تعيين ميزان آسيب پذيري فيزيکي و انساني در برابر زلزله از اهميت بالايي برخوردار است و طبقه بندي واحدهاي مکاني شهري از نظر درجه آسيب پذيري در برابر زلزله، جهت شناسايي نواحي خطرناک امري ضروري به نظر مي رسد. در اين مقاله، آسيب پذيري انساني و پهنه بندي خطر زلزله شهر تهران، پس از تعيين شاخص هاي موثر در آسيب پذيري انساني، با استفاده از قوانين استنتاج فازي و مدل هاي هم پوشاني فازي نقشه هاي معيار در GIS، تعيين گرديده است. پارامترهاي در نظر گرفته شده در آسيب پذيري انساني مناطق شهري تهران، شامل فاصله از گسل، فاصله از نزديک ترين خيابان اصلي براي هر ناحيه، تراکم جمعيت در منطقه، تراکم جمعيت زير پنج سال، ميانگين تعداد واحدهاي ساختماني منطقه، فاصله از خطوط انتقال برق و در نهايت فاصله از ايستگاه هاي سوخت رساني مي باشند. در اين تحقيق، با لحاظ نمودن فازي بودن مفهوم پارامترهاي فوق، استفاده از مدل فازي و روش Sugeno به عنوان يکي از روش هاي استنتاج فازي، بر روش هاي ديگر ترجيح داده شد. در مرحله بعد، نقشه آسيب پذيري انساني شهر تهران در مدل رستري با در نظر گرفتن پارامترهاي فوق، تعيين شده و سپس با بصري سازي، اولويت بازسازي مناطق مختلف شهر تهران، تعيين گرديد. نتايج بررسي ها نشان مي دهد اولويت بازسازي مناطق شمالي تهران بيش از ساير مناطق است.
واژگان کلیدی
خطر زلزله، اسیب پذیری انسانی، GIS، منطق فازی
برای دانلود این مقاله به لینک زیر مراجعه کنید.
https://www.sid.ir/fa/journal/ViewPaper.aspx?ID=179663
آموزش کاربردی GIS وRS
همراه با فیلم و کتاب
همراه با پروژه های کاربردی
مدرس:
دکتر سعید جوی زاده
تلفن ثبت نام:
09382252774
آدرس وب سایت:
بدون دیدگاه