موجودی‌های مربوط به تغییرات کاربری/پوشش زمین با اهمیت فزاینده‌ای در بخش‌های مختلف مانند کشاورزی، شهرک‌سازی، مطالعات محیطی و برنامه‌ریزی شهری ارزیابی می‌شوند. این تحقیق به منظور تجزیه و تحلیل تغییرات کاربری اراضی شهری/پوشش لافیا برای سالهای 1986، 2000 و 2014 انجام شد. داده‌های سنجش از راه دور از Landsat TM و Nigeria Sat 8 با استفاده از تکنیک GIS طبقه‌بندی شدند که شش دسته کاربری زمین/ پوشش از جمله: سطوح لخت، مناطق ساخته شده، زمین های زیر کشت، رخنمون های سنگی، پوشش گیاهی و تالاب ها شناسایی شد. همچنین از داده های جمعیتی منطقه مورد مطالعه برای سال های 1986، 2000 و 2014 برای مقایسه رابطه بین رشد جمعیت و تغییرات کاربری/پوشش در منطقه مورد مطالعه با استفاده از آمار توصیفی استفاده شد. نتیجه افزایش مناطق ساخته شده را از 1 نشان داد. 56% تا 15% بین سالهای 1986 و 2014 در حالی که پوشش گیاهی کاهش نشان داد: از 25% در سال 1986 به 12% در سال 2014. اراضی زیر کشت از 56% در سال 1986 به 67% در سال 2014 افزایش یافت. سایر طبقات مانند: سطوح لخت کاهش یافتند. به نظر می رسد تالاب ها و رخنمون های سنگی دارای نوسان هستند. بنابراین نتایج به دست آمده از تجزیه و تحلیل ها نشان دهنده تغییر کلی در پوشش زمین برای دوره های مورد مطالعه است. این مطالعه توصیه می کند که: نیاز به نظارت بر تغییرات رخ داده در کاربری اراضی وجود دارد تا بتوان برنامه ریزی مناسب و مدیریت موثر منابع زمین را به صورت پایدار انجام داد. بنابراین نتایج به دست آمده از تجزیه و تحلیل ها نشان دهنده تغییر کلی در پوشش زمین برای دوره های مورد مطالعه است. این مطالعه توصیه می کند که: نیاز به نظارت بر تغییرات رخ داده در کاربری اراضی وجود دارد تا بتوان برنامه ریزی مناسب و مدیریت موثر منابع زمین را به صورت پایدار انجام داد. بنابراین نتایج به دست آمده از تجزیه و تحلیل ها نشان دهنده تغییر کلی در پوشش زمین برای دوره های مورد مطالعه است. این مطالعه توصیه می کند که: نیاز به نظارت بر تغییرات رخ داده در کاربری اراضی وجود دارد تا بتوان برنامه ریزی مناسب و مدیریت موثر منابع زمین را به صورت پایدار انجام داد.
کلید واژه ها
کاربری/پوشش زمین ، تغییرات ، پایداری ، توسعه ، کاربرد GIS
1. مقدمه
انسان ها از طریق فعالیت هایی مانند پاکسازی جنگل ها برای کشت محصولات کشاورزی، جاده سازی و چرا، بسیاری از پوشش گیاهی طبیعی جهان را تغییر داده اند (گیری، 2001) [ 1 ]. نتیجه این است که پوشش گیاهی که امروزه می بینیم شباهت چندانی به پوشش اولیه سال ها پیش در جاها ندارد. از این رو این مکان ها پوشش گیاهی طبیعی کمی دارند.
مدیریت مؤثر منابع جنگلی و زمینی مستلزم درک الگوها و فرآیندهای کاربری اراضی و تغییر پوشش زمین و پیامدهای مؤثر بر تصمیم مدیریتی خاص است. نظارت و ارزیابی داده‌های اساسی را فراهم می‌کند که اثربخشی را می‌توان تعیین کرد و با آن می‌توان یک برنامه را اصلاح کرد تا مؤلفه‌های موفق را تقویت کرده و فرآیندهایی را که موفق نبودند اصلاح کرد.
