نقشه ها و انواع نقشه ها

نقشه های مرجع

هدف اصلی نقشه مرجع ارائه اطلاعات مکان به کاربر نقشه است. ویژگی های جغرافیایی و عناصر نقشه در نقشه مرجع تمایل دارند که به طور مساوی رفتار و نمایش داده شوند. به عبارت دیگر، هیچ جنبه ای از یک نقشه مرجع بر هیچ جنبه دیگری ارجحیت ندارد. علاوه بر این، نقشه های مرجع به طور کلی واقعیت جغرافیایی را به دقت نشان می دهند. نمونه هایی از انواع رایج نقشه های مرجع شامل نقشه های توپوگرافی مانند نقشه های ایجاد شده توسط سازمان زمین شناسی ایالات متحده (USGS؛ مراجعه کنید به http://topomaps.usgs.gov ) و نقشه های تصویری به دست آمده از ماهواره ها یا هواپیماها که از طریق خدمات نقشه برداری آنلاین در دسترس هستند. .

دقت یک نقشه مرجع معین در واقع برای بسیاری از کاربران حیاتی است. به عنوان مثال، دولت های محلی به نقشه های مرجع دقیق برای استفاده از زمین، منطقه بندی و اهداف مالیاتی نیاز دارند. دولت های ملی برای اهداف سیاسی، زیرساختی و نظامی به نقشه های مرجع دقیق نیاز دارند. افرادی که به دستگاه های ناوبری مانند واحدهای سیستم موقعیت یابی جهانی (GPS) وابسته هستند نیز برای رسیدن به مقصد مورد نظر خود به نقشه های مرجع دقیق و به روز نیاز دارند.

نقشه های موضوعی

در تضاد با نقشه مرجع، نقشه های موضوعی هستند. همانطور که از نام آن پیداست، نقشه های موضوعی با موضوع یا موضوع مورد علاقه خاصی سروکار دارند. در حالی که نقشه های مرجع بر مکان ویژگی های جغرافیایی تأکید می کنند، نقشه های موضوعی بیشتر به نحوه توزیع اشیا در فضا می پردازند. چنین چیزهایی اغلب مفاهیم انتزاعی مانند امید به زندگی در سراسر جهان، سرانه تولید ناخالص داخلی (GDP) در اروپا، یا نرخ باسوادی در سراسر هند هستند. یکی از نقاط قوت نقشه برداری و به ویژه نقشه برداری موضوعی این است که می تواند چنین مفاهیم انتزاعی و نامرئی را روی نقشه قابل مشاهده و مقایسه کند.

توجه به این نکته ضروری است که نقشه های مرجع و موضوعی متقابل نیستند. به عبارت دیگر، نقشه های موضوعی اغلب حاوی و ترکیب اطلاعات مرجع جغرافیایی هستند و برعکس، نقشه های مرجع ممکن است حاوی اطلاعات موضوعی باشند. علاوه بر این، هنگامی که در کنار هم استفاده می شود، نقشه های موضوعی و مرجع اغلب مکمل یکدیگر هستند.

به عنوان مثال، مقامات بهداشت عمومی در یک شهر ممکن است علاقه مند به دسترسی برابر به اورژانس برای ساکنان شهر باشند. بینش در مورد این و سؤالات مرتبط را می توان از طریق مقایسه تصویری یک نقشه مرجع که مکان اورژانس در سراسر شهر را با نقشه های موضوعی اقشار مختلف جمعیت نشان می دهد (به عنوان مثال، خانوارهای زیر فقر، درصد افراد مسن، گروه های کم نمایندگی) به دست آورد.

در چارچوب یک GIS، می‌توانیم نقشه مرجع اتاق‌های اورژانس را مستقیماً روی نقشه‌های جمعیت قرار دهیم تا ببینیم آیا دسترسی در انواع محله‌ها یکنواخت است یا خیر. واضح است که هنگام بررسی دسترسی به اتاق اورژانس باید عوامل دیگری را در نظر گرفت (مثلاً دسترسی به حمل و نقل)، اما از طریق چنین پوشش‌هایی از نقشه، می‌توان محله‌های تحت پوشش را شناسایی کرد.

هنگامی که در قالب چاپی ارائه می شود، هر دو نقشه مرجع و موضوعی بازنمایی ایستا یا ثابت از واقعیت هستند. چنین ماندگاری در صفحه نشان می‌دهد که جغرافیا و چیزهایی که نقشه‌برداری می‌کنیم نیز از بسیاری جهات ثابت یا ثابت هستند. این دور از واقعیت است. ادغام GIS با سایر اشکال فناوری اطلاعات مانند اینترنت و مخابرات سیار به سرعت در حال تغییر این دیدگاه از نقشه ها و نقشه برداری و همچنین جغرافیا به طور کلی است.

نقشه های پویا

انتشار GIS و محبوبیت ابزارها و برنامه های نقشه برداری آنلاین نشان دهنده این تغییر در تفکر در مورد نقشه ها و استفاده از نقشه است. در این راستا، شایان ذکر است که در مورد انتشار نقشه های پویا بحث شود. نقشه های پویا به سادگی نمایش های قابل تغییر یا تعاملی از زمین هستند. نقشه‌برداری پویا بیشتر به نحوه استفاده و تحویل نقشه‌ها به کاربر نقشه امروزی (مثلاً آنلاین، از طریق تلفن همراه) اشاره دارد تا به محتوای خود نقشه. هر دو نقشه مرجع و موضوعی می توانند ماهیت پویا داشته باشند و چنین نقشه هایی جزء جدایی ناپذیر هر GIS هستند. نکته کلیدی در مورد نقشه های پویا این است که افراد بیشتری، نه فقط متخصصان GIS، به چنین نقشه هایی دسترسی دارند.

برخلاف نقشه‌های چاپی که دارای ویژگی‌ها و عناصری است که کاربران نمی‌توانند آن را تغییر دهند یا تغییر دهند، نقشه‌های پویا تشویق می‌کنند و گاهی نیاز به تعامل کاربر دارند. چنین تعاملی می‌تواند شامل تغییر مقیاس یا ناحیه قابل مشاهده با بزرگ‌نمایی یا کوچک‌نمایی، انتخاب ویژگی‌ها یا لایه‌ها برای گنجاندن یا حذف از نقشه (به عنوان مثال، جاده‌ها، تصاویر)، یا حتی شروع و توقف یک انیمیشن نقشه باشد.

همانطور که نقشه‌های پویا به تکامل خود ادامه می‌دهند و در آینده به تعامل بیشتری با کاربر نیاز دارند، کاربران نقشه ویژگی‌ها و کنترل‌های نقشه تعاملی بیشتری را طلب خواهند کرد. با ادامه دموکراتیک کردن نقشه ها و نقشه برداری، آگاهی جغرافیایی و درک نقشه کاربران نقشه نیز افزایش می یابد. بنابراین، درک ماهیت، شکل و محتوای نقشه‌ها برای حمایت از تغییر نیازها، خواسته‌ها و انتظارات کاربران نقشه در آینده اهمیت حیاتی دارد.