چکیده

جزایر به‌عنوان محیطی و فوق‌پیرامونی معمولاً به‌عنوان مناطق حساس زیست‌محیطی نسبت به فعالیت‌های انسانی به دلیل تنوع بیولوژیکی فوق‌العاده موجودات و احتمال از بین رفتن زیستگاه در آینده برجسته می‌شوند. در این راستا، درک پویایی‌ها و روندهای اشغال زمین در سرزمین‌های فوق‌پیرامونی برای تلاش برای پایداری منطقه‌ای طولانی‌مدت، همانطور که مورد منطقه جزیره است، بسیار مهم است. بنابراین، هدف مقاله حاضر تحلیل روندها و پویایی تغییرات کاربری زمین در مجمع‌الجزایر اروپایی منطقه ماکارونزی طی سه دهه گذشته با استفاده از داده‌های CORINE (هماهنگی اطلاعات در مورد محیط‌زیست) است. برخی از نتایج به‌دست‌آمده نشان می‌دهد که حدود 3.4 درصد از سطح آزور عمدتاً با بافت شهری ناپیوسته مشخص می‌شود. که 67 درصد از کل بافت شهری آزور را در سی سال گذشته نشان می دهد. علاوه بر این، در مجمع الجزایر مادیرا، زمین عمدتاً توسط جنگل ها و مناطق نیمه طبیعی اشغال شده است که تقریباً سه سوم قلمرو را تشکیل می دهند. سناریوی مشابهی در جزایر قناری تأیید شده است، جایی که جنگل ها و مناطق نیمه طبیعی تقریباً سه چهارم قلمرو را تشکیل می دهند. یک بار دیگر، این مطالعه ارتباط ویژگی منحصر به فرد مناطق جزیره را نشان می دهد که باید حفظ و محافظت شود. بنابراین، اولویت‌ها باید تعریف و راهبردهای مدیریتی ایجاد شود که برای رفاه این مناطق بسیار ارزشمند باشد. علاوه بر این، مطالعه نشان داد که تغییرات قابل توجهی در دوره 1990-2018 در این چشم انداز رخ داده است.

کلید واژه ها: 

سیستم های اطلاعات جغرافیایی ; پوشش زمین ؛ دینامیک زمین ؛ مطالعات منطقه ای ; برنامه ریزی پایدار ؛ مناطق فوق العاده پیرامونی

1. مقدمه

امروزه جوامع ما با چالش های متعددی روبرو هستند. در میان این موانع و الزامات، برنامه ریزی منطقه ای داریم که یک نیاز ضروری برای توسعه پایدار مطلوب است [ 1 ، 2 ، 3 ، 4 ، 5 ، 6 ، 7 ، 8 ، 9 ]. در واقع، چنین چالش‌هایی در سرزمین‌های فوق‌پیرامونی آشکارتر هستند [ 10 ، 11 ، 12 ، 13 ]]. بر این اساس، درک پویایی‌ها و روندهای اشغال زمین در سرزمین‌های فوق‌پیرامونی برای تلاش برای پایداری منطقه‌ای طولانی‌مدت، همانطور که مورد منطقه جزیره است، بسیار مهم است.
در این راستا، مجمع الجزایر اروپایی منطقه ماکارونزی (آزور، جزایر قناری و مادیرا) به عنوان مطالعات موردی انتخاب شدند. در نتیجه، تغییرات کاربری زمین در سه دهه گذشته مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. آزور و مادیرا متعلق به پرتغال هستند، در حالی که قناری ها متعلق به اسپانیا هستند.
تغییرات در کاربری زمین می تواند با رشد اقتصادی و جستجوی سرمایه گذاران برای مکان های سودآور برای اجرای پروژه هایشان همراه باشد که توسط مقامات محلی برای بهبود وضعیت اقتصادی خودگردانی محلی حمایت می شود [ 4 ]. این امر به ویژه برای مناطق با کیفیت زیست محیطی بالا مضر است. ارزش‌های اکولوژیکی فوق‌العاده بالایی این جزایر را مشخص می‌کنند، بنابراین لازم و حیاتی است که تکه تکه شدن چشم‌انداز را به عنوان نظارت بر افزایش فشار آنتروپیک، به‌ویژه در مجاورت مناطق بسیار شهری بررسی کنیم.
تکه تکه شدن در الگوهای چشم انداز می تواند یکپارچگی عملکردی آن را با ایجاد اختلال در فرآیندهای اکولوژیکی حیاتی برای حفظ تنوع زیستی و سلامت اکوسیستم به خطر بیاندازد [ 14 ]. بسیاری از فعالیت های انسان زا (به عنوان مثال، توسعه، قطع درختان) می تواند یکپارچگی ساختاری چشم انداز را مختل کند و گاهی اوقات می تواند جریان های اکولوژیکی (به عنوان مثال، حرکت حیوانات) در سراسر چشم انداز را تسهیل کند [ 15 ]. تکه تکه شدن فضا پدیده ای است که توسط جامعه علمی، به ویژه محیط بانان و برنامه ریزان شهری مورد مطالعه قرار گرفته است (نگاه کنید به [ 16 ، 17 ، 18 ، 19 ]). آثار متعددی در دسترس هستند که به مشکل تکه تکه شدن چشم انداز اشاره دارند [ 20 , 21 ,22 ]. با افزایش آگاهی از مسائل پایداری محیطی و تشدید توسعه زمین، اهمیت پایگاه داده CORINE و ارزیابی تغییرات LULC (تغییر زمین کاربری زمین) مورد بررسی قرار می گیرد [ 23 ، 24 ، 25 ].
منطقه ماکارونزیا به دو دلیل در تحقیقات مقایسه ای LULC نادیده گرفته شده است. اول، در مقایسه با سایر مناطق سرزمین اصلی که در ادبیات دانشگاهی رایج‌تر هستند، اندازه کوچک و جمعیت جزایر نشان‌دهنده پویایی فضایی با قدر پایین‌تر است که ممکن است علاقه به مطالعه آنها را کاهش دهد. دوم، کمبود مزمن داده های جغرافیایی قابل مقایسه و یکنواخت برای این منطقه وجود دارد. Temme و Verburg [ 26 ] “(…) فقدان مدلسازی، نظارت و استراتژی های نقشه برداری همگن را در سراسر اتحادیه اروپا تشخیص می دهند.
پیشرفت‌های به‌روز در فناوری‌های اطلاعات جغرافیایی (GIS)، که در آن FRAGSTATS به عنوان یک برنامه تجزیه و تحلیل نمونه فضایی برای نقشه‌های طبقه‌بندی قابل اجرا است، می‌تواند چشم‌انداز را از طریق یک مدل موزاییکی از ساختار منظر ارائه کند. چنین منظره تعیین شده توسط کاربر تعریف شده است و می تواند هر پدیده فضایی را بازتولید کند. FRAGSTATS ناهمگونی فضایی را کمی می کند و به کاربر این توانایی را می دهد که مبنایی برای تعریف و مقیاس بندی مناظر در محتوا و وضوح موضوعی ایجاد کند.
به لحاظ متنی، این تحقیق بر اساس تکنیک های تحقیق است. این تکنیک‌ها و روش‌ها به ما امکان می‌دهند تا پویایی تغییرات کاربری زمین در این مناطق را شناسایی کنیم. رویکرد انتخاب شده بر پیشنهاد بازنمایی‌های جغرافیایی جدید و روش‌های مدل‌سازی تکیه می‌کند که بر اهمیت تجسم جغرافیایی تکه تکه‌شدن چشم‌انداز برای برنامه‌ریزی فضایی در این منطقه حیاتی زیست‌محیطی تأکید می‌کند. این تحقیق درک بیشتری از بازیگران و تصمیم گیرندگان درگیر در چگونگی توسعه این مناطق فوق‌پیرامونی و نحوه طراحی طرح‌های سرزمینی جدید فراهم می‌کند.
این کار تکنیک‌های جدیدی را در ارزیابی و مدیریت چشم‌انداز مناطق مورد مطالعه ارائه می‌کند و در عین حال با توجه به اینکه می‌توان آن‌ها را در تحقیقات دیگر به کار برد. علاوه بر این، نتایج تحقیقات می تواند به توسعه پایدار جزایر کمک کند.
بنابراین، این مقاله با این فصل آغاز می‌شود و به دنبال آن مروری مختصر بر ادبیات مربوط به حفاظت از خدمات اکوسیستم ارائه می‌شود: سیستم‌های اطلاعات جغرافیایی (GIS) و روش‌شناسی مبتنی بر کلاس‌های پوشش زمین CORINE (CLC) و FRAG STATS، یک روش‌شناسی چارچوبی در رابطه با تکنیک‌های مورد استفاده در بخش تجربی تحقیق و به دنبال آن نتایج و همچنین بحث و نتیجه‌گیری بعدی آن‌ها با بخش پایانی محدودیت‌های مطالعه و خطوط تحقیقات آتی.

2. CORINE پوشش زمین و تجزیه و تحلیل تکه تکه شدن چشم انداز

پایگاه داده CLC ابزاری برای انجام تحلیل های فضایی پیچیده بر اساس انواع کاربری های مختلف زمین است. طبقات پوشش زمین CORINE (CLC) دارای سه سطح در سازماندهی سلسله مراتبی خود هستند. اولین مورد پنج نوع اصلی کاربری و پوشش زمین را شامل می شود: مناطق مصنوعی، مناطق کشاورزی، جنگل ها و مناطق نیمه طبیعی، تالاب ها و بدنه های آبی. سطح بعدی دارای 15 بخش است. سطح سوم شامل 44 بخش است که توجه دارند که دامنه روش شناختی سه کلاس در سطح فردی کاملاً تعریف شده است [ 27 ، 28 ، 29 ].
CLC تغییرات در پوشش زمین را ثبت می کند که به تدریج اتفاق می افتد و برای تحقیقات مورد نیاز در سطح منطقه بسیار مفید است. تعداد اصلی پژوهش‌های جدید، مطالعات سرزمینی را بر اساس ابزارهای GIS و روش‌های روشی داده‌های CORINE برای تکه تکه‌شدن منظر انجام داده‌اند. به خصوص در مطالعات زیست محیطی و همچنین در تحقیقات در مورد تغییرات در تخریب زمین – به عنوان مثال، در مناطق با انواع مختلف پوشش زمین کشورها، مناطق، جزایر، یا شهرها [ 30 ، 31 ، 32 ، 33 ]، از جمله نظارت بر رشد شهری و گسترش شهری. پیش‌بینی‌های استفاده از زمین، مدل‌سازی سرعت سفر جاده‌ای یا تکه تکه شدن حقوق مالکیت [ 34 ].
جزایر به‌عنوان محیطی و فوق‌پیرامونی معمولاً به‌عنوان مناطق حساس اکولوژیکی نسبت به فعالیت‌های انسانی به دلیل تنوع بیولوژیکی فوق‌العاده موجودات و احتمال از دست دادن زیستگاه در آینده مشخص می‌شوند [ 35 ]. بسیاری از محققان همچنین کاربرد احیای زمین را تجزیه و تحلیل کردند، زیرا تغییر شدید کاربری زمین اغلب می تواند اثرات مخربی بر فرآیندهای اکوسیستم موجود داشته باشد و متعاقباً بر محیط اطراف تأثیر بگذارد [ 36 ].
CLC پایگاه داده منحصر به فرد LULC است که جزایر ماکارونی پرتغال و اسپانیا را پوشش می دهد. مجموعه داده های CLC به عنوان منابع داده اولیه در مطالعه استفاده شد. CLC ها نقشه ای از چشم انداز اروپا بر اساس سنجش از دور هستند. این مجموعه داده های حوزه عمومی فهرستی از طبقات پوشش زمین را به صورت سلسله مراتبی در سه سطح به عنوان یک محصول نقشه برداری قابل مقایسه ارائه می دهد (حداقل واحد نقشه برداری 25 هکتار). سطح CLC 1 مربوط به دسته های اصلی (یعنی مناطق مصنوعی، مناطق کشاورزی، جنگل ها و مناطق نیمه طبیعی، تالاب ها، بدنه های آبی) است. سطح 2 CLC کل مناطق را با سطح جزئیات بالاتر (15 کلاس) پوشش می دهد. در نهایت، سطح 3 CLC شامل 44 کلاس پوشش زمین است ( جدول 1). بنابراین، سطح کل CLC 1 استفاده از زمین را مشخص می کند، در حالی که CLC 2 بیشتر پوشش زمین را مشخص می کند. در این تحقیق از CLC سطح 1 و CLC سطح 2 استفاده شده است که از کدام سطح استفاده می شود بستگی به سوال تحقیق دارد. جدول 1 به صورت سلسله مراتبی نامگذاری CLC را بر اساس سه سطح سازماندهی می کند: سطح CLC 1 (کاربری زمین) و CLC سطح 2، و CLC سطح 3 (پوشش زمین).
معیارهای منظر که جنبه های مختلف الگوی فضایی را به تصویر می کشند در سطوح کلاس و منظر با استفاده از نرم افزار FRAGSTATS [ 37 ، 38 ، 39 ، 40 ] محاسبه شدند. معیارهای منظر یک ویژگی منحصر به فرد است که امکان ارزیابی کمی از چشم انداز و سطح تکه تکه شدن آن [ 19 ]، و درک ساختار، عملکرد و تغییر منظر را فراهم می کند. معیارهای منظر عمدتاً بر سه ویژگی چشم انداز تمرکز دارند [ 38 ، 39]: (1) ساختار: روابط فضایی بین اکوسیستم های قابل تشخیص یا عناصر موجود – به طور دقیق تر، توزیع انرژی، مواد و گونه ها در رابطه با اندازه ها، شکل ها، اعداد، گونه ها و پیکربندی اکوسیستم ها. (2) عملکرد: فعل و انفعالات بین عناصر فضایی، به عنوان مثال، جریان انرژی، مواد، و گونه ها بین اجزای اکوسیستم. و (3) تغییر: تغییر در ساختار و عملکرد “موزاییک اکولوژیکی” در طول زمان [ 40 ].
معیارهای منظر، الگوهای منظر و تعاملات بین چگالی وصله، چندین تکه، مساحت کل و شاخص پچ گسترده را در یک موزاییک منظر اندازه‌گیری می‌کنند. در واقع، این معیارها به ما امکان می‌دهند الگوها و تغییرات تعامل را در طول زمان ببینیم. ترکیب منظره را می توان با تعداد وصله، چگالی وصله، درصد منظره، و بالاترین شاخص پچ [ 38 ، 39 ، 40 ] تعیین کرد.

