اندازه‌گیری دسترسی فضایی به امکانات مراقبت‌های بهداشتی در Marinduque، فیلیپین

هدف توسعه پایدار (SDG) 3 رفاه و زندگی سالم را برای افراد در هر سنی ارتقا می دهد. با این حال، بر اساس ادبیات، یکی از چالش های اصلی دستیابی به SDG 3، نابرابری در دسترسی به مراقبت های بهداشتی است. به منظور حمایت از تلاش‌های دولت محلی استان برای کمک به دستیابی به SDG از طریق دسترسی عادلانه به مراقبت‌های بهداشتی، این مطالعه دسترسی فضایی به امکانات مراقبت‌های بهداشتی در Marinduque، فیلیپین را اندازه‌گیری کرد. از معیارهای مبتنی بر فاصله (یعنی، زمان سفر) و منطقه (یعنی تجزیه و تحلیل حوضه شناور دو مرحله ای تقویت شده یا E2SFCA) استفاده کرد. فاصله هر یک از مراکز بهداشتی و درمانی تا روستاهای مختلف استان با استفاده از QGIS و Google Maps تعیین شد. مسافت طی شده با استفاده از سه (3) حالت حمل و نقل اندازه گیری شد: سه چرخه، جیپنی و وسیله نقلیه شخصی. نمرات E2SFCA برای گروه های مختلف جمعیت محاسبه شد: جمعیت عمومی، زنان، کودکان و سالمندان. بر اساس نتایج، روستاهای جزیره ای و آن مناطق در بخش داخلی استان فاقد دسترسی فیزیکی به امکانات بهداشتی و درمانی هستند. چنین محدودیتی در معیارهای دسترسی مبتنی بر فاصله و منطقه آشکار بود. در میان گروه جمعیتی در نظر گرفته شده در این پژوهش، جمعیت زنان کمترین امتیاز دسترسی را به خود اختصاص دادند.

کلید واژه ها:

E2SFCA ; QGIS _ دسترسی فیزیکی ؛ زنان ؛ کودکان ؛ مسن

1. مقدمه

ارتقای رفاه و تضمین زندگی سالم برای همه سنین موضوع هدف توسعه پایدار (SDG) 3 است [ 1 ، 2 ، 3 ، 4 ]. به گفته Guégan و همکاران. [ 5 ]، SDG 3 به دیگران مربوط می شود زیرا نتایج سایر اهداف می تواند به طور مستقیم یا غیرمستقیم بر سلامت و رفاه افراد و جمعیت تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، تغییرات آب و هوایی (تحت SDG 13: اقدام آب و هوا) می تواند بر سلامت و رفاه افراد تأثیر بگذارد [ 5 ، 6 ]. آلودگی هوا و گرمای جزایر شهری ناشی از شهرنشینی (تحت SDG 11: شهرها و جوامع پایدار) می تواند بر رفاه انسان تأثیر منفی بگذارد [ 5 ، 7 ]]. در مقابل، شهرنشینی اقتصادی و زمین می تواند سلامت جمعیت را بهبود بخشد [ 5 ، 7 ]. یکی از چالش های اولیه برای دستیابی به SDG 3 نابرابری در دسترسی به مراقبت های بهداشتی است [ 3 ].

دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی دسترسی مصرف‌کننده یا جامعه به خدمات، ارائه‌دهنده یا مؤسسه متناسب با نسبت نیازهای آنها است [ 8 ]. در دستیابی به سلامت کلی جمعیت بسیار مهم است [ 9 ، 10 ]. به گفته ایوانز و همکاران. [ 11]، دسترسی به مراقبت های بهداشتی دارای سه بعد است. این سه عبارتند از دسترسی فیزیکی، مقرون به صرفه بودن مالی و مقبولیت. دسترسی فیزیکی به در دسترس بودن خدمات بهداشتی خوب در دسترس معقول در صورت نیاز مردم اشاره دارد. مقرون به صرفه بودن مالی توانایی افراد را در پرداخت هزینه خدمات بدون مشکلات مالی اندازه گیری می کند. مقبولیت، تمایل افراد به جستجوی خدمات است. اگرچه دسترسی به مراقبت های بهداشتی یک هدف شناخته شده بین المللی برای برآوردن نیازهای بهداشتی فردی است، بیش از 400 میلیون نفر در سراسر جهان به یک یا چند خدمات بهداشتی ضروری دسترسی ندارند [ 12 ، 13 ].

ارزیابی دسترسی فیزیکی به خدمات مراقبت های بهداشتی برای برنامه ریزی ضروری است و یکی از دغدغه های طولانی مدت برنامه ریزان (به عنوان مثال، جامعه و سلامت عمومی) و سیاست گذاران بوده است [ 14 ، 15 ]. اندازه گیری دسترسی فضایی برای توسعه مداخلات موثر در سلامت عمومی بسیار مهم است [ 16 ، 17 ، 18 ]. علاوه بر این، یافتن مناطقی با دسترسی فضایی محدود به برنامه ریزان اجازه می دهد تا تأثیر باز کردن، جابجایی، بسته شدن یا تغییر خدمات امکانات موجود را ببینند [ 19 ]. در همین حال، دسترسی فیزیکی محدود به خدمات مراقبت های بهداشتی عامل اصلی کمک کننده به سلامت ضعیف جمعیت در کشورهای در حال توسعه است [ 20 ]]. به گفته نور و همکاران. [ 21 ]، رسیدن به موقع به ارائه دهنده خدمات تشخیصی و درمانی مناسب به شدت بر نتیجه هر گونه بیماری تأثیر می گذارد. علاوه بر این، سلامت افراد به دلیل تاخیر در دریافت یا ناتوانی در دریافت مراقبت‌های بهداشتی بدتر می‌شود که منجر به از دست دادن درآمد و هزینه‌های بالاتر مراقبت‌های بهداشتی می‌شود [ 20 ].

