خلاصه

Hemeroby یک شاخص یکپارچه است که برای اندازه گیری تأثیر و درجه تمام مداخلات انسانی بر اجزای اکولوژیکی یا اکوسیستم ها استفاده می شود. بهره برداری مداوم از منابع، دخالت شدید انسان در محیط طبیعی است. با کاهش منابع تجدید ناپذیر، برخی از شهرهایی که بهره برداری از منابع به عنوان صنعت اصلی آنها – “شهرهای مبتنی بر منابع” – با فشار توسعه زیادی روبرو هستند. به منظور تعیین کمیت تأثیر اختلالات انسانی بر محیط طبیعی و ارائه برخی حمایت‌های علمی برای سیاست‌گذاران شهری مبتنی بر منابع، از تصاویر سنجش از دور و معیارهای الگوی چشم‌انداز استفاده کردیم، مدل شاخص همروبی مصنوعی را معرفی کردیم و رابطه بین انسان را تحلیل کردیم. اختلال و الگوی چشم انداز در طول 1990-2017. نتایج نشان داد که: (1) همروبی در داکینگ طی سال های 1990 تا 2017 به افزایش خود ادامه داد و عامل اصلی گسترش مستمر زمین های ساخت و ساز و احیای زمین های کشاورزی بود. (2) در مناطق با همروبی های مختلف، تفاوت های قابل توجهی در الگوی چشم انداز وجود دارد. در مناطقی با همروبی سطح بالا، ناهمگونی الگوی منظر کم، تجمع بین لکه‌ها زیاد و شکل لکه‌ها منظم بود، در حالی که الگوی منظر در مناطق با همروبی سطح متوسط ​​درست برعکس بود. اگرچه ناهمگونی الگوی منظر و تجمع بین لکه‌ها در مناطق با همروبی سطح پایین زیاد بود، پیچیدگی منظر کم و شکل لکه‌ها منظم بود. (3) در بعد زمانی، افزایش همروبی به پیچیدگی شکل پچ کمک کرد، کاهش تجمع در بین تکه‌ها و تکه تکه شدن الگوی چشم‌انداز. در بعد فضایی، پاسخ الگوی منظر به اختلال انسانی در مناطق دارای همروبی سطح پایین نسبتاً غیر حساس بود و این پاسخ اساساً در همروبی سطح بالا و کل مناطق مورد مطالعه یکسان بود.

کلید واژه ها:

همروبی ; شهر مبتنی بر منابع ; الگوی منظره ; داکینگ ؛ اختلال

1. معرفی

در دهه های گذشته، رشد سریع جمعیت و توسعه اجتماعی-اقتصادی منجر به افزایش فعالیت های تولیدی انسان شده است [ 1 ، 2 ، 3 ، 4 ]. در نتیجه، فعالیت های انسانی تقریباً تمام مناطق سیاره زمین را پوشش می دهد و یک سوم تا یک دوم سیستم سطح زمین را با ابزارهای مختلف تغییر داده است [ 5 ، 6 ، 7 ، 8 ، 9 ، 10 ]. مسائل زیست محیطی جهانی، مانند آلودگی، بیابان زایی و از دست دادن تنوع زیستی، که توجه مردم را به محیطی که انسان به آن وابسته است جلب می کند [ 11 ، 12 ، 13 ]]. این مشکلات به توانایی بسیاری از اکوسیستم ها برای ارائه خدمات مهم مورد نیاز انسان آسیب جدی وارد کرده و تهدیدی جدی برای توسعه پایدار جامعه بشری است [ 10 ، 14 ، 15 ]. بنابراین، ما نیاز فوری به یافتن راه‌ها و ابزارهایی برای ارزیابی تأثیر نامطلوب اختلالات انسانی بر محیط زیست داریم.
آشفتگی یک پدیده همه جا حاضر در طبیعت است که مستقیماً بر روند تکامل اکوسیستم ها تأثیر می گذارد [ 16 ، 17 ]. در همین حال، اختلال نیز ارتباط نزدیکی با مهاجرت مواد و انرژی در چشم انداز دارد [ 18 ، 19 ]. کنترل اختلالات طبیعی ناگهانی و ناپایدار برای انسان دشوار است، در حالی که اختلالات انسانی مربوط به توسعه و بهره برداری از منابع طبیعی و همچنین توسعه شهری را می توان تا حد معینی تنظیم کرد [ 20 ، 21 ، 22 ، 23 ، 24 ، 25 .]. تولید صنعتی، بهره برداری مداوم از منابع و سایر فعالیت های اقتصادی اجتماعی یکی از منابع اصلی مزاحمت های انسانی از جمله احیای زمین، جنگلداری، دامپروری، شهرنشینی و صنعتی شدن است [ 26 ، 27 ]. در سال های اخیر، تجزیه و تحلیل مکانیسم پاسخ به اختلالات انسانی و تغییر الگوی منظر به یک موضوع داغ بین المللی در زمینه جغرافیا و بوم شناسی منظر تبدیل شده است و به طور گسترده در ارزیابی اکولوژیکی اثرات کشاورزی، جنگلداری، محیط زیست و شهرها استفاده شده است. [ 28 , 29 , 30 , 31 , 32 , 33 , 34 , 35]. بنابراین، تحقق توسعه پایدار جامعه انسانی و محیط طبیعی با نظارت بر تأثیر فعالیت‌های انسانی بر محیط زیست محیطی سطحی و تنظیم جهت و سرعت فعالیت‌های انسانی از اهمیت بالایی برخوردار است [ 36 ، 37 ، 38 ].
آشفتگی انسانی ابتدا برای تعیین میزان آشفتگی جنگل و در نتیجه تعیین انواع جنگل وارد اکولوژی پوشش گیاهی شد. شاخص تأثیر فعالیت های انسانی بر اکوسیستم جنگلی را توصیف کرد [ 39 ، 40 ]. محققان نسبت گونه‌های درختان عجیب و غریب و محلی را برای تعیین درجه اختلال جنگل محاسبه کردند و آن را به عنوان روشی برای ارزیابی درجه طبیعی پوشش گیاهی به اختلال اکولوژیکی ترجمه کردند [ 3 ، 41 ، 42 ، 43 ، 44 ]. متعاقبا، بوم شناس آلمانی سوکوپ [ 45] مفهوم “Hemeroby” را پیشنهاد کرد که یک شاخص یکپارچه است که برای اندازه گیری تأثیر و درجه تمام مداخلات انسانی بر اجزای اکولوژیکی یا اکوسیستم ها استفاده می شود [ 10 ، 23 ]. بسیاری از مطالعات تغییرات چشم‌انداز ناشی از انسان اغلب فرض می‌کنند که هر چه یک اکوسیستم (یا تکه‌ای از منظره) اختلالات انسانی کمتری داشته باشد، ارزش اکولوژیکی آن بالاتر است [ 3 ، 44 ]، برعکس، ارزش اکولوژیکی آن کمتر است. طبیعی بودن یا خلوص بودن یک اکوسیستم به عنوان یک استاندارد اندازه گیری برای ارزیابی تأثیر فعالیت های انسانی بر چشم انداز استفاده شد. بر این اساس، «همروبی» به عنوان شاخصی در مقابل طبیعی بودن، وارد پایش و ارزیابی منظر شد [ 31 ، 37 ].]. با این حال، این شاخص عمدتاً از قوانین طبقه‌بندی پوشش گیاهی در توصیف درجه اختلالات انسانی در انواع منظر یا کاربری زمین استفاده می‌کند و همه انواع عوامل مزاحم را قبل از اعمال تحقیقات مرتبط با کاربری زمین به طور جامع در نظر می‌گیرد [ 46 ، 47 ]. کاربرد کمتری در ارزیابی کمی اختلالات انسانی در منظر دارد. در سال‌های اخیر، برخی از محققین تلاش کرده‌اند تا با ایجاد یک «شاخص تداخل» جامع بر اساس داده‌های سنجش از دور، اجتماعی-اقتصادی یا زمینی، اختلالات انسانی را در مناطق خاص کمی کنند [ 4 ، 25 ، 31 ، 48 ، 49 .]. به ویژه روش تجزیه و تحلیل کمی اختلالات انسانی بر اساس داده های سنجش از دور توسط محققان بیشتر و بیشتر مورد استفاده قرار گرفته است، اما بیشتر تحقیقات بر شهرها و مناطق متکی به محیط طبیعی (ساحلی، خور و کوهستانی) متمرکز شده است [ 4 ، 10 ، 37 ، 49 ، 50 ، 51 ]، در حالی که شهرهای مبتنی بر منابع که توسعه اجتماعی و اقتصادی را ترویج می کنند، به ندرت مورد مطالعه قرار می گیرند.
شهرهای مبتنی بر منابع، شهرهایی هستند که بهره برداری و فرآوری منابع طبیعی را صنایع پیشرو خود می دانند، مانند خاورمیانه، روهر (قلب صنعت آلمان)، امسک (پایگاه نفتی مهم روسیه)، لورن (منطقه معدنی). فرانسه) و بیشتر مناطق شمال شرقی چین. این شهرهای مبتنی بر منابع برای مدت طولانی سهم بزرگی در توسعه اقتصاد ملی داشته اند [ 52 ]. با تهی شدن منابع تجدیدناپذیر، شهرهای مبتنی بر منابع با فشار توسعه زیادی روبرو هستند و حالت توسعه شهری نیاز فوری به دگرگونی دارد [ 53 ]]. بنابراین، تعیین کمیت اختلالات انسانی و تأثیر آن بر الگوی منظر در شهرهای مبتنی بر منابع بسیار ضروری است. کاهش تضاد بین توسعه اقتصادی و حفاظت منطقه ای بوم شناختی از اهمیت زیادی برخوردار است که برای مجریان سیاست برای یافتن استراتژی های صحیح برای مدیریت اکوسیستم و برنامه ریزی توسعه منطقه ای مفید است. در این مقاله، ما روشی را برای بررسی پاسخ در الگوی چشم‌انداز به همروبی معرفی کردیم و آن را در داکینگ، شهری مبتنی بر منابع نفتی در شمال شرق چین، به‌ امید اینکه بتوانیم از برنامه‌ریزی منطقه‌ای پایدار از نظر زیست محیطی شهرهای مبتنی بر منابع پشتیبانی کنیم، استفاده کردیم. سوالات تحقیق ما به شرح زیر است:
(1)
تغییرات مکانی و زمانی اختلالات انسانی در یک شهر مبتنی بر منابع چیست؟
(2)
تغییرات مکانی و زمانی الگوی منظر در یک شهر مبتنی بر منابع چیست؟
(3)
چگونه اختلالات انسانی بر تغییر الگوهای چشم انداز تأثیر گذاشته است؟

2. مواد و روشها

2.1. منطقه مطالعه

داکینگ شهری در سطح استان است که در غرب استان هیلونگجیانگ، چین، در وسط دشت سونگن، با مساحت کل حدود 21200 کیلومتر مربع ( 45 درجه و 23 دقیقه تا 47 درجه شمالی و 123 درجه و 45 دقیقه) واقع شده است. -125°47′ E) [ 54 ] ( شکل 1 ). داکینگ بر پنج ناحیه، از جمله سارتو، رانگ‌هولو، لانگ‌فنگ، هونگ‌انگ و داتونگ، و چهار شهرستان، از جمله لیندیان، منطقه خودمختار مغولستان دولبرت، ژائویان و ژائوژو، با جمعیتی بالغ بر 2.9334 میلیون نفر در سال 2017، صلاحیت دارد [ 55 ]. شهر داکینگ در منطقه اقلیمی موسمی قاره ای در منطقه معتدل شمالی، متعلق به منطقه نیمه مرطوب و نیمه خشک قرار دارد [ 56 ، 57 ].
از نظر منابع، داکینگ از نظر منابع نفتی غنی است و بزرگترین پایگاه تولید نفت در چین است و ذخایر قابل بهره برداری در رتبه سیزدهم در میادین نفتی بزرگ جهان قرار دارد. داکینگ از نظر منابع آب شیرین سطحی غنی است، رودخانه سونگ هوا (128.6 کیلومتر در قلمرو) و رودخانه ننجیانگ (260.9 کیلومتر در قلمرو) که در امتداد جنوب و غرب منطقه جریان دارد. دریاچه ها و مرداب ها به دلیل عدم وجود رودخانه های خروجی و همگرایی آب در مناطق پست در قلمرو پراکنده هستند. داکینگ به طور طبیعی غنی از پوشش گیاهی است که عمدتاً از علفزار چمنزار، علفزار شور و باتلاق تشکیل شده است. نوع منطقه ای خاک چرنوزم [ 54 ] است.
نفت صنعتی از چاه سوم سونگجی در 26 سپتامبر 1959 تولید شد و تولد یک میدان نفتی جدید را اعلام کرد. از سال 1975 تا 2002، میانگین سالانه معادل نفت و گاز بالای 50 میلیون تن باقی ماند که سهم قابل توجهی در توسعه اقتصادی و اجتماعی ملی داشت [ 58 ]. در سال‌های اخیر، با رشد بی‌سابقه جمعیت و کاهش منابع قابل بهره‌برداری، ساختار صنعتی و سیاست اجتماعی که فاقد کشش کافی برای مقابله با کاهش منابع هستند، بیش از پیش نارسایی خود را نشان می‌دهند. بحران منابع بیشتر باعث ایجاد بحران های اقتصادی و زیست محیطی شده است [ 59 ].

2.2. پردازش تصویر

این مطالعه داده‌های کاربری زمین در سال‌های 1990، 2000، 2010 و 2017 ارائه شده توسط «پلت‌فرم ابری داده‌های منابع و محیطی» [ 60 ] (تفکیک فضایی 30 متر) را اتخاذ کرد. تصاویر ماهواره ای از سنسورهای Landsat TM، ETM+ و OLI تهیه شده است. ابتدا تصحیحات جوی و رادیومتری بر روی تصاویر ماهواره ای در نرم افزار ENVI 5.3 انجام شد. سپس تصحیحات هندسی بر روی تصاویر ماهواره‌ای در نرم‌افزار ENVI 5.3 بر اساس نقشه‌های توپوگرافی به‌دست‌آمده از «مرکز اطلاعات جغرافیایی دولتی» [ 61 ] انجام شد.
از نظر انتخاب نمونه، با مشارکت کارشناسان، با توجه به ویژگی های طیفی تصویر، همراه با بررسی سایت و با مراجعه به نقشه ماهواره ای گوگل ارث، موقعیت توزیع مکانی و مشخصات تصویر (شکل هندسی، رنگ و بافت) ) از اجسام زمین مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نمونه‌های آموزشی و آزمایشی کاربری/پوشش زمین از تصویر ترکیبی رنگ نادرست استاندارد و ایجاد نمادهای تفسیری تصویر سنجش از دور ( جدول A1 ( پیوست A )) انتخاب شدند. جفریز- ماتوزیتا و واگرایی تبدیل شده هر نمونه محاسبه شد و نتایج همگی بیشتر از 1.85 بود.
برای تفسیر تصویر سنجش از دور منطقه مورد مطالعه از روش طبقه بندی درخت تصمیم QUEST استفاده شد. اول از همه، ما در تابع Rulegen از نرم افزار ENVI 5.3 برای استخراج قوانین طبقه بندی و ساخت یک مدل درخت تصمیم استفاده کردیم. در مرحله دوم، ما از تابع Execute Decision Tree برای اجرای مدل QUEST Decision Tree استفاده کردیم و به نتایج تقسیم اولیه انواع کاربری/پوشش زمین منطقه مورد مطالعه دست یافتیم. در نهایت، Clump Classes و سایر ابزارهای تحلیل حذف برای پردازش تکه های تکه تکه شده برای به دست آوردن نقشه نهایی انواع کاربری/پوشش زمین در منطقه مورد مطالعه استفاده شد ( شکل 2 ). نتیجه ارزیابی دقت در جدول 1 نشان داده شده است.

2.3. تجزیه و تحلیل الگوی منظر

انتخاب استاندارد اندازه گیری مناسب برای تحلیل الگوی منظر بسیار مهم است. الگوهای منظر با ارتباط بین اجزا و پیکربندی [ 62 ، 63 ، 64 ، 65 ] متمایز می شوند. این مقاله سه معیار کلیدی را برای انتخاب معیارها برای تحلیل مؤثر ترکیب و پیکربندی الگوهای منظر در نظر گرفت: (1) معیارها جنبه‌های مختلف ویژگی‌های الگوهای منظر مانند لبه، اندازه، شکل و تنوع را بررسی و تحلیل می‌کنند. (2) معیارها نباید بسیار زائد باشند. (3) معیارها باید در مطالعات مرتبط مستند شوند [ 65 ، 66 ].
در نهایت با توجه به ویژگی‌ها، اهداف، محتوا و اهمیت اکولوژیکی معیارهای الگوی منظر در منطقه مورد مطالعه، پنج معیار الگوی منظر، چگالی لکه (PD)، تراکم لبه (ED)، شاخص شکل منظر (LSI)، تنوع شانون انتخاب شدند. شاخص (SHDI) و شاخص تجمع (AI). این محاسبات شاخص های الگوی چشم انداز در نرم افزار Fragstats 4.2 انجام شد.

2.4. مدل شاخص همروبی مصنوعی

تجزیه و تحلیل همروبی در محیط اکولوژیکی بر اساس طبقه بندی پوشش زمین، می تواند نتایج اثرات مختلف انسانی را به طور جامع ارزیابی کند. توزیع فضایی تأثیرات انسانی بر محیط زیست محیطی را می توان به دقت نشان داد [ 67 ، 68 ، 69 ]. عوامل توصیفی به شرح زیر است:
(1)
فرکانس (تعداد اختلالات در یک دوره زمانی معین)؛
(2)
شدت (درجه تأثیر اختلالات در الگو و فرآیند یا ساختار و عملکرد اکوسیستم)؛
(3)
مساحت و اندازه (منطقه منظره که در یک دوره زمانی معین پس از هر اختلال مختل می شود).
(4)
درجه نفوذ (تأثیر بر ارگانیسم، جامعه یا اکوسیستم) [ 26 ، 69 ، 70 ].

طبق تحقیقات قبلی Sun و همکاران. [ 4 ] و ژو و همکاران. [ 10 ]، “مساحت یک واحد چشم انداز باید 2 تا 5 برابر بزرگتر از مساحت متوسط ​​تکه ها باشد. سپس، واحد می تواند الگوی چشم انداز را در منطقه نمونه برداری بهتر منعکس کند» [ 71 ]. در این مقاله، مقدار میانگین AREA_MN (میانگین ناحیه وصله) در چهار سال هدف حدود 1.94 کیلومتر مربع بود ، بنابراین ما هر منطقه محاسبه را به عنوان شبکه‌های 2.0 × 2.0 کیلومتر تعیین کردیم و همروبی را در آن محاسبه کردیم. شبکه ها توسط Create Fishnet ایجاد شده اندعملکرد در نرم افزار ArcGIS 10.2 و 5559 شبکه در کل منطقه مورد مطالعه ایجاد شد. با توجه به مدل شاخص همروبی مصنوعی بر اساس وزن کاربری/پوشش زمین، شاخص های همروبی در هر واحد ارزیابی محاسبه شد [ 10 ، 72 ، 73 ]. مدل شاخص همروبی مصنوعی به شرح زیر بود:

اچمن=∑من=1nfn×اچمن

که در آن n تعداد درجات همروبی است (در اینجا: n = 7). H i درجه همروبی است. f n نسبت نوع منظره با H i است.

H i درجه همروبی را در منظر نوع i توصیف می کند که معمولاً توسط محققان [ 4 ، 37 ، 51 ، 74 ، 75 ] بر اساس شدت مزاحمت انسانی و مقیاس هفت نقطه ای به هفت درجه تقسیم می شود. بر اساس تحقیقات قبلی، ارزیابی کارشناسان و وضعیت واقعی منطقه، انواع منظر منطقه مورد مطالعه را به هفت درجه همروبی تقسیم کردیم ( جدول 2 ).

2.5. تحلیل همبستگی بین شاخص های همروبی و چشم انداز

در این مقاله از ضرایب همبستگی پیرسون برای ارزیابی همبستگی بین شدت اختلال انسانی و الگوی منظر استفاده شد. ضرایب همبستگی پیرسون نوعی ضریب همبستگی خطی است که برای منعکس کردن درجه همبستگی خطی دو متغیر X و Y استفاده می شود. . با وارد کردن شاخص‌های همروبی و منظر در مناطق با سطوح مختلف همروبی در نرم‌افزار SPSS 10 (SPSS Inc., Chicago, IL, USA) می‌توان به ماتریس همبستگی آنها دست یافت و از این طریق همبستگی بین شدت اختلال انسانی را استخراج کرد. و الگوی منظره

3. نتایج

3.1. تغییرات کاربری/پوشش زمین

همانطور که در شکل 3 نشان داده شده است ، ما انواع منظره را بر اساس درجه همروبی ( جدول 2 ) در نرم افزار ArcGIS 10.2 مجددا طبقه بندی کردیم. در این مقاله، تغییرات کاربری/پوشش زمین بر پایه درجه همروبی در چهار سال هدف 1990، 2000، 2010 و 2017 مورد بررسی قرار گرفت. نوع کاربری اراضی با درجه همروبی 6، با مساحت رشد 1065.23 کیلومتر مربع ، 995.14 کیلومتر مربع و 853.34 کیلومتر مربعبه ترتیب، و نسبت این نوع کاربری در کل منطقه مورد مطالعه با درصد رشد به ترتیب 9.67، 4.21 و 5.68 درصد افزایش یافت. در عین حال، نوع کاربری اراضی با درجه همروبی 7 نیز روند مشابهی داشت، اگرچه سطح رویش چندان زیاد نبود، اما درصد رشد به ترتیب 86/8، 86/39 و 77/19 درصد بود ( جدول 3 ). این پدیده در میانه، شمال شرقی و جنوب غربی منطقه مورد مطالعه مشهود بود ( شکل 3 ).
از نظر انواع کاربری اراضی با درجه همروبی دیگر (Hi = 1-5 )، طی سال‌های 1990-2017، یک تغییر به طور کلی نزولی در این نوع کاربری‌ها مشاهده شد که 8.71٪، 17.63٪، 12.88٪، 26.57٪ کاهش یافت. و به ترتیب 22.45 درصد. تغییرات خاص این نوع کاربری ها در دوره های مختلف در شکل 3 و جدول 3 نشان داده شده است. شایان ذکر است که مناطق تبدیلی هر نوع کاربری به طور کلی طی سال‌های 2000 تا 2010 بیشتر از دو دوره دیگر بوده است که نشان می‌دهد تغییر متقابل پیچیده‌ای بین هر نوع کاربری در این دوره وجود داشته است.
این پدیده در ابتدا می تواند افزایش شدت اختلال انسانی را در کل منطقه مورد مطالعه پیش بینی کند، اما دقت این استنتاج به نتایج محاسبه بعدی شاخص های همروبی بستگی دارد.

3.2. تغییرات اختلال انسانی در بعد زمانی

با توجه به روش ذکر شده در بالا، شاخص های همروبی کل منطقه برای چهار سال هدف محاسبه شد. شاخص های همروبی در داکینگ بر اساس نتایج نتیجه گیری و گزارش های موجود [ 4 ، 51 ، 74 ] به پنج درجه تقسیم شدند ( جدول 4 ).
شاخص های همروبی 5559 شبکه آماری (2.0 کیلومتر × 2.0 کیلومتر) در نرم افزار ArcGIS 10.2 محاسبه شد که به این نتیجه رسید که میانگین شاخص های همروبی کل منطقه مورد مطالعه در چهار سال هدف به ترتیب 3.60، 3.71، 3.77 و 3.91 بود. سریعترین نرخ رشد 0.014/سال در سالهای 2010-2017 بود و پس از آن 0.011/سال 1990-2000 و 0.006/سال 2000-2010 ( شکل 4 ) قرار داشت. با توجه به این پدیده می توان دریافت که اگرچه شدت مزاحمت انسانی در کل منطقه مورد مطالعه همچنان رو به افزایش بوده است، اما بین سال های 2000 تا 2010 کاهش یافته است.
برای هر سطح همروبی، درصد همروبی سطح I یک کاهش گام به گام نشان داد که از سال 1990 تا 2017 به شدت 9.4 درصد کاهش یافت. در همین حال، درصد همروبی سطح II از سال 1990 اندکی کاهش یافته و سپس از سال 2000 تا 2017 به آرامی افزایش یافته است. درصد همروبی سطح III و IV از سال 1990 تا 2017 به طور مداوم افزایش یافته است، اما افراد مبتلا به همروبی سطح IV افزایش سریع تری را به میزان 6.1٪ نشان می دهند. درصد همروبی سطح V تغییر چندانی نکرده است به جز اینکه پس از سال 2000 0.3 درصد افزایش یافته و سپس تقریباً بدون تغییر باقی مانده است. درصد همروبی سطح II به طور کلی بالاتر از سایر سطوح در چهار سال هدف بود و نسبت غالب را به خود اختصاص داد ( شکل 4 ).
به طور کلی، از آنجایی که ناحیه همروبی سطح I به شدت کاهش می‌یابد، در حالی که ناحیه همروبی سطح III و IV دائماً گسترش می‌یابد، همروبی در داکینگ از سال 1990 تا 2017 روند صعودی قابل‌توجهی را نشان می‌دهد.

3.3. تغییرات اختلال انسانی در بعد فضایی

به دلیل تنوع فعالیت های انسانی، توزیع فضایی همروبی از سال 1990 تا 2017 دستخوش تغییرات پیچیده ای شده است ( شکل 5 ).
به طور کلی، طی سال‌های 1990 تا 2017، توزیع فضایی همروبی سطح III و IV به تدریج به مناطق غربی و جنوب غربی گسترش یافت و مناطق دارای همروبی سطح I به تدریج کاهش یافت. وسعت فضایی مناطق با همروبی سطح V در مرکز شهری هر منطقه و کشور افزایش یافته است.
به طور مشخص، در سال 1990، توزیع فضایی همروبی سطوح III، IV و V عمدتاً در مناطق شمالی، جنوب شرقی و جنوب غربی و مناطق با همروبی سطح I و II در مناطق غربی، جنوبی و شمال غربی بود. سطوح همروبی (سطح III و IV) در بیشتر مناطق Datong، Lindian و Zhaozhou و همچنین بخش جنوبی و غربی Zhaoyuan به طور قابل توجهی بالاتر از سایر مناطق بود. تنها تعداد کمی از همروبی سطح V در مناطق شهری رانگولو، سائرتو، لیندیان و ژائوژو رخ داده است. طی سال‌های 1990 تا 2000، ناحیه‌ای که همروبی افزایش یافته بود آشکارا بیشتر از منطقه‌ای بود که همروبی کاهش یافت ( شکل 6).). به نظر از تغییرات دینامیکی همروبی برای دوره‌های مختلف، همروبی در شمال شرقی، میانه‌غرب و جنوب منطقه مورد مطالعه، عمدتاً در بیشتر مناطق Lindian، Dulbert، Zhaozhou و Zhaoyuan افزایش یافت. در بیشتر مناطق دولبرت، مناطق با سطوح همروبی I و II به طور قابل توجهی به سطوح همروبی III و IV تبدیل شدند. در سال 2010، افزایش آشکار همروبی سطح V در مناطق شهری Ranghulu، Saertu، Datong و Zhaozhou مشاهده شد. در منطقه غربی دولبرت و منطقه شرقی لیندیان، همروبی سطح III و IV گسترش قابل توجهی داشت. طی سال‌های 2000-2010، همروبی عمدتاً در بخش مرکزی منطقه مورد مطالعه و همچنین مناطق حاشیه‌ای غربی و جنوبی کاهش یافت. در سال 2017، نواحی دارای همروبی سطح I و II در حاشیه غربی و جنوب غربی منطقه مورد مطالعه تقریباً با نواحی دارای همروبی سطح III و IV جایگزین شده اند که منجر به افزایش شدید همروبی در حاشیه های منطقه مورد مطالعه شده است. در طول سال‌های 2010-2017، تغییر مزاحمت انسانی در اکثر مناطق منطقه مورد مطالعه آشکار نبود، به جز اینکه دولبرت، ژائویان، رانگ‌هولو و داتونگ تغییرات فعال‌تری در اختلالات انسانی، به‌ویژه در دولبرت و ژائویان دارند.

3.4. تغییرات زمانی الگوی منظر در کل منطقه مطالعاتی

شاخص های چشم انداز در منطقه مورد مطالعه در نرم افزار Fragstats 4.2، وارد کردن نقشه انواع کاربری/پوشش زمین ( جدول 5 ) محاسبه شد.
در طی سال‌های 1990 تا 2017، مقادیر PD و ED روندی پویا از افزایش-کاهش-افزایش را نشان می‌دهند، که نشان می‌دهد فرآیند اکولوژیکی ابتدا از سال 1990 تا 2010 پایدار بوده و سپس از سال 2010 تا 2017 به تدریج فعال می‌شود. ارزش LSI همچنین روند مشابه PD و ED را نشان داد، که نشان می دهد پیچیدگی و تکه تکه شدن شکل مرزی چشم انداز کلی از سال 1990 تا 2010 کاهش یافته است، پس از سال 2010، شکل منظر به طور نامنظم توسعه می یابد. در حالی که روند کلی هوش مصنوعی روند پویایی متضادی را با PD، ED و LSI از سال 1990 تا 2017 نشان داد، که نشان‌دهنده اتصال و تجمع در بین وصله‌های با همان نوع چشم‌انداز از سال 1990 تا 2010 است، در حالی که این فرآیند در 2010-2017 بود. مقابل ارزش SHDI از 2.1023 در سال 1990 به ترتیب به 2.0545 در سال 2000 و 1 کاهش یافت.

3.5. تغییرات الگوی منظر در مناطق با سطوح مختلف Hemeroby

شاخص‌های منظر در مناطق با سطوح مختلف همروبی برای سال‌های 1990، 2000، 2010 و 2017 محاسبه شد ( شکل 7 و جدول A3 ). اثرات فعالیت های مختلف انسان بر چشم انداز
مقدار PD در نواحی با سطح V همروبی به وضوح بیشتر از مناطق دیگر بود. نواحی با سطح II و III همروبی دارای ارزش PD، ED و LSI بالاتری نسبت به سایر نواحی بودند، که نشان می‌دهد پیچیدگی و تکه تکه شدن بیشتر در نواحی با سطح II و III همروبی رایج‌تر است.
در مقایسه، مقدار هوش مصنوعی در مناطق با سطح I، IV و V همروبی بیشتر بود، به ویژه هوش مصنوعی در مناطق با سطح IV بالاترین بود، که نشان می‌دهد اتصال و تجمع بیشتر وصله‌ها در این مناطق رخ داده است. مقدار SHDI آشکارا در مناطق با سطوح I، II و III همروبی بالاتر بود، که نشان می‌دهد ناهمگونی چشم‌انداز یا یکنواختی منطقه اشغال شده توسط انواع مختلف لکه‌ها در این مناطق بیشتر است.
به طور کلی، سطح II و III همروبی در Daqing باعث تشدید تکه تکه شدن چشم انداز و پیچیدگی شکل وصله شد، در عین حال، ناهمگونی منظر یا یکنواختی منطقه اشغال شده توسط انواع مختلف لکه ها را افزایش داد. سطح I، IV و V همروبی در Daqing، اتصال و تجمع را در بین تکه‌هایی از همان نوع چشم‌انداز افزایش داد.

3.6. نتایج همبستگی شاخص های همروبی و الگوی منظر

در تحلیل همبستگی بین شاخص‌های همروبی و الگوی منظر، نواحی با سطوح مختلف همروبی به‌عنوان همروبی سطح پایین (سطح I همروبی)، همروبی سطح متوسط ​​(سطح II و III همروبی) و همروبی سطح بالا تعریف شدند. (سطح IV و V همروبی) نواحی. نتایج همبستگی ( جدول 6 ) در نرم افزار SPSS 10 با وارد کردن جدول A3 محاسبه شد .
در کل منطقه مورد مطالعه، همبستگی بین شاخص‌های همروبی و الگوی منظر به شرح زیر بود: SHDI (منفی، p <0.01) > LSI (منفی، p <0.01) > PD (مثبت، p <0.01) > ED > AI. در مناطق همروبی سطح بالا، همبستگی بین شاخص‌های الگوی همروبی و منظر به شرح زیر بود: LSI (منفی، p <0.01) > PD (مثبت، p <0.01) > AI (منفی، P <0.05) > ED (منفی ، p <0.05) > SHDI. در نواحی همروبی سطح متوسط، همبستگی بین شاخص های همروبی و الگوی منظر به شرح زیر بود: SHDI (منفی، p <0.01) > LSI (منفی، p<0.01) > ED (منفی، p <0.01) > AI (مثبت، p <0.05) > PD. در مناطق همروبی سطح پایین، تنها SHDI ( P <0.01) به طور معنی‌داری با شاخص همروبی همبستگی مثبت داشت.

4. بحث

4.1. تغییرات مکانی – زمانی اختلالات انسانی

از سال 1979، Daqing یک پایگاه مهم صنعتی و کشاورزی نفت در چین برای دهه ها بوده است [ 53 ]. در این مقاله، همروبی شهر داکینگ از ابعاد زمانی و مکانی به صورت پویا پایش شد. طی سال‌های 1990 تا 2017، مناطق دارای سطح III و IV همروبی در حال افزایش بودند که نشان داد چشم‌انداز شهر داکینگ به شدت تحت تأثیر فعالیت‌های انسانی قرار گرفته است. همروبی کل منطقه مورد مطالعه به طور مداوم در حال افزایش بود و در دوره های مختلف متفاوت بود.
از منظر بعد زمانی، برای پاسخگویی به نیازهای رشد جمعیت و توسعه اقتصادی، بخش‌هایی از چشم‌انداز طبیعی به شدت تحت تأثیر فعالیت‌های انسانی قرار گرفت و مساحت علفزار، دریاچه و باتلاق بسیار کاهش یافت و سپس به شالیزار، زمین خشک و زمین ساختمانی ( شکل 2 و شکل 3 و جدول 3 و جدول A2 ). این تغییرات نشان داد که محدوده فضایی نواحی با همروبی سطح I و II به طور قابل توجهی کاهش یافته است و دامنه فضایی مناطق با همروبی سطح III و IV به طور قابل توجهی افزایش یافته است ( شکل 4).که منجر به افزایش همروبی کل منطقه مورد مطالعه در سال‌های 1990-2000 شد. از سال 2000 تا 2010، به دلیل اجرای سیاست های مربوطه دولت [ 76 ]، تا حدودی زمین های شور-قلیایی و علفزارهای آسیب دیده تشکیل شده در مراحل اولیه به دلیل احیای کشاورزی انتقالی و توسعه نفت را احیا کرد و تحول را ارتقا داد. برخی از توده های آبی (دریاچه ها و سواحل) تا باتلاق ها ( شکل 2 و شکل 3 و جدول 3 و جدول A2 ). در سال 2009، داکینگ یک منطقه نمایش ساخت و ساز زیست محیطی ساخت [ 58]، و سپس نسبت شالیزارها و اراضی دیم افزایش یافت، اما این افزایش نسبت به دوره قبل به طور قابل توجهی کمتر بود. تغییرات فوق شواهدی را نشان می دهد که محدوده فضایی سطح همروبی سطح I کاهش یافته است، محدوده سطح همروبی سطح II اندکی افزایش یافته است، و محدوده سطح همروبی سطح III و IV به آرامی در مقایسه با دوره قبل افزایش یافته است. بنابراین، اگرچه همروبی کل منطقه مورد مطالعه در سال های 2000-2010 افزایش یافته است، اما نرخ رشد نسبت به سال های 1990-2000 کاهش یافته است. از سال 2010 تا 2017 از «بولتن آماری توسعه اقتصادی و اجتماعی ملی» [ 55 ] قابل مشاهده است.] که نسبت صنعت اولیه به طور قابل توجهی افزایش یافته است، صنایع ثانویه به کاهش خود ادامه داده است، صنعت سوم افزایش یافته است، شهر با موفقیت از یک شهر صنعتی میدان نفتی تبدیل شده است، و ساختار صنعتی به سمت بالا مدرن توسعه یافته است. کشاورزی فناوری و خدمات زیست محیطی. از شکل 2 و شکل 3 و جدول 3 و جدول A2 قابل مشاهده استتعداد زیادی از زمین‌های باتلاقی به شالیزارها و برخی از مراتع به زمین‌های خشک در سال‌های 2010-2017 منتقل شدند. در نتیجه، سطح همروبی سطح I تا حد زیادی کاهش یافت، سطح همروبی سطح II و III کمی افزایش یافت و سطح همروبی سطح IV به طور قابل توجهی افزایش یافت. بنابراین، همروبی کل منطقه مورد مطالعه روند افزایشی معنی‌داری را نشان داد.
از منظر بعد فضایی، در سال 1990، مناطق با همروبی بالاتر عمدتاً در داتونگ، ناحیه رانگهولو، لیندیان، ژائوژو و شهرستان ژائویان توزیع شدند. انواع اصلی منظر این مناطق عبارت بودند از شالیزار، زمین خشک و زمین ساختمانی ( شکل 2 ، شکل 3 و شکل 5).). در همان زمان، مناطق همروبی پایین عمدتاً در شهرستان دولبرت و چند منطقه دیگر پراکنده شدند و انواع اصلی چشم انداز چمنزار، دریاچه، ساحل و سایر مناظر طبیعی بودند. از سال 1990 تا 2000، به دلیل احیای وسیع زمین های کشاورزی ناشی از افزایش سریع جمعیت شهری، تعداد زیادی از مناظر طبیعی شهرستان های دولبرت و لیندیان به شالیزارها و زمین های خشک منتقل شد که منجر به افزایش همروبی در کل منطقه مطالعه از سال 2000 تا 2010، توزیع فضایی همروبی پیچیده ترین و ناحیه کاهش همروبی بیشترین میزان را در سه دوره داشت ( شکل 6).). با توجه به اجرای سیاست های مربوطه ساخت و ساز اکولوژیک در داکینگ، تعداد زیادی از اراضی علفزار و شور – قلیایی در منطقه مرکزی منطقه مورد مطالعه احیا شده و بسیاری از دریاچه ها و سواحل در غرب و جنوب به منطقه منتقل شده اند. باتلاق ها و تالاب ها ( شکل 2 و شکل 3 و جدول 3 و جدول A2) منجر به آشکارترین کاهش همروبی در اکثر مناطق Ranghulu، جنوب Zhaoyuan و شرق و غرب Dulbert شد که باعث کاهش سرعت رشد همروبی در کل منطقه مورد مطالعه شد. از سال 2010 تا 2017، اگرچه سیاست های مربوطه دولت داکینگ در مورد “بازگرداندن زمین های کشاورزی به جنگل” و “طرح مدیریت صد دریاچه” به آرامی اجرا شد که منجر به کاهش همروبی در بخش های مرکزی و غربی منطقه مورد مطالعه شد ( شکل 6). تعداد زیادی از باتلاق ها و علفزارها به شالیزارها و زمین های خشک در شرق لیندیان، جنوب غربی دولبرت و غرب ژائویان، همراه با گسترش مستمر منطقه ساخت و ساز شهری احیا شدند ( شکل 2 و شکل 3 و جدول 3 وجدول A2 )، بنابراین همروبی کل منطقه مورد مطالعه در این دوره به شدت افزایش یافت.
به طور خلاصه، می‌توان نتیجه گرفت: همروبی در دوره‌های مختلف تاریخی، عمدتاً به دلیل تغییر فعالیت‌های انسانی و سیاست‌های توسعه در دوره‌های مختلف تاریخی، توسعه همگنی نداشته است. با توسعه اقتصاد اجتماعی، فعالیت‌های توسعه اقتصادی انسانی منطقه‌ای شد و تمرکز احیاء به تدریج به منطقه اطراف داکینگ پیش رفت و مناظر طبیعی آسیب‌دیده (زمین جنگلی، مرتع و آب) در مناطق مرکزی و غربی به تدریج احیا شد. .

4.2. دینامیک مکانی-زمانی الگوی منظر

در این مقاله، ما تغییرات دینامیکی الگوی منظر را در ابعاد زمانی و مکانی مورد مطالعه قرار دادیم و متوجه شدیم که فعالیت‌های انسانی تأثیر زیادی بر تغییرات الگوی منظر در داکینگ داشته است که عمدتاً در تغییر شکل منظر، پیچیدگی مرزها، تکه تکه شدن منعکس می‌شود. و تنوع
از نظر بعد زمانی، از سال 1990 تا 2017، همروبی کل منطقه تحقیقاتی به افزایش ادامه داد، در حالی که PD، ED و LSI همگی افزایش، کاهش و افزایش یافتند. در همان زمان، هوش مصنوعی روند مخالف را نشان داد ( جدول 5). این به دلیل برنامه ریزی حفاظت از محیط زیست و استراتژی توسعه تحول شهری بود که توسط دولت Daqing در سال های 2000-2010 اجرا شد. مناطق وسیعی از بازسازی چشم‌انداز طبیعی و گسترش متمرکز زمین‌های ساخت‌وساز منجر به توسعه جهشی رو به جلو PD، ED، LSI و AI شد. به طور کلی، طی سال‌های 1900-2017، PD، ED و LSI روند صعودی، هوش مصنوعی روند نزولی و SHDI روند نزولی – نزولی – صعودی را نشان دادند. می توان نتیجه گرفت که افزایش مزاحمت های انسانی منجر به کاهش تجمع لکه ها در منطقه مورد مطالعه و توسعه شکل لکه به سمت تکه تکه شدن و پیچیدگی و در نتیجه مهاجرت ارگانیسم ها، عناصر، انرژی و اطلاعات در طبیعت خواهد شد. اکوسیستم منظر،
از منظر بعد فضایی، می توان از شاخص های الگوی منظر در مناطق مختلف همروبی ( شکل 7 و جدول A3 )، مقادیر PD، ED و LSI در مناطق دارای همروبی سطح متوسط ​​(سطح II و III) مشاهده کرد. همروبی) نسبتاً زیاد بودند، در حالی که هوش مصنوعی نسبتاً پایین بود، عمدتاً به این دلیل که نوع چشم‌انداز این منطقه معمولاً منطقه‌ای بود که مناظر طبیعی و منظر مصنوعی به طور متناوب با اثر لبه آشکار مخلوط می‌شدند [ 77 ].]. بنابراین هنگامی که فعالیت های انسانی درگیر می شد، الگوی منظر تکه تکه و پیچیده می شد و تجمع بین تکه ها کاهش می یافت. مقدار SHDI در مناطق با همروبی سطح پایین و متوسط ​​(سطوح I، II و III همروبی) به طور قابل توجهی بالاتر از همروبی سطح بالا (همروبی سطح IV و V) بود که نشان داد ناهمگنی منظر یا یکنواختی منطقه اشغال شده توسط تکه های مختلف در مناطق با همروبی سطح بالا نسبتا کم بود. این به این دلیل بود که در مناطقی با همروبی سطح بالا، منظر مصنوعی معمولاً یک منطقه منفرد یا مختلط بود که تعداد زیادی شالیزار، زمین های خشک و زمین های ساختمانی به عنوان انواع اصلی منظر بود. تکه‌های این گونه‌های چشم‌انداز معمولاً به شکل تجمع ایجاد می‌شوند که منجر به کاهش ناهمگونی الگوی منظر می‌شود. شکل منظم تکه ها و افزایش تجمع در بین تکه ها. این مشابه مطالعات قبلی بود [4 ، 10 ، 74 ].
به طور خلاصه، می‌توان نتیجه‌گیری‌های زیر را گرفت: در بعد زمانی، با افزایش همروبی، تکه تکه شدن چشم‌انداز افزایش یافت و تجمع بین تکه‌ها کاهش یافت. در بعد فضایی، الگوی منظر در نواحی دارای همروبی متفاوت تفاوت زیادی داشت. در مناطق با همروبی زیاد، الگوی منظر ناهمگونی و پیچیدگی کم، شکل لکه‌ها منظم و تجمع در بین لکه‌ها زیاد بود، در حالی که در مناطق با همروبی متوسط، الگوی منظر مخالف بود.

4.3. رابطه کمی بین اختلال انسانی و الگوی منظر

در تحقیق فوق متوجه شدیم که اختلالات انسانی در ابعاد زمانی و مکانی تأثیر متفاوتی بر الگوی منظر داشته است. بنابراین، وقتی رابطه کمی بین الگوی منظر و اختلال انسانی را تحلیل می‌کنیم، باید آنها را به ترتیب از بعد زمانی و مکانی مورد بحث قرار دهیم.
از منظر تغییر زمانی الگوی منظر، با افزایش مزاحمت های انسانی، تجمع بین لکه ها در منطقه مورد مطالعه کاهش یافت و الگوی منظر به سمت تکه تکه شدن و پیچیدگی توسعه یافت، در حالی که در بعد فضایی، قوانین متفاوتی یافتیم که متفاوت از مطالعات قبلی والز و استاین [ 37 ] همروبی کل محدوده را در آلمان از ابعاد مختلف فضایی کمی کردند، اما رابطه بین همروبی و تغییر الگوی منظر مورد بحث قرار نگرفت. گوو و همکاران [ 51 ] فقط رابطه کمی بین الگوی منظر و اختلالات انسانی را در کل منطقه مورد مطالعه به جای هر منطقه با همروبی سطوح مختلف مورد بحث قرار داد. ژو و همکاران [ 10] در نظر گرفت که الگوهای منظر در مناطق با همروبی سطح بالا نسبتاً به اختلال انسانی حساس هستند، اما ما پیشنهاد کردیم که آنها نیز نسبتاً به اختلالات انسانی در ناحیه همروبی سطح متوسط ​​حساس هستند. در این مطالعه، در مناطقی با همروبی سطح بالا، اختلال انسانی با ED، LSI و AI همبستگی منفی معنی‌دار داشت ( 05/ 0p <) ( 01/ 0p <) و همبستگی مثبت معنی‌دار با PD ( 01/ 0p <) جدول 6) نشان می دهد که افزایش مزاحمت انسانی باعث افزایش تکه تکه شدن الگوی چشم انداز، کاهش تجمع بین تکه ها و پیچیدگی شکل لکه می شود. تأثیر اختلالات انسانی بر الگوی منظر در کل منطقه مورد مطالعه اساساً با تأثیر در مناطق همروبی سطح بالا یکسان بود. در نواحی دارای همروبی سطح متوسط، اختلال انسانی با ED، LSI و SHDI همبستگی منفی معنی‌داری داشت ( 01/ 0p <)، و همبستگی مثبت معنی‌داری با هوش مصنوعی ( 05/ 0p <) داشت ( جدول 6 ).) که نشان می دهد افزایش مزاحمت های انسانی ناهمگونی الگوی منظر را کاهش می دهد و شکل لکه ها به منظم بودن تمایل پیدا می کند که مانند مناطق دارای همروبی سطح بالا بود. با این حال، در مناطق با همروبی سطح متوسط، تجمع در بین تکه‌ها با افزایش مزاحمت انسانی افزایش می‌یابد. در مناطقی با همروبی سطح پایین، اختلالات انسانی فقط با SHDI همبستگی مثبت داشت ( 05/ 0p <) ( جدول 6 )، که نشان می‌دهد برخی از مناظر طبیعی ناهمگونی بیشتری با افزایش فعالیت‌های انسانی نشان می‌دهند.
به طور خلاصه، می‌توان نتیجه‌گیری زیر را داشت: پاسخ الگوی منظر به اختلالات انسانی با ابعاد مختلف متفاوت بود. در بعد زمانی، افزایش مزاحمت انسانی منجر به کاهش تجمع در بین لکه های منطقه مورد مطالعه می شود و الگوی منظر به سمت تکه تکه شدن و پیچیدگی توسعه می یابد. در بعد فضایی، شدت مزاحمت انسانی در مناطق مختلف منجر به تغییرات پیچیده ای در الگوی منظر خواهد شد.

5. نتیجه گیری ها

در این مطالعه، مدل شاخص همروبی مصنوعی برای تحلیل پاسخ الگوی منظر به همروبی معرفی شد. این مدل بر اساس وزن کاربری/پوشش زمین برای محاسبه شدت مزاحمت انسانی است که هیچ رابطه مستقیمی با اقلیم و عرض جغرافیایی و غیره ندارد، بنابراین می‌توان آن را به طور گسترده در بسیاری از شهرهای مبتنی بر منابع دیگر استفاده کرد.
نتایج تحقیقات ما نشان داد که:
(1)
از سال 1990 تا 2017، همروبی در داکینگ در بعد زمانی به افزایش خود ادامه داد و نرخ رشد روندی سریع و آهسته را نشان داد. دلایل اصلی رشد، گسترش مستمر مساحت ساخت و ساز شهری و احیای زمین های کشاورزی بوده است، در حالی که دلایل اصلی کاهش رشد، اجرای برخی سیاست های احیای اکولوژیکی و برنامه ریزی شهری بوده است. در بعد فضایی، با کاهش تولید نفت سال به سال در داکینگ، همروبی تفاوت توزیع فضایی را نشان داد که منجر به تغییر تدریجی ساختار شهری شد، مرکز احیا به تدریج به مناطق اطراف داکینگ گسترش یافت و چشم انداز در میانه و غرب به تدریج بازسازی شد.
(2)
در مناطق مختلف آشفتگی انسانی، تفاوت های زیادی در الگوی چشم انداز وجود داشت. در مناطقی با اختلال انسانی در سطح بالا، الگوی چشم‌انداز ناهمگونی کم، شکل لکه‌های منظم و تجمع زیاد در بین لکه‌ها را نشان داد. در مناطقی که مزاحمت های انسانی در سطح متوسط ​​وجود دارد، الگوی چشم انداز درست برعکس بود. در مناطقی که مزاحمت انسانی در سطح پایینی دارند، اگرچه ناهمگونی الگوی منظر و تجمع بین لکه‌ها زیاد بود، پیچیدگی چشم‌انداز کم و شکل لکه‌ها منظم بود.
(3)
در بعد زمانی، افزایش مزاحمت انسانی منجر به کاهش تجمع بین تکه‌ها، پیچیدگی شکل لکه‌ها و تکه تکه شدن الگوی منظر خواهد شد. در بعد فضایی، پاسخ الگوی منظر به مزاحمت انسانی با بعد زمانی متفاوت بود. در مناطق با همروی سطح بالا و کل منطقه مورد مطالعه، اختلالات انسانی اساساً تأثیر یکسانی بر الگوی منظر داشت. در مناطقی با همروبی سطح متوسط، اختلالات انسانی همان تأثیری را بر ED و LSI داشت که مناطقی با همروبی سطح بالا. در مناطق با همروبی سطح پایین، تنها SHDI پاسخ حساسی به اختلالات انسانی داشت.
در حال حاضر محققان زیادی در حال بررسی آسیب پذیری و ظرفیت باربری شهرهای مبتنی بر منابع هستند. ما معتقدیم که این نتایج تحقیقات می تواند در ترکیب با همروبی نیز به روز شود. اگرچه دستاوردهایی در این مطالعه حاصل شده است، اما هنوز هم برخی از نواقص در فرآیند تحقیق وجود دارد: (1) انتخاب شاخص الگوی منظر دارای ذهنیت خاصی است. (2) نتایج شدت اختلال انسانی به شدت به نسبت وضوح شبکه بستگی دارد. (3) جستجوی بسیاری از داده های تاریخی دشوار است، و هیچ اطلاعات جامعی در مورد سیاست های دولت شهرداری Daqing وجود ندارد، که نیاز به بررسی بیشتر در تحقیقات آینده دارد.

پیوست اول

جدول
جدول A1. نمادهای تفسیر تصویر سنجش از دور (سنتز رنگ غلط استاندارد).
جدول
جدول A2. منطقه و درصد آن از انواع مختلف منظر در داکینگ برای دوره 1990-2017.
جدول
جدول A3. شاخص های الگوی منظر در مناطقی با سطوح مختلف همروبی.

منابع

  1. فورمن، RTT Land Mosaics: اکولوژی مناظر و مناطق. Calvin Dytham J. Ecol. 1996 ، 84 ، 787-788. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  2. Zonneveld، IS اکولوژی زمین ; SPB Academic Publishing: آمستردام، هلند، 1995; پ. 199. [ Google Scholar ]
  3. فو، بی جی؛ هو، CX; چن، LD; هانی، او. گولینک، اچ. ارزیابی تغییر در الگوی چشم‌انداز کشاورزی بین سال‌های 1980 و 2000 در منطقه تپه‌ای لوس در شهرستان آنسای، چین. کشاورزی اکوسیستم. محیط زیست 2006 ، 114 ، 387-396. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  4. Sun، YG; ژائو، DZ; وو، تی. وی، BQ; گائو، اس جی. لی، ی. کائو، FF تغییرات دینامیکی زمانی و مکانی و پاسخ الگوی منظر Hemeroby در مصب دایانگ استان لیائونینگ، چین. آرتیک. Acta Ecol. گناه 2012 ، 32 ، 3645-3655. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  5. Vitousek، PM; مونی، HA; لوبچنکو، جی. ملیلو، JM تسلط انسان بر اکوسیستم های زمین. علوم 1997 ، 277 ، 494-499. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  6. ساندرسون، EW; جایته، م. لوی، MA; ردفورد، KH; Wannebo، AV; Woolmer, G. ردپای انسان و آخرین حیات وحش. BioScience 2002 ، 52 ، 891-904. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  7. هالپرن، BS; والبریج، اس. سلکو، کالیفرنیا؛ Kappel، CV; میشلی، اف. داگروسا، سی. برونو، جی اف. کیسی، KS; ایبرت، سی. فاکس، او؛ و همکاران نقشه جهانی تاثیر انسان بر اکوسیستم های دریایی Science 2008 , 319 , 948-952. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  8. زالاسیوویچ، جی. ویلیامز، ام. استفن، دبلیو. Crutzen، PJ دنیای جدید آنتروپوسن. محیط زیست علمی تکنولوژی 2010 ، 44 ، 2228-2231. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  9. بالتر، ام. باستان شناسی باستان شناسان می گویند که «آنتروپوسن» اینجاست – اما مدت ها پیش آغاز شد. علوم 2013 ، 340 ، 261-262. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  10. ژو، YK; نینگ، LX؛ Bai، XL تغییرات مکانی و زمانی اختلالات انسانی و اثرات آنها بر الگوهای چشم انداز در منطقه ساحلی جیانگ سو، چین. Ecol. اندیک. 2018 ، 93 ، 111-122. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  11. وودوارد، RT; Wui, YS ارزش اقتصادی خدمات تالاب: تجزیه و تحلیل متا. Ecol. اقتصاد 2001 ، 37 ، 257-270. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  12. دیلمان، سی ام. Branfireun، BA; مک لافلین، جی دبلیو. لیندو، زی. تغییرات آب و هوا باعث تغییر در جامعه گیاهی اکوسیستم پیتلند می شود: پیامدهایی برای عملکرد و ثبات اکوسیستم. گلوب. چانگ. Biol. 2015 ، 21 ، 388-395. [ Google Scholar ] [ CrossRef ] [ PubMed ]
  13. لیو، HX; گائو، سی. وانگ، GP انعطاف پذیری و تغییر رژیم اکوسیستم تالاب را پس از اختلالات انسانی درک کنید. علمی کل محیط. 2018 ، 643 ، 1031-1040. [ Google Scholar ] [ CrossRef ] [ PubMed ]
  14. ژائو، SD؛ ژانگ، اکوسیستم‌های YM و رفاه انسان: دستاوردها، مشارکت‌ها و چشم‌اندازهای ارزیابی اکوسیستم هزاره. Adv. علوم زمین 2006 ، 21 ، 865-872. [ Google Scholar ]
  15. لیو، جی. ژانگ، ZX; Xu، XL; Kuang، WH; ژو، WC; ژانگ، جنوب غربی؛ لی، RD; Yan، CZ; یو، دی اس; وو، اس ایکس; و همکاران الگوهای فضایی و نیروهای محرک تغییر کاربری زمین در چین در اوایل قرن بیست و یکم. جی. جئوگر. علمی 2010 ، 20 ، 483-494. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  16. پیکت، STA; سفید، PS عدم تعادل زیست محیطی. Science 1985 , 230 , 434-435. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  17. لیو، ZM; چن، اچ اس. لیو، XM شخصیت ها و چالش در مطالعه رابطه بین پوشش گیاهی و اختلال. Adv. علوم زمین 2002 ، 17 ، 582-587. [ Google Scholar ]
  18. موری، مدیریت اکوسیستم AS بر اساس اختلالات طبیعی: زمینه سلسله مراتبی و پارادایم غیرتعادلی. J. Appl. Ecol. 2011 ، 48 ، 280-292. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  19. Zelnik، YR; مرون، ای. Bel, G. حالت های محلی شده به طور کیفی واکنش اکوسیستم ها را به شرایط مختلف و اختلالات محلی تغییر می دهند. Ecol. مجتمع. 2016 ، 25 ، 26-34. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  20. آچارد، اف. Malingreau, JP تعیین نرخ جنگل زدایی جنگل های مرطوب استوایی جهان. Science 2002 ، 297 ، 999-1002. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  21. Li، YY; ژو، LP; Cui، HT گرده شاخص های فعالیت انسانی. چانه. علمی گاو نر 2008 ، 53 ، 1281-1293. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  22. ترنر، ام جی; گاردنر، RH; اونیل، دینامیک اختلال منظره RV. در اکولوژی منظر در تئوری و عمل ; Springer: New York, NY, USA, 2001; صص 157-199. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  23. گریزتی، بی. لانزانووا، دی. لیکت، سی. رینود، ا. Cardoso، AC ارزیابی خدمات اکوسیستم آب برای مدیریت منابع آب. محیط زیست علمی سیاست 2016 ، 61 ، 194-203. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  24. Tian، YL; لو، ال. مائو، دی اچ. وانگ، ZM; لی، ال. لیانگ، جی پی با استفاده از تصاویر لندست برای تعیین کمیت تهدیدات انسانی مختلف برای سایت خور شوانگ تای رامسر، چین. ساحل اقیانوس. مدیریت 2017 ، 135 ، 56-64. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  25. لی، HL; پنگ، جی. لیو، YX; Hu، YN تأثیر شهرنشینی بر الگوهای منظر در شهر پکن، چین: دیدگاه ناهمگونی فضایی. Ecol. اندیک. 2017 ، 82 ، 50-60. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  26. چن، LD; Fu، BJ انواع، ویژگی ها و اهمیت اکولوژیکی اختلال. Acta Ecol. گناه 2000 ، 20 ، 581-586. [ Google Scholar ]
  27. ژنگ، اچ. اویانگ، ز. ژائو، تی. لی، ز. Xu, W. تأثیر فعالیت های انسانی بر خدمات اکوسیستم. جی. نات. منبع. 2003 ، 18 ، 118-126. [ Google Scholar ]
  28. کاپلات، پی. لپارت، جی. مارتی، P. الگوهای چشم انداز و کشاورزی: ​​مدل سازی اثرات طولانی مدت اعمال انسانی بر پویایی فضایی Pinus sylvestris (Causse Mejean، فرانسه). Landsc. Ecol. 2006 ، 21 ، 657-670. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  29. تاسر، ای. استرنباخ، ای. Taaeinei, U. شاخص های تنوع زیستی برای پایش پایداری در سطح شهرداری: نمونه ای از اجرا در یک منطقه کوهستانی. Ecol. اندیک. 2008 ، 8 ، 204-223. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  30. گونلو، آ. Kadioğullari، AI; کلش، س. Başkent، EZ تغییرات فضایی و زمانی الگوی منظر در پاسخ به جنگل زدایی در شمال شرقی ترکیه: مطالعه موردی در Rize. محیط زیست نظارت کنید. ارزیابی کنید. 2009 ، 148 ، 127-137. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  31. گری، ف. آمیسی، وی. Rocchini، D. تاثیر فعالیت های انسانی بر ناهمگونی چشم انداز مدیترانه. Appl. Geogr. 2010 ، 30 ، 370-379. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  32. وانگ، LZ; Wehrly، K. برک، جی. Krafe، LS Landscape – ارزیابی مبتنی بر اختلالات انسانی برای دریاچه‌های میشیگان. محیط زیست مدیریت 2010 ، 46 ، 471-483. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  33. لیانگ، اف سی؛ لیو، LM تجزیه و تحلیل کمی شدت اختلال انسانی الگوی منظر و بهینه سازی مناطق عملکرد اکولوژیکی – مطالعه موردی شهرستان Minqing، استان فوجیان. منبع. علمی 2011 ، 33 ، 1138-1144. [ Google Scholar ]
  34. کوی، ایکس. Xue-feng XI، E.; تائو، دبلیو. Guo-jun، JIANG; Hua-jing، BIAN; وی، XU تغییر دینامیکی الگوی منظر و اختلالات انسانی در جزیره Ximen، استان ژجیانگ، چین. چانه. J. Appl. Ecol. 2014 ، 25 ، 3255-3262. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  35. راث، دی. مورنو سانچز، آر. تورس-روخو، جی.ام. Moreno-Sanchez، F. برآورد اختلالات محیطی ناشی از انسان در ارتباط با الگوهای کاربری/پوشش زمین در سال‌های 2002، 2008 و 2013 در مکزیک. Appl. Geogr. 2016 ، 66 ، 22-34. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  36. Wan، RR; یانگ، GS تغییرات کاربری زمین و الگوی منظر در حوضه دریاچه تایهو. چانه. J. Appl. Ecol. 2005 ، 16 ، 475-480. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  37. والز، یو. Stein, C. شاخص های همروبی برای نظارت بر مناظر در آلمان. جی. نات. حفظ کنید. 2014 ، 22 ، 279-289. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  38. لی، هی. مرد، WD; Li، XY; Ren, CY; وانگ، ZM; لی، ال. جیا، MM; بررسی سنجش از دور مائو، DH در مورد گسترش پوشش زمین انسانی در منطقه ساحلی کم ارتفاع استان لیائونینگ، چین. ساحل اقیانوس. مدیریت 2017 ، 148 ، 245-259. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  39. Jalas, J. Hemeroby und hemerochore Pflanzenarten. Ein terminologischer Reformversuch. Acta Soc. Pro Fauna Flora Fenn. 1995 ، 72 ، 1-15. [ Google Scholar ]
  40. Steinhardt، U. هرتزوگ، اف. لاوش، آ. مولر، ای. شاخص Lehmann, S. Hemeroby برای پایش و ارزیابی منظر. در رویکرد تحلیل سیستمی شاخص های محیطی ; Pykh, YA, Hyatt, DE, Lenz, RJ, Eds. EOLSS: آکسفورد، انگلستان، 1999; صص 237-254. [ Google Scholar ]
  41. نواکوفسکایا، تلویزیون؛ آکولشینا، NP کاربرد شاخص‌های ژئوبوتانیکی در مقیاس اکولوژیکی برای نقشه‌برداری از اراضی آشفته در میدان نفت و گاز خار یاگینسک. راس جی. اکول. 1997 ، 28 ، 224-229. [ Google Scholar ]
  42. لی، ام. کروچی، ن. یانگ، جی. همروبی – روشی برای ارزیابی طبیعی بودن پوشش گیاهی. Prog. Geogr. 2002 ، 21 ، 450-458. [ Google Scholar ]
  43. زبیش، ام. وچسونگ، اف. Kenneweg، H. توابع واکنش چشم‌انداز برای ارزیابی تنوع زیستی تأثیر تغییرات کاربری زمین در سطح شهرستان. Landsc. طرح شهری. 2004 ، 67 ، 157-172. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  44. چن، آل. زو، بی کیو؛ چن، LD; وو، YH; خورشید، RH تغییرات دینامیکی الگوی چشم‌انداز و درجه اختلالات محیطی در زمین مرطوب خور شوانگ‌تای استان لیائونینگ، چین. چانه. J. Appl. Ecol. 2010 ، 21 ، 1120-1128. [ Google Scholar ]
  45. Sukopp، H. Der Einfluss des Menschen auf die Vegetation. بوم گیاهی. 1969 ، 17 ، 360-371. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  46. برنتروپ، اف. کوسترز، جی. لامل، جی. Kuhlmann, H. ارزیابی تأثیر چرخه زندگی کاربری زمین بر اساس مفهوم همروبی. بین المللی J. ارزیابی چرخه زندگی. 2002 ، 7 ، 339-348. [ Google Scholar ]
  47. Kucharczyk، M. تنوع فلور عروقی در مقابل اشکال استفاده از زمین – مورد دره رودخانه Vistula. Ekologia 2001 ، 20 ، 327-336. [ Google Scholar ]
  48. براون، MT; Vivas، MB شاخص شدت توسعه چشم انداز. محیط زیست نظارت کنید. ارزیابی کنید. 2005 ، 101 ، 289-309. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  49. نینگ، جی. لیو، جی. ژائو، GS ویژگی‌های مکانی-زمانی اختلال در تغییر کاربری زمین در مناطق اصلی عملکرد اکوسیستم در چین. چانه. Geogr. علمی 2015 ، 25 ، 523-536. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  50. یانگ، XL; ارزیابی ژانگ، ام. همروبی در مکان دیدنی اصلی در لینژی. J. شمال غربی برای. دانشگاه 2009 ، 24 ، 158-161. [ Google Scholar ]
  51. Guo، SZ; بای، هی. منگ، کیو. هوانگ، XY; Qi، GZ تغییر الگوی چشم انداز در کوه های Qinling از سال 1980 تا 2015 و پاسخ آن به اختلالات انسانی. چانه. J. Appl. Ecol. 2018 ، 29 ، 4080-4088. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  52. بخشنامه طرح ملی توسعه پایدار شهرهای مبتنی بر منابع (2013-2020). 2013. در دسترس آنلاین: https://www.gov.cn/zwgk/2013-12/03/content_2540070.htm (در 3 دسامبر 2013 قابل دسترسی است).
  53. لیو، اچ. ژائو، ز. ژانگ، جی اس. Su, J. Thoughts and Explorations on the Transformation of Petroleum Resource-based Cities: A Case Study of Daqing City (Daqing Oilfield). حیوان خانگی جئول توسعه میدان نفتی Daqing 2019 ، 38 ، 1-5. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  54. دفتر استانی نقشه برداری و نقشه برداری اطلاعات جغرافیایی هیلونگجیانگ. 2018. در دسترس آنلاین: https://hlsm.mnr.gov.cn (در 16 مارس 2018 قابل دسترسی است).
  55. اداره آمار هیلونگجیانگ 2017. در دسترس آنلاین: https://www.hlj.stats.gov.cn (در 6 ژوئن 2017 قابل دسترسی است).
  56. اداره هواشناسی هیلونگجیانگ 2019. در دسترس آنلاین: https://hl.cma.gov.cn/qxfw/sntq (در 12 مارس 2019 قابل دسترسی است).
  57. دایره المعارف بایدو. 2019. در دسترس آنلاین: https://baike.baidu.com/item/%E5%A4%A7%E5%BA%86/138196?fr=aladdin (در 25 سپتامبر 2019 قابل دسترسی است).
  58. او، س. ژانگ، ام. تحقیق در مورد تکامل تاریخی و دگرگونی شهرنشینی در داکینگ. تئوری Obs. 2016 ، 119 ، 104-105. [ Google Scholar ]
  59. Shi, L. تحول شهرهای منبع در شمال شرقی چین تحت ساختار صنعتی بالا. اقتصاد مالیاتی 2019 ، 226 ، 1-8. [ Google Scholar ]
  60. بستر ابری داده های منابع و محیطی. 2018. در دسترس آنلاین: https://www.resdc.cn (در 8 ژوئیه 2018 قابل دسترسی است).
  61. مرکز اطلاعات جغرافیایی دولتی 2018. در دسترس آنلاین: https://sgic.geodata.gov.cn (در 8 ژوئیه 2018 قابل دسترسی است).
  62. گوستافسون، EJ کمی سازی الگوی فضایی منظر: وضعیت هنر چگونه است؟ اکوسیستم ها 1998 ، 1 ، 143-156. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  63. Slager، CTJ; Vries، BD Landscape Generator: روشی برای ایجاد تنظیمات منظر برای طراحی فضایی. محاسبه کنید. محیط زیست سیستم شهری 2013 ، 39 ، 1-11. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  64. کواک، ا. چونگ، ال. بریرلی، جی. سالیوان، DO ساختار و پویایی چشم انداز در فلات چینگهای-تبت. Ecol. مدل. 2016 ، 339 ، 7-22. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  65. هاشم، د. پرویز، ع. مهدیس، م. تغییر کاربری اراضی، شهرنشینی و تغییر الگوی منظر در یک منطقه شهری. علمی کل محیط. 2019 ، 655 ، 707–719. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  66. سو، اس. وانگ، ی. لو، اف. مای، جی. Pu، J. تغییرات الگوی چشم انداز پوشش گیاهی پیرامون شهری در رابطه با توسعه اجتماعی و اقتصادی. Ecol. اندیک. 2014 ، 46 ، 477-486. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  67. Xie، HL تجزیه و تحلیل ویژگی های فضایی خطر اکولوژیکی استفاده از زمین بر اساس ساختار چشم انداز: مطالعه موردی شهرستان Xingguo، استان جیانگشی. محیط زیست چین علمی 2011 ، 31 ، 688-695. [ Google Scholar ]
  68. گونگ، جی. ژائو، سی ایکس؛ Xie, YC; گائو، YJ ارزیابی خطر اکولوژیکی و مدیریت حوضه رودخانه بایلونگ در استان گانسو بر اساس الگوی منظر. چانه. J. Appl. Ecol. 2014 ، 25 ، 2041-2048. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  69. فنگ، ZX; ژانگ، ZX; هو، دبلیو. Zhai, L. تجزیه و تحلیل درجه اغتشاش انسانی محیط زیست بوم بر اساس طبقه بندی پوشش زمین – به عنوان مثال از پکن. چانه. جی. اکول. 2017 ، 36 ، 508-516. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  70. لیو، جی. یانگ، ZF; Cui، BS مروری بر اثرات منفی اکولوژیکی تحت اختلالات انسانی. چانه. جی. اکول. 2005 ، 24 ، 67-72. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  71. اونیل، RV; هونساکر، سی تی. تیممینز، اس پی؛ جکسون، BL; جونز، KB; Riitters، KH; مشکلات مقیاس ویکهام، JD در گزارش الگوی منظر در مقیاس منطقه ای. Landsc. Ecol. 1996 ، 11 ، 169-180. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  72. هوانگ، YX; یین، XQ; بله، GF; لین، جی.ام. هوانگ، آر. وانگ، ن. وانگ، ال. Sun، Y. تغییرات مکانی-زمانی ناهمگونی چشم‌انداز تحت تأثیر فعالیت‌های انسانی در شهر Xiamen چین در دهه اخیر. چانه. Geogr. علمی 2013 ، 23 ، 227-236. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  73. چن، پی. فو، اس اف. ون، سی ایکس; وو، هی؛ آهنگ، ZX ارزیابی تاثیر بر تالاب ساحلی خلیج Xiamen و پاسخ الگوی منظر از اختلالات انسانی از 1998-2010. J. Appl. اقیانوسگر. 2014 ، 33 ، 167-174. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  74. لیو، FQ; وو، تی. جیانگ، جی. منگ، XL; تانگ، LY; ژانگ، ی. سو، AN; Zhu، LD پاسخ دینامیکی خط ساحلی و الگوهای چشم انداز ساحلی به Hemeroby: مطالعه موردی در امتداد ساحل جنوبی Yingkou. آرتیک. Acta Ecol. گناه 2017 ، 37 ، 7427–7437. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  75. رودیسر، جی. تاسر، ای. Tappeiner، U. فاصله تا طبیعت – یک شاخص جدید زیست محیطی مرتبط با تنوع زیستی که در سطح چشم انداز تنظیم شده است. Ecol. اندیک. 2012 ، 15 ، 208-216. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  76. طرح ساخت و ساز شهر اکولوژیکی داکینگ. حکومت مردمی شهرداری داکینگ. 2006. در دسترس آنلاین: https://www.daqing.gov.cn/zfgw/szfwj/4819.shtml (در 5 دسامبر 2006 قابل دسترسی است).
  77. یو، LX; ژانگ، جنوب غربی؛ لیو، تگزاس؛ تانگ، جی.ام. بو، ک. یانگ، JC الگوی فضایی-زمانی و ناهمگونی فضایی اکوتون‌ها بر اساس انواع کاربری اراضی جنوب شرقی کوه‌های دا هینگگان در چین. چانه. جئوگرا. علمی 2015 ، 25 ، 184-197. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
Ijgi 09 00020 g001 550
شکل 1. موقعیت جغرافیایی منطقه مورد مطالعه.
Ijgi 09 00020 g002 550
شکل 2. نقشه های نوع منظر منطقه مورد مطالعه در سال های 1990، 2000، 2010 و 2017.
Ijgi 09 00020 g003 550
شکل 3. طبقه بندی مجدد کاربری اراضی منطقه مورد مطالعه بر اساس H i (درجه همروبی).
Ijgi 09 00020 g004 550
شکل 4. تغییرات سطحی سطوح مختلف همروبی.
Ijgi 09 00020 g005 550
شکل 5. تغییرات شاخص همروبی در بعد فضایی به مدت چهار سال.
Ijgi 09 00020 g006a 550 Ijgi 09 00020 g006b 550
شکل 6. تغییرات در میزان همروبی در کل منطقه مورد مطالعه: (الف) در دوره 1990-2000; (ب) در دوره 2000-2010؛ ج) در دوره 2010-2017.
Ijgi 09 00020 g007 550
شکل 7. شاخص های الگوی منظر در مناطق با سطوح مختلف همروبی: ( الف ) تغییر PD. ( ب ) تغییر هوش مصنوعی. ( ج ) تغییر ED. ( د ) تغییر LSI. ( ه ) تغییر SHDI

مقالات داخلی و بین المللی

مطالب مرتبط ...

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید