نمادشناسی

راهنمای نمادهای اساسی

نقاط برداری، خطوط و چندضلعی ها را می توان به روش های بی شماری نماد کرد. دستورالعمل های ارائه شده در این بخش به شما کمک می کند تا تصمیمات آگاهانه ای در مورد بهترین نحوه نمایش ویژگی ها در نقشه خود بگیرید. متغیرهای بصری اولیه مرتبط با نمادسازی شامل اندازه، بافت، الگو و شکل هستند ( شکل 9.12 “متغیرهای بصری” ). تغییرات در اندازه نماد و بافت به طور موثر در ارتباط با داده های ترتیبی، فاصله و نسبت استفاده می شود. تغییرات در الگوی نماد و شکل در ارتباط با داده های اسمی ترجیح داده می شود.

تغییرات در اندازه نمادها شاخص های قدرتمندی از اهمیت ویژگی هستند. به طور شهودی فرض می شود که نمادهای بزرگتر از نمادهای کوچکتر مهمتر هستند. اگرچه اندازه نماد معمولاً با ویژگی های نقطه مرتبط است، نمادهای خطی می توانند به طور موثر اندازه را با تنظیم عرض خط تغییر دهند. ویژگی های چند ضلعی نیز می توانند از تغییر اندازه بهره ببرند. علیرغم این واقعیت که مساحت چند ضلعی را نمی توان تغییر داد، یک نقطه نشان دهنده مرکز چندضلعی را می توان در نقشه گنجاند. این چند ضلعی مرکز را می توان تغییر اندازه و نماد را به دلخواه، درست مانند هر ویژگی نقطه دیگر. تغییر اندازه نماد زمانی که برای داده‌های ترتیبی یا عددی اعمال می‌شود نسبتاً مؤثر است، اما برای داده‌های اسمی بی‌اثر است.

بافت نماد ، که به آن فاصله نیز می گویند، به فشردگی علائم تشکیل دهنده نماد اشاره دارد. به عنوان مثال، نقاط، خطوط و چند ضلعی ها را می توان با علائم هش افقی پر کرد. هرچه فاصله این علامت های هش در نماد ویژگی نزدیکتر باشد، ویژگی از نظر سلسله مراتبی مهمتر ظاهر می شود. تغییر بافت نماد زمانی موثرتر است که برای داده های ترتیبی یا عددی اعمال شود اما با داده های اسمی بی اثر است.

مانند بافت، نمادها را می توان با الگوهای مختلف پر کرد. این الگوها معمولاً نوعی انتزاع هنری هستند که ممکن است سعی در تجسم پدیده های دنیای واقعی داشته باشند یا نکنند. به عنوان مثال، نقشه کاربری زمین ممکن است الگوهای پر شدن مشاهده شده انواع مختلف زمین را تغییر دهد تا گیاهان غالب مرتبط با هر جامعه گیاهی را به تصویر بکشد. تغییرات در الگوهای نماد اغلب با ویژگی های چند ضلعی همراه است، اگرچه کاربرد محدودی در تغییر الگوهای پر کردن نقاط و خطوط وجود دارد. اندازه نمادهای متغیر زمانی که برای داده‌های ترتیبی یا عددی اعمال می‌شود نسبتاً مؤثر است و هنگامی که برای داده‌های اسمی اعمال می‌شود بی‌اثر است.

تغییر شکل نماد می تواند اثرات چشمگیری بر ظاهر ویژگی های نقشه داشته باشد. نمادهای نقطه ای معمولاً با دایره ها نشان داده می شوند. دایره ها به دلیل جهت گیری بدون تغییر، شکل فشرده و ترجیح بیننده، نماد نقطه پیش فرض هستند. سایر اشکال هندسی نیز به دلیل ثبات بصری و حفظ فضای نقشه می توانند نمادهای مؤثری را تشکیل دهند. مگر اینکه شرایط خاصی اجازه دهد، نمادهای حجمی (کره ها، مکعب ها، و غیره) باید به قدری استفاده شوند زیرا به ندرت بیش از نمادهای ساده و دو بعدی نقش دارند. علاوه بر نمادهای هندسی، پیکتوگرام ها نمایش های مفیدی از ویژگی های نقطه ای هستند و می توانند به افزودن استعداد هنری به نقشه کمک کنند. پیکتوگرام ها باید به وضوح ویژگی های مورد علاقه را نشان دهند و نیازی به تفسیر توسط بیننده نداشته باشند.شکل 9.13 “Pictograms” ). مکان هایی که اغلب از پیکتوگرام استفاده می کنند عبارتند از مناطق پیک نیک، مکان های کمپینگ، علائم جاده، حمام، فرودگاه ها و غیره. تغییر شکل نماد زمانی که روی داده های اسمی اعمال می شود بیشترین تأثیر را دارد و با داده های ترتیبی و اسمی نسبتاً مؤثر است.

در نهایت، اعمال تغییرات در روشنایی/تاریکی بر ارزش سلسله مراتبی یک نماد تأثیر می گذارد. هر چه نماد تیره تر باشد، در بین ویژگی های روشن تر برجسته تر است. تغییرات در روشنایی/تاریکی یک نماد زمانی که روی داده های ترتیبی اعمال می شود بسیار موثر است، زمانی که روی داده های عددی اعمال می شود نسبتاً موثر است و زمانی که روی داده های اسمی اعمال می شود بی اثر است.

به خاطر داشته باشید که بسته به نرم افزار نقشه کشی مورد استفاده، متغیرهای بصری بسیار دیگری نیز وجود دارند که می توانند در نقشه استفاده شوند. صرف نظر از نماد شناسی انتخاب شده، حفظ رابطه منطقی بین نماد و داده مهم است. همچنین، کنتراست بصری بین متغیرهای مختلف نقشه برداری شده باید حفظ شود. در واقع، اگر مطمئن نباشید که نمادهای آن به راحتی قابل شناسایی هستند و به طور قابل توجهی با یکدیگر متفاوت به نظر می رسند، کارایی نقشه شما بسیار کاهش می یابد.

نمادسازی متناسب

علاوه بر نمادهای یکنواخت ارائه شده در بخش قبل، نمادهای یک متغیر کمی را می توان متناسب با مقادیر داده اندازه گرفت. این نمادهای متناسب برای ارائه درک نسبتاً دقیقی از تفاوت‌های بزرگی در یک مجموعه داده مفید هستند. همانطور که مقادیر عددی برای هر کلاس افزایش می یابد، اندازه نماد نشان دهنده آن کلاس نیز افزایش می یابد. این اجازه می دهد تا اندازه نماد ویژگی ها به طور مستقیم با مقادیر مشخصه ای که آنها نشان می دهند مرتبط باشد، به طوری که نقاط کوچک مقادیر داده های کوچک را نشان می دهند و نقاط بزرگ نشان دهنده مقادیر داده های بزرگ هستند.

مشابه نمادهای متناسب، نمادهای درجه بندی شده در محدوده ، داده های خام را به کلاس هایی گروه بندی می کنند که هر کلاس با یک نماد با اندازه متفاوت نمایش داده می شود. هر دو نمادهای متناسب و درجه بندی شده بیشتر در مورد داده های نقطه ای استفاده می شوند، اما خطوط و چند ضلعی ها نیز می توانند از نمادسازی متناسب بهره ببرند. در مورد مجموعه داده های خطی، عرض خط بیشتر به عنوان متغیر بصری متناسب استفاده می شود. مجموعه داده‌های چند ضلعی معمولاً یک متغیر کمی را در هر چند ضلعی خلاصه می‌کنند، یک مرکز را در آن چند ضلعی قرار می‌دهند و آن نماد نقطه مرکزی را نسبت می‌دهند. اگر محدوده داده برای یک متغیر معین کوچک باشد، نباید از درجه بندی محدوده استفاده شود. در این موارد، درجه بندی دامنه تفاوت های بزرگتری را در مقادیر داده ها نسبت به آنچه شایسته است، نشان می دهد.

مزیت نمادسازی متناسب سهولتی است که بیننده می تواند اندازه نماد را تشخیص دهد و بنابراین تغییرات در مقادیر داده ها را در یک وسعت نقشه مشخص درک کند. از سوی دیگر، اگر بینندگان به افسانه توجه زیادی نکنند، ممکن است بزرگی نمادهای تناسبی را اشتباه قضاوت کنند. علاوه بر این، چشم انسان اندازه نماد را به صورت مطلق نمی بیند و تفسیر نمی کند. وقتی از دایره های متناسب در نقشه ها استفاده می شود، معمول است که بیننده دایره های بزرگتر را نسبت به دایره های کوچکتر دست کم می گیرد. برای پرداختن به این مشکل بالقوه، نمادهای درجه بندی شده می توانند بر اساس مقیاس بندی ریاضی یا ادراکی باشند. مقیاس بندی ریاضی به طور مستقیم اندازه نماد را با مقدار داده برای آن منطقه مرتبط می کند. اگر یک مقدار دو برابر بزرگتر از مقدار دیگر باشد، با نمادی دو برابر بزرگتر از دیگری نشان داده می شود.شکل 9.14 “مقیاس بندی ریاضی در مقابل ادراکی” ).

نقطه ضعف نمادسازی متناسب این است که اندازه نماد می تواند بسته به نمادهای اطراف متغیر به نظر برسد. این به بهترین وجه از طریق توهم ابینگهاوس (همچنین به عنوان حلقه های تیچنر شناخته می شود) نشان داده می شود. همانطور که در شکل 9.15 “توهم ابینگهاوس” مشاهده می کنید ، دایره های مرکزی هر دو به یک اندازه هستند اما به دلیل تاثیر بصری دایره های اطراف متفاوت به نظر می رسند. اگر در حال ایجاد یک گرافیک با نمادهای مختلف هستید، این توهم می تواند در تفسیرپذیری نقشه شما ویران کند.