آموزش نرم افزارQGIS_ ایجاد و ویرایش داده ها،لایه های برداری جدیدو…(مقدماتی تا پیشرفته) قسمت3

 ایجاد و ویرایش داده هاعنوان پستی است که قرار است با شما به اشتراک بگذارم. امیدوارم که این پست مورد پسند شما قرار گیرد.در این پست ابتدا چند لایه برداری جدید ایجاد می کنیم و نحوه انتخاب ویژگی ها و اندازه گیری را توضیح می دهیم. سپس به ویرایش هندسه و ویژگی‌های ویژگی ادامه می‌دهیم. پس از آن، داده های برداری و رستری را مجدداً طراحی می کنیم و بین فرمت های مختلف فایل تبدیل می کنیم. همچنین در مورد نحوه پیوستن داده‌ها از فایل‌های متنی و صفحات گسترده به داده‌های فضایی و نحوه استفاده از لایه‌های موقت برای ویرایش سریع بحث خواهیم کرد. علاوه بر این، قبل از پایان این پست در مورد نحوه افزودن داده ها به پایگاه داده های فضایی، نگاهی به مسائل توپولوژی هندسه رایج و نحوه شناسایی و رفع آنها خواهیم داشت.

ایجاد لایه های برداری جدید

در این پست، یک لایه جدید از ابتدا ایجاد می کنیم. QGIS طیف گسترده ای از قابلیت ها را برای ایجاد لایه های مختلف ارائه می دهد. منوی New در زیر لایه، توابع مورد نیاز برای ایجاد لایه‌های Shapefile و SpatiaLite جدید را فهرست می‌کند، اما همچنین می‌توانیم جداول پایگاه داده جدیدی را با استفاده از افزونه DB Manager ایجاد کنیم. رابط ها به منظور تطبیق با ویژگی های پشتیبانی شده توسط هر فرمت کمی متفاوت هستند.

بیایید چند Shapefiles جدید ایجاد کنیم تا ببینیم چگونه کار می کند:

1. لایه جدید Shapefileکه با رفتن به Layer | قابل دسترسی است ایجاد لایه یا با فشار دادن Ctrl + Shift + N، گفتگوی New Vector Layer را با گزینه هایی برای انواع هندسه، CRS و ویژگی های مختلف باز می کند.
   • ایجاد یک Shapefile جدید واقعا سریع است زیرا تمام فیلدهای اجباری از قبل دارای مقادیر پیش فرض هستند. به طور پیش فرض، ابزار یک لایه نقطه جدید در WGS84 (EPSG:4326) CRS (مگر اینکه در تنظیمات | گزینه ها | CRS طور دیگری مشخص شده باشد) و یک فیلد عدد صحیح به نام id ایجاد می کند.
2. با رها کردن همه چیز در مقادیر پیش‌فرض، می‌توانیم به سادگی روی OK کلیک کرده و نام فایل را مشخص کنیم. این یک Shapefile جدید ایجاد می کند و لایه نقطه جدید در لیست لایه ظاهر می شود.
3. سپس یک خط و یک لایه چند ضلعی نیز ایجاد می کنیم. چند فیلد اضافی به این لایه ها اضافه می کنیم. علاوه بر فیلدهای عدد صحیح (فقط برای اعداد کامل)، Shapefiles همچنین از رشته ها (برای متن)، اعداد اعشاری (که به عنوان واقعی نیز گفته می شود) و تاریخ ها (در قالب ISO 8601، یعنی 2016-12-24 برای شب کریسمس 2016) پشتیبانی می کنند. .
4. برای افزودن یک فیلد، فقط باید یک نام وارد کنیم، نوع و عرض آن را انتخاب کرده و روی افزودن به لیست فیلدها کلیک کنیم.

نکته

برای اعداد اعشاری نیز باید مقدار Precision را تعریف کنیم که تعداد ارقام بعد از کاما را مشخص می کند. مقدار طول از3با مقدار Precision از1اجازه می دهد یک محدوده مقدار از-99.9به+99.9.

5. سمت چپ اسکرین شات زیر کادر گفتگوی New Vector Layer را نشان می دهد که برای ایجاد لایه چند ضلعی مثال من استفاده شد، که من آن را فراخوانی کردم.new_polygons:

6. همه لایه‌های جدید تا کنون خالی هستند، اما اکنون برخی از ویژگی‌ها را ایجاد می‌کنیم. اگر بخواهیم ویژگی هایی را به یک لایه اضافه کنیم، ابتدا باید ویرایش را برای آن لایه خاص فعال کنیم. ویرایش را می توان با یکی از این راه ها روشن و خاموش کرد: رفتن به لایه | تغییر ویرایش، با استفاده از Toggle editing در منوی زمینه نام لایه، یا کلیک بر روی دکمه Toggle editing در نوار ابزار Digitizing.

نکته

متوجه خواهید شد که نماد لایه در لیست لایه ها تغییر می کند تا روشن یا خاموش بودن ویرایش را نشان دهد. وقتی ویرایش یک لایه را روشن می کنیم، QGIS به طور خودکار ابزارهای دیجیتالی مناسب برای نوع هندسه لایه را فعال می کند.

7. اکنون می‌توانیم از ابزار Add Feature در نوار ابزار ویرایش برای ایجاد ویژگی‌های جدید استفاده کنیم. برای قرار دادن یک نقطه، به سادگی می توانیم روی نقشه کلیک کنیم. سپس از ما خواسته می شود که فرم ویژگی را پر کنیم، که در سمت راست تصویر قبلی مشاهده می کنید، و پس از کلیک بر روی OK، ویژگی جدید ایجاد می شود.
8. همانند نقاط، می‌توانیم خطوط و چند ضلعی‌های جدید را با قرار دادن گره‌ها روی نقشه ایجاد کنیم. برای اتمام یک خط یا چند ضلعی، به سادگی روی نقشه کلیک راست می کنیم. در هر لایه چند ویژگی ایجاد کنید و سپس تغییرات خود را ذخیره کنید. ما می‌توانیم از این لایه‌های آزمایشی در تمرین‌های آینده استفاده مجدد کنیم.

توجه داشته باشید

ویژگی‌های جدید و ویرایش‌های ویژگی فقط پس از کلیک بر روی دکمه Save Layer Edits در نوار ابزار Digitizing یا زمانی که ویرایش را به پایان رساندیم و تأیید کردیم که می‌خواهیم تغییرات را ذخیره کنیم، برای همیشه ذخیره می‌شوند.

کار با ابزارهای انتخاب ویژگی

انتخاب ویژگی ها یکی از عملکردهای اصلی هر GIS است و قبل از اینکه به ویرایش هندسه ها و ویژگی ها بپردازیم، دانستن آنها مفید است. بسته به مورد استفاده، ابزارهای انتخاب طعم های مختلفی دارند. QGIS سه نوع ابزار مختلف را برای انتخاب ویژگی ها با استفاده از ماوس، یک عبارت یا یک لایه دیگر ارائه می دهد.

انتخاب ویژگی ها با ماوس

اولین گروه از ابزارها در نوار ابزار Attributes به ما اجازه می دهد تا با استفاده از ماوس، ویژگی های روی نقشه را انتخاب کنیم. تصویر زیر ابزار Select Feature(s) را نشان می دهد. می‌توانیم یک ویژگی را با کلیک کردن روی آن انتخاب کنیم یا با کشیدن یک مستطیل، چندین ویژگی را انتخاب کنیم. سایر ابزارها را می توان با کشیدن اشکال مختلف (چند ضلعی ها، مناطق آزاد یا دایره ها) در اطراف ویژگی ها برای انتخاب ویژگی ها استفاده کرد. تمام ویژگی هایی که با شکل ترسیم شده تلاقی می کنند انتخاب می شوند.

انتخاب ویژگی ها با عبارات

نوع دوم ابزار Select Select by Expression نام دارد و در نوار ابزار Attribute نیز موجود است. ویژگی هایی را بر اساس عباراتی انتخاب می کند که می توانند حاوی ارجاعات و توابعی باشند که از ویژگی های ویژگی و/یا هندسه استفاده می کنند. لیست توابع موجود در مرکز گفتگو بسیار طولانی است، اما می‌توانیم از کادر جستجو در بالای لیست برای فیلتر کردن آن بر اساس نام و یافتن سریعتر تابع مورد نظر خود استفاده کنیم. در سمت راست پنجره، تابع help را پیدا می کنیم که عملکرد و نحوه استفاده از تابع را در یک عبارت توضیح می دهد. لیست تابع فیلدهای ویژگی لایه را نیز نشان می دهد و با کلیک بر روی تمام نمونه های منحصر به فرد یا 10 نمونه، به راحتی می توانیم به محتوای آنها دسترسی پیدا کنیم. ما می توانیم بین ایجاد یک انتخاب جدید یا افزودن یا حذف از یک انتخاب موجود یکی را انتخاب کنیم. علاوه بر این، ما می توانیم انتخاب کنیم که فقط ویژگی ها را از یک انتخاب موجود انتخاب کنیم. بیایید نگاهی به برخی از عبارات مثال بیاندازیم که می توانید بر اساس آنها ساخته و در کار خود استفاده کنید:

• با استفاده ازshpبه عنوان مثال می توانیم در داده های نمونه خود، دریاچه هایی با مساحت بیش از 1000 مایل مربع را با استفاده از یک روش ساده انتخاب کنیم.”AREA_MI” > 1000.0پرس و جو ویژگی، همانطور که در تصویر زیر نشان داده شده است. به طور متناوب، می توانیم از توابع هندسه مانند$area > (1000.0 * 27878400). توجه داشته باشید کهlakes.shpCRS از فوت استفاده می کند، و بنابراین برای تبدیل فوت مربع به مایل مربع باید در 27878400 ضرب کنیم.

• همچنین می‌توانیم با توابع رشته‌ای کار کنیم، برای مثال دریاچه‌هایی با نام‌های بلند (مانندطول (“NAMES”) > 12) یا دریاچه هایی با نام هایی که حاویسیااس(مانندپایین تر (“NAMES”) لایک ‘%s%’) این تابع ابتدا نام ها را به حروف کوچک تبدیل می کند و سپس به دنبال هر ظاهری می گرددس.

انتخاب ویژگی ها با استفاده از پرس و جوهای فضایی

نوع سوم ابزار Spatial Query نام دارد و به ما امکان می دهد ویژگی ها را در یک لایه بر اساس موقعیت آنها نسبت به ویژگی های لایه دوم انتخاب کنیم. با رفتن به Vector | می توانید به این ابزار دسترسی پیدا کنید ابزار تحقیق | انتخاب بر اساس مکان و بردار | پرس و جو فضایی | پرس و جو فضایی اگر نمی توانید آن را در منوی Vector پیدا کنید، آن را در Plugin Manager فعال کنید. به طور کلی، ما می خواهیم از افزونه Spatial Query استفاده کنیم زیرا بسته به نوع هندسه لایه، از انواع عملیات فضایی مانند Crosses، Equals، Intersects، Is disjoint، Overlaps، Touches و Contains پشتیبانی می کند.

بیایید افزونه Spatial Query را با استفاده از آن تست کنیمrailroads.shpوpipelines.shpاز داده های نمونه برای مثال، ممکن است بخواهیم تمام ویژگی های راه آهن را که از یک خط لوله عبور می کنند، پیدا کنیم. بنابراین، لایه راه آهن، عملیات Crosses و لایه خطوط لوله را انتخاب می کنیم. بعد از اینکه روی Apply کلیک کردیم، افزونه نتایج پرس و جو را به ما ارائه می دهد. همانطور که در اسکرین شات بعدی می بینید، فهرستی از شناسه های ویژگی های نتیجه در سمت راست پنجره وجود دارد. در زیر این لیست، می‌توانیم کادر Zoom to item را علامت بزنید، و QGIS روی ویژگی متعلق به شناسه انتخاب‌شده زوم می‌کند. علاوه بر این، این افزونه دکمه‌هایی را برای ذخیره مستقیم تمام ویژگی‌های حاصل در یک لایه جدید ارائه می‌کند:

ویرایش هندسه های برداری

اکنون که می‌دانیم چگونه ویژگی‌ها را ایجاد و انتخاب کنیم، می‌توانیم به ابزارهای دیگر در نوار ابزار دیجیتال‌سازی و دیجیتال‌سازی پیشرفته نگاهی دقیق‌تر بیندازیم.