اندازه گیری دسترسی فضایی به دو (2) دسته کلی طبقه بندی می شود: معیارهای مبتنی بر منطقه و مبتنی بر فاصله [ 18 ، 22 ]. اقدامات مبتنی بر منطقه از رویکردهای عرضه (به عنوان مثال، خدمات مراقبت های بهداشتی) و تقاضا برای مراقبت های بهداشتی در واحدهای منطقه ای مشخص (یعنی مناطق سرشماری) استفاده می کنند [ 10 ، 18 ]. اگرچه اقدامات مبتنی بر منطقه به شدت تحت تأثیر واحدهای تجزیه و تحلیل منطقه ای قرار می گیرند، آنها یک روش عملی و ساده برای خلاصه کردن نابرابری در دسترسی به مراقبت های بهداشتی ارائه می دهند [ 18 ]. در همین حال، اقدامات مبتنی بر فاصله، زمان سفر یا فاصله تا مراکز بهداشتی از مرکز جمعیت را با در نظر گرفتن شرایط جاده ها و وسایل حمل و نقل کمیت می کند [ 18 ، 23 ].]. اندازه گیری زمان سفر برای ارزیابی خدمات مراقبت های بهداشتی روش توصیه شده توسط سازمان بهداشت جهانی (WHO) [ 23 ] است.

چندین محقق دسترسی فضایی را برای تعیین دسترسی به مراقبت های بهداشتی اندازه گیری کرده اند. ماتون و همکاران [ 24 ] از یک حوضه آبریز شناور دو مرحله ای (E2FCA) برای ارزیابی دسترسی جغرافیایی به خدمات بهداشتی برای افرادی که در مرز هائیتی و جمهوری دومینیکن زندگی می کنند، استفاده کرد. پل و ادواردز [ 25 ] در دسترس بودن مراقبت های بهداشتی عمومی در کشورهای در حال توسعه کارائیب را با استفاده از رویکرد بهبود یافته حوزه آبریز شناور دو مرحله ای (2FCA) برآورد می کنند. Verma و Dash [ 26 ] از رویکرد زمان سفر برای اندازه گیری دسترسی جغرافیایی و پوشش فضایی مراقبت های بهداشتی عمومی در مناطق روستایی دور افتاده هند استفاده کردند. شیخ و مالک [ 27] از دسترسی فضایی با سایر عوامل غیرمکانی برای تعیین استفاده مؤثر از سلامت در دو منطقه در پاکستان استفاده کنید. اخیرا باکار و همکاران. [ 28 ] دسترسی فضایی به امکانات بهداشتی را در میان بیماران مبتلا به فلج مغزی در شبه جزیره مالزی ارزیابی کرد.

تجزیه و تحلیل حوضه شناور دو مرحله ای (2SFCA) یک روش به طور گسترده پذیرفته شده برای اندازه گیری دسترسی فضایی مراقبت های بهداشتی است [ 10 ، 16 ، 29 ]. با توجه به لو و چی [ 10 ]، این روش یک مدل گرانشی موردی منحصر به فرد است که ابتدا توسط رادکه و مو [ 30 ] پیشنهاد شد و بعداً توسط لو و وانگ [ 16 ] و لو و وانگ [ 31 ] اصلاح شد. از نسبت پزشک به جمعیت خاصی استفاده می کند، که تفسیر را بصری می کند در حالی که بیشترین مزایای مدل گرانشی را دارد [ 10 ]. دو (2) محدودیت برای 2SFCA وجود دارد [ 10]. اول، این یک معیار دوگانه است (به این معنی که همه مکان‌های خارج از حوضه اصلاً دسترسی ندارند). دوم، امپدانس فاصله را در حوضه متمایز نمی کند (به این معنی که فرض می شود همه مکان های جمعیت دسترسی برابر به پزشکان دارند). با این حال، چندین مطالعه تلاش کرده اند تا به این محدودیت ها بپردازند، از جمله تجزیه و تحلیل دو مرحله ای حوضه شناور تقویت شده [ 10 ، 32 ]. E2SFCA از وزن ها برای متمایز کردن مناطق زمانی سفر استفاده می کند که کاهش مسافت را به حساب می آورند [ 10 ، 32 ].

در فیلیپین، چندین محقق دسترسی به مراقبت های بهداشتی در این کشور را مورد مطالعه قرار داده اند. با این حال، اکثر این تحقیقات تنها عوامل تعیین کننده دسترسی به مراقبت های بهداشتی را بررسی می کنند و هیچ کدام دسترسی مکانی را اندازه گیری نکردند. Thind و Cruz [ 33 ] گزارش کردند که میزان تحصیلات مادر و تعداد بیماری ها تمایل به مراقبت را تعیین می کند. با این حال، چنین تصمیمی وضعیت اقتصادی خانواده و اندازه خانوار را در نظر می گیرد. درور و همکاران [ 34 ]، کویمبو و همکاران. [ 35 ] و گودا و همکاران. [ 36 ] تأثیر پوشش بیمه ای بر استفاده از خدمات سلامت در کشور را گزارش کردند. باندی و همکاران [ 37 ] مشخص کرد که تحصیلات مادر بر سطوح ایمن سازی کودکان در کشور تأثیر می گذارد. هیگوچی [38 ] نشان داد که محدودیت مالی کلید این است که چرا بیماران دیابتی فیلیپینی از داروهای متناوب استفاده می کنند. کیم و همکاران [ 39 ] گزارش داد که هزینه درمان، کیفیت مراقبت و دسترسی به حمل و نقل بر انتخاب بیمارستان برای کودکان مبتلا به ذات الریه در شهر مونتینلوپا تأثیر می گذارد.

هدف از این مطالعه اندازه‌گیری دسترسی فضایی فعلی روستاهای مختلف در ماریندوک، فیلیپین به امکانات مراقبت‌های بهداشتی، با استفاده از فاصله محور (یعنی زمان سفر) و منطقه محور (یعنی تجزیه و تحلیل حوضه شناور دو مرحله‌ای بهبودیافته، E2SFCA) است. نزدیک می شود. مسافت حاصل از شبکه و زمان سفر نیز با استفاده از QGIS و Google Maps مقایسه می شوند. علاوه بر این، این مطالعه در نظر دارد نمرات دسترسی گروه‌های آسیب‌پذیر مختلف (یعنی کودکان، زنان و سالمندان) را به مراکز درمانی مختلف در استان اندازه‌گیری کند. در نهایت، هدف این مطالعه ارائه توصیه هایی برای بهبود دسترسی در استان است.

2. مواد و روشها

2.1. منطقه مطالعه

استان ماریندوکه قلب مجمع الجزایر فیلیپین است [ 40 ، 41 ، 42 ]. دارای زمین های نورد، کوه ها در ناحیه داخلی و مناطق کم ارتفاع ساحلی است [ 43 ]. این استان از شش (6) شهرداری تشکیل شده است. هر یک دارای یک واحد بهداشت روستایی هستند، در حالی که دیگران دارای بیمارستان هستند. شهرداری ها این واحدهای بهداشتی روستایی را مدیریت می کنند و مسئولیت ارائه مراقبت های اولیه و پیشگیرانه را بر عهده دارند [ 1 ]. در همین حال، دولت استانی بر بیمارستان هایی که خدمات بهداشتی در سطح عالی ارائه می دهند، نظارت می کند. جدول 1 فهرست مراکز بهداشتی و درمانی استان را نشان می دهد، در حالی که شکل 1موقعیت تاسیسات مختلف بهداشتی و شبکه های جاده ای در Marinduque را نشان می دهد.

معیشت اصلی در استان ماهیگیری و کشاورزی است [ 40 ، 41 ]. علاوه بر این، Marinduque نسبت به همسایگان منطقه‌ای خود دارای نرخ بالاتری از فقر و سوء تغذیه است [ 44 ، 45 ]. حدود سه (3) ساعت یا بیشتر طول می کشد تا با کشتی به سرزمین اصلی لوزون برسید. بنابراین، اندازه‌گیری دسترسی فضایی به امکانات بهداشتی در استان برای شناسایی نابرابری‌های بالقوه در دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی و کمک به برنامه‌ریزان و سیاست‌گذاران محلی برای توسعه راهبردهایی برای مداخله مؤثر در سلامت عمومی ضروری است.

جمعیت کل استان حدود 236000 نفر است. به طور متوسط در هر روستا 1080 نفر وجود دارد. پرجمعیت ترین روستای Poblacion، توریخوس (3389 نفر)، در حالی که کمترین جمعیت، Sabong، Boac (85 نفر) است. تقریباً 45٪ از جمعیت Marinduque زن، 11٪ کودک و 7٪ سالخورده هستند. از نظر جمعیت روستا، بیشترین تعداد زنان در Tiguion، Gasan (2966 زن) و کمترین تعداد در Tumapon، Boac (181 زن) است. از نظر تعداد فرزندان، یوک، بوئناویستا با 3249 فرزند، کمترین تعداد (216 فرزند) را به خود اختصاص داده است. Bayuti، Boac (200 سالمند) کمترین تعداد سالمندان را دارد، در حالی که Lapu-Lapu، Sta. کروز (3221 سالمند) بالاترین را دارد. شکل 2توزیع گروه های مختلف جمعیتی در ماریندوکی را نشان می دهد.

2.2. داده ها

نقشه مرز روستای Marinduque (یعنی نقشه GIS) از نقشه مرز اداری جهانی ( https://gadm.org/ قابل دسترسی در 11 دسامبر 2021) بود. موقعیت جغرافیایی امکانات مراقبت های بهداشتی در استان از مطالعات قبلی Salvacion [ 40 ، 41 ] بود. نقشه شبکه راه ماریندوکه از دفتر برنامه ریزی و توسعه استانی (PPDO) تهیه شده است. داده های مربوط به جمعیت عمومی، زنان، کودکان و سالمندان از سیستم نظارت مبتنی بر جامعه (CBMS) [ 45 ] بود.

2.3. اندازه گیری مسافت و زمان سفر

مسافت و زمان سفر از هر روستا تا مراکز بهداشتی عمومی مختلف با استفاده از تحلیل شبکه QGIS و نقشه های گوگل اندازه گیری شد. مرکز دهکده به عنوان فاصله مبدا برای هر روستا عمل می کرد [ 46]. نقشه GIS شبکه جاده Marinduque برای محاسبه فواصل روستا تا یک مرکز بهداشتی خاص استفاده شد. در همین حال، برای محاسبه فاصله هر روستا از نزدیکترین مرکز بهداشتی درمانی با استفاده از نقشه گوگل، هر روستا از طریق کادر ورودی مبدا و مقصد با هر مرکز درمانی جفت شد. فاصله اندازه گیری شده با استفاده از این دو رویکرد نیز مقایسه شد. حداقل مسافت و زمان سفر به مراکز بهداشتی درمانی هر روستا برای ایجاد معیار دسترسی مبتنی بر فاصله محاسبه شد. دسترسی زمان سفر بر اساس میانگین سرعت روش های مختلف حمل و نقل در استان (سه چرخه، جیپنی، و وسیله نقلیه شخصی) بود زیرا اینها سیستم حمل و نقل اصلی موجود در استان هستند. میانگین سرعت سفر برای سه چرخه 15 کیلومتر در ساعت تعیین شد. برای جیپنی با سرعت 20 کیلومتر در ساعت و برای خودروی شخصی با سرعت 30 کیلومتر در ساعت. در همین حال، E2FCA برای اندازه‌گیری دسترسی فضایی جمعیت‌های عمومی مختلف و گروه‌های جمعیتی خاص (یعنی کودکان، زنان و سالمندان) برای هر روستا در استان استفاده شد.

