این مقاله پویایی در استفاده از زمین / پوشش زمین (LULC) را در الگوهای کاربری / پوشش زمین (LULC) در کلانشهر کالابار ارزیابی کرد. تصاویر حرارتی سالهای 2002، 2006، 2008، 2010، 2012، 2014 و 2016 با استفاده از سنجش از دور و بسته نرم‌افزار Arc GIS به‌منظور تعیین تغییرات ایجاد شده در LULC در منطقه مورد مطالعه، تهیه و پردازش شدند. نتیجه دقت کلی نقشه های موضوعی LULC بالای 80 درصد محاسبه شد که نشان دهنده یک توافق تقریباً کامل است. یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که کلاس‌های LULC تا سال 2016 ابعاد متفاوتی از تغییر اندازه‌های قبلی خود را در مقایسه با اندازه‌های فعلی خود در نظر گرفته‌اند. تغییرات الگوی کاربری زمین در منطقه مورد مطالعه با افزایش طبقه ساخته شده مشخص شد. بدنه آبی (البته با تغییر اندکی منفی از سال 2010 تا 2012) و یک روند منفی غالب در پوشش گیاهی متراکم و طبقات زمین برهنه. بنابراین، نشان می دهد که روندهای در حال تغییر آینده یک تهدید کاهش دهنده برای LULC کلی ایجاد خواهد کرد. این مطالعه نشان داده است که تغییر الگوی کاربری اراضی منطقه می‌تواند بر ویژگی‌های خاصی از محیط مانند دمای سطح تأثیر بگذارد. این مطالعه توصیه می کند که دولت باید تلاش کند تا پوشش گیاهی شهری را در اطراف مراکز شهرها و مناطق دورتر از طریق شروع به احیای جنگل افزایش دهد. تغییر الگوی کاربری اراضی منطقه می تواند بر ویژگی های خاصی از محیط مانند دمای سطح اثر بگذارد. این مطالعه توصیه می کند که دولت باید تلاش کند تا پوشش گیاهی شهری را در اطراف مراکز شهرها و مناطق دورتر از طریق شروع به احیای جنگل افزایش دهد. تغییر الگوی کاربری اراضی منطقه می تواند بر ویژگی های خاصی از محیط مانند دمای سطح اثر بگذارد. این مطالعه توصیه می کند که دولت باید تلاش کند تا پوشش گیاهی شهری را در اطراف مراکز شهرها و مناطق دورتر از طریق شروع به احیای جنگل افزایش دهد.
کلید واژه ها
سنجش از دور ، GIS ، Calabar ، کاربری زمین/تغییر پوشش
1. مقدمه
کاربری/پوشش زمین (LULC) یک جزء مهم برای درک تغییرات محیطی است که توسط تعامل بین انسان و محیط ایجاد می شود. افزایش جمعیت به شهرهای بزرگ منجر به گسترش شهرها با نرخ بی سابقه ای شده است که بر اساس گزارش تحلیل و پیش بینی [ 1 ]، پیش بینی می شود تا دوره بعدی نیز ادامه یابد. افزایش هندسی جمعیت جهان، ایجاد خدماتی مانند سکونتگاه ها را برای پذیرش جمعیت رو به رشد ضروری کرده است. این فعالیت‌ها منجر به تبدیل زمین، مانند جنگل یا مزارع، زمین‌های کشاورزی و علفزار برای رشد سطوح غیرقابل نفوذ مانند جاده‌ها، پیاده‌روها، پارکینگ‌ها، پشت بام‌ها و زمین‌های برهنه می‌شوند [ 2 ] [ 3 ] [ 4 ].] . بر اساس مطالعات متعدد [ 5 ] [ 6 ] [ 7 ] [ 8 ]، تبدیل زمین به سطوح غیر قابل نفوذ یکی از عوامل اصلی تغییر اقلیم و تنوع در نقاط مختلف جهان است که به طور بالقوه بر سلامت ساکنان شهری ساکن در محلات تأثیر می گذارد. که همچنان تغییرات LULC را تجربه می کنند.
همچنین، تغییر کاربری زمین/پوشش زمین به طور قابل توجهی به تعاملات جو-زمین، تکه تکه شدن جنگل ها و از دست دادن تنوع زیستی کمک می کند و به یک موضوع اصلی برای نظارت بر تغییرات محیطی و مدیریت منابع طبیعی تبدیل شده است [ 3 ] [ 4 ]. بنابراین پایش پویایی پوشش زمین در ناحیه شهری، به شیوه ای مناسب و مقرون به صرفه، برای جوامع محلی و تصمیم گیرندگان بسیار مهم است. برنامه ریزی، مدیریت و حفاظت از منابع طبیعی و محیط زیست را ممکن می سازد.
2. مواد و روش
2.1. منطقه مطالعه
کلان شهر کالابار، منطقه مورد مطالعه، مرکز ایالت کراس ریور نیجریه است که در قسمت جنوبی ایالت واقع شده است. این منطقه شامل شهرداری کالابار و مناطق دولتی محلی کالابار جنوبی است و بین عرض‌های جغرافیایی 4˚50’N و 5˚10’N و طول جغرافیایی 8˚17’E و 8˚20’E قرار دارد. از شمال به منطقه دولت محلی Odukpani (LGA) و از شرق توسط Akpabuyo LGA محدود می شود. کلان شهر کالابار بین رودخانه بزرگ کوا در شرق و رودخانه کالابار در غرب قرار گرفته است. حال حاضر منطقه شهری در کرانه شرقی رودخانه کالابار است. رشد آن در قسمت جنوبی توسط باتلاق های حرا مانع می شود. مساحت زمینی در حدود 274.593 کیلومتر مربع را پوشش می دهد ( شکل 1). کالابار در اقلیم استوایی استوایی (Af) با دمای بالا، رطوبت نسبی بالا و بارندگی سالانه فراوان قرار می گیرد [ 9 ]. میزان بارندگی سالانه 2750 میلی متر و میانگین دمای سالانه 26.1 درجه سانتی گراد است. منطقه مورد مطالعه شاهد افزایش چشمگیر جمعیت 10000 نفری تخمین زده شده در دوران پیش از استعمار بوده است که در سال 1993 به 99352 نفر رسید. 328,876، در سال 1991. آخرین سرشماری در سال 2006 جمعیت را به 371,022 نفر رساند [ 10 ]. رشد جمعیت کالابار با گسترش مرزهای فیزیکی آن همراه بوده است. این افزایش در مرزهای فیزیکی حاکی از از دست رفتن پوشش گیاهی و زمین در منطقه است و در نتیجه تأثیر مستقیمی بر اقلیم خرد [ 11 ] دارد.
2.2. تصویر و پیش پردازش
تصاویر بدون ابر Landsat از وب سایت ناسا به دست آمده است
شکل 1 . نقشه منطقه مورد مطالعه.
متشکل از تصویر Thematic Mapper (TM)، تصویر Enhance Thematic Mapper plus (ETM + ) و تصویرگر زمین عملیاتی (OLI) برای تعیین تغییر LULC در کلانشهر Calabar بین سالهای 2002 و 2016. تصاویر دانلود شده یک دوره 15 ساله در فاصله زمانی 2 ساله را پوشش می دهد. نرم افزار مورد استفاده برای تحلیل دسکتاپ ArcGIS بود. شناسایی منطقه مورد مطالعه اولین گام این تحقیق بود که با استفاده از نقشه اداری کالابار که شهرداری کالابار و LGA جنوبی کالابار را نشان می‌دهد، به دست آمد.
2.3. تصویر و پیش پردازش
یک تصحیح هندسی و رادیومتری سیستماتیک به داده‌های تصویر با استفاده از فایل پارامتر کالیبراسیون (CPF) منتشر شده توسط مرکز داده سیستم‌های مشاهده منابع زمین (EROS) (EDC)، USGS قبل از تحویل تصویر ماهواره‌ای انجام شد. کیفیت تصاویر لندست در سطح 1B بود. تصاویر لندست، از جمله باندهای حرارتی، بیشتر به سیستم مختصات مرکاتور عرضی جهانی اصلاح شدند و با استفاده از الگوریتم نزدیک‌ترین همسایه با اندازه پیکسل 30 در 30 میلی‌ثانیه برای همه باندها و خطای میانگین مربعات ریشه (RMSE) دوباره نمونه‌برداری شدند. کمتر از 0.5 پیکسل یک طبقه بندی نظارت شده با ایجاد یک نمونه آموزشی و بر اساس منحنی های امضای طیفی انجام شد. انواع کاربری زمین و طبقات پوششی مختلف شناسایی شد. پنج طبقه کاربری/پوشش زمین در صورت شناسایی ( جدول 1).
کاربری زمین با استفاده از تولید پروفایل LULC توسط الگوریتم SVM محاسبه شد. اندازه شهری، مساحت توسعه و نسبت آب مستقیماً از تصاویر طبقه بندی استخراج شد. در اینجا اندازه شهری و منطقه توسعه Calabar جنوبی و شهرداری Calabar را می توان از مجموع پیکسل های کاربری/پوشش زمین مربوطه در تصاویر طبقه بندی شده محاسبه کرد، در حالی که نسبت آب (نسبت مساحت آب به کل شهری مساحت، شامل هر دو سطح زمین و آب) با استفاده از معادله زیر محاسبه شد:
پ=اسw a t e r/ (اسw a t e r+استو یک نفر _ _)پ=اسwآتیهr/(اسwآتیهr+استوrبآn)(1)
که در آن P نسبت آب است، آب S مساحت پیکسل آب است. S urban ناحیه پیکسلی زمین مورد استفاده شهری است.
2.4. تشخیص تغییر
جدول بندی متقابل برای تعیین مقادیر تبدیل از یک پوشش زمین خاص به دسته بندی دیگر پوشش زمین در تاریخ بعدی استفاده شد [ 12 ]. ماتریس های تغییر بر اساس مقایسه پس از طبقه بندی به دست آمدند. تغییراتی که در طول دوره مطالعه 2002-2016 (15 سال) رخ داده است مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. همچنین میزان تغییر کاربری و پوشش اراضی در دوره مورد مطالعه محاسبه و نتایج در نقشه ها، نمودارها و جداول ارائه شد.
2.5. ارزیابی دقت پوشش کاربری زمین (LULC).
وظایف ارزیابی دقت بر روی تصاویر 2002، 2006، 2008، 2010، 2012، 2014 و 2016 با استفاده از آمار کاپا انجام شد. آمار کاپا به طور کلی به عنوان معیاری برای دقت طبقه بندی هم برای مدل و هم برای کاربر مدل طبقه بندی پذیرفته شده است [ 13 ]. این وظایف شامل دقت طبقه‌بندی کلی، آمار کاپا و گزارش‌های ماتریس خطا بود. به عنوان قابل توجه و 0.81 – 1.0 به عنوان توافق تقریبا کامل [ 13] . گزارش دقت طبقه بندی، آمار درصدهای دقت را نسبت به نتایج ماتریس خطا محاسبه می کند. گزارش ماتریس خطا به سادگی مقادیر تاریخی (مرجع) را با کلاس اختصاص داده شده مقایسه می کند
ارزش های آمار کاپا توانایی ارائه اطلاعات در مورد یک ماتریس واحد و همچنین مقایسه ماتریس ها را اندازه گیری می کند [ 14 ]. نتایج تصویر مرجع تاریخی به‌دست‌آمده از وب‌سایت ناسا نشان داد که دقت طبقه‌بندی کلی تصاویر، آمار کاپا تقریباً کاملی معادل 99.60 درصد، 99.1 درصد، 94.8 درصد، 99.9 درصد و 99.6 درصد برای سالهای 2002، 2006، 2008، 2010، تولید می‌کند. تصاویر 2012، 2014 و 2016 به ترتیب. این نشانه یک توافق تقریباً کامل است.
3. ارائه نتایج و بحث
3.1. تصاویر ماهواره ای و تجزیه و تحلیل کلاس های LULC
جزئیات ویژگی‌های LULC Calabar South LGA / شهرداری Calabar با استفاده از Landsat 7 ETM + برای تصاویر 2002، 2006، 2008، 2010، 2012، 2015 شناسایی شد. از تصویر OLI برای تعیین ویژگی های LULC برای سال 2016 استفاده شد. ماتریس های تغییر بر اساس مقایسه پس از طبقه بندی به دست آمد و در جداول 2-7 و شکل های 2-9 نشان داده شده است. اندازه و مساحت تغییرات پوشش اراضی برای سالهای مورد مطالعه بر حسب هکتار (هکتار) محاسبه و ارائه شد. نتایج نشان داد که از سال 2002 تا 2016 میزان تغییرات Landover افزایش یافته است.
3.2. تجزیه و تحلیل تصویر کلاس LULC برای سال 2002
شکل 2 نتایج تصویر کلاس LULC را برای سال 2002 نشان می دهد. نتایج تجزیه و تحلیل تصویر حاصل از ماهواره 2002 نشان می دهد که تنوع زیادی در درصد پوشش منطقه LULC های مختلف شناسایی شده در منطقه مورد مطالعه وجود دارد. نتایج تصاویر طبقه‌بندی شده در سال 2002 نشان می‌دهد که پوشش گیاهی متراکم و طبقات پوشش گیاهی کم‌کم با 19861.42 و 3996.47 هکتار (هکتار) که 61 درصد و 12.27 درصد از سطح زمین را تشکیل می‌دهند، بر چشم‌انداز غالب بوده‌اند. پس از آن بدنه آبی با 3750.37 هکتار (11.52%)، طبقه ساخته شده، مساحت 2865.19 هکتار را پوشش می دهد که به معنای 8.80 درصد از کل مساحت است. کلاس LULC با کمترین درصد پوشش در سال 2002 زمین های بایر بود که مساحت کل 2084.76 هکتار را شامل می شود که 6.4 درصد از کل منطقه را شامل می شود ( شکل 3 و جدول 2) .).
3.3. تجزیه و تحلیل تصویر کلاس LULC برای سال 2006
نتیجه تصویر کلاس کاربری زمین در سال 2006 در شکل 4 نمایش داده شده است . نتیجه
شکل 2 . نقشه LULC سال 2002 Landsat 7 ETM + تصویر.
شکل 3 . پوشش منطقه از LULC های مختلف در هکتار برای سال 2002.
نشان داد که در سال 2006، طبقه ساخته شده مساحت کل 3577.14 هکتار، 1762.34 هکتار را زمین های بایر، پوشش گیاهی متراکم و بدنه آبی به ترتیب 16929.7 هکتار و 3544.67 هکتار را اشغال کردند ( جدول 3 ). نتیجه همچنین افزایش قابل توجهی را در پوشش ساخته شده به میزان 711.95 هکتار نشان داد که نشان دهنده 10.9 درصد از کل طبقات LULC منطقه است ( جدول 3 و شکل 5 ).
همچنین کاهش 2931.71 هکتاری در سطح پوشش گیاهی متراکم در سال 1395 نسبت به سال 1381 (61 درصد به 52 درصد) مشاهده شد. از دست دادن زمین‌های بایر از سال 2002 تا 2006 به مساحت ساخت‌وساز تبدیل شد، که دلیل افزایش پوشش ساخته شده است ( شکل 5 ).
شکل 4 . نقشه LULC سال 2006 Landsat 7 ETM + تصویر.
شکل 5 درصد طبقات LULC را در سال 2006 با پوشش گیاهی متراکم با بیشترین درصد پوشش (52 درصد) نشان می دهد. پس از آن پوشش گیاهی کم با 20.7 درصد و با 10.99 درصد پوشش قرار گرفت. انواع LULC با کمترین درصد پوشش در سال 1385، آب و زمین بایر به ترتیب با 10.89 درصد و 5.1 درصد و زمین های بایر کمترین درصد پوشش را داشتند.
3.4. تجزیه و تحلیل تصویر کلاس LULC برای سال 2008
نتایج تصویر کلاس کاربری زمین در سال 2008 ( شکل 6 ) میزان قابل توجهی را نشان داد
شکل 5 . نمودار خطی که درصد LULC را برای سال 2006 نشان می دهد.
شکل 6 . نقشه LULC سال 2008 Landsat 7 ETM + تصویر.
تغییر در کلاس های LULC نسبت به سال های قبل مورد مطالعه ( شکل 7 ، شکل 8 ).
همانطور که در شکل 7 و شکل 8 مشاهده می شود ، کل مساحت پوشش گیاهی متراکم در سال 2008 17897.57 هکتار بود که نشان دهنده 54.97 درصد کل LULC کلان شهری است. نتیجه بیشتر نشان دهنده کاهش پوشش LULC به میزان 1963.85 هکتار برای پوشش گیاهی متراکم در مقایسه با تصویر سال 2002 بود. این کسری در پوشش سطح روی پوشش گیاهی متراکم منجر به افزایش برخی از اراضی مانند مساحت ساخته شده با 3942.37 هکتار و همچنین پوشش گیاهی کم با 5935.43 هکتار در مقایسه با تصویر سال 2002 شد. پوشش سطح آب، پوشش گیاهی کم در مقایسه با تصویر سال 2006، به ترتیب تا حدود 12.11 درصد و 18.23 درصد کاهش می یابد ( شکل 7 و شکل 8).). طبقه بایرلند 1035.01 هکتار شناسایی شد که 3.1 درصد از پوشش منطقه را نشان می دهد ( شکل 7 و شکل 8 ). نتایج تصویر سال 2008 حاکی از روند منفی شدید پوشش طبقات بایرلند با کاهش 1049.75 هکتاری نسبت به تصویر سال 2002 و کاهش 727.33 هکتاری نسبت به تصویر سال 2006 است. همچنین حجم آب در آن سال 83/3747 هکتار بوده که 51/11 درصد از کل مساحت را شامل می‌شود. در این سال با افزایش 203.16 هکتاری از سال 2006 تا 2008، پوشش مساحت بدنه آبی افزایش یافت.
شکل 7 . مساحت طبقات پوشش کاربری اراضی (هکتار) برای سال 2008.
شکل 8 . مساحت طبقات پوشش کاربری اراضی (هکتار) سال 1387.
علاوه بر این، از شکل 7 و شکل 8 مشاهده کردیم که در سال 2008، طبقه کاربری اراضی بیشترین پوشش را پوشش گیاهی متراکم با 97/54 درصد و پس از آن پوشش گیاهی پراکنده بود. مساحت ساخته شده و زمین های بایر کمترین درصد/مساحت پوشش را داشتند.
3.5. تجزیه و تحلیل تصویر کلاس LULC برای سال 2010
نتایج تصویر LULC برای سال 2010 تغییرات شگفت انگیزی را در مورد پوشش مساحت کاربری های مربوطه نشان داد ( جدول 4 ).
شکل 9 . نقشه LULC سال 2010 Landsat 7 ETM + تصویر.
نتایج تجزیه و تحلیل تصویر کلاس LULC 2010 بیشتر نشان داد که پوشش گیاهی متراکم به عنوان کلاس بالاترین پوشش در سال 2010 است، بنابراین، پوشش سطح بالایی خود را حفظ کرد ( جدول 4 ) با 16560.98 هکتار، که 50.87 درصد از کل مساحت را نشان می دهد. به دنبال آن پوشش گیاهی کم و طبقات ساخته شده به ترتیب با 92/6413 هکتار و 32/4594 هکتار (70/19 درصد و 11/14 درصد) قرار گرفتند. پوشش منطقه نسبت به سال های دیگر
3.6. تجزیه و تحلیل کلاس های LULC برای تصویر 2012
شکل 10 نتایج تصویر LULC سال 2012 را نشان می دهد. نتایج این مطالعه نشان داد که طبقات ساخته شده و زمین های بایر همچنان روند افزایشی را نسبت به سایر طبقات کاربری اراضی تجربه می کنند، طبقه پوشش گیاهی متراکم سطح پوشش بالای خود را با 17760.39 حفظ کرده است. در هکتار که 55/54 درصد از کل مساحت LULC را نشان می‌دهد، پوشش گیاهی کم‌آب در رتبه بعدی قرار دارد که مساحت 21/4902 با 06/15 درصد را پوشش می‌دهد ( شکل 11 ). نتایج بیشتر حاشیه بسیار وسیعی از پوشش گیاهی متراکم و سایر LULC شناسایی شده را نشان داد. بر اساس نتایج، پوشش مساحت سایر کاربری‌ها در سال 2012 به زیر 5000 هکتار کاهش یافت، پوشش گیاهی متراکم مساحتی بالغ بر 17760.39 هکتار را پوشش داد ( شکل 11 ).
شکل 10 . نقشه LULC سال 2012 Landsat 7 ETM + تصویر.
3.7. تجزیه و تحلیل کلاس های LULC برای تصویر 2014
نتیجه به دست آمده از تصاویر ماهواره ای نشان داد که تا سال 2014، پوشش کل مساحت تقریباً تمام طبقات کاربری زمین به طور کامل تغییر کرده است. منطقه ساخته شده، زمین های بایر و پوشش گیاهی کم منطقه زیر را اشغال کرده است. به ترتیب 5380.89 هکتار، 3822.59 هکتار، 7373.34 ( شکل 12 ).
شکل 11 . مساحت طبقات پوشش کاربری اراضی (هکتار) برای سال 1391.
شکل 12 . نقشه LULC 2014 Landsat 7 ETM + تصویر.
شکل 13 پوشش مساحتی را برای پنج کلاس پوشش زمین کاربری شناسایی شده در منطقه مورد مطالعه نشان می دهد.
علاوه بر این، یافته‌های این مطالعه همانطور که در شکل 13 نشان داده شده است، نشان می‌دهد که طبقه پوشش گیاهی متراکم با 07/38 درصد بالاترین درصد پوشش را داشته است، البته با روند کاهشی و پس از آن پوشش گیاهی کم‌آب قرار دارد. آب و زمین های بایر کمترین پوشش را داشتند. همچنین بیشترین درصد کاهش در پوشش گیاهی متراکم آن نسبت به سال های دیگر بوده است. طبقه کم پوشش گیاهی با پوشش مساحتی بیش از 6000 هکتار نسبت به سال 1393 شاهد افزایش چشمگیر پوشش خود بود.
3.8. تجزیه و تحلیل کلاس های LULC برای تصویر 2016
تا سال 2016، تمام کلاس های LULC همچنان تغییرات چشمگیری را در پوشش منطقه خود تجربه می کنند ( شکل 14 و جدول 5 ). این تغییر دوبرابر (مثبت و منفی) بود و طبقات پوشش گیاهی پراکنده، پراکنده و بدنه آبی دارای تغییر مثبت بودند. طبقات پوشش گیاهی متراکم و زمین های بایر تغییر منفی در پوشش منطقه خود نشان دادند.
نتایج همچنین نشان داد که علیرغم تغییر منفی چشمگیر در پوشش گیاهی متراکم، همچنان سطح بالای پوشش خود را با 85/16629 هکتار حفظ کرده است که 08/51 درصد از کل مساحت کاربری و پوشش ها را تشکیل می دهد ( جدول 5 ).
جدول 6 داده های کلی را در مورد روند تغییرات LULC از 2002 تا 2016 نشان می دهد. در طول دوره مطالعه، افزایش متناظری در پوشش مساحت سایر طبقات کاربری زمین، به ویژه مناطق ساخته شده، پوشش گیاهی کم، و همچنین بدنه های آبی وجود داشت. .
3.9. تغییر روند کلاس های LULC بین سال های 2002 و 2016
کلاس های LULC تا سال 2016 ابعاد مختلفی از تغییر را در نظر گرفته اند
شکل 13 . مساحت طبقات پوشش کاربری اراضی (هکتار) برای سال 1393.
شکل 14 . نقشه LULC تصویر لندست 8 OLI 2016.
در اندازه های خود در مقایسه با اندازه های قبلی خود ( جدول 7 و شکل 15).) برخی از کاربری ها دارای تغییرات مثبت و برخی دیگر منفی در دوره مورد مطالعه (1381 تا 1395). نتایج همچنین نشان می‌دهد که مقایسه بین دو تصویر (2002 و 2016) نشان‌دهنده افزایش پوشش منطقه برای طبقه ساخته شده از 8.8 درصد به‌دست‌آمده در سال 2002 به 17.45 درصد تا سال 2016 است. همچنین، سطح پوشش گیاهی متراکم از 61 کاهش یافته است. درصد در سال 2002 به 51.08 درصد از کل مساحت در سال 2016 با درصد منفی 9.92 درصد تغییر کرد. از طرف دیگر بدنه آبی و زمین‌های بایر طبقات کاربری اراضی با کمترین پوشش در سال 2002 هستند، همچنین تا سال 2016 تغییراتی در پوشش مساحت خود به ترتیب با 0.56 درصد و 3.17- درصد تغییرات در طبقات بدنه آبی و زمین بایر داشتند ( جدول 7 و شکل. 15 ).
4. نتیجه گیری
یافته‌های این مطالعه نشان داد که وضعیت کلی پوشش متراکم نسبت به فراوانی و انعطاف‌پذیری در حال کاهش است. این با کاهش مقادیر NDVI تولید شده از نقشه ها آشکار می شود. روند منفی غالب در طبقات LULC را نیز می توان به گسترش نسبت داد که می توان آن را با عوامل درون زا و برون زا مانند رشد جمعیت از طریق توضیح داد.
شکل 15 . تغییر روند کلاس های LULC از 2002 تا 2016.
مهاجرت به کلان شهر کالابار علاوه بر این، این واقعیت که پوشش گیاهی، به‌ویژه پوشش‌های متراکم، با استفاده از شواهد کلاس‌های LULC در حال کاهش است، همانطور که با یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که روندهای تغییر آینده تهدیدی برای LULC کلی ایجاد خواهد کرد. علت اصلی این خسارات، گسترش توسعه شهری بود. افزایش مساحت ساخته شده را می توان به شهرنشینی سریع کلانشهر کالابار نسبت داد. انتقال از مناطق بایر به طبقه آبزی را می توان به افزایش سطح دریا نسبت داد [ 15 ]. در نهایت، اگرچه نرخ رشد متوسطی در پوشش زمین خالی و ساخته شده وجود دارد، باید تلاش هایی برای افزایش پوشش گیاهی در کلانشهر کالابار انجام شود.
بدون دیدگاه