کاربرد GIS در مدلسازی گسترش فیزیکی شهرها
در طی چند دهه اخیر و به خصوص پس از انقلاب اسلامی رشد فزاینده شهرنشینی در اغلب شهرهای ایران مطرح شده است. این در حالی است که وضعیت موجود شهرهای فعلی پاسخگوی نیازهای مردم نمی باشد. اصولا، این نیازها باید از ابعاد اجتماعی و اقتصادی مورد بررسی قرار گیرند، در غیر اینصورت پیامدهای سوء آتی قابل پیشبینی و کنترل نخواهد بود. با وجود آگاهی از اثرات نامطلوب ناشی از توسعه های کالبدی شهر بر محیط طبیعی این واقعیت را نیز باید قبول کرد که پدیده توسعه شهری امری اجتناب ناپذیر است. نگاهی به پیشبینی اطلاعات و آمار ایران در سال 1400 با تخمین جمعیت 130 میلیون نفر و با محاسبه نرخ رشد شهرنشینی فعلی نیاز به حداقل دو برابر مساحت کنونی برای شهرها را قطعی می سازد. اگرچه رشد درون شهری میتواند بخشی از این نیاز را مرتفع نماید، ولی توسعه غالبا در حومه شهرها اتفاق میافتد، جاییکه توسعه کاربریهای غیرمنطقی زمین باعث از بین رفتن منابع طبیعی مرغوب و تخریب اکوسیستم های حساس میگردد. به دلیل آنکه تنها هدف چنین توسعه هایی افزایش مقیاس است، به دنبال خود تمرکز گرایی، تخصص گرایی و مکانیزه شدن را به ارمغان می- آورد که هر دو مقوله ذکرشده محیطهای طبیعی و مصنوعی را دچار بحران میسازد. برای کنترل و هدایت چنین توسعه هایی مشخص نمودن ابعاد توسعه مطلوب، مکان گزینی صحیح زمین و اعمال سیاستهای حفاظت طبیعی در راستای اهداف اجتماعی و اقتصادی نیاز به برنامه ریزی های دقیق و علمی دارد.
بیا بوک:بخون ،یادبگیر و اقدام کن ا به دنیای شگفت انگیز کتاب ها خوش آمدید!
6 نظرات