گروه های فرآیند PMBOK

پنج گروه فرآیند مدیریت پروژه ارائه شده در اینجا به طور جداگانه توضیح داده شده اند، اما متوجه می شوند که معمولاً درجه زیادی از همپوشانی بین هر یک از آنها وجود دارد.

شروع، اولین گروه فرآیند، یک پروژه یا فاز پروژه خاص را تعریف و مجوز می دهد. این نقطه ای است که در آن محدوده، منابع موجود، قابل تحویل، زمان بندی و اهداف تصمیم گیری می شود. شروع به طور معمول از دست تیم مدیریت پروژه خارج است و به همین دلیل، نیاز به یک حامی/مشتری سطح بالا برای تأیید یک اقدام معین دارد. این تاییدیه در قالب یک منشور پروژه به مدیر پروژه می رسد که اختیار استفاده از منابع سازمانی را برای رسیدگی به مسائل مورد نظر فراهم می کند.

گروه فرآیند برنامه ریزی تعیین می کند که چگونه یک مرحله پروژه تازه آغاز شده انجام شود. بر تعریف محدوده پروژه، جمع آوری اطلاعات، بررسی منابع موجود، شناسایی و تجزیه و تحلیل ریسک های بالقوه، توسعه یک برنامه مدیریتی، و برآورد جدول زمانی و هزینه ها تمرکز دارد. به این ترتیب، همه ذینفعان باید در گروه فرآیند برنامه ریزی مشارکت داشته باشند تا از بازخورد جامع اطمینان حاصل شود. فرآیند برنامه ریزی نیز تکراری است، به این معنی که هر مرحله برنامه ریزی ممکن است بر تصمیمات قبلی تأثیر مثبت یا منفی بگذارد. اگر لازم باشد در طول این تکرارها تغییراتی ایجاد شود، مدیر پروژه باید اجزای طرح را مجدداً بررسی کند و آن فعالیت های منسوخ شده را به روز کند. این روش تکراری به عنوان “برنامه ریزی موج غلتشی” نامیده می شود.

گروه فرآیند اجرا، فرآیندهایی را توصیف می کند که برای تکمیل کارهای مشخص شده در گروه فرآیند برنامه ریزی به کار گرفته شده اند. فعالیت های مشترک انجام شده در طول این گروه فرآیندی شامل هدایت اجرای پروژه، جذب و توسعه تیم پروژه، انجام تضمین کیفیت و توزیع اطلاعات به ذینفعان است. گروه فرآیند اجرا، مانند گروه فرآیند برنامه ریزی، اغلب به دلیل نوسانات در مشخصات پروژه (به عنوان مثال، جدول زمانی، بهره وری، ریسک پیش بینی نشده) تکراری است و بنابراین ممکن است در طول چرخه عمر پروژه نیاز به ارزیابی مجدد داشته باشد.

گروه فرآیند نظارت و کنترل برای مشاهده پروژه، شناسایی مشکلات احتمالی و اصلاح آن مشکلات استفاده می شود. این فرآیندها همزمان با تمام گروه های فرآیند دیگر اجرا می شوند و بنابراین کل چرخه عمر پروژه را در بر می گیرند. این گروه فرآیند همه تغییرات پیشنهادی در پروژه را بررسی می‌کند و فقط آن‌هایی را تأیید می‌کند که اهداف کلی و اعلام‌شده پروژه را تغییر نمی‌دهند. برخی از فعالیت‌ها و اقدامات خاص که توسط این گروه فرآیندی نظارت و کنترل می‌شوند شامل محدوده پروژه، زمان‌بندی، هزینه، کیفیت خروجی، گزارش‌ها، ریسک و تعاملات ذینفعان است.

در نهایت، گروه فرآیند بسته شدن اساساً تمام اقدامات و فعالیت های انجام شده در طول چهار گروه فرآیند قبلی را خاتمه می دهد. این گروه فرآیندی شامل واگذاری همه کالاهای تحویلی مربوطه به گیرندگان مناسب و تکمیل رسمی همه قراردادها با حامی/مشتری است. این گروه فرآیند همچنین برای سیگنال دادن به حامی/مشتری مبنی بر اینکه هیچ هزینه دیگری دریافت نخواهد شد، مهم است و آنها اکنون می توانند کارکنان پروژه و منابع سازمانی را در صورت نیاز مجدداً اختصاص دهند.

حوزه های دانش مدیریت پروژه PMBOK

هر یک از پنج گروه فرآیند ذکر شده برای استفاده با نه حوزه دانش مختلف در دسترس است. این حوزه های دانش شامل آن دسته از موضوعاتی است که مدیران پروژه برای تکمیل موفقیت آمیز یک پروژه خاص باید با آنها آشنا باشند. شرح مختصری از هر یک از این نه حوزه دانش در اینجا ارائه شده است.

