شبکه جاده ای در هند با بیش از 3.01 میلیون کیلومتر طول جاده با 34608 کیلومتر بزرگراه ملی ، 128622 کیلومتر بزرگراه ایالتی و شبکه غیررسمی 2737080 کیلومتری ، در محیط های اجتماعی ، اقتصادی و اقلیمی بسیار متفاوت کار می کند. برنامه ریزی و مدیریت چنین شبکه عظیمی در کشور در درجه اول در دو سطح یعنی سطح ملی و محلی انجام شده است. برنامه ریزی سطح ملی در کشور گسترده است و با استفاده از برخی داده های سطح کلان مانند منطقه ، تولید ناخالص داخلی و غیره انجام می شود ، در حالی که برنامه ریزی سطح محلی مسئله خاصی است و محدود به محدوده چند شهر بزرگ است. برنامه ریزی شبکه جاده ای بر اساس الزامات تقاضای سفر در کشور صرفاً به دلیل کمبود اطلاعات مربوطه مورد نیاز برای آن امکان پذیر نبود (MOST ، 1984).

عمده برنامه ریزی ها در جنبه های مختلف شبکه راه را می توان به عدم در دسترس بودن حجم زیادی از داده های مورد نیاز برای این منظور دانست. حتی اگر این داده ها در دسترس قرار بگیرند ، مشکل بعدی نحوه مدیریت و دستیابی به آن داده ها است. اطلاعات ارزشمند مربوط به زیرساخت های حمل و نقل موجود در سازمان های مختلف در سراسر کشور پراکنده شده است. داده های مشخصه شبکه NH ، SH و MDR به صورت قطعه ای در سازمان های مختلف سیستم سطح ایالتی موجود است و به ندرت توسط برنامه ریزان به طور مثر مورد استفاده قرار می گیرد. در حال حاضر هرگونه تمرین در مورد کفایت شبکه موجود در زمینه منطقه ای یا تولید برنامه ملی برای شبکه اصلی مانند بزرگراه ، نمی تواند از هیچ یک از داده های موجود استفاده کند.بنابراین عملاً داده های موجود موجود در تعداد زیادی از مکانها در تمام قالب های ممکن ، اتلاف و منابعی است که برای جمع آوری و نگهداری این داده ها صرف می شود ، اقتصاد را به عنوان یک آئین معمول متلاشی می کند و اهداف را محقق نمی کند.

شبکه های بزرگراهی به دلیل کمبود بودجه برای زیرساخت ها با مشکل خرابی روبرو هستند. اتخاذ فن آوری های جدید در حال ظهور مانند سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) می تواند به بهبود روند تصمیم گیری در این زمینه برای استفاده بهتر از منابع مالی محدود کمک کند. سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) به طور گسترده ای در آژانس های برنامه ریزی حمل و نقل ، به ویژه در بین سازمان های حمل و نقل کلانشهرها مورد استفاده قرار می گیرد. در بسیاری از کشورهای پیشرفته ، مدیریت تعمیر و نگهداری بزرگراه در حال تبدیل شدن به یک موضوع مهم است. اکنون بسیاری از مقامات دیگر به دلیل کاهش هزینه ها و افزایش دوستانه بودن GIS می توانند از GIS برای راهداری و مدیریت حمل و نقل استفاده کنند. GIS به برنامه ریزان حمل و نقل واسطه ای برای ذخیره و تجزیه و تحلیل داده ها درباره تراکم جمعیت ، کاربری های زمین ، رفتار سفر و غیره ارائه می دهد.مهمترین اهداف استفاده از GIS یکپارچه سازی نقشه / نمایشگر و داده است. آژانس ها باید موضوعات بالقوه ای را که می توانند از طریق برنامه GIS با کارآیی و م ،ثرتر و از لحاظ اقتصادی بیشتر از روش های غالب رسیدگی کنند ، شناسایی کنند. آژانس های فدرال ، ایالتی و محلی از اطلاعات GIS برای توسعه سیاست حمل و نقل و برنامه ریزی استفاده می کنند.