2.4. E2SFCA

فرمول E2SFCA مورد استفاده در این مطالعه از Nakamura و همکاران بود. [ 32 ]. این روش یک ضریب وزنی (معادله ( 1 )) را بر اساس تابع کاهش فاصله [ 12 ، 32 ] با استفاده از فاصله محاسبه‌شده از هر روستا تا مرکز مراقبت‌های بهداشتی خاص از تحلیل شبکه QGIS اتخاذ می‌کند. جمعیت حوضه آبریز برای هر بیمارستان، مجموع افراد هر روستا است که بر حسب زوال فاصله وزن شده است (معادله 2)). سپس، نسبت ارائه‌دهنده به جمعیت حوضه آبریز یک بیمارستان خاص برای هر بلوک، متقابل جمعیت حوضه است که با کاهش فاصله وزن می‌شود. مجموع نسبت ضریب وزنی به جمعیت حوضه برای هر بلوک، امتیاز E2SFCA (معادله ( 3 )) است [ 32 ]. میانگین آستانه های زمان سفر برای بیماران برای رسیدن به یک مرکز مراقبت های بهداشتی به ترتیب در 15 و 60 دقیقه بود که مطالعات قبلی را در جاهای دیگر اتخاذ کرد [ 47 ، 48 ]]. نمرات E2SCFA برای هر گروه جمعیت (یعنی عمومی، کودکان، زنان و سالمندان) با استفاده از داده های CBMS محاسبه شد. به عنوان مثال، برای گروه عمومی، کل جمعیت هر روستا به عنوان ورودی، در حالی که برای یک گروه خاص، از جمعیت گزارش شده کودکان، زنان و سالمندان در هر روستا استفاده شده است.

دبلیو من ، ج = ⎧⎩⎨⎪⎪⎪⎪⎪⎪⎪⎪ 1 ، د 60 - د من ، ج د 60 - د 15 ، 0, د من ، ج < د 15 د 15 \leq د من ، ج \leq د 60 د 60 > د من ، ج

(1)

جایی که $d_{i, j}$ نشان دهنده فاصله (km) بین روستای i و مرکز بهداشتی j است. $d_{15}$ و $d_{60}$ میانگین فواصل رسیدن به یک مرکز درمانی به ترتیب در 15 و 60 دقیقه است.

پ j = \sum من دبلیو من ج \times پ من

(2)

جایی که $P_{j}$ نشان دهنده جمعیت اطراف بیمارستان j است، $W_{i, j}$ نشان دهنده ضریب توزین و $P_{i}$ نشان دهنده جمعیت داخل روستای i است.

E 2 اس اف سی آ من = \sum من دبلیو من ، ج \times اس j پ j

(3)

جایی که $E 2 S F C A_{i}$ نشان دهنده امتیاز E2SFCA دهکده i است، $P_{j}$ نشان دهنده جمعیت اطراف مرکز مراقبت های بهداشتی j است ، $W_{i, j}$ نشان دهنده ضریب توزین و $S_{j}$ تعداد مراکز بهداشتی درمانی j را نشان می دهد.

3. نتایج

3.1. اندازه گیری فاصله

شکل 3 اندازه گیری فاصله ایجاد شده با استفاده از نقشه های گوگل و QGIS را مقایسه می کند. یک همبستگی قوی (r = 0.92) بین فاصله با استفاده از Google Maps و QGIS وجود دارد. در همین حال، نگاشت میانگین باقیمانده در هر روستا از مدل خطی برازش شده بین دو مجموعه داده، الگوی فضایی متفاوتی از تفاوت بین دو رویکرد را نشان می‌دهد ( شکل 4 ). در مقایسه با QGIS، فاصله مراکز بهداشتی و درمانی Google Maps تا روستاهای قسمت داخلی و جزیره ای استان بیشتر است. در اکثر شهرهای مرکز شهر برعکس آن را نشان می دهد.

3.2. حداقل مسافت و زمان سفر

شکل 5 نقشه حداقل فاصله سفر روستاهای مختلف در ماریندوکه تا نزدیکترین مرکز بهداشتی را نشان می دهد. حداقل فاصله سفر تا نزدیکترین مرکز درمانی حدود 6 کیلومتر است. کوتاه ترین مسافت سفر تا نزدیکترین مرکز درمانی حدود 140 متر و دورترین آن 20 کیلومتر است. در همین حال، از نظر زمان سفر، روش‌های مختلف حمل‌ونقل نسبت‌های متفاوتی از روستاهایی را نشان می‌دهد که در مدت زمان سفر 15 تا 1 ساعته به نزدیک‌ترین مرکز بهداشتی دسترسی دارند ( شکل 6 ). تقریباً 34 درصد از روستاها در فاصله 15 دقیقه ای سفر تا نزدیکترین مرکز بهداشتی درمانی، 62 درصد در فاصله زمانی 15 تا 60 دقیقه ای و 3 درصد در خارج از زمان سفر 60 دقیقه ای هنگام استفاده از سه چرخه به عنوان وسیله حمل و نقل قرار دارند. شکل شکل 6آ). با استفاده از جیپنی به عنوان روش حمل و نقل، نسبت روستاها در مدت زمان سفر 15 دقیقه ای به 49٪ افزایش یافت، در حالی که درصد مناطق در فاصله 15-60 دقیقه و بعد از 60 دقیقه زمان سفر به 50٪ و 2٪ کاهش یافت. به ترتیب ( شکل 6 ب). در نهایت، هنگام استفاده از ماشین شخصی به عنوان یک وسیله حمل و نقل، نسبت روستاها در مدت زمان سفر 15 دقیقه ای حدود 73٪، 26.5٪ در 15-60 دقیقه، و 0.5٪ بیشتر از زمان سفر 60 دقیقه بود ( شکل 6 ج). .

3.3. نمرات دسترسی

از آنجایی که سه چرخه رایج ترین روش حمل و نقل Marinduque است، سرعت متوسط 15 کیلومتر در ساعت، سرعت تعیین شده برای محاسبه مسافت 15 و 60 دقیقه زمان سفر برای E2SFCA است. علاوه بر این، داده‌های اندازه‌گیری فاصله تولید شده توسط QGIS برای محاسبه امتیازهای دسترسی استفاده شد، زیرا نقشه شبکه جاده‌ای دولت استانی ماریندوک پوشش بهتری از کل استان را در مقایسه با نقشه‌های گوگل ارائه می‌کرد. بر اساس محاسبات، امتیازات دسترسی برای یک گروه جمعیتی مختلف در ماریندوک از نظر مکانی متفاوت است ( شکل 7). با این حال، الگوی فضایی نمرات برای هر گروه جمعیت تقریبا مشابه است. در شمال شرق و شمال غرب استان نمرات دسترسی بالاتر و روستاهای جزیره و داخلی کمترین امتیاز دسترسی را دارند. نمرات دسترسی جمعیت عمومی از 0 تا 0.022 با میانگین 0.004 متغیر بود. جمعیت کودکان دارای امتیاز دسترسی بالاتر از جمعیت عمومی است. نمرات دسترسی برای گروه کودکان از 0 تا 0.25 متغیر است و میانگین آن 0.039 است. میانگین نمره دسترسی زنان 001/0 بود که از 0 تا 048/0 متغیر بود. در نهایت، جمعیت سالمند بالاترین امتیاز دسترسی را از 0 تا 0.36 و با میانگین 0.05 داشتند.

