سنجنده مادیس

سنجنده مادیس به‌عنوان سنجنده­ای که می‌تواند برای مطالعات جامع درزمینه اتمسفر و سطح سیاره زمین (خشکی و اقیانوس­ها) مورداستفاده قرار بگیرد، طراحی شده است. سنجنده مادیس بر روی ماهواره­های TERRA و AQUA سوار شده است. نخستین بار این سنجنده بر روی ماهواره ترا نصب شد و در  سال 1999 میلادی مأموریت خود را آغاز نمود. پس‌ازآن در سال 2002 میلادی نمونه دیگری از این سنجنده با مشخصات مشابه بر روی ماهواره ترا سوار شده و عملیات خود را آغاز نمود. تاکنون با استفاده از سنجنده­های مادیس داده­هایی برای مدت‌زمانی 15 سال از سیاره زمین فراهم آورده شده است. با توجه به اینکه داده­های به‌دست‌آمده از این سنجنده از توان تفکیک زمانی روزانه برخوردار است، لذا برای بررسی و تجزیه‌وتحلیل تغییراتی که در فواصل زمانی کوتاه‌مدت اتفاق افتاده است، بسیار با ارزش و کاربردی است.

سنجنده مادیس به‌کاربرده شده در این دو ماهواره از مشخصه­های یکسانی ازلحاظ طیفی، رادیومتریکی، زمانی و مکانی برخوردار است.  در حقیقت تنها تفاوتی که در ارتباط با داده­های این سنجنده برای دو ماهواره مذکور وجود دارد، ازلحاظ ساعت تصویربرداری است. این سنجنده از 36 باند طیفی در محدوده 410 نانومتر تا 14400 نانومتر برخوردار است (جدول 2-1). همچنین توان تفکیک مکانی این سنجنده از 250 متر تا 1 کیلومتر در نقطه دید نادیراست. ازلحاظ کارایی، دقت مطلق رادیومتریکی این سنجنده در حد 5 درصد است. به‌علاوه­ از دقت 2 درصد در ارتباط با باند­های بازتابی و ثبت بازتاب خورشیدی رسیده برخوردار است.

سنجنده مادیس ازلحاظ مکانی دارای توان تفکیک مکانی نامطلوبی است. بااین‌حال از طرف دیگر ازلحاظ طیفی از توان تفکیک مناسبی برخوردار است . بالا بودن توان تفکیک طیفی این ماهواره (36 باند) به همراه بالا بودن توان تفکیک زمانی آن شرایط بسیار مناسبی را فراهم آورده تا بتوان تحلیل­های طیفی دقیقی را با استفاده از آن انجام داد. خصوصاً برای مطالعاتی که در ارتباط با تغییرات کوتاه‌مدت در پدیده­های مختلف سطح زمین است، استفاده از این نوع داده­ها می‌تواند بسیار مفید باشد. در پروژه EOSکه از سال­ها پیش سازمان ناسا آن را آغاز نموده تاکنون ماهواره­های سنجش‌ازدور متعددی در ارتباط با آن به فضا پرتاب‌شده است. ماهواره­های سنجش از دور از توان تفکیک مکانی، طیفی رادیومتری و زمانی متفاوتی برخوردار هستند. بااین‌حال هیچ‌یک از ماهواره­های سنجش‌ازدوری که در این زمینه طراحی‌شده­اند، به‌صورت هم‌زمان از توان­های تفکیک مکانی، طیفی و رادیومتریکی بسیار بالایی برخوردار نبوده­اند. چراکه در بسیاری از کاربرد­ها و پژوهش­هایی که در مقیاس منطقه­ای صورت می‌گیرد جزییات بسیار زیاد در تصاویر موردنیاز نیست، بر همین اساس نیازی به توان تفکیک مکانی بسیار بالا ندارند. درصورتی‌که ماهواره­ها بخواهند تمامی توان­های تفکیک را در حد ایده­آل خود داشته باشند، در این شرایط حجم داده­ها بسیار افزایش پیداکرده و هزینه تولید داده­ها و سرعت پردازش آن‌ها کاهش پیدا می‌نماید.