استفاده از GIS برای برنامه های حمل و نقل گسترده است. برنامه های معمول شامل تعمیر و نگهداری بزرگراه ، مدل سازی ترافیک ، تجزیه و تحلیل تصادفات و برنامه ریزی مسیر و ارزیابی زیست محیطی طرح های جاده ای است. یک نیاز اساسی برای بیشتر GIS حمل و نقل ، یک شبکه جاده ای ساختاری است. اطلاعات اضافی در مورد توپوگرافی عمومی ، پوشش زمین و کاربری زمین مربوط به در نظر گرفتن تأثیر ساخت و ساز است. کمبود داده های مناسب برای GIS همچنان یک مشکل مزمن است. GIS جهانی را از نظر طول و عرض جغرافیایی و سایر سیستم های فرافکنی متشکل از یک ساختار سلسله مراتبی از اشیا graph گرافیکی توصیف می کند. GIS معمولی جهان را به عنوان یک نقشه نشان می دهد. مهمترین نیازها و مسائل پیرامون فناوری مدیریت GIS ساخت و نگهداری یک پایگاه داده ، انتخاب و ارتقا hardware سخت افزار و نرم افزار ،استفاده از این فناوری برای حل مشکلات ، بودجه ، شبکه ، فراهم کردن دسترسی و موارد دیگر. توابع استاندارد GIS شامل نقشه برداری موضوعی ، آمار ، نمودار ، دستکاری ماتریس ، سیستم پشتیبانی تصمیم ، مدل سازی و الگوریتم ها و دسترسی همزمان به چندین پایگاه داده است.

در این مقاله بررسی مناسب بودن سیستم سیستم مدیریت جغرافیایی (GIS) برای مدیریت زیرساخت های حمل و نقل در کشور.

1.1 سیستم اطلاعاتی برای حمل و نقل
بسیاری از پروژه های توسعه وابستگی جدی به شبکه حمل و نقل دارند. اطلاعات معتبر در مورد زیرساخت های حمل و نقل یک نیاز اساسی برای بسیاری از مراحل تصمیم گیری است. بنابراین اطلاعات لازم است که قابل اعتماد ، به روز ، مرتبط ، به راحتی در دسترس و مقرون به صرفه باشد. اطلاعات بهتر قابلیت تصمیم گیری بهتر را تضمین نمی کند اما فقدان آنها مانع آن می شود. این تقاضای اطلاعات نیاز به رویکردهای جدیدی دارد که در آن باید داده های مربوط به شبکه حمل و نقل شناسایی ، جمع آوری ، ذخیره ، بازیابی ، مدیریت ، تجزیه و تحلیل ، برقراری ارتباط و ارائه شود. داده های مربوط به حمل و نقل جاده ای به ویژه شامل فعالیت هایی مانند شمارش ترافیک ، موجودی علائم ، بررسی تصادف ، ثبت پروژه های ساخت و نگهداری و بودجه ، نظرسنجی های حق تقدم ، موجودی های پل ، بررسی وضعیت روسازی ،موجودی طراحی هندسه ، و سایر فعالیت های جمع آوری و نگهداری داده ها. این فعالیتها بیشتر در سازمانها و از مرزهای سازمانی ناهماهنگ هستند. به دلیل عدم هماهنگی یا مفهوم محدود استفاده و کاربرد داده ، داده های جمع آوری شده برای یک هدف به ندرت برای سایرین قابل استفاده است. اگر دو کاربر به داده های مشابه یا داده های بسیار مشابه نیاز داشته باشند ، داده ها اغلب دو بار جمع آوری می شوند. با این حال ، اگر داده ها با استفاده از مفهوم سیستم مرجع مناسب به درستی ادغام شوند ، می توان برای حمل و نقل و همچنین برای بسیاری از اهداف دیگر حداکثر استفاده را کرد. با توجه به پیچیدگی های موجود در توسعه ،به روزرسانی و پردازش داده های مربوط به حمل و نقل و روند كاهش در هزینه مدیریت و ذخیره سازی داده ها وجود دارد و نیاز مبرم به اتخاذ مفاهیم و فن آوری های جدید برای طراحی و توسعه مدیریت منابع اطلاعاتی زیرساخت های حمل و نقل در كشور است. بنابراین ، توسعه در زمینه فناوری اطلاعات مانند سیستم خبره GIS و سیستم های مدیریت پایگاه داده به ویژه مربوط به رشته مهندسی حمل و نقل است.

