تاثيراتي که عوامل زنده و غيرزنده بر حوزه هاي آبخيز در شرايط طبيعي مي گذارند، باعث ايجاد تغييرات مثبت و منفي زيادي در آن مي گردند. زمين لغزش ها که عامل فيزيکي است، يکي از تبعات منفي در اين حوزه ها محسوب مي شوند. از جمله مناطق مستعد در بروز اين عامل طبيعي، حوزه آبخيز ماسوله در شمال کشور است. به منظور پهنه بندي خطر زمين لغزش از روش دمپستر- شيفر بر اساس 14 عامل موثر که شامل زمين شناسي، شيب، جهت شيب، ارتفاع، فاصله از گسل، فاصله از جاده، فاصله از رودخانه، فاصله از آغل دام، شاخص قدرت رودخانه، شاخص ترکيب توپوگرافي، وضعيت مرتع، بافت خاک، بارندگي و کاربري اراضي است. نتايج نشان داد، عوامل سازند زمين شناسي و فاصله از آغل نقش مهمي در ايجاد خطر زمين لغزش منطقه داشته اند. چراي بيش از حد، خارج از فصل، زودتر از موعد، خروج ديرهنگام دام و نيز دام مازاد از عوامل زنده مستقيم تاثيرگذار بر وضعيت پوشش گياهي، نقش توامان ايجاد خطر زمين لغزش را داشته اند. هم چنين يافته ها نشان مي دهد ارتباط تنگاتنگي بين وقوع زمين لغزش ها و ميزان بارندگي وجود دارد. از طرفي، در نقاطي از منطقه مورد مطالعه که سطح خاک لخت، شدت دام گذاري بالا و ميزان بارندگي نيز حداکثر بوده است، زمين لغزش هاي متعددي به وقوع پيوسته است. نتايج ارزيابي مدل دمپستر- شيفر با استفاده از روش ROC دقت بالايي را براي تحليل خطر زمين لغزش در منطقه مورد مطالعه نشان داد. لذا توجه به عوامل موثر بر خطر زمين لغزش و آگاهي از وضعيت آن در هر منطقه، ابزاري اثرگذار بر مديريت جامع حوزه هاي آبخيز مي تواند نقش مهمي ايفا نمايد.
برای دانلود این مقاله به لینک زیر مراجعه کنید.
https://www.sid.ir/fa/journal/ViewPaper.aspx?ID=269221
آموزش کاربردی GIS وRS
همراه با فیلم و کتاب
همراه با پروژه های کاربردی
مدرس:
دکتر سعید جوی زاده
تلفن ثبت نام:
09382252774
آدرس وب سایت:
بدون دیدگاه