مشاهده داده های مکانی عنوان پستی است که قرار است با شما به اشتراک بگذارم.امیدوارم این پست مورد پسند شما قرار گیرد.در این پست، نحوه مشاهده داده های مکانی از منابع داده های مختلف را پوشش خواهیم داد. QGIS از بسیاری از فرمت های فایل و پایگاه داده و همچنین خدمات وب استاندارد کنسرسیوم فضایی باز (OGC) پشتیبانی می کند. ابتدا نحوه بارگذاری لایه ها را از این منابع داده مختلف پوشش خواهیم داد. سپس به اصول استایل‌سازی لایه‌های برداری و رستری می‌پردازیم و اولین نقشه خود را ایجاد می‌کنیم که در تصویر زیر می‌توانید آن را ببینید:

ما این فصل را با مثالی از بارگیری نقشه های پس زمینه از سرویس های آنلاین به پایان خواهیم رساند.

توجه داشته باشید

برای مثال های این فصل، از داده های نمونه ارائه شده توسط پروژه QGIS استفاده خواهیم کرد که برای دانلود در دسترس است.https://qgis.org/downloads/data/qgis_sample_data.zip(21 مگابایت). آن را دانلود و از حالت فشرده خارج کنید.

بارگیری داده های برداری از فایل ها

در این قسمت در مورد بارگذاری داده های برداری از فرمت های فایل GIS مانند شیپ فایل ها و همچنین فایل های متنی صحبت خواهیم کرد.

می توانیم فایل های برداری را با رفتن به لایه | بارگذاری کنیم افزودن لایه | افزودن لایه برداری و همچنین با استفاده از دکمه نوار ابزار Add Vector Layer. اگر میانبرها را دوست دارید، از Ctrl + Shift + V استفاده کنید. در کادر گفتگوی لایه برداری افزودن، که در تصویر زیر نشان داده شده است، یک لیست کشویی پیدا می کنیم که به ما امکان می دهد رمزگذاری فایل ورودی را مشخص کنیم. این گزینه در صورتی مهم است که با فایل‌هایی سروکار داریم که دارای کاراکترهای خاص هستند، مانند umlauts آلمانی یا حروف الفبای متفاوت از حروف لاتین پیش‌فرض.

آنچه در حال حاضر بیشتر به آن علاقه مندیم دکمه Browse است که گفتگوی باز کردن فایل را باز می کند. به لیست کشویی فیلتر نوع فایل در گوشه سمت راست پایین کادر گفتگو توجه کنید. می‌توانیم آن را باز کنیم تا لیستی از انواع فایل‌های برداری پشتیبانی‌شده را ببینیم. این فیلتر برای یافتن سریع‌تر فایل‌های خاص با پنهان کردن همه فایل‌های نوع متفاوت مفید است، اما توجه داشته باشید که تنظیمات فیلتر ذخیره می‌شوند و دفعه بعد که کادر گفتگوی باز کردن فایل را باز می‌کنید دوباره اعمال خواهند شد. اگر بعداً سعی کنید فایل دیگری را پیدا کنید و توسط فیلتر مخفی شود، ممکن است یک منبع سردرگمی باشد، بنابراین اگر در مکان یابی فایل مشکل دارید، به یاد داشته باشید که تنظیمات فیلتر را بررسی کنید.

ما می‌توانیم با انتخاب چند فایل به طور همزمان بیش از یک فایل را بارگیری کنیم (کلید Ctrl را در ویندوز/اوبونتو یا cmd در مک را نگه‌داریم). بیایید آن را امتحان کنیم:

  1. ابتدا انتخاب می کنیمshpوAirports.shpازشکل فایل هانمونه پوشه داده
  2. در مرحله بعد، انتخاب خود را با کلیک بر روی Open تایید می کنیم و به کادر گفتگوی افزودن لایه برداری باز می گردیم.
  3. پس از اینکه یک بار دیگر بر روی Open کلیک کردیم، فایل های انتخاب شده بارگذاری می شوند. متوجه خواهید شد که هر لایه برداری در یک رنگ تصادفی نمایش داده می شود که به احتمال زیاد با رنگی که در تصویر زیر می بینید متفاوت است. اکنون نگران این موضوع نباشید. بعداً در این فصل به سبک های لایه می پردازیم.

حتی بدون استفاده از ابزارهای تحلیل فضایی، این مراحل ساده تجسم مجموعه داده‌های فضایی به ما امکان می‌دهد، برای مثال، جنوبی‌ترین فرودگاه در سرزمین اصلی آلاسکا را پیدا کنیم.

نکته

چندین ترفند وجود دارد که بارگذاری داده ها را سریعتر می کند. به عنوان مثال، می توانید به سادگی فایل ها را از مرورگر فایل سیستم عامل به QGIS بکشید و رها کنید.

راه دیگر برای دسترسی سریع به داده های مکانی خود استفاده از مرورگر فایل داخلی QGIS است. اگر QGIS را همانطور که در نشان داده شده است تنظیم کرده ایدفصل 1در شروع کار با QGIS، مرورگر را در سمت چپ، درست زیر لیست لایه ها خواهید دید. به سمت خود حرکت کنیدداده هاپوشه، و می توانید دوباره فایل ها را از مرورگر به نقشه بکشید و رها کنید.

علاوه بر این، می‌توانید با کلیک راست روی آن و انتخاب افزودن به عنوان مورد علاقه، پوشه‌ای را به‌عنوان مورد علاقه علامت‌گذاری کنید. به این ترتیب، می توانید حتی سریعتر به پوشه های داده خود دسترسی پیدا کنید، زیرا آنها در قسمت Favorites درست در بالای لیست مرورگر اضافه شده اند.

یکی دیگر از منابع محبوب داده های مکانی فایل های متنی (CSV) محدود شده است. QGIS می تواند فایل های CSV را با استفاده از گزینه Add Delimited Text Layer که از طریق ورودی منو با رفتن به لایه | افزودن لایه | لایه متن جدا شده یا دکمه نوار ابزار مربوطه را اضافه کنید. بر روی Browse کلیک کرده و انتخاب کنیدelevp.csvاز داده های نمونه فایل‌های CSV دارای انواع جداکننده‌ها هستند. همانطور که در اسکرین شات زیر می بینید، این افزونه به شما امکان می دهد از بین رایج ترین ها (کاما، تب، و غیره) انتخاب کنید، اما می توانید هر نوع جداکننده بیان ساده یا منظم دیگری را نیز مشخص کنید:

اگر فایل CSV شما دارای علامت نقل قول مانند،”یا’، می توانید از گزینه نقل قول برای حذف آنها استفاده کنید. گزینه Number of header lines to discard به ما این امکان را می دهد که از هر خط اضافی احتمالی در ابتدای فایل متنی بگذریم. گزینه های فیلد زیر شامل قابلیت برش فضاهای اضافی از مقادیر فیلد یا تعریف مجدد جداکننده اعشاری به کاما است. خود اطلاعات مکانی را می توان در دو ستون که مختصات نقاط X و Y را در بر می گیرد یا با استفاده از فرمت متن شناخته شده (WKT) ارائه کرد. یک فیلد WKT می تواند شامل نقاط، خطوط یا چند ضلعی باشد. به عنوان مثال، یک نقطه را می توان به صورت مشخص کردامتیاز (30 10)، یک خط ساده با سه گره خواهد بودLINESTRING (30 10، 10 30، 40 40)و یک چند ضلعی با چهار گره خواهد بودچند ضلعی ((30 10، 40 40، 20 40، 10 20، 30 10)).

