واژه‌های کلیدی:

آبخوان فریاتیک. آسیب پذیری؛ آلودگی؛ GIS; پایگاه جغرافیایی؛ مدل DRASTIC

چکیده

آبخوان فریاتیک بکلتا با گذر زمان تخریب تدریجی منابع آب را تجربه کرد: استفاده از آبهای مهم و فزاینده برای آبیاری و آب آشامیدنی، آلودگی نیترات، شوری… این آبخوان از اهمیت اقتصادی بالایی برخوردار است زیرا برای آبیاری و مصارف خانگی استفاده می شود. نقشه آسیب پذیری در برابر آلودگی نیترات ابزاری ضروری برای توسعه مدیریت برای حفظ کیفیت آب های زیرزمینی است. این مطالعه از تکنیک سیستم اطلاعات جغرافیایی و مدل DRASTIC برای ارزیابی آسیب پذیری منابع آب زیرزمینی در برابر آلودگی استفاده کرد. فناوری سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) بهترین روش برای حل مشکلات اصلی در بررسی آسیب‌پذیری است. در واقع برای سازماندهی سریع، کمی سازی مجاز است، و تفسیر حجم زیادی از داده های هیدرولوژیکی با دقت کامپیوتری و حداقل خطر خطاهای انسانی. مدل Visio مطابق با مدل UML در یک پایگاه جغرافیایی ESRI در ArcCatalog صادر و بارگذاری شد. هدف از این پایگاه داده جغرافیایی فرآیند هماهنگ سازی داده ها در مدل سازی آسیب پذیری آب های زیرزمینی در برابر آلودگی است. نقشه به دست آمده شواهدی را برای سه دسته آسیب پذیری (کم، متوسط ​​و زیاد) نشان می دهد. نقشه آسیب‌پذیری به‌دست‌آمده، طبقه آسیب‌پذیری متوسط ​​را در بیشتر منطقه بکلتا نشان می‌دهد که مساحت 68 درصد را اشغال می‌کند. طبقات کم و زیاد آسیب پذیری آب زیرزمینی به ترتیب 30 درصد و 2 درصد از سطح کل منطقه مورد مطالعه را به خود اختصاص داده اند. مدل Visio مطابق با مدل UML در یک پایگاه جغرافیایی ESRI در ArcCatalog صادر و بارگذاری شد. هدف از این پایگاه داده جغرافیایی فرآیند هماهنگ سازی داده ها در مدل سازی آسیب پذیری آب های زیرزمینی در برابر آلودگی است. نقشه به دست آمده شواهدی را برای سه دسته آسیب پذیری (کم، متوسط ​​و زیاد) نشان می دهد. نقشه آسیب‌پذیری به‌دست‌آمده، طبقه آسیب‌پذیری متوسط ​​را در بیشتر منطقه بکلتا نشان می‌دهد که مساحت 68 درصد را اشغال می‌کند. طبقات کم و زیاد آسیب پذیری آب زیرزمینی به ترتیب 30 درصد و 2 درصد از سطح کل منطقه مورد مطالعه را به خود اختصاص داده اند. مدل Visio مطابق با مدل UML در یک پایگاه جغرافیایی ESRI در ArcCatalog صادر و بارگذاری شد. هدف از این پایگاه داده جغرافیایی فرآیند هماهنگ سازی داده ها در مدل سازی آسیب پذیری آب های زیرزمینی در برابر آلودگی است. نقشه به دست آمده شواهدی را برای سه دسته آسیب پذیری (کم، متوسط ​​و زیاد) نشان می دهد. نقشه آسیب‌پذیری به‌دست‌آمده، طبقه آسیب‌پذیری متوسط ​​را در بیشتر منطقه بکلتا نشان می‌دهد که مساحت 68 درصد را اشغال می‌کند. طبقات کم و زیاد آسیب پذیری آب زیرزمینی به ترتیب 30 درصد و 2 درصد از سطح کل منطقه مورد مطالعه را به خود اختصاص داده اند. نقشه آسیب‌پذیری به‌دست‌آمده، طبقه آسیب‌پذیری متوسط ​​را در بیشتر منطقه بکلتا نشان می‌دهد که مساحت 68 درصد را اشغال می‌کند. طبقات کم و زیاد آسیب پذیری آب زیرزمینی به ترتیب 30 درصد و 2 درصد از سطح کل منطقه مورد مطالعه را به خود اختصاص داده اند. نقشه آسیب‌پذیری به‌دست‌آمده، طبقه آسیب‌پذیری متوسط ​​را در بیشتر منطقه بکلتا نشان می‌دهد که مساحت 68 درصد را اشغال می‌کند. طبقات کم و زیاد آسیب پذیری آب زیرزمینی به ترتیب 30 درصد و 2 درصد از سطح کل منطقه مورد مطالعه را به خود اختصاص داده اند.

1. مقدمه

استفاده از فناوری GIS در ارزیابی آسیب پذیری آبخوان ضروری است زیرا GIS سیستمی برای جمع آوری، تجزیه و تحلیل ذخیره سازی و نمایش داده های جغرافیایی است. آب های زیرزمینی می توانند به طور طبیعی یا به دلیل انواع فعالیت های انسانی آلوده شوند. فعالیت های مسکونی، شهری، تجاری، صنعتی و کشاورزی همگی می توانند بر کیفیت آب های زیرزمینی تأثیر بگذارند [ 1 ].

آلودگی آب های زیرزمینی توسط نیترات ها یک مشکل جهانی است که عمدتاً به استفاده بیش از حد از کودها در کشاورزی فشرده مربوط می شود [1،2].

آب و هوا و خاک خوب در منطقه بکلتا شرایط عالی را برای کشاورزی فراهم می کند که بیشترین میزان آب زیرزمینی را مصرف می کند. تقاضا برای آب، عمدتاً برای کشاورزی در دو دهه گذشته به‌ویژه از سال 1994 به‌طور قابل‌توجهی افزایش یافته است. به دلیل استفاده بیش از حد از آب‌های سطحی و برداشت بیش از حد از آب‌های زیرزمینی، چشمه‌های محلی خشک شده و سطح آب به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. کیفیت آب های زیرزمینی نیز تحت تأثیر برداشت بیش از حد قرار گرفته است. آب زیرزمینی بکلتا با غلظت بالایی از نیترات مواجه شده است که بیش از 50 میلی گرم در لیتر است [ 3 ]]. برای اطمینان از اینکه این آبخوان منبع آبی برای منطقه بکلتا است، لازم است تخمین زده شود که کدام مناطق در این حوضه آب زیرزمینی بیشتر مستعد پذیرش و انتقال آلودگی هستند. از این رو، نقشه‌برداری آسیب‌پذیری آب‌های زیرزمینی به ابزاری حیاتی برای تعیین کمیت حساسیت منابع آب زیرزمینی [ 4 ] به محیط آن تبدیل می‌شود و ابزاری بصری برای تصمیم‌گیری، برنامه‌ریزی و اجرای قانون ارائه می‌کند. هدف این مطالعه ارزیابی آسیب پذیری آب زیرزمینی در برابر آلودگی در سفره با استفاده از مدل DRASTIC [ 5 ] و تکنیک های سیستم اطلاعات جغرافیایی (ArcGIS) در ترکیب با هفت لایه داده عمق به آب زیرزمینی، تغذیه، نوع آبخوان، نوع خاک، توپوگرافی است. , تاثیر ناحیه وادوز, هدایت هیدرولیکی.

چارچوب GIS از یک پایگاه جغرافیایی مستقل از مقیاس برای پشتیبانی از ابزارهای ارزیابی آسیب‌پذیری تشکیل شده است. ابزارهای سفارشی توسعه و دستکاری ورودی‌های مدل، ارزیابی خروجی‌ها، نگهداری پایگاه جغرافیایی پروژه، توسعه و ارزیابی مدل‌ها و سناریوهای مدل را خودکار می‌کنند. این ابزار انعطاف پذیر و مقیاس پذیر است و به کاربر اجازه می دهد مدل ها و پارامترهای ورودی مدل را به روز کند، تعریف و اصلاح کند [ 6 ].

2. منطقه مطالعه

آبخوان فریاتیک بکلتا (استان مناستیر، سواحل شرقی تونس) ( شکل 1 )، مساحتی در حدود 45 کیلومتر مربع دارد ، به شمال شرقی توسط دریای مدیترانه و جنوب غربی توسط سبخا موکنین محدود می شود که سطح آن در نوسان است. بسته به فصل بین 9- تا 6- متر است. توپوگرافی کم و یکنواخت است. فلاتی است با ارتفاعات 15 تا 25 متری بین سبخا مکنینه و دریا. فلات به شدت به سمت دریا فرو می رود، در حالی که یک شیب نسبتا ملایم سبخا را به هم متصل می کند [ 7 ]. تشکل‌های زمین‌شناسی از میوسن تا کواترنر یک سیستم آبخوان ساحلی را در خود جای داده‌اند که بین دریا و سبخا موکنین قرار دارد [ 8 ]]. این منطقه دارای آب و هوای نیمه خشک مدیترانه ای با میانگین دمای سالانه 20 تا 27 درجه سانتی گراد است [ 9 ]. میانگین بارندگی سالانه بین 300 تا 400 میلی متر است [ 10 ].

مشاهده تکامل سطح آب های زیرزمینی در آب های زیرزمینی بکلتا گودی را در شرق موکنین نشان می دهد که سطح پیزومتریک آن در 16- متر زیر سطح دریا است و عمق سطح آب به 40 متر می رسد. جریان آب در سه جهت همگرا است: NS، NE-SW و WE. رکود مشاهده شده به دلیل بهره برداری بیش از حد محلی ناشی از تراکم بالای چاه های کم عمق است. کاربری اراضی تحت سلطه کشاورزی در منطقه مورد مطالعه است، زمین کشاورزی حدود 85 درصد از کل مساحت منطقه را به خود اختصاص داده است [ 11 ]. بارش ورودی اصلی و پمپاژ خروجی اصلی است.

3. روش شناسی

3.1. توضیحات مدل

در این مقاله آسیب پذیری با استفاده از مدل DRASTIC ارزیابی شده است. این مدل توسط آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده (EPA) برای ارزیابی پتانسیل آلودگی آب های زیرزمینی برای کل ایالات متحده توسعه یافته است [ 5 ]]. این بر اساس مفهوم تنظیمات زمین شناسی است که به عنوان توصیف ترکیبی از تمام عوامل زمین شناسی و هیدرولوژیکی اصلی که بر حرکت آب های زیرزمینی به داخل، از طریق و خارج از یک منطقه تأثیر می گذارند و کنترل می کنند، تعریف می شود [5،12]. مدل DRASTIC هفت پارامتر را در نظر می گیرد که مجموعاً مخفف آن را ارائه می دهد. آنها عبارتند از: عمق به آب های زیرزمینی (D)، تغذیه (R)، نوع آبخوان (A)، نوع خاک (S)، توپوگرافی (T)، تأثیر ناحیه وادوس (I)، هدایت هیدرولیکی (C). این پارامترها پس از کاهش از مقیاس محدوده فیزیکی به مقیاس نسبی ده درجه در یک معادله خطی ساده وارد می شوند. هر پارامتر در یک ضریب وزنی ضرب می شود که بر اساس قضاوت نویسندگان این روش با معیارهای کیفی و نه با معیارهای کمی تعیین شده است. کاهش مقیاس برد فیزیکی به مقیاس نسبی ده درجه با همین فلسفه انجام می شود. معادله خطی تعیین به شکل زیر است:

که در آن D، R، A، S، T، I، C نشان دهنده هفت عامل هیدروژئولوژیک است، R مقدار نرخ (1-10) و W مقدار وزن برای یک پارامتر معین (1 – 5) است.

