آموزشArcGIS Pro: نمایش سه بعدی داده ها (چشم انداز)
ArcGIS Pro یکی از قدرتمندترین نرم‌افزارهای جغرافیایی است که توسط شرکت Esri توسعه داده شده است. این نرم‌افزار، با قابلیت‌ها و ابزارهای پیشرفته خود، به کاربران امکان می‌دهد تا داده‌های جغرافیایی را به صورت سهبعدی نمایش دهند و از آنها برای ایجاد چشم‌اندازهای واقع‌گرایانه و زیبا استفاده کنند. در اینجا، به آموزش نمایش سهبعدی داده‌ها (چشمانداز) در ArcGIS Pro خواهیم پرداخت.
نمایش سهبعدی داده‌ها (چشمانداز) یکی از قابلیت‌های منحصربه‌فرد و قدرتمند ArcGIS Pro است. با استفاده از این قابلیت، کاربران قادر خواهند بود تا داده‌های جغرافیایی خود را در یک فضای سهبعدی با واقعیت بالا نمایش دهند و از قابلیت‌های پیشرفته برای طراحی چشم‌اندازهای زیبا و همچنین تحلیل هیدروگرافی، تجسمی ساختمانی و شبیه‌سازی‌های جغرافیایی استفاده کنند.
در این آموزش جامع، ما به شما نحوه استفاده از ابزارها و قابلیت‌های ArcGIS Pro برای نمایش سهبعدی داده‌ها (چشمانداز) را آموزش خواهیم داد. از جمله، ایجاد چشم‌اندازهای سهبعدی با استفاده از داده‌های مختلف، تنظیم نمایش داده‌ها در فضای سهبعدی، اعمال ترسیم سطح‌ها، تجسم نقاط و خطوط در فضا، ایجاد رنگ‌آمیزی و نورپردازی مناسب، و استفاده از ابزارهای تحلیلی برای ایجاد سناریوهای جغرافیایی.
علاوه بر آموزش نمایش سهبعدی داده‌ها، در این آموزش همچنین به ایجاد چشم‌اندازهای واقع‌گرایانه و تحلیل‌های پیشرفته با استفاده از ArcGIS Pro خواهیم پرداخت. شما خواهید آموخت که چگونه با استفاده از سطح‌ها، حجم‌ها، رنگ‌آمیزی‌ها و ترسیم‌ها، چشم‌اندازهای واقع‌گرایانه و زیبا را ایجاد کنید.
نمایش سه بعدی داده ها (چشم انداز)عنوان پستی است که تیم تحقیقاتی دکتر سعید جوی زاده با شما به اشتراک می گذارد.امیدواریم که این مطالب بتواند شما را در یادگیری نرم افزار مربوطه کمک شایانی کند.
1) انواع چشم انداز در ArcGIS Pro کدامند؟
الف) چشم انداز جهانی: چشم اندازی است که در گستره وسیعی عمل میکند و قوس کره زمین را مدنظر قرار می دهد. مسیر حرکت تندبادها و یا شبکه گازرسانی جهانی را می توان در این نوع چشم انداز نشان داد. در این چشم انداز، از سیستم مختصات جغرافیایی استفاده می شود. در شکل زیر مسیر پرواز هواپیماها در یک چشم انداز جهانی نشان داده شده است:
شکل (4-1): مسیر پرواز هواپیماها در یک چشم انداز جهانی
ب) چشم انداز محلی: چشم اندازی است که در گستره کوچکی عمل می کند و قوس کره زمین را مدنظر قرار نمی دهد. برای نمونه میتوان محله های یک شهر، جاده ها و پل های یک منطقه و یا آنتن های مخابراتی یک استان را در یک چشم انداز محلی نشان داد. در این چشم انداز، می توان از سیستم مختصات تصویرشده استفاده کرد. در شکل زیرساختمان های یک شهر در چشم انداز محلی نشان داده شده و ارتفاع هر ساختمان نمایانگر تعداد طبقات آن می باشد:
شکل (4-2): ساختمانهای شهر در یک چشمانداز محلی
در شکل زیر ایالت های آمریکا در یک چشم انداز محلی نشان داده شده است و ارتفاع هر ایالت نمایانگر تعداد متخصصان GIS ساکن در آن ایالت می باشد:
شکل (4-3): ایالتهای آمریکا در یک چشمانداز محلی
تمرين 4: ایجاد چشم انداز محلیاهداف تمرین1) ایجاد یک چشم انداز محلی ساده با استفاده از قالب پروژه ESRI؛ 2) اضافه کردن لایه های دوبعدی و سه بعدی به چشم انداز؛ 3) حجم دهی لایه های سه بعدی نسبت به سطح زمین. مراحل حل تمرین1) ایجاد پروژه و چشم انداز محلی؛ 2) اضافه کردن لایه ها؛ 3) ایجاد لایه سه بعدی؛ 4) نمادگذاری رنگ های تدریجی برای لایه بلوک آماری. حل تمرين1- ایجاد پروژه و چشم انداز:1) برنامه ArcGIS Pro را باز کرده و در صفحه شروع، بر روي گزینه Local Scene کلیک کنید تا پنجره Create a New Project باز شود. در این پنجره در جعبه Name، عبارت Ex4-Result را تایپ کرده و در جعبه Location، مسیر C: Exercises\Ex4\Result را دنبال کنید. سپس بر روي دکمه Ok کلیک کنید تا یک پروژه جدید ساخته شود.
2) در پروژهاي که ایجاد می شود، در کادر Content، در گروه لایه Scene، سه دسته بندی وجود دارد: 2D Layers، 3D Layers و Elevation Surfaces.
2- اضافه کردن لایه ها: 1) در بالای روبان، بر روي سربرگ Insert و در روبان، در گروه Project، بر روي دکمه Connections کلیک کنید. در فهرستی که باز میشود، گزینه Add Databases را انتخاب کنید و در پنجره Select Existing Geodatabase، مسیر C: \Exercises\Databases را دنبال کرده و به ژئودیتابیس «شهر یونین» متصل شوید.
2) در بالای روبان، بر روي سربرگ Map و در روبان بر روي دکمه Add Data کلیک کنید و با دنبال کردن مسیر اتصال ژئودیتابیس «شهر یونین»، لایه های «بلوک_آماری»، «محدوده_شهری»، «راه_آهن» و «حریم_خیابان» را به پروژه اضافه کنید. 3) در کادر Contents و در مجموعه لایه 2D Layers، ترتیب قرارگیری لایه ها از بالا به پایین به صورت «محدوده_شهری»، «راه_آهن»، «حریم_خیابان» و «بلوک_آماری»، تنظیم کنید. همان گونه که ملاحظه می کنید، همه این لایه ها در مجموعه لایه های دوبعدی قرار گرفته اند. نماد لایه های مذکور را مطابق جدول زیر تنظیم کنید:
در شکل های زیر، برای نمونه، مراحل تغییر نام و نماد لایه «محدوده_شهری» نشان داده شده است.
4) بعد از اعمال تغییرات نمادگذاری، چشم انداز حاصله شبیه به شکل زیر خواهد شد:
5) پروژه را ذخیره کنید (ذخیره مداوم پروژه هاي ArcGIS Pro و به خصوص پروژه های سه بعدی امری ضروری است. چون ممکن است به طور ناگهانی برنامه ArcGIS Pro به دلیل افت حافظه RAM بسته شود). 3- ایجاد لایه سه بعدی:1) در این مرحله لایه «بلوک آماری» را سه بعدی کرده و بر اساس فیلد جمعیت، هر کدام از بلوک ها را حجم دهی خواهید کرد. در کادر Contents، لایه «بلوک آماری» را گرفته و به گروه لایه 3D Layers بکشید. با انجام این کار ممکن است تمام و یا بخشی از لایه «بلوک آماری» ناپدید شود (چون این بخش ها پایین تر از سطح اساس زمین قرار گرفته اند).
2) در بالای روبان، بر روي سربرگ Appearance و در روبان، در گروه Extrusion، بر روي دکمه Type کلیک کرده و گزینه Base Height را انتخاب کنید (با استفاده از این گزینه، از یک فیلد عددی در جدول توصیفی لایه مورد نظر استفاده شده و مقادیر موجود در این فیلد به رئوس هر عارضه اختصاص داده شده و آن را حجم دهی می کند). 3) در گروه Extrusion، در فهرست بازشونده Field، فیلد «جمعیت کل» و در فهرست بازشونده Unit، گزینه Meter را انتخاب کنید.
4) در بالای روبان، بر روي سربرگ Map و در روبان بر روي دکمه Base Map کلیک کنید. سپس در فهرست موجود، گزینه Streets را انتخاب کنید تا نقشه پایه مذکور به چشم انداز اضافه شود.
5) غلتک وسط موس را فشرده نگه داشته و دست تان را به جلو و عقب حرکت دهید تا چشم انداز مایل شود.
6) پروژه را ذخیره کنید. 4- نمادگذاری رنگ های تدریجی برای لایه بلوک آماری:1) در کادر Contents، بر روی نام لایه «بلوک آماری» کلیک کنید تا این لایه فعال شود. سپس در بالای روبان بر روي سربرگ Appearance و در روبان بر روي پیکان کوچکی که در زیر دکمه Symbology قرار دارد، کلیک کنید. از فهرست موجود، گزینه Graduated Color را انتخاب کنید.
2) در کادر Symbology، در فهرست بازشونده Field، فیلد «جمعیت کل» و در فهرست بازشونده Color Scheme، تیک گزینه Show Names را فعال کرده و از فهرست موجود، گام رنگی Yellow to Red را انتخاب کنید. در این حالت رنگ بلوکها با افزایش جمعیت از زرد به قرمز تیره تغییر پیدا می کند.
3) پروژه را ذخیره کرده و برنامه ArcGIS Pro را ببندید.
|
2) انواع پایه های ارتفاعی در چشم انداز را نام ببرید.
الف) ارتفاع سطح زمین: که به عنوان پایه و اساس ارتفاع عوارض مدنظر قرار میگیرد و عوارض موجود در چشم انداز به عنوان یک آستر بر روي آن کشیده می شود.
ب) ارتفاع (و يا عمق) عوارض.
3) منبع ارتفاع سطح زمین در چشم انداز ArcGIS Pro چیست؟
– هر چشم انداز بایستی دارای یک لایه ارتفاعی باشد که ارتفاع سطح زمین را مشخص کند. در حالت پیش فرض، لایه ارتفاعی (EWE) از وبسایت ERSI و از طریق اکانت ArcGIS Online (البته به صورت رایگان) در پروژه های ArcGIS Pro فراخوانی می شود. البته کاربر می تواند از لایه ارتفاعی منطقه مورد مطالعه که خودش تهیه کرده (و ممکن است در مقایسه با EWE دقت بالاتری داشته باشد) استفاده کند.
– وسعت چشم انداز به وسعت لایه ارتفاعی بستگی دارد. برای اطمینان از اینکه تمامی گستره مورد مطالعه در چشم انداز قرار می گیرد (و چیزی برش نمی خورد) بهتر است علاوه بر لایه پایه ارتفاعی ESRI، یک لایه پایه ارتفاعی دیگر را نیز به چشم انداز فراخوانی کنید.
– وقتی چند لایه ارتفاعی را به یک چشم انداز فراخوانی می کنید، بایستی همگی این لایه ها دقیقا بر روي هم قرار بگیرند، جابه جایی نداشته باشند و واحد ارتفاعی آنها یکسان باشد (مثلا همگی برحسب متر از سطح دریا، ارتفاع سطح زمین را نشان دهند). در غیر این صورت ممکن است اعوجاجاتی در چشم انداز به وجود آید (شکل 4-4).
شکل (4-4): اعوجاجات موجود در چشم انداز ناشی از فراخوانی لایه های ارتفاعی ناهمسان
– منابع مختلفی برای سطح ارتفاعی پایه وجود دارد که مهمترین آنها لایه های DEM، TIN و یا لایه های «سطح ارتفاعی وب» می باشند.
4) روشهای تهیه DEM کدامند؟
مدل ارتفاعی رقومی (DEM)، معمولا یک لایه رستری است که مقادیر سلولهای آن، ارتفاع سطح زمین را نشان می دهند. پنج روش عمده برای تهیه DEM وجود دارد:
الف) اطلاعات ارتفاعی به دست آمده از نقشه برداری میدانی؛
ب) عملیات فتوگرامتری بر روي عکسهای هوایی زوجی؛
ج) درون یابی مقادیر حاصل از خطوط تراز ارتفاعی؛
د) اطلاعات ماهواره ای (رادارها)؛
ه) ترکیبی از روش های بالا.
5) مهم ترین فرمت های رستری قابل خوانش توسط ArcGIS Pro را نام برید.
jpg، jpeg، jp2، tiff، sid، ecw، img، bmp، GRID (فرمت قدیمی ESRI).
6) دو مدل DEM و TIN را با هم مقایسه کنید.
– TIN ساختار برداری دارد بنابراین نسبت به لایه رستری DEM حجم کمتری را اشغال می کند.
– TIN ساختار پیچیده تری در مقایسه با DEM دارد بنابراین با سرعت کمتری بارگیری شده و پردازش های مبتنی بر TIN کندتر عمل می کنند.
– برای ساخت TIN میتوان از خطوط ارتفاعی (خطوط تراز، جاده ها، رودخانه ها، خطوط پرتگاه ها) و سطح ارتفاعی (دریاچه، آبگیر و…) استفاده کرد. به هنگام ساخت TIN، این عوارض سرجای خود باقی می مانند و با گره ها و خطوط TIN، هماهنگ می شوند، بنابراین دقت TIN بالاتر از DEM می باشد.
شکل (4-5): مقایسه شکل ظاهری TIN (سمت راست) و DEM (سمت چپ)
7) مهم ترین سخت افزار مورد نیاز در زمان استفاده از TIN بهعنوان سطح پایه ارتفاعی چیست؟
کارت گرافیک اختصاصی
8) حجم دهی به چه معناست؟
به معنای ارتفاع دادن به عوارض دوبعدی بر اساس یک مقدار عددی است (برای نمونه ارتفاع دادن به تیرهای چراغ برق و یا ساختمانها و مانند آن). بدین ترتیب یک شکل سه بعدی ایجاد می شود.
شکل (4-6): حجم دهی به عوارض در چشم انداز
9) روشهای اصلی حجم دهی به عوارض در ArcGIS Pro کدامند؟
چهار روش برای حجم دهی به عوارض وجود دارد که جزییات آنها در جدول 1-4 ارائه شده است.
جدول (4-1): روشهای اصلی حجم دهی به عوارض در ArcGIS Pro
| روش حجم دهی | توضیحات | موارد مورد نیاز | نوع عارضه |
| حداقل ارتفاع | ارتفاع موردنظر برای حجم دهی را به حداقل ارتفاع عارضه موردنظر اضافه میکند. نتیجه این کار ایجاد یک شکل سه بعدی با قسمت فوقانی مسطح است |
یک فیلد اطلاعاتی که مقادیر حداقل ارتفاع هر عارضه را نشان دهد |
خط، پلیگون |
| حداکثر ارتفاع | ارتفاع موردنظر برای حجم دهی را به حداکثر ارتفاع عارضه موردنظر اضافه میکند. نتیجه این کار ایجاد یک شکل سهبعدی با قسمت فوقانی مسطح است |
یک فیلد اطلاعاتی که مقادیر حداکثر ارتفاع هر عارضه را نشان دهد |
خط، پلیگون |
| ارتفاع پایه | ارتفاع موردنظر برای حجم دهی را ارتفاع پایه رئوس عارضه موردنظر اضافه میکند. نتیجه این کار ایجاد یک شکل سه بعدی است که با توجه به ارتفاع پایه رئوس ممکن است قسمت فوقانی آن مسطح نباشد. | به فیلد اطلاعاتی خاصی نیاز ندارد و مقادیر لازم از یک لایه پایه ارتفاعی دریافت میشود. در عین حال اگر در یک فیلد مقادیر ارتفاعی برداشت شده از عارضه وجود داشته باشد، میتوان از آن استفاده کرد. |
نقطه، خط، پلیگون |
| ارتفاع مطلق | عوارض بدون درنظر گرفتن یک ارتفاع پایه و یا هر ارتفاع اولیه دیگری، به اندازه یک ارتفاع مشخص که کاربر تعیین می کند، حجم دهی میشوند. | یک فیلد اطلاعاتی که مقادیر ارتفاع قسمت فوقانی هر عارضه را نشان دهد |
نقطه، خط، پلیگون |
10) چگونه میتوان از نمادهای سه بعدی در ArcGIS Pro استفاده کرد؟
– یک روش دیگر برای حجم دهی عوارض در چشم اندازها، استفاده از نمادهای سه بعدی است. این نمادها از بافت، مواد، و جزییات مختلف استفاده می کنند. برای نمونه یک پلیگون را می توان با نماد ساختمان یک بانک و یا شیر آتش نشانی را با نماد سه بعدی شیرهای آتش نشانی نشان داد. در شکل 4-7 ساختمان ها، تیرهای روشنایی، تیرهای انتقال برق و شیر آتش نشاني با استفاده از نمادهای سه بعدی، حجم دهی شده اند.
– برای واقعی تر کردن نمادهای سه بعدی می توان از نمادگذاری CityEngine استفاده کرد. CityEngine یکی از برنامه های شرکت ESRI است که با امکانات بیشتری عوارض را حجم دهی می کند.
شکل (4-7): استفاده از نمادهای سه بعدی برای حجم دهی عوارض در یک چشم انداز
تمرين 5: حجم دهی به عوارض با استفاده از نمادهای سه بعدیاهداف تمرین1) ایجاد چشم انداز محلی از یک منطقه تجاری در جنوب شهر تریپول (واقع در ایالت جورجیا آمریکا)؛ 2) استفاده از یک سطح پایه ارتفاعی که توسط شهرداری این شهر تهیه شده و دقت بالاتری در مقایسه با سطح ارتفاعی شرکت ESRI دارد. 3) استفاده از نمادهای سه بعدی برای واقعی تر کردن چشم انداز. مراحل حل تمرین1) باز کردن یک پروژه و ایجاد چشم انداز محلی؛ 2) تنظیم ارتفاع سطح زمین؛ 3) اضافه کردن لایه به چشم انداز و نمادگذاری آن. حل تمرين1- باز کردن پروژه و ایجاد چشم انداز محلی جدید:1) با استفاده از مرورگر ویندوز، مسیر C: \Exercises\Ex5\Data را دنبال کرده و پروژه Ex5 را باز کنید. این پروژه مربوط به قسمتی از شهر تریپول در ایالت جورجیا آمریکا میباشد و لایه های «ساختمان»، «راه آهن» و «محدوده شهر» در آن فراخوانی شدهاند.
2) درصورت فعال نبودن کادر Catalog، در بالای روبان بر روي سربرگ View و در روبان، در گروه Window، بر روي دکمه Catalog Pane کلیک کنید.
3) در کادر Catalog، بر روي گروه Maps کلیک راست کرده و گزینه New Local Scene را انتخاب کنید تا یک چشمانداز جدید ایجاد شود. این چشم انداز دارای سه گروه اطلاعاتی2D Layers، 3D Layers و Elevation Surfaces میباشد. گروه اطلاعاتی 3D Layers فاقد لایه است اما گروه 2D Layers دارای دو نقشه پایه World Topographic Map و World Hillshade و گروه اطلاعاتی WorldElevation3D/Terrain3D دارای یک لایه پایه ارتفاعی است (که البته در پنجره نمایش دیده نمی شود و فقط به عنوان مبنای ارتفاعی پروژه Ex5 به کار می رود).
2- تنظیم ارتفاع سطح زمین:1) در کادر Catalog، بر روي گروه Databases کلیک راست کرده و گزینه Add Databases را انتخاب کنید تا پنجره Select Existing Geodatabase باز شود. در این پنجره، مسیر C: \Exercises\Databases را دنبال کرده و ژئودیتابیس «شهر تریپول» را به نرم افزار متصل کنید.
2) در بالای روبان، بر روي سربرگ Map و در روبان، در گروه Layer بر روي پیکان کوچکی که در پایین دکمه Add Data قرار دارد، کلیک کنید و در فهرست موجود، گزینهElevation Source را انتخاب کنید. در پنجره Add Elevation Source، در کادر سمت چپ، بر روي گروه Database کلیک کرده و در کادر سمت راست، با باز کردن ژئودیتابیس «شهر تریپول»، لایه رستری DEM را به نرم افزار فراخوانی کنید تا به عنوان لایه مبنای ارتفاعی این چشم انداز به کار رود.
3) ملاحظه می کنید که در کادر Contents، لایه رستری DEM به گروه لایه Elevation Surfaces اضافه شده است. در کادر Contents، بر روي لایه DEM کلیک راست کرده و گزینه Zoom to Elevation Source را انتخاب کنید تا در پنجره چشم انداز بر روي محدوده لایه DEM بزرگ نمایی شود. ملاحظه می کنید که بین محدوده لایه DEM و سایر قسمتهای چشم انداز یک حالت پلکانی ایجاد شده است (درصورت نیاز چشم انداز را با فشرده نگه داشتن غلتک وسط موس، مایل کنید). دلیل این موضوع، متفاوت بودن وسعت لایه DEM با وسعت لایه WorldElevation3D/Terrain3D است.
4) در کادر Contents، بر روي لایه WorldElevation3D/Terrain3D کلیک راست کرده و گزینه Remove را انتخاب کنید تا این لایه از کادر Contents حذف شده و از این به بعد لایه DEM به عنوان لایه مبنای ارتفاعی مدنظر قرار داده شود. پس از حذف لایه ارتفاعی WorldElevation3D/Terrain3D، تمامی نقشه های پایه با وسعت منطبق با وسعت لایه DEM نمایش داده می شوند.
3- اضافه کردن لایه به چشم انداز و نمادگذاری آن:1) در کادر Catalog، گروه Databases را باز کرده و در ژئودیتابیس «شهر تریپول»،مجموعه های عارضه «تاسیسات _آب»، «تاسیسات_برق» و «لایه های_ پایه» را باز کنید. سپس به ترتیب لایه های «شیر_آتش نشانی»، «تیر_روشنایی» و «ساختمان» را به چشمانداز اضافه کنید. بدین ترتیب، این لایه ها در کادر Contents، به گروه اطلاعاتی 2D Layers اضافه می شوند. 2) در کادر Contents، لایه های موجود در گروه 2D Layers را بگیرید و به گروه 3D Layers بکشید.
3) در کادر Contents، بر روي نماد لایه «ساختمان» کلیک راست کرده و گزینه Symbology را انتخاب کنید تا کادر Symbology در سمت راست پنجره نمایش باز شود. مطمئن شوید در کادر Symbology، بر روي نماد لایه «ساختمان» کلیک کرده اید. 4) در بالای کادر Symbology، مطمئن شوید دکمه Gallery فعال است. در جعبه Search، عبارت Building را تایپ کرده و در فهرست بازشونده مقابل جعبه جستجو، گزینه All Styles را انتخاب کنید. دکمه Enter صفحه کلید را فشار دهید تا نمادهای مربوط به ساختمان ها مشخص شوند. از فهرست موجود، بر روي گزینه International Building دوبار کلیک کنید.
5) بر روي نقشه بزرگ نمایی کنید. ملاحظه می کنید که ساختمان ها حجم دهی شده و به صورت سه بعدی دیده می شوند.
6) در کادر Contents، بر روي نماد لایه «تیر روشنایی» کلیک کنید تا نمادهای پیشنهادی برای این لایه در کادر Symbology نشان داده شود. مطمئن شوید در بالای کادر Symbology، گزینه Gallery در حالت انتخاب است. در جعبه Search، عبارت Light را تایپ کرده و در فهرست بازشونده مقابل جعبه جستجو، گزینه All Styles را انتخاب کنید. دکمه Enter صفحه کلید را فشار دهید تا نمادهای مربوط به تیرهای روشنایی مشخص شوند. از فهرست موجود، بر روي گزینه Light On Post – Light Off دوبار کلیک کنید.
7) طول استاندارد تیرهای روشنایی برابر با 18 فوت است. چون واحد نمایش ارتفاع در لایه DEM برحسب متر است، لازم است واحد نمایش ارتفاعات چشم انداز را به فوت تغییر دهید. در کادر Contents، بر روي نام لایه «تیر روشنایی» کلیک راست کرده و گزینه Properties را انتخاب کنید تا پنجره Layer Properties باز شود. در سمت چپ این پنجره، زبانه Display را انتخاب کرده و در سمت راست، تیک گزینه Display 3D symbols in real-world units را فعال کنید. سپس بر روي دکمه Ok کلیک کنید.
8) در بالای روبان، بر روي سربرگ Project کلیک کرده و در سمت چپ، زبانه Options را انتخاب کنید تا پنجره مربوطه باز شود. در این پنجره، در سمت چپ، زبانه Unit را انتخاب کرده و در سمت راست، فهرست 3D Symbol Display Units را باز کنید. در فهرست موجود، گزینه رادیویی Foot_US را بر روي Default فعال کنید. سپس بر روي دکمه Ok کلیک کنید تا پنجره Options بسته شود. 9) در بالای پنجره تنظیمات پروژه، بر روي دکمه Back کلیک کنید تا به محیط چشم انداز برگردید.
10) در کادر Contents، بر روي نماد لایه «تیر روشنایی» و در کادر Symbology، بر روي سربرگ Properties کلیک کنید. در دسته Appearance، در جعبه Size، عدد 18 را تایپ کرده و بر روي دکمه Apply کلیک کنید. بر روي چشم انداز بزرگ نمایی کرده و تغییرات را ملاحظه کنید (تیرهای روشنایی حجم دهی شده و به صورت سه بعدی دیده می شوند).
11) عملیات مشابهی را برای شیرهای آتش نشانی انجام داده و نماد Fire Hydrant با اندازه 10pt را برای آن انتخاب کنید. پس از نمادگذاری، بر روی چشم انداز بزرگنمایی کرده و وضعیت شیرهای آتش نشانی را ملاحظه کنید.
12) در بالای روبان، بر روي سربرگ Map و در روبان بر روي دکمه Base Map کلیک کنید. از فهرست موجود، گزینه Imagery را انتخاب کرده و اجازه دهید تا این نقشه پایه (عکس هوایی) به چشم انداز اضافه شود.
13) در کادر Contents، بر روي گروه Scene کلیک راست کرده و گزینه Properties را انتخاب کنید تا پنجره Map Properties باز شود. در این پنجره، در سمت چپ، زبانه General را انتخاب کرده و در سمت راست، فهرست بازشونده Background Color را بر روي رنگ Sodalite Blue تنظیم کنید. بر روی دکمه Ok کلیک کنید تا رنگ آسمان در چشم انداز آبی شود.
14) پروژه را با عنوان Ex5-Result، در مسیر C: \Exercises\Ex5\Result ذخیره کرده و برنامه ArcGIS Pro را ببندید. |
14 نظرات