1.2 نقش GIS
سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) الگوی جدیدی برای سازماندهی اطلاعات و طراحی سیستمهای اطلاعاتی است که جنبه اساسی آن استفاده از مفهوم مکان به عنوان اساس ساختار سیستمهای اطلاعاتی است. کاربرد GIS به دلیل ماهیت اساسی توزیع شده داده های مربوط به حمل و نقل و نیاز به انواع مختلف تجزیه و تحلیل سطح شبکه ، تجزیه و تحلیل آماری و تجزیه و تحلیل فضایی و دستکاری ارتباط دارد. بیشتر تأثیرات حمل و نقل فضایی است. در سیستم عامل GIS ، پایگاه داده شبکه حمل و نقل به طور کلی با ادغام مجموعه ای از ویژگی ها و داده های مکانی از طریق سیستم ارجاع خطی گسترش می یابد. علاوه بر این،GIS ادغام تمام داده های اقتصادی اجتماعی دیگر با پایگاه داده شبکه حمل و نقل را برای طیف گسترده ای از توابع برنامه ریزی تسهیل می کند.

2. GIS برای مهندسی حمل و نقل
مزیت اصلی استفاده از GIS توانایی دسترسی و تجزیه و تحلیل داده های توزیع شده مکانی با توجه به موقعیت مکانی واقعی آن است که روی نقشه پایه منطقه تحت پوشش قرار گرفته است و امکان تجزیه و تحلیل با سایر سیستم های مدیریت پایگاه داده را ندارد. . مزیت اصلی استفاده از GIS فقط دسترسی بصری کاربر پسند و نمایشگر نیست ، بلکه قابلیت تجزیه و تحلیل فضایی و کاربرد آن برای اعمال ویژگی های استاندارد GIS مانند نقشه برداری موضوعی ، نمودارسازی ، تجزیه و تحلیل سطح شبکه ، دسترسی همزمان به چندین لایه است. داده ها و همپوشانی آنها ، و همچنین توانایی رابط با برنامه های خارجی و نرم افزار برای پشتیبانی تصمیم گیری ، مدیریت داده ها و توابع خاص کاربر (Vonderohe ، 1993).

پایگاه داده موجود اجازه نمی دهد کاربر به غیر از روشی کاملا محدود ، پایگاه داده را دستکاری ، دسترسی و پرس و جو کند. کاربر فقط به پرسش های متنی محدود می شود ، انتخاب و مشاهده داده های ویژگی عبور از نظر روابط فضایی و توپولوژی امکان پذیر نیست. بیش از داده های مرتبط ، مانند استفاده از زمین ، جمعیت و ویژگی های شبکه جاده ای منطقه در مجاورت گذرگاه ها ، در پایگاه داده حاضر قابل دسترسی نیست. این توانایی GIS ، همراه با ارائه نهایی نتایج در یک نقشه پایه دیجیتال ، به کاربر امکان درک بهتر مسئله ، امکان تصمیم گیری بهتر و درک بهتر آنچه را که باید به معنای وسیع تر به دست آورد ، می دهد. توانایی تعریف س quالات شرطی ، انجام تجزیه و تحلیل آماری ، ایجاد نقشه های موضوعی ،و با اجازه دادن به درک بهتر داده ها ، برنامه ایمنی عبور را شانس بندی می کنید.

بعلاوه ، توانایی اکثر نرم افزارهای GIS در ارائه بسیاری از مدلهای اساسی حمل و نقل و الگوریتم ها نیز ممکن است در شرایط خاص مفید باشد. توانایی پیوند دادن با رویه های خارجی و نرم افزارها نیز انعطاف پذیری را فراهم می کند ، زیرا این روش ها می توانند به داده های درون GIS دسترسی پیدا کنند و نتایج تجزیه و تحلیل را برای مشاهده و تجزیه و تحلیل به GIS ارائه دهند.

سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) می تواند به عنوان ابزاری برای مدیریت زیرساخت بزرگراه به روشی مشابه کاربرد فعلی آن در اطلاعات زمینی مورد استفاده قرار گیرد. رویه های GIS یک روش هماهنگ را برای جمع آوری طیف گسترده ای از منابع اطلاعاتی در یک چتر منفرد و بصری جهت ارائه آنها در دسترس مخاطبان متنوع کاربر فراهم می کند. ابزارهای GIS می توانند برای کمک به متخصصان فنی و اداری در مدیریت منابع پرهزینه و فشرده و همچنین در تهیه اطلاعات به تصمیم گیرندگان استفاده شوند.

