طبقه بندی مکانی – فضایی :ناحیه بندی مهم و سرنوشت ساز برای سازمان ها 

1. تعاریف
2. فرآیند طرح منطقه
3. مناطق اندازه گیری

1. تعاریف

فشردگی : مساحتی که یک ناحیه نسبت به مرکز آن اشغال می کند.

مجاورت : ناحیه ای که در آن همه قسمت ها به یکدیگر متصل هستند.

کراکینگ : تقسیم گروهی از اجزای تشکیل دهنده با ویژگی های یکسان به بیش از یک ناحیه با رقیق شدن نمایش آنها.

Gerrymandering : ترسیم شکل ناحیه با تعصب عمدی (به نفع یک طرف بر دیگری)

بسته بندی : عمل گروه بندی اجزاء تشکیل دهنده به مناطق، با اثر کاهش نفوذ کلی آنها در طرح منطقه نهایی.

اثر آرایش منطقه : تغییر در تأثیر پلان ناحیه تشکیل دهنده صرفاً به دلیل تغییر در نحوه ترسیم نواحی در همان پارامترهای پلان ناحیه ایجاد می شود.

اثر مقیاس: تنوع در ویژگی های تشکیل دهنده ناشی از استفاده از واحدهای جغرافیایی کمتر و بزرگتر برای تجزیه و تحلیل.

2. روند پلان منطقه

فرآیند ناحیه‌بندی (و تقسیم‌بندی مجدد) معمولاً شامل ترکیب مکان‌های محدود جغرافیایی موجود برای ایجاد یک مرز اداری جدید تعریف‌شده است (مناطق جدول‌بندی رای‌گیری می‌توانند استثنایی برای این فرآیند تجمع باشند که در زیر به آن پرداخته می‌شود). گردش کار برای ایجاد یک طرح منطقه در زیر نشان داده شده است. این فلوچارت رویکردهای مربوط به ناحیه‌بندی را نشان می‌دهد که توسط ابزارهای منطقه‌ای مبتنی بر GIS مانند ابزار ArcGIS Districting Esri (Esri، 2011) و ابزار Maptitude Caliper (2018) استفاده می‌شود. فلوچارت زیر فرآیند ناحیه بندی را به هفت مرحله تعمیم می دهد (شکل 1):

شکل 1. فرآیند طرح منطقه

2.1 شروع طرح های منطقه

شروع یک طرح منطقه ای جدید (مرحله 1) معمولاً مستلزم ترسیم مجدد مناطق موجود است، مانند این که پس از سرشماری ده ساله زمانی که مرزهای قانونی در ایالات متحده مجدداً منطقه ای می شوند، رخ می دهد. با این حال، ممکن است یک طرح منطقه ای کاملاً جدید برای گنجاندن منابع جدید جامعه ایجاد شود (به عنوان مثال، ساخت مدرسه جدید در یک جامعه جدید توسعه یافته). یک طرح منطقه‌ای، Ɗ ، از نواحی جغرافیایی تعریف‌شده مناطق تشکیل شده است، d _i یا Ɗ= {d ₁ , …, d _n } که در آن d مرزهای ناحیه فردی را برای 1 تا n تعداد ناحیه در یک منطقه تشکیل می‌دهد. طرح داده شده تعداد مناطق مشخص شده ( مرحله 2) به نوع جغرافیای زیربنایی و نوع طرح ناحیه بستگی دارد. به عنوان مثال، در ایالت فلوریدا ایالات متحده، در طول چرخه تقسیم مجدد در سال 2000، 23 ناحیه (کرسی) کنگره وجود داشت. با این حال، با رشد جمعیت در دهه قبل، فلوریدا پس از چرخه تقسیم مجدد در سال 2010، 25 ناحیه کنگره را به خود اختصاص داد.

2.2 جغرافیای منبع

جغرافیای منبع برای مناطق ( مرحله 3 ) معمولاً به اشکال تعریف شده توسط سرشماری (مناطق محدود نشان دهنده جمعیت) بستگی دارد. اشکال سرشماری، مانند تراکت ها، مناطق وسیعی را در مقیاس نقشه برداری کوچک پوشش می دهند. پوشش های چند ضلعی دقیق تر واحدهای مساحت کوچکتر نیز مانند بلوک سرشماری ثبت شده است. همچنین مربوط به رای گیری (جدول بندی) مناطق یا VTD است. VTD ها می توانند به حوزه های مختلفی مانند حوزه های انتخاباتی، حوزه ها، حوزه های قانونگذاری، یا بخش هایی که توسط ایالت ها و دولت محلی ایجاد شده اند و بر اساس هر ایالت ایجاد می شوند، اشاره داشته باشند (اداره سرشماری ایالات متحده، 2018).

2.3 متغیرهای مورد علاقه

کسانی که مسئول ساختن مناطق هستند این کار را با مشخص کردن متغیرهای مورد علاقه انجام می دهند ( مرحله 4) و بر این اساس جغرافیای منبع را مرتب کنید. در حالت ایده‌آل، انتخاب این متغیرها با انگیزه اصول ناحیه‌بندی است که به نفع تشکیل‌دهنده‌ها نسبت به کسانی است که مناطق را ترسیم می‌کنند (ادواردز و همکاران، 2017). به همین دلیل، هنگام ساختن مناطق، ویژگی های جمعیتی زیربنایی در جغرافیای مبدا از اهمیت مرکزی برخوردار است. برای انجام این کار، سازندگان منطقه متغیرهایی را مشاهده می کنند که شمارش شمارش شده را بر اساس جغرافیای سرشماری و سایر مشخصات جمعیتی نشان می دهد. به عنوان مثال، هنگام ساختن یک منطقه مدرسه راهنمایی، تعداد کل ساکنان با سن مناسب (به عنوان مثال، سنین 11-13) در هر جغرافیای منبع در هر تجمع نظارت می شود. علاوه بر این، یک عامل اساسی در تجمیع حوزه های آماری همان چیزی است که اپنشاو (1983) آن را مسئله واحد منطقه ای قابل اصلاح یا MAUP نامید.مقیاس و اثر آرایش منطقه .

2.3.1 اثر مقیاس

به دلیل ویژگی‌های جمعیتی متفاوت جغرافیاهای منبع اصلی، آگاهی از تأثیر مقیاس هنگام ساختن مناطق ضروری است (د اسمیت و همکاران، 2018؛ اپنشاو، 1977؛ 1983). اثر مقیاس به عنوان یک مشکل برای منطقه‌بندی ظاهر می‌شود، زیرا تغییرات آماری زمانی رخ می‌دهد که جغرافیای منبع در واحدهای کمتر و بزرگ‌تر برای تجزیه و تحلیل جمع شوند. برای نشان دادن اینکه چگونه این اثر می تواند در فرآیند ناحیه بندی ظاهر شود، جامعه فرضی X و Os را در نظر بگیرید (شکل 2).

شکل 2. اجتماع X و O (6×6). 

با طرح اولیه منطقه از 9 ناحیه که هر کدام شامل 4 نفر جمعیت است، می‌توانیم نشان دهیم که چگونه X کنترل اکثر مناطق را به دست می‌آورد. طرح منطقه ای حاصل نشان می دهد که در هر موقعیت رای اکثریت، X احتمال بیشتری برای کنترل یک دستور کار سیاسی خواهند داشت (شکل 3). این مثال فرض می کند که هر یک از انتخاب کنندگان یک رای می گیرد که به طور مساوی در طرح منطقه به حساب می آید.

شکل 3. کنترل اکثریت مناطق X

با این حال، اگر تعداد ولسوالی ها را کاهش دهیم و تعداد اجزای تشکیل دهنده آن مناطق را افزایش دهیم، می توانیم اثر مقیاس را نشان دهیم (شکل 4). توجه داشته باشید که در اینجا سطح تجمیع بالا رفته و اکثریت حاکم به حزب O ها منتقل شده است.

شکل 4. کنترل اکثریت ولسوالی ها

2.3.2 اثر آرایش منطقه

اگر تعداد نواحی و جمعیت‌ها را در آن نواحی ثابت نگه داریم، اما روش ترسیم نواحی را تغییر دهیم، می‌توانیم به اثر آرایش ناحیه دست یابیم (د اسمیت و همکاران، 2018؛ اپنشاو 1988). برای نشان دادن اینکه چگونه اثر آرایش ناحیه می تواند خود را در فرآیند ناحیه بندی نشان دهد، جامعه فرضی X و O را در نظر بگیرید که از سناریوی ارائه شده در Ingraham (2015) اقتباس شده است. طرح ناحیه در سمت راست نمایش کاملاً متناسب را نشان می دهد، که در آن هر جامعه یک منطقه متناسب با اندازه جمعیت خود در جامعه دریافت می کند.

شکل 5. جامعه X و O (5×10) و مناطق متناسب

برای نشان دادن اثر آرایش ناحیه، می‌توانیم دو تجلی ترتیبات منطقه‌ای متفاوت را در نظر بگیریم که مختص فرآیند ناحیه‌بندی قانون‌گذاری هستند. کراکینگ اصطلاح رایج برای عمل تقسیم گروه‌هایی از ترکیبات با ویژگی‌های یکسان به بیش از یک ناحیه با نتیجه رقیق‌کردن نمایش همان گروه است (لویت، 2010؛ استفانوپولوس و مک‌گی، 2015). اثر آرایش ناحیه ای ترک خوردگی در شکل 6 نشان داده شده است که در آن O’ها کنترل اکثریت را در طرح ناحیه به دست می آورند.

شکل 6. کنترل اکثریت ولسوالی ها

عمل کراکینگ به حوزه های انتخاباتی اطلاق می شود که در آن آرای بالقوه در یک حوزه انتخابیه اقلیت متغیر مورد علاقه است.  بسته بندی عملی از گروه بندی اجزاء تشکیل دهنده به مناطق، با اثر کاهش نفوذ کلی آنها در طرح منطقه نهایی است. شکل 7 نمونه ای از بسته بندی را نشان می دهد که در آن اقلیت جامعه X کنترل اکثریت مناطق داخل طرح را به دست می آورند.

شکل 7. کنترل اکثریت مناطق X

2.4 معیارهای طرح

معیارهای طرح ( مرحله 5 ) الزامات را برای متغیر خاص مورد علاقه و نحوه توزیع آن متغیرها در مناطق مختلف تعیین می کند. علاوه بر این، معیارها/محدودیت‌های طرح را می‌توان به موضوعات حیاتی، مانند محدودیت‌های حقوقی و سیاسی تقسیم کرد، که در عمل ممکن است از نظر زمان/پول، سایر مراحل را در فرآیند ناحیه‌بندی تحت‌الشعاع قرار دهد. به عنوان مثال، قانون “یک نفر، یک رای” که توسط Wesberry v. Sanders (1964) تایید شد.مستلزم آن است که در حوزه های کنگره ایالات متحده باید جمعیت تقریباً برابری از نمایندگان وجود داشته باشد. اما، اگر معیارهای طرح ناحیه‌بندی به سادگی «یک نفر، یک رأی» باشد، تقسیم مجدد یک فرآیند نسبتاً ساده خواهد بود. به طور خاص، محاسبه تغییرات فضایی اجزاء بسیار مهم است. به عنوان مثال، از زمان تصویب قانون حقوق رای (VRA) در سال 1965 ، معیارهای طرح حداقل 22 بار توسط دادگاه عالی ایالات متحده مورد بررسی قرار گرفته است.

میزان صلاحدید مجاز در ترسیم یک منطقه بر اساس منطقه، حوزه انتخابیه و نوع طرح متفاوت است. بر دیگری (لویت، 2010). یکی از معیارهایی که مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفته است، معیارهای حفظ جوامع مورد علاقه در محدوده‌های منطقه‌ای معین در صورت امکان است. اگر چندین منطقه وجود دارد که باید در یک طرح تخصیص داده شود، آنگاه ساختن مناطق یک فرآیند تکراری است ( مرحله 6 ) . هنگامی که تمام معیارهای طرح منطقه برآورده شد، روند ناحیه تا ارائه ادامه می یابد ( مرحله 7 ).

3. مناطق اندازه گیری

افزایش استفاده از GIS به طور چشمگیری به چالش های اداری با ایجاد مناطق کمک کرده است. با این حال، با این پیشرفت ها در روش های جغرافیایی، اختلافات سیاسی در مورد نحوه ترسیم مناطق به طور فزاینده ای روند را در نبردهای قانونی به دام می اندازد (Herron & Wiseman, 2008). قابل توجه ترین منطقه به اصطلاح gerrymandered است که حاوی تعصب عمدی (به نفع یک طرف نسبت به طرف دیگر) است. اصطلاح Gerrymander به فرماندار سابق ماساچوست البریج گری (گریفیث، 1907) اشاره دارد. تلاش برای مطابقت با ایده آل برابری نماینده در ترسیم مناطق همیشه یک راه حل هندسی ساده نیست. بنابراین، چندین روش برای اندازه‌گیری نواحی موجود است. می توان این اقدامات ولسوالی ها را به دو دسته کلی تقسیم کرد:

3.1 بر اساس هندسه

در نظر گرفتن سنتی اندازه گیری برای مناطق عمدتا بر اساس معیارهای هندسی بوده است. به عنوان مثال، قانون تخصیص ایالات متحده در سال 1911 (انتشار 62-5، آمار 13) تصریح کرد که کنگره از مناطقی تشکیل شده است که از قلمروهای به هم پیوسته و فشرده تشکیل شده و دارای تعداد تقریباً مساوی از ساکنان است. و با تصور اینکه این قانون اولویتی برای این معیارهای هندسی قرار می دهد، متعاقباً در قانون تخصیص ایالات متحده در سال 1941 حذف شد . دو مورد از مهمترین ملاحظات هندسی فشردگی و مجاورت هستند.

3.1.1 فشردگی

فشردگی به منطقه ای اشاره دارد که یک ویژگی (مثلاً منطقه) در رابطه با مرکز منطقه خود اشغال می کند. به همین دلیل، دایره (فشرده ترین شکل ها) برای مطابقت شکل استفاده می شود (Galton 2017). پراستنادترین معیاری که در تقسیم بندی مجدد ادبیات و شهادت کارشناسان ذکر شده است، ابتدا نمره پولزبی-پوپر است (Polsby & Popper، 1991). فرمول ساده هندسی این اندازه گیری به صورت A/P ² ارائه شده است که مساحت A را با محیط P مقایسه می کند. فرمول حاصل گاهی اوقات به عنوان 4πA/P ² نرمال می شود که نمرات تضمینی بین 0 تا 1 است (MacEachren 1985). در این اندازه گیری، ناحیه ای با مقادیر کمتر (نزدیک به 0) در مقایسه با ناحیه ای با مقادیر نزدیک به 1 فشرده تر است.

این که فشردگی باید یک هدف اولیه در منطقه باشد، قابل بحث است. در حوزه‌های انتخاباتی ایالات متحده، بسیاری از ایالت‌ها (به دنبال VRA) این موضوع را مطرح کرده‌اند که ترسیم مناطق فشرده‌تر عمداً ضروری است. یکی از نمونه‌هایی از نحوه عملکرد استثنای فشردگی در شیوه‌ها، «منطقه گوش‌بند» معروف ایلینوی است که به جوامع اسپانیایی زبان در شمال و جنوب شیکاگو می‌پیوندد (Stephanopoulos، 2012). آنچه را که دادگاه در سال 1997 برای حفظ یک جامعه مورد علاقه ضروری می دانست، حفظ کند (نگاه کنید به King v. State Bd. of Elections 1997 ).

شکل 8. ناحیه 4 ایلینوی، با نام مستعار “منطقه گوش پاک کن”.

3.1.2 مجاورت

الزام همجواری یک معیار استاندارد بالقوه برای مناطق در یک طرح معین است. مجاورت به این معنی است که کسی می تواند بدون ترک منطقه از یک سر منطقه به سر دیگر برود (لویت، 2010). یک معیار مجاورت برای مناطق مستلزم آن است که تمام بخش های یک منطقه در یک طرح معین به صورت مکانی به هم متصل شوند. اغلب جغرافیای فیزیکی یک منطقه این نیاز را به چالش می کشد، مانند موردی که در مناطقی با آبراهه های دو نیم شده وجود دارد. اکثر مردم مناطقی را که توسط یک آبراه تقسیم می شوند به هم پیوسته می دانند اگر پل از روی آب عبور کند. مناطق جزیره معمولاً به هم پیوسته هستند تا زمانی که جزیره بخشی از همان ناحیه به عنوان نزدیکترین سرزمین اصلی باشد، مانند ناحیه 2 کنگره واشنگتن (لویت، 2010).

در موارد دیگر می توان از ویژگی های ساخته شده یک منطقه برای اتصال مناطق منطقه استفاده کرد. به عنوان مثال، در منطقه 4 ایلینویز، ^{تلاش‌ها} برای پیروی از VRA منجر به این شده است که دو بخش بزرگ منطقه صرفاً توسط یک بخش بین ایالتی 294 به سمت غرب متصل شوند (شکل 8). لازم به ذکر است که VRA اخیراً در بخش 4 (ب) توسط دادگاه عالی در حکم نهایی Shelby County v. Holder (2013) در رابطه با “تصفیه اولیه” که ایالت های دارای سابقه تبعیض نژادی را ملزم به ترسیم مناطقی می کند تخلیه شده است. توسط وزارت دادگستری ایالات متحده برای تبعیض بررسی می شوند.

3.2 بر اساس مؤلفه ها

به دلیل جابجایی جمعیت اجزای تشکیل دهنده در طول زمان یا منابعی که مناطق خدماتی تغییر می کنند، اغلب به تقسیم مجدد نیاز است. قانون تقسیم مجدد ایالات متحده در سال 1929 (فصل 28، 46 استان 21، 2 USC) یک روش دائمی برای تقسیم 435 کرسی در مجلس نمایندگان ایالات متحده بر اساس هر سرشماری ایجاد کرد. با این حال، بسیاری استدلال کرده‌اند که در حالی که این اقدام که به اداره سرشماری قدرت می‌دهد تا تمام تصمیم‌گیری‌های مربوط به تقسیم مجدد آینده را انجام دهد، درها را برای قوانین بعدی و مانورهای سیاسی که منجر به انحراف می‌شود، باز کرد (Gaughan, 2013؛ Stephanopoulos, 2014). به عنوان مثال، دادگاه عالی ایالات متحده حکم داده است که جنایتکاری با محوریت حزبی به خودی خود خلاف قانون اساسی نیست (جاکوبسون، 2018).

در ایالات متحده و سایر کشورها، به چالش کشیدن یک طرح ناحیه نامتناسب به روشی که دادگاه ها آن را قابل قبول می دانند، همچنان یک پرونده پیچیده است (برنشتاین و دوچین، 2017). چندین رویکرد مختلف تلاش کرده‌اند تا با موضوع پیچیده اندازه‌گیری طرح‌های بالقوه نافرمان دست و پنجه نرم کنند. کار اصلی گلمن و کینگ (1994) روش هایی را برای پیش بینی نتایج احتمالی انتخابات به نام سوگیری و پاسخگویی پیشنهاد کرد. برای نشان دادن انحراف از تقارن احزاب یا طرح‌هایی که برای محافظت از مدیران متصدی ترسیم شده‌اند، می‌توان از معیارهای سوگیری و پاسخگویی استفاده کرد. بعداً یک رویکرد تفاوت میانگین و میانه ایجاد شد که به تفاوت بین میانگین و میانه رای دموکراتیک در بین تمام مناطق در یک طرح معین می پردازد (مک دونالد و بست 2015). در این رویکرد،

اقدامی که اخیراً به طور فعال توسط دادگاه ها برای اندازه گیری مناطق بالقوه نامناسب در نظر گرفته شده است، در پرونده Whitford v. Gill (2016) در ایالت ویسکانسین ایالات متحده ظاهر شده است . استفانوپولوس و مک گی (2015) این اقدام را که نشان دهنده تلاشی پیشگام در حوزه انتخاباتی ایالات متحده بود، رسمیت بخشیدند. این معیار که شکاف کارایی نامیده می شود ، تفاوت بین آرای تلف شده مربوط به احزاب سیاسی در یک انتخابات برای یک ناحیه تقسیم بر تعداد کل آرای داده شده در همان ناحیه را اندازه گیری می کند. استفانوپولوس و مک گی (2015) آستانه 8 درصد یا بیشتر را برای تشخیص هنجارشکنی در طرح های حوزه انتخاباتی قانونگذاری ایالتی پیشنهاد کردند. حتی با این اقدام شاکی پرونده ویتفورد علیه گیل(2016) موفقیت‌آمیز نبود و چالش اندازه‌گیری موفقیت‌آمیز جری‌ماندرینگ به‌گونه‌ای که به‌طور مداوم دادگاه‌ها را متقاعد می‌کند، همچنان پابرجاست.