چرا کرونا ضربهاش را آغاز کرده و چگونه میتوانیم در برابر شیوع بیماری بعدی آماده شویم؟
درباره آلانا سیخ(Alanna Shaikh):
آلانا شیخ یک مشاور بهداشت جهانی است که در تقویت سیستم های درمانی تخصص دارد.
آلانا شیخ دارای مدرک پزشکی در بین المللی بهداشت از دانشگاه بوستون است و بیست سال طراحی برنامه ، مدیریت و تجربه ارزیابی را شامل می شود که بخش های امداد و توسعه بشردوستانه را شامل می شود. وی به ویژه در زمینه یابی روابط پیچیده بین دولتهای محلی ، سازمانهای اجرایی و آژانسهای تأمین بودجه دوجانبه ، و در برقراری ارتباط پیامدهای مربوطه به روشی در دسترس برای مخاطبان وسیع ، از جمله نوشتن برای UN Dispatch و TED و همچنین پشتیبانی از رسانه های اجتماعی به مهارت برخوردار است. سازمان های غیر دولتی. کارفرمایان قبلی شامل وزارت امور خارجه ایالات متحده ، USAID ، Abt Associates ، پروژه HOPE و پزشکی بین المللی پزشکی علاوه بر نقش مداوم وی در عنوان مربیگری و مربیگری در جذب کمک مالی برای پیش گیری از بیماری های واگیردار پیش قدم بوده است .
چرا باید این متن را بخوانیم:
آلانا شیخ دارای مدرک لیسانس از دانشگاه جرج تاون و فوق لیسانس بهداشت عمومی از دانشگاه بوستون است. او در هفت کشور زندگی کرده است و نویسنده کتاب “چه ما را می کشد: یک راهنمای عملی برای درک بزرگترین مشکل جهانی بهداشت” است. انتشارات مقاله اخیر شامل مقاله ای درباره امنیت بهداشت جهانی در روزنامه دیلی تلگراف انگلیس و مقاله ای در بررسی سالانه آموزش مقایسه ای و بین المللی است.
میخواهم تا اینجا کمی از سوابقم برایتان بگویم که اجازه میدهند که این موضوع را برایتان مطرح کنم، چون، صادقانه بگویم، واقعا، واقعا نباید به نظر هر آدم مسنی در باره کووید-۱۹ گوش کنید.
خوب، من ۲۰ سال است که در حوزه بهداشت جهانی کار میکنم، و تخصص مشخص فنی من در سیستمهای سلامتی و آنچه برایشان در زمان فشارهای شدید اتفاق میافتد است. همچنین در روزنامهنگاری جهانی سلامتی کار کردهام؛ در مورد بهداشت جهانی و امنیت زیستی نوشتهام در روزنامهها و رسانههای مجازی، و چند سال قبل کتابی منتشر کردهام درباره خطرات بزرگی که سلامت جهانی ما را به عنوان یک سیاره تهدید میکند. و در تلاش در شناسایی بیماریهای همهگیر مشغول بوده و مدیریت کردهام از ارزیابی مراکز مداوای اِبولا تا توجه به انتشار سل در مراکز بهداشتی و ایجاد آماده سازی علیه آنفولانزای مرغی. مدرک کارشناسی ارشد من در بهداشت جهانی است. پزشک نیستم. پرستار نیستم. تخصص من مواظبت از بیمار یا نگهداری از اشخاص نیست. تخصص من توجه به جمعیتها و سیستمهای سلامتی است، چه میشود وقتی بیماریها در ابعاد بزرگ پیش آیند؟ اگر منابع تخصصی جهانی سلامت را ردهبندی کنیم در معیار یک تا ۱۰، یک شخصی تصادفی است که روی فیس بوک پیام میدهد و ۱۰ سازمان بهداشت جهانی، به نظرم احتمالا به من هفت یا هشت میدهید. پس وقتی که با شما صحبت میکنم این را در نظر داشته باشید.
