چکیده

توسعه شهری و از دست دادن زمین های عمدتاً کشاورزی دو چالش پیش روی اردن است. رشد شهری کنترل نشده شهرداری اردن بزرگ (GIM) که در پربارترین منطقه کشاورزی اردن واقع شده است، هم در حفظ زمین های زراعی برتر و هم در توسعه استراتژی های برنامه ریزی جامع چالش بزرگی را ایجاد کرده است. این مطالعه از دست دادن زمین کشاورزی برای رشد شهری در GIM از سال 1972 تا 2050 را بررسی کرد و پیامدهای منفی فرآیند ادغام سال 2001 را بر از دست دادن زمین‌های کشاورزی نشان داد. هدف آشکارسازی و ردیابی تغییرات کاربری/پوشش زمین تاریخی و پیش‌بینی این تغییرات در آینده با استفاده از مدل رشد شهری اصلاح‌شده SLEUTH-3r است. دقت نتایج پیش‌بینی در سه مکان مختلف بین سال‌های 2015 و 2020 ارزیابی شد. در 43 سال مساحت ساخته شده از 29.2 کیلومتر افزایش یافت.2 در سال 1972 به 71 کیلومتر مربع در سال 2015 رسید. تا سال 2050، مساحت شهری ساخته شده به 107 کیلومتر مربع افزایش خواهد یافت . نرخ کلی افزایش، با این حال، کاهش را در طول دوره مورد مطالعه نشان داد، به طوری که دوره های 1990-2000 و 2000-2015 بالاترین نرخ گسترش مناطق ساخته شده را به ترتیب با 68.6 و 41.4٪ داشتند. در حالی که مساحت کشاورزی از 178 کیلومتر مربع در سال 1972 به 207 کیلومتر مربع در سال 2000 افزایش یافت، در سال 2015 به 195 کیلومتر مربع کاهش یافت و به 188 کیلومتر مربع کاهش یافت .تا سال 2050. تجزیه و تحلیل در سطح منطقه نشان می دهد که از سال 2000 تا 2015، اکثر مناطق افزایش شهری را دو برابر نرخ 1990-2000 نشان دادند. نتایج تحلیل خالص تغییر کشاورزی نشان می‌دهد که بین سال‌های 1990 تا 2000، 9 ناحیه در زمین‌های کشاورزی سود مثبت و بقیه ولسوالی‌ها از دست دادن منفی زمین کشاورزی را نشان دادند. از سال 2000 تا 2015، چهار منطقه ناصر، نزهه، روضه و حشمیه به طور کامل مناطق کشاورزی خود را برای شهرنشینی از دست دادند. تا سال 2050، ولسوالی های ایدون و بشره احتمالاً بیش از نیمی از زمین های کشاورزی با کیفیت خود را از دست خواهند داد. این مطالعه به دنبال استفاده از یک مدل رشد شهری صریح فضایی برای حمایت از سیاست‌های برنامه‌ریزی پایدار برای کاربری زمین شهری از طریق پیش‌بینی است. پیامدهای این مطالعه تأثیرات شهرنشینی در سراسر جهان را بر از دست دادن پربازده ترین زمین کشاورزی در حومه و پیامدهای آن بر تولید غذا و امنیت غذایی تأیید می کند. این مطالعه خواستار اقدامات فوری برای اتخاذ یک سیاست رشد فشرده بدون اضافه شدن زمین جدید برای توسعه است، زیرا آنچه اکنون در دسترس است از آنچه تا سال 2050 برای تطبیق با رشد شهری در GIM نیاز است فراتر می رود.

کلید واژه ها:

گسترش شهری ; تبدیل زمین ؛ مدل های اتوماتای ​​سلولی ; شهرداری اربید بزرگ ; از دست دادن زمین کشاورزی ; SLEUTH-3r ; اردن

1. مقدمه

از اواخر قرن بیستم، شهرنشینی به یکی از فعالیت‌های انسانی پیشرو تبدیل شده است که سطح زمین را تغییر داده و زمین‌های کشاورزی را مصرف می‌کند. تا سال 2000 حدود 88 درصد از این مناطق در اثر تبدیل شهری ویران شدند [ 1 ، 2 ، 3 ]. شهرها بیش از 54 درصد از جمعیت جهان را در خود جای داده اند و پیش بینی می شود تا سال 2050 این درصد به 66 درصد برسد [ 4 ]. برای فراهم کردن یک محیط مساعد برای زندگی و واحدهای مسکونی برای جمعیت رو به رشد، شهرها به سرعت در خارج از مناطق پیرامونی خود رشد کرده‌اند، عمدتاً در زمین‌های کشاورزی اولیه [ 5 ]]. با افزایش اتکا به خودرو و تمایل به زندگی در حومه شهر، یک الگوی پراکندگی شهری با شدت کم شکل گرفته است. گستره فضایی مناطق شهری در سراسر جهان دو برابر سریعتر از جمعیت آنها در حال گسترش است [ 6 ، 7 ].
اگرچه گسترش شهری برای اولین بار به عنوان یک پدیده آمریکایی شناخته شد، اما با سطوح مختلف سازگاری بین و در میان کشورهای با درآمد بالا و پایین جهانی شده است [ 8 ، 9 ، 10 ]. کشورهای با درآمد بالا سیاست‌های سازگاری بهتری (یعنی سیاست‌های برنامه‌ریزی فشرده و سیاست‌های منطقه‌بندی) برای به حداقل رساندن اثرات منفی پراکندگی، به‌ویژه در زمین‌های کشاورزی اولیه و خاک‌های با ارزش نشان داده‌اند [ 11 ، 12 ، 13 ]. با این حال، کشورهای کم درآمد با پراکندگی دست و پنجه نرم می کنند زیرا جمعیت شهری آنها با نرخ هایی بسیار بالاتر از نرخ توسعه اقتصادی آنها افزایش می یابد [ 14 ، 15 ، 16 ، 17 ], 18 , 19 , 20 ]. در این کشورها، حاکمیت شهرنشینی فاقد استراتژی‌های برنامه‌ریزی پایدار است و در عین حال از منابع طبیعی موجود (یعنی خاک، فیزیوگرافی و پوشش گیاهی) به عنوان پایه‌ای برای مدیریت زمین و تبدیل کاربری زمین غفلت می‌کند [ 21 ، 22 ]. در نتیجه، مصرف زمین های کشاورزی برای شهرنشینی تأثیرات عمیقی بر امنیت غذایی کشورهای کم درآمد داشته است [ 23 ] و به یک چالش بزرگ، به ویژه برای کشورهای فقیرتر که از کمبود منابع طبیعی رنج می برند، تبدیل شده است.
برای مدیریت و ردیابی صحیح تبدیل زمین و تجاوز شهری به زمین‌های اولیه، ترسیم پویایی شهری در مدت طولانی و پیش‌بینی توسعه شهری آینده تحت متغیرهای استثنایی خاص با استفاده از مدل‌های صریح فضایی مانند مدل‌های رشد شهری سلولی اتوماتای ​​سلولی (CA) ضروری است. آنها به دلیل قابلیت هایشان برای مشاهده مناطق شهری به عنوان محیط های پویا که شامل فرآیندهای پیچیده تعبیه شده در سیستم های شهری است، نمونه خوبی از محبوب ترین مدل ها در نقشه برداری شهری هستند [ 24 ، 25 ]. چنین مدل‌هایی می‌توانند از بسیاری از کاستی‌های مدل‌های رشد شهری سنتی به دلیل پایه سلول، ایالت، محله و قوانین انتقال اجتناب کنند [ 26 ].]. مدل SLEUTH (شیب، پوشش زمین، محرومیت، شهری، حمل‌ونقل و شیب تپه) چهار نوع رشد شهری را شبیه‌سازی می‌کند: رشد خود به خود، رشد مرکز گسترش جدید، رشد لبه‌ها، و رشد متاثر از جاده. این انواع رشد به طور متوالی در طول هر چرخه رشد اعمال می شوند و از طریق فعل و انفعالات ضرایب رشد کنترل می شوند: پراکندگی، نژاد، گسترش، مقاومت در برابر شیب، و گرانش جاده [ 12 ، 27 ، 28 ].
از زمان توسعه اولیه خود در سال 1997، SLEUTH از روزهای اولیه خود دستخوش تغییرات فنی متعددی شده است تا به وضعیت پیچیده فعلی خود برسد [ 29 ، 30 ]. کد منبع SLEUTH برای کاهش زمان محاسبات و حساسیت مورد بازبینی قرار گرفت. توسعه متریک SLEUTH بهینه (OSM) به تعیین بهترین معیار اندازه گیری مناسب کمک کرد [ 24 ]. یک نسخه موازی از مدل (pSLEUTH) با استفاده از کتابخانه برنامه‌نویسی پردازش شطرنجی موازی (pRPL) برای افزایش قابلیت‌های SLEUTH برای پردازش مجموعه داده‌های شطرنجی عظیم در زمان محاسبات کوتاه‌تر توسعه داده شد [ 30 ]. بهبود قابل توجهی در مدل SLEUTH و نسخه اصلاح شده (SLEUTH-3r) [ 28]. SLEUTH-3r می‌تواند الگوهای نشست پراکنده را از طریق اصلاح مقدار ضریب انتشار به طور موثرتری ثبت کند. در این نسخه اصلاح شده، کاربر می تواند پس از ایستا بودن (0.005) در نسخه اولیه، ضریب انتشار را به صورت تعاملی تنظیم کند. علاوه بر این، SLEUTH-3r فایل‌های جدولی جدید، شامل تفاوت‌ها و معیارهای نسبت (تفاوت کسری جمعیت (PFD) و تفاوت کسری خوشه‌ای (CFD)) ایجاد می‌کند، که مستقیماً متغیر مدل‌سازی شده را با متغیر مشاهده‌شده برای همه مجموعه‌های کنترل مقایسه می‌کند. این معیارها امکان استفاده از دو گستره شهری تاریخی را به جای چهار گستره شهری فراهم می‌کند و می‌تواند به عنوان جایگزینی برای معیارهای تناسب مورد استفاده برای ارزیابی شهری شبیه‌سازی‌شده در فاز کالیبراسیون استفاده شود.
تعداد بی شماری از مطالعات در سراسر جهان از SLEUTH برای ضبط و پیش بینی پویایی شهری استفاده کرده اند [ 31 ]. در ایالات متحده، این مدل به شدت در شهرستان های شهری برای بسیاری از شهرهای شرقی، غربی و جنوبی مورد استفاده قرار گرفت [ 24 ، 26 ، 27 ، 32 ]. در اروپا، این مدل در بسیاری از شهرها مانند لیسون و پورتو [ 33 ]، هلسینکی (فنلاند)، بیلبائو (اسپانیا) و پالرمو (ایتالیا) [ 34 ] اجرا شد و برای مدل‌سازی اثرات رشد شهری بر کشاورزی استفاده شد. و زمین طبیعی برای کل کشور ایتالیا [ 35در خاورمیانه، بسیاری از مطالعات موردی از SLEUTH برای نقشه‌برداری و کمی کردن تغییرات شهری برای شهرهای مشهد (ایران) [ 36 ]، قاهره و اسکندریه (مصر) [ 37 ، 38 ]، مسقط (عمان) [ 39 ] استفاده کردند. و صنعا (یمن) [ 40 ].
با نزدیک به 68٪ از جمعیت آن در شهرها زندگی می کنند، منطقه عربی در میان کمیاب ترین منابع آب و کشاورزی سرانه در جهان شناخته شده است [ 41 ، 42 ، 43 ]. گسترش بی برنامه شهری کشورهای عربی چالش دیگری را در ارتقای توسعه پایدار و حفظ منابع محدود کشاورزی به ویژه زمین های کشاورزی می افزاید. از سال 1970 تا 2010، جمعیت شهری عرب چهار برابر رشد کرد و انتظار می‌رود این تعداد تا سال 2050 دو برابر شود [ 42 ].]. در اینجا، برنامه ریزی شهری اغلب با قطع ارتباط بین چرخه های برنامه ریزی استراتژیک ملی و برنامه ریزی فضایی برای توسعه شهری به چالش کشیده می شود. زمانی که کشورهای عربی اهمیت مدیریت صحیح را از طریق ایجاد توازن بین زمین‌های کشاورزی موجود و تبدیل برای کاربری شهری نادیده می‌گیرند، مشکل‌سازتر می‌شود [ 44 ]. با این وجود، و به دلیل افزایش نرخ تبدیل زمین‌های کشاورزی به شهرنشینی، تلاش‌های بی‌شماری برای مدل‌سازی پویایی کاربری/پوشش درازمدت زمین، به طور کلی، و شهرنشینی به‌ویژه در این کشورها انجام شده است [ 44 ، 45 ، 46 ، 47 ].]. اردن به عنوان یک کشور عربی با کمبود مواد غذایی طبقه بندی می شود که 0.5 درصد از کل خانواده ها در آن از ناامنی غذایی رنج می برند. سطح زراعی اردن از سال 1975 به طور عمده به دلیل رشد سریع شهری و تخریب زمین دچار کاهش قابل توجهی شده است [ 48 ، 49 ، 50 ]. اگرچه سهم بخش کشاورزی در تولید ناخالص داخلی اندک است، کشاورزی همچنان منبع اصلی غذا برای تقریباً 25 درصد از فقرای اردن است [ 51 ، 52 ]. در حالی که مطالعات متعددی برای ایجاد ارتباط بین شهرنشینی و مصرف زمین کشاورزی انجام شد، تمرکز هنوز بر پایتخت شهر امان بود [ 53 ، 54 ، 55 ، 56 ].
شهر اربید که در شمال امان در حاصلخیزترین و پربارترین منطقه کشاورزی اردن قرار دارد، سال ها مورد بی توجهی قرار گرفت. در سال‌های اخیر و با شروع تغییر چشمگیر کاربری/پوشش زمین، مناطق شهری ساخته‌شده به سرعت در زمین‌های کشاورزی محیطی مولد رشد کرده و یک منطقه شهری بزرگ در شمال را تشکیل می‌دهند. برای تسهیل مشکل حکمرانی در چنین منطقه وسیعی، تعداد شهرداری ها و شوراهای روستا در اطراف شهر ایربد ادغام شدند تا آنچه امروزه به نام شهرداری اربد بزرگ شناخته می شود [ 57 ]]. بر این اساس، محدوده شهری شهر اربید تعدیل شد که منجر به ادغام مناطق روستایی غالب کشاورزی با محدوده شهر شد. از سال 2001، منطقه GIM دستخوش تغییرات قابل توجهی در پوشش زمین برای حمایت از جمعیت رو به رشد شهری شده است که ناشی از (1) توسعه اقتصادی (2) مهاجرت داخلی روستا به شهر، (3) تغییر ساختار جمعیتی، (4) تغییر سبک زندگی، و (5) است. ) هجوم پناهندگان سوری در بهار عربی 2011 [ 58 ].
در حالی که مطالعات موردی متعددی رشد شهری در Irbid را با استفاده از سنجش از دور و GIS مورد بررسی قرار دادند [ 59 ، 60 ، 61 ، 62 ، 63 ]، هیچ مطالعه ای هنوز از مدل SLEUTH برای پیش بینی پویایی شهری و کمی سازی توسعه شهری گذشته، حال و آینده استفاده نکرده است. در زمین کشاورزی اردن مدل SLEUTH برای اولین بار در اردن استفاده می شود و یک رویکرد قوی برای ایجاد استراتژی های برنامه ریزی شهری پایدار درازمدت ارائه می دهد که مدل های صریح فضایی و فناوری های مکانی را ادغام می کند. در این مطالعه تاثیر الگوهای توسعه شهری گذشته، حال و آینده و مصرف زمین کشاورزی در 324 کیلومتر مربعمنطقه GIM مورد بررسی قرار می گیرد. این تحولات برای اولین بار در سطح ولسوالی مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد تا ولسوالی های آسیب دیده و ارزش های کشاورزی آنها را برجسته کند. GIM به عنوان منطقه مورد مطالعه انتخاب شد زیرا (1) نزدیک به 40٪ از زمین های زراعی اولیه اردن واقع در Irbid، (2) این منطقه دومین منطقه شهری با رشد سریع در کشور است، (3) آن را تجربه کرده است سریع اجتماعی-اقتصادی و تحولات جمعیتی، و (4) سیاست‌های منطقه‌بندی و برنامه‌ریزی شهری آن به خوبی طراحی نشده‌اند، به طور کامل اجرا نشده‌اند، و دیدگاه‌های پایداری آن‌ها مشخص نیست.

2. مواد و روشها

2.1. منطقه مطالعه

2.1.1. تنظیمات محیطی

شهرداری اربید بزرگ (GIM) روی پربارترین زمین های کشاورزی در اردن، جایی که آب و هوای معتدل مدیترانه ای غالب است، گسترده شده است. آب و هوای مدیترانه ای نیمه خشک با تابستان های گرم (27 درجه سانتی گراد) و زمستان های معتدل (10 درجه سانتی گراد) با بارندگی متوسط ​​(47 سانتی متر) است. توپوگرافی نسبتاً سطح آن، آن را برای استقرار و فعالیت های کشاورزی مناسب کرده است. عمده ترین پوشش های زمین شهری و کشاورزی است. کشاورزی دیم عمدتاً بر بخش های شرقی و جنوب شرقی منطقه مورد مطالعه غالب است که در آن ورتیسول ها نوع خاک غالب هستند ( شکل 1 ). ورتیسول ها بیش از 60 درصد از منطقه مورد مطالعه را پوشش می دهند و در دشت های مواج شرقی و جنوب شرقی یافت می شوند. ورتیسولها خاکهای حاصلخیز عمیقی هستند که حاوی رس زیاد هستند [ 64]. Inceptisols در قسمت های کمتر حاصلخیز GIM در امتداد تپه های نورد شمالی و غربی GIM یافت می شود.
2.1.2. تاریخچه تکامل GIM
شهرداری اربید بزرگ (GIM) دومین شهر بزرگ پرجمعیت در اردن، پس از عمان، با برآورد جمعیت 907675 نفر است که تقریباً نیمی از جمعیت استان اربید را تشکیل می دهد [ 65 ]]. این شهر در 80 کیلومتری شمال امان در فلات هایلند نزدیک به مرزهای سوریه قرار دارد و یک مرکز حمل و نقل و تجارت مهم نه تنها در اردن بلکه در کل منطقه را تشکیل می دهد. شهر اربید در سال 1884 با جمعیت 1300 نفر تأسیس شد. این شهر یکی از قدیمی ترین شهرها در نظر گرفته می شود که در سال 1884 تأسیس شد و شهرداری های اردن که از دهکده ای کوچک با جمعیت کل 1300 نفر که توسط مناطق وسیعی با کیفیت بالا احاطه شده است رشد کرده است. زمین های کشاورزی در قرن بیست و یکم به یک مرکز تراکم شهری تبدیل شد. در مراحل اولیه توسعه، مناطق شهری به آرامی از مرکز خود در اطراف التال به سمت مزارع گندم اطراف گسترش یافتند. این تا سال 1948 بود که این شهر همراه با سایر شهرهای اردن، اولین موج آوارگان فلسطینی را پذیرفت. اردوگاه جدیدی در سال 1950 در لبه شمالی مرکز شهر تأسیس شد.66 ]. موج دوم آوارگان فلسطینی در سال 1967 اتفاق افتاد و اردوگاه جدیدی در خارج از شهر در شهرک هوسون ساخته شد. پس از آن، منطقه شهری اربید به طور قابل توجهی گسترش یافت و جمعیت آن به 112864 نفر رسید. از آن زمان، اربید تنها شهر مدرن در شمال اردن است که مهاجران داخلی را از جوامع روستایی جذب می کند. علاوه بر موقعیت استراتژیک و ارزش کشاورزی، ایربید با تأسیس دانشگاه یرموک و دانشگاه علم و فناوری اردن در سال های 1976 و 1986 به یک مرکز نخبگان آموزشی تبدیل شده است. امروزه، منطقه شهری شهرداری اربید بزرگ، مساحتی به وسعت 324 کیلومتر مربع را در بر می گیرد که در 23 ناحیه شهری گسترش یافته است.

2.2. پوشش زمین و داده های شهری

برای اطلاعات پوشش زمین و داده‌های شهری، یک جدول زمانی پوشش زمین تاریخی تهیه و از منابع مختلف برای سال‌های 1972، 1980، 2000 و 2015 تدوین شد. نقشه پوشش زمین در سال 1972 با تفسیر بصری انواع پوشش زمین و دیجیتالی کردن دستی آنها تهیه شد. از یک صحنه Landsat MSS (مسیر 187، ردیف 37) که از پورتال داده لندست ( https://www.usgs.gov/core-science-systems/nli/landsat ) دانلود شده است (در 16 آوریل 2016) به دنبال یک تکنیک نقشه برداری سازگار سایر نقشه‌های پوشش زمین از محصول پایگاه داده پوشش زمین ملی اردن (JNLCD) با وضوح 30 متر [ 67 ] استخراج شد.]. JNLCD اولین پایگاه داده پوشش زمین ده ساله برای اردن است که با استفاده از مجموع 44 صحنه برای 4 دهه (11 کاشی در هر سال) توسعه یافته است. این داده های سنجش از دور ماهواره ای ( جدول 1 ) عمدتاً بدون ابر بودند و در طول فصل رشد به دست آمدند. آنها در پروژکشن Jordan Transfer Mercator (JTM) ثبت جغرافیایی شدند و به صورت رادیومتری (بازتاب سطحی) تصحیح شدند.
مجموعه ای از داده های مکانی فرعی و مشتق شده (به عنوان مثال، شیب، نقشه کاربری بالقوه زمین، نقشه خاک، و مقادیر NDVI مشتق شده) برای کمک به ترسیم انواع پوشش زمین استفاده شد. روش‌های طبقه‌بندی پوشش زمین مورد استفاده در توسعه مجموعه داده‌های JNLCD بدون نظارت با طبقه‌بندی‌های مبتنی بر قانون ترکیب شدند تا مشکل خوشه‌های طیفی با تفکیک پذیری کم را حل کنند. دقت موضوعی برای مجموعه داده JNLCD برای نقشه های دهه 1980 و 2015 به دلیل در دسترس بودن داده های مرجع با وضوح بالا انجام شد و به ترتیب 94 و 90 درصد بود. برای این مطالعه، افسانه پوشش زمین JNLCD اصلاح شده اندرسون سطح 1 جمع آوری شد ( جدول 2) امکان مقایسه با سایر نقشه های پوشش زمین که برای منطقه مورد مطالعه تهیه شده است. JNLCD انواع پوشش زمین مربوط به کشاورزی را به طور خاص به زمین کشاورزی تجمیع کرد.

2.3. مدل سازی رشد شهری

2.3.1. ورودی ها و کالیبراسیون SLEUTH

ورودی های مورد استفاده برای SLEUTH-3r عبارتند از: 1972، 1980، 2000، و 2015 محدوده شهری. شبکه های جاده ای 1972، 1984، 1998 و 2015. شیب سطح زمین؛ تصویر سایه تپه; و لایه حذف ( جدول 3 ). پوشش های شهری از نقشه های پوشش اراضی که در قسمت قبل تهیه و تدوین شده است استخراج شده است. برای شبکه جاده‌ای، تنها جاده‌های اولیه گنجانده شده و از منابع مختلف دیجیتالی شده‌اند (تصاویر Landsat، نقشه‌های توپوگرافی (برای شبکه 1984)، و Google Earth®(برای شبکه 2015)). در لایه حذف، نقشه منطقه پهنه بندی شده را از GIM به دست آوردیم که مناطقی را که توسعه در آن مجاز است نشان می دهد. به این مناطق ارزش 50 داده شد که نشان دهنده بی طرفی است، نه جذب توسعه و نه جلوگیری از توسعه، به همه مناطق دیگر ارزش 100 داده شد که نشان دهنده بالاترین سطح حفاظت از توسعه است. یک مجموعه داده ASTER با وضوح 30 متر برای ایجاد ورودی برای شیب و سایه تپه استفاده شد. تمام ورودی های نقشه برای شیب، طرد، شهرنشینی، جاده ها و سایه تپه به یک فرمت GIF 8 بیتی که توسط مدل SLEUTH-3r استفاده می شود، تبدیل شدند ( شکل 2 ).
فرآیند کالیبراسیون SLEUTH-3r معمولاً با استفاده از روش “برتر فورس” انجام می شود که در آن بسیاری از ترکیبات مقادیر پارامتر به طور خودکار آزمایش می شوند. در این فرآیند، هم قوانین رشد و هم قوانین خودتغییر به منطقه اصلاح می شوند. این مدل دارای یک تابع “تغییر خود” برای شبیه سازی نرخ های مختلف رشد به طور واقعی تر در طول زمان است. هنگامی که نرخ رشد شهری از یک آستانه بحرانی مشخص فراتر می‌رود، ضرایب رشد در یک ضریب بیشتر از یک ضرب می‌شوند و چرخه «رونق» توسعه را شبیه‌سازی می‌کنند. به طور مشابه، هنگامی که نرخ رشد شهری به زیر یک آستانه بحرانی مشخص می‌رسد، ضرایب رشد در یک ضریب کمتر از یک ضرب می‌شوند و چرخه «شکست» توسعه را شبیه‌سازی می‌کنند. در حالی که فرآیند کالیبراسیون معمولاً در سه فاز انجام می شود. درشت، خوب و نهایی،
بنابراین، یک کالیبراسیون درشت که در آن تمام مقادیر ضریب رشد از 1 تا 100 متغیر بود تنها با افزایش 25 مورد آزمایش قرار گرفت. فرآیند کالیبراسیون درشت برای هر منطقه مورد مطالعه آغاز شد تا ابتدا مقدار ضریب انتشار مناسب (DM) تنظیم شود که بتواند رشد پراکنده را در GIM ثبت کند. در این فرآیند، ضرایب رشد انتشار SLEUTH-3r برای تولید حداکثر سطح رشد پراکنده تنظیم شد (یعنی ضریب انتشار روی 100 و سایر ضرایب رشد روی 0 تنظیم شد). مقدار DM مناسب زمانی بود که اختلاف کسری خوشه ابتدا از صفر تجاوز کرد. سپس کالیبراسیون درشت برای ایجاد ضرایب رشد برای هر منطقه، از جمله چهار سال کنترل (1972، 1980، 2000،) انجام شد.شکل 3 ).
برای ارزیابی بهتر عملکرد فاز شبیه‌سازی و انتخاب مقادیر ضریب رشد مناسب، معیارهای خوب برازش انتخاب شدند. انتخاب آمار مناسب برای پیش بینی دقیق آینده بسیار مهم است. با این حال، هیچ توافقی در مورد مجموعه استاندارد وجود ندارد. در اینجا، نسبت‌های PFD تفاوت کسری پیکسل و نسبت CFD تفاوت کسری خوشه‌ای انتخاب شدند، زیرا ثابت کردند که مرتبط‌ترین آنها با کاربرد SLEUTH-3r هستند. معیارهای مقایسه و خوشه‌ها نیز انتخاب شدند زیرا ثابت کردند که قوی‌ترین نتایج را ارائه می‌دهند.
پس از شناسایی بهترین پارامترها برای مناطق مورد مطالعه، مدل در سال 1972 مقداردهی اولیه شد و آن را در حالت پیش بینی تا سال 2015 با 25 کارآزمایی مونت کارلو اجرا کرد. این منجر به یک سطح احتمال توسعه پیش‌بینی‌شده برای سال 2015 شد، که سپس آن را با الگوهای مشاهده‌شده در سال 2015 مقایسه کردم تا دقت فرآیند کالیبراسیون را ارزیابی کنم.
2.3.2. پیش بینی SLEUTH-3r تا سال 2050
برای ایجاد پیش‌بینی با SLEUTH، مدل ابتدا در حالت پیش‌بینی اجرا شد. مدل با آخرین نقشه گستره شهری، سال 2015، و مقادیر ضریب رشد به دست آمده در مرحله کالیبراسیون، مقداردهی اولیه شد. سال هدف در سال 2050 با انجام 25 آزمایش مونت کارلو با استفاده از همان لایه حذفی که برای کالیبراسیون استفاده شد متوقف شد. برای ارزیابی صحت پیش‌بینی SLEUTH-3r، مجموعه‌ای از عکس‌ها در سال‌های 2015، 2017 و 2020 در سه سایت گرفته شد که نشان‌دهنده پیشرفت آتی در پیش‌بینی‌های SLEUTH بود. این سایت ها در منطقه ایدون بودند که یکی از مناطق بسیار متاثر از شهرنشینی در GIM است.

2.4. تغییرات پوشش زمین در GIM (1972-2050)

برای نتایج تغییر پوشش زمین 1972-2050، روندها و نرخ های تغییر در سطوح شهرداری و منطقه به دو روش تجزیه و تحلیل شد. (1) پوشش های مساحتی و گستره تغییر انواع پوشش زمین برای پنج دوره 1972-1980، 1980-1990، 1990-2000، 2000-2015، و 2015-2050 و (2) نسبت مناطق ساخته شده محاسبه شد. و زمین کشاورزی برای کل مساحت هر منطقه برای سال های 1972، 2000، 2015 و 2050 محاسبه شد. نرخ افزایش شهرنشینی و تغییر خالص زمین های کشاورزی در سطح منطقه برای دوره های 1990-2000، 2000 محاسبه شد. –2015 و 2015–2050.

3. نتایج

3.1. نتایج SLEUTH-3r

این مطالعه نشان داد که مقدار DM 0.005 برای ثبت رشد پراکنده در اطراف Irbid کافی است. امتیاز بالای پارامتر گرانش جاده نشان می دهد که رشد تاریخی شهری در GIM توسط یک شبکه حمل و نقل هدایت می شود. همچنین، پارامتر پراکندگی بالا، احتمال بالایی از رشد شهری را به سمت خارج از خوشه‌های شهری موجود منعکس می‌کند. همبستگی های کالیبراسیون نهایی برای compare_r 2 و cluster_r 2بالا بودند که نشان می دهد این مدل منعکس کننده تکامل شهرنشینی در اطراف Irbid است. مقایسه شهرنشینی شبیه‌سازی‌شده در برابر شهرنشینی واقعی سال‌های کنترل منعکس‌شده در امتیاز_مقایسه نشان می‌دهد که مدل منعکس‌کننده سیر تحول شهرنشینی در منطقه مورد مطالعه است (نمره ۹۸/۰). همبستگی نهایی کالیبراسیون در مورد cluster_r 2 0.84 بود ( جدول 4 ). رشد شهری پیش‌بینی‌شده در GIM ادامه و تشدید توسعه در امتداد کریدورهای حمل‌ونقل (جاده عمان-ایربد و جاده پترا) به سمت جنوب و شرق را نشان می‌دهد.
ارزیابی دقت برای پیش‌بینی‌های SLEUTH-3r گسترش شهری (عمدتاً الگوی توسعه پرکننده) را در سه سایت در منطقه ایدون نشان داد. مجموعه عکس هایی که برای هر سایت در سال های 2015، 2017 و 2020 گرفته شد، نتایج پیش بینی را ثابت کرد ( شکل 4 ). جدول زمانی عکس‌ها نشان‌دهنده نوع مسکن غالب حال و آینده (ساختمان‌های چند طبقه مسکونی) در GIM است که ده‌ها آپارتمان را در هر ساختمان برای پاسخگویی به نیازهای شهرنشینان رو به افزایش ارائه می‌کند.

3.2. تجزیه و تحلیل تغییر پوشش زمین (1972-2050)

3.2.1. 78-سال دینامیک پوشش زمین در GIM

افزودن نقشه جدید ایجاد شده (1972) به JNLCD ها (1980، 1990، 2000 و 2015) و پیش بینی های SLEUTH-3r تا سال 2050، امکان توسعه یک جدول زمانی طولانی مدت پوشش زمین را برای دومین شهر پرجمعیت اردن فراهم کرد. ( شکل 5 ). این جدول زمانی تغییرات چشم گیر چشم انداز را نشان می دهد که توسط رشد قابل توجه شهری در طول 78 سال هدایت می شود. در طول دوره مطالعه، شهر Irbid از یک شهر متمرکز متمرکز که توسط جوامع روستایی با شدت کم پراکنده و زمین‌های زراعی اولیه گسترده احاطه شده بود به یک منطقه شهری بزرگ در اردن تبدیل شد.
به طور کلی، وسعت مناطق ساخته شده در طول 78 سال، با افزایش کل 77.8 کیلومتر مربع یا 72.7٪ افزایش یافته است. ( جدول 5 ). بر اساس نتایج در طول دوره نقشه برداری، پوشش کل مناطق ساخته شده در سال 1972 29.2 کیلومتر مربع ( 9 درصد پوشش نسبی) و 100 کیلومتر مربع ( 31 درصد پوشش نسبی) در سال 2015 بوده است و احتمالاً به 107 کیلومتر افزایش خواهد یافت. 2(33 درصد از پوشش نسبی) تا سال 2050. اگرچه به طور مداوم در حال افزایش است، تغییرات مناطق ساخته شده در طول 78 سال نه از نظر مکان و نه در زمان یکسان نبود. از نظر فضایی، بخش‌های جنوبی و شرقی منطقه GIM رشد شهری سریع‌تر از بخش‌های شمالی یا غربی را نشان دادند. به طور موقت، نرخ افزایش در طول دوره مورد مطالعه کاهش نشان داد، به طوری که بازه های سوم و چهارم 1990-2000 و 2000-2015 به ترتیب با 68.6 و 41.4 درصد بالاترین نرخ گسترش مناطق ساخته شده را داشتند. با این حال، نرخ افزایش احتمالاً تا سال 2050 به میزان 6.6 درصد کاهش خواهد یافت که منعکس کننده تأثیرات رکود اقتصادی و بازار مسکن است.
کل پوشش GIM زمین کشاورزی در سال 2015 194.6 کیلومتر مربع بود و احتمالاً تا سال 2050 به 188 کیلومتر مربع کاهش می یابد . در سال 1972، وسعت کل زمین کشاورزی 178.2 کیلومتر مربع بود که نشان دهنده گسترش جزئی 9.8 کیلومتر مربع در طول 78 سال بود. با این حال، نرخ تغییر زمین کشاورزی در فواصل پنجگانه سازگار نبود. سه بازه اول 1972-1980، 1980-1990، و 1990-2000 افزایشی را در پوشش کشاورزی نشان دادند، با بازه دوم 1980-1990 بالاترین نرخ افزایش زمین کشاورزی با 10.7٪ ( جدول 5)). نرخ افزایش برای دوره بعدی 1990-2000 به 3٪ کاهش یافت. پس از آن، وسعت کل کشاورزی در GIM به طور پیوسته کاهش یافت، به ویژه در طول دوره 2000-2015، با از دست دادن کل 12.4 کیلومتر مربع با نرخ کاهش 6٪. این از دست دادن زمین های کشاورزی احتمالاً در آینده با نرخ کندتر 3.4 درصد ادامه خواهد داشت. پوشش گیاهی پراکنده/ بایر در GIM به طور چشمگیری با از دست دادن کل حدود 87.6 کیلومتر مربع کاهش یافت ( جدول 5 ). با توجه به نتایج مطالعه، کل وسعت پوشش گیاهی کم/بار در سال 1972 116.6 کیلومتر مربع و 29 کیلومتر مربع بود .در سال 2015. بالاترین میزان کاهش در بازه های سوم و چهارم 1990-2000 و 2000-2015 با نرخ تغییر -44.4 و -35.6٪ قابل توجه بود.
نتایج برآورد پوشش زمین برای سال 2015 با برآوردهای نقشه پوشش زمین در سال 2015 که توسط الکوفهی و همکاران تهیه شده بود، مقایسه شد. (2017) برای GIM. پوشش نسبی مناطق ساخته شده در نقشه JNLCD 2015 30.8 درصد بود در حالی که پوشش نسبی فضای شهری در نقشه الکوفهی و همکاران 25 درصد بود. پوشش نسبی زمین کشاورزی (فضای سبز) برای نقشه های JNLCD و AL-Kofahi و همکاران به ترتیب 60% و 49% بود. وسعت پوشش گیاهی پراکنده/ بایر (فضای باز) برای نقشه های JNLCD و Al-Kofahi و همکاران 9.2% و 26% بود. تفاوت های متوسط ​​در برآورد پوشش زمین بین دو نقشه را می توان به تکنیک های مختلف نقشه برداری مورد استفاده برای استخراج اطلاعات پوشش زمین در دو نقشه نسبت داد. محصول JNLCD روش طبقه‌بندی بدون نظارت را با طبقه‌بندی مبتنی بر قانون ترکیب کرد تا انواع پوشش گیاهی را بیشتر مشخص کند. روش طبقه بندی JNLCD (89.7٪ دقت کلی) در مقایسه با Al Kofahi و همکاران (80٪ دقت کلی) بهتر عمل کرد. نقشه الکفاحی و همکاران با استفاده از روش طبقه‌بندی نظارت شده توسعه داده شد که در هنگام نقشه‌برداری از یک چشم‌انداز بسیار ناهمگن مانند GIM مناسب نبود. در اینجا، ممکن است بسیاری از منابع اولیه سردرگمی و اختلاف نظر وجود داشته باشد، مانند سردرگمی بین فضای باز و فضای شهری، و بین فضای باز و زمین کشاورزی. به عنوان مثال، پرس و جوهای مقیاس بزرگ در منطقه مورد مطالعه یافت می شود که می تواند برای فضاهای شهری در طبقه بندی نظارت شده به دلیل شباهت در بازتاب طیفی اشتباه گرفته شود. همچنین تعداد زیادی از کوچک،
3.2.2. تغییر توسعه شهری در سطح ناحیه (1972-2050)
تجزیه و تحلیل قبلی تغییر پوشش زمین در GIM افزایش شهری پایدار و دائمی را در منطقه مورد مطالعه در طی 78 سال نشان داد. با این حال، بیشترین تغییر شهری پس از سال 1990 اتفاق افتاد و حتی از نظر فضایی در سراسر منطقه مورد مطالعه نبود. بنابراین، تغییرات شهری در سطح منطقه مورد بررسی قرار گرفت تا مشخص شود که دقیقاً کجا و چقدر توسعه شهری منظر نواحی GIM را در دهه‌های گذشته تغییر داده است و احتمالاً در دهه‌های آینده تغییر خواهد کرد. شکل 6نسبت مناطق ساخته شده را نشان می دهد که در سال 1972 (a) 2000 (b)، 2015 (c) و 2050 (d) به منطقه منطقه گسترش یافته است. به طور کلی، نواحی در محدوده اصلی شهر (یعنی حشمیه، نزهه و روضه) و نواحی پیرامونی (یعنی بشره، ایدون و بیت راس) نسبت به نواحی روستایی مسلط در دورترین مناطق، نسبت بیشتری از مناطق ساخته شده را نشان می دهند. شمال و جنوب (یعنی العل و نعیمه). به عنوان مثال، نسبت مساحت ساخته شده در ولسوالی های هاشمیه و نزهه از 75 درصد و 6 درصد در سال 1972 به 100 درصد در سال 2000 افزایش یافت. با نسبت به ترتیب از 0.6% و 0.9% در سال 1972 به 15% و 14.4% در سال 2000 و به 53.1% و 48.9% در سال 2015 افزایش یافت. .
شکل 7 نرخ تغییر وسعت مناطق ساخته شده را از 1990-2000 (a)، 2000-2015 (b) و 2015-2050 (c) در هر منطقه نشان می دهد، با همه مناطق که گسترش شهری را از 1990-2000 نشان می دهند. در طول دوره 2000-2015، گسترش شهری در همه مناطق ادامه یافت، به جز منطقه حشمیه که زمین آن به طور کامل توسعه یافته بود. از سال 2000 تا 2015 اکثر مناطق افزایش شهری را به میزان دو برابر سال های 1990 تا 2000 نشان دادند. در پنج منطقه (حشمیه، نزهه، البرها، المناره و الربیعه) توسعه شهری پیش بینی نمی شود ( شکل 7 ).ج) از سال 2015 تا 2050، عمدتاً به این دلیل که زمین های آنها به طور کامل توسعه می یابد. با این حال، در 18 منطقه دیگر، انتظار می رود نرخ افزایش شهری کاهش یابد. این نرخ کاهشی در سطح جهانی نشان داده شده است و می توان آن را به رکود جهانی، به ویژه در طول و پس از همه گیری فعلی کووید-19 نسبت داد.
3.2.3. تغییر کشاورزی در سطح منطقه (1972-2050)
اگرچه تجزیه و تحلیل LULCC در سطح GIM در بازه زمانی 78 سال، افزایش جزئی زمین در کشاورزی را نشان داد، اما میزان افزایش پس از سال 2000 به طور چشمگیری کاهش یافت. زمین در کشاورزی از سال 1972 ( شکل 8 الف) تا سال 2000 ( شکل 8 ب) در همه ولسوالی ها به جز حشمیه افزایش چشمگیری داشت. این نسبت ها در نواحی روستایی- غالب فراتر از حاشیه شهری (یعنی علاءال، هوار، کافر جایز) بیشترین بود. برعکس، همه ولسوالی ها کاهشی در وسعت کشاورزی در سال 2015 نشان دادند ( شکل 8)ج) با از دست دادن کامل سهم کشاورزی در بخش های اصلی شهرستان هاشمیه، نزهه و روضه. این کاهش در نسبت کشاورزی به احتمال زیاد تا سال 2050 ادامه خواهد داشت و منعکس کننده کاهش مصرف زمین کشاورزی عمدتاً به دلیل شهرنشینی است.
شکل 9تغییر خالص در کل زمین های کشاورزی در یک منطقه را برای بازه های زمانی 1990-2000، 2000-2015، و 2015-2050 نشان می دهد که به صورت درصدی از کل زمین های کشاورزی در سال پایه (1990، 2000 و 2015) هر منطقه بیان می شود. فاصله نتایج تحلیل خالص تغییر کشاورزی نشان می‌دهد که بین سال‌های 1990 تا 2000، 9 ولسوالی سود مثبتی در زمین‌های کشاورزی نشان داده‌اند که ولسوالی‌های کفر جایز، فوآرا و هوار با 54.5 درصد، 51 درصد، بالاترین نرخ بهره را دارند. و به ترتیب 36 درصد. مابقی ولسوالی‌ها با اتلاف منفی زمین‌های زراعتی مواجه بوده‌اند که ولسوالی‌های ناصر، نزهه و روضه به ترتیب با 80%، 36% و 35، بیشترین تلفات منفی را داشته‌اند. از سال 2000 تا 2015، چهار منطقه ناصر، نزهه، روضه و حشمیه به طور کامل مناطق کشاورزی خود را برای شهرنشینی از دست دادند. مصرف زمین کشاورزی توسط رشد شهری به سمت مناطق پیرامونی گسترش یافت و ایدون با 51.5 درصد بیشترین تلفات منفی زمین کشاورزی را داشت. از سال 2015 تا 2050، به دلیل مصرف کامل زمین کشاورزی مانند نزه، ناصر، حشمیه و روضه و یا به دلیل محدودیت های توپوگرافی توسعه شهری به عنوان مورد در مناطق برها، مناره و ربیعه. تلفات منفی زمین در بخش کشاورزی احتمالاً در همه ولسوالی ها ادامه خواهد داشت، به طوری که هاکاما با 21 درصد بیشترین تلفات منفی را دارد و پس از آن بوشرا با 13.6 درصد و سریه و ایدون هر دو با 11 درصد قرار دارند. از سال 2015 تا 2050، به دلیل مصرف کامل زمین کشاورزی مانند نزه، ناصر، حشمیه و روضه و یا به دلیل محدودیت های توپوگرافی توسعه شهری به عنوان مورد در مناطق برها، مناره و ربیعه. تلفات منفی زمین در بخش کشاورزی احتمالاً در همه ولسوالی ها ادامه خواهد داشت، به طوری که هاکاما با 21 درصد بیشترین تلفات منفی را دارد و پس از آن بوشرا با 13.6 درصد و سریه و ایدون هر دو با 11 درصد قرار دارند. از سال 2015 تا 2050، به دلیل مصرف کامل زمین کشاورزی مانند نزه، ناصر، حشمیه و روضه و یا به دلیل محدودیت های توپوگرافی توسعه شهری به عنوان مورد در مناطق برها، مناره و ربیعه. تلفات منفی زمین در بخش کشاورزی احتمالاً در همه ولسوالی ها ادامه خواهد داشت، به طوری که هاکاما با 21 درصد بیشترین تلفات منفی را دارد و پس از آن بوشرا با 13.6 درصد و سریه و ایدون هر دو با 11 درصد قرار دارند.

4. بحث

نتایج ارائه شده قبلی، بینش های حیاتی را در مورد میزان تغییر پوشش زمین و میزان از دست دادن زمین کشاورزی نه تنها برای مقامات شهرداری اربید بزرگ، بلکه برای وزارتخانه های محیط زیست، کشاورزی، و مقامات محلی اردن فراهم می کند. این نتایج کارایی و پایداری تصمیم‌گیری در اردن برای تضمین منابع زمین و امنیت غذایی را زیر سوال می‌برد و در عین حال ابزار جدیدی برای توسعه اقتصادی ارائه می‌کند که از جنبه‌های مختلف یک محیط انسانی برای کمک به دستیابی به اهداف توسعه پایدار سازمان ملل (SDGs) 2030 کمک می‌کند. انتقال به سمت اتخاذ مدل های توسعه پایدار در تصمیم گیری می تواند برای کشور در حال توسعه ای مانند اردن چالش برانگیز باشد. با این حال،

4.1. پیامدهای کشاورزی بر امنیت غذایی و غذایی

پیش‌بینی‌های LULC نشان داد که زمین‌های کشاورزی از نوع پوششی خواهند بود که تحت گسترش شهری آسیب خواهند دید. رکود در زمین های کشاورزی، به عنوان پاسخی به شهرنشینی، یک مشکل جهانی است که مانع از راهبردهای توسعه پایدار می شود [ 68 ، 69 ]. به طور کلی، زمین های کشاورزی که در مجاورت مناطق اصلی شهری قرار دارند، بیشتر تحت تاثیر شهرنشینی برگشت ناپذیر قرار دارند. چنین جایگزینی دائمی زمین های کشاورزی پیامدهای منفی بر زمین های زراعی و در نتیجه تولید مواد غذایی و امنیت غذایی دارد. طبق داده های بانک جهانی، زمین های قابل کشت اردن از 3.4 درصد به 2.6 درصد در سال 2015 کاهش یافته است [ 68 ].]. علاوه بر این، زمین زراعی به ازای هر نفر از 0.1 هکتار در سقف در سال 1980 به 0.0 در سال 2015 کاهش یافت. پیامدهای منفی رقابت متناقض بین زمین برای سکونت و زمین کشاورزی برای غذا. چنین کنار هم قرار دادن زمانی مشکل سازتر می شود که در کشوری با منابع محدود اتفاق بیفتد که زمین کشاورزی تنها 12 درصد از کل مساحت آن را تشکیل می دهد [ 69 ]]. با وجود این کاهش مداوم زمین در کشاورزی، تولید به صورت مطلق افزایش یافت. رشد مطلق محصولات کشاورزی عمدتاً برای محصولات صادراتی نقدی مانند زیتون و میوه است. در اواخر دهه 1980، استراتژی های اصلی توسعه کشاورزی اردن به سمت به حداکثر رساندن تولید زمین های کشاورزی آبی در دره رود اردن و منطقه خشک هدایت شد. اگرچه بین سال‌های 1975 و 1980 تولید غلات با افزایش 150 درصدی به اوج قابل توجهی رسید، انتظار می‌رود تولید فعلی و آتی به دلیل نوسانات شدید تولید سال به سال ناشی از خشکسالی مکرر، از تامین نیازهای داخلی فاصله زیادی داشته باشد. [ 70 ] و افزایش رهاسازی کشاورزی [ 71 , 72 , 73].
علاوه بر این، قیمت مواد غذایی همچنان در سطح جهان افزایش می یابد. شاخص قیمت مواد غذایی فائو (FFPI) در آگوست 2020 2.1 امتیاز بالاتر از سطح خود در همان ماه در سال 2019 افزایش یافت [ 72 ]. کاهش عملکرد غلات و تولید گندم در سرتاسر جهان انتظار می‌رود، در حالی که همه‌گیری کووید-19 فعلی به شدت بر 50 کشور صادرکننده غذا تأثیر می‌گذارد [ 72 ]. اگرچه آمارها نشان داد که تولید کشاورزی اردن از سال 2011 تا 2016 به طور قابل توجهی افزایش یافته است، با سال 2015 که بالاترین نرخ رشد را با 16٪ نشان می دهد [ 73 ]، اردن همچنان یک کشور واردکننده مواد غذایی است، با 98٪ محصولات غذایی اولیه (یعنی غلات). وارداتی هستند [ 74]. علاوه بر این، نزدیک به 3 درصد از خانوارهای اردنی در ناامنی غذایی و 53 درصد در برابر ناامنی غذایی آسیب پذیر هستند [ 74 ]. این وضعیت نگران کننده بخش کشاورزی اردن و بحران امنیت غذایی نیازمند اقدامات فوری برای حفظ زمین های کشاورزی موجود در برابر رشد بی رویه شهری و افزایش انعطاف پذیری و امنیت غذایی خانوارها با (1) ترکیب فناوری های مکانی برای شبیه سازی گذشته و پیش بینی مسیرهای LULCC آینده و آنها است. تأثیر بالقوه بر بخش کشاورزی، و (2) ارائه حمایت مالی و دولتی برای کشاورزان در استان‌هایی که زمین‌های کشاورزی با کیفیت بالا (یعنی استان اربید) دارند.
نتایج شبیه‌سازی SLEUTH امکان بررسی کامل وضعیت پیش‌بینی‌شده کشاورزی را با توجه به مطالعه موردی از حاصلخیزترین دشت‌های کشاورزی در اردن فراهم می‌کند. رکود زمین های زراعی دیم در GIM روند مشاهده شده را نه تنها در اردن بلکه در منطقه MENA نیز تایید می کند، با پیش بینی کاهش 21 درصدی تولید کشاورزی در پایان قرن 21 [ 75 ].] پیش‌بینی‌های ارائه‌شده در این تحقیق بر اساس این فرض بود که سناریوی «کسب و کار به‌طور معمول (BAU)» را نشان می‌دهد که نشان‌دهنده عدم تغییر در لایه حذف (فقط شامل زمین باز برای توسعه شهری) است. با این وجود، نتایج منعکس کننده واقعیت هستند که یک خط پایه حیاتی برای ارزیابی سناریوهای جایگزین در GIM و سایر مناطق در اردن ارائه می‌دهند. ادغام متغیرهای اجتماعی-اقتصادی و محیطی متعدد در لایه حذف SLEUTH-3r همراه با استفاده از تغییرات خود در نرخ رشد، در شبیه سازی روندهای آینده تحت سناریوهای مختلف امیدوارکننده است [ 28 ، 67 ].

4.2. مفاهیم برنامه ریزی شهری در GIM

پیش‌بینی‌های رشد شهری ارائه‌شده در این مطالعه، به دلیل رشد سریع جمعیت شهری، کلان روند جهانی شهرنشینی و رشد کلان‌شهرها را تضمین می‌کند [ 4 ]. شهرنشینی پیش‌بینی‌شده نیز با الگوی گسترش شهری جهانی در حاشیه روستا-شهر همسو است. الگوی رشد شهری ادامه دار در GIM با رشد حومه ای کم تراکم ( شکل 10 الف)، با هسته های شهری جدید مشخص می شود. این رشد شهری را می توان به متغیرهای متعدد شهری، اجتماعی-اقتصادی، جمعیتی و سیاسی نسبت داد که نقش عمده ای در افزایش جمعیت شهری GIM، به ویژه پس از سال 2000 داشتند [ 59 ]. تعداد جمعیت در اینجا از 370998 در سال 2000 به 535199 در سال 2015 افزایش یافت و انتظار می رود تا سال 2050 به 1219055 برسد.65 ]. در نتیجه، تقاضا و عرضه مسکن به میزان زیادی افزایش یافت تا نیازهای مسکن برای ساکنان جدید شهری را برآورده کند. چنین تقاضای مسکن ناشی از افزایش متوسط ​​درآمد سالانه خانوارها بود که بر اساس بررسی‌های هزینه و درآمد خانوار، به ترتیب از 1703 JOD در سال 1992 به 3995 JOD در سال 2013 تقریباً سه برابر شد. آمارها نشان داد که درصد واحدهای آپارتمانی در ایربید از 51 درصد در سال 2006 به 64.7 درصد در سال 2013 و 74.4 درصد در سال 2018 افزایش یافته است [ 76 ]. این ممکن است رشد گسترده در ساختمان های مسکونی چند طبقه و ساخت جاده های جدید در حومه شهر را توضیح دهد ( شکل 4 و شکل 10). افزایش سراسری واحدهای مسکونی توانایی بخش مسکن برای پاسخگویی به رشد شتابان شهری، به ویژه پس از هجوم پناهندگان عراقی و سوری را ثابت کرد. تخمین زده شد که بین سال‌های 2004 و 2015، 1.1 میلیون واحد جدید ساخته شد که 800000 واحد از واحدهای پیش‌بینی‌شده (300000) فراتر رفت و به طور متوسط ​​7.2 درصد از تولید ناخالص داخلی را تشکیل داد [ 77 ]. با این وجود، پس از سال 2015، بخش مسکن و بازار املاک و مستغلات، به طور کلی، به دلیل بسیاری از شوک های اقتصادی جهانی (یعنی جنگ عراق، بحران مالی 2008، و درگیری سوریه) سقوط کرد [ 77 ، 78 ]. کاهش قابل توجهی در رشد تولید ناخالص داخلی اردن رخ داد و در نتیجه منجر به کاهش رشد شهری شد.
نتایج پیش‌بینی‌شده از سال 2015 تا 2050 این کاهش را تأیید می‌کند زیرا نرخ رشد شهری به شدت از 1/41 درصد بین سال‌های 2000 و 2015 به تنها 6/6 درصد بین سال‌های 2015 تا 2050 کاهش یافته است . 2زیر مناطق رسمی منطقه بندی شده برای توسعه شهری. این نشان می دهد که زمین در دسترس برای توسعه شهری بسیار بیشتر از آنچه مورد نیاز است است و می تواند رشد جمعیت آینده GIM را پس از سال 2050 بدون مصرف زمین جدید در خود جای دهد. با این حال، مشکل این است که زمین کافی ممکن است نوع مناسبی برای مسکن نباشد (یعنی زمین کشاورزی مانند مورد GIM)، که باعث کمبود ساختاری و عدم تطابق بین انواع زمین های مسکونی موجود در بازار و زمین های مسکونی می شود. انواع واقعی مورد نیاز این کمبود ساختاری منجر به کاهش زمین در دسترس برای مسکن ارزان قیمت و در نتیجه افزایش هزینه هر واحد مسکونی شده است [ 77 ].]. این معضل کمبود زمین در دسترس برای مسکن مقرون به صرفه ممکن است ناشی از دسته بندی نامناسب منطقه بندی مناطق مسکونی باشد (A برای مسکن مجلل، B برای مسکن با تراکم پایین، C و D برای مسکن با تراکم بالاتر و مقرون به صرفه تر). از زمان فرآیند ادغام در سال 2001، مناطق جدیدی در GIM برای مسکن اضافه شده است، اما عمدتاً برای مسکن های بالاتر (مناطق A و B) با اندازه قطعه بزرگ و در نتیجه کم هزینه ترین نوع مسکن برای مسکن اضافه شده است. علاوه بر کمبود ساختاری زمین در دسترس برای توسعه، پهنه بندی اراضی در اربید نشان دهنده ترکیبی از کاربری های شهری و روستایی با عدم برنامه ریزی زیست محیطی، سیاسی و اجتماعی است. سیاست‌های برنامه‌ریزی شهری، عموماً به نفع گروهی از رقبا و بر اساس انتظارات ترسیم می‌شوند تا آمارهای جمعیتی و اجتماعی-اقتصادی.

5. نتیجه گیری ها

این مطالعه تغییرات پوشش زمین در گذشته، حال و آینده را در سطح شهرداری و ناحیه شهرداری اربید بزرگ با استفاده از SLEUTH برای اولین بار در اردن بررسی کرد. بزرگی تغییرات پوشش زمین گذشته و تغییرات پیش بینی شده مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌های این تحقیق نشان می‌دهد که ترکیب منظر GIM در دهه‌های گذشته تغییر قابل‌توجهی را نشان داده است و تغییرات بیشتری را عمدتاً مرتبط با شهرنشینی تجربه خواهد کرد. میزان زمین های کشاورزی از دست رفته برای توسعه شهری ارزش زیادی برای توسعه پایدار دارد. تکه تکه شدن زمین های کشاورزی و شهرنشینی به عنوان چالش های اصلی در حفظ و توسعه بخش کشاورزی در اربید شناخته شده است. GIM نیاز فوری به اتخاذ یک سیاست فشرده دارد که توسط آن دیگر زمین های جدیدی برای توسعه شهری اضافه نشود. الگوهای توسعه داخلی باید اجرا شود و قیمت های قابل توجه زمین باید تنظیم شود.
در حالی که رشد شهری گذشته در GIM عمدتاً ناشی از تغییر سبک زندگی و مهاجرت روستا به شهر بود، رشد کنونی به شدت توسط هجوم پناهندگان از کشورهای همسایه، تغییر سیاست‌های شهرداری و تحولات اجتماعی و اقتصادی هدایت می‌شود. الگوهای رشد کم شدت فعلی و آتی توسط سیاست های برنامه ریزی شهری خودسرانه، فقدان ارزش زمین زیست محیطی، سوداگری زمین و قیمت های قابل توجه زمین شکل می گیرند. GIM از کاربری های کنترل نشده زمین رنج می برد زیرا سلسله مراتبی از مناطق وجود ندارد و بیشتر مناطق دارای کاربری های مختلط هستند. شهر اربید از نظر موقعیت مکانی، تنظیمات فیزیوگرافی و ارزش کشاورزی بی نظیر است. با این حال، استراتژی های برنامه ریزی شهری این ارزش و دارایی های زیست محیطی آن را حفظ نکردند. استراتژی های برنامه ریزی شهری باید در قالب یک مدل توسعه پایدارتر ترسیم شوند که نشان دهنده تعهد رسمی برای دستیابی به اهداف و اهداف SDG در جهت دستیابی به “شهرسازی پایدار و ظرفیت برای برنامه ریزی و مدیریت سکونتگاه انسانی مشارکتی، یکپارچه و پایدار در همه کشورها” است (SDG 11 (11.3). )). مرزهای شهرداری شهر باید در چند مرحله در طول زمان و بر اساس متغیرهای جمعیتی و اجتماعی-اقتصادی قابل اعتماد تنظیم می شد. برای توسعه متوازن، مقامات شهرداری به ابزارهایی برای نظارت بر نحوه استفاده از زمین در حال حاضر، ارزیابی تقاضای آینده و اقداماتی برای اطمینان از کفایت عرضه در آینده نیاز دارند. این تحقیق از طریق تولید پیش‌بینی‌های صریح فضایی که کارایی و قابلیت پیش‌بینی را برای بررسی پیامدهای کشاورزی، امنیت غذایی و برنامه‌ریزی شهری، بلکه برای استفاده از نتایج به‌عنوان ورودی برای مدل‌های دیگر برای اندازه‌گیری پیامدهای آن، به اثبات می‌رساند و از برنامه‌ریزی توسعه پایدار حمایت می‌کند. به عنوان مثال، تخریب زمین و کیفیت آب. چنین اطلاعاتی برای تصمیم‌گیری در اردن که نیاز فوری به شیوه‌های مناسب مدیریت زمین و سیاست‌های کاربری پایدار زمین وجود دارد، اهمیت زیادی دارد.

منابع

  1. دل مار لوپز، تی. دستیار، TM; تاملینسون، توسعه شهری JR، و از دست دادن زمین های کشاورزی برتر در پورتوریکو. آمبیو جی. هوم. محیط زیست 2001 ، 30 ، 49-54. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  2. پریبادی، د. Pauleit, S. پویایی کشاورزی حومه شهری در طول شهرنشینی سریع منطقه شهری جابودتابک. سیاست کاربری زمین 2005 ، 48 ، 13-24. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  3. شی، ک. چن، ی. یو، بی. خو، تی. لی، ال. هوانگ، سی. لیو، آر. چن، ز. وو، جی. گسترش شهری و از دست دادن زمین کشاورزی در چین: دیدگاه چند مقیاسی. Sustainability 2016 , 8 , 790. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ Green Version ]
  4. سازمان ملل متحد، وزارت اقتصاد و امور اجتماعی، بخش جمعیت. چشم انداز شهرنشینی جهان: بازبینی 2014 (ST/ESA/SER.A/352) ؛ سازمان ملل متحد: نیویورک، نیویورک، ایالات متحده آمریکا، 2014; در دسترس آنلاین: https://esa.un.org/unpd/wup/publications/files/wup2014-highlights.Pdf (در 26 دسامبر 2020 قابل دسترسی است).
  5. فولی، جی. دفریس، آر. آسنر، جی. بارفورد، سی. بونان، جی. کارپنتر، اس. چاپین، اف. کو، ام. روزانه، جی. گیبس، اچ. و همکاران پیامدهای جهانی استفاده از زمین Science 2005 ، 309 ، 570-574. [ Google Scholar ] [ CrossRef ] [ PubMed ][ نسخه سبز ]
  6. لامبین، EF; Geist، J. جذامیان، E. پویایی کاربری و پوشش زمین در مناطق گرمسیری. آنو. کشیش محیط زیست. منبع. 2003 ، 28 ، 205-241. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  7. ستو، ک. گونرالپ، بی. Hutyra, L. پیش بینی های جهانی گسترش شهری تا سال 2030 و تأثیرات مستقیم بر تنوع زیستی و استخرهای کربن. Proc. Natl. آکادمی علمی ایالات متحده آمریکا 2012 ، 109 ، 16083-16088. [ Google Scholar ] [ CrossRef ] [ PubMed ][ نسخه سبز ]
  8. سودیرا، اچ. راماچاندرا، تی. جاگادیش، ک. پراکندگی شهری: متریک، دینامیک و مدل سازی با استفاده از GIS. بین المللی J. Appl. زمین Obs. Geo-Inf. 2004 ، 5 ، 29-39. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  9. هولکامب، آر. ویلیامز، دی. گسترش شهری و عوارض جانبی حمل و نقل. Rev. Reg. گل میخ. 2010 ، 40 ، 257-273. [ Google Scholar ]
  10. حمیدی، س. Ewing, R. مطالعه طولی تغییرات در گسترش شهری بین سالهای 2000 و 2010 در ایالات متحده. Landsc. شهری. طرح. 2014 ، 128 ، 72-82. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  11. هارت، جی. موج کمان پیرامونی. Geogr. Rev. 1991 , 81 , 35-51. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  12. جوارنه، ن. جولیان، جی. Lookingbill، T. تأثیر فیزیوگرافی بر تغییرات تاریخی و توسعه زمین در آینده: مطالعه موردی مرکز آرکانزاس (ایالات متحده آمریکا)، 1857-2030. Landsc. شهری. طرح. 2015 ، 143 ، 76-89. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  13. لاوی، بی. جولیان، جی. جاورنه، ن. تأثیر گسترش شهری گذشته و آینده بر منابع خاک در مرکز آرکانزاس، 1994-2030. پاپ Appl. Geogr. 2016 ، 2 ، 25-39. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  14. یو، ایکس. Ng، C. پویایی فضایی و زمانی پراکندگی شهری در امتداد دو ترانسکت شهری-روستایی: مطالعه موردی گوانگژو، چین. Landsc. شهری. طرح. 2007 ، 79 ، 96-109. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  15. لو، دی. تیان، اچ. ژو، جی. Ge, H. نقشه‌برداری منطقه‌ای سکونتگاه‌های انسانی در جنوب شرقی چین با داده‌های سنجش از راه دور چند حسگر. سنسور از راه دور محیط. 2008 ، 112 ، 3668-3679. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  16. Bhatta, B. تحلیل الگوی رشد شهری با استفاده از سنجش از دور و GIS: مطالعه موردی کلکته. بین المللی J. Remote Sens. 2009 ، 30 ، 4733-4746. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  17. تلویزیون، آر. آیتال، بی. Sanna, D. بینش به پویایی شهری از طریق تجزیه و تحلیل الگوی فضایی منظر. بین المللی J. Appl. زمین Obs. Geo-Inf. 2012 ، 18 ، 329-343. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  18. لوسیری، سی. ناگای، م. نینسوات، س. Shrestha, R. مدل‌سازی گسترش شهری در منطقه شهری بانکوک با استفاده از داده‌های جمعیت شناختی-اقتصادی از طریق مدل‌های زنجیره مارکوف خودکار-سلولی و مدل‌های زنجیره پرسپترون-مارکوف چند لایه. پایداری 2016 ، 8 ، 686. [ Google Scholar ] [ CrossRef ] [ نسخه سبز ]
  19. یو، دبلیو. ژانگ، ال. لیو، ی. اندازه گیری پراکندگی در شهرهای بزرگ چین در امتداد رودخانه یانگ تسه از طریق معیارهای ترکیبی تک و چند بعدی. Habitat Int. 2016 ، 57 ، 43-52. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  20. لیزوکا، ک. جانسون، بی. اونیشی، ع. Magcale-Macandog، D.; اندو، آی. Bragais، M. مدل‌سازی گسترش شهری آینده و تغییر چشم‌انداز در منطقه لاگونا د بی، فیلیپین. سرزمین 2017 ، 6 ، 1–21. [ Google Scholar ]
  21. کوهن، ب. رشد شهری در کشورهای در حال توسعه: بررسی روندهای فعلی و احتیاط در مورد پیش بینی های موجود. توسعه دهنده جهانی 2004 ، 32 ، 23-51. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  22. آهنگ، دبلیو. تبدیل لیو، ام. زمین کشاورزی کیفیت زمین منطقه ای و ملی را در چین کاهش می دهد. تخریب زمین توسعه دهنده 2016 ، 28 ، 459-471. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  23. رامانکوتی، ن. فولی، جی. Olejniczak، N. مردم در زمین: تغییرات در جمعیت جهانی و زمین های زراعی در طول قرن 20th. آمبیو جی. هوم. محیط زیست 2002 ، 31 ، 251-257. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  24. دیتزل، سی. کلارک، ک. به سمت کالیبراسیون بهینه مدل تغییر کاربری زمین SLEUTH. ترانس. GIS 2007 ، 11 ، 29-45. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  25. گارسیا، آ. سانته، آی. بولون، ام. Crecente، R. تحلیل مقایسه ای مدل های اتوماتای ​​سلولی برای شبیه سازی مناطق کوچک شهری در گالیسیا، شمال غربی اسپانیا. محاسبه کنید. محیط زیست سیستم شهری 2012 ، 36 ، 291-301. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  26. اوغوز، اچ. کلاین، AG; Srinivasan، R. استفاده از مدل رشد شهری SLEUTH برای شبیه سازی اثرات سناریوهای سیاست آینده بر استفاده از زمین شهری در CMSA هوستون-گالستون-برازوریا. Res. J. Soc. علمی 2007 ، 2 ، 72-82. [ Google Scholar ]
  27. کلارک، ک. گایدوس، ال. هاپن، اس. یک مدل خودکار سلولی خود اصلاح شونده شهرنشینی تاریخی در منطقه خلیج سانفرانسیسکو. محیط زیست طرح. ب 1997 ، 24 ، 247-261. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  28. جانتس، سی. گوتز، اس. دوناتو، دی. Claggett, P. طراحی و اجرای یک سیستم مدلسازی شهری منطقه ای با استفاده از مدل سلولی شهری SLEUTH.محاسبه کنید. محیط زیست سیستم شهری 2010 ، 34 ، 1-16. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  29. چاودهری، جی. کلارک، ک. مدل تغییر کاربری زمین SLEUTH: یک بررسی. بین المللی جی. محیط زیست. منبع. Res. 2013 ، 1 ، 88-105. [ Google Scholar ]
  30. گوان، کیو. Clarke، K. یک برنامه آزمایشی کتابخانه برنامه نویسی برنامه نویسی پردازش شطرنجی موازی همه منظوره با استفاده از یک مدل اتوماتای ​​سلولی جغرافیایی. بین المللی جی. جئوگر. Inf. علمی 2010 ، 24 ، 695-722. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  31. کلارک، ک. یک دهه مدل سازی سلولی شهری با SLEUTH: مسائل و مشکلات حل نشده. در سیستم های پشتیبانی برنامه ریزی برای شهرها و مناطق ، ویرایش اول؛ Brail, R., Ed. موسسه لینکلن سیاست زمین: کمبریج، MA، ایالات متحده آمریکا، 2008; صص 47-60. [ Google Scholar ]
  32. یانگ، ایکس. Lo, CP مدلسازی رشد شهری و تغییر منظر در منطقه شهری آتلانتا. بین المللی جی. جئوگر. Inf. علمی 2003 ، 17 ، 463-488. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  33. سیلوا، ا. Clarke، K. کالیبراسیون مدل رشد شهری SLEUTH برای لیسپون و پورتو، پرتغال. محاسبه کنید. محیط زیست سیستم شهری 2002 ، 26 ، 525-552. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  34. کالیونی، ام. پلیزونی، م. Rabino, G. Urban sprawl: مطالعه موردی برای پروژه Gigalopolis با استفاده از مدل SLEUTH. لکت. یادداشت ها محاسبه. علمی 2006 ، 4173 ، 436-445. [ Google Scholar ]
  35. مارتلوزو، اف. آماتو، اف. مورگانته، بی. کلارک، ک. مدلسازی اثرات رشد شهری بر کشاورزی و زمین طبیعی در ایتالیا تا سال 2030 . Geogr. 2018 ، 91 ، 156-167. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  36. رفیعی، ر. ماهینی، ا. خراسانی، ن. درویشفت، ع. دانکار، الف. شبیه سازی رشد شهری در شهر مشهد، ایران از طریق مدل SLEUTH (UGM). شهرها 2009 ، 26 ، 19-26. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  37. عبدالله، م. مدل‌سازی پویایی شهری با استفاده از سیستم‌های اطلاعات جغرافیایی، سنجش از دور و مدل‌های رشد شهری. Ph.D. پایان نامه، دانشگاه قاهره، قاهره، مصر، 2007. [ Google Scholar ]
  38. Azaz، L. نظارت، مدل سازی، و مدیریت رشد شهری در اسکندریه، مصر با استفاده از سنجش از دور و GIS. Ph.D. پایان نامه، دانشگاه نیو کسل، قلعه جدید تاین، انگلستان، 2004. [ Google Scholar ]
  39. الاوادحی، تی. نظارت و مدلسازی گسترش شهری با استفاده از GIS و RS: مطالعه موردی از مسقط، عمان. در مجموعه مقالات رویداد مشترک سنجش از دور شهری IEEE 2007، پاریس، فرانسه، 11 تا 13 آوریل 2007. صص 1-5. [ Google Scholar ]
  40. الشلبی، م. بیلا، ال. پرادان، بی. منصور، س. شریف، الف. مدل‌سازی تکامل رشد شهری و تغییرات کاربری زمین با استفاده از اتوماتای ​​سلولی مبتنی بر GIS و مدل‌های SLEUTH: مورد شهر متروپولیتن صنعا، یمن. محیط زیست علوم زمین 2012 ، 70 ، 425-437. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  41. UN-FPA، صندوق جمعیت سازمان ملل متحد. وضعیت جمعیت جهان 2007: آزادسازی پتانسیل رشد شهری 2007. در دسترس آنلاین: https://www.unfpa.org/sites/default/files/pub-pdf/695_filename_sowp2007_eng.pdf (در 15 اکتبر 2020 قابل دسترسی است).
  42. برنامه اسکان بشر سازمان ملل متحد (UN-Habitat). گزارش فعالیت های جهانی UN-Habitat: افزایش همکاری برای مالکیت ملی بزرگ 2005. در دسترس آنلاین: https://sustainabledevelopment.un.org/content/documents/1726Habitat%20Global%20Activties%202015.pdf 1 ژانویه2 (دسترسی در تاریخ 2020 ژانویه).
  43. کمیسیون اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد برای غرب آسیا (UN-ESCWA). (2019). حرکت به سمت امنیت آب در منطقه عربی 2019. در دسترس آنلاین: https://www.unescwa.org/sites/www.unescwa.org/files/publications/files/moving-towards-chieving-water-security-arab-region -english.pdf (دسترسی در 11 دسامبر 2020).
  44. مگاهد، ی. کابرال، پ. سیلوا، جی. Caetano، M. تحلیل نقشه‌برداری پوشش زمین و مدل‌سازی رشد شهری با استفاده از تکنیک‌های سنجش از دور در منطقه بزرگ قاهره-مصر. ISPRS Int. J. Geo-Inf. 2015 ، 4 ، 1750-1769. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  45. اسماعیل، م. مصریا، ا. نگم، الف. نظارت بر تغییرات کاربری/پوشش زمین در اطراف دماغه دمیتا، مصر، با استفاده از RS/GIS. Procedia Eng. 2016 ، 154 ، 936-942. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  46. جوارنه، ن. Biradar, C. Decadal پایگاه داده پوشش زمین برای اردن با وضوح 30 متر. عرب جی. ژئوشی. 2017 ، 10 ، 483-496. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  47. الکوفهی، س. حموری، ن. سوالحه، م. الحموری، ع. Aukour، F. ارزیابی گسترش شهری در زمین های کشاورزی دو شهرداری بزرگ در اردن با استفاده از تکنیک های طبقه بندی نظارت شده. عرب جی. ژئوشی. 2018 ، 11 ، 45. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  48. صالح، ب. الرواشده، س. مطالعه گسترش شهری در شهرهای اردن با استفاده از GIS و سنجش از دور. کارآموز J. Appl. علمی مهندس 2007 ، 5 ، 41-52. [ Google Scholar ]
  49. خرساط، س. البکری، ج. Tahhan, R. اثرات تغییر کاربری/پوشش زمین بر خواص خاک در منطقه مدیترانه شمال غربی اردن. تخریب زمین توسعه دهنده 2008 ، 18 ، 1-11. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  50. البکری، ج. دقاه، م. بروور، تی. کاربرد سنجش از دور و GIS برای مدل‌سازی و ارزیابی تغییر کاربری/پوشش در عمان/اردن. علمی Res. 2013 ، 5 ، 509-519. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  51. حجرات، ک. زکریا، م. صلاح، اف. مقدمه ای بر بخش کشاورزی و سیاست های کشاورزی اردن. USAID، امان 1998. موجود به صورت آنلاین: https://www.fao.org/3/ba0007e/ba0007e.pdf (در 18 ژانویه 2021 قابل دسترسی است).
  52. وزارت برنامه ریزی و همکاری های بین المللی. 2017. در دسترس آنلاین: https://inform.gov.jo/en-us/By-Date/Report-Details/ArticleId/63/smid/420/ArticleCategory/216/Assessment-of-the-Agricultural-Sector-in -اردن (در 15 ژانویه 2021 قابل دسترسی است).
  53. الرواشده، س. صالح، ب. نظارت ماهواره ای رشد فضایی شهری در منطقه عمان، اردن. ج. طرح شهری. توسعه دهنده 2006 ، 132 ، 211-216. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  54. پاتر، آر. دارمامه، ک. برهم، ن. نورتکلیف، اس. امان همیشه در حال رشد، اردن: گسترش شهری، قطبی شدن اجتماعی و مسائل برنامه ریزی شهری معاصر. Habitat Int. 2009 ، 33 ، 81-92. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  55. مخادمه، ز. المناسیه، ن. تحلیل وضعیت و الگوی رشد شهری و برنامه ریزی شهری عمان با استفاده از تصاویر ماهواره ای و GIS. یورو J. Soc. علمی 2001 ، 24 ، 252-264. [ Google Scholar ]
  56. Alnsour، J. مدیریت رشد شهری در شهر امان، اردن. شهرها 2016 ، 50 ، 93-99. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  57. ابابسا، م. شهرداری ها و موضوع حاکمیت محلی. در اطلس اردن: تاریخ، قلمروها و جامعه ؛ Presses de l’Ifpo: Beirut, لبنان, 2013; صص 374-383. [ Google Scholar ]
  58. استیو، اس. هیلسوند، S. تأثیر پناهندگان سوری بر بازار کار اردن: یافته‌های استان‌های عمان، اربید و مفرق . دفتر بین المللی کار: ژنو، سوئیس، 2015; در دسترس آنلاین: https://www.ilo.org/wcmsp5/groups/public/—arabstates/—ro-beirut/documents/publication/wcms_364162.pdf (دسترسی در 20 اکتبر 2020).
  59. الهاشمی، ط. العزاوی، ع. الکسبی، اچ. پویایی رشد شهری: مدلسازی بعد فراکتالی شهر اربید، اردن. جردن جی. سیو. مهندس 2013 ، 7 ، 1-16. [ Google Scholar ]
  60. تاراد، ام. پاسخ برنامه ریزی شهری به رشد جمعیت در شهرهای اردن (شهر اربید به عنوان مطالعه موردی). Res. J. Appl. علمی مهندس تکنولوژی 2014 ، 7 ، 4275-4280. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  61. الکوفهی، س. جمهاوی، م. Hajahjah, Z. بررسی وضعیت فعلی داده‌های مکانی و شاخص‌های رشد شهری در اردن و شهرداری اربید: پیامدهایی برای برنامه‌ریزی شهری و محیطی. محیط زیست توسعه دهنده حفظ کنید. 2017 ، 20 ، 1067-1083. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  62. شریعه، ع. برهم، ر. جرادات، جنوب، تأثیر گسترش شهری بر زمین های کشاورزی در شهر اربید، اردن. جی. محیط زیست. علوم زمین 2017 ، 7 ، 107-118. [ Google Scholar ]
  63. ترونه، م. نعمنه، م. شهرنشینی و هویت های اجتماعی در اردن: مورد اربید. J. Comp. فام. گل میخ. 2011 ، 42 ، 615-635. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  64. القضاء، بی خاکهای اردن. در منابع خاک کشورهای جنوب و شرق مدیترانه ; Zdruli, P., Steduto, P., Montanarella, L., Eds. CIHEAM/Istituto Agronomico Mediterraneo di Bari (IAMB): Bari, Italy, 2001; صص 127-141. [ Google Scholar ]
  65. اداره آمار (DoS). پیش بینی های جمعیتی برای ساکنان پادشاهی در دوره 2015-2050. 2019. در دسترس آنلاین: https://www.dos.gov.jo/dos_home_e/main/Demograghy/2017/POP_PROJECTIONS(2015–2050).pdf (دسترسی در 20 نوامبر 2019).
  66. الحسینی، ج. سیر تکاملی اردوگاه‌های آوارگان فلسطینی در اردن. بین منطق طرد و ادغام در شهرها، شیوه های شهری و ملت سازی در اردن ؛ Ababsa, M., Daher, R., Eds. Presses de L’lfpo: Beirut, لبنان, 2011; ص 181-204. [ Google Scholar ]
  67. هومر، سی. دیویتز، جی. جین، اس. شیان، جی. کاستلو، سی. دانیلسون، پی. گاز، ال. فانک، ام. ویکهام، جی. Stehman، S. و همکاران الگوهای تغییر پوشش زمین در ایالات متحده 2001-2016 از پایگاه داده ملی پوشش زمین در سال 2016. ISPRS J. Photogramm. Remote Sens. 2020 , 162 , 184–199. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  68. بانک جهانی. شاخص های توسعه جهانی در دسترس آنلاین: https://databank.worldbank.org/source/world-development-indicators (در 8 مارس 2021 قابل دسترسی است).
  69. سازمان غذا و کشاورزی ایالات متحده. نمایه کشور در دسترس آنلاین: https://www.fao.org/countryprofiles/index/en/?iso3=JOR (در 8 مارس 2021 قابل دسترسی است).
  70. راجسخار، دی. Gorelick، S. افزایش خشکسالی در اردن: تغییرات آب و هوا و تأثیرات آبشاری استفاده از زمین سوریه بر کاهش جریان فرامرزی. علمی Adv. 2017 , 3 , e1700581. [ Google Scholar ] [ CrossRef ] [ PubMed ][ نسخه سبز ]
  71. البکری، ج. صلاحات، م. سلیمان، ع. سویفان، م. حمدان، م. خرساط، س. کنداکجی، تی. تأثیر تغییرات آب و هوا و کاربری زمین بر امنیت آب و غذا در اردن: پیامدهایی برای فراتر از «تراژدی عوام». پایداری 2013 ، 5 ، 724-748. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  72. برنامه جهانی غذای سازمان ملل متحد ارزیابی آسیب‌پذیری موبایل و نقشه‌برداری (mVAM) ژوئیه/آگوست 2020. به‌روزرسانی امنیت غذایی اردن – پیامدهای COVID-19. در دسترس آنلاین: https://www.wfp.org/publications/jordan-food-security-update-implications-covid-19-july-aug-2020 (در 7 مارس 2021 قابل دسترسی است).
  73. توجه، الف. نقش غذا و کشاورزی برای ایجاد شغل و کاهش فقر در اردن و لبنان. یادداشت بخش کشاورزی بانک جهانی (p166455) 2018. موجود به صورت آنلاین: https://documents1.worldbank.org/curated/ar/325551536597194695/pdf/Agricultural-Sector-Note-Jordan-and-Lebanon.pdf 27 Marchaccessed ).
  74. کمیسیون سرمایه گذاری اردن (JIC). نمایه بخش کشاورزی 2017. در دسترس آنلاین: https://www.jic.gov.jo/wp-content/uploads/2018/07/Sector-Profile-Agriculture-Final-Mar-2018-JIC-HAS-020418–1. pdf (در 8 مارس 2021 قابل دسترسی است).
  75. OECD/FAO چشم انداز کشاورزی OECD-FAO 2018-2027 ؛ انتشارات OECD/FAO: رم، ایتالیا، 2018. در دسترس آنلاین: https://www.fao.org/documents/card/en/c/I9166EN (در 9 مارس 2021 قابل دسترسی است).
  76. اداره آمار (DoS). بررسی هزینه ها و درآمد خانوار. در دسترس آنلاین: https://dosweb.dos.gov.jo/economic/expenditures-income/expend_tables/ (در 26 دسامبر 2020 قابل دسترسی است).
  77. بانک جهانی. گزارش بررسی بخش مسکن اردن P158331. 2018. در دسترس آنلاین: https://documents1.worldbank.org/curated/en/855101555960778525/pdf/Jordan-Housing-Sector-Assesment-Housing-Sector-Review.pdf (در 8 مارس 2021 قابل دسترسی است).
  78. سیمپسون، سی. ابو زاید، الف. چهره های جدید، آب کمتر، و اقتصاد در حال تغییر در یک شهر در حال رشد: مطالعه موردی پناهندگان در شهرها، اربید، اردن. در دسترس آنلاین: https://www.refugeesintowns.org/irbid (در 11 نوامبر 2020 قابل دسترسی است).
Ijgi 10 00212 g001 550
شکل 1. منطقه مطالعاتی شهرداری اربید بزرگ (GIM) که در بالای نقشه خاک قرار گرفته است. نقاط a، b، و c نشان دهنده سه 6 سایتی است که برای ارزیابی دقت نتایج پیش‌بینی SLEUTH بازدید شده است.
Ijgi 10 00212 g002 550
شکل 2. GIM مجموعه داده ها را به SLEUTH-3r وارد می کند.
Ijgi 10 00212 g003 550
شکل 3. نمودار جریان مدل SLEUTH.
Ijgi 10 00212 g004 550
شکل 4. جدول زمانی عکس‌ها برای ارزیابی دقت پیش‌بینی‌های SLEUTH-3r در 3 سایت واقع در Idoon از 2015-13 2020. این سایت‌ها ( a – c ) در شکل 1 نشان داده شده‌اند . عکس های گرفته شده توسط نویسنده
Ijgi 10 00212 g005 550
شکل 5. جدول زمانی پوشش بلندمدت زمین برای شهرداری اربید بزرگ (1972-2050).
Ijgi 10 00212 g006 550
شکل 6. نسبت های مساحت ساخته شده برای کل مساحت هر ناحیه در 1972 ( a )، 2000 ( b )، 2015 ( c )، و 2050 ( d ).
Ijgi 10 00212 g007 550
شکل 7. مناطق ساخته شده نرخ افزایش را برای هر منطقه بین سال های 1990-2000 ( a )، 2000-2015 ( b ) و 2015-2050 ( c ) افزایش می دهند.
Ijgi 10 00212 g008 550
شکل 8. نسبت های زمین کشاورزی برای مساحت کل هر منطقه در سال 1972 ( a )، 2000 ( b )، 2015 ( c )، و 2050 ( d ).
Ijgi 10 00212 g009 550
شکل 9. تغییر خالص در زمین های کشاورزی در یک منطقه برای دوره های 1990-2000 ( a )، 2000-2015 ( b )، و 2015-2050 ( c ).
Ijgi 10 00212 g010 550
شکل 10. ( الف ) تصویر نمای پرنده از ضلع جنوبی GIM که الگوی جهش را در منطقه GIM نشان می دهد (عکس گرفته شده در 27 2017؛ با حسن نیت از خلبان محمد الذوبی؛ ( ب ) آماده سازی برای ساخت یک واحد چند مسکن در منطقه بارور خاک قرمز 28 در ایدون (عکس توسط نویسنده در آوریل 2017 گرفته شده است)؛ ( ج ) ساخت و ساز جاده جدید از طریق زمین های زیر کشت در هوسون (عکس 29 گرفته شده در 18 نوامبر 2020؛ توسط شهرداری بزرگ اربد).

مقالات داخلی و بین المللی

مطالب مرتبط ...

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید