کاربرد GIS در آمايش فضايي کاربري ورزشي با استفاده از روش AHP فازي و دلفي (مطالعه موردي: شهر سبزوار)

کاربرد GIS در آمايش فضايي کاربري ورزشي با استفاده از روش AHP فازي و دلفي (مطالعه موردي: شهر سبزوار):

مقدمه و هدف: بسياري از شهرهاي ايران با ورود به عصر جديد از توزيع نامناسب فضاهاي ورزشي رنج مي برند به گونه اي که در نحوه توزيع متناسب با جمعيت، سازگاري، دسترسي، وابستگي با ساير کاربري ها و … کمبودها و کاستي هايي ديده مي شود که کاربري هاي ورزشي شهر سبزوار از اين امر مستثني نيست. هدف از تحقيق حاضر، ارائه کاربرد روش علمي در آمايش فضايي کاربري هاي ورزشي مي باشد. براي دست يابي به اين هدف، شهر سبزوار به عنوان محدوده مورد مطالعه در نظر گرفته شد.
روش شناسي: مدل سازي اطلاعات با استفاده از نرم افزار Arc GIS انجام شد که بر اساس آن، پس از جمع آوري اطلاعات مکاني و توصيفي، تعيين شاخص ها و معيارهاي مکان يابي با استفاده از دو روش AHP فازي و دلفي، پايگاه اطلاعاتي تشکيل داده شد و سپس براي هر شاخص نقشه اي تهيه و در نهايت با جمع بندي نقشه ها، به ارائه الگوي پيشنهادي استقرار کاربري هاي ورزشي در سطح شهر سبزوار پرداخته شد.
يافته ها: الگوي پيشنهادي مورد نظر با توجه به شاخص هاي دسترسي، تراکم جمعيت، مجاورت با شبکه ارتباط اصلي، سازگاري با ساير کاربري ها، وابستگي و متناسب بودن با توزيع گروه هاي سني جمعيت (جواني جمعيت) ارائه شد. نتايج حاصل از يافته هاي تحقيق حاکي از آن است که: در شعاع عملکردي 500، 1000 و 2000 متري که به ترتيب به مقياس کوچک، متوسط و بزرگ نسبت داده شده است، حدود 91.23 درصد جمعيت شهري در شعاع عملکردي بزرگ، 83.5 درصد جمعيت شهري در شعاع عملکردي متوسط و 23.47 درصد جمعيت شهري در شعاع عملکردي کوچک تحت پوشش قرار گرفته اند.
بحث و نتيجه گيري: مديران و برنامه ريزان مي توانند با استفاده از روش هاي علمي جديد، همانند روش مورد استفاده در اين تحقيق، نسبت به احداث، برنامه ريزي، نظارت و ساماندهي کاربري هاي ورزشي کمک کنند.

برای دانلود این مقاله به لینک زیر مراجعه کنید.

https://www.sid.ir/fa/journal/ViewPaper.aspx?ID=245952

آموزش کاربردی GIS وRS

همراه با فیلم و کتاب

همراه با پروژه های کاربردی

مدرس:

دکتر سعید جوی زاده

تلفن ثبت نام:

09382252774

آدرس وب سایت:

https://gisland.org/

آمایش سرزمین در سیستم حرفه‌ای امروزی و دانشگاهی ایران تنها به برنامه‌ریزی فضایی در مقیاس ملّی و منطقه‌ای اطلاق می‌شود. در واقع و در سیستم حرفه‌ای جهانی، بخشی از مفهوم کلّی برنامه‌ریزی شهری و منطقه‌ای به حساب می‌آید. آمایش سرزمین اشاره دارد به روش‌ها و رویکردهای استفاده شده توسط بخش خصوصی و عمومی به منظور اثرگذاری بر توزیع جمعیت و فعالیت‌ها در فضاهای با مقیاس‌های گوناگون.

آمایش سرزمین، ارزیابی نظام‌مند عوامل طبیعی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و… به منظور یافتن راهی برای تشویق و کمک به جامعه بهره‌برداران در انتخاب گزینه‌هایی مناسب برای افزایش و پایداری توان سرزمینی در جهت برآورد نیازهای جامعه است.[۴] به بیانی دیگر توزیع متوازن و هماهنگ جغرافیای کلیه فعالیت‌های اقتصادی-اجتماعی در پهنه سرزمین نسبت به قابلیت‌ها و منابع طبیعی و انسانی را آمایش سرزمین می‌گویند. از مهم‌ترین خصوصیات برنامه آمایش سرزمین جامع نگری-کیفیت و سازماندهی فضایی آن است. پایدارترین آرایشی که به سه مؤلفه مهم جمعیت-سرمایه-منابع طبیعی و محیطی یک منطقه یا سرزمین ختم می‌شود برنامهٔ آمایش سرزمین نامیده می‌شود.[۵] سندی است که با توجه به اکوسیستم داخلی و بیرونی زمین و بر اساس میزان تاثیر و نقش آفرینی عوامل متعدد برای زندگی بهتر و تعامل بیشتر با طبیعت تنظیم می گردد. عوامل نقش آفرین می توانند زمین شناختی، آب و هوایی و قابلیت های اقلیمی منطقه باشند که شناخت و منظور نمودن آنها در برنامه ها می تواند در میزان تعامل جمعیت های انسانی با محیط در جهت برآورده کردن نیازهای حیاتی چون آب، هوا، غذا و نیازهای امنیتی و تاب آوری انسان در مقابل حوادث طبیعی موثر باشد.

تنظیم رابطه بین انسان فضا وفعالیت‌های انسان در فضا به منظور بهره‌برداری منطقی ازجمع امکانات در جهت بهبود وضعیت مادی ومعنوی اجتماع بر اساس ارزش‌های اعتقادی سوابق فرهنگی یاابزار علم وتجربه در طول زمان است که جزئی از جغرافیا محسوب می‌شود.

آمایش سرزمین « تنظیم رابطه بین انسان، فضا و فعالیت های انسان در فضا» تعریف می شود، در واقع آمایش سرزمین به جمعیت و فضا، مدیریت فضا شامل نظام شهری، آبادیها، نظام شبکه های ترابری میان شهر و روستا و نظام نواحی که میبن کاربرد زمین توسط فعالیت هایی مانند کشاورزی، جنگلداری، مرتعداری، صنعت و معدن است اشاره دارد. از سویی عدم وجود یک مجموعه یکپارچنه اطلاعات توصیفی و مکانی از منطقه نقصانی است که در زمان مطالعه و برنامه ریزی توسط مدیران احساس می شود و از سویی دیگر انتخاب فاکتورهای متعدد برای برنامه ریزی و مدیریت بهینه سرزمین سبب تعدد لایه های اطلاعاتی شده و کوششها برای یافتن راه حلی مناسب برای تحلیل بر روی تعداد زیاد لایه های اطلاعاتی و اخذ نتیجه صحیح، تصمیم گیران را به سمت و سوی استفاده از سیستمی سوق می دهد که علاوه بر دقت بالا از نظر سرعت عمل و سهولت انجام عملیات در حد بالایی قرار داشته باشد.

یکی از بهترین راه حل ها برای حل مسئله مذکور، استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (System Geographical Information) می باشد. به همین دلیل پیاده سازی GIS در مقیاس مناسب که اطلاعات کامل منطقه را همراه با نقشه جغرافیایی که نشان دهنده مکان واقعی عوارض از جمله گستره شهرها، مکان روستاها، مسیر جاده ها، خطوط آهن، رودخانه ها و … را در خودجمع آوری کرده باشد الزامی است. با در اختیار داشتن این اطلاعات در یک مجموعه و در قالب مناسب شامل اطلاعات مکانی و توصیفی، GIS به عنوان یک ابزار توانمند در دست مدیران و برنامه ریزان باعث دقت در تصمیم گیری، کاهش زمان و صرفه جویی بسیار در هزینه ها می گردد. سیستم های اطلاعات جغرافیای، که از این پس از آن تحت عنوان GIS یاد می کنیم، به طور گسترده ای قابلیت به کارگیری در برنامه ریزی فضایی را دارا می باشد.

با ما تماس بگیرید: 09382252774 دکتر سعید جوی زاده