اینجا از پایهها شروع میکنم، چون فکر کنم این چیزی است که گم شده در سر و صداهای اطراف کووید-۱۹. کووید-۱۹ یک ویروس کرونا است. ویروسهای کرونا زیر گروه خاصی از ویروسها هستند، و به عنوان ویروس ویژگیهای خاصی دارند. بجای دی ان ای از آر ان ای به عنوان ماده ژنتیکیشان استفاده میکنند، و سطحشان با خارهای نوکتیزی پوشیده شده. که از این خارها برای حمله به سلولها استفاده میکنند. این خارها همان کرونای ویروس کرونا هستند. کووید-۱۹ به عنوان ویروس کرونای جدید شناخته میشود چون، تا دسامبر، ما تنها شش ویروس کرونا میشناختیم. کووید-۱۹ هفتمی است. برای ما جدید است. تازه توالی ژنیاش را تعیین کردهایم، تازه برایش نام گذاشتهایم. به این دلیل جدید است.
اگر سارس را بیاد بیاورید، سندروم خیلی حاد تنفسی، یا مرس، سندروم تنفسی خاورمیانه، آنها ویروس کرونا بودند. و هر دو آنها سندروم تنفسی نامیده شدند، چون این کاری است که ویروس کرونا میکند — به ششها حمله میکنند. حالت تهوع ایجاد نمیکنند، باعث خونریزی از چشم نمیشوند، در شما ایجاد خونریزی نمیکنند. به ششهای شما حمله میکنند.
کووید-۱۹ هم متفاوت نیست. مجموعهای از علائم تنفسی ایجاد میکند از چیزهایی مثل سرفه خشک و تب همینطور روبه بالا تا ذاتالریه کشنده ویروسی. و این مجموعه نشانهها یکی از دلایلی است که واقعا تشخیص شیوع آن را سخت کرده است. خیلی از آدمها آنقدر خفیف مبتلا به کووید-۱۹ میشوند، و نشانههایش آنقدر ملایم است که حتی به درمانگاه مراجعه نمیکنند. در سیستم ثبت نمیشوند. کودکان، خصوصا، برخورد بسیار راحتی با کووید-۱۹ دارند، که واقعا باید بخاطرش شکر گذار باشیم.
ویروس کرونا زونوتیک است، یعنی از حیوان به انسان سرایت میکند. بعضی از ویروسهای کرونا، مانند کووید-۱۹، از شخص به شخص هم سرایت میکنند. انواع شخص به شخص سریعتر و دورتر حرکت میکنند، درست مانند کووید-۱۹. اجتناب از بیماریهای زونوتیک واقعا خیلی سخت است، چون آنها یک مخزن حیوانی دارند. یک مثال آن آنفولانزای مرغی است، که میتوانیم آن را بین حیوانات مزرعه، بوقلمونها، اردکها از میان ببریم اما هر سال بر میگردد چون توسط پرندههای وحشی به ما برمیگردد. چیز خیلی زیادی از آن نمیشنوید چون آنفولانزای مرغی از انسان به انسان منتقل نمیشود، اما هر ساله در سراسر جهان با شیوع آن مواجهیم. به احتمال زیاد کووید-۱۹ از جانوران به انسان انتقال یافته در یک بازار حیوانات وحشی در ووهان چین.
حالا از مقدمات بگذریم. این آخرین شیوع بیماری نخواهد بود که شاهدش خواهیم بود. شیوع بیماریهای بیشتر و همهگیری بیماریهای بیشتری پیش خواهند آمد. این شاید نیست. حتمی است. و این در نتیجه شیوهای است که ما انسانها، با سیارهمان برخورد میکنیم. انتخابهای انسانی ما را به مرحلهای میرسانند که شاهد شیوع بیشتر بیماریها خواهیم بود. بخشی از آن مربوط به تغییرات آب و هواست و شیوهای که آب و هوای در حال گرمتر شدن جهان را برای زندگی ویروسها و باکتریها مناسبتر میکند. اما به شیوهای که به آخرین محلهای وحشی سیارهمان فشار میاوریم هم مربوط است.
وقتی جنگلهای استوایی آمازون را میسوزانیم و شخم میزنیم تا زمینی ارزان برای دامداری بدست آوریم، وقتی که آخرین دشتهای آفریقا تبدیل به مزرعه میشوند، وقتی که حیوانات وحشی چین تا حد انقراض شکار میشوند، انسانها در تماس با مجموعهای از حیوانات وحشی قرار میگیرند که هیچوقت قبل از آن در تماس نبودهاند، و این مجموعهها انواع جدیدی از بیماریها را با خود دارند: باکتریها، ویروسها، چیزهایی که ما برایشان آماده نیستیم. خصوصا خفاشها، استعداد خوبی در میزبانی از بیمارهایی دارند که انسانها را مبتلا میکند، اما آنها تنها حیوانات اینگونه نیستند. پس تا وقتی که ما نواحی دورافتاده را کمتر دورافتاده میکنیم، شیوع بیماریها همچنان ادامه مییابد.