4. بحث

این مطالعه دسترسی فضایی روستاها به امکانات مراقبت های بهداشتی در Marinduque، فیلیپین را اندازه گیری کرد. این مطالعه با استفاده از دو رویکرد (یعنی تجزیه و تحلیل شبکه QGIS و نقشه گوگل)، فاصله بین روستاها و امکانات مراقبت های بهداشتی را اندازه گیری کرد. اگرچه همبستگی قوی بین این دو اندازه گیری وجود دارد، اما هنوز اختلافاتی وجود دارد. Wang و Xu [ 49 ] نتایج مغایرت مشابهی را گزارش کردند اما همبستگی بالایی (R2 = 0.91) بین زمان سفر محاسبه شده با استفاده از تحلیلگر شبکه ArcGIS و نقشه گوگل وجود داشت. چنین اختلافاتی را می توان به داده های به روز شده، دقت هندسی و الگوریتم محاسبه زمان سفر نسبت داد [ 49 ]. به عنوان مثال، وانگ و خو [ 49] اشاره کرد که Google Maps در مقایسه با آنچه در ArcGIS Network Analyst استفاده کرده است، داده های به روزتری دارد. در مورد Marinduque، تفاوت ها می تواند به دلیل وجود یا عدم وجود داده های شبکه جاده ای Google Maps در استان باشد. به عنوان مثال، در روستاهای بخش داخلی Marinduque، که در آن داده‌های شبکه جاده‌ای Google Maps محدود یا وجود ندارد، برنامه سعی می‌کند مسیر طولانی‌تری برای اتصال روستا به یک مرکز بهداشتی خاص ارائه دهد.

با دسترسی به امکانات مراقبت های بهداشتی، این مطالعه معایب مداوم روستاهای جزیره و روستاهای بخش داخلی استان، به عنوان مثال، جزایر در شهرداری Sta را نشان داد. کروز، جزیره Tres Reyes در Gasan، و برخی از روستاهای داخلی در Boac به طور مداوم بیش از 60 دقیقه زمان سفر از طریق سه چرخه یا جیپنی هستند. به طور مشابه، نمرات E2SFCA این روستاها کمتر از نسبت استاندارد 1/10000 جمعیت به امکانات بهداشتی است و می تواند به عنوان مناطق کمبود طبقه بندی شود [ 50 ]]. در این میان، امتیاز نسبتاً پایین E2SFCA روستاهای جنوب غربی استان قابل ذکر است. این روستاها در شهرداری‌های Gasan و Buenavista هستند که RHU تنها مرکز درمانی موجود است و نسبتاً دورتر از بیمارستان‌ها است. کودکان و سالمندان به دلیل جمعیت کوچکترشان نسبت به سایر گروه ها، امتیازهای E2SFCA بالاتری دارند. با این حال، دامنه پایین امتیازات E2SCFA برای جمعیت زنان به دلیل اندازه جمعیت بیشتر زنان در هر روستا در مقایسه با کودکان و افراد مسن است، که بر نسبت ارائه‌دهنده به جمعیت در محاسبه E2SFCA تأثیر می‌گذارد.

دسترسی بهینه به مراقبت های بهداشتی باعث کاهش نابرابری های سلامت و بهبود وضعیت سلامت می شود [ 51 ]. در مورد Marinduque، دولت استانی باید راه‌هایی برای بهبود دسترسی فضایی به امکانات مراقبت‌های بهداشتی در استان بیابد تا پوشش بهداشتی همگانی را برای ساکنان آن فراهم کند. به عنوان مثال، یک بیمارستان در نزدیکی مرز Gasan و Buenavista می تواند دسترسی فضایی روستاهای خود را بهبود بخشد. RHU اضافی می تواند همین کار را برای بخش داخلی شهرداری بواک انجام دهد. علاوه بر این، دولت استانی همچنین می‌تواند سفرها یا مأموریت‌های پزشکی کوتاه‌مدت را به مناطقی که دسترسی محدود به امکانات مراقبت‌های بهداشتی ندارند، در نظر بگیرد. دسترسی به مراقبت های بهداشتی برای جمعیت زنان نیز باید در اولویت این ولایت باشد. به نقل از ركمانا [ 52]، زنان به دلیل کمبود یا محرومیت از خدمات بهداشتی پیشگیرانه بیشتر در معرض ابتلا به بیماری های عفونی و ابتلا به بیماری هستند. در همین حال، این مطالعه تنها دسترسی به زیرساخت ها را پوشش می دهد و تنها مکان های فیزیکی امکانات مراقبت های بهداشتی را در نظر می گیرد. موضوع ظرفیت‌های مراقبت‌های بهداشتی، مانند تعداد پزشک، ظرفیت تخت و تمایل به استفاده از خدمات بهداشتی درمانی در میان جمعیت ماریندوکه، خارج از محدوده این مطالعه است.

5. نتیجه گیری ها

این مطالعه دسترسی فضایی به امکانات مراقبت های بهداشتی را در هر روستا در استان ماریندوک با استفاده از زمان سفر و E2SFCA ارزیابی کرد. نتایج نشان داد که دسترسی به امکانات مراقبت های بهداشتی بین روستاهای ماریندوکه متفاوت است. با این حال، مناطق در بخش داخلی و آنهایی که در جزایر کوچکتر هستند به طور مداوم دسترسی به امکانات بهداشتی محدود دارند. همچنین در میان گروه جمعیت (یعنی جمعیت عمومی، کودکان، زنان و سالمندان)، زنان کمترین امتیاز دسترسی را دارند. نتایج این مطالعه می‌تواند به سیاست‌گذاران در ماریندوک کمک کند تا اقدامات مؤثری را برای بهبود دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی در استان به‌ویژه برای کودکان، زنان و جمعیت سالمند استان طراحی کنند. این در حالی است که سایر نقاط کشور نیز می توانند رویکرد مورد استفاده در این پژوهش را اتخاذ کنند.

منابع

داد، دبلیو. کیپ، ا. نیکلسون، بی. لاو، LL; لیتل، م. والی، جی. وی، ایکس. حاکمیت برنامه‌های کارکنان سلامت جامعه در یک سیستم بهداشتی غیرمتمرکز: یک مطالعه کیفی در فیلیپین. سرویس بهداشتی BMC Res. 2021 ، 21 ، 451. [ Google Scholar ] [ CrossRef ] [ PubMed ]
Eckermann, E. SDG 3: فرصتی از دست رفته برای تغییر درک و نظارت بر سلامت، رفاه و توسعه؟ Appl. Res. کیفیت زندگی 2018 ، 13 ، 261-272. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
لوال، او. Anyiam، FE مدل‌سازی دسترسی جغرافیایی به امکانات مراقبت‌های بهداشتی اولیه: ترکیب داده‌های باز و تجزیه و تحلیل جغرافیایی. ژئو اسپات. Inf. علمی 2019 ، 22 ، 174–184. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
پالوزی، جی. اسکتینی، آی. Chirico، A. تقویت هدف پایدار دسترسی به مراقبت های بهداشتی: یافته های یک مرور ادبیات در مورد استخدام پزشکی از راه دور در مناطق روستایی. پایداری 2020 ، 12 ، 3318. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
Guégan، JF; سوزان، جی. کتی کولیبالی، اس. Bonpamgue، DN; معاتی، جی پی؛ Guégan، JF; سوزان، جی. کتی کولیبالی، اس. Bonpamgue، DN; مواتی، هدف شماره 3 توسعه پایدار JP، “سلامت و رفاه” و نیاز به تفکر یکپارچه تر. دامپزشک México OA 2018 , 5 . [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
Havea، P. همستاک، اس. des Combes، H. بهبود سلامت و رفاه از طریق سازگاری با تغییرات آب و هوا. در پیشرفت در سلامت و بیماری ؛ Nova Science Publishers, Inc.: Hauppauge, NY, USA, 2018; جلد 4، ص 215-230. [ Google Scholar ]
لیو، آر. دونگ، ایکس. وانگ، XC; ژانگ، پی. لیو، ام. ژانگ، ی. مطالعه بر روی رابطه بین فرآیند شهرنشینی، خدمات اکوسیستم و رفاه انسان در یک منطقه خشک در زمینه جریان کربن: در نظر گرفتن حوضه رودخانه ماناس به عنوان مثال. Ecol. اندیک. 2021 ، 132 ، 108248. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
Levesque، JF; هریس، MF; راسل، جی. دسترسی بیمار محور به مراقبت های بهداشتی: مفهوم سازی دسترسی در رابط سیستم های بهداشتی و جمعیت. بین المللی J. Equity Health 2013 ، 12 ، 18. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
Guagliardo، MF دسترسی فضایی مراقبت های اولیه: مفاهیم، روش ها و چالش ها. بین المللی J. Health Geogr. 2004 ، 3 ، 1-13. [ Google Scholar ] [ CrossRef ] [ PubMed ]
لو، دبلیو. Qi، Y. یک روش حوضه آبریز شناور دو مرحله ای (E2SFCA) برای اندازه گیری دسترسی فضایی به پزشکان مراقبت های اولیه. Health Place 2009 ، 15 ، 1100-1107. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
ایوانز، دی بی. هسو، جی. Boerma, T. پوشش جهانی بهداشت و دسترسی جهانی. گاو نر ارگان بهداشت جهانی. 2013 ، 91 ، 546-546A. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
مک گریل، ام آر؛ Humphreys، JS شاخص دسترسی روستایی: یک رویکرد یکپارچه نوآورانه برای اندازه گیری دسترسی به مراقبت های اولیه. سرویس بهداشتی BMC Res. 2009 ، 9 ، 124. [ Google Scholar ] [ CrossRef ] [ PubMed ]
وولی، تی. کریستوبال، اف. سیگا سور، جی. راس، اس. Neusy، AJ; هلیلی، س. ریو، سی. پیامدهای مثبت از آموزش پزشکی پاسخگوی اجتماعی و اجتماعی در دو منطقه فیلیپین. بهداشت از راه دور روستایی 2018 ، 18 ، 1-10. [ Google Scholar ] [ CrossRef ] [ PubMed ]
کامبر، ای جی. براندون، سی. رادبرن، آر. تحلیل فضایی تغییرات دسترسی به سلامت: پیوند دادن جغرافیا، وضعیت اجتماعی-اقتصادی و ادراک دسترسی. بین المللی J. Health Geogr. 2011 ، 10 ، 44. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
الطائر، ع. کلارک، ای. Longenecker، JC; Whitty، CJ دسترسی فیزیکی و استفاده از خدمات بهداشتی در یمن. بین المللی J. Health Geogr. 2010 ، 9 ، 38. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
لو، دبلیو. Wang, F. دسترسی فضایی به مراقبت های اولیه و تعیین منطقه کمبود پزشک: مطالعه موردی در ایلینوی با رویکردهای GIS. Geogr. Inf. سیستم برنامه سلامت 2003 ، 260-278. [ Google Scholar ]
وانگ، ایکس. یانگ، اچ. دوان، ز. Pan، J. دسترسی فضایی به مراقبت های بهداشتی اولیه در چین: مطالعه موردی در استان سیچوان. Soc. علمی پزشکی 2018 ، 209 ، 14-24. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
Pu، Q. یو، ای اچ. Rothstein، DH; قاهره، س. Malemo، L. بهبود دسترسی فضایی به مراقبت های بهداشتی در شمال کیوو، جمهوری دموکراتیک کنگو. Appl. Geogr. 2020 , 121 , 102262. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
دلامتر، PL; مسینا، جی پی؛ شورتریج، AM; Grady، SC اندازه گیری دسترسی جغرافیایی به مراقبت های بهداشتی: روش های شطرنجی و مبتنی بر شبکه. بین المللی J. Health Geogr. 2012 ، 11 ، 15. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
پیترز، دی اچ. گارگ، ا. بلوم، جی. واکر، دی جی؛ بریگر، WR; رحمان، MH فقر و دسترسی به مراقبت های بهداشتی در کشورهای در حال توسعه. ان آکادمی نیویورک علمی 2008 ، 1136 ، 161-171. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
نور، AM; زورواچ، دی. هی، SI; اوچولا، SA; Snow, RW تعریف برابری در دسترسی فیزیکی به خدمات بالینی با استفاده از سیستم های اطلاعات جغرافیایی به عنوان بخشی از برنامه ریزی و نظارت بر مالاریا در کنیا. تروپ پزشکی بین المللی سلامت 2003 ، 8 ، 917-926. [ Google Scholar ] [ CrossRef ] [ PubMed ]
مکلافرتی، اس. ویلیامسون، دی. McGuire، PG شناسایی نقاط داغ جنایت با استفاده از صاف کردن هسته. در تحلیل الگوهای جرم: مرزهای عمل . SAGE Publications, Inc.: Thousand Oaks, CA, USA, 2000; صص 77-86. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
دوس آنجوس لوئیس، آ. Cabral، P. دسترسی جغرافیایی به مراکز مراقبت های بهداشتی اولیه در موزامبیک. بین المللی J. Equity Health 2016 ، 15 ، 173. [ Google Scholar ] [ CrossRef ] [ PubMed ]
ماتون، دی. آپاریسیو، پی. لاشاپل، دسترسی فضایی فرامرزی به مراقبت های بهداشتی در بخش شمال شرقی هائیتی. بین المللی J. Health Geogr. 2018 ، 17 ، 36. [ Google Scholar ] [ CrossRef ] [ PubMed ]
پل، جی. ادواردز، E. در دسترس بودن موقت مراقبت های بهداشتی عمومی در کشورهای در حال توسعه کارائیب: یک روش بهبود یافته حوضه آبریز شناور دو مرحله ای برای تخمین دسترسی مکانی به مراقبت های بهداشتی. بین المللی J. طرح سلامت. مدیریت 2019 ، 34 ، e536–e556. [ Google Scholar ] [ CrossRef ] [ PubMed ]
Verma، VR؛ داش، U. مدل‌سازی دسترسی جغرافیایی و پوشش فضایی شبکه مراقبت‌های بهداشتی عمومی در روستایی و دورافتاده هند. PLoS ONE 2020 , 15 , e0239326. [ Google Scholar ] [ CrossRef ] [ PubMed ]
شیخ، م. مالک، N. توزیع فضایی و دسترسی به بیمارستان های عمومی آموزشی مراقبت های عالی بخش دولتی: داستان دو منطقه خیبر پختونخوا-پیشاور و ابوت آباد. J. Coll. پزشکان سرگ. پاک 2019 ، 29 ، 87–89. [ Google Scholar ] [ CrossRef ] [ PubMed ]
باکار، م. سمت، ن. Yaacob، N. دسترسی فضایی به خدمات مراقبت های بهداشتی در میان کودکان مبتلا به فلج مغزی در جوهور، شبه جزیره مالزی. ژئوسپات. Health 2021 , 16 , 987. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
فرانسن، ک. نویتنز، تی. دی مایر، پ. Deruyter, G. روش حوضه آبریز شناور دو مرحله ای مبتنی بر رفت و آمد برای اندازه گیری دسترسی فضایی مراکز مهدکودک. Health Place 2015 ، 32 ، 65-73. [ Google Scholar ] [ CrossRef ] [ PubMed ]
رادکه، جی. Mu، L. تجزیه فضایی، مدل سازی و نقشه برداری مناطق خدماتی برای پیش بینی دسترسی به برنامه های اجتماعی. Geogr. Inf. علمی 2000 ، 6 ، 105-112. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
لو، دبلیو. Wang, F. Measures of Spatial Accessibility to Health Health in a GIS Environment: Synthesis and a Case Study در منطقه شیکاگو. محیط زیست طرح. B طرح. دس 2003 ، 30 ، 865-884. [ Google Scholar ] [ CrossRef ] [ PubMed ]
ناکامورا، تی. ناکامورا، ا. موکودا، ک. هارادا، م. کوتانی، ک. امتیازات دسترسی بالقوه برای مراقبت های بیمارستانی در یک استان ژاپن: مطالعه زیست محیطی مبتنی بر GIS از روش دو مرحله ای حوضه آبریز شناور و تعداد بیمارستان های محله. سرویس بهداشتی BMC Res. 2017 ، 17 ، 438. [ Google Scholar ] [ CrossRef ] [ PubMed ]
Thind، A.; کروز، AM عوامل تعیین کننده استفاده از خدمات بهداشتی کودکان در فیلیپین. جی تروپ. اطفال 2003 ، 49 ، 269-273. [ Google Scholar ] [ CrossRef ] [ PubMed ]
Dror، DM; سوریانو، ES؛ لورنزو، من؛ سارول، JN; آزکونا، آر اس؛ کورن، آر. شواهد مبتنی بر فیلد از افزایش استفاده از مراقبت های بهداشتی در میان افراد بیمه شده توسط واحدهای بیمه سلامت خرد در فیلیپین. سیاست سلامت 2005 ، 73 ، 263-271. [ Google Scholar ] [ CrossRef ] [ PubMed ]
Quimbo، SA; پی بادی، جی دبلیو. شیمخدا، ر. فلورنتینو، جی. سولون، او. شواهدی از ارتباط علی بین نتایج سلامت، پوشش بیمه، و سیاستی برای گسترش دسترسی: داده‌های تجربی از کودکان در فیلیپین. اقتصاد سلامت 2011 ، 20 ، 620-630. [ Google Scholar ] [ CrossRef ] [ PubMed ]
گودا، اچ. هاج، ا. Bermejo, R., III; زک، دبلیو. Jimenez-Soto، E. تأثیر بیمه مراقبت های بهداشتی بر استفاده از زایمان مبتنی بر تسهیلات برای زایمان در فیلیپین. PLoS ONE 2016 , 11 , e0167268. [ Google Scholar ] [ CrossRef ] [ PubMed ]
باندی، JN; Thind، A.; کوال، جی جی. Speechley، KN شناسایی عوامل تعیین کننده ایمن سازی دوران کودکی در فیلیپین. واکسن 2009 ، 27 ، 169-175. [ Google Scholar ] [ CrossRef ] [ PubMed ]
هیگوچی، ام. دسترسی به مراقبت و داروهای دیابت در فیلیپین. آسیا پک J. بهداشت عمومی 2010 ، 22 ، 96S-102S. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
کیم، SA; Capeding، MRZ؛ کیلگور، عوامل پلی اتیلن موثر بر استفاده از مراقبت های بهداشتی در بین کودکان مبتلا به ذات الریه در شهر مونتینلوپا، فیلیپین. آسیای جنوب شرقی جی تروپ. پزشکی بهداشت عمومی 2014 ، 45 ، 727-735. [ Google Scholar ]
Salvacion، A. بررسی عوامل تعیین کننده سوء تغذیه کودکان در جزیره Marinduque، فیلیپین. هوم Ecol. 2017 ، 45 ، 853-863. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
Salvacion، الگوی فضایی AR و عوامل تعیین کننده فقر سطح روستا در جزیره ماریندوک، فیلیپین. GeoJournal 2020 , 85 , 257–267. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
لوترو، دی اس؛ Cerilo، GEA؛ Eustaquio، AM; بوهات، CAH; نازارنو، AO; نازارنو، آل. Salvacion، AR برنامه ریزی مسیر بهینه برای تورهای روزانه در Marinduque، فیلیپین. تف کردن Inf. Res. 2022 ، 30 ، 205-214. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
Salvacion، A. نقشه برداری محدودیت های زمین برای برنامه ریزی کاربری اراضی کشاورزی با استفاده از رویکرد منطق فازی: مطالعه موردی برای جزیره Marinduque، فیلیپین. جئوژورنال 2021 ، 86 ، 915–925. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
ریس، سی. با توجه به، E. مبارزه با فقر با حقایق سیستم های نظارتی مبتنی بر جامعه ; مرکز تحقیقات توسعه بین المللی: اتاوا، ON، کانادا، 2009. [ Google Scholar ]
ریس، سی. منداپ، ع. کویلیتیس، جی. کالوبایان، اس. نابیونگ، جی. آدودار، ر. بیناس، وی. باکاد، ای. Moreto, J. The Many Faces of Poverty: Volume 8. Technical Report; دانشگاه De La Salle: مانیل، فیلیپین، 2017. [ Google Scholar ]
دوران فرناندز، آر. سانتوس، جی. جاذبه، مسافت، و جریان ترافیک در مکزیک. Res. ترانسپ اقتصاد 2014 ، 46 ، 30-35. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
وو، جی. کای، ز. لی، اچ. دسترسی به امکانات پزشکی در حالت های ترافیکی چندگانه: مطالعه در گوانگژو، چین. پیچیدگی 2020 ، 2020 ، e8819836. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
ژوگه، سی. شائو، سی. لی، ایکس. رفتار انتخابی یو، ام. مسافرتی از زمان سفر و حالت سفر. J. Transp. سیستم مهندس Inf. تکنولوژی 2012 ، 12 ، 126-131. [ Google Scholar ]
وانگ، اف. Xu, Y. برآورد ماتریس زمان سفر O-D توسط Google Maps API: پیاده سازی، مزایا، و مفاهیم. ان GIS 2011 ، 17 ، 199-209. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
واینهولد، آی. گورتنر، اس. درک کمبود مراقبت های بهداشتی کافی در مناطق روستایی. سیاست سلامت 2014 ، 118 ، 201-214. [ Google Scholar ] [ CrossRef ] [ PubMed ]
گائو، اف. جافرلوت، م. Deguen، S. اندازه‌گیری دسترسی فضایی بیمارستان با استفاده از روش دو مرحله‌ای افزایش یافته حوزه آبریز شناور برای ارزیابی تأثیر دسترسی فضایی به بیمارستان و مراقبت‌های غیربیمارستانی بر طول مدت اقامت در بیمارستان. سرویس بهداشتی BMC Res. 2021 ، 21 ، 1078. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
Rukmana، D. جمعیت آسیب پذیر. در دایره المعارف تحقیق کیفیت زندگی و رفاه ; Michalos، AC، Ed. Springer: Dordrecht، هلند، 2014; صفحات 6989–6992. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]

شکل 1. نقشه امکانات بهداشتی و درمانی و شبکه راه در استان ماریندوکه. توجه داشته باشید که خطوط سیاه ضخیم تر در نقشه نشان دهنده مرز شهرداری است، در حالی که خطوط سیاه خاکستری مرز روستا هستند.

شکل 2. نقشه توزیع جمعیت گروه های مختلف جمعیتی در استان ماریندوکی: ( الف ) جمعیت عمومی. ب ) فرزندان؛ ج ) زنان؛ و ( د ) افراد مسن.

شکل 3. نمودار پراکندگی بین اندازه گیری فاصله ایجاد شده با استفاده از نقشه های گوگل و QGIS.

شکل 4. نقشه باقیمانده بین نقشه های گوگل و اندازه گیری فاصله ایجاد شده توسط QGIS.

شکل 5. حداقل فاصله روستایی تا نزدیکترین مرکز مراقبت های بهداشتی در ماریندوکو، فیلیپین.

شکل 6. نقشه فاصله زمانی سفر تا نزدیکترین مرکز مراقبت های بهداشتی در حالت های مختلف حمل و نقل: ( الف ) سه چرخه. ( ب ) جیپنی؛ و ( ج ) ماشین شخصی.

شکل 7. نمرات دسترسی گروه های مختلف جمعیتی در استان ماریندوکی: ( الف ) جمعیت عمومی. ب ) فرزندان؛ ج ) زنان؛ و ( د ) افراد مسن.

مقالات داخلی و بین المللی

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.

مشاورین هوش پیروزی

کلید واژه ها:

1. مقدمه