تعمیم صداها در مقیاس ها: از DTM تا نمودارهای دریایی بندر و رویکرد

انتخاب صداها در چارچوب تدوین نمودارهای دریایی بر اساس طبقه بندی آنها در گروه هایی با نقش های مختلف در تصویرسازی بستر دریا انجام می شود. زوراستر و بایر [ 5] طبقه بندی صداها را به سه نوع اصلی پیشنهاد می کند: اول، پس زمینه و محدود کننده. صداهای اولیه ویژگی های کف اقیانوس را مشخص می کنند که به طور قابل توجهی در عمق از عمق پایین که بر اساس درونیابی خطی بین خطوط عمق انتظار می رود، منحرف می شود. آنها معمولاً به طور نامنظم توزیع می شوند و در مناطقی با تسکین بالا متمرکز می شوند. از آنجایی که آنها به عنوان کمکی برای ناوبری ایمن عمل می کنند، صداهای اصلی معمولاً با یک سوگیری shoal انتخاب می شوند. صداهای پس‌زمینه برای ارائه یک الگوی منظم از صداگذاری در کل نمودار انتخاب می‌شوند. الگوی مورد نظر مثلثی یا مستطیلی است که فاصله بین آنها با افزایش عمق بیشتر می شود. آنها تخمین عمق کف اقیانوس را بین خطوط عمقی با فاصله زیاد یا پیچیده آسان تر می کنند. اگرچه آنها ویژگی های مهم کف اقیانوس را مشخص نمی کنند، برخی از آنها به این دلیل انتخاب می شوند که از عمقی که بر اساس درون یابی خطی بین خطوط عمق مورد انتظار است منحرف می شوند. آنها اغلب با یک سوگیری shoal نیز انتخاب می شوند و معمولاً بیشترین صدا را در نمودار دارند. صداهایی که کمترین عمقی را که هنگام دنبال کردن عمیق ترین قسمت یک کانال یا رودخانه طبیعی با آن مواجه می شوند را نشان می دهند اعماق محدود کننده یا اعماق کنترل کننده نامیده می شوند. آنها درصد کمی از تمام صداهای موجود در نمودار را تشکیل می دهند. به منظور فعال کردن مکان جزئیات بیشتر در نمودار، صداهای پس زمینه را می توان به سه زیر گروه تقسیم کرد [ صداهایی که کمترین عمقی را که هنگام دنبال کردن عمیق ترین قسمت یک کانال یا رودخانه طبیعی با آن مواجه می شوند را نشان می دهند اعماق محدود کننده یا اعماق کنترل کننده نامیده می شوند. آنها درصد کمی از تمام صداهای موجود در نمودار را تشکیل می دهند. به منظور فعال کردن مکان جزئیات بیشتر در نمودار، صداهای پس زمینه را می توان به سه زیر گروه تقسیم کرد [ صداهایی که کمترین عمقی را که هنگام دنبال کردن عمیق ترین قسمت یک کانال یا رودخانه طبیعی با آن مواجه می شوند را نشان می دهند اعماق محدود کننده یا اعماق کنترل کننده نامیده می شوند. آنها درصد کمی از تمام صداهای موجود در نمودار را تشکیل می دهند. به منظور فعال کردن مکان جزئیات بیشتر در نمودار، صداهای پس زمینه را می توان به سه زیر گروه تقسیم کرد [6 ]: عمیق، پر و حمایت کننده. صداهای عمیق تقریباً 10% تا 20% عمیق تر از محیط اطراف خود هستند [ 7 ] و اهمیت کمتری نسبت به صداهای اولیه و صداهای محدود کننده عمق دارند. صداهای پر اطلاعاتی را در مورد فرورفتگی های بزرگ و به تدریج شیب دار ارائه می دهند که به اندازه کافی عمیق نیستند که توسط یک کانتور عمق محصور شوند. صداهای حمایتی اطلاعات بیشتری را در مورد شکل کف دریا و تغییرات شیب کف به دور از زیره ها یا اعماق فراهم می کند. بر اساس دفترچه راهنمای نمودار دریایی اداره ملی اقیانوسی و جوی (NOAA) [ 7 ، 8]، صداها نیز به پنج گروه: حداقل، انتقادی، عمیق، پر و حمایتی طبقه بندی می شوند. هر دو صداهای حداقل و بحرانی نشان دهنده کم عمق ترین مناطق هستند. صداهای عمیق برای اهداف ناوبری به تصویر کشیده می شوند. صداهای پر نشان دهنده نواحی تسکین تدریجی زیردریایی در نواحی با عمق گسسته است و در نهایت صداهای حمایتی در پشتیبانی از تمام صداهای ذکر شده قبلی استفاده می شود و می توان آن را به عنوان اطلاعات ساختاری توصیف کرد که نمودار را برای چشم انسان قابل تفسیر می کند. آن‌ها اطلاعات دقیق‌تری در مورد وضعیت ویژگی‌های خطرناک، توپولوژی بستر دریا و ارزش خطوط عمقی را ارائه می‌دهند.

توجه به این نکته مهم است که رویکرد تعمیم با استفاده از پنج گروه صوتی ذکر شده در بالا [ 5 ، 6 ، 7 ، 8 ] محصولات نمودار شطرنجی و کاغذی را هدف قرار می دهد. برخی از مطالعات، تکنیک‌های تعمیم صدا را بر اساس بررسی‌های هیدروگرافیک با استفاده از یک پژواک تک پرتو یا خط سربی که پوشش کامل پایین را ارائه نمی‌دهند، استوار می‌کنند. روش تعمیم صداها به خودی خود یک موضوع تحقیقاتی مهم بوده است و تعدادی از آثار تحقیقاتی منتشر شده است که رویکردهای نیمه خودکار را پیشنهاد می کنند [ 5، 8 ، 9 ، 10 ، 11 ، 12 ، 13 ، 14 ., 15 , 16 , 17 , 18 ]. Zoraster و Bayer [ 5 ] تعمیم صدای هیدروگرافیک را از تعمیم صدای کارتوگرافی تشخیص می دهند. تعمیم صدای هیدروگرافیک شامل نازک کردن داده‌های بررسی هیدروگرافیک به زیرمجموعه‌های صوتی با مدیریت آسان‌تر است، که هنوز به اندازه کافی متراکم است که از مدل‌سازی عمق سنجی برنامه‌ریزی‌شده یا تدوین نمودار پشتیبانی کند. تعمیم صدای کارتوگرافی فرآیند انتخاب صداها برای نمایش نمودار است. اوراس [ 9] سه قانون اساسی را برای تعمیم صداهای نقشه‌کشی بیان می‌کند: (1) انتخاب شیارترین صداها، (2) ایجاد یک الگوی با فواصل منظم (مثلاً الگوی مثلثی)، و (3) اعتبار سنجی تغییر فاصله صداها بر اساس عمق ارزش. علاوه بر این، تمام خطوط کوچک عمق بسته باید صدایی در درون خود داشته باشند. زوراستر و بایر [ 5] روشی را پیشنهاد می کند که صداهای اولیه و پس زمینه را انتخاب می کند. انتخاب به طور مستقل در هر منطقه متمایز کف اقیانوس که توسط خطوط عمق یا خط ساحلی محدود شده است انجام می شود. به عنوان اولین گام، یک مدل کف اقیانوس مبتنی بر شبکه درون‌یابی تولید می‌شود که شامل خطوط عمق نمودار دیجیتالی و خطوط ساحلی به عنوان ورودی است. سپس، صداهایی با حداکثر باقیمانده از شبکه، ابتدا با تعصب به فرآیند انتخاب به نفع صداهای شولر انتخاب می شوند. در آخر، یک فرآیند نازک‌سازی با استفاده از بافر همسایگی دایره‌ای در اطراف صداهای انتخابی به منظور جلوگیری از ازدحام بیش از حد صداها (به هم ریختگی) در نمودار اعمال می‌شود. الگوریتم Zoraster و Bayer مدل کف اقیانوس را برای ادغام عمق صداهای انتخاب شده تنظیم می کند. تسولوس و استفاناکیس [ 10] روشی را برای تعمیم صداها با توجه به صداهای پس زمینه پیشنهاد کرد. چهار معیار اعمال می‌شود: (1) نواحی صدادار باید به تصویر کشیده شود، (2) تراکم صداهای انتخابی باید در نواحی زیر آب افزایش یابد و در مناطق کمتر خطرناک کاهش یابد، (3) تراکم صداهای انتخابی نیز باید افزایش یابد تا پایین محلی نشان داده شود. بی نظمی ها، و (4) خطوط کوچک “بسته” عمق باید با به تصویر کشیدن یک صدا تاکید شود. در مناطق با عمق همگن، تعمیم صداها باید یک الگوی مثلثی متساوی الاضلاع را تشکیل دهد. یک شبکه نامنظم مثلثی (TIN) به عنوان یک ساختار کمکی برای توصیف کف دریا استفاده می شود. دو و همکاران [ 11] روش تعمیم صداهای خود را بر شناخت ویژگی‌های زمین با کمک مثلث‌سازی دلونایی بنا کردند. دو و همکاران روش صداهایی را انتخاب می کند که در بالای یک نقطه یا منطقه مرتفع در زیر آب قرار دارند (شول ها، صخره ها و غیره)، آبراه ها را نشان می دهند و طرح کلی کف دریا را نشان می دهند. علاوه بر این، تراکم صداها در نواحی زیر آب افزایش می یابد و در مناطق کم خطرتر و در مناطق با عمق همگن کاهش می یابد. در نهایت، صداهای موجود در نمودار باید یک الگوی لوزی شکل را تشکیل دهند. عمیق ترین و کم عمق ترین صداها در هر زیر منطقه انتخاب می شوند. Solaric [ 12 ] روشی را برای تعمیم صداها پیشنهاد کرد که بر انتخاب کم عمق ترین صداها با پوشش داده های اصلی با شبکه ای از مربع ها متمرکز بود. سوئی و همکاران [ 13] بر انتخاب صداهای پس‌زمینه بر اساس معیارهای زیر تمرکز می‌کند: (1) بهترین صداها در هر منطقه انتخاب می‌شوند، (2) یک الگوی نسبتاً منظم تولید می‌شود، و (3) فاصله صداها با توجه به عمق متفاوت است. . برای انتخاب صدای زیرین، اصطلاح “دایره نفوذ” معرفی شده است که به این معنی است که از همه صداهای موجود در داخل دایره، تنها صدایی با صدای زیرین انتخاب می شود و بقیه حذف می شوند (یعنی شعاع بافر). مطالعه اخیر توسط یو [ 14] رویکردی را ارائه می‌کند که مورفولوژی کف دریا را که از داده‌های صوتی به دست می‌آید، تجزیه و تحلیل و کمیت می‌کند. در این رویکرد، ابتدا با اتخاذ تکنیک‌های هندسه محاسباتی و نظریه گراف، منطقه به چندین زیر منطقه تقسیم می‌شود. سپس، بر اساس پیچیدگی مورفولوژی پایین، شبکه DTM با توجه به مناطق فرعی تعریف شده مشخص می شود. در نهایت، یک شاخص پیچیدگی ترکیبی برای هدایت عملیات انتخاب صداگذاری در هر یک از مناطق فرعی مختلف توسعه داده شده است. شاخص پیچیدگی ترکیبی بر اساس جنبه‌های شیب و تغییرات عمقی در یک مقیاس معین است که منجر به تعداد زیادی صداگیری در هنگام ناهمواری کف دریا با شیب‌های تند می‌شود و تعداد کمی از صداها در مناطق مسطح حفظ می‌شوند. این روش برای تعمیم نمودارهای دریایی موجود اعمال می شود. اونز و برنان [8 ] انتخاب دستی برای صداهایی که روی خطوط و موانع عمق ظاهر می شوند یا بیش از حد نزدیک هستند، پیشنهاد کرد. Lovrinčević [ 16 ] یک روش جدید برای انتخاب خودکار صداهای صوتی مهم و بحرانی ارائه کرد که تغییرات غیرمنتظره در بستر دریا را نشان می دهد. برای دستیابی به این هدف، ویژگی‌های مهم بستر دریا با استفاده از مقادیر پارامترهای شیب و جنبه محاسبه‌شده از داده‌های بررسی و طبقه‌بندی بر اساس نوع ویژگی که آنها را نشان می‌دهند، شناسایی می‌شوند. مجموعه ای از قوانین انتخاب برای هر دسته در الگوریتم انتخاب بر اساس پارامترهای برون یابی شده از نتایج موجود در نمودارهای رسمی تعریف شده است.

بر اساس بررسی ادبیات، به نظر می رسد که مطالعات ذکر شده در بالا تعدادی اصول مشترک را اتخاذ کرده اند ( جدول 1 ): طبقه بندی صداگذاری، معیارهای مربوط به عمق، ساختارهای کمکی، الگوی صداگذاری، تاکتیک های ضد ازدحام، تراکم صداگذاری و تقسیم بندی منطقه.

امروزه اکثر HOها تعمیم صداها را با نرم‌افزارهای تجاری یا راه‌حل‌های توسعه‌یافته سفارشی، مانند C-Map dKart Editor [ 17 ]، ابزار CARIS Bathy Database [ 8 ]، و ابزار ناحیه عمق [ 18 ] انجام می‌دهند. با این حال، تعمیم صداها کاملاً خودکار نیست و نیاز به مداخله نقشه‌نگار با تجربه تا حد قابل توجهی است.

IHO S-4 [ 19] دستورالعمل های خاصی را برای استانداردها و محدودیت ها ارائه می دهد. صداهای کف برای ایمنی حفظ می شوند. صداهای عمیق معمولا حذف می شوند، اما تعداد کافی صداهای عمیق باید حفظ شود تا دامنه کامل اعماق نشان داده شود. با توجه به روش تدوین، استاندارد فوق توصیه می‌کند که از رویکرد نردبانی استفاده شود تا اطمینان حاصل شود که هر صدایی که در نمودار کوچک‌ترین مقیاس به تصویر کشیده می‌شود، در بزرگترین مقیاس نیز به تصویر کشیده می‌شود. کمترین عمق باید در کانال‌های قابل استفاده، روی کفه‌ها و کرانه‌ها، و روی رکاب‌ها (میله‌ها) در کانال‌های قابل کشتی‌رانی نشان داده شود. همچنین باید توجه ویژه ای به نمایش کامل و دقیق سایر مناطق «بحرانی» شود، به عنوان مثال: روی خطوط پیشرو و مجاور آن. کنترل اعماق در مسیرهای فرعی و در امتداد مسیرهای توصیه شده در لنگرگاه ها، در کنار اسکله ها، اسکله ها و اسکله ها. و در ورودی بنادر و حوضه. حداکثر و همچنین حداقل عمق باید در صورت امکان نشان داده شود، به عنوان مثال برای نشان دادن خط عمیق ترین آب در کانال های باریک.

راهنمای نمودار دریایی NOAA [ 7]، که به عنوان یک راهنمای مرجع برای تولید نمودار در ایالات متحده استفاده می شود، دستورالعمل های اضافی در مورد انتخاب و فاصله صداها ارائه می دهد. فرآیند انتخاب باید اطمینان حاصل کند که ارائه کلی داده های عمق دقیق، کامل است و باید به سرعت و به راحتی توسط دریانوردان قابل درک باشد. تعادل بین تفسیر روشن و ایمن و ارائه نظرسنجی کامل باید حفظ شود. علاوه بر این، کانتور پایین و شناسایی ویژگی به عنوان پیشینیان لازم برای انتخاب صداگذاری تعریف می شوند. تراکم صداها در نمودار معمولاً به میزان قابل توجهی نسبت به منابع کاهش می یابد. صداهای حمایتی اضافی با چگالی کمتر برای تکمیل توضیحات پایین انتخاب می شوند. صداهای پر (در قسمت های کف صاف) باید نسبتاً وسیع باشد. تراکم صداها در مناطق کوچک کمک می کند تا توجه کاربران نمودار به مناطق بالقوه خطرناک جلب شود. باید بر انتخاب تراکم کافی صدا برای کانال‌های طبیعی، سوله‌ها یا سایر مناطق خطرناک تاکید شود تا به اندازه کافی این ویژگی‌ها برای شناسایی سریع توسط دریانورد برجسته شود. انتخاب صداها باید الزامات زیر را برآورده کند: باید تمام مناطق زیر آب که ممکن است مسیریابی سطحی را مختل کنند، شناسایی شوند، اطلاعات مربوط به کانال های طبیعی بین یا از طریق زیره یا مناطق خطرناک باید ارائه شود و پیکربندی پایین باید به صورت گرافیکی به تصویر کشیده شود. ترتیب انتخاب صداها از منابع بستگی به ویژگی های پایین منطقه ترسیم شده و اهمیت نسبی آنها به شکل کلی پایین دارد. به عنوان یک قانون، انتخاب صداها باید با نواحی زیرزمینی و کانال های ناوبری طبیعی آغاز شود و به سمت آب های عمیق تر کار کند. دفترچه راهنمای نمودار دریایی NOAA همچنین چگالی صدا را به شرح زیر تعیین می کند: صداهای بحرانی نباید نزدیکتر از 6 میلی متر باشند، صداهای پرکننده باید از 15 تا 30 میلی متر از هم فاصله داشته باشند و صداهای حمایتی باید حداقل 10 میلی متر از هم فاصله داشته باشند و بین 40 تا 100 باشد. درصد فاصله بین صداهای پر.

رویکرد تعمیم صداهای پیشنهادی در این مقاله چارچوب زیر را فرض می‌کند:

• منبع صدا یک DTM با وضوح بالا (5 متر) است.
• نمودارهای هدف عبارتند از: نمودارهای بندر (در مقیاس 1:10 K و 1:20 K) و نمودارهای رویکرد (مقیاس‌های 1:40 K و 1:80 K).
• تعمیم باید بر اساس مشخصات IHO باشد.
• روش پیشنهادی باید در محیط استاندارد GIS قابل اجرا باشد.

تجزیه و تحلیل مشخصات IHO منجر به اتخاذ “رویکرد نردبانی” شد، یعنی هر مقیاس نتیجه تعمیم مقیاس بزرگتر خواهد بود. بنابراین، محتوای نمودار در بزرگترین مقیاس تولید (1:10 K) از طریق تعمیم برای همه مقیاس‌های بعدی/کوچکتر از اهمیت بالایی برخوردار است. نیاز به تعمیم صداهای هیدروگرافیک، به عنوان مثال، به تصویر کشیدن زیرمجموعه ای از صداهای اصلی از DTM در نمودارها در سراسر مقیاس، تعمیم DTM را به عنوان یک راه حل کاهش می دهد. در عوض، هر سلول از شبکه DTM به یک ویژگی نقطه ای با مقدار عمق تبدیل می شود. این مجموعه داده با توجه به بزرگترین مقیاس (1:10 K) تعمیم می یابد که به عنوان مرجع برای تولید مقیاس کوچکتر بعدی استفاده می شود. سپس این فرآیند برای تمام مقیاس های بعدی اعمال می شود ( شکل 1). بنابراین، هر صدایی که در نمودار مقیاس کوچکتر به تصویر کشیده شود، مطابق با مشخصات IHO در نمودار مقیاس بزرگتر نیز به تصویر کشیده می شود. بر اساس مفروضات بخش 2 ، معیارهای الگوریتم (الزامات کارتوگرافی برای رویکرد انتخاب صدا) به شرح زیر است:

• عملگر تعمیم: تعمیم صداها فقط با عملگر حذف انجام می شود. هیچ عملگر تغییر مکان یا تعمیم دیگری قابل اعمال نیست.
• دنباله تعمیم: رویکرد نردبانی بر اساس اصل “بزرگترین مقیاس اول” اعمال می شود. بنابراین، هنگام انتقال از نمودارهای بزرگ به نمودارهای مقیاس کوچک، صداها به تدریج به صورت سیستماتیک کاهش می یابند.
• طبقه‌بندی صداها: قوانین خاصی برای انتخاب صداهای متعلق به گروه‌هایی با عملکردهای متفاوت در تصویر عمیق اعمال می‌شود.
• چگالی: فاصله جداسازی صداها در نمودارها بسته به محدوده عمق متفاوت است. فواصل بین صداها، در رابطه با گروهی که به آن تعلق دارند، با توجه به ارزش‌هایشان، به گونه‌ای تعریف می‌شوند که در خدمت ایمنی ناوبری و زیبایی‌شناسی تصویر باشد. در چارچوب این پروژه، جدول 2 محدوده های قابل قبول برای فواصل جداسازی را به عنوان تابعی از عمق ارائه می کند [ 10 ]. علاوه بر این، برای حفظ زیبایی‌شناسی نقشه‌کشی، باید از هر گونه پوشش بین صداها اجتناب شود.
• الگو: هدف این روش دستیابی به یک الگوی لوزی شکل برای صداهای به تصویر کشیده شده است. تور ماهی لوزی به عنوان یک ساختار کمکی برای انتخاب صدا استفاده می شود. اندازه لوزی به محدوده عمق و مقیاس نمودار بستگی دارد. با استفاده از محدودیت‌های وسعت فضایی هر گروه محدوده عمقی که توسط خطوط عمقی به دست آمده از DTM تعریف می‌شود، یک تور ماهی لوزی ایجاد می‌شود و روی ناحیه مورد بررسی قرار می‌گیرد. در جدول 3 ، اندازه لوزی (بر حسب متر) و مقدار R متناظر (برابر با نیمی از بعد سلول شبکه ماهی) استفاده شده در این کار نشان داده شده است.
• نواحی پردازش: نواحی/محدوده های عمق در نمودار با خطوط عمقی که از DTM به دست می آیند، تعریف می شوند. قبل از اعمال تعمیم، صداها با توجه به دامنه عمق مقادیر آنها (به عنوان مثال، 0-10 متر، 10-25 متر)، که در آن هر گروه صداگذاری بهترین شیوه های منحصر به فرد خود را دنبال می کند، گروه بندی می شوند. از آنجایی که اعماق در مناطق لایروبی به تصویر کشیده نمی شود، صداگذاری در این مناطق در فرآیند انتخاب لحاظ نمی شود. پوشش شبکه ماهی لوزی شکل بر روی مجموعه داده های صداگذاری، زیرمنطقه های لوزی شکلی ایجاد می کند که در آن قوانین انتخاب بر اساس محدودیت ها اعمال می شود (به بخش 3.2 مراجعه کنید ). به این ترتیب، پردازش محلی در مقیاس مرتبط با مقیاس نمودار دریایی امکان پذیر است.
• قوانین: محصول نمودار باید از قوانین کارتوگرافی IHO S-4 پیروی کند و اطلاعات ساختار سطح را بدون نقض یکپارچگی عمق حفظ کند.
• معیارهای نگهداری: اولویت با shoal sounding است. با توجه به مشخصات، shoals باید همراه با عمیق در مجاورت به تصویر کشیده شود، به عنوان مثال، کسانی که اختلاف مقدار عمق بیشتر از 20٪ انتخاب می شوند [ 7 ].
• اتوماسیون: رویه جدید باید شامل قابلیت های اتوماسیون برای به روز رسانی های مکرر عمق سنجی با پیشرفت فناوری بررسی باشد.
• پیاده سازی: رویکرد جدید باید به راحتی در محیط های مختلف GIS (به عنوان مثال، ESRI یا QGIS) با قابلیت سفارشی سازی قوانین نقشه برداری به عنوان استانداردهای جدید یا ایجاد استانداردهای منحصر به فرد در یک دفتر هیدروگرافی معین باشد.

https://gisland.org/

به عنوان اولین گام، پیش پردازش مجموعه داده صدایی شامل یک شبکه ماهی لوزی است که روی مجموعه داده های صداگذاری پوشانده شده است و صداهای متعلق به هر سلول لوزی ارزیابی می شوند. توری تور ماهی برای پوشش کامل وسعت صدا ایجاد شده است و تا 45- درجه چرخیده است. منشاء آن با توجه به مختصات گوشه سمت چپ پایین محدوده صداها تعریف می شود. اندازه سلول مطابق با مشخصات اتخاذ شده توسط سازمان تولید کننده تعریف می شود. در مورد آزمایش انجام شده، اندازه سلول ها در جدول 3 نشان داده شده است . در نتیجه، صداها در سطح سلولی محلی پردازش می‌شوند. آمار برای هر سلول لوزی محاسبه می شود که شامل ویژگی هایی مانند حداقل عمق، حداکثر عمق و محدوده عمق است.

منطقه مورد مطالعه برای روش انتخاب صداگذاری فوق، منطقه خلیج راریتان بود. خلیج راریتان ( شکل 9 الف) خلیجی است که در بخش جنوبی خلیج پایین نیویورک بین ایالت های نیویورک و نیوجرسی قرار دارد و بخشی از خلیج نیویورک است [ 20 ]. داده‌های عمق سنجی پایین از منبع ملی آب‌سنجی NOAA [ 21 ] با وضوح 5 متر DTM در قالب شبکه نسبت داده شده در عمق سنجی (BAG) در یک منطقه 110 کیلومتر ^{مربعی تولید شد (} شکل 9) .ب). محدوده عمق مجموعه داده حمام سنجی بین 0.94 متر بالاتر از میانگین کم آب (MLLW) تا 15.75 متر زیر MLLW است. توجه به این نکته مهم است که اعماق در DTM درون یابی نشده و حاوی شکاف بین برخی از خطوط بررسی و بین بررسی هیدروگرافی تا خط ساحلی است.

روش انتخاب صدا در ArcGIS با استفاده از ابزارهای پردازش جغرافیایی موجود در آن همراه با روال‌های سفارشی توسعه‌یافته ویژه اجرا می‌شود. ابزارهای کلیدی پردازش جغرافیایی عبارتند از:

• یک تور ماهی لوزی شکل با اندازه سلول مناسب برای هر فلس و ناحیه (ها) عمق ایجاد می شود.
• آمار صداها برای هر سلول تور ماهی محاسبه می شود.
• روابط توپولوژیکی بین صداها و تور ماهی ارزیابی می شود.
• روابط مجاورت و فاصله بین صداها نیز محاسبه می شود.
• مدیریت صداها و انتخاب زیرگروه انجام می شود.

در منطقه خلیج راریتان، اعماق را می توان به دو ناحیه عمقی 0 تا 10 متر و بیش از 10 متر تقسیم کرد. یک تنظیم تراکم صدای متفاوت برای تعمیم صداها برای هر یک از دو محدوده عمق اعمال شد و شامل چهار مرحله بود. این سلسله مراتب به منظور تولید نمودارها در مقیاس های زیر استفاده شد: 1:10 K از DTM، مقیاس 1:20 K از صداگذاری در مقیاس 1:10 K، مقیاس 1:40 K از صداگذاری در مقیاس 1:20 K و مقیاس 1:80 K از صداگذاری در مقیاس 1:40 K.

شکل 10 ، شکل 11 و شکل 12 عصاره هایی از نتایج تعمیم صداها را از نمودارهایی که منطقه مورد مطالعه را در مقیاس های 10 K، 20 K، 40 K و 80 K پوشش می دهند، نشان می دهد. خطوط عمق با توجه به مشخصات NOAA برای هر یک از چهار مقیاس به تصویر کشیده شده است.

تعمیم صداها از مجموعه داده های اولیه استخراج شده از DTM در مقیاس 1:10 K و تا مقیاس 1:80 K، منجر به کاهش تدریجی تعداد صداها شد ( جدول 4 ). تقریباً 30٪ از صداها از مقیاس بزرگتر به مقیاس کوچکتر بدون درهم ریختن نمودار حفظ می شوند.

نتایج با توجه به الزامات تصویری کف دریا در این مقیاس ها و با توجه به مشخصات اتخاذ شده بسیار خوب در نظر گرفته می شوند. بررسی دقیق نتایج مطالعه به این نتیجه رسید که هیچ ناسازگاری بین سونوگرافی ها و خطوط عمق وجود ندارد، به عنوان مثال، یک مقدار عمق صدا در خارج از منطقه عمق تعریف شده توسط خطوط عمق وجود دارد. علاوه بر این، نمودارهای تولید شده همبستگی بسیار خوبی با NOAA ENCs US5NYCBC، US5NYCBE، US5NYCBD، US5NYCAC، US5NYCAD و US5NYCAE نشان می‌دهند. در شکل 13 ، صداگذاری در مقیاس 1:10 K در شکل 10 نشان داده شده است.روی عصاره ای از ENC US5NYCAE پوشانده شده اند. شباهت زیادی بین دو مجموعه داده وجود دارد. تفاوت اصلی قابل مشاهده این است که نتایج کامپیوتری مطالعه منجر به الگوی صدایی سیستماتیک و همگن تر می شود. این تمایز به کاربرد انتخاب صداگذاری از قوانین تعمیم در بخش 3.2 نسبت داده می شود، در حالی که فرآیند دستی با توجه به مکان صداهای انتخاب شده ذهنی تر است. روش پیشنهادی بر اساس استانداردهای IHO و بهترین شیوه هایی است که انتخاب دستی را هدایت می کند. هر گونه مغایرت شناسایی شده به دلیل منابع داده های مختلفی است که برای گردآوری ENC ها استفاده شده است که در دسترس ما قرار نگرفته است.