نمیتوانیم شیوع بیماری را تنها با قرنطینه یا محدودیت سفر متوقف کنیم. این اولین واکنش هر کسی است: «بیایید تا جلو حرکت مردم را بگیریم. بیایید تا شیوع بیماری را متوقف کنیم.» اما حقیقت اینکه، برقراری یک قرنطینه خوب کار خیلی سختی است. ایجاد محدودیتهای سفر کار خیلی سختی است. حتی کشورهایی که سرمایهگذاریهای کلان در بهداشت عمومی کردهاند، مثل آمریکا و کره جنوبی، نمیتوانند این محدودیتها را با سرعت کافی اجرایی کنند تا شیوع را در لحظه متوقف کنند. برای اینها دلایل تدارکاتی وجود دارد، و دلایل پزشکی وجود دارد. اگر همین حالا به کووید-۱۹ توجه کنید، به نظر میرسد که در دورهای مبتلا شدهلید ولی هیچ نشانهای ندارید که میتواند تا ۲۴ روز طول بکشد. پس آدمها در اطراف راه میروند و ویروس هیچ نشانهای ندارد. قرنطینه نمی شوند. هیچکس نمیداند که باید قرنطینه شوند.
همچنین هزینههای زیادی در اجرای قرنطینه و محدودیت سفر وجود دارد. انسان حیوانی اجتماعی است، و در برابر اینکه در جایی محدود شوند یا آنکه که بخواهی جدایشان کنی مقاومت میکنند. در شیوع ابولا دیدهایم که به محض آنکه قرنطینه برقرار کنید، مردم میخواهد از آن فرار کنند. افراد بیمار، اگر بدانند که پروتکل محکم قرنطینه برقرار است، ممکن است به مراکز بهداشت نروند، چون از سیستم پزشکی میترسند یا توان مالی آن را ندارند و نمیخواهند که از خانواده و دوستانشان جدا شوند. سیاستمداران، مسئولین دولت، وقتی میفهمند که قرنطینه اجرا میشود اگر از شیوع و تعداد موارد صحبت کنند، ممکن است حقیقت را از ترس برقراری قوانین قرنطینه مخفی کنند. و البته، این نوع از طفره رفتن و عدم صداقت دقیقا دلیل آن است که چرا پیگیری شیوع بیماری اینقدر سخت است. ما با قرنطینهها و محدودیتهای سفر میتوانیم بهتر شویم، که باید انجام دهیم، ولی اینها تنها انتخابهای ما نیستند، و بهترین انتخابهای ما در مواجهه با این شرایط هم نیستند.
راه اصلی در این مسیر طولانی در اینکه از خطر شیوع کم کنیم ساختن یک سیستم بهداشت جهانی است تا از فعالیتهای اصلی بهداشتی در همه کشورهای جهان پشتیبانی کند تا همه کشورها، حتی کشورهای فقیر، بتوانند سریعا بیماریهای عفونی را تشخیص و در همان زمان بروز درمان کنند. چین با انتقادات زیادی در شیوه پاسخش به کووید-۱۹ مواجه شد. اما در حقیقت، اگر کووید-۱۹ در چاد اتفاق میافتاد چه میشد، که تنها سه و نیم دکتر به ازای هر صدهزار نفر دارد؟ چه میشد اگر در جمهوری دموکراتیک کنگو اتفاق میافتاد، که تازه آخرین بیمارش را پس از مداوای ابولا مرخص کرده؟ حقیقت اینکه، کشورهایی مانند این منابعی ندارند که بتوانند به یک بیماری عفونی پاسخ دهند — نه مردم را مداوا کنند و نه با سرعت مناسب گزارش دهند تا به مابقی جهان کمک کنند.