1. مدیریت یکپارچه سازی پروژه توانایی مدیر پروژه را برای “شناسایی، تعریف، ترکیب، یکسان سازی و هماهنگی” فعالیت های مختلف پروژه در یک کل منسجم توصیف می کند (PMBOK 2008). توسط مدیران ارشد پروژه درک شده است که هیچ راه واحدی برای تکمیل موفقیت آمیز این کار وجود ندارد. در واقع، هر مدیر باید مهارت‌ها، تکنیک‌ها و دانش خاص خود را در شغل مورد نظر به کار گیرد. این حوزه دانش هر پنج گروه فرآیند PMBOK را در بر می گیرد.
2. مدیریت محدوده پروژه مستلزم درک این است که نه تنها چه کاری برای تکمیل پروژه مورد نیاز است، بلکه چه کارهای اضافی باید از پروژه حذف شوند. تعریف محدوده یک پروژه معمولاً از طریق ایجاد یک سند طرح محدوده که بین اعضای تیم توزیع می شود انجام می شود. این حوزه دانش شامل برنامه ریزی، و همچنین گروه های فرآیند نظارت و کنترل است.
3. مدیریت زمان پروژه این واقعیت را در نظر می گیرد که همه پروژه ها در معرض محدودیت های زمانی خاصی هستند. این محدودیت های زمانی باید تجزیه و تحلیل شوند و یک برنامه کلی پروژه باید بر اساس ورودی های همه ذینفعان پروژه ایجاد شود ( برای اطلاعات بیشتر در مورد زمان بندی به بخش 10.2.1 ” زمان بندی” مراجعه کنید). این حوزه دانش شامل برنامه ریزی، و همچنین گروه های فرآیند نظارت و کنترل است.
4. مدیریت هزینه پروژه نه تنها بر تعیین یک بودجه معقول برای هر کار پروژه بلکه بر ماندن در بودجه تعریف شده نیز متمرکز است. مدیریت هزینه پروژه اغلب یا بسیار ساده یا بسیار پیچیده است. برای کار با حامی/مشتری باید دقت خاصی صورت گیرد زیرا آنها این تلاش را تامین می کنند. بنابراین، هرگونه تغییر یا افزایش هزینه های پروژه باید از طریق حامی/مشتری قبل از شروع آن تغییرات بررسی شود. این حوزه دانش شامل برنامه ریزی، و همچنین گروه های فرآیند نظارت و کنترل است.
5. مدیریت کیفیت پروژه استانداردهای کیفیت پروژه را شناسایی می کند و تعیین می کند که چگونه بهترین استانداردها را برآورده کند. این شامل مسئولیت هایی مانند برنامه ریزی کیفیت، تضمین کیفیت و کنترل کیفیت است. برای اطمینان از مدیریت کیفیت مناسب، مدیر پروژه باید انتظارات سایر ذینفعان را ارزیابی کند و به طور مستمر بر خروجی وظایف مختلف پروژه نظارت کند. این حوزه دانش شامل گروه های فرآیند برنامه ریزی، اجرا و نظارت و کنترل است.
6. مدیریت منابع انسانی پروژه شامل کسب، توسعه، سازماندهی و نظارت بر تمامی اعضای تیم است. مدیران باید سعی کنند تا حد امکان اعضای تیم را در بسیاری از جنبه‌های کار بگنجانند تا نسبت به کار احساس وفاداری کنند و در ایجاد بهترین خروجی ممکن سرمایه‌گذاری کنند. این حوزه دانش شامل گروه های فرآیند برنامه ریزی، اجرا و نظارت و کنترل است.
7. مدیریت ارتباطات پروژه آن دسته از فرآیندهای مورد نیاز برای حفظ خطوط باز ارتباط با ذینفعان پروژه را توصیف می کند. این حوزه دانش شامل تعیین اینکه چه کسی باید با چه کسی ارتباط برقرار کند، چگونه ارتباط برقرار می شود (ایمیل، گزارش نامه، تلفن، و غیره)، تعداد دفعات تماس برقرار می شود، چه موانعی ارتباط را محدود می کند، و چگونه است. ارتباطات گذشته ردیابی و بایگانی خواهد شد. این حوزه دانش شامل گروه های فرآیند برنامه ریزی، اجرا و نظارت و کنترل است.
8. مدیریت ریسک پروژه ریسک پروژه را شناسایی و کاهش می دهد. به تجزیه و تحلیل شدت ریسک، برنامه ریزی پاسخ ها و نظارت بر ریسک های شناسایی شده مربوط می شود. تجزیه و تحلیل ریسک به یک کار پیچیده تبدیل شده است زیرا مدیران پروژه با تجربه می دانند که “یک اونس پیشگیری ارزش یک پوند درمان را دارد.” مدیریت ریسک شامل کار با تمام اعضای تیم برای ارزیابی هر کار فردی و به حداقل رساندن احتمال بروز آن ریسک در پروژه یا محصول تحویلی است. این حوزه دانش شامل برنامه ریزی، و همچنین گروه های فرآیند نظارت و کنترل است.
9. مدیریت تدارکات پروژه ، حوزه دانش نهایی، فرآیندی را که طی آن محصولات، خدمات و/یا نتایج از خارج از تیم پروژه به دست می‌آیند، مشخص می‌کند. این شامل انتخاب شرکای تجاری، مدیریت قراردادها و بستن قراردادها می شود. این قراردادها اسناد قانونی هستند که توسط قانون پشتیبانی می شوند. بنابراین، حروف ظریف باید خوانده و درک شود تا اطمینان حاصل شود که هیچ سردرگمی بین دو طرف وارد کننده توافق ایجاد نمی شود. این حوزه دانش شامل برنامه ریزی، اجرا، نظارت و کنترل، و بسته شدن گروه های فرآیندی است.

