در نظريه جداسازي کاربري ها، کاربري ها به علت ماهيت تزاحمي خود از هسته هاي سکونتي شهرها فاصله گرفته و براي جبران اين فاصله بر استفاده از اتومبيل تاکيد شد که اين موضوع سبب از ميان رفتن نقش محله و ناحيه و مراکز آن ها گرديد. پس از آشکار شدن پيامدهاي منفي اين نظريه، رويکردهاي نوين شهرسازي بر توسعه اختلاط کاربري ها و احيا بافت مرکز محله و ناحيه تاکيد دارند. هدف از اين تحقيق بهره گيري از قابليت ها و تحليل هاي GIS به منظور توسعه مدلي جهت مکان يابي و اولويت بندي مراکز محلات و نواحي شهري با بهره گيري از مفاهيم اختلاط کاربري است. اين تحقيق با توسعه مدلي بر پايه سنجش پنج شاخص کمي براي واحد مکاني گره، در دو مرحله ابتدا به مکان يابي و سپس رتبه بندي مراکز پيشنهادي محله و ناحيه در منطقه هفت شهرداري تهران پرداخته است. روش کلي استفاده شده در اين تحقيق کمي سازي معيارهاي کيفي در قالب شاخص هاي عددي و تلفيق مرحله به مرحله اين شاخص ها است. ارزيابي نتايج به دست آمده، نشان دهنده قابليت مدل و شاخص هاي معرفي شده در شناسايي نقاط بالقوه و بالفعل جهت در نظر گرفته شدن به عنوان مرکز محله و ناحيه و انطباق نتايج به دست آمده از مدل با مطالعات پايه صورت گرفته براي منطقه مورد مطالعه است.
برای دانلود این مقاله به لینک زیر مراجعه کنید.
https://www.sid.ir/fa/journal/ViewPaper.aspx?ID=285854
آموزش کاربردی GIS وRS
همراه با فیلم و کتاب
همراه با پروژه های کاربردی
مدرس:
تلفن ثبت نام:
09382252774
آدرس وب سایت:
بدون دیدگاه