پراکنش نامناسب زماني و مکاني بارش در مناطق خشک و نيمه خشک، علاوه بر ايجاد سيلاب هاي مخرب موجب هدر رفتن رواناب سطحي مي شود. از اين رو مهار رواناب سطحي و بهره برداري مناسب از آن مي تواند راهکار مناسبي براي جلوگيري از هدر رفت آب باشد. تعيين عرصه هاي مناسب براي استفاده بهينه از سيلاب يکي از مهمترين عوامل تعيين کننده موفقيت طرح هاي پخش سيلاب مي باشد. از سوي ديگر تعيين مکان هاي مناسب با استفاده از روش هاي سنتي و متداول بسيار دشوار بوده و اکثرا باعث بروز خطا مي شود. سيستم اطلاعات جغرافيايي به همراه ابزارها و تکنيک هاي آن توانايي آن را دارد که تلفيق لايه هاي مختلف اطلاعاتي در قالب مدل هاي مختلف و در حداقل زمان ممکنه در مکان يابي عرصه هاي مناسب پخش سيلاب مورد استفاده قرار گيرد.
مکان مورد مطالعه اين تحقيق در حوزه آبخيز سمل از بزرگ حوضه آبخيز اهرم بوشهر و با وسعت 31571.7 هکتار قرار گرفته است. هدف از اين مقاله تعيين مکان هاي مناسب پخش سيلاب با استفاده از نقشه هاي شيب، قابليت اراضي، نفوذپذيري سطحي، واحدهاي کواترنر و ضخامت آبرفت مي باشد که در محيط GIS صورت پذيرفته است. نقشه کاربري اراضي از داده هاي ماهواره لندست TM (سال 1991)، عکس هاي هوائي و مطالعات ميداني استخراج شده اند. سپس به لايه هاي اطلاعاتي با توجه به ميزان اهميت هر يک در مکان يابي وزن خاصي داده شد و با تلفيق لايه ها در قالب مدل هاي منطق بولين، شاخص هم پوشاني نقشه ها، منطق فازي و مقايسه با عرصه هاي کنترلي (عرصه هاي اجرا شده توسط وزارت جهاد کشاورزي) نقشه مکان هاي مناسب پخش در هر مدل به دست آمد.
نتيجه تحقيق نشان مي دهد که اپراتورهاي 0.1= گاما، 0.2= گاما و Product از مدل منطق فازي بيشترين هم پوشاني را با عرصه هاي کنترلي داشته و بهترين مدل تلفيق براي تعيين مکان هاي مناسب پخش سيلاب در منطقه مورد استفاده مي باشند.
جهت دریافت مقاله کامل برروی لینک زیر کلیک کنید:
بدون دیدگاه