شکست پروژه

قانون مدیریت پروژه مورفی بیان می کند که هیچ پروژه بزرگی در زمان مقرر، در حد بودجه و با همان کارکنانی که آن را شروع کرده اند تکمیل نمی شود – انتظار نداشته باشید که پروژه شما اولین باشد. تخمین زده شده است که تنها 16 درصد از پروژه های فناوری اطلاعات که به طور کامل اجرا شده اند به موقع و در چارچوب بودجه تکمیل می شوند (The Standish Group International 2000). گروه بین المللی استندیش 2000. “وبلاگ ما.” http://www.pm2go.com . این پروژه های شکست خورده منجر به ضرر تخمینی بیش از 81 میلیارد دلار در هر سال می شود! دیوید همیل در ویژگی وب خود با عنوان “ماموریت شما، اگر آن را بپذیرید: تعالی مدیریت پروژه” ( http://spatialnews.geocomm.com/features/mesa1 ) دلایل این شکست ها را مورد بحث قرار می دهد.

اولین دلیل ذکر شده برای شکست پروژه، برنامه ریزی ضعیف است. هر پروژه باید تحت نوعی مطالعه امکان سنجی در سطح برنامه ریزی قرار گیرد تا هدف پروژه و روش های مورد استفاده برای تکمیل آن مشخص شود. مطالعه امکان سنجی اساساً برای تعیین اینکه آیا یک پروژه باید “چراغ سبز” داده شود یا خیر استفاده می شود. این رسالت، اهداف، اهداف، محدوده و محدودیت های پروژه را تشریح می کند. ممکن است یک پروژه به دلایل مختلفی از جمله سطح غیرقابل قبول ریسک، الزامات نامشخص پروژه، اختلاف نظر بین مشتریان در مورد اهداف پروژه، از دست رفتن ذینفعان کلیدی و مسائل سیاسی حل نشده غیرقابل اجرا تلقی شود.

دلیل دوم شکست پروژه عدم پشتیبانی مدیریت شرکت است. کارکنان و بودجه ناکافی، و همچنین حمایت مالی ضعیف از سوی مشتری، معمولاً منجر به پروژه ای با شانس کمی برای موفقیت می شود. یکی از مهمترین مراحل در مدیریت یک پروژه این است که مشخص کنید کدام عضو از تیم مشتری از پروژه شما حمایت می کند. این فرد یا گروهی از افراد باید در جریان تمام تصمیمات مهم مربوط به پروژه باشند. اگر قهرمان پروژه مشتری علاقه یا تماس با تلاش را از دست بدهد، شکست دور از دسترس نیست.

سومین علت رایج شکست پروژه، مدیریت ضعیف پروژه است. یک مدیر پروژه سطح بالا علاوه بر اینکه یک مذاکره کننده ماهر، ارتباط دهنده، حل کننده مشکل، برنامه ریز و سازمان دهنده ماهر است، باید دارای تجربه، تحصیلات و توانایی های رهبری باشد. علیرغم این واقعیت که مدیران با این تخصص گسترده هم غیر معمول هستند و هم نگهداری آنها پرهزینه است، فقط یک یا دو پروژه شکست خورده طول می کشد تا مشتری اهمیت تامین امنیت فرد مناسب برای شغل مورد نظر را بیاموزد.

علت نهایی شکست پروژه عدم تمرکز مشتری و عدم مشارکت کاربر نهایی است. مشتری باید در تمام مراحل چرخه حیات پروژه مشارکت داشته باشد. بیش از یک پروژه GIS تکمیل شده و به مشتری تحویل داده شده است، تنها برای کشف اینکه محصول نهایی نه آن چیزی است که مشتری تصور می‌کرد و نه آن چیزی که مشتری می‌خواست. به همین ترتیب، کاربر نهایی، که ممکن است مشتری باشد یا نباشد، مهمترین شرکت کننده در بقای طولانی مدت پروژه است. کاربر نهایی باید در تمام مراحل توسعه پروژه شرکت کند. ایجاد یک ابزار GIS فوق العاده به احتمال زیاد بلااستفاده خواهد ماند اگر کاربر نهایی بتواند راه حل بهتر و/یا مقرون به صرفه تری برای نیازهای خود در جای دیگر بیابد.

برنامه ریزی

یکی از سخت‌ترین و ترسناک‌ترین مؤلفه‌های مدیریت پروژه برای بسیاری، نیاز به نظارت بر گروه بزرگ و متنوعی از اعضای تیم است. در حالی که این متن نکاتی را برای کنار آمدن با دیگران پوشش نمی دهد (برای این کار، ممکن است بخواهید مجموعه متون روانشناسی/جامعه شناسی ناشر ناشناس را مطالعه کنید)، اطمینان از اینکه هر یک از اعضای پروژه در حال انجام وظیفه هستند و به روز هستند، راهی عالی برای کاهش مشکلات احتمالی مرتبط با یک پروژه پیچیده برای دستیابی به این هدف، ابزارهای متعددی برای پیگیری زمان‌بندی پروژه و تکمیل اهداف وجود دارد.

نمودار گانت (به نام سازنده آن، هنری گانت) یک نمودار میله ای است که به طور خاص برای ردیابی وظایف در طول چرخه عمر پروژه استفاده می شود. علاوه بر این، نمودارهای گانت وابستگی وظایف مرتبط با یکدیگر را نشان می دهد و بر تاریخ شروع و اتمام هر کار خاص تمرکز می کند. نمودارهای گانت معمولاً زمان تخمینی تکمیل کار را در یک رنگ و زمان واقعی تکمیل کار را در رنگ دوم نشان می‌دهند ( شکل 10.2 “نمودار گانت” ). این کدگذاری رنگی به اعضای پروژه اجازه می دهد تا به سرعت پیشرفت پروژه را ارزیابی کرده و مناطق مورد توجه را به موقع شناسایی کنند.

نمودارهای PERT (تکنیک ارزیابی و بازبینی برنامه) مشابه نمودارهای گانت هستند زیرا هر دو برای هماهنگ کردن تکمیل کار برای یک پروژه خاص استفاده می شوند ( شکل 10.3 “نمودار PERT”). نمودارهای PERT بیشتر بر روی رویدادهای یک پروژه تمرکز می کنند تا تاریخ شروع و اتمام همانطور که در نمودار گانت دیده می شود. این روش بیشتر در پروژه‌های بسیار بزرگ مورد استفاده قرار می‌گیرد که در آن رعایت دستورالعمل‌های زمانی دقیق مهم‌تر از ملاحظات پولی است. نمودارهای PERT شامل شناسایی مسیر بحرانی پروژه است. پس از تخمین بهترین و بدترین سناریو در رابطه با زمان اتمام همه کارها، مسیر بحرانی توالی وقایعی را ترسیم می کند که منجر به طولانی ترین مدت بالقوه برای پروژه می شود. تأخیر در هر یک از وظایف مسیر بحرانی منجر به تاخیر خالص در تکمیل پروژه می شود و بنابراین باید توسط مدیر پروژه نظارت دقیق شود.

هر دو نوع نمودار Gantt و PERT دارای مزایا و معایبی هستند. نمودارهای گانت هنگام کار با پروژه های کوچک و خطی (با کمتر از سی کار یا بیشتر که هر کدام به صورت متوالی انجام می شوند) ترجیح داده می شوند. پروژه های بزرگتر (1) روی یک نمایشگر گانت قرار نمی گیرند، و تجسم آنها را دشوارتر می کند، و (2) به سرعت بیش از حد پیچیده می شوند تا اطلاعات موجود در آن به طور مؤثر مرتبط شوند. نمودارهای گانت نیز می توانند مشکل ساز باشند، زیرا نیاز به درک قوی از زمان بندی کل پروژه دارند، قبل از اینکه اولین کار حتی به صفحه متعهد شود. همچنین، نمودارهای گانت همبستگی بین وظایف جداگانه را در نظر نمی گیرند. در نهایت، هر تغییری در زمان‌بندی وظایف در نمودار گانت منجر به ایجاد مجدد کل برنامه می‌شود، که می‌تواند تجربه‌ای زمان‌بر و خسته‌کننده باشد.

نمودارهای PERT نیز دارای اشکالاتی هستند. برای مثال، زمان تکمیل هر کار به اندازه نمودار گانت مشخص نیست. همچنین، پروژه های بزرگ می توانند بسیار پیچیده شوند و چندین صفحه را شامل شوند. از آنجایی که هیچ یک از این دو روش کامل نیستند، مدیران پروژه اغلب از نمودارهای گانت و PERT به طور همزمان استفاده می کنند تا مزایای هر روش را در پروژه خود بگنجانند.

کار با داده های CAD

در حالی که یک GIS بخش بزرگی از سهم بازار نقشه برداری تولید شده توسط کامپیوتر را در اختیار دارد، تنها بازیکن نقشه برداری در شهر نیست. همانطور که امیدواریم اکنون متوجه شدید GIS در درجه اول یک راه حل نقشه برداری مبتنی بر پایگاه داده است. از سوی دیگر، طراحی به کمک کامپیوتر (CAD)، یک راه حل نقشه برداری مبتنی بر گرافیک است که توسط بسیاری از نقشه نگاران اتخاذ شده است. به خصوص مهندسان از نظر تاریخی، نقاط، خطوط و چند ضلعی ها در یک سیستم CAD به ویژگی ها پیوند ندارند، بلکه صرفاً نقاشی هایی هستند که برخی از واقعیت ها را نشان می دهند. با این حال، نرم افزار CAD اخیراً شروع به ترکیب ویژگی های “هوشمند” کرده است که به موجب آن اطلاعات ویژگی به طور صریح به بازنمایی های فضایی مرتبط می شود.

CAD معمولاً در بسیاری از پروژه های مربوط به نقشه برداری و کارهای مهندسی عمران استفاده می شود. به عنوان مثال، ایجاد یک نقشه کاداستر برای توسعه مسکن یک موضوع پیچیده با مقیاس دقیقی از دقت مورد نیاز است تا به عنوان مثال اطمینان حاصل شود که تمام خطوط برق، فاضلاب، حمل و نقل و گاز در مکان‌های دقیق به هم می‌رسند ( شکل 10.4 “نقاشی CAD از یک پروژه مفهومی توسعه زمین” ). خطای اینچ، چه در بعد عمودی و چه در بعد افقی، می تواند منجر به نیاز به طراحی مجدد طرح اصلی شود که ممکن است هزینه و زمان زیادی را برای مشتری هزینه کند. تعداد زیادی از این نوع خطاها، و شما و مهندستان ممکن است به زودی به دنبال شغل جدیدی باشید.

صرف نظر از این، نقشه CAD که برای ایجاد این طرح‌های توسعه استفاده می‌شود، معمولاً فقط مربوط به اطلاعات محلی در داخل و اطراف محل پروژه است که مستقیماً بر ساخت واحدهای مسکونی تأثیر می‌گذارد، مانند ارتفاع محلی، خاک/زیر لایه‌ها، کاربری زمین/زمین- انواع پوشش، جریان های آب سطحی و منابع آب زیرزمینی. بنابراین، سیستم‌های مختصات محلی معمولاً توسط مهندس عمران به کار می‌روند که به موجب آن مختصات مبدا (نقطه 0، 0) بر اساس برخی از نشانه‌های نزدیک مانند چاه، شیر آتش نشانی، ستون یا برخی از نقاط کنترل بررسی دیگر است. در حالی که این مورد برای مهندسان قابل قبول است، کاربر GIS معمولاً نه تنها به پدیده های محلی بلکه به گره زدن پروژه به دنیای بزرگتر نیز توجه دارد.

به عنوان مثال، اگر یک پروژه توسعه یک جریان آب طبیعی در ایالت کالیفرنیا را تحت تاثیر قرار دهد، سازمان هایی مانند سپاه مهندسین ارتش ایالات متحده (یک سازمان دولتی در سراسر کشور)، وزارت ماهی و بازی کالیفرنیا (یک سازمان دولتی در سراسر ایالت)، و آب منطقه ای هیئت کنترل کیفیت (یک سازمان دولتی محلی) هر یک برخی الزامات نظارتی را بر توسعه دهنده اعمال می کند. این آژانس‌ها می‌خواهند بدانند که جریان آب از کجا سرچشمه می‌گیرد، به کجا می‌ریزد، پروژه توسعه در کجای طول مسیر آب رخ می‌دهد و چند درصد از مسیر آب تحت تأثیر قرار می‌گیرد. این نگرانی ها فقط با نگاه کردن به پروژه در زمینه بزرگتر حوضه (های) اطراف که پروژه در آن اتفاق می افتد، قابل رفع است. برای انجام این کار، مجموعه داده های استاندارد GIS خارجی باید در پروژه مورد استفاده قرار گیرد (به عنوان مثال، رودخانه های ملی، جریان سنج و باران سنج، نقشه های زیستگاه، بررسی های ملی خاک، و نقشه های منطقه ای کاربری اراضی/پوشش زمین). این مجموعه داده ها معمولاً به برخی از استانداردهای جهانی ارجاع داده می شوند و بنابراین به طور خودکار با داده های CAD محلی مهندس همپوشانی ندارند.

به عنوان مدیر پروژه، وظیفه تیم شما خواهد بود که داده‌های CAD (معمولاً فرمت فایل DWG، DGN یا DXF) را وارد کرده و آن را دقیقاً با سایر لایه‌های داده GIS با ارجاع جغرافیایی تراز کند. در حالی که این کار از لحاظ تاریخی کار آسانی نبوده است، ابزارهای پیچیده ای توسط بسته های نرم افزاری CAD و GIS در حال توسعه هستند تا اطمینان حاصل شود که آنها با یکدیگر “به خوبی بازی می کنند”. به عنوان مثال، بسته نرم افزاری ArcGIS ESRI حاوی یک نوار ابزار “Georeferencing” است که به کاربران امکان جابجایی، جابجایی، تغییر اندازه، چرخش و اضافه کردن نقاط کنترل را برای کمک به تنظیم مجدد داده های CAD می دهد.

توسعه اپلیکیشن

به عنوان مدیر پروژه، ممکن است متوجه شوید که بسته نرم افزاری GIS که توسط گروه کاری شما استفاده می شود، برخی از عملکردهای اساسی را که می تواند بهره وری تیم شما را به شدت افزایش دهد، از دست داده است. در این موارد، ممکن است ارزشمند باشد که برنامه(های) GIS خود را ایجاد کنید. برنامه‌های GIS یا بسته‌های نرم‌افزاری GIS مستقل هستند یا سفارشی‌سازی‌های یک بسته نرم‌افزاری GIS از قبل موجود که برای رفع نیازهای خاص پروژه ساخته شده‌اند. این برنامه‌ها می‌توانند از ساده (مثلاً اعمال یک مجموعه نماد/رنگ استاندارد و دستورالعمل‌های متنی برای ویژگی‌های نگاشت‌شده) تا پیچیده (مثلاً مرتب‌سازی لایه‌ها، انتخاب ویژگی‌ها بر اساس مجموعه‌ای از قوانین از پیش تعریف‌شده، انجام یک تجزیه و تحلیل فضایی، و خروجی سخت باشد. -کپی نقشه).

برخی از برنامه های کاربردی ساده تر را می توان با استفاده از مجموعه ابزارهای کنسرو شده و عملکرد ارائه شده در نرم افزار GIS ایجاد کرد. برای مثال، بسته نرم‌افزاری ArcGIS ESRI شامل یک زبان ماکرو به نام Model Builder است که به کاربران بدون دانش زبان‌های برنامه‌نویسی اجازه می‌دهد یک سری وظایف خودکار، که گردش کار نیز نامیده می‌شوند، ایجاد کنند، که می‌توانند چندین بار به هم متصل شوند و چندین بار اجرا شوند تا افزونگی مرتبط با بسیاری را کاهش دهند. انواع تجزیه و تحلیل GIS برنامه های پیچیده تر به احتمال زیاد نیاز به استفاده از زبان مادری ماکرو نرم افزار GIS یا نوشتن کد اصلی با استفاده از زبان برنامه نویسی سازگار دارند. برای بازگشت به مثال محصولات ESRI، ArcGIS توانایی توسعه و ترکیب برنامه های نوشته شده توسط کاربر، به نام اسکریپت، را در پلتفرم استاندارد فراهم می کند. این اسکریپت ها را می توان در پایتون نوشت،

در حالی که ممکن است بخواهید یک برنامه GIS از ابتدا برای رفع نیازهای پروژه خود ایجاد کنید، بسیاری از آنها قبلاً توسعه یافته اند. این برنامه های از پیش نوشته شده، که بسیاری از آنها منبع باز هستند، ممکن است توسط تیم پروژه شما برای کاهش زمان، هزینه و سردرد مرتبط با چنین تلاشی استفاده شوند. نمونه‌ای از برنامه‌های GIS منبع باز نوشته شده برای خانواده C زبان‌های برنامه‌نویسی به شرح زیر است (Ramsey 2007): Ramsey, P. 2007. “وضعیت منبع باز GIS”. تحقیق انکسارها. http://www.refractions.net/expertise/whitepapers/opensourcesurvey/survey-open-source-2007-12.pdf .

1. MapGuide متن باز ( http://mapguide.osgeo.org ) – یک برنامه کاربردی مبتنی بر وب که برای ارائه مجموعه کاملی از ابزارهای تجزیه و تحلیل و مشاهده در سراسر پلتفرم ها ایجاد شده است.
2. OSSIM ( http://www.ossim.org )—”نقشه تصویر نرم افزار منبع باز” برنامه ای است که برای پردازش کارآمد تصاویر شطرنجی بسیار بزرگ توسعه یافته است.
3. GRASS ( http://grass.itc.it ) – قدیمی ترین محصول GIS منبع باز، GRASS توسط ارتش ایالات متحده برای تجزیه و تحلیل داده های پیچیده و مدل سازی توسعه داده شد.
4. MapServer ( http://mapserver.gis.umn.edu ) – یک سرور نقشه اینترنتی محبوب که داده های GIS را به محصولات نقشه نقشه کشی تبدیل می کند.
5. QGIS ( http://www.qgis.org ) – یک محیط مشاهده GIS برای سیستم عامل لینوکس
6. PostGIS ( http://postgis.refractions.net )—برنامه ای است که قابلیت تجزیه و تحلیل و دستکاری داده های مکانی را به برنامه پایگاه داده PostgreSQL اضافه می کند.
7. GMT ( http://gmt.soest.hawaii.edu )—”ابزارهای عمومی نقشه برداری” مجموعه ای از ابزارهای دستکاری داده و تولید گرافیکی را ارائه می دهد که می توانند برای ایجاد جریان های تجزیه و تحلیل داده های پیچیده به یکدیگر زنجیر شوند.

با این حال، برنامه های GIS همیشه از ابتدا ایجاد نمی شوند. بسیاری از آنها دارای کتابخانه های مشترک منبع باز هستند که عملکردهایی مانند پشتیبانی قالب، پردازش جغرافیایی و بازپخش سیستم های مختصات را انجام می دهند. نمونه ای از این کتابخانه ها به شرح زیر است:

1. GDAL/OGR ( http://www.gdal.org )—”Geospatial Data Abstraction Library/OpenGIS Simple Features Reference Implementation” مجموعه ای از مترجم ها برای قالب های داده های جغرافیایی شطرنجی و برداری است.
2. Proj4 ( http://proj.maptools.org ) – مجموعه ای از ابزارهای طرح ریزی که قادر به تغییر سیستم های مختلف نقشه برداری، کروی ها و نقاط داده است.
3. GEOS ( http://geos.refractions.net )—”موتور هندسه، منبع باز” مجموعه ای از توابع برای پردازش هندسه خطی دو بعدی است.
4. Mapnik ( http://www.mapnik.org ) – یک کیت ابزار برای توسعه نقشه‌های بصری جذاب از انواع فایل‌های موجود (مانند shapefiles، TIFF، OGR/GDAL)
5. FDO ( http://fdo.osgeo.org ) – “اشیاء داده های ویژگی” شبیه به GDAL/OGR، اگرچه پیچیده تر از آن است که ابزارهایی برای دستکاری، تعریف، ترجمه و تجزیه و تحلیل مجموعه داده های جغرافیایی فراهم می کند.

در حالی که برنامه‌ها و کتابخانه‌های مبتنی بر C که قبلا ذکر شد، به دلیل زمان طولانی در توسعه، رایج هستند، خانواده‌های زبانی جدیدتر نیز پشتیبانی می‌شوند. به عنوان مثال، جاوا برای توسعه برنامه های کاربردی منحصر به فرد (مانند gvSIG، OpenMap، uDig، Geoserver، JUMP، و DeeGree) از کتابخانه های خود (GeoAPI، WKB4J، GeoTools، و JTS Topology Suite) استفاده شده است، در حالی که برنامه های Net. MapWindow، WorldWind، SharpMap) یک گزینه کاربردی جدید اما قدرتمند هستند که از کتابخانه های خود (Proj.Net، NTS) و همچنین کتابخانه های مبتنی بر C پشتیبانی می کنند.

سری نقشه

یک مدیر پروژه اغلب ملزم به تولید کاغذ و/یا نقشه های دیجیتالی از محل پروژه است. این نقشه‌ها معمولاً شامل اطلاعات استاندارد مانند عنوان، فلش شمالی، نوار مقیاس، اطلاعات تماس شرکت، منبع داده و غیره هستند. این ساده است اگر سایت به اندازه کافی کوچک باشد که ویژگی های مربوط به نقشه را بتوان روی یک نقشه حل کرد. با این حال، اگر سایت بسیار بزرگ باشد، از یک مسیر خطی (مثلاً پروژه‌های بهبود بزرگراه) پیروی کند یا از مکان‌های محلی دور و غیرمرتبط سایت تشکیل شده باشد، مشکلات به وجود می‌آیند. در این موارد، مدیر باید مجموعه‌ای از نقشه‌های به راحتی قابل ارجاع و تکثیر ایجاد کند که دقیقاً در یک مقیاس باشند، حداقل همپوشانی داشته باشند و مواد یقه ثابت را در سرتاسر حفظ کنند.

برای انجام این کار، می توان از یک سری نقشه برای ایجاد نقشه های استاندارد شده از GIS استفاده کرد (به عنوان مثال، «کتاب نقشه DS» برای ArcGIS 9، «صفحات مبتنی بر داده» برای ArcGIS 10). یک سری نقشه اساساً یک سند چند صفحه ای است که با تقسیم قاب کلی داده به کاشی های منحصر به فرد بر اساس یک شبکه شاخص تعریف شده توسط کاربر ایجاد می شود . شکل 10.5 “محل کاشی پروژه در یک سری خروجی” نمونه ای از یک سری نقشه را نشان می دهد که یک سایت پروژه را به شبکه ای از کاشی های مشابه تقسیم می کند. شکل 10.6 “خروجی از یک سری نقشه”نقشه های استانداردی را که هنگام چاپ آن سری تولید می شود نشان می دهد. در حالی که مطمئناً می توان این نقشه ها را بدون استفاده از یک مولد سری نقشه ایجاد کرد، این عملکرد به سازماندهی و نمایش پروژه هایی که وسعت آنها را نمی توان در یک نقشه واحد نشان داد کمک زیادی می کند.

تبدیل شبکه به زمین

مدیران پروژه باید به انتقال از واحدهای نقشه برداری درون برنامه ای به مکان های واقعی توجه داشته باشند. همانطور که در فصل 3 “داده ها، اطلاعات و مکان یافتن آنها” ، بخش 3.2 “داده های مربوط به داده ها” بحث شد، تبدیل زمین سه بعدی به دو بعدی لزوماً منجر به خطاهای دقت و دقت می شود. در حالی که پروژه هایی که محدوده کمی را پوشش می دهند ممکن است به طور قابل توجهی از این خطا آسیب نبینند، پروژه هایی که محدوده وسیعی را پوشش می دهند ممکن است با مشکلات اساسی مواجه شوند.

زمانی که نقشه‌برداران زاویه و فواصل ویژگی‌های روی زمین را برای ورود به یک GIS اندازه‌گیری می‌کنند، اندازه‌گیری‌های «زمینی» را انجام می‌دهند. با این حال، مجموعه داده های فضایی در یک GIS بر اساس یک سیستم مختصات از پیش تعریف شده، به عنوان اندازه گیری “شبکه” نامیده می شود. در مورد زاویه ها، اندازه گیری های زمین نسبت به برخی استانداردهای شمالی مانند شمال واقعی، شمال شبکه یا شمال مغناطیسی انجام می شود. اندازه گیری های شبکه همیشه نسبت به شبکه شمال سیستم مختصات است. بنابراین، شبکه شمال و شمال زمین ممکن است نیاز به چرخش داشته باشند تا به درستی تراز شوند.

در مورد فواصل، دو منبع خطا ممکن است وجود داشته باشد: (1) خطای مقیاس و (2) خطای ارتفاع. خطای مقیاس به پدیده ای اشاره دارد که به موجب آن نقاط اندازه گیری شده در زمین سه بعدی (یعنی اندازه گیری زمین) ابتدا باید به بیضی سیستم مختصات (یعنی میانگین سطح دریا) ترجمه شوند و سپس باید به صفحه شبکه دو بعدی ترجمه شوند. ( شکل 10.7 “تبدیل شبکه به زمین” ). اساساً، خطای مقیاس با حرکت از سه به دو بعد مرتبط است و با اعمال یک ضریب مقیاس (SF) برای هر اندازه گیری انجام شده در مجموعه داده برطرف می شود.

علاوه بر خطای مقیاس، با افزایش ارتفاع سایت پروژه، خطای ارتفاع به طور فزاینده ای مشخص می شود. شکل 10.8 “شبکه در مقابل اندازه گیری زمین” را در نظر بگیرید ، که در آن یک خط اندازه گیری شده به عنوان 1000 فوت در ارتفاع باید ابتدا برای اندازه گیری بیضی زمین کوچک شود، سپس مجدداً برای مطابقت با صفحه شبکه سیستم مختصات کوچک شود. هر گذار از این قبیل نیاز به جبرانی دارد که به آن ضریب ارتفاع (EF) گفته می شود. SF و EF اغلب در یک فاکتور ترکیبی واحد (CF) ترکیب می شوند که به طور خودکار برای هر اندازه گیری گرفته شده از GIS اعمال می شود.

علاوه بر خطاهای EF و SF، هنگام بررسی مناطق بیش از 5 مایل باید مراقب بود. در این فواصل، خطاهای جزئی شروع به ترکیب می کنند و ممکن است اختلافات قابل توجهی ایجاد کنند. به طور خاص، پروژه‌هایی که طول آنها از مناطق سیستم مختصات عبور می‌کند (به عنوان مثال، مناطق مرکاتور جهانی عرضی [UTM] یا مناطق سطح صفحه) احتمالاً از خطاهای غیرقابل قبول شبکه به زمین رنج می‌برند.

در حالی که ابزارها و تکنیک های ذکر شده در این بخش ممکن است فراتر از محدوده یک متن مقدماتی در مورد GIS در نظر گرفته شوند، این صفحات نشان دهنده برخی از نگرانی هایی است که در طول تصدی شما به عنوان مدیر پروژه GIS ایجاد می شود. اگرچه برای اولین مشاغل مرتبط با GIS خود به درک جامعی از این مسائل نیاز نخواهید داشت، اما مهم است که بدانید تبدیل شدن به یک کاربر باصلاحیت GIS به مجموعه مهارت های گسترده ای، هم از نظر فنی و هم از نظر بین فردی، نیاز دارد.