من ارزیابی از مراکز مداوای ابولا در سیرالئون را هدایت کردهام، و حقیقت اینکه پزشکان محلی در سیرالئون بحران ابولا را خیلی زود تشخیص دادند، اول به عنوان یک بیماری واگیردار ویروسی همراه با خونریزی و بعد به عنوان خود ابولا. اما، پس از شناسایی کردن آن، منابعی برای پاسخ به آن نداشتند. آنقدر پزشک نداشتند، تخت کافی بیمارستان نداشتند و اطلاعات کافی در نحوه درمان ابولا نداشتند یا آنکه چطور عفونت را مهار کنند. یازده پزشک در سیرالئون از ابولا مردند. این کشور تنها ۱۲۰ پزشک در شروع بحران داشت. در مقایسه، مرکز پزشکی بِیلور دالاس بیش از هزار پزشک در کادر خود دارد.
این انواعی از بیعدالتیهاست که آدمها را میکشد. ابتدا، وقتی شیوع بیماری آغاز میشود فقرا را میکشد، و بعد آدمها را در سراسر جهان میکشد وقتی بیماری گسترده شد. اگر واقعا میخواهیم که شیوع این بیماریها کند شود و تاثیر آن حداقل شود، باید مطمئن شویم که همه کشورهای جهان از ظرفیت تشخیص بیماریهای جدید، و درمان آن و اعلام گزارش جهت به اشتراک گذاشتن اطلاعات برخوردارند.
کووید-۱۹ بار سنگینی بر دوش سیستمهای بهداشتی خواهد بود. کووید-۱۹ همچنین برخی از نقطه ضعفهای واقعی را در زنجیره تامین ملزومات بهداشتیمان مشخص کرده است . سفارش-تنها-در-موقع نیاز، سیستمهای ضعیف تنها وقتی اوضاع خوب است مناسبند، اما در زمان بحران، به معنی آن هستند که ما ذخیرهای نداریم. اگر بیمارستانی — یا کشوری — ذخیره ماسک یا لوازم حفاظت شخصی را تمام کند، انباری بزرگ پر از جعبههایی که میتوانیم برداریم وجود ندارد. باید به تولید کننده سفارش دهی، باید صبر کنی تا تولید شود و باید صبر کنی تا حمل شود، معمولا از چین. این تاخیر هنگامی است که سرعت مهم است.
اگر به خوبی برای کووید-۱۹ آماده بودیم، چین شیوع بیماری را سریعتر تشخیص میداد. آنها برای مواظبت از مبتلایان آماده میبودند بدون نیاز به ساختمانهای جدید. اطلاعات صحیح را به شهروندان انتقال میدادند تا ما پخش این شایعات احمقانه را نمیدیدیم در شبکههای اجتماعی چین. و آنها اطلاعات خود را با متصدیان بهداشت جهانی به اشتراک میگذاشتند تا بتوانند به سیستمهای ملی بهداشت گزارش دهند و خود را برای پخش ویروس آماده کنند. سیستمهای بهداشت ملی در اینصورت می توانست تجهیزات حفاظتی مورد نیاز را انبار کند و خدمت رسانان بهداشت را برای کنترل سرایت و مداوا آموزش دهند. ما پروتکلهای علمی برای کارهایی که در صورت بروز باید انجام شوند داریم، مثل کشتیهای تفریحی که بیماران مبتلا دارند. و اطلاعات واقعی که میتوانست به مردم همه جا اعلام شود، تا دیگر موردهای ناراحت کننده و شرم آور ترس از خارجیها را نمیدیدیم، مثل حمله به افراد با چهره آسیایی در خیابانهای فیلادلفیا. اما با وجود همه اینها، هنوز هم شیوع بیماری میداشتیم. انتخابهایی که ما در استفاده از این سیاره میکنیم این را حتمی می کند.
چیزی که همه متخصصان درباره کووید-۱۹ موافقند، این که: اینجا در آمریکا، و در سطح جهان، اوضاع قبل از بهتر شدن، بدتر خواهد شد. ما مواردی از انتقال انسانی را خواهیم دید که ناشی از بازگشت مسافران نخواهند بود، اینها در محله اتفاق میافتد، و مردمی که آلوده به کووید-۱۹ شدهاند را خواهیم دید و حتی نمیفهمیم که آلودگی از کجا آمده است. اینها علائم همهگیری است که بدتر میشود، نه همهگیری که تحت کنترل است.
ناراحت کننده است، اما تعجبآور نیست. متخصصین جهانی بهداشت، وقتی در باره سناریوهای ویروس جدید صحبت میکنند، این یکی از سناریوهایی است که به آن توجه میکنند. همه امیدواریم که به راحتی تمام شود، اما وقتی متخصصین از برنامه ریزی ویروسی صحبت میکنند، این وضعیت و مسیری است که توقع دارند که ویروس حرکت کند.
میخواهم که اینجا صحبت را با یک نصیحت شخصی تمام کنم. دستهایتان را بشویید. دستهایتان را خیلی بشویید. میدانم که حالا هم دستهایتان را خیلی میشویید چون کثیف نیستید، اما دستهایتان را باز هم بیشتر بشویید. نشانهها و روالهایی در زندگی بگذارید تا به شستن دستها مجبورتان کند. هربار که وارد یا خارج از ساختمانی میشوید دستهایتان را بشویید. وقتی به جلسهای میروید یا برمیگردید دستهایتان را بشویید. آدابی را برای شستن دست تعریف کنید.
تلفن خود را ضد عفونی کنید. دائما تلفن را با دست کثیف و نشسته لمس میکنید. میدانم که آن را با خود به توالت میبرید.
پس آن را ضد عفونی کنید و سعی کنید در جمع استفاده نکنید. شاید تیک تاک و اینستاگرام تنها چیزهای خانگی باشند.
به صورتتان دست نزنید. چشمهایتان را نمالید. ناخنتان را نجوید. با پشت دست بینی خود را نمالید. منظورم اینکه، اصلا این کار را نکنید، زشت است.
ماسک صورت نپوشید. ماسک صورت برای افراد بیمار و امدادرسانان است. اگر بیمار هستید، ماسک صورت عطسه و سرفه شما را میپوشاند و از افرادی که اطرافتان هستند محافظت میکند. و اگر یک امدادرسان هستید، ماسک صورت یک وسیله از مجموعه وسایل شماست که تجهیزات حفاظت شخصی نام دارد که شما در استفاده از آن آموزش دیدهاید تا از بیمار مواظبت کنید و خود بیمار نشوید. اگر یک شخص معمولی سالم هستید که ماسک میپوشید، تنها باعث می شود که صورتتان عرق کند.
بگذارید ماسکهای صورت در مغازهها بمانند برای پزشکان و پرستاران و افراد بیمار.
اگر فکر میکنید که نشانههای کووید-۱۹ را دارید، خانه بمانید، با پزشکتان برای مشورت تماس بگیرید. اگر مبتلا به کووید-۱۹ تشخیص داده شدید، یادتان باشد معمولا خیلی ملایم است. و اگر سیگاری هستید، حالا بهترین وقت است که سیگار کشیدن را ترک کنید. یعنی، اگر سیگاری هستید، همیشه حالا بهترین وقت است برای ترک سیگار. اما اگر سیگاری هستید و نگران ابتلا به کووید-۱۹، تضمین میکنم که ترک بهترین کاری است که میتوانید انجام دهید تا خود را از بدترین تاثیرات کووید-۱۹ محافظت کنید.
کووید-۱۹ چیز ترسناکی است، در زمانی که تقریبا همه اخبار به ما حس ترس میدهند. و خیلی از انتخابهای بد اما جذاب در مواجهه با آن وجود دارند: ترس، ترس از خارجیها، ترس از مکانهای شلوغ، قدرت طلبی، دروغ در بیش از حد ساده جلوه دادن که باعث میشود تا تنفر و خشم و حس تنهایی راهحلهایی برای شیوع بیماری به نظر برسند. که نیستند. تنها باعث می شوند که کمتر آماده باشیم.
مجموعه راهحلهایی کسل کننده اما موثر هم وجود دارند که میتوانیم در پاسخ به شیوع از آنها استفاده کنیم، چیزهایی ماند بهبود بهداشت اینجا و همهجا؛ سرمایهگذاری در زیرساختهای بهداشتی و نظارت بر بیماریها تا وقتی بیماری جدیدی آمد متوجه شویم؛ ساخت سیستمهای بهداشت در تمام جهان؛ توجه به تقویت زنجیره تامین تا در مواقع اضطراری آماده باشند؛ و آموزش بهتر، تا توانایی صحبت درباره شیوع بیماری و ریاضیات مخاطره را بدون ایجاد ترس کور داشته باشیم.
ما باید منصف باشیم، چون در این شرایط، مثل خیلی اوقات دیگر، انصاف به نفع خود ماست.