چکیده

تعیین محدوده استاندارد مناطق آب و هوایی محلی (LCZ) برای سازگاری شهری با تغییرات اقلیمی زمانی که ویژگی‌های اکوهیدرولوژیکی واحدهای LCZ شناخته شده باشد، بهتر قابل اجرا خواهد بود. بنابراین، ویژگی‌های واحدهای LCZ بر اساس روش منطقه‌بندی اکوهیدرولوژیکی منظر شهری، که در GIS به عنوان مبنایی برای برنامه‌ریزی زیرساخت‌های سبز-آبی شهرهای جمهوری چک ایجاد شده است، در مقاله ارائه شده‌اند. هدف از این مطالعه مقایسه رویکردها و نتایج پهنه‌بندی اکوهیدرولوژیکی خود و تعیین حدود LCZ استاندارد در شهر پیلسن است. هر دو رویکرد روش شناختی در داده های ورودی، جزئیات وضوح و پارامترهای مورد استفاده متفاوت هستند. نتایج نشان داد که نواحی کلاس‌های LCZ منفرد سطوح مختلفی از کیفیت‌های اکوهیدرولوژیکی را نشان می‌دهند. ناهمگونی داخلی طبقات LCZ نشان‌داده‌شده توسط واریانس مقادیر پارامترهای اکوهیدرولوژیکی را می‌توان تا حدی با تکنیک‌ها و منابع داده‌های مختلف برای تعیین حدود هر دو پهنه‌بندی توضیح داد، اما با مجموعه‌های متفاوتی از معیارهای تعیین حدود. بحث در مورد اهمیت شیب زمین برای تکمیل طبقه بندی LCZ برگزار می شود. یک مطالعه موردی می‌تواند محرکی برای توسعه بیشتر روش‌های منطقه‌بندی شهری کل نگر باشد که هم شرایط اقلیمی و هم شرایط اکوهیدرولوژیکی را در نظر می‌گیرد.

کلید واژه ها: 

مناطق آب و هوایی محلی ؛ اکو هیدرولوژی ; زیرساخت سبز آبی ; برنامه ریزی شهری ; ضریب رواناب ; فاکتور ناحیه بیوتوپ

1. مقدمه

همه شهرها به دلیل تغییرات آب و هوایی مداوم به عنوان سیستم های آسیب پذیر در نظر گرفته می شوند [ 1 ، 2 ]. بسته به موقعیت کلان اقلیم، و همچنین ساختار پوشش زمین چشم انداز شهری، پیامد کاملاً آشکار تغییرات آب و هوا، وقوع جزایر حرارتی شهری (UHI) و جزایر حرارتی شهری سطحی (SUHI) بوده است [ 3 ، 4 ]. بسته به اشکال شهری مناطق ساخته شده و ویژگی‌های زیرساخت سبز در سطح خرد، UHI تأثیر منفی بر آسایش حرارتی شهروندان دارد [ 5 ]. با این حال، تغییرات آب و هوا باعث ایجاد یک سطح شدید از رژیم هیدرولوژیکی در یک منظر شهری می شود [ 6 ، 7 ]]. از یک سو، شهرداری ها باید مشکلات مربوط به خشکسالی، کمبود آب های زیرزمینی و مقدار محدود رطوبت طبیعی را برای فضای سبز شهری حل کنند [ 8 ، 9 ، 10 ]. از سوی دیگر، آنها باید اقداماتی را برای کاهش اثرات باران های شدید، سیل در یک منطقه ساخته شده از یک شهر، اضافه بار ظرفیت سیستم های زهکشی که باعث تأثیر منفی بر کیفیت آب در مسیرهای آب می شود، معرفی کنند [ 2 ، 8 ]. مسائل ذکر شده در بالا برای شهرهای اروپای مرکزی نیز مرتبط شد [ 4 ، 11 ، 12 ].
برنامه ریزی برای انطباق شهرها با تغییرات اقلیمی باید رویکرد سنتی برنامه ریزی شهری و استراتژیک را با دانش علمی مدرن اقلیم شناسی شهری و هیدرولوژی شهری، که به طراحی اقدامات موثر برای انواع مکان های خاص در شهر کمک می کند، پیوند دهد [ 7 ، 13 ]. ]. رویه‌های روش‌شناختی در حال توسعه هستند که اقدامات سازگاری را در ابزارهای محیطی پیچیده برای عمل ادغام می‌کنند [ 14 ]. بخش مهمی از اتصال مدل های هیدرولوژیکی و اقلیمی تعادل جریان انرژی است [ 15 ]. مفهوم زیرساخت سبز-آبی (BGI) اغلب به عنوان یک ابزار مناسب برای سازگاری شهر توصیه می شود [ 16 ، 17 ،18 19 ]]. استفاده از BGI به عنوان یک سیستم جدید برای مدیریت آب طوفان ارائه شده است که از کیفیت و حفظ آب در منظر شهری پشتیبانی می کند. علاوه بر این، برای فضای عمومی، برای سازگاری با تغییرات آب و هوایی، و همچنین برای تنوع زیستی مفید است [ 18 ]. برخلاف رویکردهای سنتی که بر راه حل فنی برای تخلیه آب طوفان از طریق فاضلاب ترکیبی در سریع ترین زمان ممکن از مناطق شهری متمرکز هستند، BGI به عنوان سیستمی شبیه به گردش آب طبیعی طراحی شده است. این زیرساخت سبز را به عنوان یک سیستم سازمان یافته از مدیریت سبز شهری و آب طوفان در شهر به هم متصل می کند [ 17 ]. زمانی که دو رویکرد – یک رویکرد فنی و یک رویکرد مبتنی بر طبیعت – به روشی ساده‌تر از هم متمایز شوند، همیشه می‌تواند مشکل‌ساز باشد.]. بنابراین، اصطلاحات ترکیبی در ادبیات وجود دارد، مانند آبی-سبز-خاکستری [ 20 ]، زیرساخت ترکیبی یا ترکیبی [ 21 ].
برنامه ریزی شهری شهرهای پایدار نیازمند نقشه های تخصصی است که تمایز فضایی منظر شهری را با توجه به پارامترهای محیطی مناسب تجسم می کند [ 14 ]. بر اساس تعریف مناطق آب و هوایی محلی (LCZ)، ابزارهایی برای مدل‌سازی اقلیم شهری توسعه یافته‌اند که می‌توانند به منظور برنامه‌ریزی برای اقدامات سازگاری مورد استفاده قرار گیرند [ 22 ، 23 ، 24 ]. بحث حرفه ای در مورد تحدید LCZ از نظر مقیاس واحدهای فضایی پردازش شده از طریق GIS مبتنی بر [ 25 ، 26 ، 27 ]، انتخاب تکنیک های آنالیز حرارتی [ 28 ، 29 ] یا پردازش خودکار داده ها [28، 29] انجام شده است.27 ، 29]. تجزیه و تحلیل فعلی مطالعات LCZ اروپایی نیاز به تمرکز بر LCZ پالایش و دقت بالاتر در تعریف مناطق آموزشی را نشان می دهد [ 28 ].
خواص مختلف LCZ بر راحتی حرارتی عمدتاً از طریق تبخیر بسته به جریان هوا و تأثیر زیرساخت سبز تأثیر می گذارد [ 30 ، 31 ]. شرایط آسایش حرارتی رژیم روزانه قابل توجهی دارد [ 32 ]. آنچه در مورد LCZ هنگام مدل‌سازی آب و هوای شهری خوب است، این است که می‌توان از آن‌ها برای ایجاد سناریوهایی در مورد چگونگی تأثیر توسعه منظر شهری بر شرایط اقلیمی یا برای ارزیابی تأثیر معیارهای سازگاری پیشنهادی استفاده کرد. کاربرد LCZ معمولاً بر روی مدل‌سازی آب و هوای شهری، بر تحدید حدود شدت UHI، بر ارزیابی آسایش حرارتی [ 28 ] و در نهایت بر تعادل انرژی ساختمان‌ها، به‌ویژه از نظر انتشار کربن ساختمان [ 33 ] متمرکز است.]. واحدهای استاندارد LCZ همچنین می توانند به عنوان مبنایی برای ارزیابی تأثیر تغییر منظر شهری بر خدمات اکوسیستم استفاده شوند [ 34 ]. یک عامل مهم، که بر شدت UHI تأثیر می‌گذارد، نحوه توزیع فضایی عناصر BGI در شهر است [ 11 ، 35 ]. بنابراین، انتظار می رود که علل خاصی در بین طبقات LCZ و ویژگی های فضایی BGI در شهرها وجود داشته باشد. کشف این علل باعث می شود که یک فرآیند استاندارد شده جهانی تعریف LCZ در مقیاس وسیع تری از تأثیرات تغییر آب و هوا در شهرها به کار رود. این قصد با روند تقویت رویکردهای چند رشته ای اقدامات سازگاری سازگار است که نه تنها باید به کاهش ناراحتی حرارتی شهروندان کمک کند [ 11 , 14بلکه به حل رویدادهای شدید هیدرولوژیکی [ 19 ]، برای حمایت از تنوع زیستی در شهرها [ 36 ] و افزایش کیفیت فضای عمومی [ 37 ] کمک می کند. رویکردهای کل نگر مبنایی برای روش برنامه ریزی یکپارچه برای توسعه پایدار شهرها می شود [ 38 ].
این مطالعه بر روی پیوندهای بین LCZ و کیفیت های اکوهیدرولوژیکی در مقاله ما متمرکز شده است. تنها چند مطالعه که با مدل‌های تعاملی بین انرژی و آب در مناطق شهری سروکار دارند، بر پیوندهای بین LCZ و فرآیندهای هیدرولوژیکی متمرکز شده‌اند [ 15 ، 39 ، 40 ]. پیوند غالب این تعامل، فرآیند تبخیر و تعرق است [ 40 ، 41 ، 42 ]. تحقیق ما به ویژه بر رابطه بین LCZ و رژیم رواناب مناطق در زمینه با عناصر BGI متمرکز است.
تجزیه و تحلیل geodata بر اساس یک مطالعه موردی از شهر Pilsen (جمهوری چک) است، که پروژه‌های قبلی LCZ [ 43 ] و همچنین واحدهای فضایی اکوهیدرولوژیکی را با پیوند به پیشنهادات BGI تعریف و مشخص کردند. هر دو پهنه بندی در شهر از ژئوداده های مختلف به وجود می آیند و واحدهای فضایی آنها مقیاس های متفاوتی دارند. این واقعیت در روش شناسی تحلیل منعکس می شود. به همین دلیل است که نویسندگان ابتدا روش پهنه‌بندی اکوهیدرولوژیکی را در منظر شهری ارائه می‌کنند که در GIS به عنوان پایه‌ای برای برنامه‌ریزی زیرساخت سبز-آبی در شهرهای چک ساخته شده است.
هدف از تجزیه و تحلیل، مقایسه پهنه‌بندی اکوهیدرولوژیکی قلمرو شهر با پهنه‌بندی اقلیمی استاندارد شده بر اساس LCZ است. یک سوال اساسی مطالعه ما این است که آیا تعریف LCZ می تواند به برنامه ریزی اقدامات نه تنها برای کاهش تنش حرارتی کمک کند، بلکه همچنین اقدامات سازگاری پیچیده تری را ارائه می دهد که سایر اثرات تغییرات آب و هوایی، به ویژه رویدادهای شدید هیدرولوژیکی را در نظر می گیرد.

2. مواد و روشها

2.1. منطقه مطالعه

شهر پیلسن (جمعیت 170.5 هزار نفر)، هسته غالب سیستم سکونتگاهی در بخش غربی جمهوری چک، به عنوان شهر نمونه برای مقایسه منطقه‌بندی اکوهیدرولوژیک و اقلیم‌شناسی انتخاب شد. شرایط طبیعی قلمرو شهر تحت تأثیر قرار گرفتن آن در محل تلاقی چهار رودخانه است ( شکل 1 ). ارتفاع پیلسن بین 293 تا 452 متر از سطح دریا متغیر است [ 44]. مرکز شهر توسط نواحی شهری احاطه شده است که همگی در برآمدگی‌های زمین صاف و تراس‌های رودخانه‌ای واقع شده‌اند. بخش‌های ساخته‌شده منفرد شهر توسط دره‌های رودخانه‌ای که اغلب با مناطق سبز همراه هستند از یکدیگر جدا شده‌اند. دو منطقه صنعتی بزرگ و یک شبکه به صورت شعاعی از راهروهای راه‌آهن و راه‌آهن وجود دارد که همگی به خارج از دشت‌های سیلابی منتهی می‌شوند و به عناصر خاصی از مناطق متراکم ساخته‌شده شهر پیلسن تعلق دارند. سکونتگاه های اقماری فردی در چشم انداز حومه شهر وجود دارد که عمدتاً از زمین های کشاورزی و واحدهای جنگلی تشکیل شده است.
بر اساس آمار کاربری اراضی بر اساس سوابق املاک در منطقه کاداستر پیلسن (137.7 کیلومتر مربع ) ، 43 درصد از کل مساحت زمین کشاورزی (31 درصد زمین زراعی، 7 درصد باغ و 5 درصد مراتع و مراتع) است. مناطق آبی در مجموع 3 درصد از کل مساحت شهر را تشکیل می دهند. بخش‌های شهری کاداستر شهر به‌ترتیب در رده مناطق ساخته شده و حیاط‌ها (7%) و سایر مناطق (28%) قرار دارند [ 45 ]. مقوله “سایر مناطق” شامل تعدادی دیگر از گزینه های کاربری زمین است که اغلب برای عملکردهای عام المنفعه مانند مسیرهای ترافیکی، مناطق ورزشی و تفریحی، مناطق سبز شهری، گورستان ها، دفن زباله ها یا مناطق غیرقابل استفاده است.
میانگین دمای هوای اندازه گیری شده در ایستگاه Pilsen-Mikulka در دوره 2006-2015 9.5 درجه سانتیگراد [ 45 ] بود. در حالی که در دوره بین 1971-2000 میانگین دمای ژانویه 1.6- درجه سانتیگراد و ژوئیه 18 درجه سانتیگراد بود، میانگین دمای ژانویه بین سالهای 2006-2015 -0.1 درجه سانتیگراد و ژوئیه 20 درجه سانتیگراد بود [ 44 ] . میانگین بارندگی سالانه در 2006-2015 ثبت شده در ایستگاه Pilsen-Mikulka 514.8 میلی متر بود [ 45 ]. طبق مقادیر استاندارد موسسه هواشناسی چک برای دوره 2005-2015 برای ایستگاه Pilsen-Mikulka، یک باران سی دقیقه ای با تناوب تکرار n = 1 سال باعث رواناب ویژه مستقیم 115.6 لیتر در ثانیه در هکتار می شود. 19 ].

2.2. روش شناسی پهنه بندی اکو هیدرولوژیکی شهر

2.2.1. انتخاب طبقه بندی دو سطحی قلمرو

رویکرد واقعی ارزیابی اکوهیدرولوژیکی منظر شهری از روش شناسی ارزیابی شهرهای مونیخ و روتردام [ 46 ، 47 ] الهام گرفته شده است، اما با نیازهای منطقه‌بندی اکوهیدرولوژیکی و داده‌های جغرافیایی موجود تنظیم شده است. با توجه به ماهیت آمارهای رسمی، سوابق رایج نوع و نحوه استفاده از محوطه ها، نمی توان به سادگی از پایگاه های اطلاعاتی کاداستر املاک و یا طرح جامع برای تعیین مشخصات بتن سطوح استفاده کرد. یک منبع ایده آل از داده ها از نظر دقت سرزمینی و پارامترسازی می تواند عکاسی هوایی چندطیفی با وضوح دقیق [ 48 ] باشد.]. اما این روش به طور استاندارد در جمهوری چک موجود نیست. روش شناسی ما برای ارزیابی اکوهیدرولوژیک مبتنی بر طبقه بندی دو سطحی واحدهای سرزمینی منظر شهری است ( شکل 2 ). سطوح منطبق با ابعاد موضوعی و کوریک منظر شهری است [ 49]. برای پردازش پایگاه داده و تولید نقشه، موارد زیر متمایز شده اند (الف) سطوح ابتدایی – واحدهای سرزمینی با ابعاد موضعی که دارای ویژگی های اکوهیدروولوژیکی شبه همگن هستند (به عنوان مثال، چمن، سطح آب، سقف ساختمان) و (ب) ریزساختارها در منظر شهری – واحدهای سرزمینی از بعد کوریک. ریزساختارها از ترکیبی از سطوح ابتدایی با یک ترکیب معمولی خاص و یک کاربرد معین تشکیل شده‌اند که دارای ویژگی‌های مشترک جمعی و عملکردی هستند، به عنوان مثال، توسعه ضعیف خانه‌های خانوادگی یا مناطق صنایع سنگین.
طبقه‌بندی واحدهای سرزمینی بر اساس امکان تعیین برخی پارامترهای ویژگی‌های اکوهیدرولوژیکی برای انواع مناطق ابتدایی (به عنوان مثال، نفوذ، تبخیر و تعرق، رواناب) و برخی پارامترها برای واحدهای فضایی عملکردی (به عنوان مثال، سطح معمولی آلودگی آب روان) است. پارامترها در سطح ریزساختار را می توان بر اساس استانداردسازی ارزش ها استوار کرد و بنابراین معیارهایی را برای مقررات توسعه بیان می کند، به عنوان مثال، تعیین شاخص سبز شدن شهری برای بخش های تازه در حال ظهور توسعه. در سطح ریزساختارهای منظر شهری، می توانیم مدیریت آب را در یک واحد غیرمتمرکز سازماندهی کنیم [ 8 ]. معیارهای پیشنهادی زیرساخت سبز-آبی نیز اغلب با گونه‌شناسی واحدهای شهری مشابه در مطالعات و روش‌شناسی مرتبط است.9 ، 46 ، 50 ]. روش ارزیابی اکوهیدرولوژیکی منطقه در طول ایجاد و پردازش نقشه‌های اکوهیدرولوژیکی Pilsen و Ústí nad Labem در سال 2017 تأیید شد [ 45 ].
2.2.2. تعریف و طبقه بندی ریزساختارها
تعریف ریزساختارها و طبقه‌بندی آن‌ها به انواع و زیرگروه‌ها با استفاده از نقشه کاداستر، طرح جامع، ارتفوتو، ثبت شناسایی سرزمینی، آدرس‌ها و املاک (RÚIAN)، نقشه‌های فنی شهر و پایگاه دیجیتالی داده‌های مدیریت آب (DIBAVOD) انجام شد. ) ( جدول 1 ).
هر ریزساختار به عنوان یک خوشه از مناطق نقشه کاداستر، مربوط به یک دسته خاص تعریف شد. تعریف ریزساختارها از داده‌های مکانی در گام اول با اختصاص اطلاعات ویژگی‌ها در مورد روش و نوع کاربری زمین به مناطق صورت گرفت ( جدول 2 ، شکل 2).). در مرحله بعد، لایه‌هایی از مناطق با همان نوع کاربری ایجاد شد و متعاقباً مناطق همسایه حل شد تا یک لایه پیوسته با کاربری یکسان ایجاد شود. سپس لایه ها با توجه به کاربری کاربردی به هم متصل شدند. این روش به یکباره برای کل قلمرو پیلسن اعمال نشد. بلکه قلمرو به بخش‌هایی تقسیم شد و به تدریج این رویه اجرا شد. آخرین مرحله ادغام بخش ها بود. نتیجه به تدریج از نقطه نظر توپولوژی بررسی شد و منطق تعیین حدود فضا با تصحیح خطای احتمالی تأیید شد. 7494 ریزساختار از انواع مختلف در کل قلمرو اداری شهر پیلسن تعریف شد [ 45 ]]. مساحت هر واحد بسته به نوع ریزساختارها بسیار متفاوت است. مساحت ریزساختارها در کل مجموعه (متوسط ​​= 20624 متر مربع ، میانه = 2395 متر مربع ، n = 7494) از کوچکترین بخش های خیابان (حداقل = 114 متر مربع ، IE1 – مناطق زیرساخت جاده) تا بلوک های بزرگ پوشش جنگلی متغیر است. (حداکثر = 4765340 متر مربع ، IIG- جنگل). در رده IA (مناطق مسکونی، n = 1617)، متوسط ​​مساحت ریزساختارها 10254 متر مربع و مساحت میانه 7486 متر مربع است .
انتخاب دسته بندی ریزساختارها تا حدی به دسته بندی های عملکردی طرح پهنه بندی احترام می گذارد ( جدول 2 ). انواع اصلی دسته‌بندی‌ها به سه دسته اصلی تقسیم می‌شوند: (I) مناطق شهری – ریزساختارهای چند ضلعی عمدتاً با ساختمان‌ها و سطوح مصنوعی، (II) مناطق پیرامون شهری – ریزساختارهای چندضلعی عمدتاً بدون ساختمان، (III) راهروها – ریزساختار خطی. ریزساختارهای خطی به بخش های فرعی به عنوان واحدهای سرزمینی جداگانه تقسیم می شوند. در عین حال، آنها مرزهای ریزساختارهای چند ضلعی را تشکیل می دهند. ریزساختارهای خطی بر خلاف روش‌های دیگر [ 46 ، 47 ] بودند]، به عنوان واحدهای سرزمینی جداگانه تعریف می شوند، زیرا برای برنامه ریزی زیرساخت سبز-آبی به عنوان خطوط زهکشی یا اتصال کمربندهای سبز در فضای عمومی ضروری هستند.
2.2.3. طبقه بندی مناطق ابتدایی
شناسایی و طبقه بندی مناطق ابتدایی با وضوح 0.5 متر بر اساس داده های زمینی زیرین انجام شد ( جدول 1).: عکس ارتو، ثبت شناسایی سرزمینی، آدرس ها و املاک (RÚIAN)، موجودی فضای سبز، نقشه فنی، مدل زمین دیجیتال جمهوری چک از نسل پنجم (DMR 5G)، مدل سطح دیجیتال جمهوری چک از یکم نسل (DMP 1G) و به طور انتخابی با نقشه برداری دقیق در چندین محل تأیید شد. مدل سطح دیجیتال نسل اول جمهوری چک (DMP 1G) تصویری از قلمرو شامل ساختمان‌ها و پوشش گیاهی را در قالب شبکه نامنظم (TIN) نشان می‌دهد. مدل‌های DMP 1G و DMR 5G (georelief) بر اساس داده‌های به‌دست‌آمده از اسکن لیزری هوابرد ارتفاع‌سنجی قلمرو جمهوری چک بین سال‌های 2009 و 2013 است [ 45 ].
Orthophoto با طبقه بندی بدون نظارت با استفاده از الگوریتم ISOADATA قبلاً آزمایش شده در 10 دسته طبقه بندی شد. شطرنج طبقه‌بندی شده (رزولوشن پیکسل 0.5 متر) به همراه لایه‌های برداری از موجودی فضای سبز، DIBAVOD و لایه‌های اصلاح‌شده ساختمان‌ها و جاده‌ها در معرض آمار منطقه‌ای قرار گرفت. بر اساس نتایج آماری، طبقه‌بندی شطرنجی به سطوح نفوذپذیر (فضاهای سبز خاک خالی، مناطق آب)، سطوح غیرقابل نفوذ و مناطق نامشخص (عمدتاً سایه‌های ساختمان‌ها) ساده شد. طبقه‌بندی نواحی ابتدایی بر اساس لایه‌های دقیق اضافی موجود، مانند پاسپورت سبز، لایه‌های به‌روزشده ساختمان‌ها و لایه‌های جاده‌ها، بیشتر مشخص و تکمیل شد. نتیجه یک شبکه با 9 دسته از سطوح ابتدایی (آب، زمین زراعی، زمین برهنه، درختان، بوته ها، مراتع و مراتع، سرسبزی، سطوح غیرقابل نفوذ، ساختمان ها و غیره/نامشخص). مقوله سبزه بر اساس فهرست فضاهای سبز و با استفاده از ارتفاع وارد شده به صورت هنجاری بر اساس تحلیل مدل های رقومی سطح و زمین مشخص شد.جدول 3 ). تصحیح دستی مکان هایی با شناسایی مشکل وجود داشت.
2.2.4. پارامترسازی ریزساختارها
ریزساختارها بر اساس پارامترهای سطوح ابتدایی بیشتر مورد ارزیابی قرار گرفتند. این کار با محاسبه آمار مناطق شطرنجی در هر ریزساختار انجام شد. انواع سطوح ابتدایی، که در کاتالوگ تخصیص داده شده اند، دارای مقادیری از ضرایب مربوط به ویژگی های آنها هستند – رواناب، نفوذ، تبخیر و تعرق، خطر آلودگی آب روان و خدمات اکوسیستم. سه پارامتر برای مقایسه با تعریف LCZ انتخاب شدند: ضریب رواناب، ضریب تبخیر و تعرق و ضریب ناحیه بیوتوپ (BAF) که به عنوان شاخصی برای ارزیابی زیرساخت سبز انتخاب شدند [ 51 ].
ضریب رواناب، سهم نسبی رواناب حاصل از بارش را با در نظر گرفتن نوع سطح و شیب منطقه بیان می کند [ 9 ]. به طور دقیق تر، می توان ضریب رواناب را به عنوان سهم رواناب آب باران استاندارد شده با تناوب در نظر گرفته شده در استاندارد دولتی چک 75 6101 تعریف کرد. مقادیر جدولی ضریب (فاصله 0-1) تفاوت ها را اثبات می کند. در نوع نفوذپذیری سطح و در نظر گرفتن مقوله شیب منطقه. ما شیب را بر اساس مدل دقیق زمین دیجیتال (DMR 5G) تعیین کردیم، که با این حال، شیب سقف ها را مشخص نمی کند.
فرآیند اساسی که زیرساخت سبز آبی و چرخه هیدرولوژیکی را با یک اثر تنظیم کننده حرارت در یک منطقه شهری متصل می کند، تعرق است. از این نظر، تبخیر و تعرق، همراه با حفظ به دلیل پوشش گیاهی، یک فرآیند کلیدی زیرساخت سبز-آبی است [ 11 ]. ضریب تبخیر و تعرق مورد استفاده بیانگر رابطه نسبی با تبخیر و تعرق مرجع بر اساس روش FAO است که بر اساس تبخیر و تعرق بالقوه چمن طبیعی شده است [ 52 ]. ضریب تبخیر و تعرق (در محدوده 0-1.5) به صورت جدولی بر اساس محاسبه مقادیر “عامل گیاهی” و “شاخص سطح برگ” (LAI) با توجه به روش های موجود تعیین شد [ 53 ,54 ]، با در نظر گرفتن شرایط آب و هوایی چک. تبخیر واقعی از مناطق نه تنها به ماهیت آنها بستگی دارد، بلکه به سیر شرایط هواشناسی در طول هر روز نیز بستگی دارد [ 55 ]. در دسترس بودن آب برای تبخیر به طور قابل توجهی تحت تأثیر بارندگی قبلی یا آبیاری مصنوعی فضای سبز شهری است.
پارامتر دیگر فاکتور ناحیه بیوتوپ (BAF) بود که در انواع مختلف به طور کلی به عنوان یک شاخص مرجع برای ارزیابی زیرساخت سبز در مناطق شهری استفاده می شود [ 51 ، 56 ، 57 ، 58 ]. استفاده از طبقه بندی BAF با امکانات شناسایی نوع منطقه سازگار شده است. پارامترهای BAF (در بازه 0-1) به عنوان مقادیر نسبی استفاده شد که به بهترین شکل سطح خدمات اکوسیستمی فضاهای سبز را توصیف می کند [ 59 ].

2.3. روش شناسی مقایسه پهنه بندی اکوهیدرولوژیک و مناطق اقلیمی محلی

مناطق آب و هوایی محلی محدود شده (LCZ) منطقه بندی اقلیمی اساسی شهرها است که توسط [ 24 ] معرفی شد و متعاقباً توسط [ 60 ] اصلاح شد. طبقه بندی 17 طبقه پایه به دو دسته انواع ساخته شده و انواع پوشش زمین تقسیم می شود. کلاس‌های LCZ بر اساس ویژگی‌های فیزیکی محیط تعریف می‌شوند، مانند کسر سطح ساختمان-BSF، کسر سطح غیرقابل نفوذ-ISF، کسر سطح عبوری-PSF، میانگین هندسی ارتفاع ساختمان-HRE و غیره. در سال 2019، LCZ برای Pilsen تعریف شد. در پروژه شناسایی مکان های آسیب پذیر در برابر تنش حرارتی [ 43 ]. روش طبقه بندی که استفاده شد [ 61]، به‌عنوان یکی از معدود مواردی است که مستقیماً با ویژگی‌های تعریف‌شده محیط کار می‌کند، به‌ویژه با مقادیر آن‌ها در سلول‌هایی با ابعاد 100×100 متر، که پارامترهای ورودی اصلی الگوریتم طبقه‌بندی هستند. هر سلول به کلاس LCZ اختصاص داده می شود که به بهترین وجه با ویژگی های فیزیکی معمولی محیط مطابقت دارد. متعاقباً، خوشه های سلولی به عنوان واحدهای اساسی LCZ تعریف می شوند ( شکل 3 ). مقدمه ای مفصل از الگوریتم طبقه بندی در کار [ 61 ] منتشر شده است. روش مورد استفاده برای ترسیم مناطق آب و هوایی محلی ارائه شده در اینجا در منطقه برنو و اطراف آن توسعه و آزمایش شده است. در شهرهای Hradec Králové و Olomouc و اطراف آنها (جمهوری چک) تأیید شد [ 30]. تعریف LCZ برای شهر پیلسن بر اساس منابع زیر است: پایگاه‌های اطلاعاتی GMES Copernicus، نقشه‌های خیابان باز، دفتر نقشه‌برداری، نقشه‌برداری و کاداستر چک و داده‌های سرزمینی شهری [ 61 ].
مقایسه تعریف واقعی واحدهای اکوهیدرولوژیکی، یعنی ریزساختارهای منظر شهری، و تعریف LCZ استاندارد شده در سه مرحله در قلمرو شهر پیلسن انجام شد. ابتدا، یک ماتریس بر اساس آمار در GIS تولید شد که توزیع کل منطقه کاداستر پیلسن را با توجه به انواع ریزساختارها و کلاس‌های LCZ مشخص می‌کند. نمایش نسبی انواع مختلف ریزساختارها برای کلاس های LCZ فردی محاسبه شد. تجزیه و تحلیل نتایج بر روی انواع ساخته شده از کلاس های LCZ متمرکز شد که برای ایجاد UHI ضروری هستند. به دلیل تفاوت های قابل توجه در فراوانی وقوع کلاس های LCZ، ما با جزئیات بیشتر بر چهار موردی که بیشتر در Pilsen نشان داده شده اند تمرکز کردیم: LCZ 5، LCZ 6، LCZ 8 و LCZ 9.
در مرحله بعد پارامترسازی سلول های شطرنجی LCZ با ابعاد 100×100 متر انجام می شود ( شکل 4 ). به عنوان پارامترهای اکوهیدرولوژیکی اساسی برای تجزیه و تحلیل فضایی، ضریب رواناب، ضریب تبخیر و تعرق و ضریب ناحیه بیوتوپ انتخاب شده‌اند. برای تخصیص یک پارامتر به سلول‌های LCZ شبکه‌ای با ابعاد 100×100 متر، از میانگین مقادیر پارامترهای ریزساختار نشان‌داده‌شده در مراکز شبکه با ابعاد 5×5 متر استفاده شد. بنابراین، پارامتر هر سلول شطرنجی LCZ میانگین 400 مقدار است.
در مرحله سوم، انواع ساخته شده از کلاس LCZ از نظر پارامترهای اکوهیدرولوژیکی محاسبه شده مقایسه شد. آمار توصیفی پارامترهای اختصاص داده شده به سلول های شطرنجی 100 × 100 متر در کلاس های LCZ فردی مقایسه شد. برای چهار کلاس مهم، ما با جزئیات بیشتر بر ارزیابی تنوع و توزیع مجموعه داده‌ها تمرکز کردیم. نتایج با توجه به پارامترهای انتخاب شده ارزیابی و توضیح داده شد. متعاقبا، استفاده احتمالی از تعریف استاندارد شده LCZ برای ارزیابی شرایط اکوهیدرولوژیکی منطقه شهری مورد بحث قرار گرفت. تفاوت بین طبقات LCZ (LCZ 5-LCZ 9) برای ضریب رواناب،مقدار p ).

3. نتایج

3.1. ساختار کلاس های LCZ با توجه به ریزساختار منظر شهری

ماتریس نتایج نمایش انواع مختلف ریزساختارها را در کلاس های جداگانه LCZ نشان می دهد ( پیوست A ، جدول A1 ). منطقه ساخته شده LCZ 1 (بلندمرتبه فشرده) و LCZ 7 (سبک وزن کم ارتفاع) نه در پیلسن و نه در شهرهای دیگر جمهوری چک شناسایی نشد [ 30 ]]. اگر روی انواع ساخته شده شناسایی شده تمرکز کنیم، می‌توانیم ببینیم که کلاس‌های LCZ با نمایش غالب انواع مربوطه از ریزساختارهای مناطق مسکونی مشخص می‌شوند. با توجه به مساحت شهرک های مسکونی مدرنیستی متشکل از ساختمان های آپارتمانی چند طبقه در قلمرو پیلسن، نمایندگی ریزساختارهای مربوطه IA3 (مناطق ساخته شده شهری کم تراکم) در شطرنجی LCZ 4 (بلندمرتبه باز) و LCZ 5 ( باز متوسط) قطعی است. مناطقی که به‌عنوان LCZ 6 (کم‌مرتبه باز) تعریف می‌شوند توسط ریزساختارهای ساختمان‌های مسکونی از نوع IA4 (مناطق خانه‌های مستقل)، IA5 (مناطق خانه‌های مستقل با تراکم کم) و IA6 (مناطق ساخته‌شده روستایی) تشکیل می‌شوند.
مقایسه ساختار طبقات LCZ نشان می دهد که علیرغم رویکردهای مختلف برای تعریف واحدهای اساسی برای نیازهای ارزیابی اقلیمی یا اکوهیدرولوژیکی منطقه، هر دو پهنه بندی منطقه به خوبی با یکدیگر مطابقت دارند ( شکل 5).). همچنین می توان نمایش نسبی انواع خاصی از ریزساختارها را با توجه به توزیع بین کلاس های LCZ مقایسه کرد. به عنوان مثال، می توان مشاهده کرد که کلاس LCZ 8 علاوه بر مناطق صنعتی و فروشگاهی (ID1، ID2)، همچنین بیشترین سهم از ریزساختارهای مناطق تأسیسات عمومی (IC1، IC2) یا مناطق عمومی با غلبه سطوح نفوذ ناپذیر (IB2). ریزساختارهایی که نمایانگر مناطق عمومی با غلبه فضای سبز (IB1) هستند بیشتر تحت LCZ B (درختان پراکنده) یا LCZ A (درختان متراکم) طبقه بندی می شوند. مناطق عمومی با غالب مناطق غیرقابل نفوذ بیشتر تحت LCZ B و LCZ 8، تا حدی نیز تحت LCZ 5 و LCZ 2 طبقه بندی می شوند.

3.2. ویژگی های کلاس های LCZ با توجه به پارامترهای اکوهیدرولوژیکی

آمار توصیفی مقادیر پارامترهای اکوهیدرولوژیکی منفرد سلول های شطرنجی تعریف شده در همان کلاس LCZ در جدول 4 و نمودارهای جعبه ارائه شده است ( شکل 6). هنگام تفسیر نتایج، ما بر روی مجموعه‌های آماری معنی‌دارتری از موارد کلاس‌های تعریف‌شده LCZ 5، LCZ 6، LCZ 8 و LCZ 9 تمرکز می‌کنیم. نتایج تفاوت‌های قابل‌توجهی را در مقادیر میانگین نشان می‌دهند که مربوط به ماهیت توسعه کلاس‌های LCZ است. از بین چهار LCZ نظارت شده، مجموعه سلول های رستر کمترین ویژگی های اکوهیدروولوژیکی مطلوب را در کلاس LCZ 8 نشان می دهد که دارای بالاترین مقادیر رواناب و کمترین مقادیر ضریب تبخیر و تعرق و ضریب BAF است. برعکس، بهترین پارامترهای اکوهیدرولوژیک در منطقه مشخص شده توسط LCZ 9 یافت شد. در شهرهای جمهوری چک، شهرک های مسکونی پانل معمولی و ساختمان های بلوکی از نوع مدرنیستی، که در زیر LCZ 5 گنجانده شده اند، سطح متوسطی از پارامترهای اکوهیدروولوژیکی را نشان می دهند. در مقایسه با سایر انواع ساختمان های کلاس LCZ. کیفیت اکوهیدرولوژیک LCZ 5 در اینجا بهتر از LCZ 2 (در میانی فشرده) یا LCZ 3 (کم ارتفاع فشرده) است. بر اساس ریزساختارهای اختصاص داده شده، این را می توان با نسبت نسبتاً بزرگتر مناطق سبز در توسعه توضیح داد، که توسط راهروهای خیابانی باریکتر به عنوان یک توسعه فشرده محدود نمی شود.
برای ارزیابی قابل قبول بودن ارزیابی کلاس‌های LCZ، متغیر بودن فایل‌ها باید در نظر گرفته شود ( جدول 4 ، شکل 6).). با توجه به جزئیات متفاوت تحدید حدود واحدهای سرزمینی و روش ارزیابی ریزساختارها و LCZ، مجموعه های داده شده دارای واریانس نسبتا زیادی هستند. ضریب تغییرات بیشترین تغییرپذیری مقادیر ضریب رواناب را برای LCZ 9 نشان می دهد. اما سایر پارامترها، به عنوان مثال: ضریب تبخیر و تعرق و ضریب BAF، بیشترین تغییر را در LCZ 8 دارند. علت تغییرپذیری مستقیماً مشخص نیست. از آمار فوق، اما می توان آن را به این واقعیت مرتبط کرد که هیچ پیوندی به الگوهای مسکن نسبتاً همگن وجود ندارد. در عوض، آنها مناطق مختلطی هستند که از انواع مختلف ریزساختارهای تولید و ذخیره سازی (ID1، ID2)، تجارت، خدمات (IC1، IC2) یا حمل و نقل (IE1، IE2) و زیرساخت های فنی (IF1، IF2) تشکیل شده اند.شکل 7 ) و محاسبه ضرایب چولگی و کشیدگی ( جدول 5 ). نتایج به طور کلی توزیع های نسبتا متقارن را نشان می دهد، در مقایسه با یکدیگر بیشترین عدم تقارن در مجموعه LCZ 8 است. برای ضریب رواناب، مجموعه نامتقارن مقادیر LCZ 9 نیز در همان سطح LCZ 8 است و برای BAF ضریب، LCZ 6 نیز در همان سطح عدم تقارن با LCZ 8 است.
به دلیل نقض شدید فرض همگنی واریانس، تفاوت در کلاس‌های LCZ 5، LCZ 6، LCZ 8 و LCZ 9 از طریق آزمون کروسکال-والیس مورد آزمایش قرار گرفت. مشخص شد که کلاس‌های ضریب رواناب (H = 1125، p <0.0001)، ضریب تبخیر و تعرق (H = 1277، p <0.0001) و ضریب سطح بیوتوپ (H = 1326، P <0.0001) تفاوت معنی‌داری داشتند. آزمایش تعقیبی با تصحیح بونفرونی تفاوت معنی داری را بین همه جفت ها (مثلاً LCZ 5-LCZ 9) و پارامترهای فوق الذکر (به عنوان مثال، ضریب رواناب) نشان داد.

4. بحث

در بخش روش‌شناسی مقاله، پهنه‌بندی اکوهیدرولوژیکی منظر شهری، که در GIS به عنوان مبنایی برای برنامه‌ریزی زیرساخت سبز آبی شهرهای جمهوری چک ایجاد شده است، ارائه شده است. ماهیت روش، طبقه‌بندی دو سطحی واحدهای سرزمینی است که بر اساس امکان تعیین برخی پارامترهای اکوهیدرولوژیکی در سطوح مختلف جزئیات است. منطقه بندی اکوهیدرولوژیکی حاصل از شهر پیلسن و پارامترسازی در سطح ریزساختارها با یک روش استاندارد برای تعریف LCZ با منطقه بندی شهر مقایسه شد. ارزیابی حاصل از سلول‌های شطرنجی کلاس‌های LCZ فردی با توجه به پارامترهای اکوهیدرولوژیکی باید به عنوان یک مطالعه موردی در نظر گرفته شود که تعمیم آن محدود است. حد تعمیم هم ویژگی‌های خاص منظر شهری پیلسن است و هم رویه خود منطقه‌بندی اکوهیدرولوژیکی، بر اساس مجموعه داده‌های موجود برای شهر. مقایسه روش‌های روش‌شناسی برای تعریف LCZ و پهنه‌بندی ریزساختارهای اکوهیدرولوژیکی با پارامترسازی بر اساس مناطق ابتدایی منجر به سطح متفاوتی از مقیاس برای تشخیص ویژگی‌های منظر شهری می‌شود. رویه های استاندارد برای تعیین حدود LCZ با هدف تعریف واحدهای سرزمینی بزرگتر با مورفولوژی یکسان مناطق ساخته شده و پوشش زمین در مقیاس شبکه ای 100 × 100 متر است. استفاده جهانی تر از طبقه بندی LCZ با انتخاب داده های دقیق تر و مقیاس حاصل از واحدهای فضایی کمک می کند.25 ، 26 ]، یا پیوندی به واحدهای سرزمینی استفاده اداری-عملکردی [ 29 ]. برای کاربرد عملی نتایج، زمانی مناسب‌تر است که واحدهایی که به عنوان بلوک‌های شهری با توجه به نوع منطقه ساخته شده برای ارزیابی قلمرو بر اساس LCZ تعیین شده‌اند [ 27 ] استفاده می‌شوند. از سوی دیگر، استانداردسازی رویه ها با این واقعیت محدود می شود که طبقه بندی LCZ در سراسر جهان در مناطق مختلف آب و هوایی با توسعه شهری متفاوت اعمال می شود.
تعریف و پارامترسازی خواص اکوهیدرولوژیکی ریزساختارها به طور هدفمند استفاده عملکردی مناطق و شیب منطقه را در نظر می گیرد و به دنبال تشخیص مناطق ابتدایی تا سطح شبکه 0.5 متر است. با این حال، فرآیند تعریف ریزساختارها به طور کامل خودکار نشده است و دقت تفکیک به داده های اساسی، مانند در دسترس بودن و کیفیت موجودی فضای سبز شهری بستگی دارد. بر اساس منطقه بندی منطقه به ریزساختارهای اکوهیدرولوژیکی، اقدامات سازگاری را می توان از نظر فضایی بهتر هدف قرار داد، به عنوان مثال به لطف ارزیابی جداگانه راهروهای خیابان. علیرغم تفاوت های ذکر شده در پهنه بندی اقلیمی و اکوهیدرولوژیکی، به عنوان مثال از قلمرو شهر پیلسن ثابت شد که هر دو پهنه بندی تا حدودی مطابقت دارند.
با این حال، توصیف آماری ارائه‌شده از هر دو پهنه‌بندی منطقه به دو دلیل نمی‌تواند وابستگی دقیق ویژگی‌های اقلیمی و اکوهیدرولوژیکی را اثبات کند: بر اساس اندازه‌گیری‌های مستقیم نیست و نمی‌تواند تفاوت‌های جزئی را در واحدها در نظر بگیرد. به عنوان مثال، طبقه بندی ساختمان ها وقوع بام ها و نماهای سبز را در نظر نمی گیرد، که ممکن است بر خروجی یا تبخیر و تعرق تأثیر بگذارد [ 35 ]. با این حال، این باید با تحقیقات دقیق و اندازه‌گیری‌های روی سطوح فردی در موقعیت‌های ریزاقلیمی مختلف نشان داده شود [ 10 ، 62 ].
منطقه بندی منطقه بر اساس LCZ، البته، برای به تصویر کشیدن تفاوت های ریزاقلیمی متاثر از پارامترسازی دقیق راهروهای خیابان، ساختمان ها و سطوح منفرد شهر در مقیاس افقی و عمودی بسیار ناهموار است. طبقه‌بندی اکوهیدرولوژیکی مورد استفاده همچنین قادر به تشخیص برخی از جزئیات منطقه نیست، به عنوان مثال، اندازه برگ سبز (شاخص سطح برگ)، درجه هیدراتاسیون بام‌های سبز [ 35 ]، اما امکان تکمیل ساختار داده‌ها را در مناطق جداگانه LCZ نشان داد. ، به طوری که آنها به طور کلی برای ارزیابی پتانسیل BGI شهر کاربرد دارند.
توزیع تعیین شده سطح رواناب، تبخیر و تعرق و ضرایب BAF در قلمرو پیلسن عمدتاً مربوط به سهم مناطق نفوذپذیر و غیرقابل نفوذ است که یکی از پارامترهای استاندارد تعیین کننده انواع LCZ است. پارامترهای نفوذپذیری نواحی واسطه ارتباط قابل توجهی با سایر خواص منطقه – توزیع پتانسیل نفوذ، رواناب و تبخیر آب باران است. نتایج تأیید می کند که انواع مناطق مسکونی به طور قابل توجهی با برخی از انواع خدمات اکوسیستم مرتبط هستند [ 63 ].
پیوندهای بین گردش آب و پارامترهای آب و هوایی بر اساس مدل سازی اهمیت انرژی فرآیند تبخیر و تعرق نشان داده شده است [ 40 ، 41 ، 42 ]. با این حال، توجه کمتری به پیوندهای رواناب می شود، اگرچه این جزء قابل اندازه گیری تراز تعادل هیدرولوژیکی است. شیب منطقه به عنوان پارامتر مهم رواناب متمایز می شود. پهنه بندی های اقلیمی آن را فقط در مورد تأثیر قرار گرفتن در معرض تابش خورشیدی در نظر می گیرند.
در حال حاضر بحثی در مورد گسترش احتمالی طبقه‌بندی LCZ به جنبه‌هایی از اشکال تسکین منظر شهری، که به عنوان بخشی از اثرات غیر شهری توصیف می‌شوند، وجود دارد. ترکیب پیشنهادی انواع LCZ و طبقه‌بندی کوه‌نگاری سایت‌های شهری با تلاشی برای به تصویر کشیدن بهتر شرایط توپوکلیمی در تپه‌های تپه‌ای در برخی شهرها هدایت می‌شود. بنابراین، استفاده از طبقه‌بندی اشکال برجسته می‌تواند از بیانی جامع از ویژگی‌های منظر شهری [ 64 ]، همچنین با در نظر گرفتن شرایط رواناب پشتیبانی کند. با این حال، تمایز دقیق‌تر شیب منطقه برای تعیین شرایط رواناب مهم‌تر است.
همانطور که تجزیه و تحلیل ما از شیب منطقه با توجه به انواع LCZ در مثال Pilsen نشان داده است، تفاوت هایی بین انواع جداگانه وجود دارد ( جدول 6 ، شکل 6).). همچنین واریانس زیادی از مقادیر برای LCZ 6، 8 و 9 وجود دارد. با این حال، این تفاوت ها سطح توزیع ضریب رواناب را در LCZ فردی توضیح نمی دهند. LCZ با مقادیر شیب بالاتر (LCZ 9, LCZ 6) نمایانگر مساحت خانه‌های مجزا است که می‌توان آن‌ها را با باغ‌هایشان در دامنه‌های دره‌های رودخانه‌ها و غیره قرار داد. با این حال، این ویژگی از منظر شهری با نمایاندن فضای سبز به طور کلی مقادیر کمتر رواناب را نسبت به مناطق مسطح ساخته شده توسط ساختمان های بزرگ صنعتی، تجاری و خدماتی (LCZ 8) یا ساختمان های آپارتمانی بلند مدرنیستی (LCZ 5) نشان می دهد. این فرض که منطقه LCZ 8 باید به عنوان یک اولویت نه تنها از نقطه نظر گرمای بیش از حد حرارتی مورد توجه قرار گیرد [ 65 ]]، بلکه از نقطه نظر اکوهیدرولوژی نیز تایید شد. این مناطق همچنین مقادیر نامطلوب بالای رواناب سطحی را نشان می دهند. علاوه بر این، در مورد Pilsen، LCZ 8 نمایندگی قابل توجهی در برخی از بخش‌های شهر داخلی دارد، جایی که مناطق صنعتی گسترش می‌یابند [ 45 ]. برای بحث در مورد تأثیر شیب باید اضافه کرد که این پارامتر هیچ تأثیر اضافی بر پارامترسازی رواناب برای سطوح غیرقابل نفوذ ندارد، زیرا استانداردها بدون توجه به شیب سطح، سطح ضریب 1 را تعیین می کنند.
نفوذناپذیری مناطق و کمبود فضای سبز در منطقه ساخته شده، به طور معمول در ریزساختار مناطق تولید و ذخیره سازی، طبقه بندی شده عمدتا در LCZ 8، برای خطر رویدادهای رواناب شدید ضروری است. در این مورد، تأیید می شود که تعیین حدود LCZ در شهرها می تواند برای برنامه ریزی نه تنها کاهش تنش حرارتی، بلکه برای برنامه ریزی جامع تر اقدامات سازگاری نیز مورد استفاده قرار گیرد. با این حال، مناسب است که پهنه بندی LCZ در سطح دقیق تر با سایر پارامترهای منطقه مهم برای برنامه ریزی BGI تکمیل شود (به عنوان مثال، شیب منطقه، احتمال حفظ آب در منطقه یا خطر آلودگی رواناب مستقیم).
پیوندهای دیگر بین گونه‌شناسی LCZ و پهنه‌بندی اکوهیدرولوژیکی از طریق پارامترهایی مانند سطح پوشیده از پوشش گیاهی زیاد، سطح پوشش‌دهی شده با پوشش گیاهی کم وجود دارد [ 61 ]. در قلمرو Pilsen، تفاوت در سطح خدمات اکوسیستمی مناطق شهری جداگانه طبقه‌بندی شده بر اساس LCZ از طریق شاخص BAF اثبات شد. در جزئیات پلات های منفرد یا ریزساختارهای عملکردی، امکان توسعه استفاده از شاخص های پیچیده BGI، مانند فاکتور ناحیه بیوتوپ وجود دارد. با این حال، شاخص های پیچیده نه تنها باید مدیریت آب باران، بلکه سایر خدمات اکوسیستم، از جمله سطح اثرات ریزاقلیمی منطقه را نیز در نظر بگیرند.
در این مورد، می توان تغییرپذیری مقادیر پارامترهای اکوهیدرولوژیکی انواع جداگانه LCZ را با دقت مورد نیاز تفکیک هر دو پهنه بندی و دقت داده های مورد استفاده در قلمرو توضیح داد. با این حال، نتایج کلی تری را می توان پس از آزمایش در تعداد بیشتری از شهرها انجام داد، زیرا نتایج ممکن است تحت تأثیر ساختار خاص قلمرو و توسعه مناطق ساخته شده در شهر Pilsen باشد. تحقیقات دقیق تر و تأیید پیوندها در شهرهای دیگر [ 34بنابراین می‌تواند راهی برای تعمیم پارامتر LCZ به سطح بیان سایر خدمات اکوسیستمی مانند احتباس آب، تأثیر بر سلامت، کیفیت هوا و غیره باشد. نتیجه می‌تواند یک سیستم منطقه‌بندی جامع شهر به عنوان پایه باشد. برای مدل‌سازی محیطی، شامل نه تنها جنبه‌های اقلیمی، بلکه شرایط رواناب، امکان تولید انرژی خورشیدی یا اثرات آن بر کیفیت هوا [ 14 ].

5. نتیجه گیری ها

مطالعه ارائه شده یافته‌های جدیدی را در سه زمینه به ارمغان می‌آورد: (1) رویکردهای روش‌شناختی به پهنه‌بندی اکوهیدرولوژیکی و اقلیمی شهرها را مقایسه می‌کند، (2) ویژگی‌های اکوهیدرولوژیکی مناطق از کلاس‌های LCZ منفرد را در منطقه مدل ثبت می‌کند، (3) آن را ثبت می‌کند. امکان تکمیل پارامترهای طبقه بندی LCZ با سایر جنبه ها، به ویژه شیب قلمرو را مورد بحث قرار می دهد.
(1) مقایسه دو رویکرد در منطقه بندی قلمرو شهر پیلسن نشان داده است که می توان به دنبال ارتباط بین رویکردهای روش شناختی مبتنی بر تحقیقات در هر دو اقلیم شناسی و اکو هیدرولوژی بود. بر اساس مطالعه موردی ارائه شده، می‌توان تأیید بیشتری از پیوندهای بین فرآیندهای اقلیمی و اکوهیدرولوژیکی در شهر را هم در جهت تعمیم دانش برای شهرهای اروپای مرکزی و هم در جهت استانداردسازی منابع داده‌ها و پردازش مؤثر آنها برای مدیریت شهر توصیه کرد.
(2) ارتباط مستقیم خصوصیات اقلیمی و اکوهیدرولوژیکی منطقه با پارامترهای مشترکی مانند نفوذپذیری مناطق یا درجه سرسبزی امکان پذیر است. یک عامل تفاوت معنی‌دار بین ویژگی‌های تعریف‌کننده LCZ و پارامترهای ریزساختارهای اکوهیدرولوژیکی، شیب منطقه است که بر درجه رواناب سطحی تأثیر می‌گذارد. با این حال، در قلمرو Pilsen، مشخص شد که شیب قلمرو یک عامل توضیحی برای تفاوت‌های ضریب رواناب در مناطق ساخته شده بین کلاس‌های LCZ نیست.
(3) نتایج به طور غیر مستقیم نشان می دهد که شیب منطقه با توزیع فضایی انواع LCZ مرتبط است. این می تواند در هنگام تعریف زیرگروه های orographic LCZ برای استفاده حداقل در شرایط اروپای مرکزی توسعه یابد. این جهت تکمیل طبقه بندی LCZ با جلوه های غیر شهری به یک رویکرد جامع در طبقه بندی منظر شهری کمک می کند.
یکسان سازی بیشتر رویکردها برای پردازش نقشه های تحلیلی برای تمرین شهرها در زمینه اقدامات تطبیقی ​​با تغییرات اقلیمی مفید خواهد بود، زیرا همچنین مناسب است که ابزارهای سازگاری را متحد کنیم و به دنبال اثرات هم افزایی برنامه ریزی BGI باشیم.

پیوست اول

جدول تکمیلی نتایج: نمایش نسبی انواع ریزساختار در کلاس‌های LCZ منفرد (%) ( جدول A1 ).
جدول
جدول A1. نمایش نسبی انواع ریزساختار در کلاس های LCZ فردی (٪).

منابع

  1. کابیش، ن. کورن، اچ. استدلر، جی. بن، الف. راه حل های مبتنی بر طبیعت برای سازگاری با تغییرات اقلیمی در شهری. حوزه‌ها – پیوندهای بین علم، سیاست و عمل ؛ تئوری و عمل انتقال پایداری شهری; Springer Open: Cham، سوئیس، 2017. [ Google Scholar ]
  2. وانگ، THF؛ براون، آر. شهر حساس به آب: اصولی برای تمرین. علوم آب تکنولوژی 2009 ، 60 ، 673-682. [ Google Scholar ] [ CrossRef ] [ PubMed ][ نسخه سبز ]
  3. بوکوا، ا. دوبروولنی، پ. گال، تی. گلتیچ، جی. گولیاس، Á. حاجتو، ام جی; هولک، جی. هالوسی، بی. کیلاری، آر. لهنرت، ام. و همکاران آب و هوای شهری در شهرهای اروپای مرکزی و تغییرات آب و هوایی جهانی Acta Climatol. 2018 ، 51–52 ، 7–35. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  4. استوارت، ID مروری سیستماتیک و نقد علمی روش شناسی در ادبیات جزیره گرمایی شهری مدرن. بین المللی جی. کلیم. 2011 ، 31 ، 200-217. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  5. زولچ، تی. Maderspacher، J.; وامسلر، سی. Pauleit, S. استفاده از زیرساخت سبز برای مقاوم سازی آب و هوای شهری: ارزیابی اقدامات کاهش گرما در مقیاس میکرو. شهری. برای. شهری. سبز. 2016 ، 20 ، 305-316. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  6. هوانگ، ال. تعاملات سیستم فنر، RA مدیریت آب طوفان با استفاده از سیستم‌های زهکشی شهری پایدار و زیرساخت‌های سبز. شهری. Water J. 2016 , 13 , 739-758. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  7. Voskamp، IM; ون دی ون، سیستم پشتیبانی برنامه‌ریزی FHM برای سازگاری با آب و هوا: ترکیب مجموعه‌های موثر اقدامات سبز-آبی برای کاهش آسیب‌پذیری شهری در برابر رویدادهای شدید آب و هوایی. ساختن. محیط زیست 2015 ، 83 ، 159-167. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  8. هاو، سی. Mitchell, C. (Eds.) Water Sensitive Cities ; انتشارات IWA: لندن، بریتانیا، 2012. [ Google Scholar ]
  9. وودز بالارد، بی. ویلسون، اس. اودال کلارک، اچ. ایلمن، اس. اسکات، تی. اشلی، آر. کلاگر، آر. کتابچه راهنمای SUDS (C753). CIRIA: لندن، بریتانیا، 2015. [ Google Scholar ]
  10. دی جیوانی وایت، ک. مونتالتو، اف. Gaffin, S. تجزیه و تحلیل مقایسه ای عوامل تعیین کننده ریز هواشناسی نرخ تبخیر و تعرق در یک محیط شهری ناهمگن. جی هیدرول. 2018 ، 562 ، 223-243. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  11. لهنرت، ام. توکار، وی. جورک، ام. Geletič, J. آسایش حرارتی تابستانی در شهرهای چک: اثرات اندازه‌گیری شده ویژگی‌های آبی و سبز در مراکز شهر. بین المللی J. Biometeorol. 2020 ، 1-13. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  12. ژوولا-آلویز، ام. کخ، آر. بوکهلز، اس. Früh, B. مدل سازی پتانسیل زیرساخت های سبز و آبی برای کاهش بار حرارتی شهری در شهر وین. صعود چانگ. 2016 ، 135 ، 425-438. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  13. نورتون، BA; Coutts، AM; Livesley، SJ; هریس، RJ; شکارچی، AM; ویلیامز، برنامه‌ریزی NSG برای شهرهای خنک‌تر: چارچوبی برای اولویت‌بندی زیرساخت‌های سبز برای کاهش دمای بالا در مناظر شهری. Landsc. شهری. طرح. 2015 ، 134 ، 127-138. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  14. لیندبرگ، اف. گریموند، CSB؛ گابی، ا. هوانگ، بی. کنت، CHW; سان، تی. Theeuwes، NE; جروی، ال. بخش، HC; Capel-Timms، I.; و همکاران پیش بینی کننده محیطی چند مقیاسی شهری (UMEP): ابزاری یکپارچه برای خدمات آب و هوایی مبتنی بر شهر. محیط زیست مدل. نرم افزار 2018 ، 99 ، 70-87. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  15. جروی، ال. گریموند، CSB؛ کریستن، ای. طرح تعادل انرژی و آب شهری سطحی (SUEWS): ارزیابی در لس آنجلس و ونکوور. جی هیدرول. 2011 ، 411 ، 219-237. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  16. پرینی، ک. Sabbion، P. پایداری شهری و احیای رودخانه، شهرهای حساس به زیرساخت سبز و آبی ؛ WILEY Blackwell: Chichester، UK، 2017. [ Google Scholar ]
  17. Thorne, C. (ویرایش) ارائه و ارزیابی مزایای متعدد خطر سیل در شهرهای سبز-آبی . خروجی های کلیدی پروژه پروژه EPSRC EP/K013661/1; دانشگاه ناتینگهام: ناتینگهام، بریتانیا، 2016. [ Google Scholar ]
  18. باچین، تی. اشلی، آر. بلکن، جی. ویکلندر، ام. Gersonius، B. زیرساخت سبز-آبی برای شهرهای پایدار: راه حل های نوآورانه اجتماعی و فنی ارزش چند منظوره را به ارمغان می آورد. در مجموعه مقالات Novatech، نهمین کنفرانس بین المللی برنامه ریزی و فناوری برای مدیریت پایدار آب شهری، لیون، فرانسه، 28 ژوئن تا 1 ژوئیه 2016. صص 1-4. [ Google Scholar ]
  19. کوپ، جی. پریس، جی. اجرای بالقوه حوضچه‌های حفظ آب طوفان در زیرساخت سبز-آبی چشم‌انداز حومه شهر پیلسن، چک. Appl. Ecol. محیط زیست Res. 2019 ، 17 ، 15055–15072. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  20. آلوز، آ. ووینوویچ، ز. کاپلان، ز. سانچز، آ. Gersonius، B. بررسی مبادلات در میان مزایای متعدد زیرساخت سبز-آبی-خاکستری برای کاهش سیل شهری. علمی کل محیط. 2020 , 703 , 134980. [ Google Scholar ] [ CrossRef ] [ PubMed ]
  21. مک فیرسون، تی. Depietri، Y. ادغام خاکستری، سبز و آبی در شهرها: راه حل های مبتنی بر طبیعت برای سازگاری با تغییرات آب و هوا و کاهش خطر. در راه حل های مبتنی بر طبیعت برای سازگاری با تغییرات اقلیمی در مناطق شهری. پیوندهای بین علم، سیاست و عمل ؛ Kabisch, N., Korn, H., Stadler, J., Bonn, A., Eds. اسپرینگر اوپن: چم، سوئیس، 2017; صص 91-109. [ Google Scholar ]
  22. الکساندر، پی جی. میلز، جی. طبقه بندی آب و هوای محلی و جزیره گرمای شهری دوبلین. جو 2014 ، 5 ، 755-774. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  23. استوارت، ID; Oke, TR یک سیستم طبقه بندی جدید برای مکان های آب و هوایی شهری. گاو نر صبح. هواشناسی Soc. 2009 ، 90 ، 922-923. [ Google Scholar ]
  24. استوارت، ID; Oke، TR مناطق آب و هوایی محلی برای مطالعات دمای شهری. گاو نر عامر شهاب. Soc. 2012 ، 93 ، 1879-1900. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  25. ریچارد، ی. امری، جی. دودک، جی. پرگاود، جی. شاتو اسمیت، سی. زیتو، اس. رگا، م. وایرت، تی. کاستل، تی. تیونین، تی. و همکاران مناطق آب و هوایی محلی و مناطق آب و هوایی شهری چقدر برای تحقیقات آب و هوای شهری مرتبط هستند؟ دیژون (فرانسه) به عنوان مطالعه موردی. شهری. صعود 2018 ، 26 ، 258-274. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  26. Verdonck، M.-L. اوکوجنی، ا. وان در لیندن، اس. دموزیر، م. دی وولف، آر. ون کویلی، F. تأثیر اطلاعات محله بر نقشه برداری «منطقه آب و هوایی محلی» در شهرهای ناهمگن. بین المللی J. Appl. زمین Obs. Geoinf. 2017 ، 62 ، 102-113. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  27. کوان، اس جی; Bansal، P. بررسی سیستماتیک مطالعات نقشه برداری منطقه آب و هوایی محلی مبتنی بر GIS. ساختن. محیط زیست 2021 ، 196 ، 107791. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  28. لهنرت، ام. ساویچ، اس. میلوشویچ، دی. دونجیچ، جی. Geletič، J. نقشه برداری از مناطق آب و هوایی محلی و کاربردهای آنها در محیط های شهری اروپا: مروری بر ادبیات سیستماتیک و روندهای توسعه آینده. ISPRS Int. J. Geo-Inf. 2021 ، 10 ، 260. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  29. هیدالگو، جی. دوما، جی. ماسون، وی. پتیت، جی. بچتل، بی. بوچر، ای. فولی، ام. شوتر، آر. میلز، جی. مقایسه بین نقشه‌های مناطق آب و هوایی محلی به دست آمده از مجموعه داده‌های اداری و مشاهدات ماهواره‌ای. شهری. صعود 2019 ، 27 ، 64–89. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  30. لهنرت، ام. گلتیچ، جی. هوساک، جی. Vysoudil، M. طبقه بندی میدان شهری بر اساس “مناطق آب و هوایی محلی” در یک شهر با اندازه متوسط ​​اروپای مرکزی: مورد اولوموک (جمهوری چک). Appl. کلیماتول. 2015 ، 122 ، 531-541. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  31. مولر، ن. کوتلر، دبلیو. Barlag، AB مقابله با تغییرات آب و هوایی شهری: اقدامات سازگاری و تأثیر آنها بر آسایش حرارتی. Appl. کلیماتول. 2014 ، 115 ، 243-257. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  32. لکونت، اف. بویر، جی. Claverie, R. Nocturnal cooling in Local Climate Zone: رویکرد آماری با استفاده از اندازه گیری های سیار. شهری. صعود 2020 ، 33 ، 100629. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  33. ژو، جی. شما، آر. لیو، دبلیو. چن، سی. لای، دی. کاربردهای طرح طبقه بندی مناطق آب و هوایی محلی برای بهبود پایداری شهری: بررسی کتاب سنجی. پایداری 2020 ، 12 ، 8083. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  34. داس، م. Das، A. تخمین از دست دادن خدمات اکوسیستم (EESs) به دلیل تبدیل مناطق آب و هوایی محلی (LCZs) در منطقه برنامه ریزی سرینیکتان-سانتینیکتان (SSPA) بنگال غربی، هند. حفظ کنید. جامعه شهرها 2019 ، 47 ، 101474. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  35. آنتوشفسکی، پ. Świerk، D.; Krzyżaniak، M. بررسی آماری پارامترهای کیفیت عناصر زیرساخت آبی-سبز مهم در کاهش اثر جزیره گرمایی شهری در منطقه آب و هوای معتدل (C). بین المللی جی. محیط زیست. Res. بهداشت عمومی 2020 , 17 , 7093. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  36. واگنر، آی. بریل، پی. نقش اکوهیدرولوژی در ایجاد شهرهای تاب‌آورتر. اکوهیدرول هیدروبیول. 2013 ، 13 ، 113-134. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  37. لافورتزا، آر. چن، جی. ون دن بوش، CK; راه حل های Randrup، TB مبتنی بر طبیعت برای مناظر و شهرهای انعطاف پذیر. محیط زیست Res. 2018 ، 165 ، 431-441. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  38. بزوویچ، آر. ماکسیموویچ، سی. میجیک، ا. اسمیت، KM; سوتر، آی. van Reeuwijk، M. راه حل های سبز آبی. رویکرد سیستمی برای توسعه شهری پایدار، تاب آور و مقرون به صرفه . Climate-KIC Limited، امپریال کالج لندن: لندن، بریتانیا، 2017. [ Google Scholar ]
  39. الکساندر، پی جی. میلز، جی. Fealy، R. استفاده از داده‌های LCZ برای اجرای مدل تعادل انرژی شهری. شهری. صعود 2015 ، 13 ، 14-37. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  40. میچل، وی جی. کلو، HA; گریموند، CSB؛ Xu، J. ارتباط مدل‌های تعادل آب شهری و تعادل انرژی برای تجزیه و تحلیل گزینه‌های طراحی شهری. هیدرول. روند. 2008 ، 22 ، 2891-2900. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  41. شیائو، کیو. مک فرسون، EG; سیمپسون، جی آر. Ustin، SL فرآیندهای هیدرولوژیکی در مقیاس مسکونی شهری. هیدرول. روند. 2007 ، 21 ، 2174-2188. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  42. امیدوار، ح. سان، تی. گریموند، اس. بیلسباخ، دی. سیاه، A. چن، جی. دوان، ز. گائو، ز. ایواتا، اچ. مک فادن، طرح تعادل انرژی و آب سطحی JP (V2020a) در مناطق غیر شهری: تحولات، پارامترها و عملکرد. Geosci. مدل. توسعه دهنده بحث و گفتگو. 2020 . [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  43. Aubrechtová، T. گلتیچ، جی. Lehnert , M. Identifikace Lokalit Ohrožených Teplotním Stresem—Nástroj Pro Udržitelné Plánování Měst (شناسایی مکان های آسیب پذیر در برابر استرس حرارتی – ابزاری برای برنامه ریزی شهری پایدار) ; شماره پروژه TJ01000118. گزارش نهایی پروژه؛ موسسه تحقیقاتی تغییر جهانی آکادمی علوم چک: برنو، جمهوری چک؛ Palacký University Olomouc: Olomouc، جمهوری چک، 2019. (به زبان چک) [ Google Scholar ]
  44. Vít، V. Kopp, J. گونه‌شناسی مکان‌های نشستن در فضای باز رستوران‌ها بر اساس عوامل مؤثر بر آسایش حرارتی آنها. مطالعه موردی مرکز شهر پیلسن، چک. جی. ستل. تف کردن طرح. 2019 ، 10 ، 131-142. [ Google Scholar ]
  45. کوپ، جی. راشکا، پ. ویسودیل، م. جژک، ج. دولیش، م. ویت، تی. فراجر، ج. نووتنا، ام. Hašová, E. Ekohydrologický Management Mikrostruktur Městské Krajiny (مدیریت اکوهیدرولوژیکی ریزساختارهای منظر شهری) ; Západočeská univerzita v Plzni: Plzeň، جمهوری چک، 2017. (به زبان چک) [ Google Scholar ]
  46. پاولیت، اس. Duhme, F. ارزیابی عملکرد زیست محیطی انواع پوشش زمین برای برنامه ریزی شهری. Landsc. شهری. طرح. 2000 ، 52 ، 1-20. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  47. Derkzen، ML; ون تیفلن، آجا. Verburg، PH کمی کردن خدمات اکوسیستم شهری بر اساس داده‌های با وضوح بالا از فضای سبز شهری: ارزیابی برای روتردام، هلند. J. Appl. Ecol. 2015 ، 52 ، 1020-1032. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  48. Sulzer, W. Reale Abbildung der Stadtentwicklung Graz-Landnutzungskartierung 1945–2015 ; Eigenverlag der Stadt Graz: Graz، اتریش، 2016. [ Google Scholar ]
  49. Zonneveld، IS واحد زمین – یک مفهوم اساسی در بوم شناسی چشم انداز، و کاربردهای آن. Landsc. Ecol. 1989 ، 3 ، 67-86. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  50. فالترمایر، ام. سهام، H.; Tonndorf, T. (Eds.) Stadtentwicklungsplan Klima KONKRET Klimaanpassung in der Wachsenden Stadt ; Senatsverwaltung für Stadtentwicklung und Umwelt: برلین، آلمان، 2016. [ Google Scholar ]
  51. Kazmierczak، A. کارتر، جی. سازگاری با تغییرات اقلیمی با استفاده از زیرساخت سبز و آبی. پایگاه داده مطالعات موردی ; دانشگاه منچستر: منچستر، بریتانیا، 2010. [ Google Scholar ]
  52. آلن، آر جی. پریرا، LS; Raes, D.; اسمیت، ام . کراپ. تبخیر و تعرق-راهنمای 157 برای محاسبه نیازهای آب ؛ کاغذ آبیاری و زهکشی شماره 56; فائو: رم، ایتالیا، 1998. [ Google Scholar ]
  53. کاستلو، ال آر. متنی، NP; کلارک، جی آر. جونز، KS راهنمای برآورد نیازهای آبیاری گیاهان منظر در کالیفرنیا. روش ضریب چشم انداز و WUCOLS III ; توسعه تعاونی دانشگاه کالیفرنیا؛ دپارتمان منابع آب کالیفرنیا: ساکرامنتو، کالیفرنیا، ایالات متحده آمریکا، 2000. [ Google Scholar ]
  54. کیلگرن، آر. Beeson، RC; پیتنگر، DR; Montague, DT برآورد تقاضای آبیاری چشم انداز ساده شده: قوانین اسلاید. Appl. مهندس کشاورزی 2016 ، 32 ، 363-378. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  55. لهنرت، ام. گلتیچ، جی. دوبروولنی، پ. Jurek, M. تفاوت‌های دما در میان مناطق آب و هوایی محلی که با اندازه‌گیری‌های سیار در دو شهر اروپای مرکزی ایجاد شده‌اند. صعود Res. 2018 ، 75 ، 53-64. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  56. توسعه روش عامل سبز شهر هلسینکی. خلاصه گزارش ; شهر هلسینکی، مرکز محیط زیست هلسینکی: هلسینکی، فنلاند، 2016.
  57. Handlungsziele für Stadtgrün und Deren Empirische Evidenz. Indikatoren, Kenn-und Orientierungswerte ; Bundesinstitut für Bau-، Stadt- und Raumforschung: بن، آلمان، 2018.
  58. پرونی، اف. پریستری، جی. کوداتو، دی. پاپالاردو، SE; De Marchi، M. عامل منطقه بیوتوپ: یک شاخص شهری بوم‌شناختی برای ژئوویژن‌سازی آب‌بندی خاک در پادوآ، ایتالیا. پایداری 2020 ، 12 ، 150. [ Google Scholar ] [ CrossRef ] [ نسخه سبز ]
  59. بکر، CW (ویرایش) عامل منطقه بیوتوپ به عنوان یک پارامتر اکولوژیکی. اصول تعیین آن و شناسایی هدف ; Becker Giseke Mohren Richard، Landschaft Planen & Bauen: برلین، آلمان، 1990. [ Google Scholar ]
  60. استوارت، ID; اوکی، TR; Krayenhoff، ES ارزیابی طرح “منطقه آب و هوایی محلی” با استفاده از مشاهدات دما و شبیه‌سازی مدل. بین المللی جی.کلیماتول. 2014 ، 34 ، 1062-1080. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  61. گلتیچ، جی. Lehnert، M. ترسیم مناطق آب و هوایی محلی مبتنی بر GIS: مورد شهرهای اروپای مرکزی با اندازه متوسط. موراو. Geogr. 2016 ، 24 ، 2-12 . [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  62. لهنرت، ام. برابک، م. جورک، ام. توکار، وی. Geletič، J. نقش زیرساخت های آبی و سبز در احساس حرارتی در مناطق شهری عمومی: مطالعه موردی روزهای تابستان در چهار شهر چک. حفظ کنید. جامعه شهرها 2021 , 66 , 102683. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  63. تراتالوس، جی. فولر، RA; وارن، پی اچ. دیویس، آر جی. Gaston، KJ فرم شهری، پتانسیل تنوع زیستی و خدمات اکوسیستم. Landsc. شهری. طرح. 2007 ، 83 ، 308-317. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  64. استوارت، ID توسعه یک راهنمای میدانی برای شناسایی “مناطق آب و هوایی محلی” در شهرها. در مجموعه مقالات دهمین کنفرانس بین المللی اقلیم شهری/ چهاردهمین سمپوزیوم در مورد محیط شهری، نیویورک، نیویورک، ایالات متحده آمریکا، 6–10 اوت 2018. چکیده 12E.1. [ Google Scholar ]
  65. گلتیچ، جی. لهنرت، ام. ساویچ، اس. میلوشویچ، دی. مدل‌سازی تغییرپذیری فضایی و زمانی آسایش حرارتی در فضای باز در مناطق آب و هوایی محلی شهر برنو، جمهوری چک. علمی کل محیط. 2018 ، 624 ، 385-395. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
Ijgi 10 00350 g001 550
شکل 1. شرایط جغرافیایی قلمرو شهر پیلسن. منابع داده: ArcČR500 (2016); دفتر نقشه برداری، نقشه برداری و کاداستر چک (2020)؛ نقشه های خیابان باز و ژئوفابریک (2020).
Ijgi 10 00350 g002 550
شکل 2. نمودار جریان پهنه بندی اکوهیدرولوژیکی شهر پیلسن.
Ijgi 10 00350 g003 550
شکل 3. تعیین مناطق آب و هوایی محلی (LCZ) در ناحیه کاداستری پیلسن. منبع: پردازش خود بر اساس الگوریتم طبقه بندی [ 61 ].
Ijgi 10 00350 g004 550
شکل 4. پارامترسازی اکوهیدرولوژیکی شطرنجی LCZ بر اساس ریزساختارها.
Ijgi 10 00350 g005 550
شکل 5. نمایش نسبی انواع ریزساختار در LCZ 5-LCZ 9 (%).
Ijgi 10 00350 g006 550
شکل 6. نمودارهای جعبه ای طبقات LCZ بر اساس پارامترهای اکوهیدرولوژیکی (( A ) ضریب رواناب، ( B ) ضریب تبخیر و تعرق، ( C ) ضریب مساحت بیوتوپ) و شیب ( D ). قسمت پایینی جعبه ربع اول و قسمت بالایی ربع سوم است. سبیل ها کمترین مقدار را هنوز در 1.5 IQR (IQR = ربع سوم – ربع اول) و بالاترین مقدار را هنوز در 1.5 IQR نشان می دهند. نقاط نشان دهنده نقاط پرت است.
Ijgi 10 00350 g007 550
شکل 7. توزیع سلول های LCZ 5-LCZ 9 بر اساس پارامترهای اکوهیدرولوژیکی (( A ) ضریب رواناب، ( B ) ضریب تبخیر و تعرق، ( C ) عامل ناحیه بیوتوپ).

مقالات داخلی و بین المللی

مطالب مرتبط ...

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید