يکي از مسايل برنامه ريزي شهري، با توجه به رشد جمعيت و کمبود امکانات زيربنايي، تعيين جهت مناسب گسترش فيزيکي شهر براي جوابگويي به نيازهاي آينده است. از آنجا که گسترش شهر مستلزم به کارگيري اراضي فراوان براي ساخت و ساز است، اين امر باعث کاهش سطح کاربري هاي ديگر به خصوص زمين هاي کشاورزي مي شود، از اين رو، مطالعه همه جانبه در اين زمينه لازم است. در اين مقاله، براي تعيين جهت مناسب گسترش فيزيکي شهر مشهد، از فن سنجش از دور و سيستم اطلاعات جغرافيايي، استفاده شده است. براي اين منظور، ابتدا گسترش فيزيکي شهر، مورد مطالعه قرار گرفت. سپس با استفاده از مدل ارزيابي چند عامله، و روش وزن دهي Critic و نيز عوامل فاصله از کاربري هاي شهري، فاصله از گسل، فاصله از اراضي مرغوب کشاورزي و باغ ها، زمين شناسي، قابليت اراضي و شيب، جهت بهينه گسترش شهر تعيين شده است. پس از بررسي نهايي معلوم شد جهاتي که براي گسترش شهر با موانع مواجه هستند عبارتند از: جهت جنوب، جنوب غرب، شمال، شمال شرق و شرق شهر. همچنين، مشخص گرديد جهت بهينه گسترش آينده شهر مشهد، شمال غرب و غرب شهر است.
واژگان کلیدی
کالبد، گسترش فیزیکی شهر، ارزیابی چند عامله، روش وزن دهی CRITIC، جهت بهینه گسترش شهر
برای دانلود این مقاله به لینک زیر مراجعه کنید.
https://www.sid.ir/fa/journal/ViewPaper.aspx?ID=139041
آموزش کاربردی GIS وRS
همراه با فیلم و کتاب
همراه با پروژه های کاربردی
مدرس:
دکتر سعید جوی زاده
تلفن ثبت نام:
09382252774
آدرس وب سایت:
بدون دیدگاه