استفاده از ابزارهای دیجیتالی اولیه

این نوار ابزار اصلی Digitizing است:

نوار ابزار Digitizing شامل ابزارهایی است که می‌توانیم برای ایجاد و جابجایی ویژگی‌ها و گره‌ها و همچنین حذف، کپی، برش و چسباندن ویژگی‌ها به شرح زیر استفاده کنیم:

• ابزار Add Feature به ما این امکان را می دهد که با قرار دادن گره های ویژگی روی نقشه، که با خطوط مستقیم به هم متصل می شوند، ویژگی های جدیدی ایجاد کنیم.
• به طور مشابه، ابزار Add Circular String به ما اجازه می دهد تا ویژگی هایی را ایجاد کنیم که گره های متوالی توسط خطوط منحنی به هم متصل شوند.
• با ابزار Move Feature(های) انتقال یک یا چند ویژگی به طور همزمان با کشیدن آنها به مکان جدید آسان است.
• به طور مشابه، ویژگی Node Tool به ما امکان می دهد یک یا چند گره از یک ویژگی را جابجا کنیم. اولین کلیک ویژگی را فعال می کند، در حالی که کلیک دوم گره را انتخاب می کند. برای کشیدن گره به محل جدیدش، کلید ماوس را پایین نگه دارید. به جای اینکه فقط یک گره را جابجا کنیم، می توانیم یک یال را با کلیک کردن و کشیدن خط نیز جابه جا کنیم. در نهایت، می توانیم با نگه داشتن کلید Ctrl چندین گره را انتخاب و جابجا کنیم.
• ابزارهای Delete Selected، Cut Features و Copy Features تنها در صورتی فعال هستند که یک یا چند ویژگی لایه انتخاب شده باشند. به طور مشابه، Paste Features تنها پس از برش یا کپی کردن یک ویژگی کار می کند.

استفاده از ابزارهای دیجیتالی پیشرفته

همانطور که در تصویر زیر نشان داده شده است، نوار ابزار Advanced Digitizing عملکردهای بسیار مفید Undo و Redo و همچنین ابزارهای اضافی را برای ویرایش هندسه درگیرتر ارائه می دهد:

ابزارهای دیجیتالی پیشرفته شامل موارد زیر است:

• چرخش ویژگی(های)ما را قادر می سازد یک یا چند ویژگی انتخاب شده را حول یک نقطه مرکزی بچرخانیم.
• با استفاده از ابزار Simplify Feature، همانطور که در تصویر زیر نشان داده شده است، می‌توانیم هندسه ویژگی‌ها را با کلیک کردن بر روی ویژگی و تعیین تلورانس مورد نظر در پنجره پاپ آپ ساده/تعمیم کنیم. سمت راست و هندسه ساده شده در سمت راست:

• برای اصلاح چند ضلعی ها می توان از ابزارهای زیر استفاده کرد. آنها به ما این امکان را می دهند که حلقه هایی را که به عنوان سوراخ نیز شناخته می شوند، به چند ضلعی های موجود اضافه کنیم یا قطعاتی به آنها اضافه کنیم. ابزار Fill Ring شبیه Add Ring است، اما به جای ایجاد یک سوراخ، یک ویژگی جدید نیز ایجاد می کند که سوراخ را پر می کند. البته ابزارهایی برای حذف حلقه ها و قطعات به خوبی وجود دارد.
• ابزار Reshape Features را می توان برای تغییر هندسه یک ویژگی با برش دادن یا اضافه کردن قطعات استفاده کرد. می‌توانید با شروع به کشیدن فرم جدید در داخل ویژگی اصلی برای افزودن یک قطعه، یا با شروع خارج برای بریدن یک قطعه، رفتار را کنترل کنید، همانطور که در این نمودار مثال نشان داده شده است:

• ابزار Offset Curve فقط برای خطوط موجود است و به ما امکان می دهد هندسه خط را با یک افست معین جابجا کنیم.
• ابزار Split Features به ما این امکان را می دهد که یک یا چند ویژگی را در طول یک خط برش به چندین ویژگی تقسیم کنیم. به طور مشابه، Split Parts به ما این امکان را می دهد که یک ویژگی را به چند قسمت تقسیم کنیم که هنوز به همان چند ضلعی یا چند خطی تعلق دارند.
• ابزار Merge Selected Features ما را قادر می سازد تا چندین ویژگی را با هم ادغام کنیم و در عین حال کنترل کنیم که کدام ویژگی ویژگی در ویژگی خروجی در دسترس خواهد بود.
• به طور مشابه، Merge Attributes of Selected Features نیز به ما امکان می دهد ویژگی های چندین ویژگی را با هم ترکیب کنیم، اما بدون ادغام آنها در یک ویژگی. در عوض، تمام ویژگی های اصلی به همان شکلی که بودند باقی می مانند. مقادیر ویژگی به روز می شوند.
• در نهایت، Rotate Point Symbols فقط برای لایه‌های نقطه‌ای با قابلیت فیلد چرخش فعال است (این ویژگی را درفصل 5، ایجاد نقشه های عالی).

استفاده از snapping برای فعال کردن ویرایش صحیح توپولوژیکی

یکی از چالش‌های دیجیتالی کردن ویژگی‌ها با دست، اجتناب از شکاف‌های نامطلوب یا ویژگی‌های همپوشانی است. برای جلوگیری از این مشکلات آسان تر، QGIS یک عملکرد snapping را ارائه می دهد. برای پیکربندی snapping، به Settings | می رویم گزینه های snapping. اسکرین شات زیر نحوه فعال کردن snapping را برای لایه Current نشان می دهد. به طور مشابه، می‌توانید حالت‌های snapping را برای همه لایه‌ها یا حالت پیشرفته را انتخاب کنید، جایی که می‌توانید تنظیمات هر لایه را جداگانه کنترل کنید. در مثال نشان داده شده در اسکرین شات زیر، snapping To vertex را فعال می کنیم. این بدان معنی است که ابزارهای دیجیتالی به طور خودکار به رئوس/گره‌های ویژگی‌های موجود در لایه فعلی می‌چسبند. به طور مشابه، می توانید snapping To segment یا To vertex and segment را فعال کنید. وقتی snapping در حین دیجیتالی شدن فعال است،

استفاده از ابزارهای اندازه گیری

یکی دیگر از عملکردهای اصلی هر GIS توسط ابزارهای اندازه گیری ارائه می شود. در QGIS، همانطور که در این تصویر نشان داده شده است، ابزارهای مورد نیاز برای اندازه گیری خطوط، مساحت ها و زوایا را در نوار ابزار Attribute پیدا می کنیم:

اندازه‌گیری‌ها به‌طور مداوم به‌روزرسانی می‌شوند، در حالی که خطوط اندازه‌گیری، مناطق یا زاویه‌ها را ترسیم می‌کنیم. وقتی خطی با چند بخش رسم می‌کنیم، ابزار طول هر بخش و همچنین طول کل تمام بخش‌ها را با هم نشان می‌دهد. برای توقف اندازه‌گیری، می‌توانیم فقط راست کلیک کنیم. اگر بخواهیم واحدهای اندازه گیری را از متر به فوت یا از درجه به رادیان تغییر دهیم، می توانیم با رفتن به تنظیمات | گزینه ها | ابزارهای نقشه

ویرایش ویژگی ها

سه مورد اصلی استفاده از ویرایش ویژگی وجود دارد:

• ابتدا، ممکن است بخواهیم ویژگی های یک ویژگی خاص را ویرایش کنیم، به عنوان مثال، برای رفع یک نام اشتباه
• دوم، ممکن است بخواهیم ویژگی های گروهی از ویژگی ها را ویرایش کنیم
• سوم، ممکن است بخواهیم ویژگی های همه ویژگی های یک لایه را تغییر دهیم

ویرایش ویژگی ها در جدول ویژگی ها

هر سه مورد استفاده توسط عملکرد موجود از طریق جدول ویژگی پوشش داده می شوند. با رفتن به Layer | می توانیم به آن دسترسی پیدا کنیم با استفاده از دکمه Open Attribute Table موجود در نوار ابزار Attributes یا در منوی زمینه نام لایه، جدول ویژگی را باز کنید.

1. برای تغییر یک مقدار مشخصه، همیشه باید ابتدا ویرایش را فعال کنیم.
2. سپس، می‌توانیم روی هر سلول در جدول ویژگی دوبار کلیک کنیم تا حالت ورودی فعال شود، همانطور که در کادر گفتگوی بالای تصویر زیر نشان داده شده است، جایی که من در حال ویرایش هستم.NAME_2از اولین ویژگی:

3. فشار دادن کلید Enter تغییر را تایید می کند، اما برای ذخیره دائمی مقدار جدید، باید روی دکمه ذخیره ویرایش(ها) نیز کلیک کنیم یا Ctrl + S را فشار دهیم.

علاوه بر نمای جدول مشخصه کلاسیک، QGIS از نمای فرم نیز پشتیبانی می کند که می توانید آن را در گفتگوی پایین تصویر قبلی مشاهده کنید. می توانید با استفاده از دکمه های موجود در گوشه سمت راست پایین کادر گفتگوی جدول ویژگی، بین این دو نما جابه جا شوید.

نکته

در جدول ویژگی، ابزارهایی برای مدیریت انتخاب‌ها (از چپ به راست، با شروع دکمه چهارم) پیدا می‌کنیم: حذف ویژگی‌های انتخاب‌شده، انتخاب ویژگی‌ها با استفاده از عبارت، لغو انتخاب همه، انتقال انتخاب به بالا، معکوس کردن انتخاب، پان نقشه به سطرهای انتخاب شده، نقشه را به سطرهای انتخاب شده بزرگنمایی کنید، و سطرهای انتخاب شده را در کلیپ بورد کپی کنید. راه دیگر برای انتخاب ویژگی ها در جدول ویژگی ها، کلیک بر روی شماره ردیف است.

دو دکمه بعدی به ما اجازه می دهد که ستون ها را اضافه و حذف کنیم. وقتی روی دکمه Delete ستون کلیک می کنیم، لیستی از ستون ها را برای انتخاب دریافت می کنیم. به طور مشابه، دکمه ستون جدید یک دیالوگ را نشان می دهد که می توانیم از آن برای تعیین نام و نوع داده ستون جدید استفاده کنیم.

ویرایش ویژگی ها در فرم ویژگی

یکی دیگر از گزینه‌های ویرایش ویژگی‌های یک ویژگی، باز کردن مستقیم فرم ویژگی با کلیک بر روی ویژگی روی نقشه با استفاده از ابزار Identify است. به طور پیش‌فرض، ابزار Identify مقادیر ویژگی‌ها را در حالت خواندن نمایش می‌دهد، اما می‌توانیم گزینه Auto open form را در پانل Identify Results فعال کنیم، همانطور که در اینجا نشان داده شده است:

آنچه در اسکرین شات قبلی مشاهده می کنید، فرم ویژگی های ویژگی پیش فرض است که QGIS به طور خودکار ایجاد می کند، اما ما به این فرم اولیه محدود نمی شویم. با رفتن به Layer Properties | بخش فیلدها، می‌توانیم ظاهر و احساس فرم را با جزئیات بیشتری پیکربندی کنیم. گزینه‌های طرح‌بندی ویرایشگر ویژگی عبارتند از (در سطح فزاینده‌ای از پیچیدگی) تولید خودکار، طراحی کشیدن و رها کردن، و ارائه یک.uiفایل. این گزینه ها به طور مفصل به شرح زیر است.

ایجاد فرم ویژگی با استفاده از تولید خودکار

تولید خودکار ابتدایی ترین گزینه است. شما می توانید یک ویجت ویرایش خاص و نام مستعار برای هر فیلد اختصاص دهید. این جایگزین فیلد و برچسب ورودی پیش فرض در فرم می شود. برای این مثال، ما از انواع ویجت ویرایش زیر استفاده می کنیم:

• ویرایش متناز درج یک یا چند خط متن پشتیبانی می کند.
• ارزش های منحصر به فردیک لیست کشویی ایجاد می کند که به کاربر اجازه می دهد یکی از مقادیری را که قبلاً در جدول ویژگی استفاده شده است انتخاب کند. اگر گزینه Editable فعال باشد، لیست کشویی با یک ویجت ویرایش متن با پشتیبانی از تکمیل خودکار جایگزین می شود.
• دامنهیک ویجت ویرایش برای مقادیر عددی از یک محدوده خاص ایجاد می کند.

توجه داشته باشید

برای لیست کامل انواع ویجت ویرایش موجود، به دفترچه راهنمای کاربر در اینجا مراجعه کنیدhttp://docs.qgis.org/2.2/fa/docs/user_manual/working_with_vector/vector_properties.html#fields-menu.

طراحی فرم ویژگی با استفاده از کشیدن و رها کردن طراح

این اجازه می دهد تا کنترل بیشتری بر طرح بندی فرم داشته باشید. همانطور که در اسکرین شات بعدی مشاهده می کنید، طراح ما را قادر می سازد تا زبانه هایی را در فرم ایجاد کنیم و همچنین امکان تغییر ترتیب فیلدهای فرم را نیز فراهم می کند. گردش کار به شرح زیر است:

1. برای افزودن یک یا چند تب (به عنوان مثال، یک تب Region، همانطور که در تصویر زیر نشان داده شده است) روی دکمه پلاس کلیک کنید.
2. در سمت چپ کادر گفتگو، فیلدی را که می خواهید به فرم اضافه کنید انتخاب کنید.
3. در سمت راست، برگه ای را که می خواهید فیلد را به آن اضافه کنید، انتخاب کنید.
4. برای افزودن فیلد انتخابی به برگه انتخاب شده، روی دکمه ای که نماد فلشی به سمت راست است کلیک کنید.
5. می‌توانید با استفاده از دکمه‌های فلش بالا و پایین یا همان‌طور که از نامش پیداست، با کشیدن و رها کردن فیلدها به بالا یا پایین، ترتیب فیلدها را در فرم تغییر دهید:

طراحی فرم ویژگی با استفاده از فایل .ui

این پیشرفته ترین گزینه است. این به شما امکان می دهد از یک رابط کاربری Qt ​​که برای مثال با استفاده از نرم افزار Qt Designer طراحی شده است استفاده کنید. این اجازه می دهد تا آزادی زیادی در طراحی طرح بندی و رفتار فرم داشته باشید.

توجه داشته باشید

پدید آوردن.uiفایل ها خارج از محدوده این کتاب است، اما می توانید اطلاعات بیشتری در مورد آن در اینجا بیابیدhttp://docs.qgis.org/2.2/en/docs/training_manual/create_vector_data/forms.html#hard-fa-creating-a-new-form.

محاسبه مقادیر ویژگی های جدید

اگر بخواهیم ویژگی‌های چند یا همه ویژگی‌ها را در یک لایه تغییر دهیم، ویرایش دستی آنها معمولاً گزینه‌ای نیست. این همان چیزی است که ماشین حساب فیلد برای آن خوب است. می‌توانیم با استفاده از دکمه Open field calculator در جدول ویژگی یا با فشار دادن Ctrl + I به آن دسترسی داشته باشیم. در ماشین‌حساب فیلد، می‌توانیم فقط ویژگی‌های انتخاب‌شده را به‌روزرسانی کنیم یا همه ویژگی‌های لایه را به‌روزرسانی کنیم. علاوه بر به روز رسانی یک فیلد موجود، می توانیم یک فیلد جدید نیز ایجاد کنیم. لیست تابع همان لیستی است که وقتی ویژگی ها را بر اساس عبارت انتخاب کردیم بررسی کردیم. ما می توانیم از هر یک از توابع و متغیرهای این لیست برای پر کردن یک فیلد جدید یا به روز رسانی یک فیلد موجود استفاده کنیم. در اینجا چند نمونه از عبارات که اغلب استفاده می شود آورده شده است:

• ما می توانیم ترتیبی ایجاد کنیم شناسه ستون با استفاده از@شماره ردیفمتغیر، که ستونی را با شماره ردیف پر می کند، همانطور که در تصویر زیر نشان داده شده است:

• یکی دیگر از موارد استفاده رایج، محاسبه طول یک خط یا مساحت چند ضلعی استطول $ومساحت $توابع هندسه، به ترتیب
• به طور مشابه، ما می توانیم مختصات نقطه را با استفاده از آن بدست آوریمx $و$y
• اگر بخواهیم نقطه شروع یا پایان یک خط را بدست آوریم، می توانیم استفاده کنیم$x_at (0)و$y_at (0)، یا$x_at (-1)و$y_at (-1)، به ترتیب

یک جایگزین برای ماشین حساب فیلد – به خصوص اگر فرمولی را که می خواهید استفاده کنید را می دانید – نوار ماشین حساب فیلد است که می توانید آن را مستقیماً در گفتگوی جدول ویژگی درست زیر نوار ابزار پیدا کنید. در اسکرین شات بعدی، نمونه ای را مشاهده می کنید که مساحت تمام مناطق سرشماری را محاسبه می کند (از دکمه New Field برای اضافه کردن یک فیلد عدد اعشاری به نام استفاده کنید.سرشماریاولین). این مثال از a استفاده می کندمورد چه زمانی–سپس–پایانعبارت برای بررسی اینکه آیا مقدارTYPE_2استمنطقه سرشماری:

CASE WHEN TYPE_2 = ‘منطقه سرشماری’ THEN $area / 27878400 END

نکته

یک راه حل جایگزین استفاده ازاگر ()در عوض عملکرد اگر ازسرشماریویژگی به عنوان سومین پارامتر (که مقداری را که در صورت ارزیابی شرط به آن بازگردانده می شود، تعریف می کندنادرست، عبارت فقط آن ردیف هایی را که در آن ها به روز می شودTYPE_2استمنطقه سرشماریو سطرهای دیگر را بدون تغییر رها کنید:

if(TYPE_2 = ‘منطقه سرشماری’، $area / 27878400، CENSUSAREA)

به طور متناوب، می توانید استفاده کنیدخالیبه عنوان پارامتر سوم که همه ردیف‌ها را در آن جا بازنویسی می‌کندTYPE_2برابر نیستمنطقه سرشماریباخالی:

if(TYPE_2 = ‘منطقه سرشماری’، $area / 27878400، NULL)

فرمول را وارد کرده و روی دکمه Update All کلیک کنید تا اجرا شود:

از آنجایی که امکان تغییر مستقیم نوع داده فیلد در جدول ویژگی Shapefile یا SpatiaLite وجود ندارد، از ماشین‌حساب فیلد و نوار ماشین‌حساب نیز برای ایجاد فیلدهای جدید با ویژگی‌های مورد نظر و سپس پر کردن آنها با مقادیر ستون اصلی استفاده می‌شود.

بازپخش و تبدیل داده های برداری و رستری

که درفصل 2با مشاهده داده‌های مکانی، ما در مورد CRS و این واقعیت صحبت کردیم که QGIS بازپخش در پرواز را برای نمایش مجموعه داده‌های فضایی، که در CRS مختلف ذخیره می‌شوند، در یک نقشه ارائه می‌کند. با این حال، در برخی موارد، ممکن است بخواهیم به طور دائم یک مجموعه داده را بازپخش کنیم، برای مثال، بعداً آن را پردازش کنیم.

در QGIS، بازپخش یک لایه برداری یا رستری به سادگی با ذخیره آن با یک CRS جدید انجام می شود. با رفتن به Layer | می توانیم یک لایه را ذخیره کنیم ذخیره به عنوان… یا استفاده از Save as… در منوی زمینه نام لایه. یک فرمت فایل و نام فایل مورد نظر را انتخاب کنید و سپس بر روی دکمه Select CRS در کنار فیلد کشویی CRS کلیک کنید تا یک CRS جدید انتخاب کنید.

علاوه بر تغییر CRS، مورد اصلی استفاده از محاوره لایه بردار/راستر ذخیره، همانطور که در تصویر زیر نشان داده شده است، تبدیل بین فرمت های مختلف فایل است. برای مثال، می‌توانیم یک Shapefile را بارگذاری کنیم و آن را به‌صورت GeoJSON، MapInfo MIF، CSV و غیره صادر کنیم، یا برعکس.

محاوره لایه رستری ذخیره همچنین روشی مناسب برای برش/برش رستری توسط یک کادر محدود است، زیرا می‌توانیم تعیین کنیم که کدام محدوده را می‌خواهیم ذخیره کنیم.

علاوه بر این، گفتگوی لایه برداری ذخیره یک گزینه Save only Selected features را دارد که به ما امکان می دهد به جای همه ویژگی های لایه، فقط ویژگی های انتخاب شده را ذخیره کنیم (این گزینه فقط در صورتی فعال است که واقعاً برخی از ویژگی های انتخاب شده در لایه وجود داشته باشد).

نکته

فعال کردن افزودن فایل ذخیره شده به نقشه بسیار راحت است، زیرا تلاش ما را برای رفتن و بارگذاری دستی فایل جدید پس از ذخیره شدن، کاهش می دهد.

پیوستن به داده های جدولی

در بسیاری از موقعیت‌های واقعی، داده‌های غیرمکانی اضافی را در قالب صفحات گسترده یا فایل‌های متنی دریافت می‌کنیم. خبر خوب این است که ما می‌توانیم فایل‌های XLS را به سادگی با کشیدن آن‌ها به QGIS از مرورگر فایل یا استفاده از Add Vector Layer بارگذاری کنیم. اجازه ندهید جمله بندی شما را گول بزند! واقعاً بدون هیچ گونه داده هندسی در فایل کار می کند. فایل حتی می تواند شامل بیش از یک جدول باشد. گفتگوی زیر را مشاهده خواهید کرد که به شما امکان می دهد جدول (یا جداولی) را که می خواهید بارگیری کنید انتخاب کنید:

QGIS به طور خودکار نام و نوع داده ستون ها را در جدول XLS تشخیص می دهد. تشخیص آن بسیار آسان است زیرا مقادیر عددی در جدول ویژگی ها به سمت راست تراز می شوند، همانطور که در این تصویر نشان داده شده است:

همانطور که در اینجا دیدیم، همچنین می توانیم داده های جدولی را از فایل های متنی محدود شده بارگیری کنیم فصل 2، مشاهده داده های مکانی، زمانی که یک لایه نقطه را از یک فایل متنی محدود شده بارگذاری کردیم. برای بارگذاری یک فایل متنی محدود شده که فقط حاوی داده های جدولی است اما اطلاعات هندسی ندارد، فقط باید گزینه No geometry (فقط جدول ویژگی ها) را فعال کنیم.

راه اندازی Join در Layer Properties

پس از بارگیری داده‌های جدولی از صفحه گسترده یا فایل متنی، می‌توانیم به پیوستن این داده‌های غیر مکانی به یک لایه برداری (مثلاًAirports.shpمجموعه داده، همانطور که در مثال زیر نشان داده شده است). برای انجام این کار، به ویژگی های لایه برداری می رویم بخش پیوست. در اینجا، می‌توانیم با کلیک بر روی دکمه سبز سبز، یک عضویت جدید اضافه کنیم. تنها کاری که باید انجام دهیم این است که لایه جدولی Join و فیلد Join (لایه جدولی) را انتخاب کنیم که حاوی مقادیری است که با فیلد Target (لایه برداری) مطابقت دارد. علاوه بر این، اگر بخواهیم می‌توانیم با فعال کردن گزینه Choose which fields are joined، زیرمجموعه‌ای از فیلدهایی را که باید به یکدیگر ملحق شوند را انتخاب کنیم. به عنوان مثال، تنظیمات نشان داده شده در اسکرین شات زیر تنها موارد را اضافه می کندمقداری ارزشرشته. علاوه بر این، به جای استفاده از کل نام لایه پیوستن، که گزینه پیش فرض خواهد بود، از پیشوند نام فیلد سفارشی استفاده می کنیم.

بررسی نتایج پیوستن در جدول ویژگی

هنگامی که join اضافه شد، می‌توانیم جدول مشخصه توسعه یافته را ببینیم و از ویژگی‌های اضافه شده جدید (همانطور که در تصویر زیر نشان داده شده است) برای استایل و برچسب‌گذاری استفاده کنیم. نحوه کار Join ها در QGIS به شرح زیر است: ویژگی های لایه join به جدول ویژگی های لایه اصلی اضافه می شوند. تعداد ویژگی ها در لایه اصلی تغییر نکرده است. هر زمان که بین فیلد join و هدف تطابق وجود داشته باشد، مقدار مشخصه پر می شود. در غیر این صورت، ورودی های NULL را مشاهده می کنید.

برای ایجاد فایل جدید، می توانید لایه متصل شده را با استفاده از Save as… به طور دائم ذخیره کنید.

استفاده از لایه های خراش موقت

وقتی می‌خواهید به سرعت برخی از ویژگی‌ها را روی نقشه ترسیم کنید، لایه‌های خراش موقت راهی عالی برای انجام این کار بدون نیاز به نگرانی در مورد فرمت‌های فایل و مکان‌های داده‌های موقت شما هستند. برو به لایه | ایجاد لایه | لایه خراش موقت جدید… برای ایجاد یک لایه خراش موقت جدید. همانطور که در تصویر زیر می بینید، تنها کاری که برای پیکربندی این لایه موقت باید انجام دهیم این است که یک نوع برای هندسه، یک نام لایه و یک CRS انتخاب کنیم. پس از ایجاد لایه، می‌توانیم مانند هر لایه برداری دیگر، ویژگی‌ها و ویژگی‌ها را اضافه کنیم:

همانطور که از نام آن پیداست، لایه های خراش موقت موقتی هستند. این به این معنی است که وقتی پروژه را ببندید ناپدید می شوند.

نکته

اگر می‌خواهید داده‌های لایه‌های موقت خود را حفظ کنید، می‌توانید از Save as… برای ایجاد یک فایل استفاده کنید یا افزونه Memory Layer Saver را نصب کنید، که باعث می‌شود لایه‌هایی با ارائه‌دهندگان داده‌های حافظه (مانند لایه‌های خراش موقت) ماندگار شوند. که با بسته شدن و بازگشایی پروژه بازیابی می شوند. داده های ارائه دهنده حافظه در قالب باینری قابل حمل ذخیره می شود که با ذخیره می شود.mldataپسوند در کنار فایل پروژه

بررسی خطاهای توپولوژیکی و رفع آنها

گاهی اوقات، داده‌هایی که از منابع مختلف دریافت می‌کنیم یا داده‌هایی که از زنجیره‌ای از مراحل پردازش فضایی ناشی می‌شوند، می‌توانند مشکلاتی داشته باشند. خطاهای توپولوژیکی می تواند به ویژه آزاردهنده باشد، زیرا می تواند منجر به بسیاری از مشکلات مختلف در هنگام استفاده از داده ها برای تجزیه و تحلیل و پردازش فضایی بیشتر شود. بنابراین، داشتن ابزارهایی که می توانند داده ها را برای خطاهای توپولوژیکی بررسی کنند و راه های رفع خطاهای کشف شده را بدانند، مهم است.

یافتن خطاها با جستجوگر توپولوژی

در QGIS می توانیم از پلاگین Topology Checker استفاده کنیم. به طور پیش فرض نصب شده است و از طریق ورودی Topology Checker منوی برداری قابل دسترسی است (اگر نمی توانید ورودی منو را پیدا کنید، ممکن است مجبور باشید افزونه را در Plugin Manager فعال کنید). هنگامی که افزونه فعال می شود، یک پانل بررسی توپولوژی را به پنجره QGIS اضافه می کند. از این پنل می توان برای پیکربندی و اجرای بررسی های توپولوژی مختلف استفاده کرد و خطاهای شناسایی شده را فهرست می کند.

برای مشاهده عملکرد جستجوگر توپولوژی، یک لایه خراش موقت با هندسه چند ضلعی ایجاد می کنیم و برخی از چند ضلعی ها را دیجیتالی می کنیم، همانطور که در تصویر زیر نشان داده شده است. مطمئن شوید که از snapping برای ایجاد چند ضلعی استفاده می‌کنید که لمس می‌شوند اما همپوشانی ندارند. برای مثال، اینها می توانند نشان دهنده گروهی از خانه های ردیفی باشند. وقتی چند ضلعی ها آماده شدند، می توانیم قوانین توپولوژی را که می خواهیم بررسی کنیم، تنظیم کنیم. روی دکمه پیکربندی در پانل بررسی توپولوژی کلیک کنید تا کادر گفتگوی تنظیمات قوانین توپولوژی باز شود. در اینجا، ما می توانیم تمام قوانین توپولوژی را برای داده های پروژه خود مدیریت کنیم. به عنوان مثال، در تصویر زیر، می توانید قوانینی را که ممکن است بخواهیم برای لایه چند ضلعی خود پیکربندی کنیم، مشاهده می کنید، از جمله:

• چند ضلعی ها نباید روی یکدیگر همپوشانی داشته باشند
• بین چند ضلعی ها نباید شکافی وجود داشته باشد
• نباید هیچ هندسه تکراری وجود داشته باشد

پس از تنظیم قوانین، می‌توانیم کادر گفتگوی تنظیمات را ببندیم و روی دکمه اعتبارسنجی همه در پانل بررسی توپولوژی کلیک کنیم تا بررسی‌های قوانین توپولوژی شروع شود. اگر هنگام ایجاد چند ضلعی دقت کرده باشید، جستجوگر هیچ خطایی را پیدا نمی کند و وضعیت در پایین صفحه بررسی توپولوژی این پیام را نشان می دهد: 0 خطا پیدا شد. بیایید با معرفی برخی از خطاهای توپولوژی آن را تغییر دهیم.

به عنوان مثال، اگر یک راس را طوری حرکت دهیم که دو چند ضلعی در نهایت روی هم قرار بگیرند و سپس روی Validate All کلیک کنیم، خطای نشان داده شده در اسکرین شات بعدی را دریافت می کنیم. توجه داشته باشید که نوع خطا و لایه و ویژگی آسیب دیده در پانل بررسی توپولوژی نمایش داده می شود. علاوه بر این، از آنجایی که گزینه Show errors فعال است، بخش هندسی مشکل دار با رنگ قرمز در نقشه مشخص می شود:

البته می توان قوانینی را نیز ایجاد کرد که رابطه بین ویژگی ها را در لایه های مختلف توصیف کند. به عنوان مثال، تصویر زیر یک نقطه و یک لایه چند ضلعی را نشان می دهد که در آن قوانین بیان می کنند که هر نقطه باید داخل یک چند ضلعی باشد و هر چند ضلعی باید حاوی یک نقطه باشد:

انتخاب یک خطا از لیست خطاها در پانل، نقشه را بر روی مکان مشکل دار متمرکز می کند تا بتوانیم برای مثال، با انتقال نقطه تنها به چند ضلعی خالی، شروع به رفع آن کنیم.

رفع خطاهای هندسی نامعتبر

گاهی اوقات، رفع تمام خطاها به صورت دستی می تواند کار زیادی باشد. خوشبختانه، برخی از خطاها را می توان به طور خودکار برطرف کرد. به عنوان مثال، خطای رایج چند ضلعی های خودتقاطع، که باعث خطاهای هندسی نامعتبر می شود (همانطور که در تصویر زیر نشان داده شده است)، اغلب نتیجه قطع شدن گره ها یا لبه های چند ضلعی است. این مسائل اغلب با استفاده از یک ابزار بافر قابل حل هستند (به عنوان مثال، بافر فاصله ثابت در جعبه ابزار پردازش، که در ادامه با جزئیات بیشتر به آن خواهیم پرداخت.فصل 4, Spatial Analysis) با بافر Distance روی0. برای مثال، بافر کردن، چند ضلعی خودتقاطع را در سمت چپ تصویر زیر با حذف گره های خودتقاطع کننده و ساخت یک چند ضلعی معتبر با یک سوراخ (همانطور که در سمت راست نشان داده شده است) ثابت می کند:

یکی دیگر از مشکلات رایج که می تواند به طور خودکار برطرف شود، به اصطلاح چند ضلعی های sliver است. اینها چند ضلعی های کوچک و اغلب بسیار نازک هستند که می توانند نتیجه فرآیندهای فضایی مانند عملیات تقاطع باشند. برای خلاص شدن از شر این چند ضلعی ها، می توانیم از ابزار v.clean با گزینه Cleaning tool روی rmarea (به معنای حذف ناحیه) استفاده کنیم که از طریق Processing Toolbox نیز موجود است. در مثال نشان داده شده در این اسکرین شات، مقدار Threshold از10000به ابزار می گوید که همه چند ضلعی های با مساحت کمتر از 10000 متر مربع را با ادغام آنها با چند ضلعی مجاور با طولانی ترین مرز مشترک حذف کند:

توجه داشته باشید

برای معرفی کامل و جزئیات بیشتر در مورد جعبه ابزار پردازش، مراجعه کنیدفصل 4، تحلیل فضایی.

افزودن داده به پایگاه داده های مکانی

که درفصل 2، با مشاهده Spatial Data، نحوه مشاهده داده ها از پایگاه داده های مکانی را دیدیم. البته، ما همچنین می خواهیم بتوانیم داده هایی را به پایگاه داده خود اضافه کنیم. اینجاست که افزونه DB Manager به کارتان می آید. مدیر DB به طور پیش فرض نصب شده است و می توانید آن را در منوی پایگاه داده پیدا کنید (اگر مدیر DB در منوی پایگاه داده قابل مشاهده نیست، ممکن است لازم باشد آن را در مدیریت پلاگین فعال کنید).

پانل درختی در سمت چپ گفتگوی مدیر DB، تمام اتصالات پایگاه داده موجود را که تاکنون پیکربندی شده اند فهرست می کند. از آنجایی که ما یک اتصال به آن اضافه کرده ایمtest-2.3.sqliteپایگاه داده SpatiaLite درفصل 2، با مشاهده Spatial Data، این اتصال در مدیریت DB فهرست شده است، همانطور که در تصویر بعدی نشان داده شده است.

برای افزودن داده های جدید به این پایگاه داده کافیست از لیست اتصالات موجود، اتصال را انتخاب کرده و سپس به جدول | لایه/فایل را وارد کنید. با این کار کادر محاوره لایه بردار وارد کردن باز می شود، جایی که می توانیم تنظیمات واردات را پیکربندی کنیم، مانند نام جدولی که می خواهیم ایجاد کنیم و همچنین گزینه های اضافی، از جمله داده های ورودی CRS (گزینه منبع SRID) و جدول CRS ( گزینه SRID هدف). با فعال کردن این گزینه‌های CRS، می‌توانیم داده‌ها را در حین وارد کردن مجدداً بازپخش کنیم. در مثال نشان داده شده در تصویر زیر، مناطق شهری را از یک Shapefile وارد کرده و داده ها را از آن بازپخش می کنیمEPSG: 4326(WGS84) بهEPSG: 32632(WGS 84 / UTM zone 32N)، زیرا این CRS است که توسط جداول موجود استفاده می شود:

نکته

یک میانبر مفید برای وارد کردن داده ها به پایگاه داده، کشیدن و رها کردن مستقیم فایل ها از پنل مرورگر پنجره اصلی به پایگاه داده فهرست شده در مدیریت DB است. این حتی برای چندین فایل انتخابی به طور همزمان کار می کند (Ctrl را در ویندوز/اوبونتو یا cmd را در مک نگه دارید تا بیش از یک فایل را در پانل مرورگر انتخاب کنید). هنگامی که فایل ها را در پایگاه داده مورد نظر رها می کنید، یک گفتگوی لایه برداری Import ظاهر می شود که در آن می توانید واردات را پیکربندی کنید.

خلاصه

در این فصل، نحوه ایجاد لایه های جدید را از ابتدا یاد گرفتید. ما از مجموعه ای از ابزارها برای ایجاد و ویرایش هندسه ویژگی ها به روش های مختلف استفاده کردیم. سپس، به ویرایش ویژگی‌های ویژگی‌های منفرد، انتخاب ویژگی‌ها و لایه‌های کامل پرداختیم. در مرحله بعد، ما هر دو لایه برداری و رستری را دوباره طرح ریزی کردیم و شما یاد گرفتید که چگونه بین فرمت های مختلف فایل تبدیل کنید. ما همچنین داده‌های جدولی و نحوه بارگیری و پیوستن آن‌ها به داده‌های مکانی را پوشش دادیم. علاوه بر این، ما استفاده از لایه‌های خراش موقت را مورد بررسی قرار دادیم و در مورد چگونگی بررسی خطاهای توپولوژیکی در داده‌هایمان و رفع آنها بحث کردیم. ما این فصل را با مثالی از وارد کردن داده های جدید به یک پایگاه داده به پایان رساندیم.

در فصل بعد، از داده های خود به خوبی استفاده خواهیم کرد و نحوه انجام انواع مختلف تحلیل فضایی بر روی داده های رستری و برداری را مشاهده خواهیم کرد. ما همچنین نگاهی دقیق‌تر به جعبه ابزار پردازش خواهیم داشت که اولین بار در این فصل ظاهر شد. شما یاد خواهید گرفت که چگونه از ابزارها استفاده کنید و آنها را برای ایجاد گردش کار خودکار ترکیب کنید.

برگرفته از کتابآموزش کاربردی QGIS

مترجم:دکتر سعیدجوی زاده،ونوس نصیرفام