مقادیر شاخص DRASTIC در مورد نسخه عمومی از 23 تا 226 متغیر است و در 4 کلاس مربوط به چهار درجه آسیب پذیری قرار می گیرد ( جدول 1 ).

شکل 1 . موقعیت منطقه مورد مطالعه.

3.2. ساخت پایگاه داده GIS

مدل داده مفهومی (CDM) ارائه شده با استفاده از مایکروسافت ویزیو برای ایجاد یک نمایش UML (زبان مدلسازی یکپارچه) از اشیا و روابط ساخته شد. ساخت یک پایگاه داده GIS مستلزم چندین مرحله است که باید دنبال شود. اولین و مهمترین آنها ایجاد یک مدل داده مفهومی است که دقیقاً داده هایی را که در پایگاه داده ذخیره می شوند، در چه قالبی (داده های مکانی یا جدولی) تعیین می کند. مدل داده مفهومی (CDM) نموداری است که در یک ساختار منطقی سازماندهی شده است. CDM برای پایگاه جغرافیایی آب های زیرزمینی به زبان UML با استفاده از نرم افزار MS Visio ساخته شده است.

پایگاه داده ساختار پیشنهادی از CDM توسط هفت ماژول تشکیل شده است که هر کدام دارای اجزای جسمی مرتبط با یکدیگر هستند: نقشه ها (نوع خاک، کاربری زمین، توپوگرافی، زمین شناسی …)، اقلیم شناسی (بارش، دما…)، هیدروژئولوژی (چاه ها، پروفیل های حفاری، آبخوان). نوع…)، هیدروژئوشیمی (نیترات…)، تکتونیکی (گسل‌ها، شیب‌ها…)، هیدرولوژی (وادیس، سبخا…) و شبکه‌های جاده‌ای (جاده‌ها، مسیر…).

واحدهای مورفولوژیکی اصلی برای توصیف آبخوان، بدنه‌های آب زیرزمینی هستند که به صورت چند ضلعی ذخیره می‌شوند و نمایانگر جسم مرکزی در ماژول Aquifers هستند. همه اجزای دیگر مانند چاه ها، مقطع هیدرو زمین شناسی، مقطع سنگ شناسی به جسم آب زیرزمینی متصل می شوند. چاه ها با پارامترهای هیدرو زمین شناسی، هیدروشیمیایی و سنگ شناسی مشخص می شوند. هر شی در مدل داده مفهومی با یک شناسه منحصر به فرد مشخص می شود. مدل Visio مطابق با مدل UML در یک پایگاه جغرافیایی ESRI در ArcCatalog صادر و بارگذاری شد. هدف از این پایگاه داده جغرافیایی فرآیند هماهنگ سازی داده ها در مدل سازی آسیب پذیری آب های زیرزمینی در برابر آلودگی است. روش برای ارزیابی آسیب پذیری آب های زیرزمینی و نقشه برداری شاخص بر اساس نمودار جریان نشان داده شده درشکل 2 .

4. تهیه نقشه آسیب پذیری آبخوان

هفت نقشه مورد نیاز برای مدل DRASTIC با استفاده از داده های هیدروژئولوژیکی موجود با کمک ArcGIS 9.2 تهیه و ساخته شد. هر یک از پارامترهای روش DRASTIC در ادامه توضیح داده شده است. به طور کلی، عمق آب از توپوگرافی سطح جدول آب محاسبه می شود، سپس سطح آب از 1204 چاه [ 3 ] محاسبه می شود.

جدول 1 . معیارهای ارزیابی آسیب پذیری در مدل DRASTIC .

شکل 2 . نمودار جریان مراحل اصلی پردازش نقشه آسیب پذیری آبخوان.

رقومی و درونیابی به مقادیر آب توزیع شده در منطقه مورد مطالعه. برای تهیه لایه تغذیه خالص، با اعمال معادله [ 13 ] که میزان بارش، آبیاری و گروه های خاک هیدرولوژیکی را در نظر می گیرد. نقشه هیدروژئولوژیک منطقه مورد مطالعه برای طبقه بندی محیط های آبخوان استفاده شد و از مطالعات میدانی، داده های گمانه از 6 گمانه هیدروژئولوژیکی تهیه شد [3، 14].

برای این مطالعه، محیط خاک حوضه از نقشه خاک [ 3 ] گرفته شد و به منظور مطابقت با طبقه‌بندی مدل DRASTIC مجدداً طبقه‌بندی شد. نقشه شیب سطح با استفاده از نقشه توپوگرافی در مقیاس 1/50000 موکنین [ 15 ] ایجاد شد. برای استخراج شیب منطقه مورد مطالعه از مدل رقومی ارتفاع (DEM) استفاده شد. تاثیر ناحیه وادوز با استفاده از پروفیل های حفاری از اداره آب های زیرزمینی به دست آمد [3،14]. هدایت هیدرولیکی آبخوان با مراجعه به 9 مقدار هدایت هیدرولیکی که قبلا ذکر شد تعیین شده است. علاوه بر این، ما از نقشه تعیین شده لیتولوژی آبخوان به عنوان پایه ای برای تخمین مقادیر هدایت هیدرولیکی با استفاده از [ 16 ] استفاده کردیم.

داده هایی که در نهایت برای استفاده از مدل DRASTIC استفاده شد در جدول 2 آمده است. پس از ایجاد لایه‌های اولیه، داده‌های چند ضلعی در کلاس‌های خاصی طبقه‌بندی شدند ( جدول 2) و سپس به فرمت شطرنجی (تبدیل برداری به شطرنجی) تبدیل شدند. داده‌های نقطه‌ای (عمق تا سطح آب زیرزمینی و هدایت هیدرولیکی) با استفاده از درون‌یابی کریجینگ معمولی درون‌یابی شدند. در نهایت نقشه شیب از DEM منطقه مورد مطالعه استخراج شد. هفت نقشه شطرنجی تولید شده با استفاده از نرخ های تعیین شده مجدداً طبقه بندی شدند. در نهایت، لایه های طبقه بندی مجدد به عنوان پارامترهای ورودی برای تابع ماشین حساب شطرنجی استفاده شد. شاخص DRASTIC برای منطقه داده شده با ضرب رتبه بندی هر پارامتر در وزن های اختصاص داده شده محاسبه می شود که منعکس کننده سهم نسبی هر عامل در فرآیند آلودگی به طور کلی است. نقشه آسیب پذیری نهایی با اجرای مدل در ArcGIS 9 به دست آمد.

5. نتایج و بحث

نقشه نهایی آسیب پذیری آب های زیرزمینی با استفاده از هفت لایه داده در محیط GIS به دست آمد ( شکل 3 ). تمام نقشه های پارامتر به فرمت شطرنجی تبدیل و در وزن مربوطه ضرب شدند. محدوده شاخص آسیب‌پذیری DRASTIC در این مطالعه بین 26 تا 160 بود. این مقادیر با استفاده از طرح طبقه‌بندی چندک به سه طبقه تقسیم شدند: مناطق آسیب‌پذیر کم، مناطق آسیب‌پذیر متوسط ​​و مناطق آسیب‌پذیر بالا. با توجه به نتایج ارزیابی آسیب‌پذیری آب‌های زیرزمینی، منطقه مورد مطالعه را می‌توان به سه ناحیه تقسیم کرد: منطقه کم خطر آسیب‌پذیری آب زیرزمینی (شاخص خطر < 120). منطقه خطر آسیب پذیری متوسط ​​آب زیرزمینی (شاخص های خطر 120 – 140)، و منطقه پرخطر (شاخص خطر > 140) [ 17 ]. نقشه آسیب پذیری آبخوان DRASTIC (شکل 3 ) غالب کلاس آسیب پذیری متوسط ​​را در بیشتر بخش های Bekalta نشان می دهد.

جدول 2 . مبدا داده ها، نرخ ها و وزن های مورد استفاده برای کاربرد مدل DRASTIC در آبخوان بکلتا.

شکل 3 . توزیع فضایی آسیب پذیری DRASTIC و غلظت نیترات برای منطقه مورد مطالعه.

منطقه ای که 68 درصد مساحت را اشغال می کند. طبقه کم آسیب پذیری آب زیرزمینی مساحت 30 درصد را به خود اختصاص داده است که عمدتاً در شمال منطقه مورد مطالعه قرار دارند. مناطق با آسیب پذیری بالا تنها 2 درصد از سطح کل منطقه مورد مطالعه را به خود اختصاص داده اند.

دلایل چنین آسیب پذیری کم به ویژه در بخش شمالی منطقه مورد مطالعه اغلب در دشت های اشغال شده توسط خاک با نفوذپذیری کم و عمق بیشتر سطح ایستابی است. مناطق با آسیب پذیری بالا عمدتاً در مناطق کوچک جنوب شرقی منطقه با فعالیت کمیاب انسانی پراکنده شده اند. آسیب پذیری زیاد در این مناطق احتمالاً به کم عمقی سطح ایستابی، میزان نفوذ بالا و همچنین نفوذپذیری بالای مواد ناحیه وادوز مربوط می شود که عمدتاً از ماسه سنگ ریز تشکیل شده اند. نواحی با آسیب پذیری متوسط ​​بقیه منطقه مورد مطالعه را پوشش می دهند که با سطح آب زیرزمینی عمیق (بیش از 25 متر)، تغذیه کم (> 50 میلی متر) و سنگ شناسی با نفوذپذیری کم مشخص می شود.

استفاده از وزن ها در شاخص DRASTIC شباهت بیشتری را هنگام مقایسه درجه آسیب پذیری و توزیع نیترات نشان می دهد ( شکل 3 ). با استفاده از وزن‌های واقعی، طبقه آسیب‌پذیری بالا کل قسمت جنوبی منطقه مورد مطالعه را پوشش می‌دهد. با استفاده از کودهای فشرده با محل مناطق آبیاری شده مطابقت دارد. توزیع فضایی غلظت نیترات در آب های زیرزمینی با استفاده از روش های درون یابی IDW تحلیلگر فضایی ArcGIS ایجاد شد. نیترات در 23 چاه در آوریل 2007 اندازه گیری شد.

6. نتیجه گیری

ارزیابی آسیب‌پذیری منابع آب زیرزمینی در آبخوان بکلتا با استفاده از مدل DRASTIC تعیین شد. برای تجزیه و تحلیل، شناسایی و نمایش حساسیت منطقه ای آب های زیرزمینی به آلودگی از نرم افزار ArcGIS استفاده شد. بر اساس بررسی میدانی هیدروژئولوژیکی و با استفاده از روش طبقه‌بندی کمیت، این مقادیر به سه کلاس (کم، متوسط ​​و زیاد) طبقه‌بندی شدند. نقشه آسیب‌پذیری به‌دست‌آمده، طبقه آسیب‌پذیری متوسط ​​را در بیشتر منطقه بکلتا نشان می‌دهد که مساحت 68 درصد را اشغال می‌کند. طبقات کم و زیاد آسیب پذیری آب زیرزمینی به ترتیب 30 درصد و 2 درصد از سطح کل منطقه مورد مطالعه را به خود اختصاص داده اند.

با توجه به تجزیه و تحلیل نیترات در منطقه مورد مطالعه، غلظت نیترات بالا عمدتا در نزدیکی مناطق کشاورزی بود. غلظت بالای نیترات احتمالاً مربوط به فعالیت های صنعتی و فعالیت های کشاورزی است. آب های زیرزمینی منبع اصلی آب برای این فعالیت ها هستند. به دلیل برداشت بی رویه از آب های زیرزمینی، کیفیت آب های زیرزمینی بدتر شده است. بر این اساس باید به حفظ محیط زیست در این حوزه توجه شود. تهیه نقشه آسیب پذیری برای سایر مناطق در استان المنستیر (ساحل تونس) برای ارائه اطلاعات و معیارهای تصمیم گیری و مدیریت منابع آب برای حفاظت از کیفیت آب زیرزمینی بسیار توصیه می شود.

مدل DRASTIC دقت و انعطاف خوبی دارد و در مطالعه دقیق ژئومحیط زیستی بسیار موثرتر است [ 18 ]. در این مطالعه، در نتیجه، خروجی مدل DRASTIC برآوردی از آسیب‌پذیری ذاتی در نظر گرفته می‌شود، زیرا تنها بر عوامل فیزیکی هیدروژئولوژیک متکی است و شامل منابع طبیعی و انسانی آلودگی یا رفتار آلاینده‌های خاص نمی‌شود. استفاده از مدل های آسیب پذیری دیگر مانند مدل SINTAC و مدل SI نیز ضروری است که بیشتر در مناطق نیمه خشک استفاده می شود. با این حال، نقشه باید قبل از تفسیر توسط مدل‌های جریان آب زیرزمینی و/یا روش‌های آماری تایید شده و در فرآیند تصمیم‌گیری گنجانده شود.

اسما الحانینی، آیت افزود، سعدی عبدالجاود (GUIs) در ساخت جعبه ابزار ArcGIS Desktop. ابزارهای سفارشی توسعه و دستکاری ورودی‌های مدل، ارزیابی خروجی‌ها، نگهداری پایگاه جغرافیایی پروژه، توسعه و ارزیابی مدل‌ها و سناریوهای مدل، و اجرای ارزیابی‌های آسیب‌پذیری را خودکار می‌کنند. مدل داده های پایگاه داده جغرافیایی انعطاف پذیر و مقیاس پذیر است و به کاربر اجازه می دهد تا پارامترهای ورودی مدل را به روز کند، تعریف و اصلاح کند. تکنیک GIS ابزار کارآمدی برای ارزیابی و تحلیل آسیب پذیری در برابر آلودگی آب های زیرزمینی ارائه کرده است. این مطالعه نشان می‌دهد که این مدل می‌تواند ابزار مؤثری برای مقامات محلی، مقامات آب و تصمیم‌گیرندگانی باشد که مسئولیت مدیریت منابع آب زیرزمینی را بر عهده دارند.

منابع

  1. US EPA، “حفاظت از سر چاه: راهنمای جوامع کوچک”، دفتر تحقیق و توسعه، دفتر آب، واشنگتن دی سی، 1993.  [زمان(های استناد): 1]
  2. سازمان بهداشت جهانی، “خطرات بهداشتی ناشی از نیترات ها در آب آشامیدنی”، WHO، دفتر منطقه ای اروپا.
  3. CRDA Monastir، “نقشه کشاورزی مناستیر”، اداره آمار، وزارت کشاورزی تونس، تونس، 2007.  [زمان(های استناد): 3]
  4. A. Rahman، “یک مدل DRASTIC مبتنی بر GIS برای ارزیابی آسیب پذیری آب زیرزمینی در آبخوان کم عمق در Aligarh، هند”، جغرافیای کاربردی، جلد. 28، شماره 1، 2008، ص. 32e53.  [زمان(های استناد): 1]
  5. L. Aller، T. Bennet، JH Leher، RJ Petty and G. Hackett، “DRASTIC: یک سیستم استاندارد برای ارزیابی پتانسیل آلودگی آب زیرزمینی با استفاده از تنظیمات هیدروژئولوژیکی،” EPA 600/2-87-035، 1987، ص. 622.  [زمان(های استناد): 2]
  6. A. Singh، T. Jones، J. Pickens و RM Holt، “WRVAT: ابزار ارزیابی آسیب پذیری منابع آب مبتنی بر GIS جامع”، انجمن معاملات انجمن های زمین شناسی ساحل خلیج فارس، جلد. 62، 2012، صص 615- 618.  [زمان(های استناد): 1]
  7. D.Ben Salah, M. Besbes, G. De Marsily, L. Moullard and H. Zebidi, “Artificial Recharge Wells for Regeneration and Conservation of Coastal Aquifer Teboulba” سومین سمپوزیوم بین المللی در مورد آب های زیرزمینی، پالرمو، 1975، ص. 10.  [زمان(های استناد): 1]
  8. R. Amri، “یادداشت در مورد منابع آب در استان Monastir”، گزارش داخلی، DGRE تونس، تونس، 1990، ص. 11.  [زمان(های استناد): 1]
  9. INM (موسسه ملی هواشناسی)، “جدول ماهانه اقلیم شناسی”، ایستگاه مناستیر، تونس، 2007.  [زمان(های استناد): 1]
  10. DGRE (اداره کل منابع آب)، “دایرکتوری پیزومتریک تونس”، DGRE، تونس، 2007.  [زمان(های استناد): 1]
  11. CRDA Monastir، “یادداشت های مربوط به داده های داخلی فعالیت های کشاورزی استان المنستیر”، وزارت کشاورزی، تونس، 1999.   [زمان(ها):1]
  12. KA Musa، JM Akhir و I. Abdullah، “منطقه بالقوه پیش بینی آب زیرزمینی در حوضه لنگات با استفاده از ادغام سنجش از دور و GIS”، 2000. www.GISdevelopment.net
  13. جی آر ویلیامز و دی کیسل، “نفوذ آب: نشانگر پتانسیل شستشوی نیتروژن در مدیریت نیتروژن برای کیفیت آب زیرزمینی و سودآوری مزرعه”، در: RF Follett، DR Keeney و RM Cruse، Eds.، Soil Science Society of America, Madison Inc. .، ویسکانسین، 1991، صص 59-83.   [زمان(های استناد): 1]
  14. ع. فرجانی و ر. امری، “گزارش تکمیل کار حفاری: سطح آب زیرزمینی آبخوان تبولبا، استان مناستیر،” گزارش داخلی شماره 18951/4، 1992، ص. 6.
  15. OTC (Office of Topography and Cartography), “Topographic Map of Tunisia 1:50,000” Sheet of Moknine No. 66, Tunis, 1994.   [Citation Time(s):1]
  16. R. Rodriguez, R. Reyes, J. Rosales, J. Berlin, JA Mejia and A. Ramos, “ساختار نقشه های موضوعی شاخص های آسیب پذیری آب زیرزمینی منطقه شهری سالامانکا Gto., شهر سالامانکا” CEAG, IGF- گزارش فنی UNAM، مکزیک، 2001، ص. 120،   [زمان(های) نقل قول: 1]
  17. BA Engel، KCS Navulur، BS Cooper و L. Hahn، “تخمین آسیب پذیری آب های زیرزمینی به آلودگی منبع غیر نقطه ای ناشی از نیترات ها و آفت کش ها در مقیاس منطقه ای”، انتشارات IAHS، 1996، صفحات 521-526.   [زمان(های استناد): 1]
  18. RC Gogu و A. Dassargues، “روندهای فعلی و چالش های آینده در ارزیابی آسیب پذیری آب های زیرزمینی با استفاده از روش های همپوشانی و شاخص،” Environmental Geology, Vol. 39، شماره 6، 2000، صص 549-559. https://dx.doi.org/10.1007/s002540050466   [Citation Time(s):1]

مقالات داخلی و بین المللی

مطالب مرتبط ...

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید