فرسايش خاک فرآيندي است که سالانه باعث هدر رفت ميليون ها تن خاک از عرصه هاي طبيعي و زراعي مي گردد. برآوردهاي صحيح از خطر فرسايش در بهبود توصيه هاي مديريت اراضي نقش مهمي دارد. در اين تحقيق، پهنه بندي خطر فرسايش در حوزه آبخيز کن با مساحت 20571 هکتار با استفاده از مدل تجربي MPSIAC و سامانه اطلاعات جغرافيايي (GIS) مورد بررسي قرار گرفت و با استفاده از نقشه هاي پايه و بهره گيري از GIS لايه هاي اطلاعاتي مورد نياز تهيه گرديد. پس از گردآوري، آماده سازي و ورود لايه هاي اطلاعاتي به محيط GIS و تلفيق اين لايه ها حداکثر و حداقل ميزان رسوب ويژه توليدي سطح حوضه به ترتيب 10.41 و 0.99 تن در هکتار در سال، ميزان رسوبدهي ويژه کل حوضه 78.72 تن در هکتار در سال و رسوبدهي کل حوضه 50549 تن در سال بدست آمد که رقم قابل توجهي است و از دلايل آن مي توان به حساس بودن جنس سازنده اي منطقه به فرسايش، نوع خاک منطقه، شيب زياد حوضه، عدم کاربري مناسب اراضي و… اشاره کرد به گونه اي که مناطق با شدت فرسايش زياد منطبق بر سازنده اي حساس و شيب هاي تند و زياد است.
برای دانلود این مقاله به لینک زیر مراجعه کنید.
https://www.sid.ir/fa/journal/ViewPaper.aspx?ID=234308
آموزش کاربردی GIS وRS
همراه با فیلم و کتاب
همراه با پروژه های کاربردی
مدرس:
دکتر سعید جوی زاده
تلفن ثبت نام:
09382252774
آدرس وب سایت:
بدون دیدگاه