؛ وزارت دارایی: دارالسلام، تانزانیا، 2012. موجود به صورت آنلاین: https://www.nbs.go.tz/index.php/en/census-surveys/environmental-statistics/75-basic-facts-and-figures -on-human-settlements-2012-tanzania-mainland (دسترسی در 20 سپتامبر 2020).
  19. اداره ملی آمار (NBS). گزارش ملی آمار محیط زیست، 2017 سرزمین اصلی تانزانیا (NESR، 2017) ؛ اداره ملی آمار: دارالسلام، تانزانیا، 2017.
  20. بانک جهانی. 2020. در دسترس آنلاین: https://data.worldbank.org/country/tanzaniaWBstatistics (در 9 سپتامبر 2020 قابل دسترسی است).
  21. کمک ایرلندی تغییرات آب و هوا در تانزانیا: برگه اطلاعات نمایه ریسک کشور. تیم کمک، تاب آوری و مشارکت اقتصادی ایرلند: دوبلین، ایرلند، 2018؛ پ. 5. در دسترس آنلاین: https://www.climatelearningplatform.org/sites/default/files/resources/tanzania_country_climate_risk_assessment_report_-final_version.pdf (در 20 سپتامبر 2020 قابل دسترسی است).
  22. سازمان هواشناسی تانزانیا بیانیه وضعیت آب و هوای تانزانیا در سال 2019 ؛ اداره هواشناسی تانزانیا: دارالسلام، تانزانیا، 2019. موجود به صورت آنلاین: https://meteo.go.tz/uploads/publications/sw1586868749-Climate_statement_2019.pdf (در 20 سپتامبر 2020 قابل دسترسی است).
  23. موایجنده، ف. Lugendo، P. تجزیه و تحلیل زنجیره ارزش پرورش ماهی: پیامدهای سیاست برای تحولات و رشد قوی در تانزانیا. J. Rural Community Dev. 2015 ، 10 ، 47-62. [ Google Scholar ]
  24. Mulokozi، DP; Mmanda، FP; اونیانگو، پی. لوند، تی. تماتامه، ر. برگ، اچ. آبزی پروری روستایی: ارزیابی سهم آن در درآمد خانوار و ادراک کشاورزان در مناطق منتخب، تانزانیا. آکواک اقتصاد مدیریت 2020 ، 24 ، 387-405. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  25. هیشاموندا، ن. Ridler، NB پرورش ماهی برای سود: گامی کوچک به سمت امنیت غذایی در جنوب صحرای آفریقا. سیاست غذایی 2006 ، 31 ، 401-414. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  26. Assefa، WW; Abebe، مدل سازی WB GIS مکان های بالقوه مناسب برای توسعه آبزی پروری در حوضه دریاچه تانا، شمال غربی اتیوپی. کشاورزی امنیت غذایی 2018 ، 7 ، 72. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  27. سلام، الف. پتانسیل مدل سازی مبتنی بر سیستم اطلاعات جغرافیایی برای توسعه و مدیریت آبزی پروری در جنوب غربی بنگلادش. Ph.D. پایان نامه، دانشگاه استرلینگ، استرلینگ، انگلستان، 2000. [ Google Scholar ]
  28. نقشه خیابان را باز کنید. 2020. در دسترس آنلاین: https://www.openstreetmap.org/about (در 29 سپتامبر 2020 قابل دسترسی است).
  29. جهانگردی. داده های تاریخی آب و هوا 2020. در دسترس آنلاین: https://www.worldclim.org/data/worldclim21.html (در 1 اکتبر 2020 قابل دسترسی است).
  30. یو، KH; Boyd، CE هیدرولوژی و تامین آب برای آبزی پروری استخر . Springer: برلین/هایدلبرگ، آلمان، 1994. [ Google Scholar ]
  31. Coche، AG; ون در وال، اچ. آب برای پرورش ماهیان آب شیرین . سری آموزشی فائو؛ فائو: رم، ایتالیا، 1981; پ. 111. در دسترس آنلاین: https://www.worldcat.org/title/water-for-freshwater-fish-culture/oclc/12667806 (در 20 سپتامبر 2020 قابل دسترسی است).
  32. آلن، تبخیر و تعرق RG محصول-راهنمای محاسبه آب مورد نیاز محصولات کشاورزی- مقاله آبیاری و زهکشی فائو 56 ; فائو: رم، ایتالیا، 1998. [ Google Scholar ]
  33. Coche، AG; Muir، JF; Laughlin، T. روشهای ساده برای آبزی پروری: مدیریت برای استخرهای پرورش ماهی آب شیرین و شیوه های آب. سری آموزشی فائو؛ فائو: رم، ایتالیا، 1996; جلد 21، ص 70–81. [ Google Scholar ]
  34. Coche، AG خاک و ماهیان آب شیرین کشت: روشهای ساده برای آبزی پروری . سری آموزشی فائو؛ فائو: رم، ایتالیا، 1985; جلد 6. [ Google Scholar ]
  35. اطلاعات خاک جهانی ISRIC. 2020. در دسترس آنلاین: https://www.isric.org/about (در 9 اکتبر 2020 قابل دسترسی است).
  36. ICLARM. زمینه سیستم های کشاورزی و آبزی پروری یکپارچه در مقیاس کوچک در آفریقا: مطالعه موردی مالاوی . ICLARM: مانیل، فیلیپین، 1991. [ Google Scholar ]
  37. RCMRD. مرکز منطقه ای نقشه برداری از منابع برای توسعه. 2020. در دسترس آنلاین: https://www.rcmrd.org/about-us (در 9 اکتبر 2020 قابل دسترسی است).
  38. Mmanda، FP; Mulokozi، DP; لیندبرگ، جی. هالدن، AN; Mtolera، M. کیتولا، ر. Lundh، T. پرورش ماهی در تانزانیا: در دسترس بودن و ارزش غذایی مواد غذایی محلی. J. Appl. آکواک 2020 ، 32 ، 341-360. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  39. بوید، کوددهی حوضچه آبزی پروری CE. CAB Rev. Perspect. کشاورزی Veter Sci. Nutr. نات. منبع. 2018 ، 13 ، 1-12. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  40. آژانس فضایی اروپا نمونه اولیه نقشه 20 متری پوشش زمین آفریقا 2016. 2017. موجود آنلاین: https://2016africalandcover20m.esrin.esa.int/download.php (در 9 اکتبر 2020 قابل دسترسی است).
  41. پوزی، اف. رابینسون، تی. نلسون، الف. نقشه‌برداری دسترسی و فقر روستایی در شاخ آفریقا . 2009. موجود به صورت آنلاین: https://www.semanticscholar.org/paper/Accessibility-mapping-and-rural-poverty-in-the-horn-Pozzi-Robinson/c113f96f6c3c564894b6106972cca36eaabd59609 ( اکتبر 2009).
  42. Olson، DL کمک های تصمیم گیری برای مشکلات انتخاب ؛ Springer: برلین/هایدلبرگ، آلمان، 1996. [ Google Scholar ]
  43. Goepel، KD پیاده سازی یک ابزار نرم افزار آنلاین برای فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP-OS). بین المللی جی. مقعد. فرآیند سلسله مراتب 2018 ، 10 ، 469-487. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  44. Goepel، KD اجرای فرآیند تحلیل سلسله مراتبی به عنوان یک روش استاندارد برای تصمیم گیری چند معیاره در شرکت های شرکتی – یک الگوی جدید AHP Excel با ورودی های متعدد. 2013. در دسترس آنلاین: https://bpmsg.com/wordpress/wp-content/uploads/2013/06/ISAHP_2013-13.03.13.Goepel.pdf (دسترسی در 9 اکتبر 2020).
  45. کلیم، او. سابی، A.-FBS مروری بر سیستم های آبزی پروری در مصر و نیجریه، چشم انداز، پتانسیل ها و محدودیت ها. آکواک ماهی. 2020 . [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  46. اوموما، اس. Owuor، PO; اونگری، DM-K. عمانی، م. لاله، جو؛ Schramm, K.-W. کاهش صید ماهی تجاری در خلیج وینام دریاچه ویکتوریا: اهمیت بازسازی برنامه آبزی پروری کنیا. ذخیره دریاچه ها Res. مدیریت 2014 ، 19 ، 206-210. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  47. آدلکه، ام ال. الکناوی، د. نصرالله، ع.م. مورفی، اس. النگار، برو؛ دیکسون، ام. ادراک، تأثیرات و سازگاری کشاورزان ماهی بر/از/با تغییرات آب و هوایی در آفریقا (مورد مصر و نیجریه). در مدیریت تغییر اقلیم ؛ Springer: برلین/هایدلبرگ، آلمان، 2018؛ ص 269-295. [ Google Scholar ]
  48. وزارت کشاورزی. فاز دوم استراتژی توسعه ملی برنج (NRDS ii) 2019-2030 ؛ جمهوری متحد تانزانیا: دودوما، تانزانیا، 2019. موجود به صورت آنلاین: https://www.kilimo.go.tz/uploads/dasip/NATIONAL_RICE_DEVELOPMENT_STRATEGY_PHASE_II.pdf (در 9 اکتبر 2020 قابل دسترسی است).
  49. راسوو، ج. Auma، EO آزمایشات در مزرعه با کشت برنج-ماهی در طرح آبیاری برنج غرب کانو، کنیا. ناگا. ماهی جهان. سنت Q. 2006 , 29 , 1-2. [ Google Scholar ]
  50. راسوو، ج. اوما، ای. ساسانیو، جی. Ndunguru، M. آیا گربه ماهی آفریقایی (Clarias gariepinus) بر برنج در فرهنگ یکپارچه برنج ماهی در دریاچه ویکتوریا، کنیا تأثیر می گذارد؟ افر. جی. محیط زیست. علمی تکنولوژی 2008 ، 2 ، 336-341. [ Google Scholar ]
  51. IRRI. موسسه بین المللی برنج 2021. در دسترس آنلاین: https://www.irri.org/where-we-work/countries/tanzania (در 16 فوریه 2021 قابل دسترسی است).
  52. فریدا، اس. کورا، ی. شان، وی. میث، اس. کوهن، پی. کیم، ام. تای، اس. Chhy, S. Rice fieries: تنوع گونه های آبزیان وحشی، خدمات تامین غذا و کمک به شیلات داخلی. ماهی. Res. 2020 , 229 , 105615. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  53. لیمبو، اس ام؛ شوکو، AP; Lamtane، HA; کیشه-ماچومو، MA; Joram, MC; امبونده، AS؛ مگانا، HF; سیستم چندپروری ماهی Mgaya، YD که با پرورش سبزیجات ادغام شده است، عملکرد و مزایای اقتصادی کشاورزان در مقیاس کوچک را بهبود می بخشد. آکواک Res. 2016 ، 48 ، 3631-3644. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
Ijgi 10 00354 g001 550
شکل 1. ( الف ) نقشه تانزانیا که مناطق محدود (شهرهای بزرگ، مناطق حفاظت شده و بدنه‌های آبی) را نشان می‌دهد که در تجزیه و تحلیل گنجانده نشده‌اند، و حوضچه‌های مشاهده شده در میدان (84). ( ب ) توزیع استخرهای ماهی و جوجه کشی های اصلی در تانزانیا در سال 2016 (pers. com. وزارت دام و توسعه شیلات).
Ijgi 10 00354 g002 550
شکل 2. نمای کلی شماتیک رویه های ادغام GIS و MCE برای ارزیابی مناسب بودن پرورش استخر ماهی در مقیاس کوچک و تجاری در تانزانیا.
Ijgi 10 00354 g003 550
شکل 3. ساختار تحلیل فضایی GIS.
Ijgi 10 00354 g004 550
شکل 4. اهمیت نسبی عوامل مؤثر بر پرورش استخرهای ماهی طبق رتبه بندی 16 افسر منطقه ای شیلات در تانزانیا.
Ijgi 10 00354 g005 550
شکل 5. توزیع امتیازهای شایستگی برای; ( الف ) در دسترس بودن سالانه آب و ( ب ) دمای آب.
Ijgi 10 00354 g006 550
شکل 6. همبستگی های مرتبه اسپیرمن که نشان می دهد: ( الف ) یک همبستگی مثبت بین تعداد لاگ استخرهای ماهی در هر منطقه در سال 2016 و امتیاز مناسب برای در دسترس بودن آب، که از نظر آماری معنی دار بود (rs(22) = 0.623، p = 0.001 ) ( ب ) و یک همبستگی منفی بین تعداد ورود به سیستم استخرهای ماهی در هر منطقه در سال 2016 و امتیاز مناسب برای قابلیت‌های مهندسی (خاک و زمین)، که از نظر آماری معنی‌دار بود (rs(22) = -0.746، p <0.001).
Ijgi 10 00354 g007 550
شکل 7. اهمیت نسبی محدودیت های مختلف برای توسعه پرورش استخرهای ماهی طبق رتبه بندی 16 افسر منطقه ای شیلات در تانزانیا.
Ijgi 10 00354 g008 550
شکل 8. توزیع امتیازهای شایستگی برای; ( الف ) قابلیت های مهندسی (بافت خاک و زمین) و. ( ب ) در دسترس بودن نهاده های مزرعه (ضایعات کشاورزی و کود).
Ijgi 10 00354 g009 550
شکل 9. اهمیت نسبی عوامل برای گسترش پرورش استخر ماهی طبق رتبه بندی 16 افسر منطقه ای شیلات در تانزانیا.
Ijgi 10 00354 g010 550
شکل 10. توزیع امتیازهای مناسب برای ( الف ) فروش در مزرعه و. ( ب ) دسترسی به بازار.
Ijgi 10 00354 g011 550
شکل 11. اهمیت نسبی منافع حاصل از پرورش استخر ماهی طبق رتبه بندی 16 افسر منطقه ای شیلات در تانزانیا.
Ijgi 10 00354 g012 550
شکل 12. ادراک افسران شیلات منطقه ای از سیستم غالب آبزی پروری در منطقه خود در حال حاضر و در مدت 10 سال در تانزانیا.
Ijgi 10 00354 g013 550
شکل 13. توزیع امتیازهای شایستگی برای; ( الف ) پرورش استخرهای ماهی برای امرار معاش در مقیاس کوچک و. ( ب ) پرورش استخرهای ماهی تجاری در مقیاس متوسط ​​در تانزانیا.

مقالات داخلی و بین المللی

ارزیابی GIS مناسب برای پرورش حوضچه های تولید آبزی پروری

مطالب مرتبط ...

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید