کشاورزی محل اصلی اقتصاد پاکستان است و نظارت بر مناطق کشاورزی موجود و تغییرات آن به دلیل جنبه های مختلف مانند شوری و غرقابی که حاصلخیزی زمین های کشاورزی را کاهش می دهد بسیار مهم است. مدیریت شوری به منظور به حداقل رساندن اثرات زیست محیطی آن، پیش نیاز پایداری بلندمدت کشاورزی آبی است. طعنه آمیز است که مناطق آبی مناطقی هستند که بیشترین آسیب را از خطر دوقلو غرقابی و شوری می بینند. برای ارزیابی وضعیت غرقابی و شوری در ناحیه فرماندهی کانال نارا، طی دو بررسی اخیر که به ترتیب در سال‌های 1977-1981 و 2001-2003 انجام شد، از فناوری ژئوفضایی استفاده شد. پس از تجزیه و تحلیل دقیق نتایج، ما رابطه واضحی را بین خاک‌های آسیب‌دیده نمک به دست می‌آوریم و مناطق پرآب نشان می‌دهد که 0.2٪ به 1 است. 25٪ از مناطق آسیب دیده نمک در منطقه کم عمق با سطح آب بالا قرار دارند. توزیع فضایی سطح ایستابی روندهای مختلفی را در میان سطح ایستابی نشان می دهد و شوری سطحی مناطق شور سطحی به دلیل غرقابی ناشی از سیستم زهکشی فضایی مدیریت نشده افزایش یافته است.

کلید واژه ها:

زمین فضایی، شوری، غرقابی، کانال نارا و سند در پاکستان

1. مقدمه

پاکستان دارای منابع آبی فراوانی به شکل رودخانه‌های غول‌پیکر است که از قله‌های کوهستانی رفیع پوشیده از برف و یخ و آب بارانی، سرشاخه‌های آنها، نهرها و سیلاب‌های تپه‌ای و همچنین ذخایر عظیم آب زیرزمینی تغذیه می‌شوند. سیستم آبیاری سند متعلق به رودخانه های عظیم و آب بارانی است که به طور بالقوه زمین های آبی را به منابع عظیم زمین های کشاورزی بالقوه مولد تسهیل می کند (انتشار S and R، 2007). به همین دلیل است که اقتصاد پاکستان عمدتاً کشاورزی است. با این حال، بازده محصولات عمده به مراتب کمتر از سایر کشورهای در حال توسعه جهان است. این را می توان به روش های مختلف خاک، آب و مدیریت، غرقابی ناکافی و شوری/سیدیتی، شیوه های ضعیف مدیریت آبیاری نسبت داد.

شوری خاک یکی از مشکلات عمده تخریب خاک است. این یک خطر زیست محیطی است که باعث کاهش بهره وری کشاورزی می شود. شوری شدن یک مشکل جهانی در زمین های آبی است که مقادیر زیادی آب آبیاری مصرف می کنند و زهکشی ضعیفی دارند. فائو [ 1 ] گزارش داد که حدود 20 تا 30 مگا در هکتار (میلیون هکتار) در سراسر جهان به شدت تحت تأثیر شوری قرار گرفت و 60 تا 80 مگا هکتار دیگر نیز تا حدی تحت تأثیر قرار گرفت. در مقیاس جهانی، شوری خاک با نرخی تا 2 M∙Ha در سال در حال گسترش است، که بخش خوبی از تولید محصول را که با گسترش آبیاری و/یا استفاده از بهترین شیوه های مدیریت در سطح سیستم قابل دستیابی است، جبران می کند [ 2 ].

مساحت پاکستان 79.6 میلیون هکتار است که 22.0 میلیون هکتار در هکتار کشت شده است [ 3 ]، و 6.28 میلیون هکتار در مناطق آبیاری تحت تأثیر شوری و/یا غرقابی قرار گرفته است [ 4 ]. زمینی بین 2 تا 3 M∙Ha به دلیل شوری و سدیمی بالا به عنوان زمین بایر طبقه بندی می شود [ 5 ]. تخمین زده می شود که 25 درصد از زمین های آبی پنجاب و 40 درصد از زمین های آبی در سند تحت تأثیر نمک قرار دارند. حدود 10 تا 20 میلیون نفر در زمین های آسیب دیده از نمک [ 6 ] با بهره وری ضعیف و تحت تهدید فزاینده اکوسیستم ویرانگر زندگی می کنند. نشت از کانال‌های تامین، شبکه گسترده رودخانه‌های خارج از مزرعه و نزدیک مزرعه، و پادوک‌های آبی پرآب از علل اصلی شوری ثانویه خاک هستند [ 7 ].

غرقابی و شوری اثرات اجتماعی و اقتصادی ناراحت کننده ای بر جوامع کشاورز دارد [ 8 ]. با این حال، کمبود فزاینده منابع آب شیرین احتمالا باعث افزایش آسیب های زیست محیطی می شود. سقوط در جریان رودخانه ها و کانال های تامین آبیاری و خشکسالی های مداوم (به جز فصل مرطوب موسمی اخیر 2007 و 2011 که باعث طغیان و طغیان رودخانه ها شد) اکوسیستم آب را مختل کرده است که منجر به ناامنی غذایی و سیستم های کشاورزی غیرپایدار شده است.

منطقه مطالعه

کانال نارا یک آبراه حفاری شده در استان سند، پاکستان است (انتشار S & R، 2007). این به عنوان یک کانال حفاری شده از ساحل چپ رودخانه سند در مسیر رودخانه قدیمی نارا ساخته شده است. این کانال از بالای باریج سوکور از طریق نواحی خیرپور، سنقر و ثارپارکار به کانال جامرائو می گذرد. منطقه فرماندهی بین 24 – 30 تا 26 – 28 عرض شمالی و 68 – 40 تا 69 – 57 طول شرقی قرار دارد. این منطقه از شمال و شمال شرق به صحرای ثار، از غرب به فرماندهی کانال روهری جنوبی و از جنوب به صورت نوار باریکی به کویر دهروپوران و کویر ثار محدود می شود. این منطقه بیش از 2,431,394 هکتار وسعت دارد که عمدتاً در ولسوالی های سنقر، میرپورخاص و عمرکوت قرار دارد. شهرهای اصلی عبارتند از خدرو، سینجهرو، خیپرو، میرپورخاس، سنقر، کوت غلام محمد، دیگری، سامارو، امرکوت، کونری،

نارا طولانی ترین کانال در پاکستان است که حدود 226 مایل (364 کیلومتر) طول دارد. ظرفیت طراحی شده 13602 فوت مکعب بر ثانیه (385.2 متر مکعب بر ثانیه) است، اما در واقع 14145 مکعب فوت در ثانیه (400.5 متر مکعب بر ثانیه) تخلیه می کند .

حدود 2000000 هکتار (8100 کیلومتر مربع ) زمین توسط این کانال آبیاری می شود. در منطقه خیرپور، کانال و تالاب‌های مرتبط با آن در سال 1972 به ذخیره‌گاه بازی نارا تبدیل شدند ( شکل 1 ).

2. مواد و روشها

از دو نوع مجموعه داده استفاده شده است، نقشه های شوری سطح سال 81-1977 و 03-2001 برای ارزیابی تغییرات زمانی آنها در شوری، این نقشه ها از گزارش های WAPDA گرفته شده اند، و سایر داده های عمق به سطح آب برای ارزیابی تغییرات زمانی آنها در شوری استفاده شده است. دوره های سال پس از موسمی 2011 و سال پیش از موسمی 2012 برای تجزیه و تحلیل رفتار وضعیت غرقابی در این دوره. هدف ما تجزیه و تحلیل مقایسه کمی فضایی بین سال‌های 1977-1981 و 2001-2003 در داده‌های شوری سطحی و ارزیابی بین تغییر عمق به

شکل 1 . نقشه موقعیت منطقه مطالعه

جدول آب در دوره های قبل و پس از موسمی، این مقاله به تعیین و ترسیم شرایط شوری سطحی، نقشه برداری، طبقه بندی و تشخیص تغییرات زمانی خاک های متاثر از نمک و منطقه ثبت آب در فرماندهی کانال نارا در سند (استان) پاکستان می باشد. اطلاعات موثق و به روز در مورد تغییرات مکانی و زمانی شوری خاک برای مدیریت موثر منابع طبیعی محدود و حفظ صنعت کشاورزی پایدار که به شدت به استفاده از آب های سطحی و زیرزمینی با سطوح مختلف شوری وابسته است، مورد نیاز است. هر دو، بهبود بهره وری مصرف آب و نظارت بر محیط زیست در واقع اهداف مکمل هستند [ 2 ]. بنابراین منابع قابل اعتماد داده از گزارش WAPDA و داده‌های بررسی شده اخیر از زمین برای عمق تا سطح آب استفاده شد.

نرم افزار ArcGIS برای دیجیتالی کردن ویژگی های خطی و چند ضلعی مشخص شده بر روی نسخه چاپی تصاویر استفاده شد. برای این منظور نقشه های سخت از نقشه ها اسکن شده و بر روی شبکه مرجع علامت خود تصحیح شدند، از ابزار ارجاع جغرافیایی در دسکتاپ ArcGIS برای اصلاح این نقشه ها استفاده شد، سپس کلاس های تمایل مانند S1، S2، S3 و S4 مطابق با شوری سطح مربوطه آنها همانطور که در جدول 1 توضیح داده شده است. این نقشه‌های شوری سطحی بر اساس اثر متقابل شوری سطح، شوری پروفیل، گروه‌های بافتی خاک، آب‌های زیرزمینی و شکل زمین و بررسی کاربری اراضی بود. به منظور توصیف وضعیت شوری سطح، بر اساس USDA (دست

جدول 1 . معیارهای طبقه بندی دسته های شوری سطحی.

کتاب 18) [ 9 ] و راهنمای خاک سنجی کشاورزی USDA (کتاب دستی شماره 60) [ 10 ] چهار کلاس شوری یعنی; بدون نمک (S1)، کمی متاثر از نمک (S2)، نسبتاً متاثر از نمک (S3) و شدیداً متاثر از نمک (S4) شناسایی شده اند [ 11 ] – [ 13 ] و در جدول 1 آورده شده است و شرح داده شده است. مانند زیر

منطقه بدون نمک/منطقه عادی (S1)

هیچ نمک قابل مشاهده ای در سطح خاک وجود ندارد و رشد گیاه تحت تأثیر شوری/قرمز بودن قرار نمی گیرد. رسانایی الکتریکی عصاره های خاک اشباع (0 تا 15 سانتی متر) تا 4 دسی زیمنس بر متر در دمای 25 درجه سانتی گراد می رسد.

ناحیه آسیب دیده کمی شور/کمی نمک (S2)

رشد گیاه ناهموار یا تکه تکه است. نمک ها به طور کلی در لکه هایی وجود دارند که در مجموع تا 25 درصد سطح را پوشش می دهند. رسانایی الکتریکی بین 4 تا 8 دسی زیمنس بر متر در دمای 25 درجه سانتیگراد متغیر است.

منطقه آسیب دیده نسبتاً شور / نسبتاً نمک (S3)

نمک ها در سطح خاک نسبتاً قابل مشاهده هستند: 25٪ – 75٪ از سطح زمین آلوده به شوری است. رسانایی الکتریکی بین 8 تا 15 دسی زیمنس بر متر در دمای 25 درجه سانتیگراد متغیر است.

منطقه تحت تاثیر شدید نمک/نمک شدید (S4)

منطقه متروکه ممکن است از گونه های بسیار متحمل به نمک حمایت کند. هدایت الکتریکی نمونه های خاک بیش از 15 دسی زیمنس بر متر در دمای 25 درجه سانتی گراد است. برای شوری پروفیل، معیارهای نمونه‌گیری اتخاذ شده در بررسی حاضر بر اساس کلاس‌های لندفرم همراه با ویژگی‌های کاربری زمین، که بر تعیین سطح شوری و سایت‌های پیش‌بینی مشخصات خاک حاکم است، بود. بر این اساس، هر میانگین شدت فال به دست آمده 2.0 مایل مربع بود.

داده‌های عمق تا سطح آب از بررسی میدانی برای سال پس از موسمی 2011 و سال قبل از موسمی 2012 جمع‌آوری شده است، بیش از 500 قرائت چاه و پیزومتر از میدان جمع‌آوری شد. از ابزار تحلیل فضایی برای تولید سطوح شطرنجی آنها استفاده شد و از الگوریتم وزنی معکوس فاصله (IDW) استفاده شد. درونیابی با وزن معکوس فاصله (IDW) [ 14] به صراحت این فرض را اجرا می کند که چیزهایی که به یکدیگر نزدیک هستند شبیه تر از آنهایی هستند که از هم دورتر هستند. برای پیش بینی یک مقدار برای هر مکان اندازه گیری نشده، IDW از مقادیر اندازه گیری شده اطراف محل پیش بینی استفاده می کند. مقادیر اندازه گیری شده نزدیک به محل پیش بینی تاثیر بیشتری بر مقدار پیش بینی شده نسبت به مقادیر دورتر دارند. IDW فرض می‌کند که هر نقطه اندازه‌گیری شده دارای تأثیر محلی است که با فاصله کاهش می‌یابد، بنابراین از این الگوریتم استفاده شد (کمک ESRI) [ 15 ].

طبقات عمق به سطح آب همانطور که در گزارش های WAPDA نشان داده شده است، تعریف شده است، شش طبقه تعریف شده است، مانند جدول 2 ، سطوح شطرنجی باید به کلاس مربوطه طبقه بندی شوند، همانطور که در جدول 2 ، روش طبقه بندی دستی در ابزار تحلیل فضایی استفاده شده است. تجزیه و تحلیل سیستماتیک تغییرات فضایی هر دو سطح شطرنجی با هماهنگ نگه داشتن وضوح فضایی آنها ایجاد شده است، پیکسل آنها به یکدیگر متصل می شود و وسعت آنها باید یکسان باشد.

سینک سلولی با جهت زهکشی نامشخص است. هیچ سلولی در اطراف آن پایین تر نیست. نقطه ریزش سلول مرزی با کمترین ارتفاع برای ناحیه کمک کننده یک سینک است. اگر سینک با آب پر می شد، این نقطه ای است که آب بیرون می ریزد (ArcGIS Help). داده‌های مأموریت توپوگرافی رادار شاتل (SRTM) برای شناسایی ناحیه غرق ناشی از کانال‌ها، زیرساخت‌های جاده‌ای و جاده‌های ریلی استفاده شد. این ویژگی ها مانع تخلیه آب باران و ایجاد مناطق سینک مصنوعی می شود که باعث افزایش غرقابی در آن قسمت های سینک می شود. بنابراین نیاز به شناسایی این سینک ها وجود دارد که در آن آب باران انباشته می شود و عامل غرقابی می شود. برای این منظور از SRTM DEM استفاده شده است، افسردگی تهیه شده کمتر DEM،16 ] . در DEM پر، مقادیر زیرساخت را با اضافه کردن یک متر ارتفاع بر روی زیرساخت در DEM جاسازی کنید. سپس جهت جریان را با استفاده از روش D8 تعیین کنید که منجر به تعیین سایر توابع مانند جریان می شود

جدول 2 . طبقه بندی عمق به سطح آب

انباشته ها، پیوندهای جویبار، حوضه آبخیز، شبکه نهرها و در نهایت مناطق غرق. علاوه بر این، این ناحیه سینک با ناحیه غرقابی پوشانده شد تا علت غرقابی ناشی از سیستم زهکشی مدیریت نشده در زیرساخت هایی مانند جاده ها و کانال ها مشخص شود.

3. بحث و نتایج

بر اساس چهار کلاس شوری سطحی یعنی: بدون نمک (S1)، کمی متاثر از نمک (S2)، متاثر از نمک متوسط ​​(S3) و شدیداً متاثر از نمک (S4) که قبلا توضیح داده شد، خلاصه وضعیت شوری سطح مشاهده شده در منطقه فرماندهی کانال نارا در طول سال 1981 (Bench Mark) و بررسی های موجود در سال 2001-03 به صورت دیجیتالی در شکل 2 ارائه شده است.

بر اساس بررسی 03-2001، توزیع هوایی وضعیت شوری سطحی برای دسته‌های مختلف در جدول با در نظر گرفتن کل منطقه فرماندهی کانال نارا خلاصه شده است. مقایسه بررسی اخیر 2001-03 با بررسی قبلی 1979-81 نشان می دهد که منطقه غیر شور 51٪ بود در حالی که مناطق آسیب دیده نمک به ترتیب 22٪ S2، 7٪ S3 و 18٪ S4 بودند. در بررسی 03-2001، سطح غیر شور به 33 درصد کاهش یافته است، نشان دهنده کاهش خالص 18 درصدی و مناطق S2، S3 به ترتیب به 23 درصد و 10 درصد افزایش یافته است، به ترتیب افزایش خالص 1 و 3 درصد را نشان می دهد. همچنین در مناطق شدیداً شور 32 درصد افزایش داشت و 14 درصد افزایش خالص داشت.

به طور کلی نمودار 1 مقایسه بین شوری سطح در سال 1981 تا 2003 را نشان می دهد. برای این منظور تحلیل همپوشانی در ArcGIS انجام شد. جدول 3تغییر شوری سطح را از سال 1977 تا 1981 تا 2001-2003 نشان می دهد. جدول زیر نشان می دهد که سطح غیر شور (S1) شوری سطحی 1977-1981 به 22.81 درصد در S2، 10.57 درصد در S3 و 30.87 درصد در S4 تبدیل شده است در حالی که 35.74 درصد سطح در کلاس S1 باقی مانده است. به همین ترتیب، سطح کمی شور (S2) به 29.61٪ در S1، 9.92٪ در S3، و 33.58٪ در S4 تغییر می کند در حالی که 26.89٪ در S2 باقی می ماند، همانطور که منطقه متوسط ​​شور (S3) به 29.18٪ S1، 21.2 تبدیل می شود. درصد S2 و 35.85 درصد از S4، اگرچه 13.34 درصد مساحت بدون تغییر باقی می‌ماند، همچنین اشاره می‌شود که این یک کلاس خاص است که به نوبه خود نسبت به سایر کلاس‌های شور با بالاترین (35.85 درصد) درصد به منطقه شدیداً شور تغییر می‌کند. مطابق جدول 3، نشان می دهد که منطقه عمدتاً شور (S4) 33.78٪ به منطقه غیر شور (S1)، 21.20٪ به S2 و کمترین تغییر به S3 با 9.96٪ تبدیل شده است، در حالی که 35.06٪ منطقه در همان کلاس S4 نگهداری می شود.

عمق سطح ایستاب برای دوره های پس از موسمی 2011 و پیش از موسمی 2012 با استفاده از روش درونیابی IDW ایجاد شده است، این لایه ها با حفظ وضوح متقارن تولید شده اند، از تکنیک طبقه بندی دستی بیشتر برای تبدیل داده های پیوسته به لایه موضوعی استفاده شده است. در گزارش های WAPDA شکل 3 ، جدول 4 و نمودار 2 مقایسه بین عمق به جدول آب دوره پس از موسمی 2011 و قبل از موسمی 2012 را نشان می دهد.

طبق گزارش WAPDA کلاس W1 سطح ایستابی زیر 90 سانتی متر که به عنوان منطقه غرقاب نامیده می شود، در جدول 4نشان می دهد که 25% از سطح پوشش در پس از موسمی 2011 غرقاب است در حالی که حدود 8% از سطح تحت پوشش در پیش از موسمی 2012 غرقاب است. در هر دو دوره غرقاب باقی می ماند. یکی از دلایل غرقابی، عدم مدیریت سیستم زهکشی است. برای این منظور تجزیه و تحلیل هیدرولوژیکی برای شناسایی نواحی سینک مصنوعی به دلیل زیرساخت‌های جاده‌ها و شبکه‌های آبیاری انجام شد. مشخص شد که حدود 28 درصد از مساحت به عنوان زیرساخت ناشی از سینک در نظر گرفته شده است. در حالی که حدود 1.6٪ (~0.5٪ از منطقه مورد مطالعه) منطقه سینک در طول دوره غرقاب باقی می ماند در حالی که ~29٪ (~8٪ از منطقه مورد مطالعه) منطقه سینک در دوره های متناوب غرقاب است.شکل 4 . با توجه به تجزیه و تحلیل نشان می دهد که

شکل 2 . شوری سطح 1977-1981 و 2001-2003.

جدول 3 . درصد تغییر در شوری سطح از سال 1981 تا 2003.

جدول 4 . عمق تا سطح آب قبل از موسمی 2012 و پس از موسمی 2011.

نمودار 1 . مقایسه شوری سطحی

شکل 3 . نقشه از عمق تا سطح آب

نمودار 2 . مقایسه عمق با سطح آب پس از موسمی و قبل از موسمی.

شکل 4 . سینک و منطقه پر آب.

در دوره پس از موسمی، سطح غرقابی در ناحیه سینک افزایش یافته است، به این معنی است که سیستم زهکشی مدیریت نشده در منطقه مورد مطالعه وجود دارد که باعث غرقابی در آن منطقه شده است، با بهبود سیستم زهکشی بارندگی می توان آن را به حداقل رساند.

تجزیه و تحلیل همپوشانی دیگری بر روی شوری سطحی معمولاً S4 (منطقه شدیداً شور) برای سال‌های 1977-1981 و 2001-2003 و معمولاً W1 (منطقه غرقاب) جدول آب برای پس از موسمی 2011 و قبل از دوشنبه-به زودی 2012 انجام شد، مشخص شد که 1340.55 هکتار (S4) منطقه شور در مناطق معمولاً غرقابی در پس از موسمی و پیش از موسمی، در حالی که 16052.58 هکتار منطقه شور (S4) در مناطق غرقابی متناوب در مناطق پس از موسمی و پیش از موسمی و 47،351.79 هکتار (S4) منطقه شور در مناطقی غیر از غرقابی یافت شد. مناطق پس از موسمی و پیش از موسمی به ترتیب در سال 2011 و 2012. مشخص شد که 2/0% از مساحت مورد مطالعه که 1340 هکتار است غرقاب و به شدت شور است. نتایج پس از تجزیه و تحلیل رابطه بین خاک‌های آسیب‌دیده نمک و معمولاً غرقاب نشان داد که 0.2٪ تا 1.25٪ از منطقه آسیب دیده نمک در زیر منطقه کم عمق قرار دارد.

4. نتیجه گیری و پیشنهادات

بیشتر مناطق پرآب (پیش و پس از موسمی) در نزدیکی زیرساخت‌های ساخته شده مانند جاده‌ها یافت شدند. تجزیه و تحلیل فضایی نشان داد که مناطق سینک مصنوعی به دلیل زیرساخت های جدید ساخته شده است که باعث غرقاب مصنوعی شده است. تجزیه و تحلیل جغرافیایی نشان داد که روند در میان مناطق شور در مناطق معمولاً غرقاب در نزدیکی زیرساخت افزایش یافته است. این به وضوح نشان می دهد که سیستم های زهکشی مدیریت نشده ای وجود دارد که در آن مناطق خاص وجود دارد. با استفاده از تحلیل جغرافیایی و نتایج آن، می‌توان غرقابی مدیریت نشده ناشی از سینک مصنوعی را شناسایی کرد. تشدید وضعیت شوری خاک در سال 2004 شاید به دلیل عملکرد ضعیف سیستم زهکشی در منطقه فرماندهی کانال نارا باشد. غرقابی و شوری را می توان با مدیریت و بهبود سیستم زهکشی به حداقل رساند. فناوری ژئوفضایی می تواند نقشی حیاتی در شناسایی نواحی سینک که می تواند در زیرساخت های جدید برنامه ریزی شده مانند جاده و کانال ایجاد شود، ایفا کند.

اطلاعات موثق و به روز در مورد تغییر مکانی و زمانی شوری خاک برای مدیریت موثر منابع طبیعی محدود و حفظ یک صنعت کشاورزی پایدار که به شدت به استفاده از آب های سطحی و زیرزمینی با سطوح مختلف شوری وابسته است، مورد نیاز است. به طور کلی شوری سطح و وضعیت غرقابی در منطقه مورد مطالعه به طور نامطلوبی بالا است.

یک سری اقدامات کنترلی برای ریشه کنی مشکل غرقابی و مشکل شوری انجام شده بود، اما تعدادی از آنها به شرح زیر جدا شدند.

4.1. کاشت گیاهان/درختان جاذب آب

اگر گیاهان و درختان جاذب آب در زمین های پرآب کاشته شوند، مشکل غرقابی تا حد زیادی قابل کنترل است. این گیاهان و درختان عبارتند از محبوب، سافدا و سومال. دولت پاکستان برای این منظور گیاهان را در طول کمپین کاشت به قیمت اسمی فراهم می کند. در استفاده از این روش نیز مشکلات زیادی وجود دارد. به عنوان مثال، زمین ها آنقدر باتلاق بوده که این درختان را نیز نمی توان کاشت.

4.2. زهکشی سطحی

سیستم زهکشی سطحی برای اولین بار در هند معرفی شد که غرقابی در امتداد ساحل غربی رودخانه جامونا و رودخانه سرهون گسترش یافت. برای این منظور زهکش های سمی ساخته شد. این روش کنترل مشکل غرقابی در منطقه فرماندهی کانال نارا نیز بسیار مؤثر بوده است. بر اساس این روش، زهکش های فلزی از محل غرقاب تا مکان دور ساخته می شود. آب اضافی از طریق این زهکش ها تخلیه می شود.

4.3. استفاده جایگزین از زمین شور

در این روش، زمینی که به دلیل غرقابی از زیر کشت خارج می‌شود، به سایر کاربری‌های تولیدی جایگزین منتقل می‌شود. به عنوان مثال، منطقه پر آب را می توان به یک حوضچه بزرگ ماهی تبدیل کرد و ماهی ها را می توان در آنجا در سطح تجاری نگهداری کرد.

4.4. پمپاژ آب زیرزمینی

تجربه تخلیه آب های زیرزمینی مازاد تا سال 1920 محدود بود، اما در سال 1945، پروژه نصب چاه های لوله در امتداد کانال های رچنا دوآب اجرا شد. برق این لوله ها از پروژه برق ساخته شده در رسول بر روی رودخانه جهلوم تامین می شد. تقریباً 17000 حلقه چاه لوله تحت مدیریت Wpada و 515309 حلقه چاه لوله در بخش خصوصی نصب شده است. به همین ترتیب می توان چاه های تیوب را در مناطق پرآب و شور منطقه فرماندهی کانال نارا نصب کرد.

4.5. استفاده از زباله

برای بهتر ساختن خاک شور می توان از ضایعات صنعتی و کشاورزی استفاده کرد. به عنوان مثال، ضایعات نیشکر از کارخانه های قند می تواند ترکیب آلی خاک را افزایش دهد و می تواند شدت شوری را کاهش دهد.

منابع

    1. 1. فائو (1990) برنامه اقدام بین المللی در مورد آب و توسعه کشاورزی پایدار. راهبردی برای اجرای برنامه اقدام مار دل پلاتا در دهه 1990، رم، ایتالیا.  [زمان(های استناد): 1]
    1. 2. عباس، ا. و خان، س. (2007) با استفاده از تکنیک های سنجش از دور برای ارزیابی شوری خاک آبی. در: Oxley, L. and Kulasiri, D., Eds., MODSIM 2007 International Congress on Modeling and Simulation, Modeling and Simulation Society of Australia and New Zealand, December 2007, 2632-2638.  [زمان(های استناد): 2]
    1. 3. دولت پاکستان [GOP] (1999) بررسی خاک پاکستان. دولت پاکستان، اسلام آباد  [زمان(های استناد): 1]
    1. 4. رفیق، م. (1990) منابع خاک و مشکلات مربوط به خاک در پاکستان. در: احمد، م.، ویرایش، فیزیک خاک – کاربرد در محیط های استرس. BARD، PARC، اسلام آباد.  [زمان(های استناد): 1]
    1. 5. قریشی، رح، اسلم، م. و رفیق، م. (1993) گسترش در استفاده از هالوفیت های علوفه ای در پاکستان. در: Davidson, N. and Galloway, R., Eds., Proceedings Workshop “استفاده مولد از زمین شور”، پرت، 10-14 مه 1991، 12-16.  [زمان(های استناد): 1]
    1. 6. Barrett-Lennard، EG و Hollington، PA (2006) توسعه یک برنامه ملی در کشاورزی شور برای پاکستان.  [زمان(های استناد): 1]
    1. 7. Abbas, A., Uchida, S. and Yamamoto, Y. (2005) کاربردهای GIS برای خطرات هیدرولوژیکی سطوح آب زیرزمینی در اراضی آبی.
      https://search.informit.com.au/documentSummary;dn=322736990587168;res=IELENG  [زمان(های استناد): 1]
    1. 8. Azhar, H. (2010) تأثیر زهکشی زیرسطحی بر شوری خاک در پاکستان. مجله علوم جانوری و گیاهی، 20، 94-98.  [زمان(های استناد): 1]
    1. 9. وزارت کشاورزی ایالات متحده (1993/1957) راهنمای بررسی خاک کشاورزی. وزارت کشاورزی ایالات متحده، کتاب دستی شماره 18، 4-6.  [زمان(های استناد): 1]
    1. 10. وزارت کشاورزی ایالات متحده (1969) تشخیص و بهبود خاکهای شور و قلیایی. وزارت کشاورزی ایالات متحده، هندبوک شماره 60.  [زمان(های استناد): 1]
    1. 11. WAPDA (1981) بررسی شوری خاک در مناطق آبیاری شده در حوضه ایندوس، 41 میلیون هکتار. بخش برنامه ریزی، WAPDA، لاهور، جلد. دوم، نشریه شماره 274، 1-12. [زمان(های استناد): 1]  
    1. 12. WAPDA (2001) نظارت و ارزیابی FDP. نشریه شماره SM-285، گزارش نهایی. اداره M&E، SMO، لاهور، 201.
    1. 13. WAPDA (2007) بررسی شوری خاک منطقه فرماندهی کانال نارا، انتشارات S&R شماره 57، برنامه ملی زهکشی. اداره خاک و احیاء (S&R)، سازمان نظارت بر SCARP، لاهور، 14. [Citation Time(s):1]  
    1. 14. Watson, DF and Philip, GM (1985) A Refinement of Inverse Distance Weighted Interpolation. Geoprocessing, 2, 315-327. [زمان(های استناد): 1]  
    1. 15. ESRI (موسسه منابع سیستم های محیطی) (2011) ArcMap 10.0. ESRI، Redlands. [زمان(های استناد): 1]  
  1. 16. Qamer, FM, Ashraf, MS, Hussain, N., Saleem, R., Ali, H., Mirza, H., Akram, U. and Raza, SM (2009) Pakistan Wetlands GIS—A Multi-Scale National فهرست تالاب ها سی و سومین سمپوزیوم بین المللی سنجش از دور محیط زیست، Stresa، 4-8 مه 2008. [Citation Time(s):1]

مقالات داخلی و بین المللی

مطالب مرتبط ...

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید