چکیده

در سال‌های اخیر، علاقه فزاینده‌ای به ژئومورفولوژی شهری هم برای کاربردهای آن از نظر برنامه‌ریزی منظر و هم علاقه تاریخی، فرهنگی و علمی آن وجود داشته است. با توجه به رشد اخیر شهری، شناسایی لندفرم ها در شهرها، به ویژه در شهرهای مدیترانه و اروپای مرکزی، که با بیش از 1000 سال طبقه بندی شهری مشخص می شود، دشوار است. با مقایسه و همپوشانی نقشه نگاری قرن 19 و توپوگرافی مدرن از داده های سنجش از دور، این تحقیق با هدف ارزیابی تکامل مورفولوژیکی شهر جنوا (لیگوریا، شمال غربی ایتالیا) است. تجزیه و تحلیل بر روی نقشه بسیار دقیق 1:2’000 در مقیاس تولید شده توسط مهندس تمرکز دارد. ایگنازیو پوررو در اواسط قرن نوزدهم. این روش که در QGIS توسعه یافته است، در پنج مطالعه موردی از هر دو ناحیه دامنه تپه و کف دره شهر جنوا به کار گرفته شد. از طریق همپوشانی نقشه و دیجیتالی کردن داده‌های ارتفاعی و خطوط کانتور، با دقت زیادی می‌توان مهم‌ترین دگرگونی‌های مورفولوژیکی را که از اواسط قرن نوزدهم در شهر رخ داده است، شناسایی کرد. علاوه بر این، نتایج با مشاهده مستقیم و با داده‌های تمرین پایگاه داده منطقه‌ای اعتبارسنجی شدند. نتایج به شناسایی و کمیت لندفرم‌های اصلی انسانی اجازه داد. این مقاله پیشنهاد می‌کند که همین روش را می‌توان برای سایر بافت‌های شهری تاریخی که با طبقه‌بندی شهری و معماری مشخص می‌شوند، اعمال کرد. نتایج با مشاهده مستقیم و با داده های تمرین پایگاه داده منطقه ای تایید شد. نتایج به شناسایی و کمیت لندفرم‌های اصلی انسانی اجازه داد. این مقاله پیشنهاد می‌کند که همین روش را می‌توان برای سایر بافت‌های شهری تاریخی که با طبقه‌بندی شهری و معماری مشخص می‌شوند، اعمال کرد. نتایج با مشاهده مستقیم و با داده های تمرین پایگاه داده منطقه ای تایید شد. نتایج به شناسایی و کمیت لندفرم‌های اصلی انسانی اجازه داد. این مقاله پیشنهاد می‌کند که همین روش را می‌توان برای سایر بافت‌های شهری تاریخی که با طبقه‌بندی شهری و معماری مشخص می‌شوند، اعمال کرد.

کلید واژه ها: 

ژئومورفولوژی شهری ; لندفرم های انسانی ; نقشه های قدیمی ؛ خطوط کانتور ؛ جنوا

1. مقدمه

دانش دقیق از فرم‌های زمین، چه طبیعی و چه انسانی، به درک و آگاهی از خطر زمین هیدرولوژیکی کمک می‌کند [ 1 ، 2 ، 3 ، 4 ، 5 ، 6 ، 7 ]. با این حال، این لندفرم‌ها اغلب فوراً قابل شناسایی نیستند، به ویژه در بافت‌های شهری متراکم، جایی که به تدریج توسط رشد شهری محو شده‌اند [ 8 ، 9 ]]. این مورد شهرهای مدیترانه ای است که با تاریخ شهری باستانی مشخص می شود، جایی که شناسایی مراحل مختلف اصلاح منظر برای برنامه ریزی شهری بسیار مهم است. این فرآیند به ما کمک می‌کند تا خطرات پنهان یا نادیده گرفته شده ناشی از جریان‌های منحرف یا سرپوشیده و لندفرم‌های سطحی (برش‌های شیب‌دار، دیوارهای حائل) را شناسایی کنیم [ 10 ، 11 ، 12 ، 13 ، 14 ، 15 ، 16 ، 17 ].
ژئومورفولوژی شهری [ 8 ، 14 ، 18 ، 19 ] رشته جدیدی است که با هدف بررسی و کمی کردن تغییرات منظر شهری تحت دیدگاه تاریخی، به عنوان مثال، با مقایسه نقشه‌نگاری‌های چند زمانی به منظور شناسایی تغییرات لندفرم و تغییر شکل حجم‌ها در طول قرن‌ها انجام می‌شود. .
با این حال، در حالی که دقت و دقت نقشه‌برداری یک محصول مدرن نقشه‌کشی توسط فرآیندهای اعتبارسنجی استاندارد و شناخته شده تعریف می‌شود، همان مفهوم برای نقشه‌برداری تاریخی اعمال نمی‌شود، زیرا تکنیک‌های ساخت نقشه در طول زمان تغییر کرده‌اند و اغلب فاقد دقت و صحت هستند [ 19 ، 20 ، 21 ].
این امر مطالعه تکامل و تکنیک های تولید آنها را ضروری می سازد [ 21 ، 22 ، 23 ، 24 ]. به طور خاص، نقشه‌های تولید شده بین اواخر قرن 18 و اوایل قرن 19 به تدریج پیوند خود را با هنر منظره از دست دادند. آنها به طور فزاینده ای با استفاده از تکنیک های نقشه برداری علمی تولید شدند که مستلزم مطالعات نجومی و همچنین مشاهدات میدانی زمین شناسی و توپوگرافی بود [ 25 ]]. در همان زمان، این نقشه‌ها تنظیمات چشم‌انداز دوران پیش از صنعتی شدن، قبل از گسترش شهری و تغییرات قابل‌توجه در شکل‌های زمین را به تصویر می‌کشند. در این دوره، نقشه به عنوان یک نمایش ریاضی از چشم انداز در نظر گرفته می شود، که اتخاذ خطوط کانتور یک مثال بسیار معنی دار است [ 26 ].
نقشه‌ها که به طور سنتی با حوزه نظامی مرتبط بودند، در قرن هجدهم پیشرفت‌های فن‌آوری قابل‌توجهی را پشت سر گذاشتند، زمانی که نقشه‌برداری جدید مبتنی بر ابزارهای مدرن و قوانین هندسی به طور فزاینده‌ای برای دولت‌های ملی کاربردی بود. اولین نقشه‌برداری سیستماتیک فرانسه در مقیاس 1:86400 با استفاده از یک دستگاه اندازه‌گیری در طول قرن 18 توسط اعضای خانواده کاسینی انجام شد [ 27 ]. بررسی مقررات بریتانیا نقشه برداری ملی را از سال 1791 انجام داد [ 28و ترسیم توپوگرافی و نقشه برداری بخش مهمی از آموزش افسران ارتش و نیروی دریایی در مدارس نظامی قرن 18 بود. نقشه کشی همچنین برای ایجاد امپراتوری های استعماری برون مرزی در قرن 18 و 19 و برای مدرن سازی مناطق تازه فتح شده، مانند مورد ایتالیا در دوره ناپلئون [ 29 ] کارایی داشت. روش تولید تا دهه 1980 مورد استفاده قرار گرفت و بهبود یافت، زمانی که پذیرش قابل توجهی از تکنیک های دیجیتال در جمع آوری داده ها پدیدار شد [ 30 , 31 ]]. نمونه‌های با ارزش ویژه‌ای از نمایش دقیق جغرافیایی در ایتالیا، طرح‌های کاداستر دقیق برخی از دولت‌های پیش از اتحاد، از جمله دوک نشین بزرگ توسکانی، پادشاهی لومباردی-ونتی، پادشاهی ساردین، و پادشاهی دو سیسیل است [ 32 ، 33 ] رصدخانه‌های نجومی آن امکان اندازه‌گیری‌های ژئودتیکی بهینه را می‌دادند، مشابه آنچه در ایالات اروپای شمالی و مرکزی وجود داشت.
در لیگوریا (شمال غربی ایتالیا)، اولین نمونه از نمایش های نقشه برداری نسبتاً دقیق، نقشه های ماتئو وینزونی، نقشه بردار رسمی Commissari della Sanità جمهوری جنوا در سال 1722 است. با استفاده از alidade و جدول هواپیما، Vinzoni کل سواحل لیگوریا را در ” Pianta delle due Riviere della Serenissima Repubblica di Genova divise ne’ Commissari della Sanità ” خود به تصویر کشیده است. علاوه بر نمایش یکی از اولین بررسی‌های سیستماتیک کل یک ایالت در زمینه ایتالیا، کار وینزونی به عنوان یکی از منابع برای نظارت بر پویایی ساحلی در لیگوریا استفاده می‌شود [ 13 ، 32 ]. محصول اصلی نقشه‌کشی اوایل قرن نوزدهم در شمال غربی ایتالیا بودCarta degli Stati Sardi در Terraferma di SM il Re di Sardegna ، به 91 برگ در مقیاس 1:50.000 تقسیم شده است، که 86 برگ بین سالهای 1851 و 1859 منتشر شده است [ 33 ، 34 ]. این نقشه محصول بررسی‌های میدانی دقیقی است که در دهه‌های گذشته توسط نقشه‌نگاران Piedmontese انجام شده است، که یک سری از 112 نقشه خطی بسیار دقیق (1:9’450، 1:10’000، و 1:20’000) تولید کردند. معمولا Minute di Campagna نامیده می شود .
با اتحاد پادشاهی ایتالیا، Istituto Geografico Militare (IGM) تازه تأسیس (1861) نقشه‌برداری کاملی از کل قلمرو ایتالیا در مقیاس‌های مختلف (1:10’000، 1:50’000، 1:100) انجام داد. ‘000) با استفاده از تکنیک خطوط کانتور برای به تصویر کشیدن ارتفاع [ 35 ]. به منظور پوشش کل قلمرو ایتالیا، بیضی بسل به عنوان مبنا در نظر گرفته شد و میانه مرجع مونت ماریو 12°27’08400 اینچ شرق گرینویچ بود.
هدف این کار ارزیابی تغییرات حجمی لندفرم‌های انسانی در یک محیط شهری در دو قرن اخیر در شهر جنوا (NW ایتالیا) از طریق تحلیل محاسباتی و مقایسه نقشه‌برداری است. این چارچوب زمانی مناسب در نظر گرفته می‌شود، زیرا نقشه‌های تولید شده در اوایل قرن 19 قدیمی‌ترین اسناد موجود برای بازسازی علمی مورفولوژی پراکندگی شهری پیش از آن هستند. این بدان معناست که اولین لندفرم‌های انسانی نقشه‌برداری شده، مجموع عناصر از پیش موجود را در نتیجه طبقه‌بندی چند فاز شهری، به‌ویژه قرون وسطی و عصر مدرن نشان می‌دهند.
به طور خاص، این مقاله را می توان به دو هدف تقسیم کرد:
(1)
کمی کردن خطاهای احتمالی و دقت ذاتی نقشه قدیمی تجزیه و تحلیل شده؛
(2)
ایجاد یک مدل قدیمی زمین دیجیتال جنوا و کمی سازی دگرگونی های شهری توسط شیب ارتفاعی زیرین با مدل زمین دیجیتال مدرن.

