تغییرات آب و هوایی اخیر چگونه بر تغییرات مکانی و زمانی تبخیر و تعرق مرجع در یک منطقه انتقالی آب و هوایی در شرق چین تأثیر گذاشته است؟

توسط

منگ لی

1،†،

رونگهائو چو

2,*,†،

شیوژو شا

3،

ابورضا دکتر توفیق الاسلام

4،

یولین جیانگ

1و

شوانگه شن

5

1
دانشکده منابع و محیط زیست، دانشگاه کشاورزی آنهویی، Hefei 230036، چین
2
مرکز خدمات هواشناسی عمومی آنهویی، اداره هواشناسی آنهویی، Hefei 230031، چین
3
مرکز اصلاح آب و هوا در استان هنان، ژنگژو 450003، چین
4
گروه مدیریت بلایا، دانشگاه بیگم روکیا، رانگپور 5400، بنگلادش
5
آزمایشگاه کلیدی بلایای هواشناسی، وزارت آموزش و پرورش (KLME)، آزمایشگاه تحقیقاتی مشترک بین‌المللی تغییر اقلیم و محیط زیست (ILCEC)، مرکز نوآوری مشترک در پیش‌بینی و ارزیابی بلایای هواشناسی (CIC-FEMD)، آزمایشگاه کلیدی جیانگ سو هواشناسی کشاورزی، کالج هواشناسی کاربردی، دانشگاه علوم و فناوری اطلاعات نانجینگ، نانجینگ 210044، چین
*
نویسنده ای که مسئول است باید ذکر شود.
†
این نویسندگان به طور مساوی به این کار کمک کردند.
ISPRS Int. J. Geo-Inf. 2022 , 11 (5), 300; https://doi.org/10.3390/ijgi11050300
دریافت: 20 مارس 2022/بازبینی شده: 28 آوریل 2022/پذیرش: 2 مه 2022/تاریخ انتشار: 6 مه 2022

ارقام را مرور کنید

نسخه ها یادداشت ها

 

چکیده

:

تبخیر و تعرق مرجع (ET 0 ) برای تولید کشاورزی و مدیریت آب محصول ضروری است. تغییرات آب و هوایی اخیر که بر تغییرات مکانی و زمانی ET 0 در شرق چین تأثیر می گذارد، همچنان کمتر شناخته شده است. برای این منظور، آخرین داده های مشاهده شده از 77 ایستگاه هواشناسی در استان آنهویی برای تعیین تغییرات مکانی-زمانی ET 0 با استفاده از مدل Penman-Monteith FAO 56 (PMF-56) مورد استفاده قرار گرفت. علاوه بر این، برآوردگر Theil-Sen و آزمون Mann-Kendall (M-K) برای تجزیه و تحلیل روند ET 0 و عوامل هواشناسی به کار گرفته شد. علاوه بر این، از روش دیفرانسیل برای بررسی حساسیت ET 0 استفاده شدبه عوامل هواشناسی و سهم عوامل هواشناسی در روند ET 0 . نتایج نشان می دهد که ET 0 قبل از سال 1990 به طور قابل توجهی کاهش یافت و سپس به آرامی افزایش یافت. ET 0 معمولاً در شمال بالاتر و در جنوب کمتر است. ET 0 بیشترین حساسیت را به رطوبت نسبی (RH) دارد، مگر در تابستان. با این حال، در تابستان، تشعشع خالص (R n ) حساس ترین عامل است. در طول 1961-1990، R n عامل اصلی سالانه، در طول فصل رشد و تابستان بود، در حالی که سرعت باد (u 2 ) نقش اصلی را در سایرین ایفا کرد. همه عوامل هواشناسی سهم منفی در روند ET 0 دارند که در نهایت منجر به کاهش ET می شود.0 روند. در طول سال‌های 1991-2019، عامل اصلی روندهای ET 0 به میانگین دمای (Ta ) سالانه، در طول فصل رشد، بهار و تابستان، و سپس به Rn در سایر موارد تغییر کرد. به طور کلی، سهم منفی از u2 و Rn نمی تواند سهم مثبت از Ta و RH را جبران کند ، که در نهایت منجر به کاهش روند صعودی ET 0 می شود. کاهش چشمگیر مقدار u 2 که به تغییرات ET 0 در منطقه III کمک می کند نیز شایان ذکر است.

 

1. مقدمه

تبخیر و تعرق (ET) بخش مهمی از چرخه هیدرولوژیکی است. این در رواناب سطحی، تغذیه آب زیرزمینی و سایر فرآیندهای کلیدی شرکت می کند و نقش اساسی در تغییرات آب و هوا، تحقیقات هیدرولوژیکی و مدیریت آب آبیاری دارد [ 1 ، 2 ، 3 ]. تبخیر و تعرق گیاه مرجع (ET 0 ) تبخیر و تعرق بالقوه است که بیشتر از نظر ویژگی های محصول مشخص می شود. دورنبوس و همکاران [ 4 ] ET 0 را به عنوان ET علفزار وسیع با رشد یکنواخت و نرمال تعریف می کند که سطح را کاملاً می پوشاند و آب کافی را در ارتفاع 8-15 سانتی متری فراهم می کند. متعاقبا، آلن و همکاران. [ 5 ] مفهوم ET 0 را معرفی کردو آن را به عنوان ET یک محصول 12 سانتی متری ایده آل با مقاومت تاج پوشش ثابت 70 s·m -1 و آلبیدو 0.23 (بسیار شبیه به علفزار سبز با سطح باز، ارتفاع یکنواخت، رشد شدید، پوشش کامل زمین و تامین کافی رطوبت خاک). از آن زمان، ET 0 به طور گسترده در زمینه های زراعت، کشاورزی، آبیاری و اکولوژی استفاده شده است [ 6 ].
در حال حاضر، مدل Penman-Monteith FAO (سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد) 56 (PMF-56)، یک معادله اصلاح شده Monteith [ 7 ]، به طور گسترده برای تخمین ET 0 در سراسر جهان بر اساس پایه نظری و استحکام آن استفاده شده است . کاربردهای گسترده [ 8 ]. در مدل PMF-56، عوامل آب و هوایی (یعنی دما، رطوبت، سرعت باد و تشعشع) عناصر اصلی تأثیرگذار برای ET 0 هستند. با این حال، در دهه های اخیر، تغییرات آب و هوا، به ویژه گرمایش جهانی، نگرانی های جهانی را برانگیخته است [ 9 ، 10 ، 11 ]، که همچنین منجر به تغییرات ET 0 در نقاط مختلف جهان شده است [ 12 ،13 ، 14 ، 15 ، 16 ]. اگرچه تحت تأثیر گرمایش جهانی، ET 0 نه تنها تحت تأثیر دما، بلکه توسط عناصر دیگر نیز قرار می گیرد و جفت شدن چندین عامل در نهایت روند افزایش یا کاهش ET 0 را تعیین می کند. بنابراین، کمی کردن تاثیر عوامل هواشناسی بر روند ET 0 بسیار ضروری است. در مطالعات اخیر، روش‌های کمی عمدتاً برای ارزیابی اثرات عوامل هواشناسی بر روند ET 0 مورد استفاده قرار گرفته‌اند ، به عنوان مثال، تحلیل رگرسیون چندگانه [ 17 ]، تحلیل همبستگی جزئی و رگرسیون گام به گام [ 18 ]، روش کاهش روند [ 2 ]., 19 , 20 , 21 , 22 , 23 ]، روش ضریب حساسیت و روش تفاضلی [ 1 ، 3 ، 14 ، 24 ، 25 ]. به عنوان روش های فوق، روش دیفرانسیل می تواند به طور موثر سهم واقعی عوامل آب و هوایی را در روند ET 0 تعیین کند. بنابراین، در مطالعات قبلی با موفقیت به کار گرفته شده است.
در دهه‌های اخیر، اکثر محققان سهم عوامل هواشناسی را در روندهای ET 0 در سراسر جهان، مانند چین [ 26 ، 27 ، 28 ، 29 ، 30 ، 31 ]، اسلوونی [ 16 ]، اسپانیا [ 32 ]، ایران [ 33 ] تعیین کرده‌اند. ، بنگلادش [ 34 ]، و غیره. با این حال، عوامل غالب ET 0 ممکن است تحت تغییر اقلیم تغییر کنند [ 14 ، 35 ]. لی و همکاران [ 36] اشاره کرد که تبخیر تشت قبل از سال 1993 روند نزولی مشخصی را نشان داد و سپس در شمال غربی چین معکوس شد. به طور مشابه، هان و همکاران. [ 35 ] یک روند نزولی ET 0 قبل از سال 1991 و یک روند صعودی پس از آن در منطقه جینگ-جین-جی در شمال چین پیدا کرد، و عامل غالب که در ET 0 نقش داشت از سرعت باد به دمای میانگین تغییر کرد. وانگ و همکاران [ 14 ] نشان داد که روند افزایشی ET 0 پس از دهه 1990 در چین را می توان به افزایش دمای هوا نسبت داد و حساس ترین عامل به ET 0 رطوبت خاص بود. با این حال، در جنوب غربی چین، مدت زمان تابش خورشید عامل اصلی ET 0 بودروند در فصل رشد از 1961 تا 1996، و رطوبت نسبی متغیر غالب برای افزایش ET 0 بود. اگرچه محققان پژوهشی مطالعات مرتبطی را در مورد ET 0 انجام داده‌اند [ 14 ، 37 ، 38 ]، ET 0 به طور قابل‌توجهی در بین مناطق مختلف متفاوت است و روند عوامل هواشناسی برای تجزیه و تحلیل تغییرات ET 0 ضروری است. بنابراین، انجام مطالعات منطقه ای ET 0 ، به ویژه در شرق چین، که در آن هنوز شکاف دانش خاصی در مطالعه سیستماتیک ET 0 وجود دارد، ضروری است.. این اثر قصد دارد شکاف دانش موجود در ادبیات موجود را بپوشاند. مطالعه ما همچنین یک مبنای نظری منطقی برای مدیریت آب کشاورزی منطقه ای و برنامه ریزی آبیاری ارائه می دهد.
تراکم شهری دلتای رودخانه یانگ تسه یکی از شش تجمع بزرگ شهری در جهان است. این یک منطقه توسعه اقتصادی فعال، با بالاترین درجه باز بودن و قوی ترین توانایی نوآوری در چین است. در سال 2019، شورای دولتی جمهوری خلق چین (PRC) محدوده برنامه ریزی دلتای رودخانه یانگ تسه را صادر کرد که به طور رسمی به تمام شهرهای چهار استان جیانگ سو، ژجیانگ، آنهویی و شانگهای گسترش یافت. استان آنهویی در مجاورت دلتای رودخانه یانگ تسه است و همچنین یکی از چهار استان ذکر شده در بالا است که در چند دهه گذشته شاهد توسعه سریع اقتصادی بوده است. علاوه بر این، استان آنهویی یکی از 13 استان بزرگ انبار غلات با تولید کل غلات 34.15 میلیارد کیلوگرم است که در رتبه ششم چین قرار دارد. در میان آنها،39 ]. بنابراین، تخمین دقیق ET 0 ، ارزیابی دقیق ویژگی‌های توزیع مکانی و زمانی و روند تغییرات آن، و همچنین کاوش عوامل مؤثر بر آن، پیامدهای علمی برای برنامه‌ریزی تولید کشاورزی، مدیریت منابع آب و حفاظت از محیط زیست دارد.
بر اساس بحث فوق، ما این فرضیه را پیشنهاد می کنیم که روند ET 0 و عوامل غالب آن در استان آنهویی در طول 59 سال گذشته تغییر کرده است. برای تأیید این فرضیه، اهداف این تحقیق (1) بررسی ویژگی‌های مکانی-زمانی ET 0 و عوامل هواشناسی در استان آنهویی است. (2) برای روشن کردن حساسیت ET 0 به عوامل هواشناسی. (3) برای تعیین عوامل غالب روندهای ET 0 و مکانیسم های داخلی آنها که ET 0 را هدایت می کنندتغییرات. نتایج این تحقیق درک ما از تغییرات آب و هوایی را افزایش می‌دهد و پشتیبانی نظری برای تولید کشاورزی و مدیریت منابع آب محصول در مناطق مشابه در سراسر جهان فراهم می‌کند.

2. مواد و روش ها

2.1. منطقه مطالعه

استان آنهویی (114°54′~119°27′ شرقی و 29°41′~34°38′ شمالی)، واقع در حوضه پایینی رودخانه یانگ تسه و حوضه میانی رودخانه Huai در شرق چین، یک منطقه انتقالی بین معتدل گرم است. منطقه و منطقه نیمه گرمسیری. شمال رودخانه Huai متعلق به منطقه معتدل گرم با آب و هوای موسمی نیمه مرطوب است، در حالی که جنوب متعلق به منطقه آب و هوای نیمه گرمسیری مرطوب موسمی است. استان آنهویی دارای آب و هوای گرم و مرطوب با چهار فصل متمایز است و میانگین دما و بارندگی سالانه به ترتیب 14 تا 17 درجه سانتی گراد و 800 تا 1600 میلی متر است. بارش با بیشتر جنوب و کمتر شمال، کوه های بیشتر و دشت ها و تپه های کمتر مشخص می شود. بارش تابستانی فراوان است و 40 تا 60 درصد بارندگی سالانه را تشکیل می دهد. مساحت کل استان 139600 کیلومتر مربع است، حدود 1.45٪ از مساحت زمین را به خود اختصاص داده و در شرق چین رتبه سوم و همچنین در چین بیست و دومین رتبه را دارد [ 40 ]. زمین در منطقه مورد مطالعه در جنوب بیشتر و در شمال کمتر است. منطقه جنوبی عمدتاً تپه ها و کوه ها است، در حالی که شمال عمدتاً زمین های دشتی است ( شکل 1 الف). رودخانه یانگ تسه و رودخانه هوآی به ترتیب 416 کیلومتر و 430 کیلومتر از استان آنهویی می گذرند و استان را به سه منطقه طبیعی به نام های دشت هوآیبی، تپه های جیانگ هوآی و کوه های جنوبی آنهویی تقسیم می کنند. نوع کاربری اولیه زمین، زمین های زراعی است، با نسبت تقریباً 58 درصد از مساحت استان، و پس از آن علفزار، جنگل و غیره ( شکل 1 ب).

2.2. منابع اطلاعات

مجموعه داده های هواشناسی اتخاذ شده در اینجا، داده های مشاهدات هواشناسی معمول از 77 ایستگاه هواشناسی در استان آنهویی طی سال های 1961 تا 2019 بود که توسط سیستم اشتراک گذاری اطلاعات هواشناسی یکپارچه چین (CIMISS) اداره هواشناسی چین (CMA)، شامل میانگین دمای روزانه ارائه شد. (Ta , °C)، حداکثر و حداقل دما (T max و Tmin , °C)، رطوبت نسبی (RH، %)، مدت زمان تابش آفتاب (SD، h) و سرعت باد در ارتفاع 10 متر (u 10 ، m) ·s -1). کنترل کیفیت مجموعه داده ها قبلاً توسط مرکز ملی اطلاعات هواشناسی (NMIC) CMA انجام شده است. علاوه بر این، کل سال به پنج دوره مطالعه تقسیم شد، یعنی فصل رشد (آوریل تا اکتبر)، بهار (مارس تا می)، تابستان (ژوئن تا آگوست)، پاییز (سپتامبر تا نوامبر) و زمستان (دسامبر تا فوریه). سال آینده).

2.3. روش محاسبه ET 0

مدل PMF-56 توصیه شده توسط FAO برای محاسبه ET 0 در این تحقیق [ 5 ] استفاده شد که یک روش پذیرفته شده بین المللی برای محاسبه ET 0 است. معادله خاص (1) به صورت زیر بود:

که در آن ET 0 به تبخیر و تعرق مرجع روزانه (mm·d -1 ) اشاره دارد، به شیب منحنی فشار بخار اشباع در دمای هوا Ta (kPa·°C -1 ) اشاره دارد، Rn به تابش خالص اشاره دارد (MJ·m – 2 ·d – 1 )، G به خاک اشاره دارد. چگالی شار حرارتی (MJ·m- 2 ·d -1 )، γ به ثابت روان سنجی (kPa·°C -1 ) اشاره دارد، Ta به دمای روزانه هوا در ارتفاع 2 متری (درجه سانتی گراد)، u 2 اشاره دارد . به سرعت باد در ارتفاع 2 m (m·s -1 ) و e s و e a به ترتیب به فشار بخار اشباع و فشار بخار واقعی (kPa) اشاره دارد.

با توجه به داده‌های مشاهداتی از دست رفته تابش خورشیدی (Rs ، MJ·m – 2 ·d -1 )، فرمول آنگستروم [ 41 ] در این کار برای تخمین Rs از طریق داده‌های SD اتخاذ شد . معادله تفصیلی (2) به شرح زیر بود:

که در آن Rs و R a به ترتیب کل تابش خورشیدی روزانه و تشعشعات فرازمینی را نشان می دهند (MJ·m – 2 ·d -1 )، SD و SD max به ترتیب نشان دهنده مدت زمان آفتاب روزانه و حداکثر مدت زمان ممکن تابش خورشید هستند (h) و a s و b s ضرایب رگرسیون هستند، طبق تحقیقات Chen و همکاران. [ 42 ]، با مقادیر 0.19 و 0.53، به ترتیب.

در همین حال، در حالی که فاقد اطلاعات SD بود، فرمول تشعشع ارائه شده توسط هارگریوز و همکارانش. [ 43 ] در این مطالعه برای محاسبه Rs از طریق Tmax و Tmin استفاده شد . معادله خاص (3) به صورت زیر بود:

که در آن k RS نشان‌دهنده ضریب تجربی است، و مقدار در ناحیه داخلی معمولاً 0.16 بود [ 43 ، 44 ، 45 ]. علاوه بر این، عملکرد این روش در تحقیقات قبلی ما تأیید شد [ 1 ].

سپس، R n را می توان در معادلات (4)-(6) زیر محاسبه کرد:

در جایی که Rns و Rnl به ترتیب تابش موج کوتاه خالص ورودی و تابش موج بلند خالص خروجی هستند (MJ·m – 2 ·d -1 )، α آلبیدوی محصول مرجع (با مقدار 0.23) است. ثابت استفان بولتزمن است (4.903 × 10-9 MJ ·K- 4 ·m – 2 ·d -1 )، T max،K و Tmin ،K حداکثر و حداقل دمای مطلق در 24 ساعت هستند (K = °C + 273.16 ) و Rs0 تابش آسمان صاف است (MJ·m – 2 ·d -1 ). برای روش محاسبه خاص، لطفاً به کار آلن و همکاران مراجعه کنید. [ 5 ].

از آنجایی که داده‌های مشاهدات معمول اتخاذ شده در این مطالعه فقط شامل u 10 می‌شد ، برای به دست آوردن u2 و راحتی محاسبه، کار ما معادله تبدیل سرعت باد ( 7 ) پیشنهاد شده توسط آلن و همکاران را اتخاذ کرد. [ 5 ]:

که در آن u 2 نشان دهنده سرعت باد با ارتفاع 2 متر از سطح زمین (m·s −1 ) است.

علاوه بر این، محاسبات دقیق با استفاده از معادلات (8) – (12) از ، ، و به شرح زیر بودند:

جایی که گرمای نهان تبخیر با مقدار 2.45 (MJ·kg -1 ) است. فشار اتمسفر (kPa) است و ارتفاع از سطح دریا (m) است.

2.4. ضریب حساسیت

روش معادله دیفرانسیل توسعه یافته توسط مک کوئن [ 46 ] برای محاسبه حساسیت ET 0 به عوامل هواشناسی در معادله زیر (13) به کار گرفته شد:

در جایی که S(v i ) نشان دهنده حساسیت ET 0 به عامل هواشناسی (v i ) است، حساسیت مثبت (منفی) نشان دهنده ET 0 افزایش (کاهش) با v i و قدر مطلق S(v i ) نشان دهنده تأثیر است. از v i تا ET 0 . برای فرآیندهای محاسبه دقیق، لطفاً به کار چو و همکاران مراجعه کنید. [ 2 ].

2.5. سهم عوامل هواشناسی در ET 0

همانطور که در فرمول (1) نشان داده شده است، ET 0 تابعی از عوامل هواشناسی است. بنابراین، Ta ، RH، u2 و Rn به عنوان چهار عامل اصلی هواشناسی موثر بر ET 0 انتخاب شدند. علاوه بر این، این مطالعه از روش معادلات دیفرانسیل برای ارزیابی سهم چهار عامل اصلی هواشناسی بر ET 0 بر اساس مدل PMF-56 استفاده کرد. معادله دقیق (14) به صورت زیر نشان داد:

معادله (14) را می توان به اختصار به معادله (15) زیر تبدیل کرد:

در جایی که C_ET 0 نشان دهنده روند ET 0 است، C( Ta) ، C(RH)، C(u2 ) و C( Rn ) به سهم Ta، RH ، u2 و Rn در ET 0 اشاره دارد . به ترتیب و انحراف بین C_ET 0 و ET 0 را نشان می دهد که با استفاده از برآوردگر Theil-Sen (T_ET 0 ) محاسبه شده است. سهم هر عامل هواشناسی در ET 0 را می توان با ضرب کردن نتیجه معادله (13)، روند هر عامل هواشناسی در طول دوره مورد مطالعه و طول دوره مطالعه مربوطه (یعنی 365 یا 366 روز برای سالانه) محاسبه کرد. محاسبه، 214 روز برای فصل رشد، 92 روز برای بهار و تابستان، 91 روز برای پاییز، 90 یا 91 روز برای زمستان) [ 1 ، 3 ].

2.6. تحلیل روند

آزمون Mann-Kendall (M-K) برای تجزیه و تحلیل داده های سری زمانی هیدرومتئولوژیکی توصیه شد [ 47 ، 48 ، 49 ]. بنابراین، در اینجا برای برآورد روند ET 0 و چهار عامل اصلی هواشناسی [ 3 ] به تصویب رسید. فرضیه صفر H 0 این بود که در یک سری از داده ها (xi ، i = 1، 2، …، n)، x i مستقل و به طور مساوی توزیع شده است . فرضیه جایگزین H 1 این بود که یک تمایل یکنواخت شامل X است. S آماری و آمار آزمون استاندارد Z در معادلات (16) و (17) زیر محاسبه شدند:

که در آن x i و x j به ترتیب مقدار سال i و j هستند و n طول داده است. S از توزیع های نرمال تبعیت می کند (n ≥ 8)، محاسبه میانگین مقدار E(S) و واریانس Var(S) در زیر در معادلات (18)-(20) آورده شده است:

که در آن q به همان عدد گروه اشاره دارد و t p نشان دهنده مقدار در مرحله pth است.

که در آن Z روند تغییر داده های سری زمانی است و Z > 0 (Z < 0) نشان دهنده روند افزایشی (کاهشی) است. اگر سپس این فرضیه رد شد و داده های سری زمانی روند تغییر معنی داری را نشان دادند. علاوه بر این، انحراف نرمال استاندارد در نمودار توزیع نرمال استاندارد بود. هنگامی که α = 5٪ و α = 1٪ سطوح معنی دار بودند، مقادیر به ترتیب 1.96 و 2.58 بود.

برآوردگر Theil-Sen برای تعیین مقدار روند تغییرات ET 0 و عوامل هواشناسی [ 50 ، 51 ] استفاده شد. معادله محاسبه تفصیلی (21) به شرح زیر است:

که در آن β شیب محاسبه شده سری داده ها است. و نمایش داده های دنباله مربوط به زمان i و j به ترتیب. β مثبت (منفی) نشان دهنده روند افزایشی (کاهشی) است. نقشه توزیع فضایی به روش وزن دهی معکوس فاصله (IDW) در بستر ArcGIS (نسخه 10.2) تهیه شد.

3. نتایج

3.1. تغییرات فضایی و زمانی ET 0

3.1.1. مقیاس زمانی

همانطور که در شکل 2 نشان داده شده است ، ET 0 قبل از سال 1990 روند کاهشی قابل توجهی را نشان داد (-3.89 mm·a- 2 ) و سپس به آرامی (0.62 mm·a- 2 ) در کل منطقه افزایش یافت. در مناطق فرعی، ET 0 روندهای کاهشی قابل توجهی را قبل از سال 1990 ارائه کرد، و مقادیر کاهش به ترتیب رتبه بندی شدند: منطقه I > منطقه II > منطقه III. پس از سال 1990، ET 0 روند کاهشی آهسته ای را در منطقه I نشان داد، در حالی که روند افزایشی کند را در مناطق دیگر نشان داد، به ویژه در منطقه III بالاتر بود. به دلیل تعریف سازمان جهانی هواشناسی (WMO) از استاندارد استاندارد آب و هوا (یعنی میانگین 30 ساله) و روند تغییر مخالف ET0 در حدود سال 1990 در این مطالعه، کل دوره مطالعه را به دو دوره تقسیم کردیم، یعنی 1961-1990 و 1991-2019.
روندهای زمانی تفصیلی ET 0 نیز در جدول 1 نشان داده شده است. قبل از سال 1990، روندهای زمانی ET 0 در مقیاس زمانی سالانه، فصل رشد و تابستان مشابه بود. در طول بهار، پاییز و زمستان، روند نزولی ET 0 در اکثر مناطق معنی دار نبود. پس از سال 1990، ET 0 سالانه روندهای صعودی آهسته ای را در طول فصل رشد، بهار و تابستان نشان داد، در حالی که روند نزولی را در طول پاییز و زمستان نشان داد. شایان ذکر است که تنها روند ET 0 در منطقه III در فصل بهار معنی دار بود.

3.1.2. مقیاس فضایی

همانطور که در شکل 3 نشان داده شده است ، توزیع فضایی ET 0 در طول 1961-1990 و 1991-2019 اساساً سازگار بود. ET 0 سالانه در شمال و در جنوب کمتر بود، در طول فصل رشد، بهار و تابستان. با این حال، ET 0 در جنوب غربی مناطق II و III در پاییز و زمستان بالاتر بود. قبل از سال 1990، ET 0 سالانه، در طول فصل رشد و تابستان روند کاهشی قابل توجهی را در اکثر مناطق نشان داد. پس از سال 1990، ET 0 در منطقه III سالانه روند افزایشی قابل توجهی را در طول فصل رشد و بهار نشان داد. علاوه بر این، ET 0در منطقه II نیز روند افزایشی قابل توجهی در بهار نشان داد. این پدیده ها در جدول 1 منعکس شده اند.

3.2. تغییرات مکانی و زمانی عوامل هواشناسی

برای ارزیابی تأثیر عوامل هواشناسی بر ET 0 ، روند تغییر عوامل هواشناسی را تحلیل کردیم. همانطور که در شکل 4 نشان داده شده است ، Ta قبل از سال 1990 به میزان 0.021-°C·a – 1 به طور قابل توجهی کاهش یافت و سپس با نرخ 0.034°C·a -1 به طور قابل توجهی افزایش یافت ( شکل 4 a). RH ابتدا قبل از سال 1990 با نرخ 0.071 a -1 افزایش یافت و سپس با نرخ 0.070 a -1 کمی کاهش یافت ( شکل 4 ب). u 2 با نرخ -0.020 m·s -1 قبل از سال 1990 به طور قابل توجهی کاهش یافت و سپس به -0.006-m·s- 1 کاهش یافت.شکل 4 ج). مشابه u2 ، Rn نیز به طور قابل توجهی با نرخ -0.017 MJ·m – 2 · d -1 قبل از سال 1990 کاهش یافت و سپس به 0.004- MJ·m – 2 ·d -1 به طور ناچیز کاهش یافت ( شکل 4 d). .
از جدول 2 ، T a روندهای کاهشی قابل توجهی را در کل منطقه و هر منطقه فرعی در یک مقیاس زمانی سالانه و در مناطق I و II در تابستان نشان می دهد، در حالی که روند کاهشی ناچیز را در سایر مناطق و مقیاس های زمانی در طول 1961-1990 نشان می دهد. طی سال‌های 1991-2019، Ta روند افزایشی را در تمام مناطق و دوره‌های مطالعه نشان داد، با روندهای قابل توجهی که سالانه در طول فصل رشد، بهار، تابستان و پاییز در اکثر مناطق به نمایش گذاشته می‌شود. RH قبل از سال 1990 در اکثر مناطق روند افزایشی نشان داد، در حالی که بعد از سال 1990 روند کاهشی را نشان داد، به جز در پاییز. u 2روند کاهشی قابل توجهی را در اکثر مناطق در طول دو دوره زمانی ارائه کرد، به جز در منطقه III پس از سال 1990، که روندهای کمی افزایشی را نشان داد. R n سالانه به طور قابل توجهی در طول فصل رشد تابستان و زمستان کاهش می یابد، در حالی که در سایر دوره های قبل از سال 1990 به میزان ناچیزی کاهش می یابد. سپس R n در اکثر مناطق و دوره های مورد مطالعه به آرامی کاهش می یابد، به جز در بهار که پس از سال 1990 به آرامی افزایش می یابد.

3.3. حساسیت عوامل هواشناسی به ET 0

3.3.1. ویژگی های تغییرات زمانی

ضریب حساسیت روزانه هر عامل هواشناسی به ET 0 در شکل 5 نشان داده شده است . همانطور که از شکل 5 مشاهده می شود، ضریب حساسیت روزانه Ta ، RH و Rn ( یعنی S(Ta ) ، S(RH) و S( Rn )) ابتدا افزایش و سپس کاهش یافت، در حالی که ضریب حساسیت روزانه u 2 (S(u 2 )) روند تغییر تدریجی را نشان داد که ابتدا به سمت پایین و سپس صعودی رفت. بزرگی این چهار عامل هواشناسی به صورت زیر رتبه بندی شد: S(RH) > S(R n ) > S(T a ) > S(u 2 ). در مقابل S(Ta ) ، S(u2 ) و S( Rn )، S(RH) منفی بود.
جدول 3 تغییرات فصلی حساسیت عوامل هواشناسی به ET 0 را نشان می دهد. روند تغییر کلی ضرایب حساسیت در مقیاس زمانی فصلی با آن در مقیاس زمانی روزانه سازگار بود. در طی سالهای 1961-1990، ET 0 بیشترین حساسیت را به RH سالانه داشت، در طول فصل رشد، بهار، پاییز و زمستان، و بزرگی حساسیت چهار عامل هواشناسی به شرح زیر رتبه بندی شد: S(RH) > S(R n ) > S(T a ) > S(u 2 ). با این حال، ET 0 بیشترین حساسیت را به Rn در تابستان داشت و به دنبال آن Ta ، RH و u2 در همه مناطق قرار گرفتند . علاوه بر این، ET 0 بیشترین حساسیت را به R داشتn در فصل رشد، به دنبال RH، T a و u 2 در منطقه III. بر خلاف آن در طول سال های 1961-1990، ET 0 بیشترین حساسیت را نسبت به Rn در فصل رشد داشت و به دنبال آن RH، Ta و u 2 در طول سال های 1991-2019 قرار گرفتند. علاوه بر این، Rn نیز حساس ترین عامل در فصل بهار در منطقه III بود. تفاوت بین این دو دوره زمانی متمایز نبود.
شکل 6 ضرایب حساسیت سالانه عوامل هواشناسی به ET 0 را نشان می دهد . S(Ta ) در کل دوره مطالعه روند نزولی آهسته ای از خود نشان داد، قبل از سال 1990 کاهش یافت و سپس افزایش یافت . S(RH) و S( Rn ) هر دو روندهای افزایشی مشهودی را در 59 سال گذشته، به ویژه در طول 1961-1990 ارائه کردند. از آنجایی که S(RH) منفی بود، تا آنجا که به بزرگی مربوط می شد، حساسیت RH به طور کلی کاهش یافت. S(u2 ) مشابه S(Ta ) بود ، در حالی که پس از سال 1990 به وضوح افزایش یافت.

3.3.2. ویژگی های تنوع فضایی

به منظور روشن شدن ضرایب حساسیت ET 0 به عوامل هواشناسی، توزیع فضایی میانگین ضرایب حساسیت سالانه در شکل 7 نشان داده شده است . همانطور که در شکل 7 نشان داده شده است ، S(Ta ) در منطقه II، به ویژه در امتداد رودخانه یانگ تسه، بالاتر از شمال منطقه I، غرب منطقه II و جنوب منطقه III بود. توزیع فضایی S (RH) شبیه به S (Ta ) بود، در حالی که بالاترین مقدار در منطقه مرکزی III (یعنی ایستگاه هوانگشان) قرار داشت. S(u2 ) در شمال نسبتاً بالاتر و در جنوب کمتر بود. S(u 2) در غرب منطقه دو نسبت به مناطق اطراف کمتر بود. بر خلاف توزیع فضایی S(Ta ) و S(RH)، مقادیر بالاتر S( Rn ) عمدتاً در غرب منطقه II و بیشتر مناطق منطقه III قرار داشت.

3.4. سهم عوامل هواشناسی در ET 0

3.4.1. اعتبار سنجی روش دیفرانسیل

برای تایید اعتبار روش دیفرانسیل، روندهای ET 0 محاسبه شده با استفاده از روش دیفرانسیل (C_ET 0 ) و با آن ها، برآوردگر شیب Sen (E_ET 0 ) را در سه دوره زمانی (طی سال های 1961-2019، 1961-1990 و 1961-1990) مقایسه کردیم. 1991–2019). همانطور که در شکل 8 نشان داده شده است ، نتایج برازش از روش دیفرانسیل و تخمینگر شیب Sen همگی در یک خط 1:1 متمرکز شده اند، با مقدار R2 به طور کلی بیشتر از 0.90. بنابراین، همه پدیده‌های فوق نشان داد که چهار عامل هواشناسی انتخاب‌شده در این تحقیق معقول بوده و می‌توانند به خوبی با کمک به روند ET 0 با استفاده از روش دیفرانسیل توضیح داده شوند.

3.4.2. سهم عوامل هواشناسی در ET 0

سهم عوامل هواشناسی در روند ET 0 در طول دو دوره مطالعه در شکل 9 نشان داده شده است . طی سال‌های 1961-1990، همه عوامل هواشناسی سهم منفی در روند ET 0 داشتند که در نهایت منجر به روند کاهشی تقریباً برای همه مناطق و دوره‌ها شد ( جدول 1 ). به طور خاص، R n عامل اصلی سالانه، در طول فصل رشد و تابستان بود، در حالی که u 2 نقش های اصلی را در بهار، پاییز و زمستان بازی می کرد. با این حال، RH عامل پیشرو در منطقه I سالانه و Rn عامل پیشرو در منطقه III در پاییز بود. طی سال‌های 1991-2019، Ta و RH سهم مثبتی در ET نشان دادند0 روند برای اکثر مناطق و دوره ها، به جز RH در پاییز و زمستان. در مقابل، u2 و Rn سهم منفی را به روند ET 0 اختصاص دادند ، به جز Rn در بهار و تابستان و u2 در منطقه III. به طور مشخص ، دلیل اصلی تغییرات در ET 0 T a سالانه، در طول فصل رشد، بهار و تابستان، و سپس Rn در پاییز و زمستان برای اکثر مناطق بود. علاوه بر این، به ویژه، میزان سهم روندهای u 2 تا ET 0 به شدت در منطقه III برای تمام فصول کاهش یافت. به طور کلی، سهم منفی از u 2 و R nنتوانست سهم مثبت Ta و RH را جبران کند، که منجر به روندهای آهسته ET 0 به سمت بالا در کل منطقه شد، در نهایت، در حالی که روند صعودی در منطقه III بالاتر بود. جدول 4 و شکل های S1 و S2 در مواد تکمیلی اطلاعات دقیق و توزیع مکانی عوامل غالب را ارائه می دهد.

4. بحث

در این مطالعه، T a به ترتیب قبل و بعد از سال 1990 روندهای کاهشی و افزایشی قابل توجهی را نشان داد، که مشابه آن در کل چین [ 52 ] و همچنین مناطق اطراف آن، مانند حوضه رودخانه Huai [ 53 ] و استان جیانگ سو بود [52]. 2 ]. دینگ و همکاران [ 52 ] اشاره کرد که مجموع نیروی تابشی مثبت تولید شده توسط گازهای گلخانه ای علت گرم شدن آب و هوا بوده است و دمای سطح احتمالاً همچنان به افزایش خواهد یافت. برعکس، RH ابتدا افزایش و سپس کاهش یافت، که ممکن است با گرم شدن آب و هوا در این منطقه نیز توضیح داده شود (یعنی روند تغییر در Ta .). علاوه بر این، کسری فشار بخار بزرگتر (VPD) ناشی از تغییرات آب و هوایی از سال 1983 تا 2008 [ 54 ] می تواند روندهای تغییر RH را توضیح دهد. در اینجا، روند تغییر u 2 مشابه روند در سرزمین اصلی چین بود [ 55 ]. با این حال، از آنجا که منطقه III عمدتا یک منطقه زمین کوهستانی است، به شدت تحت تاثیر اثر لوله باریک قرار گرفت، که منجر به سرعت بیشتر باد در اینجا شد. این پدیده ها ممکن است مسئول روندهای کاهشی نسبتاً کمتر U 2 در طول سال های 1961-1990 و روندهای افزایشی اندکی در طول سال های 1991-2019 باشند. علاوه بر این، تائو و همکاران. [ 56] گزارش داد که شهرنشینی همچنین تأثیری بر کاهش میانگین سالانه سرعت باد در استان آنهویی پس از سال 2000 داشت و نرخ مشارکت آن به ویژه در بهار به 40٪ رسید. در همین حال، ضریب تضعیف u 2 ممکن است انتشار ذرات معلق در هوا را سرکوب کند و تأثیر انتشار آئروسل را بر کاهش نور خورشید تقویت کند [ 57 ]. علاوه بر این، کیان و همکاران. [ 58 ] نشان داد که مه مه مانند ناشی از افزایش آلودگی هوا ممکن است تابش را جذب یا منعکس کند و در نتیجه تابش خورشیدی سطح را کاهش دهد. نتایج مشابهی نیز توسط Ma و همکاران نشان داده شد. [ 59 ]، چی و همکاران. [ 60 ] و تائو و همکاران. [ 61 ].
این تحقیق همچنین نشان داد که ET 0 قبل از سال 1990 به طور قابل توجهی کاهش یافت و سپس به آرامی افزایش یافت. پدیده‌های مشابهی در یک منطقه مستعد بیابان‌زایی چین [ 62 ]، حوضه رودخانه زرد [ 31 ]، منطقه جینگ-جین-جی در شمال چین [ 35 ]، استان سین کیانگ [ 63 ] و حتی سرزمین اصلی چین [ 14 ، 64 ] رخ داد. ]. همه این روندهای تغییر در ET 0 به تغییرات عوامل هواشناسی قبل و بعد از نقطه تغییر در مناطق خاص نسبت داده شد. به طور کلی، در این تحقیق، ET 0 بیشترین حساسیت را به RH داشت و به دنبال آن Rn ، Ta و u قرار گرفتند.2 ، در حالی که حساس ترین عامل در تابستان به R n منتقل شد و به دنبال آن Ta، RH و u2 برای اکثر مناطق قرار گرفتند . نتایج مشابهی را می توان در حوضه رودخانه Huai [ 1 ] و استان Jiangsu [ 2 ] یافت. با این حال، در سایر مناطق چین، Xu و همکاران. [ 27 ] اشاره کرد که T max ، به طور کلی، حساس ترین عامل برای ET 0 است، به دنبال آن RH، Rs، Tmin و u2 در حوضه رودخانه جینگ در شمال غربی چین قرار دارند . وانگ و همکاران [ 65 ] گزارش داد که ET 0 به T max حساس تر بودو SD از RH، u2 و T دقیقه در منطقه سرچشمه سه رودخانه فلات چینگهای-تبت . لی و همکاران [ 29 ] کشف کردند که RH بالاترین حساسیت را دارد و به دنبال آن Tmax ، u2 ، SD و Tmin قرار دارند. او و همکاران [ 31 ] و یانگ و همکاران. [ 66 ] هر دو نشان دادند که ET 0 حساس‌ترین نسبت به Rs است و به دنبال آن RH و Ta در بخش‌هایی از حوضه رودخانه زرد قرار دارند. از تحقیقات قبلی در بالا، تفاوت فاکتورهای حساسیت ET 0در مناطق مختلف چین ممکن است عمدتاً ناشی از بخار آب کمتری باشد که باد در مناطق خشک حمل می کند و رطوبت بیشتر جریان باد در مناطق مرطوب [ 64 ]. با این حال، در تابستان و حتی در فصل رشد استان آنهویی، Ta و Rn افزایش یافت ، در حالی که فشار هوا و RH کاهش یافت، که می تواند انتقال حساس ترین عامل ET 0 از RH به Rn را توضیح دهد .
اگرچه ET 0 برای اکثر مناطق به RH حساس‌تر بود، نرخ تغییر RH در مقایسه با سایر عوامل نسبتاً کوچک بود. قبل از سال 1990، R n عامل اصلی روند ET 0 سالانه، در طول فصل رشد و تابستان بود، در حالی که u 2 عامل اصلی در بهار، پاییز و زمستان بود. با این حال، سهم بالای RH در روند ET 0 در منطقه I در مقیاس زمانی سالانه می تواند به طور منطقی با روند افزایش قابل توجه آن تفسیر شود ( جدول 2 ). در طول سالهای 1991-2019، عامل اصلی روندهای ET 0 به T a در سال، در طول فصل رشد، بهار و تابستان، سپس به R n تغییر یافت.در پاییز و زمستان برای اکثر مناطق. به طور مشابه، هان و همکاران. [ 35 ] گزارش داد که کاهش مدت زمان تابش آفتاب و سرعت باد تأثیر افزایش دمای هوا را خنثی می کند و منجر به کاهش ET 0 بین سال های 1961 و 1991 می شود، در حالی که Ta غالب ترین عاملی بود که در افزایش ET 0 در جینگ نقش داشت. -منطقه جین جی بین سالهای 1992 و 2015. وانگ و همکاران. [ 14 ] گزارش داد که ET 0 پس از دهه 1990 در چین به دلیل افزایش Ta روند افزایشی قابل توجهی را نشان داد . در این مطالعه، ما همچنین یک پدیده جالب نشان دادیم که اهمیت متغیرهای آب و هوایی متناسب با تسلط آنها در ET 0 است.روندها این یافته توسط یافته مشابه در مطالعه قبلی ما در مورد تبخیر تشت در حوضه رودخانه Huai [ 3 ] پشتیبانی شد. همانطور که در جدول 2 نشان داده شده است ، در طول 1961-1990، Rn روند کاهش قابل توجهی را سالانه، در طول فصل رشد و تابستان نشان می دهد، که ممکن است نقش غالب آن را در فصول مربوطه توضیح دهد. اگرچه u 2 همیشه روند نزولی قابل توجهی را در این دوره ها نشان می داد، اما بزرگی روند u 2 در بهار، پاییز و زمستان بزرگتر از سایر فصول بود که ممکن بود مسئول تسلط آن در فصول مربوطه باشد. با این حال، طی سال های 1991-2019، T aروندهای افزایشی برجسته ای را برای اکثر مناطق و فصول به جز زمستان ارائه کرد که می تواند نقش اصلی آن را در فصول مربوطه به حساب آورد. R n فقط در پاییز و زمستان برای اکثر مناطق روند قابل توجهی را نشان داد که با موقعیت غالب آن در این دو فصل مطابقت داشت. علاوه بر این، روندهای ناچیز u 2 در منطقه III برای تمام فصول نیز ممکن است سهم کوچک آن را در اینجا رمزگشایی کند. همانطور که در شکل 1 نشان داده شده است ، منطقه III عمدتاً یک منطقه کوهستانی با ارتفاع زیاد است و انواع کاربری اراضی عمدتاً جنگلی و علفزار است. در همین حال، تائو و همکاران. [ 56 ] همچنین دریافتند که روند کاهشی u 2ایستگاه‌های شهری به‌طور قابل‌توجهی بیشتر از ایستگاه‌های روستایی در استان آنهویی بود، که می‌تواند توضیحی ممکن برای روند صعودی ناچیز u2 در منطقه III ارائه دهد.
اگر چه اثر عوامل هواشناسی بر ET 0 در این مطالعه به خوبی اندازه‌گیری شد، برخی عدم قطعیت‌ها هنوز در این جنبه وجود داشت. ابتدا، روش معادلات دیفرانسیل در این مطالعه برای تعیین سهم هر یک از عوامل هواشناسی در روند ET 0 اتخاذ شد . این روش فرض می کند که هر متغیر عمده آب و هوا مستقل است و ثابت شده است که معادل عملکرد روش کاهش روند در مطالعه قبلی [ 53 ] است. با این حال، هر عامل هواشناسی کاملاً مستقل نیست و ممکن است با یکدیگر تعامل داشته باشد، و روش معادله دیفرانسیل از مشتقات جزئی متوسط ​​هر متغیر برای نسبت دادن به ET 0 استفاده می کند.تغییراتی که ممکن است باعث عدم قطعیت در نتایج نهایی شود [ 67 ]. علاوه بر این، با توجه به پیچیدگی سطح زیرین، اگرچه از کامل ترین داده های رصدی ایستگاه های هواشناسی کشور در این مطالعه استفاده شده است، اما تراکم ایستگاه های هواشناسی فعلی همچنان کم بود که برای انعکاس کامل تغییرات ET 0 و علل آن کافی نبود. در مقیاس فضایی علاوه بر این، تغییرات در عوامل آب و هوایی ناشی از فعالیت های انسانی احتمالاً در نهایت منجر به تغییرات ET 0 می شود. بنابراین، فعالیت های انسانی، به ویژه کاربری زمین و تغییرات پوشش و شهرنشینی، خطاها و عدم قطعیت های محاسبه و انتساب ET 0 را افزایش می دهد [ 31 ، 68] که نیاز به تحقیقات بیشتری دارد.

5. نتیجه گیری ها

در این مقاله، ما دریافتیم که ET 0 قبل از سال 1990 به طور قابل توجهی کاهش یافت (-3.89 mm·a- 2 ) و سپس به آرامی (0.62 mm·a- 2 ) در سراسر استان آنهویی افزایش یافت. در میان عوامل هواشناسی موثر بر تغییرات ET 0 ، Ta قبل از سال 1990 به طور قابل توجهی کاهش یافت و سپس به طور قابل توجهی افزایش یافت، با RH برعکس عمل کرد، در حالی که u 2 و Rn هر دو قبل از سال 1990 به طور قابل توجهی کاهش یافتند و سپس کاهش یافتند. ضرایب حساسیت روزانه Ta، RH و Rn به ET 0 ابتدا افزایش و سپس کاهش یافت، در حالی که u 2برعکس روند تغییر تدریجی را نشان داد. به طور کلی، RH حساس ترین عامل بود به جز در تابستان که Rn حساس ترین عامل بود. چهار عامل هواشناسی انتخاب شده معقول بودند و می‌توانستند با استفاده از روش دیفرانسیل، کمک به روند ET 0 را به خوبی توضیح دهند. طی سال‌های 1961 تا 1990، همه عوامل هواشناسی سهم منفی در روند ET 0 داشتند که در نهایت منجر به کاهش روند تقریباً برای همه مناطق و دوره‌ها شد. R n عامل پیشرو سالانه در طول فصل رشد و تابستان بود، در حالی که u 2 در سایر فصول نقش غالب داشت. طی سال‌های 1991-2019، عامل پیشرو روندهای ET 0 به T a تغییر کردسالانه، در طول فصل رشد، بهار و تابستان، سپس به R n در فصول دیگر برای اکثر مناطق. Ta و RH سهم مثبتی در روند ET 0 برای اکثر مناطق و دوره ها نشان دادند، در حالی که u 2 و Rn مشارکت منفی را نشان دادند. به طور کلی، سهم منفی از u2 و Rn نتوانست سهم مثبت Ta و RH را جبران کند ، که در نهایت منجر به روندهای ET 0 آهسته رو به بالا شد. علاوه بر این، روندهای کمی افزایشی u 2 و سهم بسیار اندک آن در ET 0روندهای منطقه III سزاوار توجه بیشتری هستند. نتایج به‌دست‌آمده از این تحقیق باید به درک تغییر اقلیم کمک کند و مبنایی نظری برای تولید محصولات کشاورزی و مدیریت پایدار منابع آب در مناطق مشابه جهان فراهم کند.

مواد تکمیلی

اطلاعات پشتیبان زیر را می توان در آدرس زیر دانلود کرد: https://www.mdpi.com/article/10.3390/ijgi11050300/s1 ، شکل S1 توزیع فضایی عوامل غالب در استان آنهویی طی سال های 1961-1990، شکل S2 توزیع فضایی عوامل غالب در استان آنهویی در طول 1991-2019.

مشارکت های نویسنده

مفهوم سازی، منگ لی، رونگهائو چو و یولین جیانگ. نرم افزار، Xiuzhu Sha; اعتبارسنجی، منگ لی، رونگهائو چو و یولین جیانگ. تحلیل رسمی، منگ لی و رونگهائو چو. Data Curation، Meng Li، Ronghao Chu و Xiuzhu Sha. نوشتن — آماده سازی پیش نویس اصلی، منگ لی و رونگهائو چو. نظارت، منگ لی، رونگهائو چو و یولین جیانگ. تامین مالی، منگ لی، رونگهائو چو و یولین جیانگ. نگارش-بررسی و ویرایش، ابورضا دکتر توفیق‌الاسلام، یولین جیانگ و شوانگه شن. همه نویسندگان نسخه منتشر شده نسخه خطی را خوانده و با آن موافقت کرده اند.

منابع مالی

این تحقیق توسط برنامه تحقیق و توسعه کلید ملی چین (2018YFD0300905)، بنیاد علوم طبیعی استان آنهویی (1908085QD171؛ 2108085QD157)، بنیاد ملی علوم طبیعی چین (41905100)، بنیاد علمی دانشگاه کشاورزی آنهویی برای دانشوران شما تامین شده است. (2018zd07)، صندوق معرفی و تثبیت استعدادهای دانشگاه کشاورزی آنهویی (yj2018-57) و پروژه تحقیقات علمی اداره هواشناسی آنهویی (KM202003).

بیانیه هیئت بررسی نهادی

قابل اجرا نیست.

بیانیه رضایت آگاهانه

قابل اجرا نیست.

بیانیه در دسترس بودن داده ها

قابل اجرا نیست.

تضاد علاقه

نویسندگان هیچ تضاد منافع را اعلام نمی کنند.

منابع

  1. لی، ام. چو، آر. شن، اس. اسلام، ARMT کمیت کردن تأثیر آب و هوا بر روند تبخیر و تعرق مرجع در حوضه رودخانه Huai در شرق چین. Water 2018 , 10 , 144. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  2. چو، آر. لی، ام. شن، اس. اسلام، ARMT; کائو، دبلیو. تائو، اس. گائو، P. تغییرات در تبخیر و تعرق مرجع و عوامل مؤثر در آن در جیانگ سو، یک استان بزرگ اقتصادی و کشاورزی در شرق چین. Water 2017 , 9 , 486. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  3. لی، ام. چو، آر. شن، اس. اسلام، ARMT تجزیه و تحلیل دینامیکی تغییرات تبخیر تشت در حوضه رودخانه Huai، یک منطقه انتقال آب و هوا در شرق چین. علمی کل محیط. 2018 ، 625 ، 496-509. [ Google Scholar ] [ CrossRef ] [ PubMed ]
  4. دورنبوس، جی. دستورالعمل‌های پرویت، WO برای پیش‌بینی نیازهای آبی محصولات کشاورزی. در آبیاری و زهکشی فائو ؛ فائو: رم، ایتالیا، 1977. [ Google Scholar ]
  5. آلن، آر جی. پریرا، LS; Raes, D.; اسمیت، ام. تبخیر و تعرق محصول-دستورالعمل برای محاسبه نیازهای آبی محصول. در مقاله آبیاری و زهکشی فائو 56 ; فائو: رم، ایتالیا، 1998. [ Google Scholar ]
  6. شیانگ، ک. لی، ی. هورتون، آر. Feng, H. تشابه و تفاوت تبخیر و تعرق بالقوه و تبخیر و تعرق گیاه مرجع – بررسی. کشاورزی مدیریت آب. 2020 , 232 , 106043. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  7. Monteith، JL تبخیر و محیط زیست. علائم Soc. انقضا Biol. 1965 ، 19 ، 205-234. [ Google Scholar ]
  8. آلن، آر. اسمیت، ام. پریرا، ال. Perrier, A. به روز رسانی برای محاسبه تبخیر و تعرق مرجع. ICID Bull. 1994 ، 43 ، 35-94. [ Google Scholar ]
  9. Nijsse، F. کاکس، PM; هانتینگفورد، سی. تغییرات دمای جهانی ویلیامسون، MS Decadal به شدت با حساسیت آب و هوا افزایش می یابد. نات. صعود چانگ. 2019 ، 9 ، 598-601. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  10. ترنبرث، KE; دای، ا. ون در شریر، جی. جونز، PD; باریچیویچ، جی. بریفا، KR; شفیلد، جی. گرم شدن کره زمین و تغییرات خشکسالی. نات. صعود چانگ. 2014 ، 4 ، 17-22. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  11. اسلام، ARMT; شن، اس. یانگ، اس. هو، ز. چو، آر. ارزیابی تأثیرات اخیر تغییر آب و هوا بر نیاز آبی طراحی فصل برنج بورو در بنگلادش. نظریه. Appl. کلیماتول. 2019 ، 138 ، 97-113. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  12. نام، W.-H. هنگ، ای.-م. چوی، جی.-ای. آیا تغییرات آب و هوایی قبلاً بر توزیع مکانی و روندهای زمانی تبخیر و تعرق مرجع در کره جنوبی تأثیر گذاشته است؟ کشاورزی مدیریت آب. 2015 ، 150 ، 129-138. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  13. یاسن، AN; نام، W.-H. هانگ، ای.-ام. تأثیر تغییر اقلیم بر تبخیر و تعرق مرجع در مصر Catena 2020 , 194 , 104711. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  14. وانگ، ز. بله، A. وانگ، ال. لیو، ک. چنگ، L. ویژگی های مکانی و زمانی تبخیر و تعرق مرجع و عوامل محرک آب و هوایی آن در چین از 1979-2015. کشاورزی مدیریت آب. 2019 ، 213 ، 1096-1108. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  15. پور، SH; وهاب، آکا؛ شهید، س. اسماعیل، ZB تغییرات در تبخیر و تعرق مرجع و عوامل محرک آن در شبه جزیره مالزی. اتمس. Res. 2020 , 246 , 105096. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  16. ماچک، یو. بزک، ن. Šraj، M. تغییرات تبخیر و تعرق مرجع در اسلوونی، اروپا. کشاورزی برای. هواشناسی 2018 ، 260-261 ، 183-192. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  17. وانگ، ز. زی، پی. لای، سی. چن، ایکس. وو، ایکس. زنگ، ز. لی، جی. تنوع فضایی و زمانی تبخیر و تعرق مرجع و عوامل آب و هوایی کمک کننده در چین طی سال های 1961-2013. جی هیدرول. 2017 , 544 . [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  18. گائو، ز. او، جی. دونگ، ک. Li، X. روند تبخیر و تعرق مرجع و عوامل ایجاد کننده آنها در حوضه رودخانه لیائو غربی، چین. کشاورزی برای. هواشناسی 2017 ، 232 ، 106-117. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  19. Xu، CY; گونگ، ال. جیانگ، تی. چن، دی. سینگ، VP تجزیه و تحلیل توزیع فضایی و روند زمانی تبخیر و تعرق مرجع و تبخیر تشت در حوضه چانگجیانگ (رودخانه یانگ تسه). جی هیدرول. 2006 ، 327 ، 81-93. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  20. وانگ، دبلیو. شائو، کیو. پنگ، اس. زینگ، دبلیو. یانگ، تی. لو، ی. یونگ، بی. Xu، J. تغییر تبخیر و تعرق مرجع و علل در سراسر حوضه رودخانه زرد در طول 1957-2008 و تفاوت های فضایی و فصلی آنها. منبع آب Res. 2012 ، 48 ، 1-27. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  21. لی، ز. لی، ز. خو، ز. ژو، X. تغییرات زمانی تبخیر و تعرق مرجع در حوضه رودخانه هیهه چین. هیدرول. Res. 2013 ، 44 ، 904-916. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  22. هوو، ز. دای، ایکس. فنگ، اس. کانگ، اس. Huang, G. تأثیر تغییر اقلیم بر تبخیر و تعرق مرجع و شاخص خشکی در منطقه خشک چین. جی هیدرول. 2013 ، 492 ، 24-34. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  23. نوری، م. همایی، م. Bannayan، M. تحلیل‌های روند کمی، حساسیت و مشارکت تبخیر و تعرق مرجع در برخی از محیط‌های خشک تحت تغییرات آب و هوا. منبع آب مدیریت 2017 ، 31 ، 2207–2224. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  24. رودریک، ام ال. Rotstayn، LD; Farquhar, GD; هابینز، ام تی در انتساب تغییر تبخیر تشت. ژئوفیز. Res. Lett. 2007 ، 34 ، 251-270. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  25. Rotstayn، LD; رودریک، ام ال. Farquhar، GD یک مدل تبخیر پان ساده برای تجزیه و تحلیل شبیه سازی های آب و هوا: ارزیابی در استرالیا. ژئوفیز. Res. Lett. 2006 ، 33 ، L17715. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  26. شان، ن. شی، ز. یانگ، ایکس. گائو، جی. Cai، D. روندهای فضایی و زمانی تبخیر و تعرق مرجع و عوامل محرک آن در منطقه پروژه کنترل منبع شن و ماسه پکن-تیانجین، چین. کشاورزی برای. هواشناسی 2015 ، 200 ، 322-333. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  27. خو، ال. شی، ز. وانگ، ی. ژانگ، اس. چو، ایکس. آره.؛ Xiong، W. زو، اچ. وانگ، Y. تغییرات فضایی و زمانی و نیروهای محرک تبخیر و تعرق مرجع در حوضه رودخانه جینگ، شمال غربی چین. هیدرول. روند. 2015 ، 29 ، 4846-4862. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  28. تانگ، بی. تانگ، ال. کانگ، اس. Zhang, L. تأثیرات تنوع آب و هوایی بر تبخیر و تعرق مرجع در طول 58 سال در حوضه رودخانه هایهه در شمال چین. کشاورزی مدیریت آب. 2011 ، 97 ، 1506-1516. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  29. لی، سی. وو، پی تی. لی، XL; ژو، TW; Sun، SK; وانگ، YB; Luan، XB; یو، X. تکامل مکانی و زمانی عوامل آب و هوایی و تأثیرات آن بر تبخیر و تعرق بالقوه در فلات لس شمال شانشی، چین. علمی کل محیط. 2017 ، 589 ، 165-172. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  30. وانگ، کیو. وانگ، جی. ژائو، ی. لی، اچ. ژای، جی. یو، ز. ژانگ، اس. روند تبخیر و تعرق مرجع از 1980 تا 2012 و انتساب آنها به محرک های هواشناسی در منطقه منبع سه رودخانه، چین. بین المللی جی.کلیماتول. 2016 ، 36 ، 3759-3769. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  31. دهنه.؛ شیا، جی. Zhang، Y. تغییرات در تبخیر و تعرق مرجع و عوامل محرک آن در بخش میانی حوضه رودخانه زرد، چین. علمی کل محیط. 2017 ، 607–608 ، 1151–1162. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  32. ویسنته-سرانو، اس ام. آزورین-مولینا، سی. سانچز-لورنزو، آ. روولتو، جی. موران تجدا، ای. لوپز-مورنو، جی. Espejo، F. حساسیت تبخیر و تعرق مرجع به تغییرات در پارامترهای هواشناسی در اسپانیا (1961-2011). منبع آب Res. 2014 ، 50 ، 8458-8480. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  33. دین پشه، ی. جاجهریا، د. فاخری فرد، ع. سینگ، معاون; کهیا، ای. روند تبخیر و تعرق گیاه مرجع در ایران. جی هیدرول. 2011 ، 399 ، 422-433. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  34. جرین، JN; اسلام، HMT; اسلام، ARMT; شهید، س. هو، ز. بادهان، MA; چو، آر. Elbeltagi، A. روندهای فضایی و زمانی در تبخیر و تعرق مرجع و عوامل محرک آن در بنگلادش. نظریه. Appl. کلیماتول. 2021 ، 144 ، 793-808. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  35. هان، جی. وانگ، جی. ژائو، ی. وانگ، کیو. ژانگ، بی. لی، اچ. Zhai، J. تغییرات مکانی-زمانی تبخیر و تعرق بالقوه و محرک های آب و هوایی در منطقه جینگ-جین-جی، شمال چین. کشاورزی برای. هواشناسی 2018 ، 256-257 ، 75-83. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  36. لی، ز. چن، ی. شن، ی. لیو، ی. Zhang, S. تجزیه و تحلیل تغییر تبخیر تشت در منطقه خشک شمال غربی چین. منبع آب Res. 2013 ، 49 ، 2205-2212. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  37. فن، Z.-X.; توماس، A. تغییرات ده ساله تبخیر و تعرق محصول مرجع: تنوع مکانی و زمانی در چین 1960-2011. جی هیدرول. 2018 ، 560 ، 461-470. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  38. ژانگ، ال. ترائوره، اس. کوی، ی. لو، ی. زو، جی. لیو، بی. فیپس، جی. کارتیکیان، ر. سینگ، وی. ارزیابی تغییرپذیری مکانی و زمانی تبخیر و تعرق مرجع و کنترل عوامل آب و هوایی طی دهه‌ها در چین با استفاده از تکنیک‌های مکانی. کشاورزی مدیریت آب. 2019 ، 213 ، 499-511. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  39. ژو، ال. Turvey، CG تغییر آب و هوا، سازگاری و تولید غلات چین. اقتصاد چین Rev. 2014 , 28 , 72-89. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  40. یانگ، اچ. هو، دی. خو، اچ. ژونگ، ایکس. ارزیابی تغییرات مکانی و زمانی NPP و پاسخ آن به عوامل محرک در استان آنهویی، چین. محیط زیست علمی آلودگی Res. بین المللی 2020 ، 27 ، 14915-14932. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  41. Angstrom، A. تابش خورشیدی و زمینی. گزارش به کمیسیون بین المللی تحقیقات خورشیدی در مورد بررسی های اکتینومتری تشعشعات خورشیدی و اتمسفر. Meteorol QJR. Soc. 1924 ، 50 ، 121-126. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  42. چن، آر. کانگ، ای. یانگ، جی. لو، اس. ژائو، دبلیو. اعتبارسنجی پنج مدل تابش جهانی با داده‌های اندازه‌گیری شده روزانه در چین. مبدل انرژی مدیریت 2004 ، 45 ، 1759-1769. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  43. Hargreaves, GH; سامانی، ZA برآورد تبخیر و تعرق بالقوه. جی. آیریگ. زه کشی. بخش 1982 ، 108 ، 225-230. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  44. آلن، روش خود کالیبراسیون RG برای تخمین تابش خورشیدی از دمای هوا. جی هیدرول. 1997 ، 2 ، 56-67. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  45. Hargreaves, GH; آلن، RG تاریخچه و ارزیابی معادله تبخیر و تعرق هارگریوز. جی. آیریگ. زه کشی. مهندس 2003 ، 129 ، 53-63. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  46. مک کوئن، RH تجزیه و تحلیل حساسیت و خطای روش های مورد استفاده برای تخمین تبخیر. مربا. منبع آب دانشیار 1974 ، 10 ، 486-497. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  47. پراوین، بی. تالوکدار، س. شهفهد; ماهاتو، س. موندال، جی. شارما، پ. اسلام، ARMT; رحمان، الف. تحلیل روند و پیش‌بینی تغییرات بارندگی در هند با استفاده از رویکردهای ناپارامتریک و یادگیری ماشینی. علمی Rep. 2020 , 10 , 10342. [ Google Scholar ] [ CrossRef ] [ PubMed ]
  48. سلام، ر. اسلام، ARMT; فام، QB; دهقانی، م. الانصاری، ن. Linh، NTT جایگزین بهینه برای تعیین کمیت تبخیر و تعرق مرجع در مناطق فرعی آب و هوایی بنگلادش. علمی 2020 ، 10 ، 20171. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  49. اسلام، ARMT; کریم، آقا؛ Mondol، MAH ارزیابی روندها و پیش‌بینی متغیرهای آب‌اقلیمی در مناطق شمال و شمال شرق بنگلادش. نظریه. Appl. کلیماتول. 2020 ، 143 ، 33-50. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  50. تیل، اچ. روش ثابت رتبه ای تحلیل رگرسیون خطی و چند جمله ای. در مطالعات پیشرفته در اقتصاد سنجی نظری و کاربردی ; Nederlandse Akademie van Wetenschappen: آمستردام، هلند، 1950; جلد 23، ص 345-381. [ Google Scholar ]
  51. Sen, PK برآورد ضریب رگرسیون بر اساس تاو کندال. مربا. آمار دانشیار 1968 ، 63 ، 1379-1389. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  52. دینگ، ی. رن، جی. شی، جی. گونگ، پی. ژنگ، ایکس. ژای، پ. ژانگ، دی؛ ژائو، ز. وانگ، اس. وانگ، اچ. و همکاران گزارش ارزیابی ملی تغییر آب و هوا (I): تغییرات آب و هوا در چین و روند آینده آن. Adv. صعود چانگ. Res. 2006 ، 2 ، 3-8. [ Google Scholar ]
  53. لی، ام. چو، آر. اسلام، ARMT; جیانگ، ی. شن، اس. تجزیه و تحلیل اسناد شاخص روندهای بلند مدت خشکی در حوضه رودخانه Huai، شرق چین. پایداری 2020 ، 12 ، 1743. [ Google Scholar ] [ CrossRef ] [ نسخه سبز ]
  54. ماتسوکاس، سی. بنا، ن. هاتزیاناستاسیو، ن. پاولاکیس، KG; کاناکیدو، م. وارداواس، I. روندهای بالقوه تبخیر روی زمین بین سال های 1983 تا 2008: ناشی از شارهای تشعشعی یا کمبود فشار بخار؟ اتمس. شیمی. فیزیک 2011 ، 11 ، 7601-7616. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  55. رن، جی. گوا، جی. خو، ام. چو، ز. ژانگ، ال. زو، ایکس. لی، کیو. لیو، X. تغییرات آب و هوایی سرزمین اصلی چین در نیم قرن گذشته. J. Meteorol. Res. 2005 ، 63 ، 942-956. [ Google Scholar ]
  56. تائو، ی. هوانگ، ی. یانگ، ی. وانگ، ک. چنگ، ایکس. وانگ، ام. WU، R. تأثیر شهرنشینی بر سرعت باد در استان آنهویی. صعود چانگ. Res. 2016 ، 12 ، 519-526. [ Google Scholar ]
  57. لین، سی. یانگ، ک. هوانگ، جی. تانگ، دبلیو. کوین، جی. نیو، ایکس. چن، ی. چن، دی. لو، ن. فو، آر. تأثیرات سکون باد بر تغییرپذیری تابش خورشیدی در چین. علمی Rep. 2015 , 5 , 15135. [ Google Scholar ] [ CrossRef ] [ نسخه سبز ]
  58. کیان، ی. قیصر، DP; Leung، LR; Xu، M. آسمان بدون ابر مکرر و تابش خورشیدی سطحی کمتر در چین از سال 1955 تا 2000. Geophys. Res. Lett. 2006 ، 33 ، L01812. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  59. ما، جی. لو، ی. شن، ی. لیانگ، اچ. لی، اس. روند بلندمدت منطقه ای تابش خورشیدی زمینی در چین در 50 سال گذشته. علمی علوم زمین چین 2012 ، 42 ، 1597-1608. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  60. چی، ی. دندان های نیش.؛ Zhou، W. تنوع و توزیع فضایی تابش خورشیدی سطحی در چین در 50 سال اخیر. Acta Ecolog. گناه 2014 ، 34 ، 7444-7453. [ Google Scholar ]
  61. تائو، اس. چی، ی. شن، اس. لی، ی. Zhou، Y. تغییرات مکانی و زمانی تابش خورشیدی بر روی چین از سال 1981 تا 2014. J. Arid Land Res. محیط زیست 2016 ، 30 ، 143-147. [ Google Scholar ]
  62. شان، ن. شی، ز. یانگ، ایکس. ژانگ، ایکس. گوا، اچ. ژانگ، بی. Zhang, Z. روند تبخیر و تعرق بالقوه از سال 1960 تا 2013 برای یک منطقه مستعد بیابان زایی در چین. بین المللی جی.کلیماتول. 2016 ، 36 ، 3434-3445. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  63. دونگ، کیو. وانگ، دبلیو. شائو، کیو. زینگ، دبلیو. دینگ، ی. فو، جی. پاسخ تبخیر و تعرق مرجع به تغییرات آب و هوایی در سین کیانگ، چین: تغییرات تاریخی، نیروهای محرک و پیش بینی های آینده. بین المللی جی.کلیماتول. 2020 ، 40 ، 235-254. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  64. فن، جی. وو، ال. ژانگ، اف. شیانگ، ی. ژنگ، جی. اثرات تغییر آب و هوا بر تبخیر و تعرق محصول مرجع در مناطق مختلف آب و هوایی چین طی سال‌های 1956-2015. جی هیدرول. 2016 ، 542 ، 923-937. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  65. وانگ، ک. خو، Q. لی، تی. آیا گرم شدن اخیر آب و هوا باعث تغییرات مکانی و زمانی در عملکرد سیستم های هیدرولوژیکی در ارتفاعات بالا می شود؟ علمی کل محیط. 2020 , 719 , 137507. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  66. یانگ، ال. فنگ، Q. لی، سی. سی، جی. ون، ایکس. یین، زی. تشخیص اثرات تغییرپذیری آب و هوا بر تبخیر و تعرق واقعی مرجع در حوضه رودخانه تائوه، شمال غربی چین. هیدرول. Res. 2016 ، 48 ، 596-612. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  67. چو، آر. لی، ام. اسلام، ARMT; فی، دی. Shen, S. تجزیه و تحلیل اسناد تغییرات تبخیر و تعرق واقعی و بالقوه بر اساس نظریه رابطه مکمل در حوضه رودخانه Huai در شرق چین. بین المللی جی.کلیماتول. 2019 ، 39 ، 4072-4090. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  68. دونگ، ی. ژائو، ی. ژای، جی. ژائو، جی. هان، جی. وانگ، کیو. او، جی. Chang، H. تغییرات در تبخیر و تعرق مرجع در منطقه غیر موسمی چین طی سال‌های 1961-2017: روابط با گردش جوی و اسناد. بین المللی جی.کلیماتول. 2021 ، 41 ، E734–E751. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
Ijgi 11 00300 g001 550
شکل 1. موقعیت، ارتفاع ( a ) و نوع کاربری زمین ( b ) استان آنهویی در چین. توجه: رودخانه Huai و رودخانه Yangtze استان آنهویی را به سه منطقه تقسیم می کنند، یعنی مناطق I، II و III ( a ). مجموعه داده نوع کاربری زمین که در اینجا اتخاذ شد، MCD12Q1 محصول MODIS در سال 2014، با وضوح فضایی 500 متر × 500 متر ( b ) بود.
Ijgi 11 00300 g002 550
شکل 2. تغییرات زمانی ET 0 در طول 1961-2019 در استان آنهویی ( الف ) کل منطقه، ( ب ) منطقه I، ( ج ) منطقه II، ( د ) منطقه III.
Ijgi 11 00300 g003 550
شکل 3. روندهای فضایی ET 0 طی سال های 1961-1990 و 1991-2019 در استان آنهویی. نکته: لوزی جامد (توخالی) و علامت مثبت به ترتیب نشان دهنده روند نزولی و صعودی قابل توجه (ناچیز) است.
Ijgi 11 00300 g004 550
شکل 4. تغییرات زمانی عوامل هواشناسی ( a ) Ta ، ( b ) RH، ( c ) u 2 ، ( d ) Rn طی سال‌های 1961-2019 در استان آنهویی.
Ijgi 11 00300 g005 550
شکل 5. تغییرات ضرایب حساسیت روزانه عوامل هواشناسی به ET 0 برای کل دوره.
Ijgi 11 00300 g006 550
شکل 6. تغییرات ضرایب حساسیت سالانه عوامل هواشناسی ( a ) Ta ، ( b ) RH، ( c ) u 2 ، ( d ) Rn به ET 0 .
Ijgi 11 00300 g007 550
شکل 7. توزیع فضایی میانگین ضریب حساسیت سالانه ET 0 به عوامل هواشناسی ( a ) Ta ، ( b ) RH، ( c ) u2 ، ( d ) Rn .
Ijgi 11 00300 g008 550
شکل 8. اعتبار سنجی روش معادلات دیفرانسیل در مقیاس زمانی سالانه و فصلی طی سال‌های 1961-2019 ( a )، 1961-1990 ( b ) و 1991-2019 ( c ).
Ijgi 11 00300 g009 550
شکل 9. مشارکت عوامل هواشناسی در روندهای ET 0 طی سال های 1961-1990 و 1991-2019.

مقالات داخلی و بین المللی

مطالب مرتبط ...

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید