رادار دیافراگم مصنوعی(SAR) نوعی رادار است که برای ایجاد تصاویر دو بعدی یا سه بعدی اجسام مانند مناظر استفاده می شود. SAR از حرکت آنتن رادار بر روی یک منطقه هدف استفاده می کند تا وضوح مکانی دقیق تری نسبت به رادارهای معمولی beam-scanning فراهم کند. SAR به طور معمول بر روی یک سکوی متحرک مانند هواپیما یا ماهواره نصب می شود.
SAR با ارسال یک سری پالس های راداری به سمت زمین از یک آنتن نصب شده بر روی یک سکوی متحرک مانند هواپیما یا ماهواره کار می کند. همانطور که پلت فرم به جلو حرکت می کند، آنتن سیگنال های بازتاب شده از زمین را دریافت می کند. با پردازش این سیگنال ها، SAR قادر است تصویری دقیق از منطقه مورد بررسی ایجاد کند.
یکی از مزایای SAR توانایی آن در تولید تصاویر با وضوح بالا با جزئیات دقیق است، حتی در مناطقی که دسترسی یا مشاهده با استفاده از سایر تکنیک های سنجش از دور دشوار است. SAR همچنین می تواند برای اندازه گیری انواع خواص فیزیکی سطح زمین مانند توپوگرافی، پوشش گیاهی و رطوبت خاک استفاده شود.
SAR کاربردهای گسترده ای در زمینه هایی مانند زمین شناسی، جنگلداری، کشاورزی و مدیریت بلایا دارد. به عنوان مثال، SAR می‌تواند برای نظارت بر تغییرات یخچال‌ها و یخ‌های دریا، ردیابی حرکت نشت‌های نفت، یا شناسایی زمین لغزش و سایر بلایای طبیعی استفاده شود.
SAR علاوه بر کاربردهای علمی و عملی برای اهداف نظامی و اطلاعاتی مانند شناسایی و نظارت نیز مورد استفاده قرار می گیرد. با این حال، به دلیل پتانسیل استفاده از SAR برای جاسوسی یا سایر اهداف شوم، استفاده از آن اغلب توسط دولت ها و سازمان های بین المللی محدود یا تنظیم می شود.
بدون دیدگاه