انسان محیط طبیعی خود را به گونه ای تغییر داده است که برای خود مناسب باشد، تا آن را برای بقا راحت تر کند. این تغییر در محیط بر ساختار و عملکرد اکوسیستم تأثیر گذاشته است. بیش از نیمی از ساکنان زمین در مناطق شهری ساکن هستند و این تعداد در سطح جهانی در حال افزایش است (مارتین، 2007) [ 2 ]. اکثر شهرهای بزرگ (مناطق شهری) در کشورهای در حال توسعه با مشکلات فزاینده گسترش شهری، از بین رفتن پوشش گیاهی طبیعی و کاهش نتایج حیات وحش از جمله دیگر مواجه هستند.
تغییر کاربری زمین و پوشش زمین (LULCC)، همچنین به عنوان تغییر زمین شناخته می شود، یک اصطلاح کلی برای تغییر سطح زمین توسط انسان است (الیس، 2011) [ 3 ]. اکنون دانشمندان و عموم مردم می‌دانند که تغییرات معاصر در بسیاری از حوزه‌های زیست کره عمدتاً محصول فعالیت‌های انسانی است (Meyer and Tuner, 1994). برخی از این فعالیت ها به دلیل اعمال مدیریتی خاص و بقیه به دلیل نیروهای اجتماعی، سیاسی و اقتصادی است که کاربری زمین را کنترل می کنند (Medley et al., 1995) [ 4 ].
مایر و ترنر (1992) [ 5] اظهار داشت که تغییرات کاربری زمین و پوشش زمین بر سیستم های جهانی (به عنوان مثال جو، آب و هوا، سطح جنگل و دریا) تأثیر می گذارد و در مکان های محلی که در آن رخ می دهد تأثیر قابل توجهی دارد. برنامه بین المللی ژئوسفر-زیست کره (IGBP) و برنامه بین المللی ابعاد انسانی (IHDP) به دلیل تأثیرات زیاد آنها در گرمایش جهانی، از دست دادن تنوع زیستی و تأثیر بر زندگی انسان، یک برنامه مطالعاتی بین المللی مشترک (LUCC) را آغاز کردند. مطالعه کاربری زمین و تغییر پوشش زمین اساساً تحلیل رابطه بین مردم و زمین است. این شامل سؤالاتی در مورد چرایی است. چه زمانی، چگونه و کجا تغییر کاربری زمین رخ می دهد؟ تغییر کاربری اراضی همیشه ناشی از عوامل متقابل متعدد است. با این حال، ترکیب نیروهای محرک تغییر کاربری زمین در زمان و مکان با توجه به شرایط خاص انسانی-محیطی متفاوت است. تغییر کاربری زمین مستلزم درک نحوه تصمیم گیری مردم در مورد استفاده از زمین و نحوه تعامل عوامل مختلف در زمینه های خاص برای تأثیرگذاری بر تصمیم گیری در مورد استفاده از زمین است. تصمیم گیری تحت تأثیر عواملی در مقیاس محلی، منطقه ای یا جهانی است (وربورگ و همکاران، 2012).6 ].
در طول دهه های گذشته، افزایش آگاهی جهانی در مورد تأثیر پویایی کاربری/پوشش زمین و مطالعات بر روی تحلیل تغییر پوشش کاربری اراضی (Ademiluyi, 2013) [ 7 ] وجود داشته است. با این حال، سطح کمی از توجه تحقیقاتی در مورد مطالعات پوشش زمین کاربری اراضی در اکثر مناطق شمال مرکزی نیجریه به ویژه در ایالت ناساراوا و کشور به طور کلی وجود دارد. همچنین، بسیاری از مطالعات معدود انجام شده در مورد تجزیه و تحلیل پوشش اراضی و تشخیص تغییر کاربری اراضی بر رویکرد یک عاملی تکیه دارند و به جای تفسیر و تحلیل تصویر دیجیتال مدرن که نتایج بهتری را تولید می کند، به روش آنالوگ بستگی دارد (Li، و همکاران .، 2013) [ 8]. در مقابل استفاده از تفسیر تصویر دیجیتال مدرن و رویکرد چندعاملی است که این تحقیق سعی دارد با استفاده از تکنیک‌های سنجش از دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) تغییر کاربری کاربری اراضی در لافیا را تحلیل کند.
هدف این مطالعه تجزیه و تحلیل تغییر کاربری زمین شهری لافیا، ایالت ناساراوا با استفاده از تکنیک‌های سنجش از دور و GIS برای توسعه پایدار است. برای دستیابی به این هدف، نقشه‌های LULC منطقه برای دوره‌های 1986، 2000 و 2014 برای بررسی تغییرات احتمالی در انواع مختلف LULC، و همچنین ارزیابی روند، نرخ و بزرگی تغییرات مشاهده شده از سال 1986 تا 2014 تولید شد.
2. مواد و روش ها
منطقه مورد مطالعه بین عرض جغرافیایی 8˚20′ شمالی – 8˚38′ شمالی و بین طول جغرافیایی 6˚34’E – 7˚30′ شرقی واقع شده است. این منطقه با ناساراوا اگون و منطقه حکومت محلی وامبا (LGA) در شمال، منطقه حکومت محلی اوبی (LGA) در جنوب شرقی، منطقه حکومت محلی دوما (LGA) در جنوب غربی، منطقه حکومت محلی کوکونا (LGA) مرز مشترک دارد. در غرب و ایالت فلات در شرق به ترتیب ( شکل 1 ). آب و هوای نشان‌داده‌شده در منطقه مورد مطالعه هیچ تفاوتی با آنچه در سایر بخش‌های ایالت ناساراوا تجربه شده است، نشان نمی‌دهد، که با آب و هوای نیمه مرطوب با دو فصل متمایز مشخص می‌شود. فصل خشک و بارانی (Akwa et al., 2005) [ 9 ]. بر اساس گزارش کمیسیون ملی جمعیت لافیا (2006) منطقه مورد مطالعه 330712 نفر جمعیت دارد [ 10 ]]. این منطقه در منطقه ساوانای گینه قرار دارد که با درختان و علف های پراکنده مشخص می شود. زمین‌شناسی شامل تشکیل مجتمع زیرزمینی شمال نیجریه مرکزی با زمین‌های کم ارتفاع موج‌دار و شبکه‌ای از تپه‌های توسعه‌یافته بر روی گرانیت‌ها، سنگ‌های مگنتیت است که تصور می‌شود ماهیت پلوتونیکی دارند اما بعداً توسط فرآیندهای ژئومورفیک در معرض سطح قرار گرفتند.
2.1. مواد و روش ها
سه مجموعه از تصاویر ماهواره ای از منطقه دولت محلی لافیا برای سال های 1986، 2000 و 2014 با نوارهای سبز، قرمز و نزدیک مادون قرمز برای این مطالعه استفاده شد. 1986 (Enhanced Thematic Mapper (ETM)). تصویر 2000 نیز از زمین Sat-5 و 2014 از نیجریه Sat 8 OLI ( جدول 1 ) است. این تصاویر در طبقه بندی کاربری زمین/پوشش زمین منطقه دولت محلی لافیا استفاده شده است.
ILLIWIS 3.3، ERDAS IMAGINE 9.2، ArcGIS 10.1، MS Excel، Microsoft Office برای استخراج و طبقه بندی کاربری و پوشش اراضی منطقه مورد مطالعه استفاده شد. نتایج در جداول، شکل ها خلاصه شد و با استفاده از آمار توصیفی مورد بحث قرار گرفت.
طبقات پوشش زمین بر اساس سیستم طبقه بندی سطح 1 اندرسون تعریف شد (Ernest E Hardy, John Roach, Richard E. Geological Survey Professional paper 1964, United States Printing Office, Washington 1976 and Anderson et al., 1976) [ 11 ]. پس از اینکه تصاویر ارجاع جغرافیایی و هندسی شدند
شکل 1 . منطقه مورد مطالعه. منبع: NASRDA، 2015 و کار تمرین میدانی، 2015.
