کلمات کلیدی:

GIS; دانش بومی؛ برداشت آب؛ سرزمین های خشک؛ اردن

چکیده

اردن در یک منطقه خشک تا نیمه خشک واقع شده است که در آن حدود 90 درصد از اراضی آن میانگین بارندگی سالانه کمتر از 100 میلی متر را دریافت می کند در حالی که تنها 3 درصد از زمین دارای میانگین بارندگی سالانه 300 میلی متر یا بیشتر است. اردن به‌عنوان کشوری «کم‌آب» شناخته می‌شود، زیرا سهم سرانه فعلی آب حدود 140 متر مکعب در سال تخمین زده می‌شود که بسیار کمتر از 1000 متر مکعب است .آستانه. برداشت آب باران، جمع آوری و ذخیره آب باران است. برای تامین آب آشامیدنی، آب برای دام، آب برای آبیاری و یا برای پر کردن سفره های زیرزمینی به عنوان تغذیه آب زیرزمینی استفاده شده است. GIS به طور گسترده ای در انتخاب بهترین مکان ها برای طرح های برداشت آب استفاده شده است. هدف این تحقیق انتخاب مکان‌های بهینه برای طرح‌های برداشت آب در سرزمین‌های خشک اردن (بادیا) با استفاده از دانش بومی و ژئو انفورماتیک است. برای دستیابی به این هدف، یک تحقیق مبتنی بر جامعه و بررسی رومیزی استفاده می شود. پژوهش مبتنی بر جامعه بر مشاوره با 200 ذی‌نفع از جوامع محلی متمرکز بود که در آن دانشی در مورد فرصت‌ها و محدودیت‌ها از تجربه خود در مدیریت آب در سرزمین‌های خشکی که در آن زندگی می‌کنند و در تعامل هستند، ارائه کردند. آنها همچنین اطلاعاتی را در مورد مکان بالقوه مکان‌های جمع‌آوری آب که برای تامین آب برای انسان و دام مورد استفاده قرار می‌گرفت، ارائه کردند. از سوی دیگر، تحقیقات رومیزی بر روی معیارهای نشستن برای برداشت آب بر اساس ویژگی های فیزیکی و اجتماعی-اقتصادی انجام می شود. معیارهای فیزیکی شامل حجم بارندگی، شیب، فاصله از مسیرهای آبی (وادی)، فاصله از گسل‌های زمین‌شناسی و بافت خاک است که معیارهای اجتماعی-اقتصادی شامل فاصله تا چاه‌های آب زیرزمینی، فاصله تا منطقه شهری، فاصله تا فعالیت‌های کشاورزی و فاصله تا مولدین بین‌المللی است. این معیار انتخاب در ترکیب با دانش بومی در محیط GIS برای شناسایی مکان‌های بهینه برای برداشت آب استفاده می‌شود. تجزیه و تحلیل GIS منجر به شناسایی 118 سایت بالقوه شد. از کسانی که،

1. مقدمه

اردن در یک منطقه خشک تا نیمه خشک واقع شده است که حدود 90 درصد از زمین آن میانگین بارندگی سالانه کمتر از 100 میلی متر را دریافت می کند در حالی که تنها 3 درصد از اراضی میانگین بارندگی سالانه 300 میلی متر یا بیشتر را دریافت می کند [ 1 ]. اردن با شرایط آب و هوایی شدید مشخص می شود، بنابراین تغییرات زمانی و مکانی زیاد در بارندگی. مقدار رواناب و تبخیر مورد انتظار است [ 1 ].

اردن به عنوان یک کشور کم آب شناخته می شود زیرا سهم سرانه فعلی آب حدود 140 متر مکعب در سال تخمین زده می شود که بسیار کمتر از آستانه شناخته شده بین المللی برای کشورهای کم آب 1000 متر مکعب است [ 2- 4].

نرخ رشد سالانه جمعیت در اردن حدود 2.8 درصد برآورد شده است. بر اساس این درصد، تخمین زده می شود که کل جمعیت اردن تا سال 2020 حدود 10 میلیون نفر خواهد بود [ 5 ]. این امر فشار بیشتری را بر منابع آبی موجود در کشور وارد می کند که منجر به کاهش شدید سرانه به 90 متر مکعب در سال تا سال 2025 می شود [ 6 ].