توجه داشته باشید

توجه داشته باشید که اولین و آخرین جفت مختصات در یک چند ضلعی باید یکسان باشند.

WKT یک فرمت بسیار مفید و منعطف است. اگر با این مفهوم آشنا نیستید، می‌توانید مقدمه‌ای مفصل همراه با مثال‌هایی در اینجا پیدا کنیدhttps://en.wikipedia.org/wiki/Well-known_text.

پس از اینکه روی OK کلیک کردیم، QGIS از ما می خواهد که سیستم مرجع مختصات لایه (CRS) را مشخص کنیم. در ادامه در مورد مدیریت CRS صحبت خواهیم کرد.

برخورد با سیستم های مرجع مختصات

هر زمان که منبع داده ای را بارگذاری می کنیم، QGIS به دنبال اطلاعات قابل استفاده CRS می گردد، به عنوان مثال، در shapefile.prjفایل. اگر QGIS نتواند اطلاعات قابل استفاده ای را پیدا کند، به طور پیش فرض از شما می خواهد که CRS را به صورت دستی مشخص کنید. این رفتار را می توان با رفتن به تنظیمات | تغییر داد گزینه ها | CRS همیشه از CRS پروژه یا CRS پیش فرض استفاده کنید.

انتخابگر سیستم مرجع مختصات QGIS فیلتری را ارائه می دهد که یافتن CRS را آسان تر می کند. می تواند با نام یا شناسه (به عنوان مثال، کد EPSG) فیلتر شود. فقط شروع به تایپ کنید و ببینید که چگونه لیست CRSهای بالقوه کوتاهتر می شود. در واقع دو لیست جداگانه وجود دارد. بالا شامل CRS است که اخیراً استفاده کردیم، در حالی که لیست پایین بسیار طولانی تر است و شامل تمام CRS های موجود است. برایelevp.csvفایل، NAD27 / Alaska Albers را انتخاب می کنیم. با CRS صحیح،elevpلایه همانطور که در این تصویر نشان داده شده نشان داده می شود:

اگر بخواهیم CRS یک لایه را بررسی کنیم، می‌توانیم این اطلاعات را در قسمت General ویژگی‌های لایه پیدا کنیم که با رفتن به Layer | Properties یا با دوبار کلیک کردن بر روی نام لایه در لیست لایه. اگر فکر می کنید که QGIS CRS اشتباهی را انتخاب کرده است یا اگر در تعیین CRS اشتباه کرده اید، می توانید تنظیمات CRS را با استفاده از Specify CRS اصلاح کنید. توجه داشته باشید که این داده‌های اساسی را تغییر نمی‌دهد یا آن‌ها را دوباره طرح می‌کند. ما در مورد بازپرداخت وکتورها و فایل های رستری صحبت خواهیم کردفصل 3، ایجاد و ویرایش داده ها.

در QGIS، حتی اگر هر مجموعه داده با CRS متفاوتی ذخیره شود، می‌توانیم یک نقشه از چندین لایه ایجاد کنیم. QGIS با فعال کردن مکانیزمی به نام reprojection در پرواز که با رفتن به Project قابل دسترسی است، به طور خودکار بازپرداخت های لازم را انجام می دهد. Project Properties، همانطور که در تصویر زیر نشان داده شده است. همچنین، می‌توانید روی دکمه وضعیت CRS (با نماد کره زمین و کد EPSG درست در کنار آن) در گوشه سمت راست پایین پنجره QGIS کلیک کنید تا این گفتگو باز شود:

همه لایه‌ها به پروژه CRS در پرواز بازپخش می‌شوند، به این معنی که QGIS این بازپرداخت‌ها را به صورت پویا و فقط به منظور ارائه نقشه محاسبه می‌کند. این همچنین به این معنی است که اگر با مجموعه داده‌های بزرگی کار می‌کنید که باید دوباره طرح شوند، می‌تواند سرعت دستگاه شما را کاهش دهد. داده های اساسی تغییر نمی کنند و تحلیل های فضایی تحت تأثیر قرار نمی گیرند. به عنوان مثال، تصویر زیر آلاسکا را در پیش‌بینی پیش‌فرض NAD27 / Alaska Albers (در سمت چپ)، یک بازپخش در حال پرواز به WGS84 EPSG:4326 (در وسط) و Web Mercator EPSG:3857 (در سمت چپ) را نشان می‌دهد. سمت راست). حتی اگر نمایش نقشه به طور قابل توجهی تغییر کند، نتایج تجزیه و تحلیل برای هر نسخه یکسان است، زیرا ویژگی بازپرداخت در پرواز داده ها را تغییر نمی دهد.

در برخی موارد، ممکن است مجبور شوید یک CRS را مشخص کنید که در پایگاه داده QGIS CRS موجود نیست. با رفتن به تنظیمات | می توانید تعاریف CRS را اضافه کنید CRS سفارشی روی دکمه افزودن CRS جدید کلیک کنید تا یک ورودی جدید ایجاد کنید، یک نام برای CRS جدید تایپ کنید و آن را جایگذاری کنید.proj4رشته تعریف در قسمت ورودی پارامترها. این رشته تعریف توسط موتور طرح ریزی Proj4 برای تعیین تبدیل مختصات صحیح استفاده می شود. پس از اتمام کار، کافیست با کلیک بر روی OK، کادر گفتگو را ببندید.

توجه داشته باشید

اگر به دنبال یک طرح ریزی خاص هستیدproj4تعریف،https://spatialreference.orgمنبع خوبی برای این نوع اطلاعات است.

بارگیری فایل های رستری

بارگذاری فایل های رستری تفاوت چندانی با بارگذاری فایل های برداری ندارد. رفتن به لایه | افزودن لایه | افزودن لایه Raster، کلیک بر روی دکمه Add Raster Layer یا فشار دادن میانبر Ctrl + Shift + R شما را مستقیماً به گفتگوی باز کردن فایل می برد. دوباره، می‌توانید فیلتر نوع فایل را بررسی کنید تا لیستی از انواع فایل‌های پشتیبانی‌شده را ببینید.

بیایید آن را امتحان کنیم و بارگذاری کنیمlandcover.imgازرستری نمونه پوشه داده مشابه فایل‌های برداری، می‌توانید رسترها را با کشیدن آنها به QGIS از سیستم عامل یا مرورگر فایل داخلی بارگیری کنید. تصویر زیر لایه رستری بارگذاری شده را نشان می دهد:

توجه داشته باشید

پشتیبانی از همه این انواع فایل های برداری و رستری مختلف در QGIS توسط قدرتمندان انجام می شودGDAL/OGRبسته بندی شما می توانید لیست کامل فرمت های پشتیبانی شده را در اینجا بررسی کنیدwww.gdal.org/formats_list.html(برای رسترها) وhttps://www.gdal.org/ogr_formats.html(برای بردارها).

ارجاع جغرافیایی نقشه های رستری

برخی از منابع داده رستری ، مانند نقشه‌های اسکن شده ساده، فاقد ارجاع مکانی مناسب هستند، و قبل از اینکه بتوانیم از آنها در GIS استفاده کنیم، باید آنها را ارجاع دهیم. در QGIS می توانیم با استفاده از پلاگین Georeferencer GDAL که با رفتن به Raster | Georeferencer. (اگر نمی توانید آن را در منوی Raster پیدا کنید، آن را با رفتن به Plugins | مدیریت و نصب Plugins فعال کنید).

پلاگین Georeferencer موارد استفاده زیر را پوشش می دهد:

  • ما می توانیم یک فایل جهانی برای یک فایل رستری بدون تغییر رستر اصلی ایجاد کنیم.
  • اگر تصویر نقشه ای داریم که حاوی نقاطی با مختصات شناخته شده است، می توانیم نقاط کنترل زمینی (GCP) را تنظیم کرده و مختصات شناخته شده را وارد کنیم.
  • در نهایت، اگر مختصات هیچ یک از نقاط روی نقشه را ندانیم، همچنان این شانس را داریم که GCPها را به صورت دستی با استفاده از نقشه دوم و قبلاً ارجاع‌شده جغرافیایی همان منطقه قرار دهیم. می‌توانیم از اشیایی که در هر دو نقشه قابل مشاهده هستند برای انتخاب نقاطی از نقشه که می‌خواهیم به آنها ارجاع دهیم استفاده کنیم و مختصات آنها را از نقشه مرجع تعیین کنیم.

پس از بارگذاری یک رستر در Georeferencer با رفتن به File | رستر را باز کنید یا با استفاده از دکمه نوار ابزار باز رستری ، از ما خواسته می شود که CRS نقاط کنترل زمینی را که قصد اضافه کردن آنها را داریم مشخص کنیم. در مرحله بعد، می توانیم با رفتن به Edit | اضافه کردن نقاط کنترل زمین را شروع کنیم نقطه اضافه کنید می‌توانیم از ابزارهای پان و بزرگ‌نمایی برای پیمایش استفاده کنیم، و می‌توانیم GCPها را با کلیک روی نقشه قرار دهیم. سپس از ما خواسته می شود مختصات نقطه جدید را وارد کنیم یا آنها را از نقشه مرجع در پنجره اصلی QGIS انتخاب کنیم. GCPهای قرار داده شده به صورت دایره های قرمز رنگ هم در Georeferencer و هم در پنجره QGIS نمایش داده می شوند، همانطور که در تصویر زیر می بینید:

Georeferencer تصویری از نقشه چشم‌انداز OCM را نشان می‌دهد

پس از قرار دادن GCP ها، می توانیم با رفتن به تنظیمات | الگوریتم تبدیل را تعریف کنیم تنظیمات تبدیل اینکه کدام الگوریتم را انتخاب می کنید به داده های ورودی و سطح اعوجاج هندسی که می خواهید اجازه دهید بستگی دارد. متداول ترین الگوریتم های مورد استفاده چند جمله ای 1 تا 3 هستند. تبدیل چند جمله ای مرتبه اول فقط مقیاس گذاری، ترجمه و چرخش را امکان پذیر می کند.

تبدیل چند جمله‌ای مرتبه دوم می‌تواند مقداری انحنا را تحمل کند، و تبدیل چند جمله‌ای مرتبه سوم در نتیجه امکان درجات بالاتری از اعوجاج را فراهم می‌کند. الگوریتم اسپلاین صفحه نازک می تواند تغییر شکل های محلی را در نقشه کنترل کند و بنابراین هنگام کار با اسکن نقشه با کیفیت بسیار پایین بسیار مفید است. تبدیل فرافکنی چرخش و ترجمه مختصات را ارائه می دهد. از طرف دیگر، گزینه خطی فقط برای ایجاد فایل های جهان استفاده می شود و همانطور که قبلا ذکر شد، این در واقع رستری را تغییر نمی دهد.

روش نمونه گیری مجدد به داده های ورودی شما و نتیجه ای که می خواهید به دست آورید بستگی دارد. نمونه‌برداری مجدد مکعبی نتایج صافی ایجاد می‌کند، اما اگر نمی‌خواهید مقادیر رستری را تغییر دهید، روش نزدیک‌ترین همسایه را انتخاب کنید.

قبل از اینکه بتوانیم فرآیند ارجاع جغرافیایی را شروع کنیم، باید نام فایل خروجی و CRS مورد نظر را مشخص کنیم. مطمئن شوید که گزینه Load in QGIS when done فعال است و گزینه Use 0 for transparency when need را فعال کنید تا از حاشیه های سیاه در اطراف تصویر خروجی جلوگیری کنید. سپس، می‌توانیم کادر گفتگوی Transformation Settings را ببندیم و به File | برویم Georeferencing را شروع کنید. شطرنج جغرافیایی به طور خودکار در پنجره نقشه اصلی QGIS بارگذاری می شود. در اسکرین شات زیر می توانید نتیجه اعمال تبدیل تصویری با استفاده از پنج GCP مشخص شده را مشاهده کنید:

بارگیری داده ها از پایگاه های داده

QGIS از پایگاه داده های PostGIS، SpatiaLite، MSSQL و Oracle Spatial پشتیبانی می کند. ما دو گزینه منبع باز را پوشش خواهیم داد: SpatiaLite و PostGIS. هر دو مانند QGIS به صورت کراس پلتفرم در دسترس هستند.

SpatiaLiteپسوند فضایی پایگاه های داده SQLite است. SQLite یک موتور پایگاه داده SQL بدون سرور، بدون پیکربندی و تراکنشی است.www.sqlite.org). این اساساً به این معنی است که پایگاه داده SQLite و در نتیجه پایگاه داده SpatiaLite نیز نیازی به نصب سرور ندارد و می تواند مانند هر فایل معمولی کپی و مبادله شود.

می توانید یک نمونه پایگاه داده را از اینجا دانلود کنیدwww.gaia-gis.it/spatialite-2.3.1/test-2.3.zip(4 مگابایت). فایل را از حالت فشرده خارج کنید؛ با رفتن به Layer | می توانید به آن متصل شوید افزودن لایه | لایه SpatiaLite را با استفاده از دکمه نوار ابزار Add SpatiaLite Layer یا با فشار دادن Ctrl + Shift + L اضافه کنید. برای انتخاب گزینه New بر روی New کلیک کنید.test-2.3.sqliteفایل پایگاه داده QGIS تمام اتصالات را ذخیره می کند و آنها را به لیست کشویی در بالا اضافه می کند. پس از کلیک بر روی Connect، لیستی از لایه های ذخیره شده در پایگاه داده را مشاهده خواهید کرد، همانطور که در این تصویر نشان داده شده است:

همانند فایل‌ها، می‌توانید یک یا چند جدول را از لیست انتخاب کنید و روی Add کلیک کنید تا آنها در نقشه بارگیری شوند. علاوه بر این، می‌توانید از Set Filter فقط برای بارگیری ویژگی‌های خاص استفاده کنید.

نکته

فیلترها در QGIS از دستور SQL مانند استفاده می کنند، به عنوان مثال،

“Name” = “EMILIA-ROMAGNA”فقط منطقه فراخوانده شده را انتخاب کنید

امیلیا روماگنایا”نام” مانند “ISOLA%”برای انتخاب تمام مناطقی که نام آنها با شروع می شودISOLA. کوئری های فیلتر به ارائه دهنده داده های اساسی (به عنوان مثال SpatiaLite یا OGR) ارسال می شود. نحو ارائه‌دهنده برای جستارهای فیلتر اصلی در ارائه‌دهنده‌های مختلف سازگار است، اما هنگام استفاده از توابع عجیب‌تر می‌تواند متفاوت باشد. می توانید جزئیات OGR SQL را در اینجا بخوانیدhttps://www.gdal.org/ogr_sql.html.

که درفصل 4، تجزیه و تحلیل فضایی، ما از این پایگاه داده برای بررسی چگونگی استفاده از قابلیت های تجزیه و تحلیل فضایی SpatiaLite استفاده خواهیم کرد.

PostGISگسترش فضایی سیستم پایگاه داده PostgreSQL است. نصب و پیکربندی پایگاه داده خارج از محدوده این کتاب است، اما نصب کننده هایی برای ویندوز و بسته هایی برای بسیاری از توزیع های لینوکس و همچنین برای مک وجود دارد (برای جزئیات، مراجعه کنیدhttps://www.postgresql.org/download/). برای بارگیری داده ها از پایگاه داده PostGIS، به Layers | بروید افزودن لایه | لایه PostGIS را اضافه کنید، از دکمه Add PostGIS Layer نوار ابزار استفاده کنید یا Ctrl + Shift + D را فشار دهید.

هنگامی که برای اولین بار از یک پایگاه داده استفاده می کنید، روی New کلیک کنید تا اتصال پایگاه داده جدیدی ایجاد شود. این دیالوگ نشان داده شده در تصویر زیر را باز می کند، جایی که می توانید یک اتصال جدید، به عنوان مثال، به یک پایگاه داده به نام ایجاد کنیدpostgis:

فیلدهایی که باید پر شوند به شرح زیر است:

  • نام: یک نام برای اتصال جدید وارد کنید. شما می توانید از هر نامی که دوست دارید استفاده کنید.
  • میزبان: آدرس IP سرور در این قسمت درج شده است. شما می توانید استفاده کنیدمیزبان محلیاگر PostGIS به صورت محلی اجرا شود.
  • بندر: پورت پیش فرض PostGIS است5432. اگر در دسترسی به پایگاه داده مشکل دارید، توصیه می شود تنظیمات فایروال سرور را برای این پورت بررسی کنید.
  • پایگاه داده: این نام پایگاه داده PostGIS است که می خواهید به آن متصل شوید.
  • نام کاربری و رمز عبور: برای راحتی کار، می‌توانید به QGIS بگویید اینها را ذخیره کند.

پس از برقراری ارتباط، می توانید جداول را بارگیری و فیلتر کنید، همانطور که برای SpatiaLite بحث کردیم.

بارگیری داده ها از خدمات وب OGC

بیشتر و بیشتر ارائه دهندگان داده دسترسی به مجموعه داده های خود را از طریق خدمات وب سازگار با OGC مانند خدمات نقشه وب (WMS)، خدمات پوشش وب (WCS) یا خدمات ویژگی وب (WFS) ارائه می دهند. QGIS از این خدمات خارج از جعبه پشتیبانی می کند.

توجه داشته باشید

اگر می خواهید در مورد خدمات مختلف وب OGC در دسترس بیشتر بدانید، به این سایت مراجعه کنیدhttps://live.osgeo.org/en/standards/standards.htmlبرای یک مرور کلی با رفتن به Layer | می توانید لایه های WMS را بارگیری کنید لایه WMS/WMTS را اضافه کنید، روی دکمه Add WMS/WMTS Layer کلیک کنید یا Ctrl + Shift + W را فشار دهید. اگر سرور WMS را می شناسید، می توانید با کلیک بر روی New و پر کردن نام و URL به آن متصل شوید. همه فیلدهای دیگر اختیاری هستند. اگر سرورهای WMS را نمی‌شناسید نگران نباشید، زیرا می‌توانید به سادگی روی دکمه افزودن سرورهای پیش‌فرض کلیک کنید تا اطلاعات دسترسی به سرورهایی را که مدیران آنها با پروژه QGIS همکاری می‌کنند، دریافت کنید. یکی از این سرورها سرور Lizardtech نام دارد. سرور Lizardtech یا هر یک از سرورهای دیگر را از کادر کشویی انتخاب کنید و روی Connect کلیک کنید تا لیست لایه های موجود از طریق سرور را مشاهده کنید، همانطور که در اینجا نشان داده شده است:

از لیست لایه ها، اکنون می توانید یک یا چند لایه را برای دانلود انتخاب کنید. شایان ذکر است که ترتیب انتخاب لایه ها مهم است، زیرا لایه ها در سمت سرور ترکیب می شوند و QGIS تنها تصویر ترکیبی را به عنوان لایه حاصل دریافت می کند. اگر می خواهید بتوانید از لایه ها به طور جداگانه استفاده کنید، باید آنها را یکی یکی دانلود کنید. دانلود داده ها با کلیک بر روی Add شروع می شود. گفتگو باز می ماند تا بتوانید لایه های بیشتری از سرور اضافه کنید.

بسیاری از سرورهای WMS لایه های خود را در چندین CRS مختلف ارائه می دهند. می توانید با کلیک بر روی دکمه تغییر در پایین کادر، لیست CRS های موجود را بررسی کنید. این یک گفتگوی انتخابگر CRS را باز می کند که به قابلیت های CRS سرور WMS محدود می شود.

بارگیری داده ها از سرورهای WCS یا WFS به همین روش کار می کند، اما سرورهای عمومی بسیار نادر هستند. یکی از معدود سرورهای WFS عمومی قابل اعتماد توسط شهر وین اتریش اداره می شود. اسکرین شات زیر نحوه پیکربندی اتصال به را نشان می دهدdata.wien.gv.atWFS، و همچنین لیست مجموعه داده های موجود که با کلیک بر روی دکمه Connect بارگذاری می شود:

توجه داشته باشید

مزیت اصلی استفاده از WFS به جای WMS این است که Web Feature Service به جای تصویری از یک نقشه، ویژگی های برداری را شامل تمام ویژگی های آنها برمی گرداند. البته این بدان معناست که لایه‌های WFS معمولاً زمان بیشتری برای بارگیری نیاز دارند و باعث بارگیری بیشتر روی سرور می‌شوند.

یک ظاهر طراحی شده به لایه های رستری

پس از این مقدمه برای منابع داده، می توانیم اولین نقشه خود را ایجاد کنیم. ابتدا نقشه را از پایین به بالا با بارگذاری چند رستری پس‌زمینه (تپه‌سایه و پوشش زمین) می‌سازیم که سپس با لایه‌های نقطه، خط و چند ضلعی همپوشانی می‌کنیم.

بیایید با بارگیری یک پوشش زمین و یک سایه تپه شروع کنیمlandcover.imgوSR_50M_alaska_nad.tifو سپس بخش Style را در خصوصیات لایه باز کنید (با رفتن به Layer | Properties یا دوبار کلیک کردن بر روی نام لایه). QGIS به طور خودکار سعی می کند یک نوع رندر پیش فرض معقول را برای هر دو لایه رستری انتخاب کند. علاوه بر این پیش فرض ها، گزینه های سبک زیر برای لایه های رستری موجود است:

  • رنگ چندباندی: اگر رستری دارای چندین باند باشد از این سبک استفاده می شود. این معمولاً در مورد تصاویر ماهواره ای با باندهای متعدد صدق می کند.
  • پالت شده: این سبک در صورتی استفاده می شود که یک رستر تک باندی با یک پالت نمایه شده باشد.
  • خاکستری تک باند: اگر یک رستری نه باندهای متعدد داشته باشد و نه یک پالت نمایه شده داشته باشد (مثلاً در مورد رستری مدل ارتفاعی یا رستری سایه تپه‌ای)، با استفاده از این سبک ارائه می‌شود.
  • شبه تک باند: به جای محدود شدن به خاکستری، این سبک به ما امکان می دهد با استفاده از نقشه رنگی دلخواه خود، یک نوار رستری را رندر کنیم.

درSR_50M_alaska_nad.tifهمانطور که در تصویر زیر می بینید، رستر hillshade با نوع Render خاکستری Singleband بارگذاری شده است. اگر بخواهیم رستری سایه تپه را به جای رنگ خاکستری رنگی رندر کنیم، می‌توانیم نوع Render را به Singleband شبه رنگ تغییر دهیم. در حالت شبه رنگ، می توانیم نقشه های رنگی را به صورت دستی یا با انتخاب یکی از رمپ های رنگی از پیش ساخته ایجاد کنیم. با این حال، بیایید در حال حاضر به خاکستری Singleband برای سایه تپه بچسبیم.

رندر خاکستری Singleband یک گرادیان رنگ سیاه به سفید و همچنین یک گرادیان سفید به سیاه ارائه می دهد. هنگامی که از گرادیان سیاه به سفید استفاده می کنیم، حداقل مقدار (مشخص شده در Min) سیاه و حداکثر مقدار (مشخص شده در Max) به رنگ سفید ترسیم می شود و تمام مقادیر در بین آن ها سایه های خاکستری است. شما می توانید این مقادیر حداقل و حداکثر را به صورت دستی تعیین کنید یا از رابط مقادیر Load min/max استفاده کنید تا به QGIS اجازه دهید مقادیر را محاسبه کند.

نکته

توجه داشته باشید که QGIS گزینه های مختلفی را برای محاسبه مقادیر از رستری کامل (گستره کامل) یا فقط از قسمت قابل مشاهده فعلی رستر (وسعت فعلی) ارائه می دهد. یک منبع رایج سردرگمی، گزینه تخمین (سریعتر) است، که می تواند مقادیر متفاوتی نسبت به مقادیری که در جاهای دیگر مستند شده است، به عنوان مثال، در ابرداده رستری به دست آورد. مزیت بارز این گزینه سرعت بیشتر محاسبه آن است، پس با دقت از آن استفاده کنید!

در زیر تنظیمات رنگ، بخشی را با گزینه‌های پیشرفته‌تری پیدا می‌کنیم که نمونه‌برداری مجدد رستری ، روشنایی، کنتراست، اشباع و رنگ را کنترل می‌کند—گزینه‌هایی که احتمالاً از نرم‌افزار پردازش تصویر می‌شناسید. به طور پیش‌فرض، نمونه‌گیری مجدد روی گزینه سریع نزدیکترین همسایه تنظیم شده است. برای به دست آوردن نتایج زیباتر و صاف تر، می توانیم به روش Bilinear یا Cubic تغییر دهیم.

برای تایید روی OK یا Apply کلیک کنید. در هر دو مورد، نقشه با استفاده از سبک لایه جدید دوباره ترسیم می شود. اگر روی Apply کلیک کنید، گفتگوی Layer Properties باز می ماند و می توانید به تنظیم دقیق سبک لایه ادامه دهید. اگر روی OK کلیک کنید، گفتگوی Layer Properties بسته می شود.

درlandcover.imgرستر نمونه خوبی از رستر پالت شده است. هر مقدار سلول به یک رنگ خاص نگاشت می شود. برای تغییر رنگ، به سادگی می‌توانیم روی پیش‌نمایش رنگ دوبار کلیک کنیم و یک انتخابگر رنگ باز می‌شود. بخش سبک یک رستری پالت شده مانند چیزی است که در تصویر زیر نشان داده شده است:

اگر بخواهیم سایه تپه و پوشش زمین را در یک پس‌زمینه زیبا ترکیب کنیم، می‌توانیم از ترکیب حالت Blending و لایه شفافیت استفاده کنیم. حالت های ترکیبی یکی دیگر از ویژگی هایی است که معمولاً در نرم افزارهای پردازش تصویر یافت می شود. مزیت اصلی حالت‌های ترکیبی نسبت به شفافیت این است که می‌توانیم از ظاهر معمولا کسل‌کننده و کم کنتراست که از ترکیب رسترها با استفاده از شفافیت به تنهایی ناشی می‌شود اجتناب کنیم. اگر تجربه ای در مورد ترکیب نداشته اید، کمی زمان بگذارید و افکت های مختلف را امتحان کنید. برای این مثال، من از حالت ترکیب تیره، همانطور که در تصویر قبلی مشخص شده است، به همراه شفافیت لایه سراسری 50 درصد، همانطور که در تصویر زیر نشان داده شده است، استفاده کردم:

لایه های برداری یک ظاهر طراحی شده

وقتی لایه های برداری را بارگذاری می کنیم، QGIS آنها را با استفاده از یک سبک پیش فرض و یک رنگ تصادفی رندر می کند. البته، ما می‌خواهیم این سبک‌ها را سفارشی کنیم تا داده‌هایمان را بهتر منعکس کنیم. در تمرین‌های بعدی به لایه‌های نقطه، خط و چند ضلعی استایل می‌دهیم و همچنین با رایج‌ترین گزینه‌های استایل برداری وکتور عادت خواهید کرد.

صرف نظر از نوع هندسه لایه، ما همیشه یک لیست کشویی با گزینه های سبک موجود در گوشه سمت چپ بالای گفتگوی Style پیدا می کنیم. گزینه های سبک زیر برای لایه های برداری در دسترس هستند:

  • تک نماد: این ساده ترین گزینه است. وقتی از سبک Single Symbol استفاده می کنیم، همه نقاط با یک علامت نمایش داده می شوند.
  • تفکیک شده: این سبک انتخابی است اگر یک لایه حاوی نقاط دسته های مختلف باشد، برای مثال، لایه ای که شامل مکان های مشاهده حیوانات مختلف باشد.
  • فارغ التحصیل شد: اگر بخواهیم مقادیر عددی را تجسم کنیم، مثلاً اندازه گیری دما، این سبک عالی است.
  • مبتنی بر قانون: این پیشرفته ترین گزینه است. سبک های مبتنی بر قانون بسیار انعطاف پذیر هستند زیرا به ما اجازه می دهند چندین قانون را برای یک لایه بنویسیم.
  • جابجایی نقطه ای: این گزینه فقط برای لایه های نقطه ای موجود است. این سبک‌ها برای تجسم لایه‌های نقطه‌ای با چندین نقطه در مختصات یکسان، برای مثال، دانش‌آموزان مدرسه‌ای که در یک آدرس زندگی می‌کنند، مفید هستند.
  • چند ضلعی های معکوس: این گزینه فقط برای لایه های چند ضلعی موجود است. با استفاده از این گزینه، نماد تعریف شده به جای پر کردن ناحیه داخل چند ضلعی، بر روی ناحیه خارج از مرزهای چند ضلعی اعمال می شود.
  • نقشه حرارت: این گزینه فقط برای لایه های نقطه ای موجود است. این ما را قادر می سازد تا یک سبک نقشه حرارتی پویا ایجاد کنیم.
  • 5 بعدی: این گزینه فقط برای لایه های چند ضلعی موجود است. ما را قادر می سازد چند ضلعی های اکسترود شده را در ابعاد 2.5 ایجاد کنیم.

ایجاد سبک های نقطه ای – نمونه ای از سبک فرودگاهی

بیایید با یک لایه نقطه شروع کنیم! بارAirport.shpاز داده های نمونه شما در گوشه سمت چپ بالای کادر گفتگوی Style، در زیر لیست کشویی، پیش نمایش نماد را پیدا می کنیم. در زیر لیستی از لایه‌های نماد وجود دارد که لایه‌های مختلفی را که نماد از آن تشکیل شده است را به ما نشان می‌دهد. در سمت راست، گزینه هایی برای اندازه نماد و واحدهای اندازه، رنگ و شفافیت و همچنین چرخش پیدا می کنیم. در نهایت، قسمت پایین سمت راست شامل یک منطقه پیش نمایش با نمادهای ذخیره شده است.

لایه های نقطه ای به طور پیش فرض با استفاده از یک نماد دایره ساده نمایش داده می شوند. ما می خواهیم به جای آن از نماد یک هواپیما استفاده کنیم. برای تغییر نماد، ورودی نشانگر ساده را در لیست لایه های نماد در سمت چپ گفتگو انتخاب کنید. به نحوه تغییر سمت راست دیالوگ توجه کنید. اکنون می‌توانیم گزینه‌های موجود برای نشانگرهای ساده را ببینیم: رنگ‌ها، اندازه، چرخش، فرم و غیره. با این حال، ما به دنبال دایره، ستاره یا نمادهای مربع نیستیم – ما یک هواپیما می خواهیم. به همین دلیل باید گزینه Symbol layer type را از Simple marker به SVG marker تغییر دهیم. بسیاری از گزینه ها هنوز مشابه هستند، اما در پایین، اکنون مجموعه ای از تصاویر SVG را پیدا می کنیم که می توانیم از بین آنها انتخاب کنیم. همانطور که در تصویر زیر نشان داده شده است، در لیست اسکرول کنید و نماد هواپیما را انتخاب کنید:

قبل از اینکه به خطوط استایل بپردازیم، بیایید نگاهی به دیگر انواع لایه نماد برای نقاط بیندازیم که شامل موارد زیر است:

  • نشانگر ساده: این شامل اشکال هندسی مانند دایره، ستاره و مربع است
  • نشانگر فونت: این امکان دسترسی به فونت های نماد شما را فراهم می کند
  • نشانگر SVG: هر نصب QGIS با مجموعه ای از نمادهای پیش فرض SVG همراه است. پوشه های خود را که حاوی تصاویر SVG هستند با رفتن به تنظیمات | اضافه کنید گزینه ها | سیستم | مسیرهای SVG
  • نشانگر بیضی: این شامل بیضی‌ها، مستطیل‌ها، ضربدرها و مثلث‌های قابل تنظیم است
  • وکتور نشانگر میدان: این یک ابزار تجسم میدان برداری قابل تنظیم است
  • ژنراتور هندسه: این به ما امکان می دهد هندسه ها را دستکاری کنیم و حتی با استفاده از موتور بیان داخلی هندسه های کاملاً جدیدی ایجاد کنیم.

نشانگر ساده لایه ها می توانند اشکال هندسی، اندازه ها، خطوط و زوایای مختلف (جهت) داشته باشند، همانطور که در تصویر زیر نشان داده شده است، جایی که ما یک مربع قرمز رنگ بدون طرح کلی ایجاد می کنیم (با استفاده از گزینه No Pen):

 

نشانگر فونت لایه ها برای افزودن حروف یا نمادهای دیگر از فونت هایی که روی رایانه شما

 

نصب شده اند مفید هستند. این اسکرین شات، برای مثال، نحوه اضافه کردن کاراکتر یین و یانگ را از فونت Wingdings نشان می دهد:

 

 

نشانگر بیضی لایه‌ها کشیدن بیضی‌ها، مستطیل‌ها، صلیب‌ها و مثلث‌های مختلف را امکان‌پذیر می‌سازند، جایی که هم عرض و هم ارتفاع را می‌توان به طور جداگانه کنترل کرد. این نوع لایه نماد مخصوصاً زمانی مفید است که با بازنویسی های تعریف شده داده ترکیب شود، که بعداً در مورد آن صحبت خواهیم کرد. تصویر زیر نحوه ایجاد یک بیضی به طول 5 میلی متر، ارتفاع 2 میلی متر و چرخش 45 درجه را نشان می دهد:

ایجاد سبک های خط – نمونه ای از سبک های رودخانه ای یا جاده ای

در این تمرین یک استایل رودخانه ای برایmajriver.shpفایل در داده های نمونه ما. هدف ایجاد یک سبک خط با دو رنگ است: یک رنگ پر برای مرکز خط و یک رنگ طرح کلی. این تکنیک بسیار مفید است زیرا می توان از آن برای ایجاد سبک های جاده نیز استفاده کرد.

برای ایجاد چنین سبکی، دو خط ساده را با هم ترکیب می کنیم. نماد پیش فرض یک خط ساده است. روی نماد سبز + واقع در زیر لیست لایه های نماد در گوشه سمت چپ پایین کلیک کنید تا یک خط ساده دیگر اضافه کنید. خط پایین طرح کلی ما و خط بالایی خط پر خواهد بود. خط ساده بالایی را انتخاب کنید و رنگ را به آبی و عرض را به 0.3 میلی متر تغییر دهید. بعد، خط ساده پایینی را انتخاب کنید و رنگ آن را به خاکستری و عرض آن را به 0.6 میلی متر تغییر دهید، کمی پهن تر از خط دیگر. پیش‌نمایش را بررسی کنید و روی Apply کلیک کنید تا ببینید سبک هنگام اعمال بر روی لایه رودخانه چگونه به نظر می‌رسد.

متوجه خواهید شد که این سبک هنوز کامل به نظر نمی رسد. این به این دلیل است که هر یک از ویژگی های خط به طور جداگانه، یکی پس از دیگری ترسیم می شود، و این منجر به ظاهری نسبتاً جدا شده می شود. خوشبختانه، رفع این مشکل آسان است. ما فقط باید سطوح به اصطلاح نماد را فعال کنیم. برای انجام این کار، ورودی خط را در لیست لایه‌های نماد انتخاب کنید و کادر گفتگوی سطوح نمادها در بخش پیشرفته (دکمه در گوشه سمت راست پایین گفتگوی سبک) را علامت بزنید، همانطور که در تصویر زیر نشان داده شده است. برای تست نتایج روی Apply کلیک کنید.

قبل از اینکه به چند ضلعی ها بپردازیم، بیایید نگاهی به انواع لایه نماد دیگر برای خطوط بیندازیم که شامل موارد زیر است:

  • خط ساده: این یک خط توپر یا نقطه چین است
  • خط نشانگر: این خط از نشانگرهای نقطه ای تشکیل شده است که در رئوس خطوط یا در فواصل منظم قرار دارند
  • ژنراتور هندسه: این ما را قادر می‌سازد هندسه‌ها را دستکاری کنیم و حتی هندسه‌های کاملاً جدیدی را با استفاده از موتور بیان داخلی ایجاد کنیم.

یک مورد رایج برای لایه های نماد خط نشانگر، نمادهای مسیر قطار هستند. آنها اغلب دارای خطوط عمودی تکرار شونده هستند که بازنمایی انتزاعی از تراورس های راه آهن هستند. تصویر زیر نشان می‌دهد که چگونه می‌توانیم با افزودن یک خط نشانگر در بالای دو خط ساده، یک سبک مانند این ایجاد کنیم:

یکی دیگر از موارد استفاده رایج برای لایه های نماد خط نشانگر، نمادهای فلش است. اسکرین شات زیر نشان می دهد که چگونه می توانیم با ترکیب Simple line و Marker یک فلش ساده ایجاد کنیم. کلید ایجاد یک نماد فلش این است که مشخص کنید قرارگیری نشانگر باید فقط راس آخر باشد. سپس فقط باید یک نشانگر سر فلش مناسب را انتخاب کنیم و نماد فلش آماده است.

نکته

هر زمان که نمادی را ایجاد می کنیم که ممکن است بخواهیم از آن در نقشه های دیگر استفاده مجدد کنیم، می توانیم با کلیک بر روی دکمه Save در قسمت پیش نمایش نماد، آن را ذخیره کنیم. می‌توانیم به نماد جدید یک نام اختصاص دهیم و پس از ذخیره آن، به قسمت پیش‌نمایش نمادهای ذخیره‌شده در سمت راست اضافه می‌شود.

ایجاد سبک های چند ضلعی – نمونه ای از سبک های زمینی

در این تمرین یک استایل برایalaska.shpفایل. هدف ایجاد یک پر کردن ساده با هاله آبی است. مانند مثال قبلی سبک رودخانه، دو لایه نماد را برای ایجاد این سبک ترکیب می‌کنیم: یک لایه پر ساده که رنگ پرکننده اصلی (سفید) را با یک حاشیه نازک (به رنگ خاکستری) تعریف می‌کند، و یک لایه طرح ساده خط اضافی برای هاله (آبی روشن). هاله باید گوشه های گرد خوبی داشته باشد. برای دستیابی به این موارد، گزینه Join style از لایه نماد خط ساده را به Round تغییر دهید. مشابه مثال قبلی، دوباره سطوح نماد را فعال می کنیم. برای جلوگیری از مسدود کردن نقشه پس‌زمینه توسط این سبک زمینی، حالت Multiply blending mode را انتخاب می‌کنیم، همانطور که در تصویر زیر نشان داده شده است:

قبل از اینکه به جلو برویم، بیایید نگاهی به انواع لایه نماد دیگر برای چند ضلعی بیندازیم که شامل موارد زیر است:

  • پر کردن ساده: این رنگ های پر و طرح و همچنین سبک های اصلی پر را مشخص می کند
  • پر کردن مرکز: این به ما امکان می دهد که نشانگرهای نقطه ای را در مرکز چند ضلعی ها قرار دهیم
  • پر کردن الگوی خط/نقطه: این از الگوهای خط و نقطه تعریف شده توسط کاربر با فاصله انعطاف پذیر پشتیبانی می کند
  • پر کردن SVG: این چند ضلعی را با استفاده از SVG پر می کند
  • پر کردن گرادیان: این به ما امکان می دهد چند ضلعی ها را با گرادیان های خطی، شعاعی یا مخروطی پر کنیم
  • پرشدن شکل: این یک گرادیان ایجاد می کند که از مرز چند ضلعی شروع می شود و به سمت مرکز جریان می یابد
  • طرح کلی: خط ساده یا خط نشانگر: این امکان را فراهم می کند که مناطق را با استفاده از سبک های خطوط مشخص کنید
  • ژنراتور هندسه: این ما را قادر می‌سازد هندسه‌ها را دستکاری کنیم و حتی هندسه‌های کاملاً جدیدی را با استفاده از موتور بیان داخلی ایجاد کنیم.

یک مورد رایج برای لایه‌های نماد پر کردن الگوی نقطه، نمادهای توپوگرافی برای انواع مختلف پوشش گیاهی است که معمولاً از یک لایه پر کردن ساده و پر کردن الگوی نقطه تشکیل شده است، همانطور که در این تصویر نشان داده شده است:

وقتی پرهای الگوی نقطه ای را طراحی می کنیم، البته به نشانگرهای ساده محدود نمی شویم. ما می توانیم از هر نوع نشانگر دیگری استفاده کنیم. برای مثال، اسکرین شات زیر نحوه ایجاد یک سبک پر کردن چند ضلعی را با الگوی نشانگر فونت نشان می‌دهد که تکرار چهره‌های بیگانه را از فونت Webdings نشان می‌دهد:

به عنوان جایگزینی برای پرهای ساده تنها با یک رنگ، می توانیم لایه های نماد پر شیب ایجاد کنیم. گرادیان ها را می توان با دو رنگ، همانطور که در تصویر زیر نشان داده شده است، یا با یک رمپ رنگی که می تواند از رنگ های مختلف تشکیل شده باشد، تعریف کرد. معمولاً گرادیان ها از بالا به پایین اجرا می شوند، اما ما می توانیم این را تغییر دهیم، به عنوان مثال، با تنظیم Angle، گرادیان را از راست به چپ اجرا کنیم.270درجه، همانطور که در اینجا نشان داده شده است:

نوع لایه نماد پر کردن Shapeburst، همچنین به عنوان پر شیب “بافر” شناخته می شود، اغلب برای استایل دادن به مناطق آبی با یک گرادیان صاف که از مرز چند ضلعی به سمت داخل جریان دارد، استفاده می شود. تصویر زیر با استفاده از گزینه Shade to a set distance سایه زدن با فاصله ثابت را نشان می دهد. اگر به جای آن Shade whole shape را انتخاب کنیم، گرادیان تمام طول از مرز چند ضلعی تا مرکز کشیده می شود.

بارگیری نقشه های پس زمینه

نقشه های پس زمینه برای بررسی های سریع و ارائه جهت گیری بسیار مفید هستند، به خصوص اگر به هیچ لایه پایه دیگری دسترسی ندارید. افزودن نقشه های پس زمینه با کمک افزونه QuickMapServices آسان است. این امکان دسترسی به نقشه های ماهواره ای، خیابانی و هیبریدی را توسط ارائه دهندگان مختلف فراهم می کند.

برای نصب افزونه QuickMapServices به Plugins | بروید مدیریت و نصب پلاگین ها منتظر بمانید تا لیست افزونه های موجود بارگیری شود. همانطور که در تصویر زیر نشان داده شده است، از فیلتر برای جستجوی گزینه QuickMapServices استفاده کنید. آن را از لیست انتخاب کرده و بر روی Install plugin کلیک کنید. این یک لحظه طول می کشد. پس از اتمام کار، یک پیام تأیید کوتاه خواهید دید. سپس می توانید نصب کننده را ببندید و افزونه QuickMapServices از طریق منوی وب در دسترس خواهد بود.

توجه داشته باشید

توجه داشته باشید که برای استفاده از این خدمات باید آنلاین باشید.

واقعیت دیگری که قابل ذکر است این است که همه این سرویس ها نقشه های خود را فقط در Pseudo Mercator ارائه می دهند (EPSG: 3857). هنگام استفاده از نقشه های پس زمینه از QuickMapServices، باید CRS پروژه خود را به Pseudo Mercator تغییر دهید، به خصوص اگر نقشه حاوی برچسب هایی باشد که در غیر این صورت تحریف شده نشان داده می شوند.

توجه داشته باشید

نقشه های پس زمینه اضافه شده با استفاده از افزونه QuickMapServices به دلیل وضوح پایین برای چاپ مناسب نیستند.

اگر لایه OSM TF Landscape را بارگیری کنید، نقشه شما شبیه چیزی است که در این تصویر نشان داده شده است:

نکته

یک جایگزین برای پلاگین QuickMapServices پلاگین OpenLayers است که عملکرد بسیار مشابهی را ارائه می دهد اما نقشه های پس زمینه متفاوت کمتری را ارائه می دهد.

رسیدگی به فایل های پروژه

فایل‌های پروژه QGIS فایل‌های XML قابل خواندن برای انسان هستند که نام آن به پایان می‌رسدqgs. می توانید آنها را در هر ویرایشگر متنی (مانند Notepad++ در ویندوز یا gedit در اوبونتو) باز کنید و محتوای فایل را بخوانید یا حتی تغییر دهید.

هنگامی که یک فایل پروژه را ذخیره می کنید، متوجه خواهید شد که QGIS یک فایل دوم با همین نام و a ایجاد می کند.qgs~همانطور که در تصویر بعدی نشان داده شده است، به پایان می رسد. این یک نسخه پشتیبان ساده از فایل پروژه با محتوای یکسان است. اگر فایل پروژه شما به هر دلیلی خراب شد، می توانید به سادگی فایل پشتیبان را کپی کرده و آن را حذف کنید~از پایان فایل، و از آنجا به کار خود ادامه دهید.

به طور پیش فرض، QGIS مسیر نسبی مجموعه داده ها را در فایل پروژه ذخیره می کند. اگر یک فایل پروژه (بدون فایل‌های داده مرتبط با آن) را به مکان دیگری منتقل کنید، QGIS دیگر نمی‌تواند فایل‌های داده را پیدا کند و بنابراین گفتگوی Handle bad layers زیر را نمایش می‌دهد:

توجه داشته باشید

اگر با فایل‌های داده‌ای کار می‌کنید که در یک درایو شبکه ذخیره می‌شوند نه به صورت محلی روی دستگاهتان، تغییر از ذخیره مسیرهای نسبی به ذخیره مسیرهای مطلق می‌تواند مفید باشد. با رفتن به Project | می توانید این تنظیمات را تغییر دهید ویژگی های پروژه | عمومی.

برای اصلاح لایه ها باید مسیر را در ستون Datasource اصلاح کنید. این کار را می توان با دوبار کلیک کردن بر روی متن مسیر و تایپ مسیر صحیح انجام داد، یا با فشار دادن دکمه Browse در پایین دیالوگ و انتخاب محل فایل جدید در گفتگوی فایلی که باز می شود، انجام می شود.

نکته

یک راه راحت برای کپی کردن پروژه های QGIS در رایانه های دیگر یا به اشتراک گذاری پروژه های QGIS و فایل های مرتبط با سایر کاربران توسط افزونه QConsolidate ارائه شده است. این افزونه تمام مجموعه داده های مورد استفاده در پروژه را جمع آوری می کند و آنها را در یک دایرکتوری ذخیره می کند، سپس می توانید به راحتی بدون شکستن هیچ مسیری حرکت کنید.

خلاصه

در این فصل، نحوه بارگیری داده های مکانی از فایل ها، پایگاه های داده و سرویس های وب را یاد گرفتید. ما دیدیم که QGIS چگونه سیستم‌های مرجع مختصات را مدیریت می‌کند و مقدمه‌ای بر استایل‌سازی لایه‌های برداری و رستری داشتیم، موضوعی که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.فصل 5، ایجاد نقشه های عالی. ما همچنین اولین پلاگین پایتون، پلاگین QuickMapServices را نصب کردیم و از آن برای بارگذاری نقشه های پس زمینه در پروژه خود استفاده کردیم. در نهایت نگاهی به فایل های پروژه QGIS و نحوه کارکرد موثر با آنها انداختیم. در فصل بعدی به جزئیات بیشتری خواهیم پرداخت و نحوه ایجاد و ویرایش داده های رستری و برداری را مشاهده خواهیم کرد.

برگرفته از کتاب آموزش کاربردی QGIS

مترجم:دکتر سعیدجوی زاده،ونوس نصیرفام

 

آموزش نرم افزار QGIS

آموزش نرم افزار QGISاموزش Q GISدکتر سعید جوی زادهدوره آموزشی qgisفیلم آموزشی نرم افزارQGISکتاب نرم افزارQGISونوس نصیرفام

مطالب مرتبط ...

10 نظرات

دیدگاهتان را بنویسید