برنامه ریزی حمل و نقل به طور کلی از تعدادی ماژول جداگانه تشکیل شده است که اغلب به طور مستقل از یکدیگر کار می کنند. این ماژول ها شامل کنترل کیفیت ساخت ، مدیریت روسازی ، مدیریت تعمیر و نگهداری ، مدیریت پل ، مدیریت سیستم های ترافیکی (مدیریت عملیات ترافیک برای تجزیه و تحلیل کریدور ترافیک ، تغییر مسیر با محوریت ساخت بزرگراه ، مسیریابی مواد خطرناک ، مدیریت حوادث و مدیریت عناصر ایمنی) لوازم ایمنی کنار جاده ، و داده های تصادف

بنابراین ، برنامه های احتمالی GIS در برنامه ریزی حمل و نقل شامل موارد زیر است:

• سیستم اطلاعات اجرایی
• سیستم مدیریت روسازی
• مدیریت پل.
• مدیریت تعمیرات و نگهداری.
• مدیریت ایمنی.
• مدیریت سیستم حمل و نقل (TSM)
• پیش بینی تقاضای سفر
• حفاظت از راهرو و حق تقدم
• مدیریت ساخت و ساز
• مسیریابی خطرناک بار
• وسایل نقلیه دارای اضافه وزن و بیش از اندازه مجاز به مسیریابی هستند.
• تحلیل تصادف
• تأثیر محیط
• تأثیر اقتصادی و تجزیه و تحلیل ارزش جذب در کنار زمین و سایر موارد.

GIS برای حمل و نقل (GIS-T) اتحادیه سیستم اطلاعات حمل و نقل (TIS) و GIS است. بزرگترین مزیت GIS-T در سازمانهای مختلف حمل و نقل پتانسیل آن برای ادغام داده ها است. داده های ارجاع شده به شبکه حمل و نقل و همچنین بسیاری از پایگاه های داده مستقل گذشته مانند موجودی پل. محل تابلو ، سابقه تصادف و سایر اطلاعات ایمنی ؛ حجم ترافیک و سایر داده های عملیاتی. انواع دیگر داده ها مانند داده های اداری ، کاربری اراضی ، جمعیتی ، زیست محیطی ، منابع ، زمین و زیر سطح نیز می توانند ادغام شوند. عملکردهای اصلی GIS که برای حل مشکلات حمل و نقل مفید است ، ویرایش ، نمایش ، اندازه گیری ، پوشش ، تقسیم پویا ، مدل سازی سطح ، نمایش شطرنجی و تجزیه و تحلیل ، مسیریابی و پیوند به سایر نرم افزارها است.

برنامه های GIS را می توان در مدیریت روسازی ، مهندسی ترافیک ، برنامه ریزی و تحقیقات ، تعمیر و نگهداری پل و پشتیبانی دفاتر میدانی انتظار داشت ، سایر برنامه های برنامه ریزی شامل برنامه ریزی تخلیه ، برنامه ریزی برای حوادث انتشار مواد خطرناک ، توسعه مناطق تجزیه و تحلیل ترافیک جدید از دستگاه های سرشماری و توسعه شبکه های بزرگراه جدید شهری.

GIS ابزاری قدرتمند در تحلیل و طراحی شبکه های مسیریابی حمل و نقل است. قابلیت های نمایش گرافیکی آن نه تنها امکان تجسم مسیرهای مختلف بلکه توالی ساخت آنها را نیز فراهم می کند که به شما امکان می دهد منطق طراحی شبکه مسیریابی را درک کنید.

تعامل بین سیستم حمل و نقل و محیط اطراف آن باعث می شود که فناوری GIS برای مواد خطرناک ، طراحی مسیریابی ، تجزیه و تحلیل ریسک و تصمیم گیری مناسب باشد. GIS همچنین می تواند با مدلهای پیچیده ریاضی و روشهای جستجو برای تجزیه و تحلیل گزینه ها و سیاست های مختلف مدیریتی ادغام شود.

2.1 توسعه كاربرد
سه بخش كاربردي گسترده – برنامه ريزي ، مديريت و مهندسي – براي تقسيم بندي برنامه هاي GIS-T موجود و آينده استفاده خواهد شد. برنامه های کاربردی برنامه ریزی اغلب به داده های مکانی دقیق نیاز ندارند. بنابراین می توان آنها را در سطح استان با شبکه ای شبکه ای که کل ایالت را پوشش می دهد توسعه داد. شبکه سرتاسر کشور در درجه اول برای برنامه ریزی سطح استراتژیک دوربرد با به روزرسانی های غیر مکرر مفید خواهد بود.

برنامه های کاربردی مدیریت اغلب به داده های موقعیت مکانی دقیق تری نیاز دارند که در سطح منطقه ای یا منطقه ای موجود است. یک شبکه خطی معمولاً شامل یک راهرو یا زیرمجموعه مورد علاقه است. برای یک منطقه فرعی ، ممکن است یک شبکه شبکه لازم باشد.

برنامه های مهندسی معمولاً به سطح پروژه شامل یک راهرو باریک محدود می شوند. سطح مکانی بالایی از دقت لازم است. بیشتر برنامه ها برای یک منطقه مورد علاقه یک بار انجام می شود ، اما ممکن است به عنوان بخشی از چرخه های بررسی برنامه ریزی و مدیریت ، بررسی مهندسی لازم باشد (Peuquet ، 1991).

2.2 ویژگی های سیستم حمل و نقل ویژگی های سیستم
حمل و نقل را می توان در شش دسته طبقه بندی کرد: 1) فیزیکی ، 2) ترافیک ، 3) مسافرت ، 4) حمل بار ، 5) عملیات و نگهداری و 6) مالی.

حمل و نقل شامل تعامل عرضه (ویژگی های فیزیکی) و تقاضا (ویژگی های ترافیکی) است. تجزیه و تحلیل تعامل بین عرضه و تقاضا با ویژگی های سفر افزایش می یابد که چرا ترافیک در یک مکان وجود دارد و نه در مکان دیگر. ویژگی های عملیات اطلاعاتی را در مورد کنترل سیستم حمل و نقل و نحوه نگهداری سیستم ارائه می دهند. سرانجام ، ویژگی های مالی برای رسیدگی به سوالات تخصیص منابع مورد نیاز است.

ویژگی های مالی هزینه های متنوعی را پوشش می دهد که می تواند در سه دسته اصلی ساخت ، نگهداری و هزینه های عملیاتی خودرو دسته بندی شود.

2.3 بانک اطلاعاتی مرتبط
تعدادی از پایگاه های داده برای استفاده در برنامه های GIS-T باید در دسترس باشد از جمله پایگاه داده های استفاده از زمین ، جمعیت شناسی ، محیط زیست ، ابزارهای مفید و خطرناک. سه مورد اول شامل پوشش های چند ضلعی است که توسط سایر آژانس ها ایجاد می شود. طیف کاملی از ویژگی های مرتبط با این پایگاه ها به طور بالقوه برای برنامه های GIS-T مرتبط هستند. سیستم های کمکی مانند فاضلاب و آب را می توان به عنوان شبکه با استفاده از گره ها و پیوندها با ویژگی های مناسب نشان داد. مواد خطرناک را می توان به عنوان “تقاضای سفر” با مبدا و مقصد یک محموله خطرناک ، یا به عنوان پوشش نقطه ای یا چند ضلعی در مورد یک سایت آلوده نشان داد. علاوه بر این ، سیستم های مدیریت شرکت ، حسابداری و بودجه باید برای برنامه های GIS-T در دسترس باشد.

2.4 عملکرد GIS-T
به منظور شناسایی و طبقه بندی برنامه های GIS-T ، از هفت عملکرد یا گروه توابع GIS استفاده می شود:

1. توابع اساسی (ویرایش ، نمایش ، اندازه گیری)
2. همپوشانی
3. تقسیم پویا
4. مدل سازی سطح.
5. نمایش و تجزیه و تحلیل رستر
6. مسیریابی ، و
7. پیوند به نرم افزارهای دیگر (به عنوان مثال ، بسته های مدل سازی حمل و نقل).

از توابع اساسی برای ویرایش ، نمایش و اندازه گیری نقشه های پایه استفاده می شود. عملکرد ویرایش به کاربر این امکان را می دهد تا نقاط ، خطوط یا چند ضلعی ها را اضافه یا حذف کرده و ویژگی های این ویژگی ها را تغییر دهد. عملکرد صفحه نمایش ، نقشه های موضوعی تولید می کند که با استفاده از انواع نمادها و رنگ ها ، ویژگی های ویژگی های انتخاب شده را نشان می دهد. تابع اندازه گیری برای تعیین طول خطوط و مساحت چند ضلعی ها مورد نیاز است.

تابع overlay اجازه نمایش دو یا چند نقشه پایه را به طور همزمان می دهد. اتحاد دو نقشه پایه تمام ویژگی های هر دو نقشه را نشان می دهد در حالی که تقاطع دو نقشه پایه فقط ویژگی هایی را نشان می دهد که در هر دو نقشه پایه مشترک است.

تقسیم پویا شامل تقسیم یا تفکیک پیوندهای شبکه به بخشهایی است که برای مجموعه مشخص شده از ویژگی های پیوند همگن هستند. تقسیم بندی پویا است زیرا در پاسخ به ویژگیهای فعلی شبکه ایجاد می شود. اگر صفات تغییر کند ، “تقسیم پویا” مجموعه جدیدی از بخشهای همگن را ایجاد می کند.

تقسیم بندی پویا به منظور تلفیق و تجزیه و تحلیل ویژگی های سیستم حمل و نقل مبتنی بر لینک ، در نرم افزار GIS وارد شده است. به عنوان مثال در مدیریت روسازی ، نقشه پایه بزرگراه ممکن است در ابتدا توسط نوع روسازی قیر در برابر بتن “به صورت پویا تقسیم شود” به طوری که هر بخش شبکه فقط شامل روسازی قیر یا فقط روسازی بتونی باشد. مشخص کردن هر دو نوع روسازی و تعداد خطوط به عنوان ویژگی های تقسیم بندی پویا منجر به ایجاد بخش های شبکه با همان تعداد خط برای هر نوع روسازی می شود.

عملکرد مدل سازی سطح ، یک مدل سه بعدی از اشکال زمین یا سایر ویژگی های سطح ایجاد می کند. نقشه توپوگرافی دیجیتال ایجاد شده توسط عملکرد مدل سازی سطح برای طراحی بزرگراه ضروری است. طراحی واقعی بزرگراه ممکن است با نرم افزار طراحی جداگانه ای انجام شود که نقشه توپوگرافی را از GIS وارد کند. تراز بزرگراه حاصل ، سپس برای تجزیه و تحلیل بیشتر به GIS صادر می شود.

عملکرد نمایش شطرنجی اجازه می دهد تا عکس ها و تصاویر دیگر در GIS ثبت شوند. برای به روزرسانی نقشه های پایه با افزودن پیوندهای جدید ، ویژگی های جدید مانند پل ها یا تقاطع ها و تصحیح خطاها در تراز ، می توان از پوشش عکس های هوایی با نقشه پایه بزرگراه استفاده کرد برای کدگذاری کاربری اراضی و سایر ویژگی ها می توان از پوشش های دارای نقشه پایه منطقه ای (چند ضلعی) استفاده کرد.

سالهاست که قابلیتهای مسیریابی براساس مسیرهای حداقل زمان در نرم افزار تقاضای سفر وجود دارد. ادغام مسیریابی در نرم افزار GIS به طور مستقیم نیاز به ایجاد پیوند به سایر مدل ها و نرم افزارها را کاهش می دهد. پیوند به سایر مدل ها و نرم افزارها ، مانند مدل های تقاضای برنامه ریزی حمل و نقل و نرم افزار طراحی بزرگراه ، در صورت تحقق کامل قدرت GIS-T ، همچنان لازم خواهد بود.

عملکرد نرم افزار GIS-T موجود ممکن است انتخاب پایگاه داده فضایی و حالت های حمل و نقل را محدود کند. پایگاه داده های مکانی موجود حداقل در ابتدا انتخاب ابعاد مکانی و زمانی برنامه های کاربردی ممکن را محدود می کند. در دسترس بودن پایگاه داده های مرتبط نیز در ابتدا محدودیت های مشابهی را ایجاد می کند. در پیش بینی برنامه های آینده GIS-T ، این محدودیت ها کاهش می یابد.

3- کاربردهای GIS در سیستم های حمل و نقل مهندسی
حمل و نقل ذاتاً جغرافیایی است و بنابراین ، GIS دارای فناوری با پتانسیل قابل توجه برای دستیابی به سود چشمگیر در بهره وری و بهره وری برای بسیاری از کاربردهای حمل و نقل سنتی و همچنین ایجاد فرصت برای توسعه برنامه های جدید است. برنامه های GIS در حمل و نقل را می توان شامل موارد زیر دانست: (i) بازیابی اطلاعات. (ii) یکپارچه سازی داده ها ؛ یا (3) تجزیه و تحلیل داده ها. مناطق استفاده از GIS برای حمل و نقل در تمام مناطق سنتی مسئولیت آژانس بزرگراهی گسترش می یابد (سینگ ، 1999).

3.1 مدیریت
روسازی سیستم مدیریت روسازی (PMS) شامل سه م primaryلفه اصلی است: جمع آوری داده ها ، تجزیه و تحلیل و به روز رسانی. م componentsلفه های جمع آوری داده شامل:

موجودی: ویژگی روسازی فیزیکی شامل تعداد خطوط ، طول ، عرض ، نوع سطح ، طبقه بندی عملکردی و اطلاعات شانه.

تاریخچه: داده های پروژه و نوع ساخت ، بازسازی ، توان بخشی و نگهداری پیشگیرانه

بررسی وضعیت: ناهمواری هنگام سوار شدن ، اصطکاک سطح روسازی ، شیارپاشی و پریشانی

ترافیک: حجم ، نوع خودرو و داده های بار ؛ و

اجزای مورد تجزیه و تحلیل عبارتند از:

تجزیه و تحلیل شرایط: سواری ، پریشانی ، ناهمواری و اصطکاک سطح

تجزیه و تحلیل عملکرد: تجزیه و تحلیل عملکرد روسازی و برآورد عمر مفید باقی مانده

تجزیه و تحلیل سرمایه گذاری: برآورد استراتژی های سرمایه گذاری در سطح شبکه و پروژه. اینها شامل تجزیه و تحلیل دوره یک و چند ساله هستند و باید ارزیابی هزینه چرخه زندگی را در نظر بگیرند

تجزیه و تحلیل مهندسی: ارزیابی ساخت و ساز طراحی ، توانبخشی ، مواد ، طراحی و نگهداری مخلوط.

سیستم اطلاعات جغرافیایی یک رویکرد منطقی برای مدیریت این برنامه است ، به موجب آن تجزیه و تحلیل توصیفات قسمت روسازی و کمبودهای روسازی جمع آوری شده در نظرسنجی های شرایط روسازی می تواند براساس مکان حفظ شود. همچنین توزیع بودجه نگهداری و روکش مجدد ممکن است بر اساس کیلومترهای خط در یک منطقه جغرافیایی و رتبه بندی مربوط به شرایط روسازی انجام شود. بنابراین PMS مبتنی بر GIS توزیع عادلانه تری از بودجه و رسانه تصویری بیشتری را برای اتخاذ چنین تصمیماتی در سیاست ایجاد خواهد کرد.

3.2 مهندسی ترافیک
برنامه های مدیریت ازدحام می توانند به بهترین وجهی در یک محیط GIS توسعه یابند. سیستم های مدیریت ازدحام مبتنی بر GIS می توانند با نقشه های پایه بزرگراه ها و پایگاه داده های مشخصه مورد استفاده برای برنامه ریزی حمل و نقل با برد طولانی در مناطق شهری شروع شوند. این نقشه های پایگاه منطقه ای چارچوبی را برای شناسایی و نظارت بر ازدحام از منظر منطقه ای فراهم می کند. برای کنترل ازدحام در زمان واقعی در راهروهای حیاتی ، می توان نقشه ها و پایگاه های اطلاعاتی دقیق تری را ایجاد کرد.

3.3 مدیریت ایمنی
تجزیه و تحلیل داده های تصادف همراه با ویژگی ها و ویژگی های جاده ، حجم ترافیک ، موجودی پل و سایر داده ها و ارائه جغرافیایی این اطلاعات در محیط های GIS برای توسعه سیستم مدیریت ایمنی بسیار مفید خواهد بود. پرونده های موجودی مانند علائم راهنمایی و رانندگی ، پل های باریک و گذرگاه های راه آهن با استفاده از GIS می توانند با کارآیی بیشتری تجزیه و تحلیل شوند.

3.4 نگهداری از پل
مزایای عمده حاصل از استفاده از GIS در به دست آوردن اطلاعات پل از طریق قابلیت جستجوی عمومی خواهد بود. مثال شامل بررسی وضعیت پل ، رتبه بندی کفایت ، پلهای کم کارکرد ، توزیع ظرفیت ارسال شده ، پاکیزگی و غیره است. از طریق پایگاه داده رابطه ای ، مهندسان تعمیر و نگهداری پل می توانند به اطلاعات مهم مانند میانگین ترافیک روزانه و همچنین طبقه بندی سیستم و عملکرد از طریق نقشه های برنامه ریزی و تحقیق دسترسی پیدا کنند.

3.5 جدید و برنامه های در حال ظهور
GIS یک محیط ایده آل برای مسیریابی تجزیه و تحلیل مواد خطرناک است زیرا این نیاز بیش از حد بسیاری از شبکه بزرگراه ویژگی های و همچنین پایگاه داده های دیگر (به عنوان مثال فردی، توپوگرافی، آب و هوا و غیره) در بخش جاده فرد به منظور حوادث درستی مشخص و نتیجه آن برای جمعیت و محیط زیست. کاربرد مهم دیگر سیستم مبتنی بر GIS در مدیریت تخلیه اضطراری غیر منتظره است حتی اگر در ابتدا به عنوان یک سیستم مدیریت دور طراحی نشده باشد. شبکه جاده ای در بستر GIS چارچوبی را برای توسعه سیستم مدیریت بلایا از هر نوع فراهم می کند.

هماهنگی بین سیستمهای مختلف مدیریتی در یک ایالت از طریق کاربردهای سیستم اطلاعات جغرافیایی به راحتی قابل برنامه ریزی و توسعه است. این زیر سیستم ها به طور خودکار برای بسیاری دیگر از سیستم های سطح ایالتی منبع ارزشمندی خواهند بود.

4- نتیجه گیری
GIS محیط یکنواختی را فراهم می کند که در آن می توان داده ها را برای اهداف مختلف برنامه ریزی ادغام کرد. فناوری GIS چارچوب اصلی سیستم اطلاعات یکپارچه بزرگراه را فراهم می کند. پایگاه داده توسعه یافته می تواند در صورت موجود بودن ، با اطلاعات جدیدی تکمیل شود. بنابراین ، پایگاه داده همچنان در حال تکامل است ، که در غیر این صورت امکان یکبار تدوین وجود ندارد. اطلاعات توپولوژیکی موجود در پایگاه داده GIS راه های جدیدی را برای تجزیه و تحلیل داده های مربوط به حمل و نقل برای اهداف مختلف باز می کند. عملکردهای مختلف GIS ، توابع تحلیل مکانی و قابلیت استعلام ، ابزارهای بسیار مفیدی برای مدیریت روزمره شبکه راه توسط سازمان های مربوطه هستند.

تأثیر فناوری GIS در توسعه سیستم اطلاعات حمل و نقل و مدیریت زیرساخت های بزرگراه عمیق است. اگر از فناوری GIS در حد کامل بهره برداری شود ، کاملاً فرایند تصمیم گیری در مهندسی حمل و نقل را متحول می کند. GIS در سراسر جهان به عنوان کارآمدترین ابزار برای ادغام انواع داده های لازم برای بخش حمل و نقل شناخته شده است. می توان حجم عظیمی از اطلاعات مربوط به زیرساخت های حمل و نقل در کشور را برای استفاده کارآمدتر از آن در برنامه ریزی ، طراحی ، ساخت ، نگهداری و مدیریت سیستم حمل و نقل جمع آوری کرد. نیاز فوری به سازماندهی پایگاه داده موجود سازگار با محیط GIS و پیشنهاد موارد مختلف داده های جدید دیگری وجود دارد که برای برنامه ریزی و مدیریت بهتر مفید هستند.