2. مواد و روشها

2.1. منطقه مطالعه

جنوا یک شهر بندری در دریای مدیترانه و پایتخت لیگوریا (شمال غربی ایتالیا) است. شهرداری که اندازه فعلی آن به پروژه 1926 “Grande Genova” برمی گردد، 240.29 کیلومتر مربع عرض و خط ساحلی 35 کیلومتر طول دارد. باستانی ترین هسته شهر، ناحیه زرد رنگ در شکل 1 ، کوچکتر بود (حدود 11.45 کیلومتر مربع ) و تقریباً بین دو نهر اصلی شهر قرار داشت: Bisagno در قسمت شرقی و Polcevera در غرب. از دیدگاه زمین‌شناسی، منطقه مورد مطالعه عمدتاً توسط سنگ‌های آهک، مارن و رس مارنی در توالی‌های فلیش کرتاسه بالایی تشکیل شده است، در حالی که بخش غربی، در دره Polcevera، توسط شیل‌های کرتاسه پایینی تسلط دارد [ 36 ، 37 ،38 ]. این دو سازند هم به صورت رخنمون و هم به صورت سنگ بستر یافت می شوند. سنگ سنگی مهم دیگر که امروزه عمدتاً توسط ساختار شهری پنهان شده است، توسط رس های پلیوسن شکافدار سفت تشکیل شده است که منحصراً در مرکز تاریخی یافت می شود [ 37 ، 38 ، 39 ، 40 ، 41 ، 42 ]. مورفولوژی با بسیاری از حوضه های آبریز کوچک و شیب دار مشخص می شود که عمدتاً به صورت متعامد به خط ساحلی جهت گیری شده اند که از فعالیت نئوتکتونیکی سرچشمه می گیرد [ 42 ].
اولین استقرار دائمی به دوران پیش از روم برمی گردد. در قرون وسطی، جنوا در اطراف مرکز شهر قدیمی با جهت شرق به غرب در امتداد خط ساحلی توسعه یافت [ 43 ]. گسترش شهری بر فراز تپه ها، با جهت جنوب-شمال، و در امتداد ساحل در زمان های اخیر توسعه یافته است [ 44 ] ( شکل 2 ). در اوایل قرن نوزدهم، دو دره اصلی، Polcevera در غرب و Bisagno در شرق، با چشم انداز کشاورزی با الگوی متراکم از مزارع کوچک در سراسر دشت سیلابی و تراس هایی بر روی دامنه ها با رواج تاکستان ها و باغ های زیتون [ 45 ، 46]. تراس‌ها فقط تا حدی در منظر فعلی قابل مشاهده هستند و عمدتاً توسط ساختارهای شهری جدیدتر، دیوارهای حائل دسمتریک و بلوک‌های آپارتمانی بلند نیمه دوم قرن بیستم محو شده‌اند [ 47 ]. گسترش شهری با باریک شدن تدریجی بستر رودخانه ها و ایجاد مناطق شهری جدید در دشت های سیلابی در اوایل قرن بیستم تا دهه 1930، کارهای هیدرولیکی را در دو دره به همراه داشت [ 12 ]. تخمین زده می شود که از بین رفتن سطوح کشاورزی بین سال های 1820 تا 2014 در دره بیسانو 57 درصد بود، در حالی که جنگل ها و نواحی شهری جدید به ترتیب 248 درصد و 750 درصد افزایش یافتند [ 45 ].]. در دوره دوم پس از جنگ، دماغه سن بنینو، که برای استخراج سنگ آهک مارنی به عنوان مصالح ساختمانی از قرون وسطی مورد بهره برداری قرار می گرفت، به طور کامل حفاری شد. حذف کامل San Benigno Promontory امکان تداوم سرزمینی بین مرکز جنوا و حومه غربی آن را با اشباع شهری شدید بسیاری از مناطق، از جمله معدن سنگ سابق [ 34 ] فراهم کرد.

2.2. مواد

مطالب تجزیه و تحلیل شده را می توان به دو زیر گروه تقسیم کرد: نقشه برداری تاریخی و کارتوگرافی فعلی.
مهمترین سند ” کارتا ژنرال دی دیفسا دی جنوا ” توسط مهندس ایگنازیو پورو (1848) است. برای هدف این تحقیق، ما نسخه دیجیتالی شده عکس‌های سیاه و سفید 74 صفحه اصلی (مقیاس 1:2’000) Carta Generale di Difesa di Genova را تجزیه و تحلیل کردیم که بخش بزرگی از منطقه شهری فعلی را به تصویر می‌کشد. پوررو که توسط پادشاهی ساردینیا برای تهیه نقشه استخدام شده بود را می توان پیشگام نقشه برداری توپوگرافی و مخترع منشور پوررو برای دوربین دوچشمی دانست.
این نقشه با جزئیات بالا سیستم استحکامات نظامی و مورفولوژی منطقه جنوا را نشان می دهد و اطلاعات توپوگرافی را برای برنامه ریزی شهری با هدف بهبود دفاع نظامی شهر ارائه می دهد. با شروع از داده های به دست آمده توسط توپوگرافیان ناپلئونی و اسناد منتشر نشده توسط ستاره شناس بارون دی زاک (1816-1817) و با کمک مهندس جولیو دآندریس، ایگنازیو پورو مثلث جدیدی را با استفاده از کوه های اطراف جنوا به عنوان نقاط مرجع انجام داد و برای اولین بار درخواست کرد. زمان در ایتالیا، تکنیک تاکئومتری، که او به طور مناسب برای هدف این پروژه بهبود بخشید [ 48 ].
کار نهایی شامل 74 صفحه در مقیاس 1:2000 با یک سیستم مرجع مربوط به فانوس (فانوس دریایی بندر جنوا)، با خطوط کانتور با فاصله 10 متر است.
این محصول نقشه کشی یکی از اولین نمونه های ایتالیایی نمایش توپوگرافی با خطوط کانتور است. به طور کلی، این یک پلان سنجی متریک بر اساس مختصات نسبی و با جهت شمال هم محور با مربع های عمودی صفحات است.
منطقه مورد تجزیه و تحلیل در این تحقیق در بخش مرکزی شهر و ساحل نزدیک است و توسط 7 صفحه از 74 صفحه تولید شده توسط Porro پوشیده شده است. طبق سیستم شماره گذاری پوررو، این صفحات شماره 42، 52، 53، 62، 63، 72 و 73 هستند.
به طور قابل‌توجهی، تجزیه و تحلیل بر بخش‌های به‌ویژه جالب از نقطه‌نظر ژئومورفولوژی تاریخی و شهری متمرکز است ( شکل 1 را ببینید ): (I) پل قدیمی سنت آگاتا (شامل صفحات 42 و 52). (II) Circonvallazione a Monte (شامل در برگه های شماره 52، 53، 63)؛ (III) دماغه سان بنیگنو و از طریق منطقه دیجیونه (هر دو در برگه‌های شماره 62 و 72 و (IV) منطقه پلسورا پل (یعنی منطقه پل موراندی) که به طور کامل در برگه شماره 73 گنجانده شده است.
موارد I (پل قدیمی سنت آگاتا) و IV (راه‌راه پولسورا) به ترتیب در دشت‌های آبرفتی نهرهای بیزاگنو و پولسورا واقع شده‌اند، در حالی که II (Circonvallazione a Monte) و III (San Benigno Promontory و از طریق منطقه Digione) مطالعات موردی در دامنه تپه هستند. ، به دلیل تغییرات شهری و مورفولوژیکی قابل توجهی که در طول سال ها انجام دادند، به ویژه به دلیل حفاری سنگ بسیار مهم است.
نقشه کشی مدرن شامل برگه هایی از نقشه فنی منطقه ای لیگوریا در مقیاس 1:5000 (” Carta Tecnica Regionale” ویرایش 2007)، مدل های زمین دیجیتال (DTMs) با وضوح 1 متر و مقیاس معادل 1 است: 1000 و عکس های ارتو با وضوح 10 سانتی متر. دو مورد آخر بررسی هوایی LiDAR را تشکیل می‌دهند که شهرداری جنوا در سپتامبر/اکتبر 2018 در سراسر منطقه شهرداری راه‌اندازی کرد ( شکل 3 ).
علاوه بر این، اطلاعات چینه شناسی از پایگاه داده Regione Liguria [ 49 ] و گمانه های ترویج شده توسط کمیسر ویژه برای بازسازی پلسورا ، پس از فاجعه پل موراندی [ 50 ]، استفاده شد. اینها منابع داده های اساسی به منظور بازسازی عمق رابط تماس بین مواد دفن زباله و سنگ / رسوب طبیعی هستند. این داده های نقطه ای با خطوط کانتور دیجیتالی ادغام شدند و ورودی برای محاسبه درون یابی هستند.

2.3. مواد و روش ها

روش شناسی در شکل 4 خلاصه شده است . از دو نرم افزار GIS مختلف QGIS و GRASS استفاده شد، در حالی که دقت نقشه برداری قدیمی با MapAnalyst تعریف شد.
QGIS برای ارجاع جغرافیایی و دیجیتالی کردن خطوط کانتور استفاده شد، در حالی که از GRASS برای تولید مدل ارتفاع رقومی (DEM) و برای تجزیه و تحلیل آماری و جبری تفاوت سیستم DEMs (DoDs) استفاده شد [ 51 ، 52 ، 53 ، 54 ].
تجزیه و تحلیل در ابتدا به دنبال تعریف کیفیت ذاتی نقشه ها است، با توجه به اینکه خطای دقت نقشه های قدیمی در صفحه xy ( RMSE H ) با مجموع عوامل مختلف در رابطه زیر خلاصه می شود (1):

آرماسEاچ=(آرماسEس2+م·آرماسEمتر2+م·آرماسEد2)0.5

که در آن RMSE S خطای معرفی شده توسط بررسی زمینی، RMSE m خطای نقشه، RMSE d خطای دیجیتالی‌سازی و M ضریب مقیاس نقشه است [ 55 ، 56 ].

همانطور که خود پوررو در رابطه خود [ 57 ] توضیح داد، نقشه برداری توپوگرافی تحت تاثیر یک خطای ابزاری آزیموتال (RMSE) 0°0’70” بود که به معنای انحراف واقعی 0.33 متر در صفحه xy در فاصله 1 کیلومتری بود. .
علاوه بر این، تصاویر دیجیتال محصول فرآیند عکاسی از نقشه های کاغذی هستند که به احتمال زیاد باعث ایجاد اعوجاج پرسپکتیو ( RMSE d ) شده است. علاوه بر این، مشاهده شده است که تصاویر اصلی تغییر شکل‌هایی را نیز به دلیل فرآیندهای زوال کاغذ ( RMSE m ) نشان می‌دهند.
–
تجزیه و تحلیل دقت با MapAnalyst
بخش اول مستلزم مقایسه مانیتوری بین نقشه قدیمی و نقشه ارتوفتو/توپوگرافی کنونی با هدف شناسایی محیط های قصرهای قرون وسطایی، رنسانس و قرن 18/19 بود که هنوز در بافت شهری جنوا یافت می شود. هنگامی که نقاط مرجع هر دو نقشه پیدا شد، موقعیت یابی کنترل نقطه زمین (GCP) انجام شد. اینها نقاط مشترک بین صفحات نقشه پوررو و نقشه‌برداری کنونی هستند که اولاً از عکس‌های اورتوفوتو و ثانیاً از OpenStreetMap فقط به عنوان تصاویر کمکی برای ارجاع نام مکان‌ها استفاده می‌کنند.
MapAnalysts یک فرآیند ارجاع جغرافیایی را شبیه سازی می کند، که شامل تحمیل یک سیستم مرجع جغرافیایی شناخته شده برای تصویر هدف است. این جابجایی بسته به سیستم مرجع مورد نظر، باعث اعوجاج های متغیر تصویر می شود. با این حال، خروجی ارائه شده توسط MapAnalyst یک نقطه کنترل زمینی (GCP) نیست، بلکه یک مبنای آماری بر روی دقت نقشه قدیمی در مقایسه با نقشه مدرن است.
برای این تحلیل، از سه الگوریتم ارجاع جغرافیایی موجود در MapAnalyst استفاده شد: Helmert خطی ، تبدیل Affine با 5 پارامتر ، و تبدیل Affine با 6 پارامتر .
–
ارجاع جغرافیایی و دیجیتالی کردن خطوط کانتور با QGIS
هنگامی که مبنای آماری به دست آمد، همان رویه با استفاده از QGIS اعمال شد و برای هر تصویر پیکربندی یکسان و تعداد GCPهای اختصاص داده شده در MapAnalyst مشخص شد.
تصاویر در QGIS با الگوریتم هلمرت خطی شده ارجاع داده شدند. این الگوریتم یک تصویر قدیمی را تحریف نمی کند. بلکه آن را روتو/ترجمه می کند و انحراف بین تصویر قدیمی و تصویر ارجاع شده جغرافیایی را به حداقل می رساند. سیستم مرجع اتخاذ شده Gauss-Boaga Roma 40 (EPSG 3003) است.
به طور کلی، ممکن است برخی از نقاط ممکن است بالاتر از RMSE باشد. در این مورد، یک مقدار آستانه به طور دلخواه تصمیم گرفته شد، کمی بالاتر از تخمین خطا که تحت آن واریانس بین پوررو و توپوگرافی مدرن قابل قبول در نظر گرفته شد.
در مواردی که اعوجاج بالاتر از آستانه بود، GCP اضافی با تکرار تا رسیدن به اثر مورد نظر اختصاص داده شد.
این کار برای هر بخش نقشه انجام شد که در یک یا دو یا چند صفحه قرار می‌گیرد. این فرآیند به ما اجازه می‌دهد تا خطای اعوجاج را به حداقل برسانیم، زیرا هر صفحه مجزا است و می‌تواند به صورت ژئو ارجاع داده شود.
پس از آن، خطوط کانتور از طریق یک ژئوبردار خطی با اختصاص ارتفاع مربوطه از سطح دریا دیجیتالی شدند. پس از تکمیل این عملیات، راس این ایزولاین ها استخراج شد.
در منطقه دامنه تپه (Circonvallazione a Monte، San Benigno Promontory و Via Digione) این عملیات کافی و کامل بود.
در مناطق دشت سیلابی (پل قدیمی سنت آگاتا و پلسورا پلسورا) که خطوط کانتور به دلیل وجود ساختمان ها مکرر نیستند یا قابل مشاهده نیستند، منبع داده دیگری با چینه شناسی گمانه ( شکل 5 ) نشان داده شد [ 49 ، 50 ].
به طور خاص، سطح مشترک باستانی بین مواد دفن زباله و سنگ / رسوب طبیعی در نظر گرفته شد، اما فقط در مواردی که چینه شناسی گمانه حاکی از دفن زباله های پسا صنعتی بود که شامل آثاری از سیمان، آجرهای صنعتی و غیره بود.
علاوه بر این، از آنجایی که مناطق بستر رودخانه در نقشه پوررو فاقد ارتفاعات نقطه‌ای هستند، تصمیم گرفته شد که سطح توپوگرافی قدیمی را از نظر مفهومی با وضعیت فعلی مطابقت دهیم. این به ما اجازه داد تا درون یابی را به تالوگ متصل کنیم تا مورفولوژی مقطع معمولی بستر رودخانه لیگوریا را حفظ کنیم.
ارتفاعات بستر فعلی از LiDAR استخراج شد و به عنوان ارتفاعات نقطه ای به بستر قدیمی رودخانه اختصاص یافت. به این ترتیب، همان فایل برداری ارتفاعات استخراج شده از خطوط کانتور را جمع آوری کرد: در حد فاصل بین مواد دفن زباله و بستر رسوب/سنگ طبیعی و در دو بستر رودخانه، با در نظر گرفتن اینکه هیچ فرآیند طبیعی قابل توجهی مانند فرسایش شدید یا رسوب شدید رخ نداده است. انباشتگی ناشی از سیل، که ارتفاعات تراس دشت سیلابی را بین دوره بررسی پوررو و اواخر دهه 1800، زمانی که پراکندگی شدید شهری آغاز شد، تغییر داد، برخلاف پدیده‌هایی که در [ 58 ، 59 ، 60 ] توضیح داده شد.
–
درون یابی و DoDs با GRASS GIS
از آنجایی که عناصر گرافیکی ترسیم شده با دست نقشه پوررو دارای وضوح معادل 2 متر (1 میلی متر با چشم غیر مسلح در مقیاس 1:2000) هستند، داده های ارتفاعی که قبلاً به دست آمده بودند بر روی یک نقشه شطرنجی با 1 متر درون یابی شدند. وضوح، همچنین برای کاهش خطاهای عمودی بالقوه ناشی از جابجایی افقی بین نقشه قدیمی و فعلی، طبق روشی که توسط استوکر و همکاران توضیح داده شده است. [ 61 ].
این در GRASS GIS از طریق سه مرحله مختلف انجام شد: (1) فرمان v.surf.rst [ 62 ]، الگوریتمی مبتنی بر spline با صاف و کشش، که برای درونیابی اولیه استفاده می شود که به ما امکان می دهد ارتفاعات را به یک شطرنجی اول تبدیل کنیم. سطح ساختگی؛ (2) از این سطح، یک ابر نقاط بردار با موقعیت تصادفی با دستور r.random استخراج شد. (3) این نقاط برای بار دوم با دستور v.surf.rst درون یابی شدند و سطح صافی به دست آمد که تحت تأثیر خطاهای درون یابی کلاسیک، مانند چهار سه، شکاف گرادیان، و غیره قرار نگرفت [ 63 ].
علاوه بر این، هنگامی که نقشه‌های شطرنجی خروجی از پنج مطالعه موردی به دست آمد، ارزیابی در مورد غیرقابل اعتماد بودن عمودی بر اساس رابطه زیر انجام شد [ 54 ]:

ε Z = ε H ·tan α

که در آن ε Z خطای ارتفاع ناشی از جابجایی های افقی در سطح شیبدار، ε H خطای افقی و α شیب محلی است.

در شیب هایی که با گرادیان α <45 درجه مشخص می شوند، جابجایی های عمودی بالقوه بین کارتوگرافی قدیمی و فعلی کمتر از افقی است. در مقابل، اگر زاویه α> 45 درجه باشد، کمی سازی افست عمودی بسیار مهم است زیرا این زاویه بالاتر از زاویه افقی است.
حداکثر افست عمودی RMSE Zij MAX [ 64 ] مطابق با سلولی با بالاترین درجه شیب مطابق رابطه (3) محاسبه شد تا از محدودیت های خروجی استخراج شده آگاهی کامل داشته باشیم:

RMSE Zij MAX = RMSE H tan S ij MAX

که در آن RMSE H خطای افقی برای نقشه است، و S ij MAX حداکثر شیب در سلول شبکه ای ردیف i و ستون j از نقشه شطرنجی خروجی است.

علاوه بر این، افزایش سطح دریا در دوره 1884-2009 [ 65 ] به منظور تعیین کمیت افست عمودی ارتفاعات بین اندازه‌گیری‌های سطح دریا مدرن و دهه 1830 در نظر گرفته شد.
DEM های قدیمی حاصل از LiDAR 2018 با وضوح 1 متر از شهرداری جنوا کسر شد و DoD های مختلف به دست آمد، که در آن مناطق مثبت با پر کردن و مناطق منفی مربوط به حفاری ها است [ 15 ].

3. نتایج

متدولوژی اتخاذ شده نتایج زیر را به همراه داشت:
(1)
از طریق تجزیه و تحلیل خطاهای بالقوه، دقت ذاتی نقشه برداری قرن 19 اندازه گیری شد.
(2)
مدل‌های زمین دیجیتال سطوح توپوگرافی اوایل قرن نوزدهم به‌دست آمدند، که امکان کمی‌سازی دگرگونی‌های شهری را با تفاوت‌های ارتفاعی اساسی فراهم می‌کرد.
از اولین فرآیند مدل‌سازی از طریق MapAnalyst ، می‌توان خطاهای بالقوه را با اعمال تبدیل هلمرت خطی، تبدیل affine با پنج پارامتر و تبدیل affine با شش پارامتر تعیین کرد.
مشاهده شد که دقت در کارتوگرافی قدیمی در مناطق شهری یکپارچه افزایش می‌یابد. این به دلیل تعداد بالاتری از نقاط مرجع است که پوررو و تیمش می توانند در مقایسه با مناطق تپه ای استفاده کنند. این همچنین توضیح می دهد که چرا تعداد زوج های GCP در صفحات مناطق شهری بیشتر است. این باعث می شود که آنها نسبت به صفحات مناطق روستایی که با زوج های GCP کمتر مشخص می شوند قابل اعتمادتر باشند. حداقل تعداد GCP برای هر دو تصویر 16 است، همانطور که در جدول 1 نشان داده شده است ، همراه با تخمین خطا برای هر صفحه.
آستانه انحراف قابل قبول 10 متر در یک صفحه xy بین کارتوگرافی قدیمی و فعلی به طور دلخواه تعیین شد، مقدار کمی بالاتر از RMSE (Affine 5) صفحه شماره 73 (کمترین دقت و واقع در مناطقی که هیچ سکونتگاه شهری در زمان پوررو).
درونیابی به دست آمده از طریق اسپلاین با هموارسازی و کشش در وضوح 1 متر، صافی سطوح توپوگرافی قدیمی را افزایش می دهد، که عموماً با گرادیان پایین تر از سطوح فعلی مشخص می شود. علاوه بر این، با درونیابی خطوط کانتور، می‌توان بستر رودخانه‌ها و/یا لندفرم‌های فرسایشی نهرهای باستانی، اغلب زودگذر، را که اکنون به‌طور کامل توسط لندفرم‌های آنتروپیک محو شده‌اند، دنبال کرد.
سطح کل نقشه های شطرنجی محاسبه شده 1.79 کیلومتر مربع است که تنها 0.2٪ آن دارای گرادیان > 45 درجه است و سلولی با بالاترین گرادیان دارای مقدار α = 84 درجه است به طوری که RMSEZ ijMAX = 28.02 متر است که از طریق به دست می آید. رابطه (3) با RMSE H = 4.09 (برگ 72، هلمرت در جدول 1 ).
در قسمت باقیمانده (99.8%) مقدار افست عمودی کمتر از افقی است.
مطالعات موردی، همگی کمتر از 2.5 کیلومتر از خط ساحلی، در 150 متری ارتفاعات قرار دارند. به طور خاص، پل قدیمی سنت آگاتا و نواحی راه‌راه Polcevera به ترتیب بین 5.2 تا 60.3 متر و ارتفاع 4.92 تا 82.89 متر ارتفاع دارند، در حالی که از طریق Digione و San Benigno Promontory به ترتیب بین 18.02-111.69 متر و 201.111-18.4 و 29/111 متر ارتفاع دارند. اصل Circonvallazione a Monte بین 57.47 و 130.74 متر ارتفاع دارد.
انحراف عمودی ارتفاعات بین اندازه‌گیری‌های سطح دریا مدرن و دهه 1830 حدود 25 میلی‌متر با میانگین نرخ 1.1 میلی‌متر در سال است. با در نظر گرفتن شیب متوسط ​​16.94 درجه برای نواحی تپه ای قدیمی DEM، همانطور که تنها با درون یابی خطوط ایزوله پوررو به دست می آید، یک افست 0.25 متر منجر به یک جابجایی xy متوسط ​​0.9 متر می شود که ممکن است به عنوان یک مقدار ناچیز در نظر گرفته شود.
برای آنچه مربوط به وزارت دفاع است، خروجی ها را می توان به سه گروه کلان مختلف تقسیم کرد.
گروه اول با فراوانی بالای تفاوت های مثبت مشخص می شود. این مورد مربوط به مناطق دشت سیلابی است، از جمله پل قدیمی سنت آگاتا ( شکل 6 ) و پلسورا ویاداکت ( شکل 7 ). همانطور که قبلاً بحث شد، فرض اولیه مبنی بر اینکه سطوح قدیمی و فعلی بستر رودخانه Bisagno و Polcevera دقیقاً همپوشانی دارند به این معنی است که اختلاف ارتفاع در DoDs برابر با صفر است. در عوض، تفاوت قابل توجهی در مورد خاکریزهای مصنوعی فعلی وجود دارد که در مجاورت آنها حداکثر است و با فاصله کاهش می یابد و به مقادیر تقریباً صفر در نزدیکی کوهپایه می رسد. متوسط ​​ضخامت دشت آبرفتی حدود 2.45 متر است.
مورد پلسورا ویاداکت به دلیل شکل‌های لندفرم انسانی متعدد ( sensu Rosenbaum) (یعنی راه‌آهن، سایت‌های صنعتی و غیره) پیچیده‌تر است.
در امتداد دامنه ها، پرهای محلی با اختلاف بین 10-15 متر یافت می شود.
گروه دوم با بروز بیشتر تفاوت های منفی مشخص می شود. این مورد از via Digione و San Benigno Promontory است ( شکل 8 ). به جز تفاوت های مثبت جزئی c. 2-3 متر در سمت بالایی شیب، تفاوت های منفی قابل توجهی، در حدود 60-75 متر، مشاهده می شود.
گروه سوم توسط Circonvallazione a Monte نشان داده شده است ( شکل 9 ). در این مورد، شناسایی مناطقی که با فراوانی بالای مقادیر مثبت و منفی مشخص می شوند، ممکن نبود. در میان تفاوت های منفی مقادیر زیر 20 متر وجود دارد، در حالی که موارد مثبت می توانند به 12-15 متر برسند. در مقایسه با موارد قبلی، مناطقی با مقادیر حدود صفر در Circonvallazione نادر هستند.

4. بحث

تجزیه و تحلیل نشان می‌دهد که چگونه می‌توان با تکرار فرآیند ارجاع جغرافیایی به میانگین فاصله کمتر از 10 متر بین کارتوگرافی فعلی و ” Carta Generale di Difesa di Genova ” رسید. این مقدار را می توان برای تمایز بین لندفرم های طبیعی و انسانی در نقشه های بزرگ مقیاس (1.10’000-1.5’000) قابل قبول در نظر گرفت.
با این حال، تفاوت بین لندفرم های انسانی و طبیعی تنها برای دوره بین امروزی و نیمه دوم قرن نوزدهم قابل مشاهده است. لندفرم های آنتروپیک قبل از این دوره را می توان به راحتی با مورفولوژی های طبیعی اشتباه گرفت. به همین دلیل، کارتوگرافی Porro و محصولات مشتق شده را می توان با استفاده از نقشه کشی های قدیمی تر ادغام کرد، اگرچه این ها می توانند فاقد دقت هندسی باشند. علاوه بر این، نقاشی‌ها، نماهای توپوگرافی و عکس‌های تاریخی می‌توانند بینشی در مورد مناظر گذشته ارائه دهند [ 66 ].
به عنوان مثال، شطرنجی شکل 10 a، ناحیه ای با شیب ملایم را در امتداد سمت چپ جریان با الگوی منظم و جهت NE-SW ثابت نشان می دهد. از تجزیه و تحلیل کارتوگرافی پوررو، نمی توان تعیین کرد که آیا این یک مورفولوژی طبیعی است یا یک شکل زمین پرکننده دوره قبل از 1848 [ 15 ].
با این حال، نقاشی شکل 10 ب، که در سال 1853 از طرح‌های هوای معمولی قبلی ساخته شده است، نشان می‌دهد که این می‌تواند پرکردن منطقه دشت سیلابی جریان پولسورا باشد که توسط یک دیوار حائل سنگی ثابت محدود شده است. در اینجا، از سال 1850، خطوط راه آهن مختلفی که جنوا را به شمال ایتالیا متصل می کرد، ایجاد شد. برش شکل 7 ب در نزدیکی پل راه آهن نشان می دهد که ضخامت دو خاکریز راه آهن حدود 5 متر است.
منطقه پل قدیمی سنت آگاتا نیز با شهرنشینی متراکم مشخص می شود، اگرچه تکامل لندفرم های انسانی و طبیعی کمتر پیچیده است. در اینجا، یک پر کردن ثابت که قدمت آن به دوره بین اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20 باز می‌گردد، مربوط به باریک شدن تورنت Bisagno است. پل سنت آگاتا ( شکل 6 b و شکل 11 a) در دوره قرون وسطی در امتداد مسیر جاده قدیمی Aurelia ساخته شد و شامل 28 طاقدار به طول کل 360 متر بود. در حال حاضر، پل های جدید تنها 50 متر طول دارند که شواهدی از باریک شدن قابل توجه بستر رودخانه Bisagno را ارائه می دهد [ 12 ]]. در کنار جریان Polcevera، Bisagno در حال حاضر یکی از رودخانه های ایتالیایی است که بیشتر در معرض خطر ژئو هیدرولوژیکی قرار دارد. تنگ شدن آنها یکی از دلایل وقوع سیلاب های مکرر این دو نهر است. در دوره 1950-2015، 5 سیل با دبی بین 700 تا 1000 متر مکعب بر ثانیه رخ داد [ 12 ، 45 ، 67 ].
در طی رویدادهای بارندگی شدید (بیش از 50 میلی‌متر در ساعت، [ 44 ، 45 ])، حفره‌های فرورفتگی جزئی ناشی از فروریختن طاق‌های مخروطی جریان‌های زیرزمینی رخ داد [ 42 ]، چیزی که احتمال وقوع آن در Circonvallazione a نیز بسیار زیاد است. منطقه مونته
Circonvallazione a Monte از ناحیه‌ای عبور می‌کند که با 11 حوضه کوچک با اندازه کمتر از 3 کیلومتر مربع مشخص می‌شود [ 42 ]. همانطور که در شکل 9 نشان داده شده است ، لندفرم های آنتروپیک پر کردن و حفاری تجزیه و تحلیل شده با وزارت دفاع از نظر کمی متناسب با توپوگرافی فعلی هستند که توسط حفاری ها و دیوارهای حائل دسمتری قابل توجهی تشکیل شده است ( شکل 11 ب). این دیوارها که بر روی سنگ‌های آهکی ساخته شده‌اند، نظارتی ندارند و وضعیت فرسودگی آنها مشخص نیست. اپیزودهای فروپاشی ساختمان محلی به دلیل فرونشست ضخامت مواد دفن زباله قابل توجه در دره های کوچکی که از نیمه دوم قرن نوزدهم پر شده اند نشان داده شده است [ 42 ].
با این حال، مهم ترین مورد حفاری دماغه سن بنینو است که در آن یک شیب کامل برداشته شد. فقط با در نظر گرفتن جنوبی ترین قسمت شیب، از لبه صورت حفاری، بیش از 10.79·10 6 متر مکعب سنگ بین اواخر قرن 19 و 1960 برداشته شد ( شکل 11 ج). این مقدار توسط DoD در شکل 8 به دست آمد ، بدون در نظر گرفتن مساحت via Digione [ 68 ]. در اینجا، معدن سنگ آهک دیگری که به طور کامل حفاری شده و با استقرار ساختمان‌های جدید در دوره پس از جنگ مشخص می‌شود، در سال 1968 تحت تأثیر رانش زمین قرار گرفت و 19 کشته برجای گذاشت ( شکل 11 د).
چنین محصولی، علاوه بر داشتن علاقه علمی چند رشته‌ای، ابزار مفیدی برای تجزیه و تحلیل چینه‌شناسی سطوح پی ساختمان‌ها و برای تولید نقشه‌های حفاظت شهری [ 69 ] یا محصولات چند رسانه‌ای با هدف افزایش آگاهی عمومی در مورد خطرات ژئو هیدرولوژیکی است. در بافت های شهری [ 70 ، 71 ، 72 ].

5. نتیجه گیری ها

به دست آوردن تصویر دیجیتالی از عکس های آنالوگ نقشه “ Carta Generale di Difesa di Genova ”؛ تجزیه و تحلیل خطا، ارجاع جغرافیایی، دیجیتالی سازی و درونیابی خطوط کانتور. و تفاوت DEM بین محصول مشتق شده و DTM فعلی (2018) به ما اجازه داد تا یک روش خاص مفید برای مطالعه ژئومورفولوژی شهری توسعه دهیم. تجزیه و تحلیل نشان داد که این کارتوگرافی قدیمی خاص را می توان با نقشه های توپوگرافی مدرن در مقیاس بزرگ مقایسه کرد. این شواهدی از استفاده بالقوه از چنین مواد تاریخی برای شناسایی و کمی سازی لندفرم های انسانی در بررسی و نقشه برداری ژئومورفولوژی شهری ارائه می دهد. به ویژه، لازم به ذکر است که نقشه های کاداستر بدون ارتفاع یا خطوط کانتور و مناظر قدیمی مناظر گذشته را به تصویر می کشد.
این تجزیه و تحلیل شامل پنج ناحیه نمونه بود که با توپوگرافی ایگنازیو پوررو مقایسه شد. نتیجه را می توان به سه دسته مختلف تقسیم کرد:
(1)
مناطقی که با شیوع شکل های لندفرم مشخص می شوند.
(2)
مناطقی که با شیوع لندفرم های حفاری مشخص می شوند.
(3)
مناطقی که هیچ گونه لندفرم پر کردن یا حفاری وجود ندارد.
تحقیقات بیشتر بالقوه می تواند شامل مناطق جغرافیایی و چارچوب های زمانی وسیع تری باشد. از نقطه نظر اندازه، کل منطقه جنوا را می توان با استفاده از 77 صفحه ساخته شده از نقشه Porro پوشش داد. ارزیابی تغییرات مورفومتریک شهر را می توان با تجزیه و تحلیل نقشه های جدیدتر انجام داد، به عنوان مثال، ارجاع جغرافیایی و درونیابی نقشه های IGM (Istituto Geografico Militare) در مقیاس 1:25’000 [ 14 ، 71 ] که بین اواخر 19 و اوایل تولید شده است. قرن بیستم برای به دست آوردن یک تکامل دقیق شهر با فاصله 30 ساله.
این رویکرد می تواند برای شهرهای دیگری که مانند جنوا با طبقه بندی شهری و معماری قابل کشف و مطالعه هستند، مورد استفاده قرار گیرد. این فرآیند لزوماً مستلزم استفاده از یک نقشه یا مجموعه ای از نقشه های به اندازه کافی قدیمی است که منظره قبل از شهرنشینی را با دقت به تصویر می کشد.

منابع

  1. هالیس، جنرال الکتریک اثر شهرنشینی بر سیلاب با فواصل عود متفاوت. Water Res. 1975 ، 11 ، 431-435. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  2. برازدیل، آر. Kundzewicz، ZW; بنیتو، جی. هیدرولوژی تاریخی برای مطالعه خطر سیل در اروپا. هیدرولوژی. علمی J. 2006 ، 51 ، 739-764. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  3. Ho, LT; Umitsu، M. طبقه‌بندی میکرو زمین‌فرم و ارزیابی خطر سیل دشت آبرفتی Thu Bon، مرکز ویتنام از طریق یک روش یکپارچه با استفاده از داده‌های سنجش از دور. Appl. Geogr. 2011 ، 31 ، 1082-1093. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  4. Cunha، NS; Magalhães، MR; دومینگوس، تی. Abreu، MM; Küpfer, C. رویکرد مورفولوژی زمین برای نقشه برداری خطر سیل: یک برنامه کاربردی برای پرتغال. جی. محیط زیست. مدیریت 2017 ، 193 ، 172-187. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  5. ویرو، DP; رادر، جی. ماتیچیو، بی. دفینا، ع. Tarolli، P. سیل‌ها، تغییرات چشم‌انداز و پویایی جمعیت در دشت‌های ساحلی انسانی: مطالعه موردی Polesine (شمال ایتالیا). علمی کل محیط. 2019 ، 651 ، 1435-1450. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  6. کانوتی، پ. کاساگلی، ن. پلگرینی، م. Tosatti، G. خطرات ژئو هیدرولوژیکی. در آناتومی یک کوهستان، آپنین ها و حوضه های مجاور مدیترانه ؛ Vai، GB، Martini، IP، Eds. Springer: Dordrecht، هلند، 2019؛ فصل 28; صص 513-532. [ Google Scholar ]
  7. پالیاگا، جی. فاچینی، اف. لوینو، اف. تورکونی، ال. Bobrowsky، P. فرآیندهای ژئومورفیک و خطر مربوط به یک سد بزرگ زمین لغزش در یک حوضه آبریز مدیترانه ای بسیار شهری شده (جنووا، ایتالیا). ژئومورفولوژی 2019 ، 327 ، 48-61. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  8. دل مونته، ام. D’Orefice، M. لوبرتی، جنرال موتورز; مارینی، آر. پیکا، ا. ورگاری، ف. طبقه بندی ژئومورفولوژیکی مناظر شهری: مطالعه موردی رم (ایتالیا). J. Maps. 2016 ، 12 ، 178-189. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  9. ورگاری، ف. لوبرتی، جنرال موتورز; پیکا، ا. دل مونت، M. ژئومورفولوژی مرکز تاریخی Urbs (رم، ایتالیا). J. Maps. 2020 ، 1-12. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  10. Bathrellos، GD مروری بر زمین شناسی شهری و ژئومورفولوژی شهری. گاو نر جئول Soc. یونان 2018 ، 40 ، 1354–1364. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  11. زولینسکی، ز. هیلدبراند رادکه، آی. مازورک، م. Makohonienko، M. دگردیسی انسان ژئومورفولوژیکی یک منطقه شهری در چشم انداز پس از یخبندان: مطالعه موردی شهر پوزنان. In Urban Geomorphology: Landforms and Processes in Cities , 1st ed.; Thornbush, M., Allen, C., Eds. الزویر: آمستردام، هلند، 2018; صص 55-77. [ Google Scholar ]
  12. لوینو، اف. پالیاگا، جی. روکاتی، ا. ساچینی، ا. تورکونی، ال. Faccini، F. تغییرات انسانی در دشت های آبرفتی حوضه های لیگوریان تیرنین. رند. اجتماعی آنلاین جئول ایتالیایی 2019 ، 48 ، 10-16. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  13. براندولینی، پی. کاپادونیا، سی. لوبرتی، جنرال موتورز; دونادیو، سی. استاماتوپولوس، ال. دی ماگیو، سی. دل مونت، M. ژئومورفولوژی آنتروپوسن در مناطق شهری مدیترانه. PPG Earth Environ. 2020 ، 44 ، 461-494. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  14. ماندارینو، ای. فاچینی، اف. ترون، ام. Paliaga، G. لندفرم های انسانی و خطرات ژئو هیدرولوژیکی حوضه آبریز جریان Bisagno (لیگوریا، ایتالیا). J. Maps. 2021 ، 118-131. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  15. روزنباوم، ام اس; مک میلان، AA; پاول، جی اچ. کوپر، ق. کولشاو، ام جی; Northmore، KJ طبقه بندی زمین مصنوعی (ساخت بشر). مهندس جئول 2003 ، 69 ، 399-409. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  16. تارولی، پ. کائو، دبلیو. سوفیا، جی. از ویژگی ها تا اثر انگشت: یک چارچوب تشخیصی کلی برای ژئومورفولوژی انسانی. PPG Earth Environ. 2019 ، 43 ، 95-128. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  17. Łajczak، A. زریچتا، ر. Wałek, G. تغییرات در توپوگرافی مرکز شهر کراکوف، لهستان، در طول هزاره گذشته. J. Maps. 2010 ، 1-8. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  18. ال می، م. دلالا، م. Chenini، I. نقشه برداری زمین شناسی شهری: تجزیه و تحلیل داده های ژئوتکنیکی برای برنامه ریزی توسعه منطقی. مهندس جئول 2010 ، 116 ، 129-138. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  19. هوگنبرگر، پی. Epting، J. زمین شناسی شهری: مفهوم فرآیند گرا برای مدیریت منابع تطبیقی ​​و یکپارچه . Springer: Dordrecht, The Netherlands, 2011. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  20. لوبرتی، جنرال موتورز; ورگاری، ف. مارینی، آر. پیکا، ا. دل مونت، M. تغییرات انسانی در شبکه زهکشی رم (ایتالیا): مطالعه موردی Aqua Mariana. آلپ مدیتر. کوات. 2018 ، 31 ، 119-132. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  21. لوبرتی، جنرال موتورز; ورگاری، ف. پیکا، ا. دل مونت، ام. برآورد ضخامت نهشته‌های انسانی در مراکز شهری تاریخی: یک روش بین رشته‌ای اعمال شده در رم (ایتالیا). هولوسن 2020 ، 29 ، 158-172. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  22. Cajori, F. تاریخ تعیین ارتفاعات کوهها. Isis 1929 , 12 , 482-514. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  23. فوکس، آر. وربورگ، پی اچ. باهوش، JGPW; هرولد، ام. پتانسیل نقشه‌ها و دایره‌المعارف‌های قدیمی برای بازسازی پوشش زمین/تغییر کاربری تاریخی اروپا. Appl. Geogr. 2015 ، 59 ، 43-55. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  24. لوران، سی. هیگی، س. Ginzler, C. مقایسه نقشه‌های تاریخی و معاصر – یک چارچوب روش‌شناختی برای مقایسه نقشه نقشه‌کشی که در نقشه‌های سوئیس اعمال می‌شود. بین المللی جی. جئوگر. Inf. علمی 2018 ، 32 ، 2123-2139. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  25. Laxton، P. ارزیابی ژئودتیک و توپوگرافی نقشه های شهرستان انگلیسی، 1740-1840. کارتوگر. J. 1976 , 13 , 37-54. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  26. ران، ک. جانسون، آر اس تعقیب خط: سهم هاتون در اختراع خطوط. J. Maps 2019 ، 15 ، 48–56. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  27. پلتیه، M. کارتوگرافی و قدرت در فرانسه در طول قرن هفدهم و هجدهم. کارتوگر. بین المللی جی. جئوگر. Inf. Geovisualization 1998 ، 35 ، 41-53. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  28. Hewitt, R. Map of a Nation: A Biography of the Ordinance Survey ; انتشارات گرانتا: لندن، بریتانیا، 2011. [ Google Scholar ]
  29. Borgato، MT کارهای بزرگ هیدرولیک مهندسین فرانسوی در دوره ناپلئون در ایتالیا. در مجموعه مقالات بیست و سوم ICHST (کنگره بین المللی تاریخ علم و فناوری)، بوداپست، مجارستان، 23 تا 30 ژوئیه 2009. Omigraf Ltd.: Warszawa، لهستان، 2009; جلد 1، ص. 143. [ Google Scholar ]
  30. ماسیوک، ک. آپولو، م. ماستوفسکا، جی. لپسکا، تی. پوکلار، م. Noszczyk، T. Kroh، P. Krawczyk، A. بورووسکی، ال. Pavlovčič-Prešeren، P. ارتفاع در مورد مواد کارتوگرافی و تصحیح آن با توجه به تکنیک های اندازه گیری جدید. Remote Sens. 2021 , 13 , 444. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  31. آپولو، م. ماستوفسکا، جی. ماسیوک، ک. ونگل، ی. جونز، تی. Cheer، JM Peak-bagging و تقلب های نقشه برداری: فراخوانی برای اصلاح. Curr. تور مسائل. 2020 ، 1-6. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  32. کازانی، آ. برومانا، آر. زربی، سی ام نقشه‌برداری قرن نوزدهم با ارجاع جغرافیایی: ابزار تحلیل و مرجع پروژه برای حفظ و مدیریت میراث ساخته‌شده و منظر. بین المللی قوس. فتوگرام Remote Sens. Spatial Inf. Sci 2019 ، XLII-2/W11 ، 395–402. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  33. گواردوچی، آ. Tarchi, G. اولین نقشه ژئودتیکی دوک نشین بزرگ توسکانی ژئوارفرانس و مطالعات کاربردی. e-Perimetron 2020 ، 15 ، 168-182. [ Google Scholar ]
  34. فاچینی، اف. رابیانو، آ. روکاتی، ا. آنجلینی، اس. نقشه زمین شناسی مهندسی ناحیه شهر چیواری (لیگوریا، ایتالیا). J. Maps 2012 ، 8 ، 41-47. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  35. براندولینی، پی. فاچینی، اف. پالیاگا، جی. پیانا، ص. بررسی لندفرم های دست ساز و نقشه برداری از یک مرکز تاریخی شهری در یک محیط ساحلی مدیترانه. Geogr. فیس دینام. کوات. 2018 ، 41 ، 23-34. [ Google Scholar ]
  36. Laureti, L. آرشیو داده های نقشه برداری تاریخی. بول. Dell’ssociazione ایتالیا. کارتوگر. 2010 ، 138 ، 101-108. [ Google Scholar ]
  37. ساوینو، اس. شایعه، م. Congiu، S. تعمیم نقشه برداری خودکار در ایتالیا. ISPRS Int. قوس. فتوگرام Remote Sens. Spatial Inf. علمی 2011 ، XXXVIII-4/C21 ، 109-114. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  38. Abbate، E. بورتولوتی، وی. پاسرینی، پ. ساگری، م. مقدمه ای بر زمین شناسی آپنین شمالی. سد. جئول 1970 ، 4 ، 207-249. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  39. APAT، منطقه لیگوریا. Foglio 213230’Genova’della Carta Geologica d’Italia alla Scala 1:50.000 [برگ شماره. 213230’Genova’از نقشه زمین شناسی ایتالیا در مقیاس 1:250.000]. Selca Editore Firenze. 2008. در دسترس آنلاین: https://www.isprambiente.gov.it/Media/carg/213_GENOVA/Foglio.html (در 30 مارس 2021 قابل دسترسی است).
  40. کاپونی، جی. کریسپینی، ال. فدریکو، ال. پیاتزا، م. Fabbri، B. تکتونیک آلپ پسین در کوه های آلپ لیگوریا: محدودیت ها از کنگلومراهای حوضه پیمونت سوم. جئول J. 2009 , 44 , 211-224. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  41. ساچینی، ا. ایمبروجیو پونارو، ام. پالیاگا، جی. پیانا، پ. فاچینی، اف. Coratza، P. منظره زمین شناسی و میراث سنگی پارک شهری دیوارهای جنوا و منطقه اطراف آن (ایتالیا). J. Maps 2018 , 14 , 528–541. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  42. فاچینی، اف. جیاردینو، ام. پالیاگا، جی. پروتی، ال. براندولینی، ص. ژئومورفولوژی شهری شهر قدیمی جنوا (ایتالیا). J. Maps 2020 ، 1-14. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  43. برانکوچی، جی. Paliaga، G. خصوصیات ژئومورفیک حوضه های زهکشی اصلی لیگوریا دریایی (ایتالیا) – نتایج اولیه. Geogr. فیس دین کوات. 2005 ، VII ، 59-67. [ Google Scholar ]
  44. اپستاین، SA جنوا و جنوا ; انتشارات دانشگاه کارولینای شمالی: چپل هیل، NC، ایالات متحده آمریکا، 1996; صص 958-1528. [ Google Scholar ]
  45. پالیاگا، جی. فاچینی، اف. لوینو، اف. روکاتی، ا. Turconi، L. طبقه بندی خوشه ای از تغییرات انسانی حوضه و روابط با سیل. علمی کل محیط زیست 2020 , 740 , 139915. [ Google Scholar ] [ CrossRef ] [ PubMed ]
  46. فاچینی، اف. پالیاگا، جی. پیانا، پ. ساچینی، ا. Watkins، C. حوضه آبریز جریان Bisagno (جنوا، ایتالیا) و سیل‌های اصلی آن: تغییرات ژئومورفیک و کاربری زمین در سه قرن اخیر. ژئومورفولوژی 2016 ، 273 ، 14-27. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  47. پالیاگا، جی. لوینو، اف. تورکونی، ال. مارینچیونی، اف. Faccini، F. قرار گرفتن در معرض خطرات ژئو هیدرولوژیکی منطقه شهری جنوا، ایتالیا: تجزیه و تحلیل چند زمانی از جریان Bisagno. پایداری 2020 ، 12 ، 1114. [ Google Scholar ] [ CrossRef ] [ نسخه سبز ]
  48. پیانا، پ. فاچینی، اف. لوینو، اف. پالیاگا، جی. ساچینی، ا. واتکینز، سی. تحقیقات چشم انداز ژئومورفولوژیکی و مدیریت سیل در یک حوضه آبریز تیرنی به شدت اصلاح شده. پایداری 2019 ، 11 ، 4594. [ Google Scholar ] [ CrossRef ] [ نسخه سبز ]
  49. Rossi, L. Again on Representation of Relief. مرکزیت فرانسه به یک مورد اولیه ایتالیایی (قرن 19) پایان داد. Geotema 2018 ، 58 ، 70-79. [ Google Scholar ]
  50. Geoportale Regione Liguria–Sondaggi e Stratigrafie. در دسترس آنلاین: https://srvcarto.regione.liguria.it/geoviewer2/pages/apps/geoportale/index.html?id=1030. (در 30 مارس 2021 قابل دسترسی است).
  51. Commissario Straordinario Ricostruzione Genova–Studi Ambientali. در دسترس آنلاین: https://www.commissario.ricostruzione.genova.it/contenuto/studi-ambientali (در 30 مارس 2021 قابل دسترسی است).
  52. ویلیامز، R. DEM های تفاوت. در تکنیک های ژئومورفولوژی ; BSG: لندن، بریتانیا، 2012; جلد 2. [ Google Scholar ]
  53. مک میلان، AA; پاول، JH طبقه بندی کاربردهای نهشته های سطحی زمینی و طبیعی مصنوعی (ساخت بشر) در نقشه های زمین شناسی و مجموعه داده ها در بریتانیا. BGS Rock Classifi. طرح 1999 ، 4 ، RR99-04. [ Google Scholar ]
  54. فیز، آی. اورنگو، HA شبیه سازی مسیرهای ارتباطی در دشت های آبرفتی مدیترانه. در مجموعه مقالات لایه های ادراک: سی و پنجمین کنفرانس بین المللی کاربردهای کامپیوتری و روش های کمی در باستان شناسی (CAA)، برلین، آلمان، 2 تا 6 آوریل 2007. Posluschny, A., Lambers, K., Herzog, I., Eds. رودولف هابلت: بن، آلمان، 2008; صص 309-315. [ Google Scholar ]
  55. مولفسکی، پ. Juśkiewicz, W. تلاشی برای بازسازی نقش برجسته اولیه شهر قدیمی تورون و حومه نزدیک آن بر اساس اطلاعات زمین شناسی و تاریخی. Landf. مقعدی 2014 ، 25 ، 115-124. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  56. Cheung، CK; Shi, W. برآورد عدم قطعیت موقعیت در ساده سازی خط در GIS. سبد خرید J. 2004 , 41 , 37-45. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  57. زیتووا، بی. Flusser, J. روش های ثبت تصویر: یک نظرسنجی. دید تصویر. محاسبه کنید. 2003 ، 21 ، 977-1000. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  58. Fara, A. La Carta di Ignazio Porro: Cartografia per L’architettura Militare Nella Genova Della Prima Metà Dell’ottocento [نقشه ایگنازیو پوررو: کارتوگرافی برای معماری نظامی در جنوا در نیمه اول قرن نوزدهم] ; Stato maggiore dell’esercito-Ufficio storico: رم، ایتالیا، 1986. [ Google Scholar ]
  59. لئوپولد، LB; الگوهای کانال رودخانه ام جی وولمن : بافته، پیچ در پیچ و راست . مقاله حرفه ای 282-B; دفتر چاپ دولت ایالات متحده: واشنگتن، دی سی، ایالات متحده آمریکا، 1957.
  60. Zwolinski، Z. رسوب شناسی و ژئومورفولوژی جریان های روی کرانه در دشت های سیلابی رودخانه پرپیچ و خم. ژئومورفولوژی 1992 ، 4 ، 367-379. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  61. Fassosi-Andrade، AC; Cauduro Dias de Paiva، R.; فلیشمن، توپوگرافی دریاچه AS و ذخیره سازی فعال از مشاهدات ماهواره ای فرکانس سیل. منبع آب Res. 2020 ، 56. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  62. استوکر، جی. هاردینگ، دی. Parrish, J. نیاز به مجموعه داده ملی LiDAR Photogrammetric. مهندس Remote Sens. 2008 , 74 , 1066-1068. [ Google Scholar ]
  63. میتاسووا، اچ. Mitàs، L. درون یابی توسط Spline منظم با تنش: I. نظریه و پیاده سازی. ریاضی. جئول 1993 ، 25 ، 641-655. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  64. دی فلوریانی، ال. Puppo، E. مدل‌های چند رزولوشن برای توصیف سطح زمین. Vis. محاسبه کنید. 1996 ، 12 ، 317-345. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  65. جیمز، لس آنجلس; هاجسون، من؛ گوشال، س. Latiolais، MM تشخیص تغییر ژئومورفیک با استفاده از نقشه های تاریخی و تفاوت DEM: بعد زمانی تحلیل جغرافیایی. ژئومورفولوژی 2012 ، 137 ، 181-198. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  66. معاتی، جی پی؛ Thiébault، S. منطقه مدیترانه تحت تغییرات آب و هوا . IRD Editions: Marseilles, France, 2016. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  67. پیانا، پ. واتکینز، سی. پرسش از دیدگاه: جغرافیای تاریخی و هنر توپوگرافی. Geogr. Compass 2020 , 14 , e12483. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  68. فاچینی، اف. لوینو، اف. ساچینی، ا. تورکونی، L. حوادث سیل ناگهانی و توسعه شهری در جنوا (ایتالیا): گمشده در ترجمه. در زمین شناسی مهندسی برای جامعه و قلمرو ; لولینو، جی.، مانکونی، آ.، گوزتی، اف.، کولشاو، ام.، بابروفسکی، پی.، لوینو، اف.، ویرایش. انتشارات بین المللی Springer: چم، سوئیس، 2015; جلد 5، ص 797–801. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  69. براندولینی، پی. سیواسکو، آ. فیرپو، م. رابیانو، آ. Sacchini، A. مدیریت ریسک ژئو هیدرولوژیکی برای اهداف حفاظت مدنی در منطقه شهری جنوا (لیگوریا، شمال غربی ایتالیا). نات. هاز زمین سیستم 2012 ، 12 ، 943-959. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
  70. Lanza، SG تهدید خطر سیل در میراث فرهنگی در شهر جنوا (ایتالیا). J. Cult. میراث. 2003 ، 4 ، 159-167. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  71. Bandecchi، AE; پازی، وی. مورلی، اس. والوری، ال. Casagli، N. آگاهی از خطر زمین هیدرولوژیکی و لرزه ای در مدرسه: آمادگی اضطراری و ارزیابی درک خطر. بین المللی J. کاهش خطر بلایا. 2019 ، 40 ، 101280. [ Google Scholar ] [ CrossRef ]
  72. فاچینی، اف. رابیانو، آ. Sacchini، A. مخاطرات ژئومورفیک و بارش شدید: مطالعه موردی حوضه آبریز جریان Recco (Liguria شرقی، ایتالیا). نات. هاز سیستم زمین علمی 2012 ، 12 ، 893-903. [ Google Scholar ] [ CrossRef ][ نسخه سبز ]
Ijgi 10 00349 g001 550
شکل 1. ( الف ) منطقه مطالعه و مناطق مورد علاقه. ( ب ) جعبه نقشه نقشه زمین شناسی : (1) خاکریزهای اسکله. (2) رسوبات آبرفتی؛ (3) رسوبات شیب. (4) خاک رس های شکاف دار سفت؛ (5) شیل؛ (6) سنگ آهک مارنی با بین لایه های شیل رسی.
Ijgi 10 00349 g002 550
شکل 2. گسترش شهری در غرب جنوا ( a ) Vinzoni (1773) “Il dominio della Serenissima Repubblica di Genova in terraferma (Riviera di Ponente)”; ( ب ) Carta degli Stati Sardi در Terraferma di SM il Re di Sardegna “Minute di Campagna scale”، مقیاس 1:9،450 دوره 1815-1823; نقشه توپوگرافی مؤسسه جغرافیایی نظامی ایتالیا در 1878 ( ج ) و 1934 ( d ) در مقیاس 1:25000.
Ijgi 10 00349 g003 550
شکل 3. ( a ) صفحه پوررو شماره 52. ( ب ) همان منطقه امروزی، پوشش نقشه فنی منطقه ای و DTM LiDAR.
Ijgi 10 00349 g004 550
شکل 4. گردش کار روش.
Ijgi 10 00349 g005 550
شکل 5. نمونه ای از گمانه با چینه نگاری ترجمه شده که برای این تحقیق استفاده شده است.
Ijgi 10 00349 g006 550
شکل 6. پل قدیمی سنت آگاتا: ( الف ) سطح قدیمی. ( ب ) وزارت دفاع با ردپای قرون وسطایی و مدرن.
Ijgi 10 00349 g007 550
شکل 7. پلسورا پلسورا: ( الف ) سطح قدیمی. ( ب ) وزارت دفاع.
Ijgi 10 00349 g008 550
شکل 8. دماغه San Benigno و Via Digione: ( الف ) سطح قدیمی. ( ب ) وزارت دفاع؛ ( ج ) از طریق مقطع Digione. ( د ) مقطع سن بنینو دماغه.
Ijgi 10 00349 g009 550
شکل 9. Circonvallazione a Monte: ( الف ) سطح قدیمی. ( ب ) وزارت دفاع.
Ijgi 10 00349 g010 550
شکل 10. ( الف ) خروجی راه‌راه Polcevera، در خط نقطه‌ای بنفش در ناحیه Campasso. ( ب ) کرانه چپ، منطقه مرتفع با دیوار نگهدارنده خاکریز در منطقه کامپاسو (نمای کارلو بوسلی، 1853).
Ijgi 10 00349 g011 550
شکل 11. ( الف ) پل سنت آگاتا در پس زمینه (نقاشی جوزپه بیسی، حدود 1825); ( ب ) جنوای باستانی: خارج از دیوارهای شهر، بر فراز تپه‌ها، مکانی که در حال حاضر Circonvallazione a Monte در آن قرار دارد، با منظره‌ای روستایی مشخص می‌شود (نقاشی، نویسنده ناشناس، حدود قرن XV-XVII). ( ج ) دماغه سن بنینو هنوز حفاری نشده و فانوس دریایی ( La Lanterna ) در پس زمینه. ( د ) زمین لغزش از طریق دیجیونه (1968).

مقالات داخلی و بین المللی

مطالب مرتبط ...

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید