نقشه برداری و بازنمایی های فضایی: جستجو بر اساس نقشه کامل

فعالیت های متخصصینی که روی محصولات کارتوگرافی کار می کنند به ویژه در سال های اخیر برجسته شده است. در استفاده از این نوع ابزارها نمی توان از تاریخچه، مفاهیم و مقوله های کارتوگرافی غافل شد زیرا استفاده از عناصر سازنده یک محصول کارتوگرافی مانند نقشه، نمودار، پلان، کره زمین و مدل مقیاس باید استفاده شود. ناآگاهی از تکنیک های نقشه برداری و عدم وجود اجزای یک نقشه ممکن است مانع از درک آنچه در نظر گرفته شده است به صورت نقشه برداری نمایش داده شود. این متن سهمی در بحث پیشرفت های نقشه کشی از جمله خطاها و نبودن نقشه ها، از جمله بحث مختصری در مورد ویژگی های زبان نقشه کشی امروزه و جستجوی کمال در نقشه برداری است.

کلید واژه ها:

نقشه کشی، تکامل نقشه برداری، فضای جغرافیایی، بازنمایی های فضایی، نقشه کامل

1. مقدمه

از زمان‌های قدیم، انسان همواره سعی کرده است فضایی را که در آن زندگی می‌کرده، به‌عنوان یک شکل هنری یا در جستجوی نشان دادن مکان‌های زندگی یا برای غذا، بازنمایی/نقشه‌برداری کند. در طول سال‌ها، تکنیک‌ها و ابزارهایی برای این تلاش‌ها برای خواندن و درک فضای جغرافیایی جمع‌آوری شد و خوانش‌ها را در مکان‌های سیاره زمین بهبود بخشید. به عنوان مثال، می توان به اختراع تجهیزاتی اشاره کرد که به ما در موقعیت مکانی ما کمک می کند مانند قطب نما، اخترلاب، سیستم موقعیت یاب جهانی (GPS) و سایر ابزارهایی که در نقطه ای کمک کرده یا هنوز مکان اشیاء و نمایش را تسهیل می کنند. از سطح زمین

در طول دهه‌های گذشته، این نمایش «سریع‌تر» و رایج‌تر شد، عمدتاً به دلیل پیشرفت فناوری اطلاعات که اطلاعات اشیاء و پدیده‌هایی را که قبلاً فقط روی یک صفحه کاغذ نشان داده می‌شد، روی صفحه‌های رایانه قرار می‌داد، به عبارت دیگر، روی نقشه چاپ شده با این حال، علیرغم توسعه محاسباتی، یادآوری این نکته مهم است که حتی اگر از نقشه ها و کره های چاپی در همه دروس مدرسه و نه تنها در جغرافیا، بلکه در زیست شناسی، تاریخ، ریاضیات و غیره استفاده شود، زیرا همه حقایق و اشیاء منشأ می گیرند و در هر مکانی از سیاره ما هستند که جدایی ناپذیری مقولات زمان و مکان رخ می دهد (زیرا هر رویدادی در مکانی رخ می دهد). بنابراین، می توان از دانش ریاضیات و اقتصاد یک نقشه اقتصادی ساخت.

به این معنا، کارتوگرافی، که هنر، علم و هنر ترسیم نقشه ها، کره ها، مدل های مقیاس و غیره است، از طریق دانش خود که در طول قرن ها تاریخ بشر جمع آوری شده است، انسان ها را قادر می سازد تا به تجزیه و تحلیل دقیق واقعیتی که بخشی از آن هستند بپردازند. . این درک از مکان‌ها با خواندن و تفسیر نقشه‌ها آسان‌تر می‌شود، که باید به عنوان شکلی از ارتباط درک شود که به ایده و درک واقعیتی که همه دارند کمک می‌کند. بنابراین، با توجه به اینکه همه ما قادر به مکان یابی و انتقال موقعیت خود هستیم، می توانیم به عنوان «سازندگان نقشه ها» در نظر بگیریم، زیرا فضا را می خوانیم و نمایش می دهیم، اما تنها با استفاده از تکنیک های نقشه برداری است که می توانیم نقشه هایی را با تمام نقشه ها تولید کنیم. عناصر لازم برای خواندن آن، به طوری که دیگران می توانند درک کنند که ما سعی می کنیم نقشه هایی را که ایجاد کرده ایم ارائه دهیم.

در این مقاله سعی شده است به طور مختصر در مورد استفاده از محصولات کارتوگرافی و پیشرفت آنها در طول زمان بحث شود و در این مورد به نقش بازنمایی های کارتوگرافی به عنوان ابزاری مهم در شناخت فضای جغرافیایی پرداخته شود. بر این اساس، با بررسی ادبیات موضوع و تجزیه و تحلیل برخی از نمونه‌های محصولات نقشه‌کشی تولید شده توسط نویسندگان دیگر و موجود در شبکه‌های رایانه‌ای در سراسر جهان-اینترنت همچنین تحلیل برخی از محصولات نقشه‌کشی ارائه شده در سراسر متن را پیشنهاد می‌کند و به دنبال ارائه اصلی‌ترین موارد است. خطاها و عدم وجود در یک محصول کارتوگرافی [ 1 ] . در نهایت، نکات مهمی که در جهت دستیابی به “کمال” نقشه ها باید در نظر گرفته شود، ارائه خواهد شد.

2. پیشرفت در کارتوگرافی و سوال اساسی: من کجا هستم؟

انسان ها از قدیم الایام در محل سکونت و کار خود مداخله می کردند و به همین دلیل همواره سعی می کردند بهترین مکان ها را برای خود درک کنند. با این حال، برای درک همه مناطق زمین، این افراد به گونه‌ای هر روز خود را به تصویر می‌کشیدند، به عنوان مثال، هنگام ساختن نقاشی‌ها در غارهایی که به دنبال ارائه سبک زندگی آن زمان بودند. امروزه این شکل از بازنمایی از زمان پیشرفت تکنولوژی تغییر کرده است – با تاکید بر فناوری اطلاعات، امکان نمایش تمام فضاهای زندگی جهان از طریق کامپیوتر وجود دارد. بنابراین، آنچه از زمان های گذشته تا امروز تغییر کرده است، روشی است که فناوری در دسترس است، اما علاقه به نقشه برداری مکان ها برای انسان ها یکسان است.

در طول سال‌ها، اکثریت قریب به اتفاق علوم از نقشه‌ها برای تحقیقات و شواهد علمی خود استفاده می‌کردند، زیرا مکان اشیاء یا پدیده‌ها واقعیت مهمی است که باید در درک فرآیندهایی که فرد می‌خواهد درک کند، در نظر گرفت. با توجه به اینکه فضای جغرافیایی یا تداخل مطالعاتی بخش مهمی از آنهاست، نمی‌توانست غیر از این باشد.

از این نظر، سوال من کجا هستم؟ ( شکل 1 )، همواره انسان ها را برانگیخته، که تلاش می کنند

نشان دهنده فضای کار آنها است. بنابراین، با توجه به نوع فناوری به کار گرفته شده توسط جامعه (زغال سنگ، قلم مو، قلم، کامپیوتر و غیره)، محصول نقشه کشی قابل توسعه نیز متفاوت خواهد بود و خود را به عنوان یک طرح ساده، یک کره یا به عنوان یک موضوع نشان می دهد. نقشه یک منطقه مشخص [ 3 ] . در حالی که طرح‌ها، کره‌ها، نقشه‌ها، نمودارها، مدل‌ها و گیاهان چیزی جز ساده‌سازی واقعیت نیستند، به عبارت دیگر، تلاشی برای نمایش گرافیکی و نمادین فضای واقعی که انسان در آن زندگی می‌کند.

یادگیری مکان یابی و انتقال دقیق موقعیت مکانی خود در قالب نقشه یکی از ویژگی های ارتباط کارتوگرافی است که فقط انسان ها از آن برخوردارند و این یک راه ارتباطی جهانی است که در آن خواننده، صرف نظر از زبان یا کشور، اشکال رودخانه ها را تشخیص می دهد. جاده ها، شهرها و سایر اشیاء، بر اساس تصورات رایجی که همه از سطح زمین دارند، یعنی مطابق با اشکال، رنگ ها، جهت گیری ها، با استانداردسازی نمادها و غیره.

با این حال، هیچ نقشه ای کامل نیست، زیرا کمال هرگز به همه اشیایی که روی سطح زمین هستند، به شکلی که هستند و چگونه می توان آنها را در واقع نشان داد، نمی رسد. سازندگان نقشه ها (همه ما) چه کاری باید انجام دهند این است که در صورت امکان آنها را قابل درک تر کنیم، به طوری که همه خوانندگانی که نقشه معین را مدیریت می کنند، بتوانند مکان نمایش داده شده را شناسایی کنند (کجاست؟) و مطمئن شوند که نقشه خوانده شده به یک نقشه اشاره دارد. مکان خاص، در زمان معین، زیرا هر نقشه زمان ساخته شدن خود را نشان می دهد، مکان های آن لحظه را نشان می دهد و ممکن است پیشنهاداتی برای سناریوهای آینده ارائه دهد.

بازنمایی های فضایی و توسعه نقشه ها

بازنمایی فضایی، یعنی شیوه‌ای که انسان به‌طور نمادین مکان‌های تجربه‌اش را بازنمایی می‌کند، در طول تاریخ بشریت، حتی قبل از نوشتن و بیان باسواد زبان وجود دارد. یک راه آشکار برای برقراری ارتباط با این مثال را می توان در روند کودکان مشاهده کرد که حتی قبل از صحبت، هنگام تلاش برای نشان دادن فضایی که در آن زندگی می کنند، سعی کنید آنچه را که از طریق خطرات می بینند با مداد یا جوهر ترسیم کنید. حتی در مورد مردان ماقبل تاریخ نیز چنین بود، با استفاده از نمادها و طرح‌هایی که با استفاده از فناوری موجود در آن زمان آزمایش شد، اولین دلهره واقعی آنها را بر روی دیواره‌های غارها تقریباً 40 هزار سال پیش نشان می‌داد ( شکل 2 ).

با این وجود، با پیشرفت ابزارهایی که جوامع با استفاده از ویژگی‌های مدرن‌تر (مداد، قلم مو و غیره) ساخته‌اند، که ممکن است به صورت نمادین نمایش داده شوند، شباهت بیشتری نسبت به فضای واقعی پیدا می‌کنند. بنابراین، مکان ها، شهرها، خانه ها و دیگر اشیاء، اشکال دقیق تری برای به دست آوردن بازنمایی نمادین بودند، از لحظه ای که تکامل در وسایلی که نمادها نیز در آن بازنمایی می شدند، گام مهمی بود، زیرا قبل از آن که انسان بدوی نقاشی های خود را در غار اجرا می کرد. دیوارها با گذشت زمان شروع به رنگ آمیزی بر روی لوح های گلی بعداً روی پاپیروس، روی صفحات کاغذ کردند، تا اینکه همانطور که می دانیم با نرم افزارها و وب سایت های تخصصی نقشه برداری به نمایش در رایانه ها رسیدند.

به عنوان نمونه ای از نقشه عتیقه، در شکل 3 نقشه به اصطلاح گا-سور را می بینید، که یک “نقشه” روی یک صفحه ساخته شده از خشت پخته به ابعاد 8 × 7 سانتی متر است که توسط افرادی که در بین النهرین زندگی می کردند تهیه شده است. به معنای نشان دادن منطقه ای از دره است که فرض می شود رود فرات در خاورمیانه است. این نقشه یکی از قدیمی ترین نقشه هایی است که قبلا توسط بشر تهیه شده است، قدمت آن بین سال های 2400 تا 2200 پس از میلاد تخمین زده می شود، که در آن لحظه، متفاوت از انسان کرومانیون بود ( شکل 2 )، در این دوره قبلاً شکل دیگری از پشتیبانی را داشت. بازنمایی فضایی، در این مورد یک صفحه سفالی.

درک این نکته حائز اهمیت است که افراد زیادی در پیشرفت چیزی که امروزه نقشه برداری نامیده می شود، مشارکت داشته اند. یونانی‌ها، مصری‌ها، رومی‌ها، چینی‌ها، فرانسوی‌ها، انگلیسی‌ها از جمله افرادی بودند که سهم قابل توجهی در نحوه نمایش مکان‌های امروزی داشتند، زیرا اشکال هندسی ترسیم شده توسط این افراد بخشی از مجموعه‌ای از دانش و ادراکات امروزی است. به عنوان جهانی این دانش به دست آمده توسط مردمان باستان، ناشی از نقشه برداری از مکان هایی که ما می شناختیم یا فتح شده بود، از طریق مبادله یا جنگ برای فتح ذخیره و منتقل می شد، جایی که فاتحان علاوه بر جواهرات و منابع اقتصادی، دانش موجود در کتابخانه ها و نقشه ها را دریافت می کردند. .

بر اساس تغییرات ناشی از پیشرفت در تکنیک های ارتباطی و همچنین نمایش نقشه برداری با ظهور فن آوری دریایی، که عمدتاً در طول توسعه دریایی اروپا در قرن پانزدهم و شانزدهم توسعه یافت و تجارت به غرب را تشدید کرد و امکان شناخت فناوری های جدید را فراهم کرد. در قاره‌ها، نقشه‌ها در حال انتشار و استانداردسازی بودند، به‌ویژه نقشه‌های موسوم به پورتولانو، که موقعیت بنادر اصلی جهان را نشان می‌داد ( شکل 4 ) که امکان نمایش دقیق‌تری از واقعیت را فراهم می‌کرد و انسان را قادر می‌سازد تا مکان‌های ناشناخته یا غیرقابل دسترس قبلی را ملاقات کند. .

می توان مشاهده کرد که نقشه ها در طول تاریخ خود برای اهداف مختلف، نه فقط برای “اکتشافات”، فتح و تعیین مرزهای سرزمین های جدید، بلکه بعدها برای آموزش و انتقال دانش از سطح زمین برای اطلاعات بیشتر مورد استفاده قرار گرفتند. تعداد افراد، زیرا قبل از اینکه نقشه ها با دست ترسیم شوند، یک به یک و با اختراع چاپ توسط یوهانس گوتنبرگ در قرن پانزدهم به چند نفر رسید، نقشه ها برای قشر بزرگتری از مردم قابل دسترسی شدند.

با انباشت اطلاعات ایجاد شده توسط حجم نقشه های ترسیم شده با توسعه ابزارها و تکنیک ها پس از گسترش دریایی اروپا و انقلاب صنعتی به دقیق ترین استانداردسازی نقشه برداری نیاز بود، جایی که نمایش و نقشه خوانی مستلزم ایجاد به اصطلاح بین – کنوانسیون های ملی، که عمدتاً در قرن بیستم طراحی شده اند، که امکان بهبود بازنمایی های فضایی را فراهم می کند. این واقعیت در زمان های گذشته امکان پذیر نبود، جایی که تولید کارتوگرافی دست ساز بود.

از این رو، همه مردم به نحوی همواره سعی می کردند مکان سکونت، کار و اوقات فراغت خود را به صورت نمادین و نقشه نگاری به نمایش بگذارند، اما در دهه های اخیر جهشی در کیفیت ابزاری به وجود آمد که ناشی از پیشرفت شکل های جمع آوری تصاویر از راه دور بود. سنجش، در پیشرفت کامپیوتر و توسعه اینترنت. ایجاد و توسعه این ابزارها را باید پیشرفت بزرگی برای کارتوگرافی دانست، زیرا این ابزارها درک مناطق بزرگتر و همچنین جابجایی و چاپ محصولات جدید کارتوگرافی را تسهیل می کردند. علاوه بر تصاویر سنجش از راه دور و اینترنت هزاران نفر را فراهم کرده است که محل سکونت و کار خود را “از بالا” مشاهده کنند، گویی کاربر در حال پرواز به همه جا و نقشه برداری از آن است.

مکان هایی که او می شناسد

شکل 5 نمای برخی از خیابان های شهر بلم، در ایالت پارا را نشان می دهد و همچنین ابزاری برای محبوب سازی برای نقشه کشی نشان می دهد که می تواند برای برنامه ریز یا فرد دیگری که در سطح زمین قرار دارد استفاده شود. این نوع علاوه بر سایر کاربردهای GIS (پردازش داده های مکانی کامپیوتری)، به طور رایگان در اینترنت در دسترس است و به طور فزاینده ای رایج می شود. دسترسی به این نرم افزارها، تخصصی در دست زدن به اطلاعات مکانی در رایانه آسان است و دست زدن به آنها رایگان است و برای هر کسی می توان از آنها برای تهیه نقشه استفاده کرد. به عنوان نمونه ای از برنامه OpenGis (برنامه رایگان GIS و باز برای تغییرات/تطبیق ها)، می توان به Quantum Gis اشاره کرد ( شکل 6).) که دارای جامعه ای از توسعه دهندگان است که پلاگین های جدید (عملکردهای جدید) را برای دسترسی کاربر ایجاد می کنند. این نوع برنامه دارای طیف گسترده ای از آموزش ها است که استفاده را آموزش می دهد و همچنین برای هر کسی که به اینترنت دسترسی دارد می تواند به صورت رایگان به آن دسترسی داشته باشد.

به این ترتیب، قبلاً لحظه ای از شروع یادگیری طراحی را با اکتشافات اولین چاپ ها و بازنمایی های فضایی (در مورد انسان بدوی)، گذراندن نقشه کشی بدون هنجارها و استانداردها تجربه کرده بود که در آن دوره محدود تعداد انگشت شماری از مردم که دانش مکان ها (تمدن های باستانی تا سفرهای بزرگ) را در اختیار داشتند. اندکی پس از آن، و با رسیدن به این روزها که در آن نقشه‌کشی محبوبیت بیشتری را تجربه می‌کند، به کاربران و متخصصان متعددی امکان می‌دهد دانشی را که «بین رشته‌ای» در نظر گرفته شده است، فراهم کند، زیرا به طیف گسترده‌ای از علوم کمک می‌کند و باعث پیشرفت علمی نه تنها در نقشه‌کشی می‌شود. ، اما همه اشکال دانشی که این ابزارها به آن کمک می کنند.

3. خطاها در Maps ¹

با وجود پیشرفت در جمع آوری اطلاعات مکانی و تهیه محصولات کارتوگرافی، خطاها و/یا غیبت ها همچنان وجود دارد. بنابراین، در طول تجزیه و تحلیل برخی از نقشه‌ها، که در کتاب‌های درسی یا اطلس جغرافیایی مرتب شده‌اند، می‌توان فقدان عناصر نقشه‌کشی مانند: مقیاس جهت‌گیری، طرح‌ریزی، عنوان منبع و عنوان و غیره، علاوه بر خطا در مکان‌یابی مکان‌ها یا ارائه نمادین اشیاء و پدیده ها، عدم پیروی از مقرراتی که تکنیک های نقشه برداری نشان می دهد چه چیزی ممکن است در نهایت به تصرف نادرست نمایش های فضای جغرافیایی توسط دانش آموزان / کاربران کمک کند. به عنوان مثال، در متن توضیحی موجود در نقشه شکل 7 ، مشخص شد که تمایل به تولید کلیشه ها وجود دارد.

و منطقه‌گرایی نویسنده که از طریق متون و شکل‌ها (که با دایره قرمز برجسته شده‌اند)، ممکن است خواننده را به درک نادرست از واقعیت‌های موجود در مناطق برزیل ترغیب کند، جایی که کاهش ارزش مناطق (شمال و شمال شرق) به قیمت سایر مناطق اتفاق می‌افتد. (جنوب مرکزی).

قبلاً در تجسم نقشه‌های دیگر [ 7 ]، مشاهده می‌شود که نمادی از دستورالعمل، مانند گل وزش بادها، و همچنین اطلاعاتی در مورد نوع طرح‌ریزی مورد استفاده در نقشه‌برداری وجود دارد. مشاهده می شود که در گوشه سمت راست بالای شکل، نقشه موقعیت/ موقعیت وجود دارد، اما هنگام تحلیل مشاهدات این عنصر

مشخص شد که اطلاعات جدیدی برای تکمیل نقشه اصلی ندارد، اما اطلاعات نقشه اصلی را تکرار می کند که غیر ضروری است. در تجزیه و تحلیل دیگری، مشاهده شد که برخی از اطلس ها از الگوهای رنگ ها برای نقشه های موضوعی (مثلاً ژئومورفولوژی، زمین شناسی، پدولوژی) پیروی نمی کنند و رنگ های استفاده شده در واقع نمادهای موجود در این عناصر را به تصویر نمی کشند. کنوانسیون های بین المللی موجود

با توجه به معرفی این ابزارها، مشاهده شد که برخی از اطلس ها با متون آموزش جغرافیا یا نقشه کشی شروع می شوند، برخی دیگر با رویکرد کلی کیهان و سیاره زمین که فرآیندهای شکل گیری قاره ها را نشان می دهند. این مقدمه در همه اطلس‌ها تصادفی به نظر می‌رسد و دقیقاً از تجربیات حرفه‌ای نویسندگان پیروی می‌کند، همانطور که در مورد Atlas of Ciranda [ 7 ] اتفاق می‌افتد، جایی که دنباله آن عبارت است از: قاره‌ها-جهان-برزیل-مناطق برزیل. مارتینلی [ 8] نشان می دهد که اطلس باید یک جنبه کلی از استانداردسازی برای خاص، جهان به مکان را دنبال کند، که در غیر این صورت می تواند اعمال شود. این عدم استانداردسازی ممکن است موانعی را برای فرآیند یاددهی-یادگیری ایجاد کند، زیرا فقدان سلسله مراتب ایده‌ها می‌تواند در میان چیزهای دیگر به معنای شک و تردید برای دانش‌آموزان، در مورد محتوای ارائه‌شده، به طور همزمان و همچنین کتاب درسی باشد که می‌تواند قالب‌بندی متفاوتی داشته باشد.

در مورد عنوان، این باید یکی از اولین اطلاعاتی باشد که بر روی نقشه ها نشان داده شده است، اطلس هایی که در برخی تحلیل شده اند، مشاهده شده است که برخی از آنها اطلاعات حداقلی دارند و پاسخ نمی دهند: “چی؟”، “کجا؟” و وقتی که؟” توضیحی یا هدایت کننده به موضوع اصلی نقشه نیستند، به عنوان مثال، همانطور که با عنوان “Physical Planispheric” یا “Physical Map” [ 9 ] دیده می شود، جایی که مناطقی با ارتفاع بالاتر و پایین تر را نشان می دهد، اما محدود می کند. موضوع اصلی برای یک عنصر واحد، نشان‌دهنده «فیزیکی» همان‌طور که مربوط به ژئومورفولوژی [ 10 ] بود، که عنوان صحیح را با توجه به موضوع اصلی نقشه اعمال می‌کند، مانند اطلاع‌رسانی به مسئله امداد مانند شکل 8 .

هنگام تجزیه و تحلیل عنصر عنوان که باید خوانندگان را قادر به تفسیر و آگاهی از منطقه جغرافیایی و / یا پدیده ای که در بدنه نقشه نشان می دهد و با توجه به این واقعیت باید توضیح داده شود، خاطرنشان می شود که بسیاری از افسانه ها حاوی – زمانی که وجود نداشتند هیچ کمکی نمی کردند. خواننده در تفسیر محصول کارتوگرافی. به این ترتیب، در یک نقشه «آلوده»، با اطلاعات زیاد، شکل‌های زیاد، رنگ‌ها و شکل‌های نامناسب، افسانه که باید جدانشدنی باشد و به نقشه اصلی ارجاع دهد، همانطور که در شکل 9 نشان داده شده است، درک را مختل می‌کند.

از این نقشه ها، تفسیر پیچیده است، زیرا آنها با کلمات در اندازه ها و اشکال مختلف، عمدتاً به دلیل فضای چاپ کوچک (معمولاً روی کاغذ A4) “آلوده” هستند و مقیاس انتخابی را برای پدیده مورد نظر نامناسب می کند. با این حال، همیشه امکان ارائه نماد با متغیرهای بصری (شکل، رنگ، رنگ، جهت و غیره) غواصی وجود دارد که در صورت استفاده نادرست ممکن است به دلیل همپوشانی یا تجمع اطلاعات در همان فضا، نقشه را “آلوده” کند. مانند شکل 10 ، که در آن نمادها بین آنها با رنگ ها و اشکال مختلف یا با یک رنگ اشتباه گرفته می شود که همپوشانی دارند و تشخیص عناصر را دشوار می کند.

علاوه بر ارقام ارائه شده در بالا، در این اطلس ها به نمایش پرچم کشورها، ایالت ها یا استان ها اهمیت زیادی می دهد، موضوعی که می تواند فضای قابل توجهی را در صفحات پایانی اطلس اشغال کند یا قابل ارائه باشد. همراه با نقشه های همان صفحه در نمای بند انگشتی و مطابق با آنچه در هندسه ها مشاهده می شود. علاوه بر این، بیشتر اطلس‌های تحلیل‌شده به‌عنوان ارائه محصول کارتوگرافی بدون ارائه «شکل‌های جدید» نمایش‌های نقشه‌کشی، که با توسعه رایانه و با پیشرفت ژئوپردازش، برای مثال، آنامورفوسیس، کارتوگرام‌ها رایج‌تر شد، نوآوری ندارند. ، نمودارهای سن هرم، نقشه های جریان و غیره، به جز اطلس اسکافهام [ 12 ] که در آن برخی از این نمایش ها ذکر شده است.

بنابراین به طور کلی، علاوه بر مشکلاتی که در اطلس های مدارس در این اثر با آن مواجه شده است، کاستی های دیگری نیز در میان آنها مشاهده می شود، موضوع مربوط به عدم مشارکت بین متن و محتوا در این نقشه ها است که پویایی پدیده های طبیعی نامشخص است. و انسان زایی که در کوتاه مدت هستند

محتوای این ابزار به طور مستقیم و غیرمستقیم بر یادگیری دانش آموزان تأثیر می گذارد.

4. به دنبال نقشه کامل

این مهم است که قبل از ساختن یک نقشه – یا سایر نمایش های فضایی، لازم است بدانید که این محصول چه کاربردی دارد و چه افرادی از محصول نقشه برداری طراحی شده استفاده می کنند. امکانات بسیار زیاد است: نظارت بر محیط زیست، ایمنی عمومی، حمل و نقل، مدیریت منابع طبیعی، تحلیل فضایی شهری و غیره. سازندگان با استفاده از نقشه، از طریق تکنیک های ترسیم و دانش هندسه مکان ها، نمایش اشیا را بیان می کنند. و پدیده‌هایی که خود را در فضای جغرافیایی نشان می‌دهند، که مطابق با برنامه کاری، به عبارت دیگر، با توجه به «مکان» خاصی که فرد در آن پدیده را می‌بیند، رخ می‌دهد [ 13 ].

همه محصولات نقشه کشی (طرح ها، کره ها، نقشه ها، نمودارها، مدل ها، گیاهان، تصاویر و غیره) چیزی بیش از تعمیم، کاهش و ساده سازی واقعیت نیستند و تلاش می کنند به صورت گرافیکی و نمادین فضای واقعی را که شناخته شده است نشان دهند. تظاهر به کاوش می کند بیاموزید که مکان خود را در قالب نقشه تعیین کنید و به طور دقیق آن را منتقل کنید، این یکی از ویژگی های ارتباط کارتوگرافی است که فقط انسان ها آن را دارند. این شکل از ارتباط برای انسان ها جهانی است، جایی که خواننده نقشه، بدون توجه به زبان یا کشور، اشکال رودخانه ها، جاده ها، شهرها و سایر اشیاء را بر اساس تصورات رایجی که همه از سطح زمین دارند، تشخیص می دهند. بنابراین، با توجه به اشکال، رنگ‌ها، بافت‌ها، دستورالعمل‌هایی که با استفاده از نمادهای استاندارد شده ایجاد شده‌اند که شبیه چیزی است که فرد در فضای جغرافیایی می‌بیند.

همانطور که قبلاً بحث شد، نقشه های تفصیلی باید دارای حداقل اطلاعات از اشیاء یا پدیده هایی باشند که نشان داده می شوند. آنها باید به سؤالات اساسی برای خواننده پاسخ دهند (چه چیزی؟ کجا؟ و چه زمانی؟) تا به خودی خود توضیح دهند زیرا اینها نشریات مستقل هستند یا به درک یک موضوع اصلی هدایت می شوند که خواندن آن را تسهیل می کند. با این حال، از آنجایی که قبل از شروع به تهیه نقشه، دانستن این نکته مهم است که در نقشه برداری نقشه کاملی وجود ندارد، زیرا بازنمایی واقعیت هرگز کامل نخواهد بود زیرا بستگی به شناخت دقیق یک مکان دارد که توسط کاربران آن به روش های مختلف مشاهده می شود. و هرچه شخص اطلاعات بیشتری را روی نقشه قرار دهد و سعی کند کل پیچیدگی واقعیت را پوشش دهد، بیشتر آن را “آلوده” می کند، به این ترتیب.

که با انباشت اطلاعات و نمادسازی بیش از حد غیرقابل خواندن خواهد شد.

از این نظر، منطقه جغرافیایی پویا است و ایستا نیست، نقشه همیشه از تاریخ چاپ آن منسوخ است، زیرا پدیده ها، اشیاء، ادراک و درک جدید با توجه به دیدگاه کاربر و رابطه آن با منظره نمودار شده به وجود می آیند. بنابراین، تجزیه و تحلیل یک نقشه زمانی که فرد متوجه عدم وجود یا عدم دقت در مورد عناصر اصلی می شود، به طور دقیق تر، مشکلات: مقیاس، جهت گیری، طرح ریزی، فونت، عنوان، عنوان، روی “نقشه بدن” یا در سایر عناصر. ; زیرا انحنای زمین ما را به اشتباه در مکان یابی مکان ها یا نمایش نمادین اشیاء و پدیده ها سوق می دهد که کاملاً از مقرراتی که تکنیک های نقشه برداری پیشنهاد می کند پیروی نمی کند و ممکن است به درک نادرست بازنمایی های جغرافیایی کمک کند. فضا توسط دانش آموزان / خوانندگان / کاربر.

پیچیدگی یا امکاناتی که نقشه به آن بستگی دارد، عمدتاً به برخی ویژگی‌ها بستگی دارد:

سطح شناختی یا پیشینه تحصیلی کاربر: این تخصص هر نقشه‌بردار برای تشخیص نقشه تولید شده است. به این ترتیب، یک زیست شناس نقشه را متفاوت از یک زمین شناس، جغرافیدان، مهندس و غیره درک می کند. نظم و انضباط (چند، بین، ترانس) نقشه ها نشان دهنده دانش سازندگان آنهاست. بنابراین، هرچه دید نقشه‌بر/نقشه‌سازان «آموزش‌دیده‌تر» باشد، محصول نقشه‌کشی پیچیده‌تر باشد برعکس، در آنجا نقشه‌های ساده و پیچیده‌ای برای مخاطبان مختلف خواهیم داشت.

از میان نهادها، سازمان‌ها و ایدئولوژی‌های سازنده: به نوعی، مستقیم یا غیرمستقیم، همه افراد با نهادها/سازمان‌های سیاسی و ایدئولوژیکی مرتبط هستند که بر رویه‌های آن‌ها و در نتیجه تأثیرگذاری در محصولات و/یا فعالیت‌ها تأثیر می‌گذارند. سازندگان نقشه باید تمرین بی طرفی را بپرورانند، به طوری که نقشه های آنها گرایشی و جناحی نباشد، بلکه حس انتقادی خوانندگان خود را در جستجوی درک صحیح از پدیده ها برانگیزد.

・ از ابزارهای تکنولوژی (نرم افزار و سخت افزار) موجود برای ترسیم نقشه: لازم به تاکید است که برنامه ها و تجهیزات زیادی با هدف توسعه و انتشار نقشه ها وجود دارد. اگر کاربر قبل از مطالعه میدانی نیاز به درک پدیده مورد مطالعه داشت، امروزه تصاویر سنجش از راه دور به ما توانایی درک اجسام در فضای جغرافیایی را بدون خروج از آزمایشگاه می دهند، فقط به سادگی آموزش فنی برای دست زدن به فناوری. بهبود دقت و تفکیک پذیری (رادیومتری، زمانی، طیفی و فضایی) با پیشرفت فناوری رایانه در سال های اخیر و همچنین هوانوردی (با ماهواره ها، هواپیماها و وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین، پهپاد) به متحدان مهمی تبدیل شده اند. در دانشی که قبلاً توسط قدیمی‌ترین به اصطلاح ژئوتکنولوژی‌ها (قطب‌نما، اخترشناسی،

・ پدیده یا شیئی که نشان داده می شود: یک نقشه ایده آل (و نه کامل) مقدار اطلاعاتی را که قبلاً در یک تحلیل موضوعی جمع آوری شده است منعکس می کند. بنابراین، هرچه فرد یک موضوع خاص را بیشتر بداند، کاربردهای جدیدی برای دانش جمع آوری شده پیدا می کند، به عبارت دیگر، اگر اطلاعات کمی در مورد یک موضوع خاص وجود داشته باشد، تولید نقشه برداری در این موضوع محدودتر خواهد بود. به عنوان مثال، هنگام انتخاب مضامینی که قبلاً توسط جامعه علمی شناخته شده است، تلاقی اطلاعات متنوع برای ساخت دانش جدید ساده می شود که در آن شکل گیری سازنده تأثیر مستقیمی بر پیچیدگی محصول طراحی شده دارد. ;

・ توانایی خواندن و درک کاربران: نقشه‌های تولید شده برای تهیه‌کنندگان/نقشه‌نگار برای خواندن ساخته نمی‌شوند، بلکه برای مخاطب هدفی از کاربران که نیازهای خاصی دارند، آنها باید بتوانند نقشه‌های موجود را بخوانند، با توجه به سطح شناختی آنها (سن، سطح تحصیلات، تجربه زندگی و غیره)، زیرا بسته به پیچیدگی نقشه نمی تواند پاسخگوی نیازهای کسانی باشد که برای آنها ساخته شده است، یا ممکن است برای تهیه بهتر آن بسیار ساده باشد. بازیکن. تاکید بر این نکته حائز اهمیت است که پیشرفت های تکنولوژیکی که از کنار کارتوگرافی و سایر علوم می گذرد، نباید تحلیل انتقادی در نقشه ها را تضعیف کند، بنابراین به اصطلاح ژئوتکنولوژی ها – فناوری های اطلاعات مکانی پردازش محاسباتی، امکان تولید نقشه ها را دارند. به روشی مکانیکی، بدون بررسی انتقادی سازندگان و/یا خواننده آنها.

این پنج ویژگی ضروری هستند تا نقشه ایده آل یا مناسب برای هر کاربری خاص باشد. کمال برای سازندگان نقشه نیست، زیرا واقعیت و ویژگی های آن بسیار بزرگتر از آن است که بتوان آن را روی یک صفحه کاغذ یا صفحه کامپیوتر قرار داد. نقشه‌بردار در جستجوی دائمی محصول «زیباتر»، دقیق‌تر است و دانش بیشتری را جمع‌آوری می‌کند، همچنین نقشه‌برداری باید به عنوان هنر، تکنیک و علم درک شود.

5. نتیجه گیری ها

برای نهایی کردن این متن، یادآوری این نکته ضروری است که علیرغم پیشرفت هایی که در نقشه کشی مشاهده می شود، از زمان های قدیم تا امروز، مفاهیم، ​​دسته بندی ها و عناصری که نمایانگر کروی بودن سیاره و تهیه نقشه هستند، یعنی تکنیک ها، اندکی تغییر کرده اند. برای کاهش فضای واقعی برای کاغذ (مقیاس)، نگهداری فرم ها یا نشان دادن فواصل در صفحه/کاغذ (پروجکشن)، عنوان، جهت و افسانه همچنان عناصری هستند که نمی توانند درک کنند که نقشه می خواهد چه چیزی را نشان دهد. . بنابراین، صرف نظر از اینکه بدانید چگونه یک نرم افزار GIS را برای ساختن نقشه مدیریت کنید،

همانطور که مشاهده شد، علیرغم پیشرفتی که نقشه برداری در سال های اخیر داشته است، ویژگی های اصلی آن همچنان ثابت مانده است. نوع و نیاز کاربر، نحوه اطلاعات و منطقه جغرافیایی که نشان داده خواهد شد، عناصر کلیدی هستند که باید در هنگام تهیه پیش نویس یک محصول کارتوگرافی در نظر گرفته شوند. به این ترتیب، نمی توان فراموش کرد که هر محصول کارتوگرافی نتیجه یک تکامل/پیشرفت فناوری است که قرن ها اتفاق افتاده است و «در حال حاضر در حرکت است»، اما ویژگی ها و اصولی وجود دارد (طرح، مقیاس). ، جهت گیری، افسانه و غیره) که نمی توان از آنها غافل شد. ما به عنوان نقشه‌سازان و نقشه‌برداران برای برتری، نقشه‌ها را می‌بینیم، انتزاع می‌کنیم، درک می‌کنیم و به اندازه کافی نشان می‌دهیم تا «دیگران» را بخوانند.

منابع