اصلاح شد. برش تصویر با استفاده از ابزار تحلیل فضایی بر روی یک صحنه فرعی از تصویر کامل بر اساس کادری که منطقه مورد مطالعه را پوشش می‌دهد، انجام شد. این وظایف پیش پردازش اجازه صادرات تصاویر ماهواره ای به ArcGIS و ERDAS را برای طبقه بندی و استخراج اطلاعات پوشش زمین می داد. طبقه بندی نظارت شده بر روی همان تصاویر، با نمونه های آموزشی تصادفی با استفاده از دیجیتال سازی روی صفحه از منوی استاندارد نرم افزار انجام شد. طبقه بندی و شناسایی انواع پوشش زمین انجام شد. تصاویر 1986، 2000 و 2014 ابزاری برای تعیین LULC در دسته‌ها ارائه کردند. منطقه ساخته شده، سطوح لخت، زمین های زیر کشت، رخنمون های سنگی، پوشش گیاهی و تالاب ها.
پوشش منطقه برای هر نوع کاربری/پوشش زمین برای سالهای تحت پوشش این مطالعه محاسبه شد. این کار برای تهیه جدولی انجام شد که مساحت را بر حسب کیلومتر مربع و درصد تغییر را برای سالهای 1986، 2000 و 2014 نشان می‌داد.
درصد تغییرات با تقسیم تغییرات مشاهده شده بر مجموع تغییرات ضرب در 100 محاسبه شد.
درصد تغییر =تغییر مشاهده شده × 100مجموع تغییراتpercentage change=observed change×100Sum of change
2.2. محاسبه بزرگی و درصد نرخ تغییر
محاسبه بزرگی تغییر از تفریق تغییرات مشاهده شده هر دوره (کاربری زمین و پوشش زمین در کیلومتر مربع ) سال های اخیر به سال های اخیر به دست آمده است.
محاسبه روندها، یعنی درصد تغییر هر یک از انواع کاربری ها، با کسر درصد کاربری/پوشش سال اخیر بر کاربری و پوشش اراضی سال قبل.
3. نتایج و بحث
نتایج کاربری و پوشش اراضی منطقه مورد مطالعه در جدول 2 و جدول 3 و شکل 2 و شکل 3 ارائه شده است.
بحث در مورد نتایج تحلیل کاربری و تغییرات پوشش زمین
نتایج تحلیل نشان داد که تغییرات زیادی در کاربری و پوشش اراضی منطقه مورد مطالعه طی 28 سال (1393-1365) رخ داده است. این نشان می دهد که تغییرات قابل توجهی در برخی از کاربری ها و پوشش های زمین وجود دارد. همچنین نشان می دهد که درصد تغییرات در برخی از مقوله های کاربری و پوشش اراضی مانند ساخته شده است.
شکل 2 . توزیع مقایسه ای کاربری و پوشش اراضی منطقه مورد مطالعه برای سال های 1986، 2000 و 2014. منبع: NASRDA. ابوجا و تمرین میدانی، 2015.
سطح و زمین های زیر کشت افزایش یافته است، در حالی که رخنمون سنگ نشان دهنده کاهش در دوره اولیه و افزایش در سال های اخیر است. سایر موارد مانند پوشش گیاهی و سطوح لخت در طول سالها کاهش یافته اند ( جدول 2
شکل 3 . داده های جمعیتی منطقه مورد مطالعه. منبع: کمیسیون ملی جمعیت، لافیا و تمرین میدانی، 2015.
و شکل 2 ) اراضی زیر کشت در سال 1986 56 درصد از کل مساحت زمین را به خود اختصاص داده است، در سال 2000 به 64 درصد افزایش یافته و در سال 2014 به 67 درصد افزایش یافته است . 2 در سال 2000 و افزایش اندکی به 1850.29 کیلومتر مربع از کل مساحت زمین در سال 2014 ( جدول 2)). این نتیجه نشان می‌دهد که عمده‌ترین فعالیت منطقه مورد مطالعه کشاورزی است و افزایش فعالیت‌های کشاورزی ممکن است به دلیل افزایش جمعیت باشد که منجر به تقاضا برای محصولات کشاورزی برای اهداف معیشتی و تجاری شده است. به عنوان مثال برخی از جوامع در مناطقی مانند; Akurba، Shabu، Ombi 1 و 2، در ناحیه شمالی منطقه و Tudun Kauri، ناحیه جنوبی در میان دیگران؛ بیشتر به فعالیت های کشاورزی می پردازند. بانکی (2009) [ 12 ] تحقیقات مشابهی را در Akwanga، در ایالت Nasarawa انجام داد. و متوجه شدند که جمعیت عامل اصلی افزایش نرخ کشت در منطقه است.