3. مواد و روشها

CORINE، برنامه هماهنگی محیط اطلاعات، پروژه CLC را توسعه می دهد که هدف اصلی آن به دست آوردن یک پایگاه داده تصرف زمین در اروپا برای تجزیه و تحلیل سرزمینی و مدیریت سیاست اروپا است. این پایگاه داده جغرافیایی که اولین لایه مورد استفاده در تحقیق حاضر است، کاربری های اراضی اتحادیه اروپا را با استفاده از ویژگی های گرافیکی چند ضلعی تامین می کند.
در مورد مولفه فضایی، مقیاس مرجع 1:100000 است، سیستم مرجع ژئودزیک سیستم زمینی مرجع اروپایی 1989 (ETRS89) و سیستم نقشه برداری مرکاتور عرضی جهانی (UTM) است. علاوه بر این، حداقل عرض ثبت شده برای پدیده های خطی 100 متر است. برای پدیده های چند ضلعی، حداقل واحد نقشه برداری (MCU) 25 هکتار است که با مربع 5 × 5 میلی متر یا دایره ای با 2.8 میلی متر نشان داده می شود. با توجه به مؤلفه موضوعی، سه سطح سلسله مراتبی از اطلاعات را ارائه می دهد.
در این راستا، توسعه ETRS89 مربوط به سیستم جهانی مرجع زمینی و قاب (ITRS) است که روش‌هایی را برای ایجاد چارچوب‌های مرجع مناسب برای استفاده با اندازه‌گیری‌ها در سطح زمین یا نزدیک به آن شرح می‌دهد. در واقع، نمایش رانش قاره ای در ETRS89 متعادل است زیرا تکانه زاویه ای ظاهری کل صفحات قاره ای حدود 0 است.
علاوه بر این، داده‌ها در قالب برداری، با استفاده از چند ضلعی‌هایی هستند که کاربری‌های مختلف زمین را با استفاده از 44 کلاس در سه سطح سلسله مراتبی سازماندهی می‌کنند، بر اساس گزارش آژانس محیط‌زیست اروپا ( جدول 1 ).
لایه دوم اطلاعات مورد استفاده نیز شامل ویژگی های گرافیکی چند ضلعی است که تقسیمات اداری را در سطوح مختلف آنها از سه مجمع الجزایر مورد مطالعه تداعی می کند: منطقه خودمختار آزور، منطقه خودمختار مادیرا، و منطقه خودمختار جزایر قناری.
در جزایر قناری، اطلاعات از مرکز دانلود مرکز ملی اطلاعات جغرافیایی، متعلق به وزارت حمل و نقل، تحرک و دستور کار شهری دولت اسپانیا به دست آمده است. به طور خاص، پایگاه ملی توپوگرافی در مقیاس 1:100000 [ 41 ] به دست آمد.
در مورد مجمع‌الجزایر پرتغال مربوط به آزور و مادیرا، اطلاعات از سیستم اطلاعات جغرافیایی ملی، با اخذ منشور اداری رسمی پرتغال در سال 2020 به دست آمده است [ 42 ]. مقیاس نیز 1:100000 است.
سیستم های مرجع ژئودزیکی در مجمع الجزایر متفاوت است. در جزایر قناری، طرح UTM و منطقه 27 و 28 است، کدهای EPSG (گروه بررسی نفت اروپا) آن 4082 و 4083 است. بنابراین، برای مجمع الجزایر آزور که از طرح UTM نیز استفاده می کند، کد EPSG 5015 در منطقه 26 است. در مورد مجمع الجزایر مادیرا، کد EPSG با 5016 در منطقه 28 مطابقت دارد.
در این راستا، EuroGeographics، که در آن آژانس های نقشه برداری و کاداستر کشورهای مختلف اروپایی، و مرکز تحقیقات مشترک کمیسیون اروپا (EC) در آن حضور دارند، در دسامبر 2000 تصمیم گرفتند که گروه های کاری شماره 8 CERCO (Commission European des Responsible) را واگذار کنند. برای Cartographie Officielle (فرانسوی)) و EUREF (چارچوب مرجع اروپایی) با توسعه کامل جزئیات فنی سیستم مرجع مختصات مرسوم برای اروپا، که توسط EC تصویب می شود. بر این اساس، توصیه‌هایی به کمیسیون اروپا [ 43 ] مشخص شد: (1) ETRS89 را به عنوان یک داده ژئودتیکی و (2) میزبان، برای تجزیه و تحلیل آماری و ارائه، سیستم مختصات ETRS89-Azimuth Equiarea Lambert-2001 (ETRS-) LAEA) [ 44]. ETRS-LAEA بر اساس پیش بینی مناطق معادل در قلمرو است. به این ترتیب به عنوان مرجع واحدهای همگن برای تمامی کشورهای اروپایی عمل می کند. در نتیجه از این سیستم مختصات برای نمایش داده های تحلیلی و آماری استفاده می شود.
در واقع، این کار در نظر دارد تا مساحت به‌دست‌آمده از کاربردهای CLC در سال‌های 1990، 2000، 2006، 2012 و 2018 را در مجمع‌الجزایر جزایر قناری، آزور و مادیرا مقایسه کند. در نتیجه، از نرم‌افزار Feature Manipulation Engine 2020.2 (FME) که توسط نرم‌افزار SAFE توسعه یافته است، تمامی لایه‌های اطلاعات به ETRS89-LAEA تبدیل شدند.
در ادامه تمامی لایه ها با استفاده از نرم افزار ArcGIS 10.5 مدیریت شدند. در ابتدا، در لایه‌های نمایندگی بخش‌های اداری، جزایر مربوط به مجمع‌الجزایر مورد مطالعه انتخاب شدند. سه لایه اطلاعات به دست آمد، یک لایه برای هر مجمع الجزایر. سپس این لایه ها در یک لایه ادغام شدند. این امکان پذیر بود زیرا همه لایه ها از ویژگی های رندر گرافیکی یکسانی استفاده می کردند، یعنی چند ضلعی. بنابراین، یک لایه واحد با تعیین حدود منطقه کار به دست آمد. سپس با استفاده از ابزار clip، ژئوپردازش لایه قبلی مربوط به حدود اداری جزایر و لایه CLC مربوط به سال 1990 مرتبط شد. در این مورد، دو لایه مربوط به ویژگی های گرافیکی چند ضلعی است. علاوه بر این، یک لایه حاصل با چند ضلعی حاوی CLC کاربری زمین در سال 1990 که در بخش‌های مختلف اداری جزایر شامل جزایر و شهرداری‌ها قرار داشت، به دست آمد. اطلاعات عددی-الفای مرتبط دارای سه فیلد اساسی است: (1) کد CLC هر چند ضلعی، (2) جزیره ای که چند ضلعی نماینده کاربری زمین CLC در آن قرار دارد و (3) شهرداری که هر کاربری در آن ثبت شده است. واقع شده است. با این حال، هیچ میدانی مطابق با سطح اشغال شده توسط هر یک از چند ضلعی های نماینده کاربری های زمین CLC در هر بخش اداری وجود نداشت. بنابراین، یک اندازه‌گیری هندسی بر روی طرح ETRS89-LAEA در هکتار از هر یک از چند ضلعی‌های مختلف نشان‌دهنده کاربری‌های زمین در هر شهرداری مورد تجزیه و تحلیل انجام شد. برای این منظور، زمینه جدیدی از اطلاعات ایجاد شد و با این کار،
این روش که تقسیمات اداری جزایر و کاربری‌ها را برای سال 1990 به هم مرتبط می‌کند، برای سال‌های 2000، 2006، 2012 و 2018 نیز تکرار شد. به این ترتیب، جدولی از اطلاعات برای هر یک از سال‌های مورد تجزیه و تحلیل به‌دست آمد. سپس اطلاعات الفبایی بدست آمده برای هر سال قبل صادر و در یک پایگاه داده مدیریت شده توسط Microsoft Access متعلق به بسته Microsoft Office 365 ادغام شد.
علاوه بر این، یک پرس و جو با استفاده از یک زبان پرس و جو ساخت یافته (SQL) برای انتخاب کاربری های زمین برای هر یک از جزایر در سال 1990 انجام شد. سپس، پرس و جو قبلی با کدهای CLC هکتارهای ثبت شده، همچنین با استفاده از SQL، پرس و جو شد. بنابراین، جدولی با کاربری‌های زمین CLC و هکتارهای مربوطه در هر یک از جزایر برای سال‌های 1990، 2000، 2006، 2012 و 2018 به‌دست آمد. سپس برای مقایسه مساحت به‌دست‌آمده در هر یک از جزایر و مجمع‌الجزایر، مورد بررسی قرار گرفت. برای عادی سازی داده ها ضروری است. بنابراین، درصد اشغال شده توسط هر یک از کاربری های طبقه بندی شده بر اساس کد CLC نسبت به مساحت کل مجمع الجزایر مربوطه برای سطح اول و سوم CLC محاسبه شد.
سپس محاسبه تجزیه و تحلیل تکه تکه شدن چشم انداز انجام شد. برای این منظور، از کاربری‌های زمین CLC برای مجمع‌الجزایر مورد مطالعه در سال‌های 1990 و 2018 استفاده شد. ابتدا برای هر یک از سه مجمع‌الجزایر در نظر گرفته شده، نرم‌افزار ArcGIS 10.5 لایه برداری چند ضلعی نماینده کاربری‌های زمین CLC را به یک فایل شطرنجی در قالب TIF تبدیل کرد. با 30 متر اندازه سلول، با استفاده از مقدار نامگذاری سطح 3 CLC برای فایل شطرنجی خروجی. پس از آن، فایل TIFF (tif.) به یک فایل ERDAS Imagine grid (.img) صادر شد. سپس با بررسی اطلاعات الفبایی مرتبط با فایل شطرنجی اخیر، یک فایل متنی با توصیفگرهای کلاس تولید شد.
هنگامی که تمام این اطلاعات آماده شد، از نرم افزار FRAGSTATS 4.2 برای انجام معیارهای پچ، متریک کلاس و متریک چشم انداز با استفاده از قانون همسایگی هشت سلولی استفاده شد.
در این راستا، محاسبات برای هر قطعه به صورت جداگانه، به هر چند ضلعی که یک کاربری زمین را مطابق با سطح 3 CLC نشان می دهد، اعمال می شود. به این ترتیب، شاخص‌های به‌دست‌آمده با این معیارها را می‌توان به عنوان شاخص‌های تکه تکه‌سازی تفسیر کرد، زیرا پیکربندی یک نوع پچ خاص را اندازه‌گیری می‌کنند.
در مورد ما، معیارهای انباشتگی مانند فاصله نزدیکترین همسایه اقلیدسی (ENN) برابر است با فاصله ( m ) تا نزدیکترین وصله همسایه از همان نوع. Eنن=ساعتمنj،جایی که ساعتمنj. فاصله ( m ) از وصله تا نزدیکترین وصله همسایه از همان نوع (کلاس)، بر اساس فاصله لبه به لبه وصله، محاسبه شده از مرکز سلول به مرکز سلول است.
علاوه بر معیارهای وصله استاندارد، FRAGSTATS 4.2 چندین آمار انحراف را برای هر وصله محاسبه می‌کند که میزان انحراف آن از هنجار کلاس یا منظره را اندازه می‌گیرد. به همین دلیل، از طریق متریک قبل که با انحراف استاندارد از میانگین منظره (LSD) به دست آمد: مقدار متریک ( x ) برای وصله کانونی ( ij ) منهای میانگین متریک در تمام نقاط منظره تقسیم بر انحراف استاندارد چشم انداز:

ال اس دی=ایکسمنj–ایکس¯س

جایی که:

  • ایکسمنj = مقدار پچ متریک برای پچ ij .
  • ایکس¯= مقدار میانگین پچ متریک مربوطه در تمام وصله‌های چشم‌انداز.
  • س= انحراف استاندارد متریک پچ مربوطه برای همه وصله ها در چشم انداز.
به طور خاص، فاصله بین تکه‌های مختلف می‌تواند اطلاعات ارزشمندی باشد، بر این اساس که انزوای بیشتر مستلزم کاهش شانس نگهداری یا حفظ درجه بیشتری از تنوع زیستی است [ 44 ، 45 ، 46 ]. از یک طرف، اطلاعاتی در مورد امکان بقای گونه ها و سفر بین عناصر مختلف برای حفظ ارزش اکولوژیکی آنها فراهم می کند. برعکس، می تواند به ریشه کنی گونه هایی که آفت تولید کرده اند نیز کمک کند. به همین دلیل، راهروهایی که امکان اتصال بین تکه‌ها را فراهم می‌کنند، نقش اساسی دارند و اثر فاصله را کاهش می‌دهند که حضور گونه‌های کمتری را در قطعات جدا شده تعیین می‌کند [ 47 ].
در مورد معیارهای کلاس، محاسبات برای هر مجموعه ای از قطعات یک کلاس اعمال می شود، یعنی آنهایی که دارای ارزش یکسان یا همان نوع کاربری زمین هستند، در مورد ما. سطح مناسبی برای محاسبه این است که کدام منطقه یک پوشش خاک خاص مانند جنگل ها یا میانگین وسعت اشغال شده توسط قطعات جنگل را اشغال می کند.
در این مورد، معیارهای شکل به عنوان میانگین حسابی شاخص شکل برابر با محیط وصله (در تعداد سطوح سلولی) تقسیم بر حداقل محیط (در تعداد سطوح سلول) ممکن برای یک پچ حداکثر فشرده (در یک قالب شطرنجی مربع) از ناحیه پچ مربوطه.

شکل=پمنjمترمنn پمنj

جایی که:

  • پمنj= محیط پچ ij بر حسب تعدادی از سطوح سلولی.
  • مترمنn پمنj= حداقل محیط پچ ij بر حسب تعداد سطوح سلولی.
اگر a ij مساحت وصله ij (از نظر تعداد سلول) و n ضلع بزرگترین مربع عدد صحیح کوچکتر از ij باشد و m = a ij − n 2 باشد، حداقل محیط پچ ij ، min -p ii یکی از سه شکل را خواهد گرفت [ 48 ، 49 ]:
مترمنn–پمنمن=4nزمانی که m = 0، یا
مترمنn–پمنمن=4n+2چه زمانی n2<آمنj≤n1+n، یا
مترمنn–پمنمن=4n+4چه زمانی آمنj ≥n1+n.
علاوه بر این، محاسبه میانگین حسابی شاخص بعد فراکتال انجام شد که درجه پیچیدگی هر قطعه را از رابطه بین مساحت و محیط محاسبه می کند:

FRAC=2لوگاریتم25 پمنjلوگاریتمآمنj

جایی که:

  • پمنj = محیط ( m ) پچ ij .
  • آمنj = مساحت (m 2 ) پچ ij .
شکل قطعات از اهمیت بالایی برخوردار است و گاهی اوقات حتی بیشتر از ابعاد مرتبط در نظر گرفته می شود. شکل مشروط به فعالیت انسان و شرایط طبیعی مانند توپوگرافی است. بنابراین، تسلط بر شرایط طبیعی به نفع اشکال منحنی و نامنظم است. برعکس، تسلط بر فعالیت های انسانی باعث تنوع شکل ها می شود. فعالیت شدید انسانی دلالت بر ساده سازی تنوع دارد [ 50 ].
در نهایت، تعداد تکه‌ها محاسبه شد – تعداد کل قطعات و تعداد قطعات هر طبقه، زیرا تعداد کاشی‌ها ساده‌ترین معیاری است که می‌تواند میزان تقسیم یا تکه تکه شدن کاربری زمین را توضیح دهد.
در مورد معیارهای زمین، محاسبات برای کل چشم انداز، یعنی برای همه قطعات و طبقات به طور همزمان اعمال می شود. نتیجه ما را از درجه ناهمگنی یا همگنی کل ناحیه اندازه‌گیری شده آگاه می‌کند. در مورد ما، دو اقدام تنوع انجام شد. اولاً، شاخص تنوع شانون (SHDI) تنوع منظر، یعنی ناهمگونی را بر اساس تنوع قطعه ارزش می‌دهد. قدر مطلق آن چندان قابل توجه نیست، اما به مقایسه مناظر مختلف یا همان منظره در رویدادهای زمانی مختلف کمک می کند:

SHDI=–∑من=1مترپمنلوگاریتمپمن

جایی که پمن  = نسبت منظره اشغال شده توسط نوع وصله (کلاس) i .

SHDI برابر است، منهای مجموع، در همه انواع پچ، فراوانی متناسب هر نوع پچ ضرب در آن نسبت. توجه داشته باشید، پمنبر اساس مساحت کل چشم انداز (A) بدون احتساب پس زمینه داخلی موجود است.
ثانیاً، شاخص اورنس شانون (SHEI) محاسبه شد که یک شاخص معکوس از قبل است، هم در سطح محاسبه و هم در سطح تفسیر، بر اساس همگنی منظر:

او من=–∑من=1مترپمنلوگاریتمپمنلوگاریتممتر

جایی که:

  • پمن = نسبت منظره اشغال شده توسط نوع وصله (کلاس) i .
  • متر = تعداد انواع وصله (کلاس) موجود در چشم انداز، به استثنای مرز چشم انداز در صورت وجود.
در این مورد، SHEI برای ارزیابی یکنواختی کاربری‌ها در هر یک از مجمع‌الجزایر اعمال خواهد شد.

3.1. منطقه ماکارونیزیا

سه مجمع الجزایر ( شکل 1 ، شکل 2 و شکل 3 ) ویژگی های منطقه ای مشترک دارند: منشا آتشفشانی، چشم انداز متضاد، و آب و هوای ملایم. این ویژگی ها یک محیط ایده آل برای تنوع زیستی پر جنب و جوش ایجاد کرده است [ 51 ]. نام ماکارونزیا از کلمات یونانی به معنای “جزایر خوش شانس” گرفته شده است. جغرافی دانان یونان باستان برای اولین بار از این نام برای اشاره به هر جزیره ای در غرب تنگه جبل الطارق استفاده کردند. ماکارونزیا مجموعه ای از چهار مجمع الجزایر آتشفشانی در اقیانوس اطلس شمالی، خارج از اروپا و آفریقا است. هر مجمع الجزایر از چندین جزیره اقیانوس اطلس تشکیل شده است که توسط کوه های دریایی در کف اقیانوس شکل گرفته اند و قله هایی بالای سطح اقیانوس دارند.
برخی از جزایر ماکارونی متعلق به پرتغال، برخی متعلق به اسپانیا و بقیه متعلق به کیپ ورد هستند. از نظر زمین شناسی، ماکارونیا بخشی از صفحه تکتونیکی آفریقا است. برخی از جزایر آن – آزور – در امتداد لبه آن صفحه زمانی که به صفحات اوراسیا و آمریکای شمالی می رسد قرار دارند. بر اساس گزارش آژانس محیط زیست اروپا، سه مجمع الجزایر اروپایی یک قلمرو بیولوژیکی منحصر به فرد را تشکیل می دهند که به نام منطقه ماکارونزیا شناخته می شود ( شکل 4).). جزایر ماکارونزی که کاملاً آتشفشانی هستند، آب و هوای ملایمی دارند و مناظر متنوعی را ارائه می دهند. کالدراهای بزرگ، کوه‌ها و صخره‌های ناهموار، دره‌های وسیع و خلیج‌های سرپناه زیستگاه گونه‌ها و زیستگاه‌های مختلف هستند. این جزایر ممکن است تنها 0.3٪ از قلمرو اتحادیه اروپا را تشکیل دهند، اما میزبان 19٪ از انواع زیستگاه ها و 28٪ از تمام گیاهان ذکر شده در دستورالعمل زیستگاه ها هستند [ 51 ].
جزایر ماکارونزی منشأ آتشفشانی دارند و تصور می‌شود که محصول چندین کانون زمین‌شناسی باشند. جزایر ماکارونی نشان دهنده طیف وسیعی از آب و هوا هستند. میانگین حداکثر دمای سالانه در جزایر قناری از 24 درجه سانتیگراد در مناطق ساحلی تا مقادیر کمتر از 10 درجه سانتیگراد در Pico de Teide متغیر است. میانگین حداکثر دمای سالانه هوا در آزور و مادیرا بین 12 تا 14 درجه سانتیگراد در ارتفاعات بالاتر و کمتر از 8 درجه سانتیگراد در پونتا دو پیکو در جزیره پیکو در آزور است. بالاترین حداکثر دمای هوا در آزور، بالای 20 درجه سانتیگراد، در برخی از مناطق ساحلی سائو میگل، سانتا ماریا، ترسیرا، گراسیوسا و پیکو رخ می دهد. در مادیرا، بالاترین میانگین حداکثر دمای هوا نیز بالای 20 درجه سانتیگراد در مناطق ساحلی مادیرا و تقریباً در کل جزیره پورتو سانتو است.53 ، 54 ، 55 ، 56 ، 57 ، 58 ].
آب و هوای معتدل دریایی، مدیترانه ای و نیمه گرمسیری در آزور و مادیرا وجود دارد. آب و هوای مدیترانه ای و نیمه گرمسیری در برخی از جزایر قناری. آب و هوای خشک در برخی جزایر قدیمی قناری از نظر زمین شناسی (به ویژه لانزاروته و فوئرتونتورا) و برخی از جزایر مجمع الجزایر مادیرا (Selvagens و پورتو سانتو) و کیپ ورد (سال، بوآ ویستا و مایو)؛ و آب و هوای گرمسیری در جزایر جوان هر دو جنوبی ترین مجمع الجزایر (سانتو آنتائو، سانتیاگو و فوگو در کیپ ورد). در برخی از نقاط، تغییرات آب و هوایی به دلیل اثر سایه باران وجود دارد. جنگل‌های لوریسیلوا ماکارونیزی نوعی جنگل ابر کوهستانی هستند [ 51] با گونه‌های گیاهی باقی‌مانده از یک نوع پوشش گیاهی که در ابتدا بیشتر حوضه مدیترانه را پوشش می‌داد، زمانی که آب و هوای آن منطقه مرطوب‌تر بود. بسیاری از این گونه های گیاهی بومی هستند و برای انطباق با شرایط آب و هوایی متغیر جزایر تکامل یافته اند. به عنوان مثال، لائوریسیلوا مادیرا بزرگترین بقایای بازمانده از یک نوع جنگل لور تقریباً منقرض شده است که زمانی در اروپا گسترده بود. هنوز 90٪ جنگل اولیه است و مرکز تنوع گیاهی است که شامل مجموعه ای منحصر به فرد از گیاهان و جانوران کمیاب و باقیمانده، به ویژه بریوفیت های بومی، سرخس ها، گیاهان آوندی و حیوانات، کبوتر پنجه بلند مادیران، و یک بی مهرگان پر جنب و جوش است. جانوران [ 59 ، 60 ].
بسیاری از پوشش گیاهی اصلی بومی به دلیل فعالیت های انسانی، از جمله قطع جنگل ها برای چوب و هیزم، پاکسازی پوشش گیاهی برای چرا و کشاورزی، و ورود گیاهان و حیوانات خارجی به جزایر جابجا شده است. زیستگاه laurisilva به جیب های کوچک جدا شده کاهش یافته است. در نتیجه، بسیاری از زیستگاه های بومی جزایر در حال حاضر به طور جدی در معرض خطر یا منقرض شده اند.
از سال 2001، تلاش‌های حفاظت از اتحادیه اروپا، که توسط مقررات Natura 2000 [ 51 ] تعیین شده است، از بخش‌های بزرگی از خشکی و دریا در آزور، مادیرا، و جزایر قناری، به وسعت 5000 کیلومتر مربع محافظت کرده است .
همه مجمع‌الجزایر مناطقی هستند که از کشورهای یا قاره‌ای که به آن تعلق دارند دور هستند، که برای دستیابی به اتصال و توسعه اقتصاد این سرزمین‌ها نیاز به برخورد خاصی دارد.

مجمع الجزایر اروپایی منطقه ماکارونزی

آزور
آزور مجمع الجزایری است که از 9 جزیره تشکیل شده است که منطقه خودمختار پرتغال را تشکیل می دهند. زبان رسمی آن پرتغالی است و تقریباً 250000 نفر در 2333 کیلومتر مربع زمین خود دارد. بزرگترین جزیره سائو میگل است که بیش از نیمی از جمعیت مجمع الجزایر آزور در آن جمع شده اند که شهر اصلی آن پونتا دلگادا است.
آب و هوای آزورایی، امداد و خاک های غنی به ویژه برای کشاورزی مناسب است، و جزایر در حال حاضر به شدت جنگل زدایی شده اند: تنها 2٪ از جنگل های لور اصلی باقی مانده است [ 40 ]. گاو نر بومی آزور ( Pyrrhula murina ) زمانی یکی از ویژگی های مشترک جنگل های بومی بود و شاهد کاهش شدید جمعیت آن به 120 جفت بود. با این حال، اکنون به لطف یک پروژه EU LIFE که اکنون باعث سه برابر شدن جمعیت شده است، در مسیر بهبود است [ 51 ].
مادیرا
این مجمع الجزایر بخشی از پرتغال است که تنها توسط دو جزیره مسکونی، مادیرا و پورتو سانتو، با بیش از 260000 نفر در وسعت 828 کیلومتر مربع تشکیل شده است. سه جزیره کوچکتر که مسکونی نیستند نیز بخشی از مجمع الجزایر هستند.
کشاورزی ستون اصلی اقتصاد مادیرا است، اما به دلیل چشم‌انداز ناهموار، عمدتاً در مقیاس کوچک باقی مانده است. گردشگری به طور فزاینده ای اهمیت پیدا می کند و 10 درصد از تولید ناخالص داخلی جزیره را تولید می کند و بخش قابل توجهی از 250000 جزیره را به کار می گیرد [ 51 ].
جزایر قناری
جزایر قناری از هفت جزیره تشکیل شده است که به دو استان تقسیم می شوند که یکی از جوامع خودمختار اسپانیا است. در کل مجمع الجزایر تقریباً 2200000 نفر در گستره ای به وسعت 7500 کیلومتر مربع زندگی می کنند که پرجمعیت ترین جزیره جزیره گرن کاناریا و پس از آن تنریف است.
گردشگری مهمترین فعالیت اقتصادی است. کشاورزی مختلط و پلکانی هنوز در داخل کشور انجام می شود، اما به سرعت ناپدید شده است و محصولات گرمسیری و اجباری برای بازار صادرات جایگزین شده است که 75 درصد از تولید نهایی کشاورزی را تشکیل می دهد. 18000 هکتار جنگل لور بسیار تکه تکه شده باقی مانده است. فقط 6000 هکتار مربوط به جنگل بالغ است [ 51 ].

4. نتایج

با در نظر گرفتن مقوله های اشغال زمین تجزیه و تحلیل شده، امکان گروه بندی نتایج وجود داشت. در مرحله اول، تعداد کاربری‌ها در هر یک از سال‌های مورد مطالعه برای هر یک از مجمع‌الجزایر اروپایی منطقه ماکارونزی تعریف شده است ( بخش 4.1 ، بخش 4.2 و بخش 4.3 ). پس از آن، در بخش 4.4 ، می توان درک کرد که چگونه پویایی تغییر کاربری اراضی مجمع الجزایر می تواند در میان آنها مرتبط باشد.

4.1. مجمع الجزایر آزور

این بخش تجزیه و تحلیل مرتبط ترین و خاص ترین کاربری ها را در مجمع الجزایر آزور ارائه می دهد ( جدول 2 و جدول 3 ، و شکل 5 ، شکل 6 ، شکل 7 و شکل 8 ).
با تجزیه و تحلیل جدول 2 و شکل 5 ، می توان افزایش قابل توجه سطوح مصنوعی (کد 1) در منطقه آزور را بین سال های 1990 تا 2018 تأیید کرد. در واقع، تنوع این اشغال زمین در حدود 2.30٪ است. علاوه بر این، کاهش در مناطق کشاورزی در دوره 1990-2018 مشهود است – با تغییرات 2.55٪. افزایش جزئی در جنگل ها و مناطق نیمه طبیعی مشاهده شد – اگر بالاترین مقدار را در سال 2012 تا کنون در نظر بگیریم، 0.23٪ کاهش می یابد. همچنین در اشغال زمین مربوط به تالاب ها با کاهش 0.28 درصدی بین سال های 1990 تا 2018 تمایل کاهش یافته است.
در جدول 3 و شکل 6، می توان تغییرات کاربری زمین در منطقه خودمختار آزور را به تفصیل تجزیه و تحلیل کرد. در این راستا، اگر بازه زمانی بین سال‌های 1990 تا 2018 را در نظر بگیریم، بیشترین تفاوت در CLC-243 (زمین عمدتاً تحت اشغال کشاورزی، با پوشش گیاهی طبیعی قابل توجه) با کاهش 2.15 درصدی رخ می‌دهد. دومین تفاوت قابل توجه در CLC-112 (بافت شهری ناپیوسته)، با افزایش 1.91٪ رخ می دهد. سومین تفاوت قابل توجه مربوط به CLC-242 (کشت مجتمع) با کاهش 1.45٪ است. در نهایت، چهارمین تفاوت معنی‌دار مربوط به CLC-211 (زمین زراعی غیرآبیاری)، افزایش 1.11 درصدی است. علاوه بر اینها، CLC-121 (واحدهای صنعتی یا تجاری)، CLC-124 (فرودگاه ها)، CLC-131 (محل استخراج مواد معدنی)، CLC-211 (زمین زراعی غیر آبیاری) – با تغییرات 1.91٪، 0.21٪. ، 0.03٪، 0.11٪، و 1.11٪ به ترتیب. از سوی دیگر، می‌توان کاهش‌های مهم دیگری را در استفاده از زمین در طول سال‌ها در مجمع‌الجزایر آزور شناسایی کرد، مانند مورد CLC-133 (محل ساخت‌وساز) و CLC-312 (جنگل مخروطی‌ها) – با کاهش. از 0.04٪، 2.20٪، و 0.34٪.
برای تحلیل دقیق‌تر نتایج، نقشه‌برداری موضوعی برای سه منطقه در مجمع‌الجزایر آزور (غربی، مرکزی و شرقی)، برای دوره اولیه (1990) و آخرین دوره (2018) ( پیوست A ) ایجاد شد. در زیر نقشه‌نگاری موضوعی گروه شرقی مجمع‌الجزایر آزور را نشان می‌دهد، زمانی که جزیره پایتخت (سائو میگل) در آن قرار دارد ( شکل 7 و شکل 8 ).

4.2. مجمع الجزایر مادیرا

این بخش تجزیه و تحلیل مرتبط ترین و خاص ترین کاربری ها را در مجمع الجزایر مادیرا ارائه می دهد ( جدول 4 و جدول 5 ، شکل 9 ، شکل 10 ، شکل 11 و شکل 12 ، و پیوست B ).
در طول تجزیه و تحلیل جدول 4 و شکل 9 ، می توان افزایش 4.85 درصدی در سطوح مصنوعی (بین سال های 1990 و 2018) در منطقه مادیرا پیدا کرد. با این حال، بیشترین نتایج در سال 2012 با بیش از 0.25 درصد سطح در مقایسه با دوره فعلی شناسایی شد. علاوه بر این، افزایش دیگری در جنگل‌ها و مناطق نیمه طبیعی مشاهده می‌شود که تغییراتی 1.35 درصدی را نشان می‌دهد، اگر دوره اولیه (1990) و دوره نهایی (2018) را در نظر بگیریم. همچنین، نتایج نشان‌دهنده کاهش معنی‌دار 5.58 درصدی در سطوح کشاورزی (از سال 1990 تا 2018) است. کاهش دیگری در پوشش زمین طبقه بندی شده به عنوان آب با کاهش 0.61٪ (بین سال های 1990 و 2018) مشاهده شد.
جدول 5 و شکل 10تغییرات کاربری زمین در منطقه خودمختار مادیرا را با جزئیات بیشتری نشان دهید. از نظر متنی، اگر دوره بین سال‌های 1990 و 2018 را در نظر بگیریم، مهم‌ترین تفاوت‌ها در کاربری زمین به ترتیب CLC-322 (مورها و هلند) و CLC-112 (بافت شهری ناپیوسته) 5.62 درصد و 3.73 درصد است. در مقابل، بیشترین کاهش برای کاربری های CLC-313 (جنگل مختلط) و CLC-311 (جنگل پهن برگ) به ترتیب با 3.46 درصد و 1.78 درصد است. علاوه بر این، نتایج به‌دست‌آمده نشان‌دهنده افزایش قابل‌توجه در سطوح اشغال‌های زمین در CLC-111 (بافت شهری پیوسته)، CLC-121 (واحدهای صنعتی یا تجاری)، CLC-131 (محل استخراج مواد معدنی)، CLC-142 (ورزش و اوقات فراغت) است. امکانات)، CLC-324 (بوته جنگلی انتقالی)، و CLC-332 (سنگ برهنه) – به ترتیب با تغییرات 0.11٪، 0.34٪، 0.15٪، 0.36٪، 5.62٪، 1.33٪ و 1.55٪. برعکس، اگر روی دوره بین سال‌های 1990 و 2018 تمرکز کنیم، می‌توان به کاهش استفاده از زمین در طول سال‌ها در منطقه مادیرا، مانند مورد CLC-222 (درختان میوه و مزارع توت) اشاره کرد. CLC-231 (مراتع)، CLC-241 (محصولات سالانه مرتبط با محصولات دائمی)، CLC-242 (کشت پیچیده)، CLC-243 (زمین اشغال شده توسط کشاورزی)، CLC-312 (جنگل مخروطی)، و CLC-523 ( دریا و اقیانوس) – با کاهش 0.43٪، 0.44٪، 0.94٪، 1.80٪، 1.47٪، 1.67٪، 3.46٪ و 0.61٪. به‌علاوه، کاهش‌های دیگر باید برجسته شوند، مانند مورد CLC-211 و CLC-212 و CLC-333 (از سال 2000 تا 2018). و CLC-334 (از 2012 تا 2018). همانطور که در مورد CLC-222 (درختان میوه و مزارع توت)، CLC-231 (مراتع)، CLC-241 (محصولات سالانه مرتبط با محصولات دائمی)، CLC-242 (کشت پیچیده)، CLC-243 (زمین اشغال شده توسط کشاورزی)، CLC-312 (جنگل مخروطی)، و CLC-523 (دریا و اقیانوس) – با کاهش 0.43٪، 0.44٪، 0.94٪، 1.80٪، 1.47٪، 1.67٪، 3.46٪ و 0.61٪. به‌علاوه، کاهش‌های دیگر باید برجسته شوند، مانند مورد CLC-211 و CLC-212 و CLC-333 (از سال 2000 تا 2018). و CLC-334 (از 2012 تا 2018). همانطور که در مورد CLC-222 (درختان میوه و مزارع توت)، CLC-231 (مراتع)، CLC-241 (محصولات سالانه مرتبط با محصولات دائمی)، CLC-242 (کشت پیچیده)، CLC-243 (زمین اشغال شده توسط کشاورزی)، CLC-312 (جنگل مخروطی)، و CLC-523 (دریا و اقیانوس) – با کاهش 0.43٪، 0.44٪، 0.94٪، 1.80٪، 1.47٪، 1.67٪، 3.46٪ و 0.61٪. به‌علاوه، کاهش‌های دیگر باید برجسته شوند، مانند مورد CLC-211 و CLC-212 و CLC-333 (از سال 2000 تا 2018). و CLC-334 (از 2012 تا 2018). 61 درصد به‌علاوه، کاهش‌های دیگر باید برجسته شوند، مانند مورد CLC-211 و CLC-212 و CLC-333 (از سال 2000 تا 2018). و CLC-334 (از 2012 تا 2018). 61 درصد به‌علاوه، کاهش‌های دیگر باید برجسته شوند، مانند مورد CLC-211 و CLC-212 و CLC-333 (از سال 2000 تا 2018). و CLC-334 (از 2012 تا 2018).
علاوه بر این، با نتایج، نقشه‌برداری موضوعی برای جزیره مادیرا برای دوره اولیه (1990) و آخرین دوره (2018) ایجاد شد ( پیوست B و شکل 11 و شکل 12 ).

4.3. مجمع الجزایر قناری

بخش فعلی نتایج به دست آمده از مرتبط ترین و خاص ترین کاربری ها در مجمع الجزایر قناری را نشان می دهد ( جدول 6 و جدول 7 ، شکل 13 ، شکل 14 ، شکل 15 و شکل 16 ، و پیوست C ).
جدول 6 و شکل 13 بیشترین افزایش (2.09٪) را در سطوح مصنوعی (بین سال های 1990 تا 2018) در جزایر قناری نشان می دهد. علاوه بر این، در جنگل‌ها و مناطق نیمه طبیعی، افزایش دیگری با تغییرات 0.57٪ (در دوره 1990-2018) تأیید شد. اگر بر کاهش اشغال اراضی در همان دوره ها تمرکز کنیم، بیشترین کاهش در مناطق کشاورزی (کاهش 2.64 درصد) مشاهده شد. از این نظر، از سال 1990 تا 2018 نیز کاهش 0.02 درصدی در بدنه های آبی مشاهده شد.
به صورت متنی، از طریق تحلیل جدول 7 و شکل 14، ما می توانیم تغییرات کاربری زمین در مجمع الجزایر قناری را با جزئیات بیشتری درک کنیم. با توجه به دوره بین سال‌های 1990 و 2018، بیشترین تفاوت‌ها با کاهش قابل توجه 37.69 درصد در CLC-323 (گیاهان اسکلروفیلوس) و 10.30 درصد در CLC-211 (زمین زراعی غیرآبیاری) ایجاد می‌شود. با این حال، افزایش قابل توجه 28.14٪ مربوط به CLC-333 (مناطق با پوشش گیاهی کم) و به دنبال آن افزایش 6.44٪ معادل CLC-243 (زمین که عمدتاً توسط کشاورزی اشغال می شود) است. علاوه بر این، نتایج جمع آوری شده افزایش قابل توجهی را در سطوح اشغال زمین CLC-112 (بافت شهری ناپیوسته)، در CLC-121 (واحدهای صنعتی یا تجاری)، CLC-131 (محل استخراج مواد معدنی)، CLC-142 (ورزش و اوقات فراغت) نشان می دهد. امکانات)، CLC-242 (کشت مجتمع)، CLC-313 (جنگل مختلط)، CLC-321 (علفزار طبیعی)، CLC-324 (بوته جنگلی انتقالی)، و CLC-334 (مناطق سوخته) – با تغییرات 2.16٪، 0.46٪، 0.14٪، 0.27٪، 2.45٪، 6.44٪، 0.59٪، 2.63٪، 1.41٪، 28.1٪. و به ترتیب 0.18٪. برعکس، فرض کنید ما بر کاهش پوشش کاربری زمین بین سال‌های 1990 تا 2018 در این مجمع‌الجزایر تمرکز می‌کنیم. در آن صورت، می توان CLC-231 زیر را برجسته کرد (کاهش 1.28٪). از این نظر، اگر دوره بین سال‌های 2000 تا 2018 را در نظر بگیریم، کاهش‌هایی در پوشش‌های زمین باید مشاهده شود، مانند CLC-111 (کاهش 1.06٪)، CLC-221 (کاهش 0.82٪) و CLC-322 (کاهش 0.82٪). کاهش 1.92٪. علاوه بر این، کاهش 0.49٪ در CLC-133 (سایت های Dump) بین سال های 2006 تا 2018 مشهود است. در نهایت، بین سال های 2012 و 2018 نیز دو کاهش دیگر در CLC-212 و CLC-222 مشاهده شد. به ترتیب 2.45، 6.44، 0.59، 2.63، 1.41، 28.1 درصد و 0.18 درصد. برعکس، فرض کنید ما بر کاهش پوشش کاربری زمین بین سال‌های 1990 تا 2018 در این مجمع‌الجزایر تمرکز می‌کنیم. در آن صورت، می توان CLC-231 زیر را برجسته کرد (کاهش 1.28٪). از این نظر، اگر دوره بین سال‌های 2000 تا 2018 را در نظر بگیریم، کاهش‌هایی در پوشش‌های زمین باید مشاهده شود، مانند CLC-111 (کاهش 1.06٪)، CLC-221 (کاهش 0.82٪) و CLC-322 (کاهش 0.82٪). کاهش 1.92٪. علاوه بر این، کاهش 0.49٪ در CLC-133 (سایت های Dump) بین سال های 2006 تا 2018 مشهود است. در نهایت، بین سال های 2012 و 2018 نیز دو کاهش دیگر در CLC-212 و CLC-222 مشاهده شد. به ترتیب 2.45، 6.44، 0.59، 2.63، 1.41، 28.1 درصد و 0.18 درصد. برعکس، فرض کنید ما بر کاهش پوشش کاربری زمین بین سال‌های 1990 تا 2018 در این مجمع‌الجزایر تمرکز می‌کنیم. در آن صورت، می توان CLC-231 زیر را برجسته کرد (کاهش 1.28٪). از این نظر، اگر دوره بین سال‌های 2000 تا 2018 را در نظر بگیریم، کاهش‌هایی در پوشش‌های زمین باید مشاهده شود، مانند CLC-111 (کاهش 1.06٪)، CLC-221 (کاهش 0.82٪) و CLC-322 (کاهش 0.82٪). کاهش 1.92٪. علاوه بر این، کاهش 0.49٪ در CLC-133 (سایت های Dump) بین سال های 2006 تا 2018 مشهود است. در نهایت، بین سال های 2012 و 2018 نیز دو کاهش دیگر در CLC-212 و CLC-222 مشاهده شد. می توان CLC-231 زیر را برجسته کرد (کاهش 1.28٪). از این نظر، اگر دوره بین سال‌های 2000 تا 2018 را در نظر بگیریم، کاهش‌هایی در پوشش‌های زمین باید مشاهده شود، مانند CLC-111 (کاهش 1.06٪)، CLC-221 (کاهش 0.82٪) و CLC-322 (کاهش 0.82٪). کاهش 1.92٪. علاوه بر این، کاهش 0.49٪ در CLC-133 (سایت های Dump) بین سال های 2006 تا 2018 مشهود است. در نهایت، بین سال های 2012 و 2018 نیز دو کاهش دیگر در CLC-212 و CLC-222 مشاهده شد. می توان CLC-231 زیر را برجسته کرد (کاهش 1.28٪). از این نظر، اگر دوره بین سال‌های 2000 تا 2018 را در نظر بگیریم، کاهش‌هایی در پوشش‌های زمین باید مشاهده شود، مانند CLC-111 (کاهش 1.06٪)، CLC-221 (کاهش 0.82٪) و CLC-322 (کاهش 0.82٪). کاهش 1.92٪. علاوه بر این، کاهش 0.49٪ در CLC-133 (سایت های Dump) بین سال های 2006 تا 2018 مشهود است. در نهایت، بین سال های 2012 و 2018 نیز دو کاهش دیگر در CLC-212 و CLC-222 مشاهده شد.
علاوه بر این، بر اساس نتایج، کارتوگرافی موضوعی برای جزایر قناری برای دوره اولیه (1990) و آخرین دوره (2018) ( پیوست C ) ایجاد شد. به صورت متنی، کارتوگرافی موضوعی برای پرجمعیت ترین جزیره مجمع الجزایر قناری، تنریف، نشان داده شده است ( شکل 15 و شکل 16 ).

4.4. انجمن های تغییر کاربری

بخش حاضر برای درک بیشتر چگونگی ارتباط دینامیک تغییر کاربری اراضی مجمع الجزایر ایجاد شده است.
بنابراین، همبستگی در کاربری‌ها در هر یک از مجمع‌الجزایر با استفاده از درصد تغییر کاربری اراضی با توجه به کد CLC با استفاده از نرم‌افزار R انجام شد.
متعاقباً با در نظر گرفتن سطح اطمینان 95% و n <30، نرمال بودن داده ها با استفاده از آزمون Shapiro-Wilk تأیید شد. مقادیر به دست آمده کمتر از 0.05 است. در نتیجه، عادی بودن کنار گذاشته می شود. بنابراین، یک آزمون ناپارامتریک، با داده های ترتیبی، با در نظر گرفتن فرضیه کوواریاسیون برای تعیین ماتریس همبستگی اسپیرمن – هر دو برای کاربری های زمین در سطح 1، انجام شد.
بر اساس جداول قبلی، قدرت ارتباط منفی یا مثبت بین متغیرهای مربوط به درصد سطح در نظر گرفته شده برای کاربری های سطح 1 معین را می توان بر اساس CLC بین سال های 1990 و 2018 تجزیه و تحلیل کرد. در ابتدا می توان مشاهده کرد که قدرت ارتباط همیشه برابر یا بیشتر از متوسط ​​است (0.40-0.59). حتی مقادیر همبستگی قوی (0.60-0.79) و بسیار قوی (0.80-1.00) وجود دارد، چه مشارکت های قوی یا بسیار قوی را در نظر بگیریم. اولاً، کاربری اراضی در مناطق کشاورزی بین سال‌های 1990 و 2012 به میزان 2.95 درصد کاهش یافت، معادل 6913.45 هکتار، زیرا کاربری‌های اراضی شناسایی شده به عنوان سطوح مصنوعی و جنگل‌ها و مناطق نیمه طبیعی به 2.23 درصد و 0.74 درصد معادل 558 و 5231 افزایش یافت. به ترتیب 1746.21 هکتار. علاوه بر این، سطوح مصنوعی بین سال‌های 2012 و 2018 اندکی افزایش یافت، 0.09٪ معادل 214.73 هکتار زمانی که حجم آب کاهش یافت – 0.001٪، 3.82 هکتار. ثانیاً، سطوح مصنوعی به تدریج در طول دوره مورد تجزیه و تحلیل افزایش یافت – 2.32٪، 5454.38 هکتار، زمانی که مناطق جنگلی و نیمه طبیعی بین سال‌های 2012 و 2018 کاهش یافت – 0.51٪، 1200.46 هکتار، و قبلاً به دلیل از بین رفتن سایر کاربری‌ها. ثالثاً، مناطق جنگلی و نیمه طبیعی بین سال‌های 1990 و 2012 افزایش یافت – 0.74٪، 1746.21 هکتار، زمانی که وسعت استفاده از زمین سطوح مصنوعی افزایش یافت – 2.23٪، 5239.65 هکتار، در مدت مشابه. چهارم، سطح بدنه های آبی تقریباً بدون تغییر باقی می ماند. اگرچه بین سال‌های 2012 و 2018 کمی کاهش می‌یابد – 0.002٪ 4.01 هکتار، به دلیل افزایش سطوح مصنوعی. در نهایت، تالاب ها کاهش یافته است – 0.28٪، 664.89 هکتار،جدول 8 و ضمیمه D ).
با توجه به مجمع الجزایر مادیرا ( جدول 9 و ضمیمه E )، ما روابط قوی و بسیار قوی بین متغیرها در نظر گرفته ایم که در آن تفسیر جدول 5 و جدول 10 است.انجام شد. اولاً، مناطق کشاورزی در طول سالهای مورد تجزیه و تحلیل کاهش یافته است – 5.12٪، 4099.94 هکتار، زمانی که سطوح مصنوعی بین سالهای 2000 و 2012 افزایش یافته است – 0.91٪، 726.81 هکتار، و مناطق جنگلی و نیمه طبیعی بین 2000 و 2006 – 1338٪، 67/1 هکتار. و بین سالهای 2012 و 2018-0.72٪، 578.45 هکتار. ثانیاً، سطوح مصنوعی بین سال‌های 2012 و 2018 و در طول دوره مورد تجزیه و تحلیل، اگر مساحت مناطق کشاورزی و بدنه‌های آبی افزایش یافته بود، کوتوله می‌شدند. با این حال، این دو کاربری آخر در طول سال های مورد تجزیه و تحلیل کاهش یافته اند – به ترتیب 5.59٪ و 0.61٪، 4477.59 و 488.12 هکتار. ثالثاً، مناطق جنگلی و نیمه طبیعی افزایش یافته است، همانطور که اگر سطح کشاورزی و آب افزایش می یافت، کاهش می یافت. با این حال، این کاربری ها کاهش یافته است – 5.59٪ و 0.61٪، 4474.59 و 488. به ترتیب 12 هکتار. در نهایت، بدنه‌های آبی طی سال‌ها کاهش یافتند و عمدتاً به دلیل افزایش سطوح مصنوعی – 4.85٪، 3882.34 هکتار، و جنگل‌ها و مناطق نیمه طبیعی – 1.35٪، 1080.37 هکتار تجزیه و تحلیل شدند.
در مورد مجمع الجزایر قناری ( جدول 10 و پیوست F )، اولاً، مناطق کشاورزی در تمام سال های مورد تجزیه و تحلیل کاهش یافت – 2.64٪، 19805.77 هکتار، به دلیل افزایش سطوح مصنوعی – 2.09٪، 15،687.92 هکتار، با افزایش جنگل و نیمه طبیعی. مناطق – 4.55٪ 34,097.38 هکتار، و تالاب ها – 0.001٪، 7.49 هکتار، بین سال های 2000 و 2006. اگرچه، کاربری دوم کمی افزایش یافته است و در جدول 7 قابل ملاحظه نیست.با استفاده از دو رقم اعشار ثانیا، سطوح مصنوعی در تمام سال های مورد تجزیه و تحلیل افزایش یافته است – 2.09٪، 15687.92 هکتار. ثالثاً، مساحت‌های جنگلی و نیمه طبیعی بین سال‌های 2000 و 2006 22/4 درصد، 37/31646 هکتار افزایش یافته و بین سال‌های 2012 تا 2018 60/3 درصد، 02/26984 هکتار کاهش یافته است. چهارم، حجم آب بین سال‌های 2000 و 2018 کاهش یافته است – 0.02٪، 182.96 هکتار، با افزایش سطوح مصنوعی – 1.73٪، 12929.45 هکتار، زمانی که مناطق جنگلی و نیمه طبیعی بین سال‌های 2000 و 2006 بین 4.505-4.209 تا 3.505٪ هکتار افزایش یافته است. 2018—0.12%، 867.34 هکتار. در نهایت، تالاب ها تقریباً بدون تغییر باقی می مانند.

4.5. نتایج تجزیه و تحلیل قطعه قطعه منظر

با توجه به نتایج به‌دست‌آمده از تجزیه و تحلیل تکه تکه شدن چشم‌انداز (FRAGSTATS)، باید برای سطح تحلیل وصله اشاره کرد که فاصله نزدیک‌ترین همسایه اقلیدسی شاید ساده‌ترین زمینه وصله است که به طور گسترده برای تعیین کمیت جداسازی وصله استفاده می‌شود. در اینجا، فاصله نزدیکترین همسایه با استفاده از هندسه اقلیدسی ساده به عنوان کوتاهترین فاصله خط مستقیم بین پچ کانونی و نزدیکترین همسایه آن از همان کلاس تعریف می شود. با کاهش فاصله تا نزدیکترین همسایه ENN به 0 نزدیک می شود. این شاخص اطلاعات بیشتری در مورد ساختار مجموعه و برخی از اهمیت حیاتی در پویایی و عملکرد آن ارائه می دهد. کاهش در مقادیر آن می تواند در موارد استفاده از خاک بسیار جدا شده منجر به ایجاد قطعات جدید شود. برعکس،
حداقل ENN توسط اندازه سلول محدود می شود و برابر است با دو برابر اندازه سلول زمانی که از قانون وصله 8 همسایه استفاده می شود. اگر پچ همسایه ای نداشته باشد، ENN تعریف نشده است و در فایل patch “basename” به صورت “N/A” گزارش می شود.
در مورد منطقه خودمختار آزور ( پیوست G و جدول 11)، در سال 1990، تنها چهار تکه همسایه نداشتند. این موارد مربوط به کاربری های زمین 222 (محصولات دائمی)، 333 (مناطق با پوشش گیاهی کم)، و 221 (تاکستان ها) بود. علاوه بر این، پچ که دارای بالاترین ارزش ENN و LSD بود، به ترتیب با مقادیر 338,183.7288 و 243,076، مربوط به یک پچ با کاربری زمین CLC 512 (بدنه های آبی) بود. بنابراین، این کاربری است که بیشترین عایق را دارد. در مقابل، چندین تکه وجود دارد که مقدار ENN آنها برابر با 60 است و انحراف معیار آنها 0.1388- است، مربوط به 322 (مورها و هولند)، 324 (جنگل/ درختچه انتقالی)، 321 (علفزار طبیعی)، 112 (بافت شهری ناپیوسته). 211 (زمین زراعی غیرآبیاری)، 412 (پیت باتلاق) و 133 (محل ساخت و ساز) – این خاکها کمترین جداسازی را دارند.
در سال 2018، تنها دو تکه بدون همسایه مربوط به کاربری های زمین 133 (محل ساخت و ساز) و 222 (درختان میوه و مزارع توت) وجود داشت. علاوه بر این، پچ با بالاترین ENN و LSD مربوط به استفاده از خاک 148 بود که مقادیر آن به ترتیب 85939.4863 و 18.1421 بود. در مقابل، و مانند سال 1990، چندین کاربری وجود داشت که مقادیر ENN آنها کمترین و برابر است. مقدار مانند قبل است – 60 برای ENN و LSD برابر با -0.142، و کاربری های زمین 322 (Moros و Hethland)، 523 (دریا و اقیانوس)، 321 (علفزار طبیعی)، 231 (مراتع)، 243 (زمین عمدتاً). اشغال شده توسط کشاورزی، با مناطق قابل توجهی از پوشش گیاهی طبیعی)، و 112 (بافت شهری ناپیوسته).
درباره منطقه خودمختار مادیرا ( پیوست H و جدول 12)، در سال 1990، تنها سه وصله همسایه نداشتند. اینها با کاربری های زمین 133 (محل ساخت و ساز)، 141 (مناطق شهری سبز)، و 111 (بافت شهری پیوسته) مطابقت دارند. علاوه بر این، وصله ای که بالاترین ارزش ENN و LSD را داشت، به ترتیب با مقادیر 66992.1227 و 15.6451، مربوط به یک پچ با کاربری زمین CLC 241 (محصولات سالانه مرتبط با محصولات دائمی) بود که بیشترین عایق را ارائه می دهد. در مقابل، چندین تکه وجود دارد که مقدار ENN آنها برابر با 60 است، و انحراف استاندارد آنها 0.1691 است، که مربوط به 321 (علفزار طبیعی)، 322 (موورز و کوهستان)، و 523 (دریا و اقیانوس) است. اینها خاکهای کمتر جدا شده هستند. در سال 2018، هفت تکه بدون همسایه مربوط به کاربری‌های زمین 122 (شبکه‌های راه‌آهن و راه‌آهن و زمین‌های مرتبط)، 132 (محل تخلیه)، 133 (محل ساخت‌وساز)، 141 (مناطق شهری سبز)، 211 (زمین زراعی غیر آبی)، 212 (زمین آبی دائمی) و 334 (مناطق سوخته). علاوه بر این، پچ با بالاترین ENN و LSD مربوط به استفاده از خاک 231 بود که مقادیر آن به ترتیب 85939.4863 و 18.1421 بود. در مقابل، و مانند سال 1990، چندین کاربری وجود دارد که مقادیر ENN آنها کمترین و برابر است. مقدار قبل از 60 برای ENN و LSD برابر با -0.1515 است و کاربری های زمین 112 (بافت شهری ناپیوسته)، 123 (مناطق بندری)، 243 (زمین عمدتاً توسط کشاورزی اشغال شده، با مناطق قابل توجهی از پوشش گیاهی طبیعی)، 321 ( مرتع طبیعی)، 322 (مورها و خشکی ها)، و 523 (دریا و اقیانوس). به ترتیب 4863 و 18.1421. در مقابل، و مانند سال 1990، چندین کاربری وجود دارد که مقادیر ENN آنها کمترین و برابر است. مقدار قبل از 60 برای ENN و LSD برابر با -0.1515 است و کاربری های زمین 112 (بافت شهری ناپیوسته)، 123 (مناطق بندری)، 243 (زمین عمدتاً توسط کشاورزی اشغال شده، با مناطق قابل توجهی از پوشش گیاهی طبیعی)، 321 ( مرتع طبیعی)، 322 (مورها و خشکی ها)، و 523 (دریا و اقیانوس). به ترتیب 4863 و 18.1421. در مقابل، و مانند سال 1990، چندین کاربری وجود دارد که مقادیر ENN آنها کمترین و برابر است. مقدار قبل از 60 برای ENN و LSD برابر با -0.1515 است و کاربری های زمین 112 (بافت شهری ناپیوسته)، 123 (مناطق بندری)، 243 (زمین عمدتاً توسط کشاورزی اشغال شده، با مناطق قابل توجهی از پوشش گیاهی طبیعی)، 321 ( مرتع طبیعی)، 322 (مورها و خشکی ها)، و 523 (دریا و اقیانوس).
در نهایت، در مورد جامعه خودمختار جزایر قناری ( پیوست I و جدول 13))، در سال 1990، تنها چهار تکه همسایه نداشتند. این موارد مربوط به کاربری های زمینی 132 (محل تخلیه)، 243 (زمینی که عمدتاً توسط کشاورزی اشغال می شود، با مناطق قابل توجهی از پوشش گیاهی طبیعی)، 422 (سالین ها) و 521 (تالاب های ساحلی) مطابقت دارد. علاوه بر این، وصله ای که بالاترین ارزش ENN و LSD را داشت، به ترتیب با مقادیر 242710.3533 و 26.9532، مربوط به یک پچ با کاربری زمین CLC 512 (آبی بدنه) بود که بیشترین عایق را ارائه می کرد. در مقابل، چندین تکه وجود دارد که مقدار ENN آنها برابر با 60 است و انحراف استاندارد آنها 0.1205- است، مربوط به 111 (بافت شهری پیوسته)، 112 (بافت شهری ناپیوسته)، 123 (مناطق بندر)، و 523 (دریا و اقیانوس). ) – این طبقات کمترین جداسازی را دارند. در سال 2018، تنها یک تکه بدون همسایه مربوط به کاربری زمین 521 (تالاب های ساحلی) وجود داشت. علاوه بر این، پچ با بالاترین ENN و LSD مربوط به استفاده از خاک 512 (آب‌ها) بود که مقادیر آن به ترتیب 238421.3833 و 28.576 بود. در مقابل، و مانند سال 1990، چندین کاربری وجود داشت که مقادیر ENN آنها کمترین و برابر است. مقدار مانند قبل است – 60 برای ENN و LSD برابر با -0.1466، و کاربری های زمین 111 (بافت شهری پیوسته)، 112 (بافت شهری ناپیوسته)، 123 (مناطق بندر)، 211 (زمین زراعی غیر آبی)، 212 (زمین آبیاری دائمی)، 221 (تاکستان)، 222 (درختان میوه و مزارع توت)، 242 (کشت پیچیده)، 243 (زمین عمدتاً تحت پوشش کشاورزی با سطح قابل توجهی از پوشش گیاهی طبیعی)، 312 (جنگل مخروطی)، 322 (کوه) و هتلند)، 323 (پوشش گیاهی اسکلروفیل)، 324 (جنگل/ درختچه انتقالی)، 331 (سواحل، تپه های شنی، و دشت های شنی)، 332 (سنگ برهنه)،
هر یک از کاربری‌هایی که قبلاً بر اساس نام‌گذاری CLC برای سطح 3 طبقه‌بندی شده‌اند، در معیارهای طبقه‌بندی کمی می‌شوند. در مورد شاخص شکل، میانگین حسابی تعیین شد. دامنه مقادیر در این شاخص می تواند بیشتر از 1 و بدون محدودیت باشد. علاوه بر این، اگر مقدار برابر با 1 باشد، پچ حداکثر فشرده است و بدون محدودیت افزایش می یابد زیرا شکل وصله غیرقابل پیش بینی تر می شود.
علاوه بر این، بعد شاخص فراکتال نشان دهنده پیچیدگی شکل است. در این مورد، میانگین حسابی نیز تعیین شد. این شاخص می تواند مقادیری بین 1 و 2 به دست دهد. به این ترتیب وقتی مقدار به دست آمده نزدیک به 1 است، نشان می دهد که وصله ها دارای محیط های بسیار ساده مانند مربع هستند. با این حال، اگر مقدار نزدیک به 2 باشد، اشکال بسیار پیچیده هستند.
علاوه بر این، تعداد وصله‌ها برای هر یک از کاربری‌های زمین CLC برای هر دو شاخص تعیین شد.
در مورد آزور ( جدول 11 )، اولاً، می توان دید که تعداد کلاس ها در دو سال مورد تجزیه و تحلیل بدون تغییر باقی می ماند. بنابراین، تنوع کاربری ها افزایش یا کاهشی نداشته است. به همین ترتیب، مقادیر SHAPE_MN در سال 1990 بین 1.0321 به عنوان فشرده ترین شکل، مربوط به کاربری زمین 222 (درختان میوه و مزارع توت) و 2.4216 مربوط به 332 (مناطق با پوشش گیاهی کم) به عنوان کم فشرده ترین شکل است. علاوه بر این، مقادیر در سال 2018 برای FRAC_MN از 1.0321 تا 1.1279 برای کاربری های زمین 222 و 332، دوباره متغیر است. سپس می توان گفت که این فرم های نسبتا فشرده هستند.
در مورد تعداد لکه ها در سال 1990، مقادیر از 1 برای کاربری های زمین 222 (درختان میوه و مزارع توت)، 411 (مرداب های داخلی)، 333 (مناطق کم پوشش گیاهی)، و 221 (تاکستان ها) و 801 لکه برای کاربری زمین 324 (بوته جنگلی انتقالی)، و در سال 2018، مقادیر از 1 برای کاربری های زمین 222 تا 411 دوباره و 133 (محل ساخت و ساز) با 1 پچ تا 799 تکه برای کاربری 523 (خواه آنها و منطقه اقیانوسی) متغیر است. به سمت دریا از کمترین حد جزر و مد). در حالی که در سال 1397 1 پچ برای کاربری های 133 (ساختمان) و بار دیگر برای کاربری های 222 و 411 ثبت شده است. در سال 2018 با 1 پچ، دوباره برای کاربری های 133، 222 و 411، و حتی برای حداکثر تعداد 799 پچ مربوط به کاربری 523.
علاوه بر این، اگر به جدول 14 نگاه کنیم، می‌توانیم تنوع بالایی را در تعداد لکه‌ها برای کاربری‌های خاص مشاهده کنیم، که بیشترین کاهش را برای 324 (جنگل/درختچه انتقالی) و بیشترین افزایش را برای 523 نشان می‌دهد. با توجه به اینکه کل وصله ها در سال 1990 2154 بوده است، در سال 2018 به 2300 افزایش یافته است.
در مورد مادیرا ( جدول 12) در صورتی که در تعداد کلاس ها کمی تفاوت وجود داشته باشد، در سال 90 26 کلاس و در سال 2018، 29 کلاس بوده است. بنابراین، افزایش جزئی در تنوع کاربری ها وجود داشته است. در حالی که درست است که استفاده از خاک 241 (محصولات سالانه مرتبط با محصولات دائمی) و 244 (مناطق زراعی جنگلی) در سال 2018 ناپدید می شوند، کاربری های خاک 122 (شبکه های جاده ای و ریلی و زمین های مرتبط)، 131 (محل استخراج مواد معدنی)، 132 ( سایت های تخلیه) و 334 (مناطق سوخته). علاوه بر این، مقادیر SHAPE_MN در سال 1990 بین 1.2611 به عنوان فشرده ترین شکل، مربوط به استفاده از خاک 523 (دریا و اقیانوس) و 4.0851 مربوط به 331 (سواحل، تپه ها، و دشت) به عنوان کم فشرده ترین شکل است. به طور مشابه، مقادیر در سال 2018 برای FRAC_MN از 1.0499 تا 1.1935 برای استفاده های نادرست از زمین متغیر است. بنابراین، می توان گفت که به طور کلی اشکال نسبتا فشرده وجود دارد،جدول 14 . به علاوه، اگر این نتایج را با نتایج به دست آمده برای آزور مقایسه کنیم ( جدول 11، می توان گفت که خاک های فشرده در مادیرا کمتر از آزور است. در مورد تعداد لکه ها در سال 1990، مقادیر از 1 برای کاربری اراضی 141 (مناطق سبز شهری)، 133 (محل ساخت و ساز)، 211 (زمین زراعی غیر آبی)، 111 (بافت شهری پیوسته) و 244 A متغیر است. مناطق)، و با حداکثر تعداد لکه، یعنی 588 لکه برای خاک مصرفی 523 (دریا و اقیانوس) که بیشترین تکه تکه شدن را خواهد داشت. در حالی که در سال 2018 با 1 وصله کاربری 122 (شبکه راه و ریلی و زمین وابسته)، 132 (محل تخلیه)، 133 (محل ساخت و ساز)، 141 (مناطق سبز شهری)، 211 (زمین زراعی غیر آبی)، 212 (زمین آبیاری دائم) و 334 (مناطق سوخته) و حداکثر تعداد لکه با 695 مورد مربوط به کاربری زمین 523 (دریا و اقیانوس).
به علاوه، اگر به جدول 14 نگاهی بیندازیم ، می‌توانیم تنوع زیادی در تعداد وصله‌ها برای کاربری‌های خاص مشاهده کنیم. همچنین با در نظر گرفتن کل لکه ها در سال 1990 1178 لکه در سال 2018 به 1290 افزایش یافته است.
در مورد جزایر قناری ( جدول 13، همچنین در تعداد کاربری ها افزایش یافته است. در نتیجه، تنوع بیشتر در کاربری ها نیز وجود داشته است. کاربری‌ها در سال 2018 ناپدید نشدند، و کاربری‌های خاک 122 (زمین مرتبط با شبکه‌های جاده‌ای و ریلی)، 241 (محصولات سالانه مرتبط با محصولات دائمی)، 242 (کشت مجتمع)، 313 (جنگل مختلط)، 321 (علفزار طبیعی) و 334 (مناطق سوخته) در سال 2018 ظاهر می شوند. به همین ترتیب، مقادیر SHAPE_MN در سال 1990 بین 1.3784 به عنوان فشرده ترین شکل، مربوط به کاربری اراضی 521 (تالاب های ساحلی) و 9.098 مربوط به 243 (زمین، عمدتاً توسط occument) است. مناطق پوشش گیاهی طبیعی) به عنوان کم فشرده ترین شکل. علاوه بر این، مقادیر در سال 2018 برای FRAC_MN از 1.0546 تا 1.245 برای همان کاربری‌ها متغیر است. بنابراین می توان گفت که به طور کلی اشکال نسبتا فشرده ای وجود دارد. علاوه بر این،جدول 11 و جدول 12 )، می توان گفت که خاک های فشرده کمتری در جزایر قناری نسبت به مادیرا و آزور وجود دارد. در مورد تعداد لکه‌ها در سال 1990، مقادیر از 1 برای استفاده متغیر است. استفاده از زمین با حداقل تکه تکه شدن، و با 2276 لکه برای 523 (دریا و اقیانوس). و در سال 2018 با 1 پچ برای 521 (تالاب های ساحلی) و حداکثر 2354 لکه برای 523 دوباره. علاوه بر این، اگر به جدول 14 نگاه کنیم، می بینیم که بیشترین تفاوت در تعداد تکه های همه مجمع الجزایر تجزیه و تحلیل شده وجود دارد، در سال 1990 از 3962 به 5278 در سال 2018. بنابراین، در جامعه خودمختار جزایر قناری، این جایی است که بیشترین تعداد وجود داشته است. تکه تکه شدن در کاربری ها در نهایت، کل فضای جغرافیایی هر یک از مجمع الجزایر با استفاده از چشم انداز متریک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. دقیقاً، SHDI محاسبه شد، که یک معیار محبوب برای تنوع در بوم‌شناسی جامعه است که برای مناظر اعمال می‌شود. علاوه بر این، این شاخص نسبت به شاخص تنوع سیمپسون نسبت به انواع نادر پچ حساسیت بیشتری دارد. بنابراین امکان نمایش مقادیر بزرگتر یا مساوی صفر تا بی نهایت وجود دارد. با این حال، زمانی که مقدار 0 باشد، فضای جغرافیایی مورد مطالعه تنها شامل یک پچ است و هیچ تنوعی وجود ندارد. با این حال، با افزایش تعداد انواع مختلف پچ ها، تنوع بیشتر می شود و/یا توزیع متناسب سطح بین انواع پچ ها عادلانه تر می شود. آخرین شاخص محاسبه شده SHEI بود که مقادیر آن از 0 تا 1 متغیر است. بنابراین، زمانی که برابر با 0 است، منظره نیز شامل یک پچ است و مانند قبل، تنوعی نیز وجود ندارد. علاوه بر این، با نزدیک شدن به 0 توزیع منطقه بین انواع مختلف چند ضلعی های نماینده کاربری های زمین، به طور فزاینده ای نابرابر می شود. در مقابل، زمانی که مقدار شاخص 1 باشد، توزیع مساحت بین انواع چند ضلعی که نماینده کاربری‌ها هستند، کاملاً یکنواخت است. بنابراین، توزیع یکنواخت منطقه بین انواع پچ منجر به حداکثر یکنواختی می شود. کل فضای جغرافیایی تعیین شده توسط هر یک از مجمع الجزایر با استفاده از چشم انداز متریک تجزیه و تحلیل شد. به طور خاص، SHDI محاسبه شد که یک معیار محبوب برای تنوع در بوم‌شناسی جامعه است که برای مناظر اعمال می‌شود. علاوه بر این، این شاخص نسبت به شاخص تنوع سیمپسون نسبت به انواع نادر پچ حساسیت بیشتری دارد. شما می توانید مقادیر بزرگتر یا مساوی صفر تا بی نهایت را نمایش دهید. با این حال، زمانی که مقدار 0 است، فضای جغرافیایی مورد مطالعه تنها شامل یک پچ است و هیچ تنوعی وجود ندارد. با این حال، با افزایش تعداد انواع مختلف تکه‌ها، تنوع بیشتر می‌شود و/یا توزیع متناسب سطح بین انواع پچ‌ها عادلانه‌تر می‌شود. آخرین شاخص محاسبه شده SHEI بود که مقادیر آن از 0 تا 1 متغیر است. بنابراین وقتی برابر با 0 است، چشم انداز نیز شامل یک تکه تکه است و مانند قبل، هیچ گونه تنوعی وجود ندارد. علاوه بر این، با نزدیک شدن به 0 توزیع منطقه بین انواع مختلف چند ضلعی های نماینده کاربری زمین، به طور فزاینده ای نابرابر می شود. در مقابل، زمانی که مقدار شاخص 1 باشد، توزیع مساحت بین انواع چند ضلعی که نماینده کاربری‌ها هستند، کاملاً یکنواخت است. بنابراین، توزیع یکنواخت منطقه بین انواع پچ منجر به حداکثر یکنواختی می شود.
مقادیر به دست آمده برای هر یک از مجمع الجزایر در سال های مورد تجزیه و تحلیل ( جدول 14 ) به ما امکان می دهد مشاهده کنیم که بیشترین تنوع در مادیرا رخ می دهد و برعکس، کمترین آن در جزایر قناری است. علاوه بر این، اگر به تکامل زمانی نگاه کنیم، می توان بررسی کرد که چگونه در جزایر آزور و قناری، تمایل به تنوع بیشتر وجود دارد. برعکس، در مادیرا، کاهش وجود دارد. علاوه بر این، توزیع مساحت بین چند ضلعی‌های نماینده کاربری‌های زمین در آزور و به دنبال آن جزایر قناری و در نهایت مادیرا نامنظم‌تر است. این نابرابری نیز در سال های مورد تجزیه و تحلیل در آزور کاهش می یابد اما در مادیرا و جزایر قناری افزایش می یابد.

5. بحث و نتیجه گیری

با توجه به پیچیدگی مطالعه و در نتیجه حجم زیاد داده ها و نتایج به دست آمده در مورد سه مجمع الجزایر مورد تجزیه و تحلیل، این بخش به بخش های فرعی تقسیم شد ( بخش 5.1 ، بخش 5.2 ، بخش 5.3 ، بخش 5.4 و بخش 5.5 ).

5.1. مجمع الجزایر آزور

کاربری زمین الگوهای مشابهی را در تمام جزایر آزور نشان می دهد و بر نصب مناطق شهری در کنار مناطق ساحلی تأکید دارد. در واقع، برخی از نتایج به دست آمده را می توان با ژئومورفولوژی خاص هر جزیره توضیح داد.
با این وجود، غلبه مناطق مربوط به فعالیت های کشاورزی و مرتعی و جنگل ها و محیط های طبیعی بین این مناطق و داخل جزایر مشهود است.
مناطق سرزمینی که در آنها جنگل و پوشش گیاهی طبیعی دارای نمایندگی بیشتری هستند، مناطقی هستند که در آنها وضعیت حفاظتی وجود دارد که تحت شبکه منطقه ای مناطق حفاظت شده یا شبکه Natura 2000 نسبت داده می شود و به حفظ تنوع زیستی کمک می کند و ادعای آزور را به عنوان یک منطقه تقویت می کند. مقصد طبیعت در اینجا، جزایر گروه غربی وزن قابل توجهی را به خود اختصاص می دهند، و سائو خورخه و پیکو، با اشغال سطح توسط مناطق کشاورزی به عنوان مراتع و مناظر طبیعی، و جنگل و پوشش گیاهی طبیعی حدود 60٪. تالاب‌ها که معمولاً نقاط مورد علاقه مرتبط برای فعالیت‌های توریستی را تشکیل می‌دهند، تنها در سه جزیره وجود دارند: Corvo، سائو میگل و فلورس. با این حال، به جز گراسیوسا به تنهایی، تمام جزایر دیگر دارای آب های داخلی با زیبایی قابل توجهی هستند.
افزایش قابل توجهی در مناطق شهری از نظر تکاملی وجود دارد که نشان دهنده رشد شهری است که در سال های اخیر شاهد بوده است. با توجه به اینکه در دهه 1990 بیش از 50 درصد از مساحت آزور را تشکیل می دادند، مناطق کشاورزی و مرتع در سال های اخیر کاهش یافته است. از سوی دیگر، مناطق جنگلی و محیط های طبیعی افزایش یافت، زمانی که در اواسط دهه 1990، آنها تقریبا 30 درصد از قلمرو آزور را تشکیل می دادند.
با توجه به اشغال مصنوعی قلمرو – اشغال شهری – حدود 3.4٪ از سطح قلمرو آزور عمدتاً با بافت شهری ناپیوسته مشخص می شود که نشان دهنده 67٪ از کل بافت شهری آزور است. فقط در بزرگترین جزیره – سائو میگل – بافت شهری پیوسته با حدود 59٪ غالب است. صنعت، تجارت، تجهیزات عمومی و زیرساخت ها تنها 0.44 درصد از کل اشغال سطح آزور را تشکیل می دهند. جزایری که بیشترین تأثیر نسبی این فعالیت اقتصادی را دارند سائو میگل و ترسیرا هستند – موتورهای اقتصاد آزور.

5.2. مجمع الجزایر مادیرا

شناسایی کاربری‌های مختلف زمین در سال‌های تحلیل‌شده در مجمع‌الجزایر مادیرا، امکان تمایز این کاربری‌ها را بر اساس گستردگی آن‌ها فراهم می‌کند، و مشخص می‌کند که کدام کاربری‌ها گسترده‌تر و در نتیجه هژمونیک‌تر هستند. تحت این معیار، جنگل‌ها و مناطق نیمه طبیعی بیشترین کاربری اراضی را تشکیل می‌دهند، زیرا در تمام سال‌های مورد تجزیه و تحلیل، تقریباً 70 درصد از سطح مجمع‌الجزایر را اشغال می‌کند و حتی در تمام سال‌های اخیر تحلیل‌شده به تدریج افزایش می‌یابد.
دومین کاربری غالب در طول سال های مورد تجزیه و تحلیل جایگزین می شود. بین سال های 1990 و 2000 مربوط به مناطق کشاورزی است. با این حال، بین سال‌های 2006 و 2018، سطوح مصنوعی دومین کاربری غالب زمین بودند که همیشه با درصدهای تقریباً 15 درصدی.
در این راستا، سطوح کشاورزی و مصنوعی بین سال‌های 2012 تا 2018 روند نزولی را نشان می‌دهند. به همین ترتیب، این کاربری‌ها مستقیماً با فعالیت‌های انسانی مرتبط هستند. بنابراین، می‌توان گفت که میزان بروز انسان در مجمع‌الجزایر از نظر کاربری‌ها کمتر و کمتر می‌شود.
حضور کاربری های باقی مانده در مجمع الجزایر عملاً وجود ندارد. در مورد توده های آبی، آنها مساحتی را به طور مداوم زیر 1.5٪ اشغال می کنند. علاوه بر این، آنها با گذشت سالها تمایل به کوچک شدن دارند. در مورد آخرین استفاده از تالاب ها، خاک عملا وجود ندارد. با این حال، هم بدنه‌های آبی و هم تالاب‌ها، به دلیل اهمیتی که عمدتاً زیست‌محیطی دارند، باید پایش شوند تا از حضور آن‌ها کاسته نشود و در نتیجه در سال‌های آینده از بین نرود.
با توجه به موقعیت کاربری های مختلف در جزایری که مجمع الجزایر را تشکیل می دهند، جزایر کویری همیشه کاربری های مشابهی دارند. همانطور که از نام آن پیداست، آنها متروک هستند و فقدان فعالیت انسانی باعث می شود که تنوع کاربری زمین عملاً وجود نداشته باشد. در سایر جزایر که الگوهای دیگری در آن مشاهده می شود، همین امر صادق نیست. بنابراین، در جزیره پورتو سانتو، سطوح مصنوعی در منطقه مرکزی متمرکز شده است. علاوه بر این، این کاربری‌ها معمولاً توسط مناطق کشاورزی و مناطق جنگلی و نیمه طبیعی احاطه شده‌اند. در همین راستا تجمع سطوح مصنوعی در همان منطقه می تواند نشان دهنده تحت فشار گردشگران باشد. در مورد جزیره مادیرا، الگوی مکان استفاده از زمین معکوس است، زیرا سطوح مصنوعی در مناطق ساحلی دور افتاده گروه بندی می شوند. عمدتاً در جنوب و همچنین در شمال اما به میزان کمتر. علاوه بر این، بخش مرکزی تحت تسلط کاربری‌های غیرمرتبط با فعالیت‌های انسانی است. بنابراین، این ناحیه فشار آنتروپیک کمتری را ثبت می کند.

5.3. مجمع الجزایر قناری

کاربری غالب زمین مربوط به جنگل ها و مناطق نیمه طبیعی است، زیرا تقریباً سه چهارم قلمرو را اشغال می کند. بنابراین، این کاربری باید برای حفظ اکوسیستم های موجود در مجمع الجزایر استفاده شود. با این حال، طی سه سال گذشته تحلیل شده (2006، 2012 و 2016)، یک روند نزولی جزئی می تواند در طول سال ها ادامه یابد. با این حال، احتمال کمی وجود دارد که هژمونی خود را در قلمرو مورد تجزیه و تحلیل از دست بدهد. دومین کاربری غالب مربوط به مناطق کشاورزی است که تقریباً یک پنجم قلمرو را اشغال می کند. سومین کاربرد اکثریت به سطوح مصنوعی اشاره دارد که تقریباً 6٪ از مساحت مورد تجزیه و تحلیل را اشغال می کند. این دو کاربری آخر مستقیماً با فعالیت‌های انسانی در قلمرو مرتبط هستند، با در نظر گرفتن اینکه سطح سطح آنها در طول سال‌های تحلیل شده کمی افزایش می‌یابد. بنابراین، می توان گفت تأثیرگذارترین فعالیت انسان در قلمرو مورد تحلیل نیز اندکی افزایش می یابد. در نتیجه کلیه فعالیتهای مربوط به این دو کاربری باید پایش شود. علاوه بر این، وجود توده‌های آبی باقی‌مانده است و عجیب است که هیچ رکورد قابل توجهی برای تالاب‌ها وجود ندارد.
در مورد مکان کاربری های مختلف، تغییرات قابل توجهی در مناطق واقع در حاشیه برخی جزایر مشاهده می شود که در آن سطوح مصنوعی افزایش می یابد. در میان تمام جزایر تنریف و گران کاناریا برجسته هستند، زیرا آنها پرجمعیت ترین مناطق هستند و فعالیت توریستی شدیدتری وجود دارد. همچنین فشار آنتروپیک کمتری در نواحی داخلی وجود دارد. بنابراین، این مناطق هم تحت فشار جمعیت و هم صنعت گردشگری کمتر مورد بهره برداری قرار می گیرند. در واقع در این مناطق استفاده از جنگل ها و مناطق نیمه طبیعی غالب است و فضاهایی هستند که باید در خدمت حفظ اکوسیستم مجمع الجزایر باشند.
اگر این قلمرو را دقیق‌تر و از دیدگاه‌های مختلف تحلیل کنیم، می‌توان به تأثیر قابل توجه گردشگری بر کل اقتصاد منطقه پی برد. در سال 2017، فعالیت اقتصادی 85.7 درصد در خدمات (مربوط به گردشگری)، 7.6 درصد در صنعت و انرژی، 5.4 درصد در ساخت و ساز، 3.7 درصد در صنعت تولید و 1.3 درصد در کشاورزی و دامپروری و ماهیگیری بوده است. در مجمع الجزایر قناری، فعالیت گردشگری به دلیل پتانسیل اقتصادی آن در زمینه های متعدد ارتباط معناداری پیدا می کند.
در مجمع الجزایر قناری، گردشگری یک رویداد فرهنگی است که در آن افراد برای مدت معینی به دلایل مختلف، یعنی تفریح، استراحت، فرهنگ یا سلامت آزادانه حرکت می کنند [ 53 ]. به گفته سانتانا [ 54 ]: «(…) گردشگری یک فعالیت پیچیده و پویا در رابطه نزدیک با جامعه و تفاوت های ظریف آن است – رفتار، انگیزه ها، ارزش ها، تاریخ، سنت ها و باورها. در واقع، قلمرو قناری یک مقصد گردشگری در مرحله جهت‌گیری مجدد است [ 55 ]. از لحاظ بافتی، دولت جزایر قناری متعهد به “نوسازی، نوآوری و بازسازی” منطقه توریستی است و همیشه گردشگری شمال با کیفیت بالاتری دارد [ 56 ]]. علاوه بر این، برنامه ریزی گردشگری ناگزیر شامل برنامه ریزی هم از نظر گردشگری و هم برنامه ریزی فضایی می شود [ 37 ]. بنابراین، داشتن سیاست‌های کاربری زمین، یعنی قانون‌گذاری در مورد تقسیم قلمرو به زمینه‌های متفاوت از دسته‌های حفاظت از محیط زیست تا کنترل فضاهای توسعه گردشگری، رایج است [ 57 ]. با این وجود، برنامه‌ریزی فضایی معمولاً زمانی به «پست» منجر می‌شود که چندین مقصد قبلاً آشکارا بارگذاری شده یا در معرض تهدید هستند [ 58 ].

5.4. نتیجه گیری کلی

جزایر دورافتاده امروزه با تغییر کاربری زمین از سال 1990 تا 2018، همراه با افزایش تعداد بازدیدکنندگان، زمانی که تقاضا برای فضای زندگی افزایش یافته و ظرفیت های منابع محدود شده است، با چالش های زیادی روبرو هستند. همانطور که دیدیم، حفظ وضعیت جزایر مانند گذشته امکان پذیر نبوده و تغییرات همچنان ادامه خواهد داشت. آنچه ضروری است این است که محیط زندگی و ویژگی منحصر به فرد مناطق جزیره باید حفظ و محافظت شود. اولويت ها بايد تعريف شوند و راهبردهاي مديريتي تعيين شوند كه براي رفاه اين مناطق با ارزش بسيار مهم باشد. جنگلداری، به عنوان کاربری سنتی و کاربری غالب زمین در مناطق جزیره، به ویژه در مجمع الجزایر مادیرا و جزایر قناری (در طول سه سال گذشته (2006، 2012 و 2016) تجزیه و تحلیل شده است. یک روند نزولی جزئی) باید از جنگلداری پایدار به عنوان شکل مناسب استفاده از زمین حمایت کند. با مدیریت مسئولانه می توان از منابع طبیعی مناطق جزیره ای برای مدت طولانی استفاده کرد.61 ، 62 ، 63 ، 64 ، 65 ]. کاهش کمیت و کیفیت آب را نمی توان نادیده گرفت، به ویژه در برخی جزایر کوچک که شرایط آب زیرزمینی کاملاً تغییر کرده است. امکان شناسایی افزایش قابل توجه سطوح مصنوعی (کد 1) در جزایر آزور و قناری در طول دوره مطالعه وجود دارد. علاوه بر این که زمین های کشاورزی سنتی هستند و کشاورزی یک فعالیت ارزشمند است، لازم است شیوه های مدیریت کشاورزی را تشویق کرد که با توسعه پایدار منطقه جزایر سازگار باشد [ 65 ، 66 ، 67 ، 68 .]. به عنوان نمونه ای از این شیوه ها، می توان برخی از آنها را به شرح زیر نام برد: استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر; مدیریت تلفیقی آفات؛ هیدروپونیک و آکواپونیک؛ تناوب زراعی؛ کشاورزی چند فرهنگی; پرماکالچر; جلوگیری از فرسایش خاک؛ تنوع محصول؛ در میان چندین مورد دیگر طبق برنامه ESPON برای توسعه جزایر [ 68]: «به دلیل توده های نسبتاً کوچک زمین و انزوا، جزایر معمولاً از نظر منابع زمینی محدود هستند. این امر فضای زندگی، فضای زیرساختی، دفع زباله، تولید کشاورزی، توسعه صنعتی، در دسترس بودن منابع آب و چندین مورد دیگر را محدود می کند. علاوه بر این، اکوسیستم‌های بسیار آسیب‌پذیر با بومی‌گرایی بالا را به همراه دارد.» بنابراین، فشارهای ناشی از عوامل انسانی می‌تواند پیامدهای بحرانی‌تری بر محیط‌های جزیره‌ای داشته باشد و توانایی آن‌ها برای عرضه کالا و خدمات و حفظ حیات را از بین ببرد.
معیارهای تجزیه و تحلیل دقیق در سراسر این کار به عنوان ابزاری مفید در تجزیه و تحلیل، نظارت و نظارت بر تغییرات کاربری اراضی، از طریق سطوح مختلف تحلیل تا زمانی که به عنوان ابزار مقایسه در موقعیت‌های زمانی مختلف کاربرد دارند، ارائه شده‌اند.
به این معنا، تجزیه و تحلیل پچ نشان می دهد که در هر یک از مناطق مورد تجزیه و تحلیل، تکه تکه شدن بیشتری وجود دارد. علاوه بر این، تجزیه و تحلیل طبقاتی این امکان را فراهم می کند که مشخص شود هیچ افزایشی در کاربری های زمین در منطقه خودمختار آزور وجود نداشته است. برعکس، در منطقه خودمختار مادیرا و جامعه خودمختار جزایر قناری، تنوع کاربری‌ها افزایش یافت. بنابراین می توان گفت که در دو منطقه اخیر، فعالیت انسان شناسی بیشتر بوده است. اشکال فشرده تر به طور کلی در دو منطقه اخیر مشاهده می شود. علاوه بر این، معیارهای چشم انداز این امکان را فراهم می کند که بیان کنیم که منطقه خودمختار مادیرا، علیرغم اینکه کوچکترین منطقه در گسترش مناطق مورد تجزیه و تحلیل است، دارای بیشترین تنوع است، اگرچه در سالهای مورد تجزیه و تحلیل کاهش یافته است. برعکس،

5.5. محدودیت های مطالعه و خطوط تحقیقاتی آینده نگر

محدودیت های این مطالعه به طور مستقیم با محدودیت های فنی CLC مرتبط است. در این راستا، اگر سه مولفه تحلیلی را که می توانیم با یک GIS سروکار داریم در نظر بگیریم، می توان هر یک از آنها را توصیف کرد.
در مورد مولفه فضایی، دقت هندسی در طول سال ها کاهش یافته است، از 50 متر به زیر 10 متر تجزیه و تحلیل شده است. در حالی که بهبود قابل توجهی داشته است، این می‌توانست در سال‌های منتهی به 2018 کمی بهتر باشد، و بهتر است در سال‌های آینده بهبود یابد. علاوه بر این، در حالی که درست است که حداقل واحد نقشه برداری و حداقل عرض نقشه برداری همواره در طول سالیان یکسان بوده اند، به ترتیب 25 هکتار و 100 متر، بهینه می باشد که حداقل واحدهای نقشه برداری کمتری داشته باشیم. با این حال، حداقل واحد نقشه برداری برای وسعت زمین تحلیل شده و مقیاس دقت هندسی پردازش داده ها مناسب در نظر گرفته می شود. از نظر مولفه موضوعی، دقت در شناسایی کاربری های مختلف همواره برابر یا بیشتر از 85 درصد بوده است. از این رو،
با توجه به معیارهای چشم انداز ثبت شده، یک تحلیل خاص تر متمرکز بر اهداف خاص تر برای تعیین تکامل برخی از کاربری های زمین مورد تجزیه و تحلیل مطلوب است.
در نهایت، در مورد مؤلفه موقت، آخرین به‌روزرسانی کاربری‌ها در سال 2018 رخ داد. بنابراین اگر داده‌های کاربری به‌روزتری وجود داشته باشد، بهینه خواهد بود. علاوه بر این، توجه داشته باشید که محصولات ارائه شده توسط CLC دارای کیفیت بالا و دقیق هستند. علاوه بر این، این محصولات باز هستند و محدوده وسیعی از قلمرو را پوشش می دهند.

پیوست اول

نقشه کشی موضوعی در مورد تغییرات کاربری اراضی در مجمع الجزایر آزور در سال های 1990 و 2018.
Ijgi 10 00342 g0a1 550
شکل A1. نقشه کشی موضوعی در رابطه با تغییرات کاربری اراضی در گروه غربی مجمع الجزایر آزور در سال 1990.
Ijgi 10 00342 g0a2 550
شکل A2. نقشه کشی موضوعی در مورد تغییرات کاربری زمین در گروه غربی مجمع الجزایر آزور در سال 2018.
Ijgi 10 00342 g0a3 550
شکل A3. نقشه کشی موضوعی در مورد تغییرات کاربری اراضی در گروه مرکزی مجمع الجزایر آزور در سال 1990.
Ijgi 10 00342 g0a4 550
شکل A4. نقشه کشی موضوعی در رابطه با تغییرات کاربری اراضی در گروه مرکزی مجمع الجزایر آزور در سال 2018.
Ijgi 10 00342 g0a5 550
شکل A5. نقشه کشی موضوعی در مورد تغییرات کاربری اراضی در گروه شرقی مجمع الجزایر آزور در سال 1990.
Ijgi 10 00342 g0a6 550
شکل A6. نقشه کشی موضوعی در مورد تغییرات کاربری زمین در گروه شرقی مجمع الجزایر آزور در سال 2018.

ضمیمه B

نقشه کشی موضوعی در مورد تغییرات کاربری زمین در مجمع الجزایر مادیرا در سال های 1990 و 2018.
Ijgi 10 00342 g0a7 550
شکل A7. نقشه کشی موضوعی در مورد تغییرات کاربری زمین در مجمع الجزایر مادیرا در سال 1990.
Ijgi 10 00342 g0a8 550
شکل A8. نقشه کشی موضوعی در مورد تغییرات کاربری زمین در مجمع الجزایر مادیرا در سال 2018.

پیوست ج

نقشه کشی موضوعی در مورد تغییرات کاربری اراضی در مجمع الجزایر قناری در سال های 1990 و 2018.
Ijgi 10 00342 g0a9 550
شکل A9. نقشه کشی موضوعی در مورد تغییرات کاربری زمین در شمال مجمع الجزایر قناری در سال 1990.
Ijgi 10 00342 g0a10 550
شکل A10. نقشه کشی موضوعی در مورد تغییرات کاربری زمین در شمال مجمع الجزایر قناری در سال 2018.
Ijgi 10 00342 g0a11 550
شکل A11. نقشه کشی موضوعی در مورد تغییرات کاربری زمین در جنوب مجمع الجزایر قناری در سال 1990.
Ijgi 10 00342 g0a12 550
شکل A12. نقشه کشی موضوعی در مورد تغییرات کاربری زمین در جنوب مجمع الجزایر قناری در سال 2018.

ضمیمه D

جدول
جدول A1. مقادیر ضریب همبستگی رتبه اسپیرمن در مجمع‌الجزایر آزور برای کاربری‌های زمین در سطح 3 بر اساس نام‌گذاری CLC بین سال‌های 1990 و 2018.

ضمیمه E

جدول
جدول A2. مقادیر ضریب همبستگی رتبه اسپیرمن در مجمع الجزایر مادیرا برای کاربری های زمین در سطح 3 با توجه به نامگذاری CLC بین سال های 1990 و 2018.

ضمیمه F

جدول
جدول A3. مقادیر ضریب همبستگی رتبه اسپیرمن در مجمع‌الجزایر جزایر قناری برای کاربری‌های زمین در سطح 3 بر اساس نام‌گذاری CLC بین سال‌های 1990 و 2018.

ضمیمه G

معیارهای پچ برای منطقه خودمختار آزور. با توجه به حجم این پیوست، لینک زیر برای دانلود ارائه شده است: https://www.dropbox.com/s/lbwd1q688ngk2ug/APPENDIX%20G%2C%20H%2C%20and%20I.docx.zip?dl= 0 ، در 3 ژانویه 2021 مشاهده شد.

ضمیمه H

معیارهای پچ برای منطقه خودمختار مادیرا. با توجه به حجم این پیوست، لینک زیر برای دانلود ارائه شده است: https://www.dropbox.com/s/lbwd1q688ngk2ug/APPENDIX%20G%2C%20H%2C%20and%20I.docx.zip?dl= 0 ، در 3 ژانویه 2021 مشاهده شد.

پیوست I

معیارهای پچ برای منطقه خودمختار جزایر قناری. با توجه به حجم این پیوست، لینک زیر برای دانلود ارائه شده است: https://www.dropbox.com/s/lbwd1q688ngk2ug/APPENDIX%20G%2C%20H%2C%20and%20I.docx.zip?dl= 0 ، در 3 ژانویه 2021 مشاهده شد.

منابع

  1. Fadigas, L. Urbanismo e Território: As Políticas Públicas ; Edições Sílabo: لیسبون، پرتغال، 2015. [ Google Scholar ]
  2. لورس، ال. پاناگووپولوس، تی. Burley، JB ارزیابی ترجیحات کاربر در توسعه مجدد پس از صنعتی. محیط زیست طرح. B طرح. دس 2016 ، 43 ، 871-892. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  3. باپتیستا، تی. کابزاس، جی. فرناندز، ال. پینتو-گومز، سی. IDE-OTALEX، C. اولین SDI فرامرزی بین پرتغال و اسپانیا: پیشینه و توسعه. J. Earth Sci. مهندس 2013 ، 3 ، 393. [ Google Scholar ]
  4. گومز، JMN; کاستانهو، RA; لورس، L. پویایی تکاملی در مناظر مدیترانه: تغییرات در جنگل ها و مناطق نیمه طبیعی در شبه جزیره ایبری: مطالعه ای از 1990-2018. در مدیریت و حفاظت از محیط های مدیترانه ای ; IGIGLOBA: هرشی، PA، ایالات متحده آمریکا، 2021؛ ص 14-21. ISBN 139781799873914. [ Google Scholar ]
  5. وولویچ، آ. کاستانهو، RA; نارانجو گومز، جی.ام. لورس، ال. کابزاس، جی. فرناندز-پوزو، ال. مارتین گالاردو، جی. پویایی دسترسی و دیدگاه‌های همکاری فرامرزی منطقه‌ای (CBC) در سرزمین مرزی پرتغال و اسپانیا. پایداری 2020 ، 12 ، 1978. [ Google Scholar ] [ CrossRef ] [ نسخه سبز ]
  6. Nunes، JR; راموس-میراس، جی. لوپز-پینیرو، آ. لورس، ال. گیل، سی. کوئیلو، جی. Loures، A. غلظت فلزات سنگین موجود در خاکهای کشاورزی مدیترانه و ارتباط آنها با برخی از خواص منتخب خاک: مطالعه موردی در خاکهای معمولی مدیترانه. پایداری 2014 ، 6 ، 9124-9138. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  7. لورس، ال. کرافورد، ص. دموکراسی در حال پیشرفت: استفاده از مشارکت عمومی در توسعه (دوباره) چشم انداز فراصنعتی. WSEAS Trans. محیط زیست توسعه دهنده 2008 ، 4 ، 794-803. [ Google Scholar ]
  8. فریرا، وی. باریرا، ا. لورس، ال. آنتونز، دی. Panagopoulos، T. مشارکت سهامداران در راه حل های مبتنی بر طبیعت: مروری بر ادبیات نظام مند. پایداری 2020 ، 12 ، 640. [ Google Scholar ] [ CrossRef ] [ نسخه سبز ]
  9. لورس، ال. Panagopoulos، T. احیای زمین های صنعتی متروک در پرتغال: سبز کردن کافی نیست. بین المللی J. Sustain. توسعه دهنده طرح. 2010 ، 5 ، 343-350. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  10. کوتو، جی. کاستانهو، RA; پیمنتل، پی. کاروالیو، CB; سوزا، Á. پتانسیل گردشگری ماجراجویی در آزور: تمرکز بر برنامه ریزی استراتژیک منطقه ای. در پیشرفت در گردشگری، فناوری و سیستم ها. ICOTTS 2020. نوآوری هوشمند، سیستم ها و فناوری ها . Abreu, A., Liberato, D., González, EA, Garcia Ojeda, JC, Eds. اسپرینگر: سنگاپور، 2021؛ جلد 209. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  11. گومز، JMN; لوسادا، س. Velarde، JGG; کاستانهو، RA; Loures, L. تغییرات کاربری زمین در مجمع الجزایر قناری با استفاده از داده های CORINE: یک تحلیل گذشته نگر. Land 2020 , 9 , 232. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  12. پیمنتل، پی. اولیویرا، ا. کوتو، جی. پونته، جی سی. کاستانهو، RA مجمع الجزایر آزور به عنوان منطقه ای با پتانسیل گسترده برای توسعه گردشگری ماجراجویی و آهسته. در مناطق پیرامونی، گردشگری و توسعه منطقه ای ؛ IntechOpen: لندن، بریتانیا، 2020. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  13. کاستانهو، RA; کوتو، جی. لوسادا، پ. کاروالیو، سی. Sousa, A. Princípios de Planeamento Estratégico e Gestão de Turismo Rural em Territórios Ultraperiféricos: O Caso de Estudo do Arquipélago dos Açores. کشیش ایبر. سیست تکنول. Inf. 2020 ، E36 ، 30–41. [ Google Scholar ]
  14. با، KA آیا اتصال چشم انداز برای مدیریت حیات وحش لازم و کافی است؟ در تکه تکه شدن جنگل: حیات وحش و مفاهیم مدیریتی . Rochelle, JA, Lehmann, LA, Wisniewski, J., Eds. بریل: لیدن، هلند، 1999; صص 97-115. [ Google Scholar ]
  15. گاردنر، RH; اونیل، RV; ترنر، MG مفاهیم زیست محیطی تکه تکه شدن چشم انداز. در انسان به عنوان اجزای اکوسیستم: اثرات ظریف انسانی و اکولوژی مناطق جمعیتی . Pickett، STA، McDonnell، MG، Eds. Springer: نیویورک، نیویورک، ایالات متحده آمریکا، 1993; ص 208-226. [ Google Scholar ]
  16. ترنر، MG تحلیل فضایی و زمانی الگوهای منظر. Landsc. Ecol. 1990 ، 4 ، 21-30. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  17. ترنر، ام جی; گاردنر، روشهای کمی RH در بوم شناسی منظر . Springer Verlag: نیویورک، نیویورک، ایالات متحده آمریکا، 1991. [ Google Scholar ]
  18. بیکر، WL; Cai, Y. برنامه های r.le برای تجزیه و تحلیل چند مقیاسی ساختار چشم انداز با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی GRASS. Landsc. Ecol. 1992 ، 7 ، 291-302. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  19. مک گریگال، ک. مارکز، BJ FRAGSTATS: برنامه تجزیه و تحلیل الگوی فضایی برای تعیین کمیت ساختار منظر. در گزارش فنی عمومی ; وزارت کشاورزی ایالات متحده، خدمات جنگل، ایستگاه تحقیقاتی شمال غربی اقیانوس آرام: پورتلند، OR، ایالات متحده آمریکا، 1995. [ Google Scholar ]
  20. فیشر، جی. Lindenmayer، DB اصلاح منظر و تکه تکه شدن زیستگاه: یک سنتز. گلوب. Ecol. Biogeogr. 2007 ، 16 ، 265-280. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  21. دیدهام، RK پیامدهای اکولوژیکی تکه تکه شدن زیستگاه. eLS 2010 . [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  22. EEA-FOEN. تکه تکه شدن چشم انداز در اروپا ; گزارش EEA، شماره 2/2011; EEA: کپنهاگ، دانمارک، 2011. [ Google Scholar ]
  23. ویکهام، جی دی. اونیل، RV; جونز، KB پراکندگی جنگل به عنوان یک شاخص اقتصادی. Landsc. Ecol. 2000 ، 15 ، 171-179. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  24. جیمز، NBP؛ سندرا، جی بی. دلگادو، ام جی; پلاتا، RF بررسی نیروهای محرکه جنگل‌زدایی در ایالت مکزیک (مکزیک) با استفاده از رگرسیون وزن‌دار جغرافیایی. Appl. Geogr. 2010 ، 30 ، 576-591. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  25. Peneva-Reed، E. درک دینامیک تغییر پوشش زمین اکوسیستم حرا در سطح روستا در استان کرابی، تایلند، با استفاده از داده های Landsat. GIScience Remote Sens. 2014 ، 51 ، 403-426. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  26. تم، عجم; Verburg، PH نقشه برداری و مدل سازی تغییرات در شدت کشاورزی در اروپا. کشاورزی اکوسیستم. محیط زیست 2011 ، 140 ، 46-56. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  27. پوشش زمین CORINE-CLC (2019). در دسترس آنلاین: https://clc.gios.gov.pl/index.php/o-clc/program-clc (در 15 نوامبر 2019 قابل دسترسی است).
  28. مارتینز-فرناندز، جی. رویز-بنیتو، پ. بونت، ا. گومز، سی. تغییرات روش شناختی در تولید پوشش زمین CORINE و پیامدهای مطالعات طولانی مدت تغییر پوشش زمین. مورد اسپانیا. بین المللی J. Remote Sens. 2019 ، 40 ، 1-19. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  29. Rysz, K. Zakres poj˛eciowy kategorii pokrycia iu˙zytkowania ziemi stosowany w programie CORINE. In Analiza Zmian I Prognoza Przyrostu Zabudowy Mieszkaniowej Na Obszarze Polski Do 2020 Roku ; گیباس، ص.، ویرایش. BoguckiWydawnictwo Naukowe: پوزنان، لهستان، 2017؛ صص 31-35. [ Google Scholar ]
  30. پاسکا، ا. Nasui, D. استفاده از پایگاه داده Corine Land Cover 2012 و Urban Atlas 2012 در تحلیل فضایی کشاورزی. مطالعه موردی: شهرستان کلوژ، رومانی. Res. جی. آگریک. علمی 2016 ، 48 ، 314-322. [ Google Scholar ]
  31. ونگ، Q. سنجش از دور برای پایداری. در اثرات کاربری زمین و پوشش زمین اطلاعات جغرافیایی Raster23 ; Meneses, B., Reis, E., Reis, R., Vale, MJ, Eds. Routledge: لندن، انگلستان، 2016; پ. 357. [ Google Scholar ]
  32. منسس، بی. ریس، ای. ریس، آر. Vale، MJ اثرات کاربری زمین و پوشش زمین اطلاعات جغرافیایی تعمیم شطرنجی در تجزیه و تحلیل LUCC در پرتغال. ISPRS Int. J. Geo-Inf. 2018 ، 7 ، 390. [ Google Scholar ] [ CrossRef ] [ نسخه سبز ]
  33. هارتویگسن، ام. اصلاحات ارضی و تکه تکه شدن اراضی در اروپای مرکزی و شرقی. سیاست کاربری زمین 2014 ، 36 ، 330-341. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  34. Sleszynski، P. سرعت ردیابی مورد انتظار در لهستان با استفاده از پوشش زمین Corine، SRTM-3 و داده های مکان های جمعیتی دقیق. J. Maps 2015 ، 11 ، 245-254. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  35. آلن، جی.ام. لینینگر، تی جی; هرد، جی دی. سیوکو، دی ال. گلفاند، AE; Silander, JA, Jr. Socioeconomics غنای گیاهان مهاجم چوبی را در نیوانگلند، ایالات متحده از طریق تکه تکه شدن جنگل ها هدایت می کند. Landsc. Ecol. 2013 ، 28 ، 1671-1686. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  36. کاستیا، جی. لارکین، ک. لینکه، جی. Hay, GJ تاثیر تفکیک موضوعی بر مدل موزاییک وصله مناظر طبیعی. Landsc. Ecol. 2008 ، 24 ، 15-23. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  37. میس، جی. باربوسا، AP; بارانزلی، سی. زولیان، جی. سیلوا، FBE؛ واندکاستیل، آی. هیدرر، آر. لیکت، سی. پاراکینی، ML؛ مبارکه، س. و همکاران زیرساخت های سبز بیشتری برای حفظ خدمات اکوسیستم تحت روندهای فعلی در تغییر کاربری زمین در اروپا مورد نیاز است. Landsc. Ecol. 2015 ، 30 ، 517-534. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  38. فورمن، RTT؛ گادرون، ام. اکولوژی چشم انداز ; Wiley: نیویورک، نیویورک، ایالات متحده آمریکا، 1986. [ Google Scholar ]
  39. ترنر، MG بوم شناسی چشم انداز: تأثیر الگو بر فرآیند. آنو. کشیش اکول. تکامل. سیستم 1989 ، 20 ، 171-197. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  40. سینگ، SK; Pandey، AC; سینگ، دی. تجزیه و تحلیل تکه تکه شدن کاربری زمین با استفاده از سنجش از دور و Fragstats. در کاربردهای سنجش از دور در تحقیقات محیطی، انجمن دانشمندان زمین ؛ Srivastava, PK, Mukherjee, S., Gupta, M., Islam, T., Eds.; Springer International Publishing: Cham, Switzerland, 2014. [ Google Scholar ]
  41. مرکز اطلاعات نشنال جئوگرافیک مرکز دانلود مرکز اطلاعات نشنال جئوگرافیک (2021). در دسترس آنلاین: https://centrodedescargas.cnig.es/CentroDescargas/locale?request_locale=en (در 3 ژانویه 2021 قابل دسترسی است).
  42. اداره کل قلمرو پرتغال سیستم اطلاعات جغرافیایی ملی در دسترس آنلاین: https://snig.dgterritorio.gov.pt/ (در 3 ژانویه 2021 قابل دسترسی است).
  43. مرکز تحقیقات مشترک (کمیسیون اروپا). پیش بینی نقشه برای اروپا ; موسسه محیط زیست و پایداری: Ispra، ایتالیا، 2001. [ Google Scholar ]
  44. موسسه نشنال جئوگرافیک اسپانیا Necesidad de un Nuevo “Datum”. ETRS89، گروه کاری برای انتقال به ETRS89 ؛ شورای عالی جغرافیایی اسپانیا: مادرید، اسپانیا، 2007. [ Google Scholar ]
  45. Forman, RTT Land Mosaics: The Ecology of Landscapes and Regions ; انتشارات دانشگاه کمبریج: کمبریج، انگلستان، 1995; شابک 978-0-521-47462-7. [ Google Scholar ]
  46. هیلتی، جی. لیدیکر، WZ; Merenlender، AM Corridor Ecology: علم و عمل پیوند مناظر برای حفاظت از تنوع زیستی . مطبوعات جزیره: واشنگتن، دی سی، ایالات متحده آمریکا، 2006. [ Google Scholar ]
  47. ویلسون، EO تنوع زندگی ; انتشارات دانشگاه هاروارد: کمبریج، MA، ایالات متحده آمریکا، 1992. [ Google Scholar ]
  48. Milne، BT درسهایی از کاربرد مدلهای فراکتال در الگوهای منظره. در روش‌های کمی در بوم‌شناسی منظر – سپس تحلیل و تفسیر ناهمگونی منظر . Turner, MG, Gardner, RH, Eds. Springer Verlag: نیویورک، نیویورک، ایالات متحده آمریکا، 1991; صص 199-235. [ Google Scholar ]
  49. بوگارت، جی. روسو، آر. ون هکه، پی. Impens، I. نسبت‌های مساحت- محیط جایگزین برای اندازه‌گیری فشردگی شکل دوبعدی زیستگاه‌ها. Appl. ریاضی. محاسبه کنید. 2000 ، 111 ، 71-85. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  50. سوبیروس، وی جی. Linde، VD; Pascual, AL; Palom, RA Conceptos y Métodos Fundamentals en Ecología del Paisaje (اکولوژی منظر). تفسیر جغرافیایی. Doc. آنال. Geogr. 2006 ، 48 ، 151-166. [ Google Scholar ]
  51. Sunseth, K. Natura 2000 در منطقه ماکارونی ; دفتر انتشارات اتحادیه اروپا: لوکزامبورگ، 2009. [ Google Scholar ]
  52. ESRI. داده ها و نقشه های Esri. 2020. در دسترس آنلاین: https://www.esri.com/arcgis-blog/products/product/mapping/esri-data-maps/ (در 30 نوامبر 2020 قابل دسترسی است).
  53. Ignarra, R. Fundamentos do Turismo ; یادگیری Pioneira Thomson: سائوپائولو، برزیل، 1998. [ Google Scholar ]
  54. سانتانا، A. La Antropología y el Turismo ; Filho, S., Ed. آریل: بارسلونا، اسپانیا، 1997. [ Google Scholar ]
  55. گومز، سی. Pereira, J. O Produto Turístico All Inclusive na Ilha de Tenerife, Espanha: Características, problematizações e desafios. کشیش تور. آنال. 2016 ، 27 ، 108-130. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  56. Tavares، CA O Ordenamento ea Gestão do Território em Cabo Verde: Constrangimentos e Desafios. در A Juventude ea Promoção da Cultura de Investigação ; AJIC: لیسبون، پرتغال، 2007; صص 97-115. [ Google Scholar ]
  57. باردولت، ای. Pauline, S. Tourism in archipelagos: Hawaii and Balearics. ان تور. Res. 2008 ، 35 ، 900-923. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  58. آروالو، جی آر. دلگادو، جی دی. اتو، آر. نارانجو، ا. سالاس، م. Fernández-Palacios، JM توزیع گونه‌های گیاهی بیگانه در مقابل گونه‌های گیاهی بومی در جوامع کنار جاده‌ای در امتداد شیب ارتفاعی در تنریف و گرن کاناریا (جزایر قناری). چشم انداز بوم گیاهی. تکامل. سیستم 2005 ، 7 ، 185-202. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  59. فرناندز-پالاسیوس، جی.ام. د ناسیمنتو، ال. اتو، آر. دلگادو، جی دی. گارسیا دل ری، ای. آروالو، جی آر. Whittaker, RJ بازسازی Palaeo-Macaronesia، با اشاره خاص به جغرافیای زیستی طولانی مدت جنگل های لور جزیره اقیانوس اطلس. J. Biogeogr. 2010 ، 38 ، 226-246. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  60. Rodrigues, M. به نمایندگی از استفاده از زمین ساحلی در جزیره گران کاناریا. J. Maps 2015 ، 12 ، 311-315. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  61. فولی، جی. دفریس، آر. آسنر، GP; بارفورد، سی. بونان، جی. کارپنتر، اس آر. چاپین، FS; Coe, MT; روزانه، GC; گیبس، هنگ کنگ؛ و همکاران پیامدهای جهانی استفاده از زمین. Science 2005 ، 309 ، 570-574. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  62. روزینا، ک. سیلوا، FBE؛ ویزکاینو، پی. هررا، MM; فریره، اس. Schiavina, M. افزایش جزئیات استفاده از زمین / داده های پوشش اروپایی با ترکیب مجموعه داده های ناهمگن. بین المللی جی دیجیت. زمین 2018 ، 13 ، 602-626. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  63. القرشی، اف. کومار، ال. بررسی استفاده از تکنیک های سنجش از دور و GIS برای تشخیص کاربری و تغییر پوشش زمین: مروری. Adv. Remote Sens. 2013 ، 2 ، 193-204. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  64. اطلس آب و هوای مجمع الجزایر جزایر قناری، مادیرا و آزور. 2011. در دسترس آنلاین: https://www.ipma.pt/export/sites/ipma/bin/docs/publicacoes/atlas.clima.ilhas.iberico.2011.pdf (در 3 ژانویه 2021 قابل دسترسی است).
  65. برگه های میراث جهانی 1999. در دسترس آنلاین: https://world-heritage-datasheets.unep-wcmc.org/datasheet/output/site/laurisilva-of-madeira/. (در 3 ژانویه 2021 قابل دسترسی است).
  66. ملچیوری، م. فلورچیک، ای جی؛ فریره، اس. شیاوینا، م. پسری، م. کمپر، ​​تی. پرده برداری از 25 سال شهرنشینی سیاره ای با سنجش از دور: دیدگاه هایی از لایه سکونت انسانی جهانی. Remote Sens. 2018 , 10 , 768. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  67. بنز، UC; هافمن، پی. ویلهاک، جی. لینگنفلدر، آی. Heynen، M. تجزیه و تحلیل فازی با وضوح چندگانه، شی گرا داده های سنجش از دور برای اطلاعات آماده GIS. ISPRS J. Photogramm. Remote Sens. 2004 ، 58 ، 239-258. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  68. ESPON. برنامه ESPON توسعه جزایر – جزایر اروپایی و سیاست انسجام. تجزیه و تحلیل هدفمند EUROISLANDS 2013/2/2. 2013. در دسترس آنلاین: https://europeansmallislands.files.wordpress.com/2017/03/espon-euroislands-report-2013.pdf (دسترسی در 3 ژانویه 2021).
Ijgi 10 00342 g001 550
شکل 1. منطقه ماکارونزی: قناری ها.
Ijgi 10 00342 g002 550
شکل 2. منطقه ماکارونزی: آزور.
Ijgi 10 00342 g003 550
شکل 3. منطقه ماکارونزی: مادیرا.
Ijgi 10 00342 g004 550
شکل 4. نقشه موقعیت منطقه ماکارونزی (اقتباس از [ 52 ]).
Ijgi 10 00342 g005 550
شکل 5. درصد کاربری ها بر اساس سطح 1 نامگذاری CLC در منطقه خودمختار آزور.
Ijgi 10 00342 g006 550
شکل 6. درصد استفاده از زمین بر اساس نامگذاری CLC در منطقه خودمختار آزور.
Ijgi 10 00342 g007 550
شکل 7. کارتوگرافی موضوعی در رابطه با تغییرات کاربری اراضی در گروه شرقی مجمع الجزایر آزور در سال 1990.
Ijgi 10 00342 g008 550
شکل 8. نقشه برداری موضوعی در رابطه با تغییرات کاربری اراضی در گروه شرقی مجمع الجزایر آزور در سال 2018.
Ijgi 10 00342 g009 550
شکل 9. درصد استفاده از زمین بر اساس سطح 1 نامگذاری CLC در منطقه خودمختار مادیرا.
Ijgi 10 00342 g010 550
شکل 10. درصد استفاده از زمین بر اساس نامگذاری CLC در منطقه خودمختار مادیرا.
Ijgi 10 00342 g011 550
شکل 11. کارتوگرافی موضوعی در رابطه با تغییرات کاربری اراضی در مجمع الجزایر مادیرا در سال 1990.
Ijgi 10 00342 g012 550
شکل 12. کارتوگرافی موضوعی در رابطه با تغییرات کاربری اراضی در مجمع الجزایر مادیرا در سال 2018.
Ijgi 10 00342 g013 550
شکل 13. درصد کاربری ها بر اساس سطح 1 نامگذاری CLC در جامعه خودمختار جزایر قناری.
Ijgi 10 00342 g014 550
شکل 14. درصد کاربری ها بر اساس نامگذاری CLC در جامعه خودمختار جزایر قناری.
Ijgi 10 00342 g015 550
شکل 15. کارتوگرافی موضوعی در رابطه با تغییرات کاربری اراضی در مجمع الجزایر قناری در سال 1990.
Ijgi 10 00342 g016 550
شکل 16. کارتوگرافی موضوعی در رابطه با تغییرات کاربری اراضی در مجمع الجزایر قناری در سال 2018.

مقالات داخلی و بین المللی

مطالب مرتبط ...

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید