مقدمه:
توسعه یکپارچه در سیستم گردشگری نیازمند برنامه ریزی پایدار و رویکردهای ویژه در این بخش است. بررسی عوامل تقاضا و عرضه از ملزومات برنامه ریزی صحیح در بخش گردشگری است.بازارهای توریست بین المللی و توریست داخلی و تمامی مصرف کنندگان و ذینفعان بخش عرضه ، از عوامل بخش تقاضا به حساب می آیند . جاذبه ها ، سیستم حمل و نقل ، تسهیلات و خدمات تفریحی و تجاری در بخش عرضه ایفای نقش می کنند.
فرایند برنامه ریزی عبارتند از مطالعه دقیق ، تعیین اهداف ، جمع اوری داده های مکانی و عوامل مؤثرمکانی ، تجزیه و تحلیل داده ها ی مکانی ، تدوین سیاستها و نتایج ، اجرا و در نهایت نظارت بر عملیات است . به جهت تعیین خط مشی و تدوین سیاستهای گردشگری شناخت و بررسی انواع اشکال توریسم در بخش عرضه و تقاضای گردشگری با اهمیت است. بررسی انواع اشکال توریسم با شناخت انواع جاذبه های گردشگری دربخش عرضه امکانپذیر است.
جاذبه های گردشگری درحالت کلی به دو دسته مکانی و غیر مکانی طبقه بندی میشوند که هر کدام شامل زیرشاخه های متعددی است. انواع جاذبه های طبیعی شامل : ویژگیهای توپوگرافی ، شرایط آب و هوایی ، سطوح آبی ، حیات وحش ، پوشش گیاهی ، مناطق طبیعی حفاظت شده ، رخدادهای طبیعی و…. است و جاذبه های فرهنگی عبارتند از سایتهای فرهنگی ، مکانهای تاریخی ، رویدادهای فرهنگی و مردم شناسی و … . بنابراین برنامه ریزی مکانی دجهت اکوتوریسم یا طبیعت گردی نیازمند بررسی و ارزیابی دقیق جاذبه های طبیعی و برنامه ریزی گردشگری فرهنگی نیازمند شناخت زیرشاخه های فرهنگ و مردم شناسی است.فعالیتهای تفریحی ، اقتصادی تجاری و بازارهای خرده فروشی از دیگر جاذبه های گردشگری در بخش عرضه به حساب می آیند. اقامتگاههای شهری ، روستایی ، کمپینگها ، چادرهای عشایری نیز از عناصر مهم عرضه جهت تدوین سیاستهای گردشگری است.
با توجه به موارد فوق بواسطه آمایش سرزمین و تخصیص اراضی به مناسبترین کاربری می توان بر حسب توان اکولوژیک سرزمین و نیازهای اقتصادی اجتماعی بواسطه ی مدلهای اکولوژیک خاص برتامه ریزی صحیح انجام شود. در مدلهای برنامه ریزی توریسمی فعالیتها دردو حالت متمکرکز و گسترده و در سه طبقه با عناوین : طبقه یک مناسب ، طبقه دو مناسب ،طبقه نامناسب تقسیم بندی می شوند.
ادامه دارد……..
بدون دیدگاه