1) پوشش گیاهی
پوشش گیاهی شامل تمامی مناطق جنگلی و مراتع می باشد. نتیجه تجزیه و تحلیل نشان می دهد که در سال 1986، پوشش گیاهی حدود 25 درصد از کل مساحت را تشکیل می داد، اما در سال 2000 به 18.21 درصد و در سال 2014 به 12 درصد کاهش یافت ( جدول 2 و شکل 2 ). با این حال، دلیل این کاهش در نتیجه افزایش جمعیت است که منجر به تجاوز به مناطق جنگلی برای سوخت خانگی، پاکسازی علفزار برای کشاورزی و ساختمان شده است. در نتیجه باعث تغییر گسترده پوشش گیاهی طبیعی می شود. در همین راستا، جاتاو (2012) [ 13] مطالعه ای بر روی تجزیه و تحلیل جغرافیایی تغییر کاربری اراضی شهری در کلانشهر جوس انجام داد و متوجه شد که کاهش یا تغییر پوشش گیاهی در منطقه ناشی از جابجایی گسترده مردم از مناطق روستایی برای یافتن معیشت بهتری است که تصور می شود در دسترس باشد. در مناطق شهری همچنین، (Chukwunonson 2012) [ 14 ] تحقیق مشابهی را در Bauchi در مورد تأثیر کاربری زمین و تغییر پوشش زمین در پارک ذخیره بازی یانکاری انجام داد. او کشف کرد که فعالیت های کشاورزی باعث کاهش سریع پوشش گیاهی در منطقه شده است.
2) تالاب ها
از جدول 2 . تالاب‌هایی که شامل تمام آب‌های سطحی مانند برکه‌ها، نهرها، رودخانه‌ها، مرداب‌ها و دریاچه‌ها می‌شوند، بین سالهای 1986 و 2000 از 209.88 کیلومتر مربع به 290.80 کیلومتر مربع افزایش یافت . این تغییر ممکن است در نتیجه تغییر شرایط آب و هوایی باشد (NIMET، 2015) [ 15 ]. می توان استنباط کرد که بیشتر مناطق پرآب که آب های سطحی را تشکیل می دهند ظاهر شده اند و نهرهای کوچک همچنان آب را در خود نگه می دارند، اندازه رودخانه ها و نهرها ممکن است افزایش یافته باشد، این می تواند منجر به تالاب های بیشتری شود، اما وضعیت بین سال های 2000 و 2000 تغییر کرد. 2014. کاهش تالاب از 290.80 کیلومتر مربع به 80.09 کیلومتر مربع، ممکن است به تغییرات آب و هوایی و همچنین در نتیجه افزایش جمعیت در منطقه نسبت داده شود. بخش اعظم این تالاب در حال تبدیل به زمین های زیر کشت است. به عنوان مثال بسیاری از مش; و مناطق پرآب برای کشت برنج، نیشکر، سبزیجات و میوه هایی مانند خربزه، در کیلیما، اومبی اول و دوم، شابو، آکوربا و سایر بخش های منطقه مورد مطالعه استفاده می شود.
3) رخنمون سنگ
این شامل تمام مناطق تپه ای و صخره ای است و شامل انواع مختلف سنگ های موجود در منطقه است. نتایج نشان می‌دهد که رخنمون‌های سنگ شاهد کاهش و سپس افزایش طی سالهای تحت این مطالعه بوده است، از 09/175 کیلومتر مربع در سال 1986 به 09/1 کیلومتر مربع .در سال 2000، 6.34٪ در مقابل 1.9٪ از کل مساحت زمین است. دلایل کاهش را ممکن است به دلیل (استخراج) مردم ساکن در منطقه برای مقاصد اقتصادی و صنعتی نسبت دهند. در واقع، در برخی از نقاط در منطقه مورد مطالعه، مردم بر روی صخره ها می سازند. این نیز ممکن است به کاهش کمک کند. با این حال، رخنمون سنگ از 1.090٪ در سال 2000 به 2.87٪ در سال 2014 افزایش یافته است. همچنین کاهش و کاهش پوشش های گیاهی منطقه در این مدت در نتیجه فعالیت های انسانی ممکن است منجر به قرار گرفتن بیشتر سنگ ها در منطقه مورد مطالعه شود.
4) سطوح لخت
سطوح برهنه عبارتند از: جاده های بدون سنگ (مسیرهای پیاده) و زمین های بایر. بر اساس جدول 2 ، نتایج نشان می دهد که سطوح برهنه در سال 1986 3.5 درصد بوده است، در حالی که در سال 2000 به 1.37 درصد کاهش یافته و در سال 2014 به 0.23 درصد کاهش یافته است. یعنی این سطوح در منطقه از 96.66 کیلومتر مربع به 1.45 کیلومتر کاهش یافته است. 2. دلیل تغییر این است که؛ زمین های بایر به سکونتگاه ها و مکان هایی تبدیل شده اند که مناطق ساخته شده در آنها افزایش یافته است. به عنوان مثال، Ombi I، II، Shabu، BukanSidi که در آن دانشکده کشاورزی و Nasarawa State Polytechnic Lafia واقع شده اند، از نظر ظاهری افزایش یافته است. بسیاری از مناطق باز به دلیل تعداد دانش‌آموزان در مؤسسات به خانه‌هایی برای اقامت تبدیل شده‌اند، و همچنین برای اهداف تجاری، همراه با پایتخت ایالت، لافیا همچنان پیشرفت‌های بسیاری را ثبت می‌کند که منجر به تبدیل سطوح لخت برای زیرساخت‌های اداری و سایر زیرساخت‌ها شد. توسعه.
5) مناطق ساخته شده
مناطق ساخته شده به طور قابل توجهی در طول سال های این مطالعه افزایش یافت، از 43.08 کیلومتر مربع در سال 1986 به 132.56 کیلومتر مربع در سال 2000 و به 414.25 کیلومتر مربع در سال 2014 افزایش یافت که به ترتیب نشان دهنده 1.56٪، 4.8٪ و 15٪ بود ( شکل 2 ، شکل 2). 2 و شکل 3 ). این تغییر به افزایش جمعیت نسبت داده می شود که باعث تقاضای زیاد برای سرپناه، فعالیت های تجاری و امکانات اولیه شده است. Arulbalaji and Gurugnanam (2014) [ 16]، همچنین مطالعه ای را در زمینه علوم زمین فضایی برای 16 سال تغییر در ارزیابی عملکرد زمین/پوشش زمین در اطراف منطقه سالم، جنوب هند (1992-2008) انجام داد. آنها جمعیت انسانی و فعالیت های انسانی را به عنوان عوامل اصلی افزایش زمین های ساخته شده شناسایی کردند. پوشش گیاهی در لافیا در نتیجه مناطق ساخته شده تقریباً از بین رفته است. به عنوان مثال پلی تکنیک ایالتی ناساراوا، کالج کشاورزی لافیا، دانشگاه ایالتی ناساراوا، کفی (پردیس دانشکده کشاورزی)، پردیس دانشگاه آزاد ملی لافیا، دانشگاه فدرال، لافیا و دانشکده پرستاری پردیس های لافیا که در شمال، جنوب و شرق واقع شده اند. بخشی از منطقه (لافیا)، موسسات آموزش عالی واقع در منطقه نیز به دلیل تقاضای زیاد دانشجویان برای اسکان، مناطق ساخته شده را افزایش داده اند. بنابراین مالکان زمین‌های خود را برای مقاصد مسکونی و تجاری تبدیل می‌کنند که منجر به ایجاد سطح برهنه‌تر و سطح پوشش گیاهی به منطقه مسکونی می‌شود. به عنوان مثال، زمین های واقع در نزدیکی این موسسات عالی مختلف عبارتند از: مناطق Ombi 1 و 2، Bukan Sidi، Millionaires Quarters، Mararaba Lafia، Tudun Gwandara به شهرک تبدیل شدند.
همچنین فعالیت های انسانی در این منطقه، محیط را به گونه ای تغییر داده است تا با نیازهای انسان مطابقت داشته باشد. دلیل دیگر بحرانی است که در شمال کشور رخ داده است، جایی که بسیاری از مردم برای اسکان به شهر لافیا راه پیدا می کنند. مجدداً به دلیل بحران در بخش جنوبی ایالت نیز ممکن است یک عامل کششی برای مردم برای به دست آوردن زمین برای ساخت در لافیا، پایتخت ایالت باشد. جاده های بدون سنگ – تعریض شده و به جاده های شهری اصلی تبدیل شده اند، همراه با ساخت و ساز جدید بدون شک گسترش مناطق ساخته شده را به سطوح خالی افزایش داده است.
جدول 3 روند، میزان و میزان تغییر کاربری و پوشش اراضی منطقه مورد مطالعه را برای سه سال 1986، 2000 و 2014 نشان می دهد. برخی از طبقات افزایش و برخی دیگر در طول سال های تحت پوشش این مطالعه کاهش می یابد. منطقه ساخته شده دارای بزرگی تغییر 89.5+ کیلومتر مربع ، با نرخ تغییر +3.24٪ بین سالهای 1986-2000 است، در حالی که پوشش گیاهی به ترتیب 187.5- کیلومتر مربع به عنوان بزرگی تغییر با نرخ تغییر 6.7-٪ دارد. اراضی زیر کشت برای بزرگی تغییر و نرخ تغییر +8 درصد بین سالهای 1986 و 2000 به 9/220+ کیلومتر مربع اختصاص دارد . موارد دیگر مانند رخنمون سنگ و رکوردهای سطح برهنه -145 کیلومتر مربع، 58.82 – کیلومتر مربع در بزرگی و -5.25٪، -2.13٪ به عنوان نرخ تغییرات آنها به ترتیب.
از این رو؛ روند تغییر بین سال های 2000 تا 2014 به گونه ای است که مساحت ساخته شده دارای قدر 281.6+ کیلومتر مربع با نرخ تغییر +10.2 درصد است. پوشش گیاهی برای -171.5 کیلومتر مربع به عنوان بزرگی و -6.21٪ از نرخ تغییر بین سال های 2000 و 2014 اختصاص داده است. قدر زمین کشت +82.8 کیلومتر مربع با نرخ تغییر +3٪ بود. قدر تالاب 210.7- 1km2 ، با نرخ تغییر -7.63٪ بین 2000-2014 بود. قدر رخنمون سنگ ها و سطوح لخت +49 کیلومتر مربع و -31.48 کیلومتر مربع با نرخ تغییر +1.78٪ و -1.14٪ در این دوره (2000 و 2014) بود.
از نتیجه نرخ روند و بزرگی تغییر کاربری و پوشش اراضی منطقه مورد مطالعه، این نشان می‌دهد که مناطق ساخته‌شده در سطح لخت و کشت نیز برای تالاب‌ها و پوشش‌های گیاهی و رخنمون سنگ در نظر گرفته می‌شود. از دست دادن زمین های ساخته شده و یا زراعت و سود حاصل از زمین های زیر کشت در این دوره ها. بنابراین اگر مناطق ساخته شده این بزرگی و سرعت را حفظ کنند، مفهوم آن این است که منطقه کاهش زیادی از پوشش گیاهی در منطقه را تجربه خواهد کرد. اگر پوشش گیاهی با این نرخ‌های موجود در این مطالعه به کاهش ادامه دهد، در آینده نزدیک دیگر پوشش گیاهی در منطقه وجود نخواهد داشت که منجر به تغییر عناصر آب‌وهوایی یا اقلیم می‌شود و باعث افزایش جزیره گرمایی شهری می‌شود یا منطقه تجربه خواهد کرد. گرمای بیش از حد. نرخ کاهش تالاب بسیار زیاد است، به عنوان مثال بین سالهای 2000 و 2014، 7.63- بود، اگر این روند ادامه یابد، منطقه ممکن است به دلیل کاهش سیستم‌های هیدرولوژیکی با مشکل کمبود آب مواجه شود یا با چالش مواجه شود. بنابراین برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار برای توسعه و نسل های آینده؛ عناصر محیطی مانند پوشش گیاهی و تالاب باید کنترل شوند و به حفظ پایداری اکوسیستم طبیعی کمک کنند.
4. نتیجه گیری و پیشنهادات
این مطالعه به منظور دیکته کردن تغییرات کاربری زمین شهری و تغییر پوشش زمین برای منطقه لافیا در ایالت ناساراوا در یک دوره زمانی 28 ساله (1986-2014)، تعیین مناطق هر کاربری تعیین شد و درصد تغییرات تعیین شد. مورد بررسی قرار گرفت. نظارت بر رشد سریع شهری در این دنیای مدرنی که ما در آن زندگی می کنیم ضروری است. این امر به ما کمک می کند تا تغییراتی را که در محیط طبیعی ما رخ داده است نظارت کنیم و از این طریق تغییرات لازم را برای جلوگیری از آسیب بیشتر به محیط زیست انجام دهیم. افزایش جمعیت به دلیل فعالیت‌های آن بیش از آنکه فایده ای داشته باشد به محیط زیست آسیب وارد می‌کند. مانند پاکسازی بیشتر پوشش گیاهی و فضاهای باز موجود به منظور داشتن فضای بیشتر برای سکونت. روش اتخاذ شده در این مطالعه به وضوح پتانسیل GIS و تکنیک‌های سنجش از دور را در اندازه‌گیری الگوی تغییر کاربری اراضی شهری نشان داد. تعیین اطلاعات کاربری و تغییرات پوشش زمین برای سیاست های توسعه روستایی و شهری در زمین ضروری است. درک پویایی فضایی استفاده از زمین و پوشش زمین، پیش آگاهی برای هماهنگی برنامه ریزی و مدیریت منابع زیست محیطی است.
با توجه به موارد فوق، تشخیص مستمر کاربری و پوشش زمین برای تصمیم گیری موثر و معنادار ضروری است. ثابت شده است که GIS و سنجش از دور ابزاری ضروری و قابل اعتماد برای به دست آوردن داده ها در مورد تغییر کاربری و پوشش زمین در یک منطقه هستند. تشخیص کاربری و پوشش زمین برای برنامه ریزی موثر و معنادار اغلب یک مشکل است. در نتیجه این موارد، برنامه ریزان، محققان و مدیرانی که در سطح چشم انداز کار می کنند باید برای جمع آوری و دستکاری اطلاعات به GIS و فناوری سنجش از دور تکیه کنند. علاوه بر این، نظارت بر کاربری و پوشش زمین برای تصمیم گیری موثر و معنادار ضروری است. GIS و سنجش از دور نیز ابزاری ضروری و قابل اعتماد برای به دست آوردن داده‌ها در مورد تغییر کاربری و پوشش زمین در یک منطقه هستند. نتایج حاصل از یافته ها به ارائه اطلاعات برای برنامه ریزان شهری و تصمیم گیرندگان برای حمایت از طرح توسعه پایدار شهری کمک می کند. بنابراین استفاده از Land Sat TM و ETM برای مطالعه کاربری اراضی و تغییرات پوشش اراضی به دلیل قدرت تفکیک و پوشش فضایی کم آن که امکان پوشش وسیعی از اراضی را فراهم می کند، توصیه می شود. از این رو تصاویر ماهواره ای باید با فاصله زمانی مشخص گرفته شوند تا به نظارت دقیق تر و به روزتر تغییرات در محیط کمک کنند.
بدون دیدگاه