برداشت آب باران، جمع آوری و ذخیره آب باران است [ 7 ]. برای تامین آب آشامیدنی، آب دام، آبیاری و تغذیه سفره های آب زیرزمینی استفاده شده است. اشکال مختلف برداشت آب به طور سنتی در طول قرن ها مورد استفاده قرار گرفته است. برخی از اولین کشاورزی، در خاورمیانه، مبتنی بر تکنیک‌هایی مانند انحراف جریان «وادی» (جریان جریان از جریان‌های آب معمولی خشک) به مزارع کشاورزی بود.

برداشت آب در مناطق خشک و نیمه خشک که در آن میزان بارندگی برای حفظ رشد محصول و مرتع کافی نیست و یا به دلیل ماهیت نامنظم بارش، خطر شکست محصول بسیار زیاد است، سازگار است. برداشت آب می تواند به طور قابل توجهی تولید گیاه را در مناطق مستعد خشکسالی با تمرکز بارندگی/رواناب در بخش هایی از کل منطقه افزایش دهد [ 8 ]. برداشت آب در اردن در طول تاریخ هم برای آبیاری و هم برای مصارف خانگی انجام شده است. نشانه هایی از ساختارهای اولیه برداشت آب وجود دارد که اعتقاد بر این است که بیش از 9000 سال پیش در جنوب اردن ساخته شده است [ 8 ]. در شمال شرقی اردن (جاوا)، آب توسط سدهای انحرافی 5000 سال پیش حفظ شد [ 9 ].

GIS به طور گسترده ای در انتخاب بهترین مکان ها برای طرح های برداشت آب استفاده شده است (به عنوان مثال [6،10-18]). معیارهای انتخاب مکان در اکثر این مراجع بر اساس تناسب خاک و توپوگرافی، پوشش زمین و کاربری اراضی و پتانسیل تولید رواناب سطحی است. مدل‌سازی هیدرولوژیکی، سنجش از دور و تکنیک‌های GIS معمولاً در فرآیند انتخاب مکان از این طرح‌های برداشت آب در این تحقیقات استفاده می‌شود.

ادغام بین دانش بومی و ژئو انفورماتیک برای برداشت آب در تحقیقات مختلف مورد بررسی قرار گرفته است (به عنوان مثال [19-25]).

دو تکنیک اصلی در محیط GIS برای انتخاب مکان بهینه برای هر پروژه استفاده می شود. ترکیب خطی وزنی (WLC) و تکنیک بولی.

تکنیک ترکیب خطی وزنی (WLC) مبتنی بر استانداردسازی نقشه‌های تناسب، تخصیص وزن‌های با اهمیت نسبی به نقشه‌های تناسب، ترکیب وزن‌ها و نقشه‌های تناسب استاندارد شده و به‌دست آوردن امتیاز تناسب کلی است ([26-31]). در حالی که در تکنیک بولی، متغیرها یا درست یا نادرست هستند. این تکنیک انتخاب سایت یک پروژه را بر اساس استفاده از عملیات OR (UNION) یا AND (INTERSECTION) ([6,16,32-36]) فراهم می کند.

هدف اصلی این پروژه توسعه معیارهای انتخاب مکان برای سیستم های برداشت آب باران در بادیه اردن بر اساس دانش بومی و استفاده از ژئو انفورماتیک است. در این تحقیق از رویکرد پیشنهادی ([16,23,33]) برای تجزیه و تحلیل داده‌ها به منظور انتخاب مکان‌های بهینه برای سیستم‌های برداشت آب استفاده می‌شود. به همه معیارها وزن های مساوی داده می شود و 0 و 1 برای امتیاز دهی به همه لایه ها استفاده می شود (0: مناسب نیست و 1: مناسب). این در تضاد با ([6،15،35] است، که از تکنیک WLC استفاده کرد زیرا وزن دهی فرآیند بسیار پیچیده ای است و ممکن است منجر به نتایج گمراه کننده شود. با توجه به [ 35 ]]، گمراه کننده است که وزن ها را به عنوان معیار کلی اهمیت تفسیر کنیم. تعیین نادرست وزن ها یک خطای رایج به خصوص در استفاده از روش ترکیبی خطی وزنی (WLC) برای مسائل فضایی است [ 35 ].

2. منطقه مطالعه

منطقه مورد مطالعه در بخش شرقی اردن واقع شده است و حدود 55.4 هزار کیلومتر مربع را پوشش می دهد که حدود 62٪ از کل مساحت اردن را شامل می شود. شکل 1 موقعیت منطقه مورد مطالعه را نشان می دهد که از شمال تا جنوب شرق اردن امتداد دارد و مناطقی در استان های مفرق، زرقاء، امان، کرک، معان و عقبه را پوشش می دهد. حدود 100 هزار نفر در این منطقه زندگی می کنند شکل 2 توزیع جمعیت در منطقه مورد مطالعه را نشان می دهد.

حجم بارندگی سالانه در منطقه مورد مطالعه بین 250 میلی متر در قسمت های شمال غربی تا کمتر از 50 میلی متر در قسمت های جنوبی متغیر است. شکل 3 توزیع فضایی حجم بارندگی سالانه در منطقه مورد مطالعه را نشان می دهد.

توپوگرافی منطقه مورد مطالعه به طور کلی ملایم است. ارتفاع سطح زمین بین 500 متر از سطح دریا در قسمت های میانی تا حدود 1000 متر از سطح دریا در بخش های جنوبی و 1200 متر از سطح دریا در بخش های شمالی متغیر است. شکل 4 تغییر توپوگرافی منطقه مورد مطالعه را نشان می دهد.

بافت‌های خاک در منطقه مورد مطالعه شامل بافت‌های لوم شنی (بخش‌های جنوب شرقی منطقه مورد مطالعه)، لوم (بخش‌های شرقی و جنوب شرقی منطقه مورد مطالعه) و مناطق کوچک با بافت لوم سیلتی و لوم سیلتی رسی است که در شکل 5 نشان داده شده است. .

3. روش تحقیق

3.1. جمع آوری داده ها

برای این تحقیق دو نوع داده جمع آوری شده است، داده های اولیه و داده های ثانویه. داده های اولیه شامل موارد زیر است:

1) مکان های پیشنهادی توسط جوامع محلی برای برداشت آب در بادیا

2) محدودیت های پیشنهادی جوامع محلی برای انتخاب مکان بهینه برای برداشت آب که عبارتند از:

• فاصله تا مرزهای بین المللی (فاصله مجاز از مرزها برای چرای دام برای صاحبان دام در منطقه بادیه)

• فاصله تا جاده ها

• فاصله تا مراکز شهری

• فاصله تا فعالیت های کشاورزی

• فاصله تا چاه های آب زیرزمینی.

به عنوان بخشی از جمع آوری داده های اولیه که عمدتاً از جامعه محلی بود، سه مشاوره اجتماعی با اعضای جامعه محلی سازماندهی شد. شرکت کنندگان در این مشاوره ها صاحبان دام را پوشش می دهند،

شکل 1 . موقعیت منطقه مورد مطالعه در اردن.

شکل 2 . مراکز جمعیتی در محدوده مورد مطالعه.

شکل 3 . ایزوهیت های بارندگی برای منطقه مورد مطالعه.

شکل 4 . DEM برای منطقه مورد مطالعه.

شکل 5 . بافت خاک در منطقه مورد مطالعه

کشاورزان و رهبران جامعه اولین کارگاه در بادیه شمالی برگزار شد که شصت نفر در این کارگاه شرکت کردند. دومین کارگاه در شهرک ازرق در بادیه میانه برگزار شد که شصت نفر در این کارگاه شرکت کردند. سومین کارگاه در شهرک الحسینیه در بادیه جنوبی برگزار شد که هشتاد نفر در این کارگاه شرکت کردند.

در این کارگاه‌ها، از حاضران خواسته شد تا ده سایت را در منطقه خود انتخاب کنند و آنها را در تصاویر Google Earth قرار دهند (شکل‌های 6-8). همچنین، از آنها خواسته شد که در مورد فواصل تا مرزهای بین‌المللی، فاصله تا جاده‌ها، فاصله تا مراکز شهری، فاصله تا فعالیت‌های کشاورزی و فاصله تا چاه‌ها توافق کنند ( جدول 1 ). محدودیت های پیشنهادی توسط جوامع محلی با ادبیات استناد شده موجود مطابقت داشت ([6،15،16،23]). تنها تفاوت فاصله تا مرز بین المللی است. شرکت کنندگان توافق کردند که فاصله بین سیستم های برداشت آب پیشنهادی باید حداقل 5000 متر در مناطق خالی از سکنه و حداقل 250 متر در مناطق پرجمعیت نزدیک به مرزهای بین المللی اردن باشد.

نوع دیگر داده ها، داده های ثانویه هستند که از سازمان های مختلف ملی شاغل در منطقه مورد مطالعه جمع آوری شده اند. این داده ها نقشه های جغرافیایی برای جنبه های مختلف فیزیکی و اجتماعی-اقتصادی منطقه مورد مطالعه هستند. جدول 2 داده های جغرافیایی جمع آوری شده و منابع آنها را فهرست می کند.

3.2. تجزیه و تحلیل داده ها و نتایج

معیارهای اجتماعی-اقتصادی برای سیستم های برداشت آب، جدول 1 و معیارهای نشست فیزیکی، جدول 3 با استفاده از ArcGIS 9.3 در منطقه مورد مطالعه در محیط GIS اعمال شد. روش تجزیه و تحلیل داده ها در شکل 9 خلاصه شده است .

نقشه نهایی ( شکل 1 0) سایت های انتخاب شده را بر اساس معیارهای انتخاب پیشنهاد شده توسط جوامع محلی و ادبیات موجود (118 سایت) نشان می دهد. بر اساس مقایسه بین سایت های انتخاب شده با استفاده از GIS و سایت های پیشنهادی توسط جوامع محلی (30 سایت)، مشخص شد که توافق بالایی بین هر دو نتیجه وجود دارد. جوامع محلی مکان‌های برداشت آب را در نزدیکی معقول به مکان‌های انتخاب شده توسط GIS انتخاب کردند. فاصله بین نتایج GIS و پیشنهادات جوامع محلی در 1000 متر بود. به احتمال زیاد این تفاوت ممکن است ناشی از اشاره به یک مکان اشتباه در تصاویر Google Earth در طول کارگاه های مشاوره، یا به دلیل وضوح تصاویر ماهواره ای (بزرگنمایی و کوچکنمایی) باشد. با این حال، تمام سایت ها (30) به منظور ثبت مختصات دقیق آنها (یعنی

شکل 6 . سایت های پیشنهادی برای برداشت آب توسط جوامع محلی در شمال بادیا.

شکل 7 . مکان‌های برداشت آب پیشنهادی توسط جوامع محلی در بادیا میانه.

شکل 8 . سایت‌های برداشت آب توسط جوامع محلی در بادیا جنوبی پیشنهاد شده است.

شکل 9 . روش تجزیه و تحلیل داده ها.

شکل 1 0. سایت های انتخاب شده با استفاده از GIS

جدول 1 . محدودیت‌های پیشنهادی توسط جوامع محلی برای انتخاب مکان بهینه برای برداشت آب.

از دیدگاه هیدرولوژیکی) همانطور که در شکل 1 نشان داده شده است.

4. نتیجه گیری و پیشنهادات

ادغام بین دانش جامعه محلی و ژئو انفورماتیک به تصمیم گیرندگان در تصمیم گیری صحیح کمک می کند. این تحقیق چنین ادغامی را نشان داد که در آن 200 ذینفع از درون جوامع محلی در بادیا در ارائه برخی محدودیت‌ها به تیم تحقیقاتی که از دیدگاه آنها در انتخاب مکان‌های مناسب برای برداشت آب در منطقه آنها حیاتی است، شرکت کردند. همچنین، آنها به مکان‌های خاصی در بادیه اشاره کردند که می‌توان از آن‌ها به‌عنوان مکان‌های برداشت آب بر اساس شناختی که از آن منطقه به‌عنوان مالکان دام داشتند، استفاده کرد. در نتیجه، انتخاب محل برداشت آب یک فرآیند طولانی است و نیاز به مشاوره با ذینفعان، کار میدانی فشرده و استفاده از ابزارهای مناسب در محیط GIS دارد. در این تحقیق، بر اساس تجزیه و تحلیل GIS و توصیه‌های جوامع محلی، 30 سایت مناسب‌ترین مکان‌ها در بادیه اردن برای برداشت آب هستند. این بدان معنا نیست که 88 سایت باقیمانده انتخاب شده توسط GIS برای چنین هدفی مناسب نیستند. 30 سایت

شکل 1 1. سایت های نهایی (GIS در ترکیب با پیشنهادات جوامع محلی).

جدول 2 . مجموعه داده های ثانویه مورد استفاده در این تحقیق و منابع آنها.

توسط 200 ذینفع دعوت شده به کارگاه های مشاوره انتخاب شدند. سایر ذینفعان ممکن است سایت های اضافی داشته باشند که ممکن است با 88 سایت موافق باشد.

بر این اساس توصیه می شود که هر کاری در آینده انجام شود

جدول 3 . معیارهای فیزیکی (اصلاح شده از [6،15،16،27، 40،41].

در مورد استفاده از GIS برای مکان‌یابی هر پروژه، جوامع محلی باید نظر خود را در ارائه محدودیت‌ها و پیشنهاد مکان‌ها داشته باشند. حرف آخر در انتخاب سایت مناسب، توافق بین نتیجه فناوری و نیازهای افراد است.

همچنین توصیه می‌شود که مکان‌های انتخاب‌شده باید به‌طور کامل بررسی شوند تا قابلیت آن‌ها در داشتن طرح‌های برداشت آب (سدها) آزمایش شود. چنین تحقیقاتی می تواند شامل موارد زیر باشد:

1)تحقیقات ژئوفیزیک2)تحلیل خاک3)تحلیل حوضه آبخیز.

منابع

  1. ZS Tarawneh, NA Hadadin and AN Bdour, “Policies to Enhance Water Sector in Jordan,” American Journal of Applied Sciences, Vol. 5، شماره 6، 1387، صص 698-704.  [زمان(های استناد): 2]
  2. S. Nortcliff, G. Carr, RB Potter and K. Darmame, “منابع آب اردن: چالش هایی برای آینده” مقاله جغرافیایی, شماره 185, دانشگاه ریدینگ, ریدینگ, 2008. https://www.reading.ac uk/web/FILES/geog/GP185.pdf
  3. فائو (سازمان خواربار و کشاورزی سازمان ملل متحد)، “منابع آب منطقه خاور نزدیک: بررسی”، سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد، رم، 1997.
  4. JT Winpenny، “مدیریت کمبود آب برای امنیت آب”، سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد، رم، 2000.
  5. RB Potter, K. Darmame, N. Barham and S. Nortcliff, “An Introduction to Urban Geography of Amman, Jordan, Reading Geographical Papers, No. 182, University of Reading, Reading, 2007. https://www. reading.ac.uk/web/FILES/geog/GP182.pdf  [زمان(های استناد): 1]
  6. R. Al-Adamat, D. Abdullah and S. Ghada, “ترکیب GIS با تصمیم گیری چند معیاره برای استقرار استخرهای برداشت آب در اردن شمالی” مجله محیط های خشک، جلد. 74، شماره 11، 1389، صص 1471-1477. doi:10.1016/j.jaridenv.2010.07.001  [زمان(های استناد): 1]
  7. G. Frasier و M. Lloyd، “Handbook of Water Harvesting”، وزارت کشاورزی ایالات متحده، خدمات تحقیقات کشاورزی، واشنگتن دی سی، 1983.  [زمان(های استناد): 1]
  8. D. Prinz, “Water Harvesting: Past and Future,” In: LS Pereira, Ed., Sustainability of Irrigated Agriculture, Proceedings, Nato Advanced Research Workshop, Vimeiro, 21-26 March 1994, Rotterdam, 1996, pp. 135-14 .  [زمان(های استناد): 2]
  9. RA عبدالخالق و IA احمد، “برداشت آب باران در تمدن های باستانی در اردن”، علم و فناوری آب: تامین آب، جلد. 7، شماره 1، 1386، صص 85-93.  [زمان(های استناد): 1]
  10. RC Srivastava، “روش شناسی برای بهینه سازی سیستم یکپارچه آبیاری مخزن”، مجله برنامه ریزی و مدیریت منابع آب، جلد. 122، شماره 6، 1375، صص 394-402.
  11. KK Gupta، J. Deelstra و KD Sharma، “تخمین پتانسیل برداشت آب برای یک منطقه نیمه خشک با استفاده از GIS و سنجش از دور”، در: MF Baumgartner, GA Schultz and AI Johnson, Eds., Remote Sensing and Geographic Information Systems for طراحی و بهره برداری از سیستم های منابع آب، انجمن بین المللی علوم هیدرولوژی، لندن، 1997، صفحات 53-62.
  12. G. Ravikumar، VH Kumaar، NG Anuthaman و K. Karunakaran، “یک سیستم اطلاعاتی برداشت آب باران برای شهر چنای، هند”، انتشارات IAHS-AISH، شماره 293، 2005، صفحات 221-225.
  13. H. Wei, JL. لی و تی.-جی. لیانگ، “مطالعه برآورد منابع بارش برای کشاورزی برداشت آب باران در سرزمین نیمه خشک چین”، مدیریت آب کشاورزی، جلد. 71، شماره 1، 1384، صص 33-45. doi:10.1016/j.agwat.2004.07.002
  14. MR Yoklic، JJ Riley، D. Confer، J. Robinson، B. Landcaster، A. Phillips and K. Kroesen، “پتانسیل برداشت آب در یک شهر خشک: ارزیابی کمیت برای توسان آریزونا”، کنفرانس ملی آب USDA-CSREES، سن آنتونیو، 5-9 فوریه 2006. https://www.usawaterquality.org/conferences/2006/presentations/Yoklic.pdf
  15. G. Shatnawi، “تعیین بهترین مکان ها برای پروژه های برداشت آب (سدها و حفیرها) در شمال شرقی بادیا با استفاده از برنامه های GIS، منتشر نشده کارشناسی ارشد. پایان نامه، جامعة آل البیت، مفرق، 1385ش.
  16. R. Al-Adamat، “GIS به عنوان یک سیستم پشتیبانی تصمیم برای استقرار استخرهای برداشت آب در اردن”، مجله سیاست و مدیریت ارزیابی زیست محیطی، جلد. 10، شماره 2، 1387، صص 189-206.
  17. آ. پاندی، وی. 22، شماره 3، 1390، صص 359-372.
  18. H. Weerasinghe، UA Schneider و A. Löw، “مدل ارزیابی مکان ذخیره‌سازی جایگاه برداشت آب با استفاده از GIS و سنجش از دور،” بحث‌های هیدرولوژی و علوم سیستم زمین، جلد. 8، شماره 8، 1390، صص 3353-3381.
  19. P. Chanda، A. Singh و J. Singh، “دانش بومی نتیجه GIS را تایید می کند”، دنیای جغرافیایی، 2010.
  20. OI Chimaraoke، GA Ugai و JK Ukwayi، “دانش بومی و حل تعارضات جمعی: شواهدی از نیجریه”، Indilinga: مجله آفریقایی سیستم‌های دانش بومی، جلد. 2، شماره 2، 1382، صص 1- 14.
  21. T. Oweis، DU Prinz و A. Hachum، “برداشت آب: دانش بومی برای آینده محیط های خشک تر،” مرکز بین المللی تحقیقات کشاورزی در مناطق خشک (ICARDA)، حلب، 2001، ص. 40.
  22. CM Lawas و HA Luning، “دانش کشاورزان و GIS”، ناظر دانش و توسعه بومی، جلد. 4، شماره 1، 1996.
  23. RM Gonzalez، “KBS، GIS و مستندسازی دانش بومی،” نظارت بر دانش و توسعه بومی، جلد. 3، شماره 1، 1374، صص 5-7. https://app.iss.nl/ikdm/ikdm/ikdm/4-1/articles/lawas.html
  24. C. Vorhauer و J. Hamlett، “GIS: ابزاری برای قرار دادن استخرهای مزرعه کوچک،” مجله حفاظت از خاک و آب، جلد. 51، شماره 5، 1375، صص 434-438.
  25. JR Eastman، “ادریسی برای ویندوز، راهنمای کاربر، نسخه 2.0، آزمایشگاه های کلارک برای فناوری نقشه برداری و تجزیه و تحلیل جغرافیایی،” دانشگاه کلارک، ورچستر، 1997.
  26. S. Baban and K. Wan-Yusof, “Modeling Optimum Sites for Locating Reservoirs in Tropical Environments, Water Resources Management, Vol. 17، شماره 1، 1382، صص 1-17. doi:10.1023/A:1023066705226
  27. J. Malczewski، “تحلیل مناسب کاربری زمین مبتنی بر GIS: مروری انتقادی،” پیشرفت در برنامه ریزی، جلد. 62، شماره 1، 1383، صص 3-65. doi:10.1016/j.progress.2003.09.002
  28. L. Ayalew و H. Yamagishi، “کاربرد رگرسیون لجستیک مبتنی بر GIS برای نقشه‌برداری حساسیت زمین لغزش در کوه‌های Kakuda-Yahiko، ژاپن مرکزی،” ژئومورفولوژی، جلد. 65، شماره 1-2، 1384، صص 15-31. doi:10.1016/j.geomorph.2004.06.010
  29. A. Yalcin، “نقشه گذاری حساسیت زمین لغزش مبتنی بر GIS با استفاده از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی و آمار دو متغیره در Ardesen (ترکیه): مقایسه نتایج و تاییدها، Catena، جلد. 72، شماره 1، 1387، صص 1-12. doi:10.1016/j.catena.2007.01.003
  30. N.-B. چانگ و بی جی بی پرواتیناتان، “ترکیب GIS با چند معیار فازی برای مکان یابی دفن زباله در منطقه شهری با رشد سریع،” مجله مدیریت محیط زیست، جلد. 87، شماره 1، 1387، صص 139-153. doi:10.1016/j.jenvman.2007.01.011
  31. PC Longdill، TR Healy و KP Black، «یک رویکرد GIS یکپارچه برای انتخاب مکان مدیریت آبزی پروری پایدار»، مدیریت اقیانوس و ساحل، جلد. 51، شماره 8-9، 1387، صص 612-624. doi:10.1016/j.ocecoaman.2008.06.010
  32. I.Cenini، A. Ben Mammou و M. El May، “نقشه برداری منطقه تغذیه آب زیرزمینی با استفاده از تجزیه و تحلیل چند معیاره مبتنی بر GIS: مطالعه موردی در تونس مرکزی (حوضه مکناسی)،” مدیریت منابع آب، جلد. 24، شماره 5، 1389، صص 921-939. doi:10.1007/s11269-009-9479-1
  33. V. Madrucci، F. Taioli و CC de Araújo، “نقشه مطلوبیت آب های زیرزمینی با استفاده از تجزیه و تحلیل داده های چند معیاره GIS در زمین های کریستالی، ایالت سائوپائولو، برزیل،” مجله هیدرولوژی، جلد. 357، شماره 3-4، 1387، صص 153-173. doi:10.1016/j.jhydrol.2008.03.026
  34. جی. قیومیان، ب. قرمزچشمه، س. فیض نیا و ع. ع. نوروزی، “یکپارچه سازی GIS و DSS برای شناسایی مناطق مناسب برای تغذیه مصنوعی، مطالعه موردی حوضه میمه، اصفهان، ایران”، زمین شناسی محیطی، جلد. 47، شماره 4، 1384، صص 493-500.
  35. R. Al-Adamat، “استفاده از GIS و Google Earth برای انتخاب مقدماتی مکان تغذیه آب زیرزمینی در منطقه واحه ازرق – اردن” مجله منابع آب و حفاظت، جلد. 4، شماره 6، 1391، صص 395-399.   [زمان(های استناد): 2]
  36. JA Tabor و C. Hutchinson، “استفاده از دانش بومی، سنجش از راه دور و GIS برای توسعه پایدار”، دانش بومی و نظارت بر توسعه، جلد. 2، شماره 1، 1373، صص 2-6.
  37. R. Al-Adamat، و همکاران، “پیش بینی ذخایر کربن آلی خاک و تغییرات در اردن بین 2000 و 2030 با استفاده از سیستم مدل سازی GEFSOC،” مجله اکوسیستم های کشاورزی و محیط زیست، جلد. 122، شماره 1، 1386، صص 35-45.
  38. NH Batjes، ZR Rawajfih و R. Al-Adamat، “داده های خاک به دست آمده از SOTER برای مطالعات ذخایر کربن و تغییر در اردن،” نسخه. 1، گزارش پروژه GEFSOC، (2003/04)، ISRIC-World Soils Information، Wageningen، 2003.
  39. F. Bender, “Geology of Jordan” Borntraeger, Berlin, 1974, 196 p.
  40. YD Yang، “کاربرد GIS و سنجش از دور برای ارزیابی حوضچه های آبخیز برای توسعه آبزی پروری در تایلند نگوین، ویتنام،” 2003. https://www.gisdevelopment.net
  41. W. Critchley، K. Siegert و C. Chapman، “Water Harvesting, A Manual Guide for the Design and Construction of Water Harvesting Schemes for Plant Production”، سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد، رم، 1991. www.fao. org/docrep/u3160e/u3160e07.htm

مقالات داخلی و بین المللی

مطالب مرتبط ...

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید