تعيين شايستگي مرتع براي چراي شتر با استفاده از GIS
تعيين شايستگي مرتع براي اهداف مختلف، در جهت مديريت اصولي و ضامن توسعه پايدار است. در اين تحقيق به منظور مطالعه شايستگي مرتع براي چراي شتر سه زير مدل شايستگي منابع آبي، حساسيت به فرسايش و زير مدل شايستگي توليد علوفه مورد بررسي قرار گرفتند که اجزاي مدل نهايي را تشکيل مي دهند. اين تحقيق با استفاده از روش FAO (1991) در محيط سيستمهاي اطلاعات جغرافيايي در منطقه حلوان شهرستان طبس در استان يزد صورت پذيرفت. در بررسي زير مدل حساسيت به فرسايش از روش تجربي (احمدي، 1377) استفاده شد. براي شايستگي منابع آبي، فاکتورهاي کيفيت، کميت و فاصله از منابع آبي مورد مطالعه قرار گرفت. همچنين در بررسي شايستگي توليد، عوامل حد بهره برداري مجاز، خوشخوراکي، علوفه قابل دسترس، وضعيت و گرايش مرتع مورد ارزيابي قرار گرفتند. نتايج حاصل از مدل نهايي شايستگي نشان داد 24.1 درصد از مرتع در کلاس S2، 55.4 درصد در کلاس S3 و 20.5 درصد در کلاس N شايستگي قرار دارند. بر اين اساس فاکتورهاي دوري از منابع آبي، فرسايش شديد و کم بودن علوفه در دسترس مهمترين فاکتورهاي کاهش دهنده شايستگي در تيپهاي گياهي مرتع هستند و تنها عامل کيفيت منابع آبي در بخشي از مرتع به عنوان فاکتور محدود کننده شايستگي مطرح مي باشد. کاهش تعداد دام، حفر منابع آبي با فواصل مناسب (حداقل 10 کيلومتر، بر اساس قدرت راهپيمايي شتر) موجب استفاده بهتر و يکنواخت تر و کاهش تخريب و افزايش شايستگي مرتع حلوان مي شود.
برای دانلود این مقاله به لینک زیر مراجعه کنید.
https://www.sid.ir/fa/journal/ViewPaper.aspx?ID=88040
آموزش کاربردی GIS وRS
همراه با فیلم و کتاب
همراه با پروژه های کاربردی
مدرس:
دکتر سعید جوی زاده
تلفن ثبت نام:
09382252774
آدرس وب سایت:
بدون دیدگاه