در ایران ، رشد سریع شهرنشینی به گونه‌ای است که متناسب با مکان مناسب فضاهای شهری نیست. پیامد اصلی این امر عدم ارائه خدمات و سیستم خدمات رسانی به شهروندان است. هدف از این مطالعه ، “مکان یابی مطلوب بیمارستان های منطقه 7 در شهر تهران” است.
این پژوهش از نوع توصیفی – تحلیلی است. برای جمع آوری اطلاعات و داده ها از مطالعات میدانی استفاده می شود و با توجه به اطلاعات به دست آمده ، برای بررسی منطقه مورد مطالعه از نظر دسترسی به جاده ارتباطی ، فضای سبز ، دور از مراکز صنعتی ، نظامی و گسل و همچنین برای توزین معیارها ، از مدل AHP استفاده می شود. سپس ، با استفاده از مدل تصمیم TOPSIS در نرم افزار GIS ، ارزیابی معیارها بررسی شده و نقشه های مناسب تهیه شده است ، در نهایت نقشه ای که نشان دهنده بهترین مکان برای ساخت بیمارستان در این منطقه است ، استخراج می شود.
با ترکیب و همپوشانی لایه های داده ، نقشه نهایی به دست آمد و مشخص شد که قطعه شمال شرقی (خیابان صلیب رسالت و کابلی) ، مرکزی (خیابان های شهید مطهری و میراماد) و جنوب شرقی (بخشی بخشی و خیابان دماوند) در منطقه 7 ساختمان دارای اولویت و امتیاز بیشتری برای ساخت بیمارستان هستند.
سیستم تصمیم گیری چند معیاره (MCDM) با GIS می تواند به عنوان ابزاری موثر در انتخاب سایت بیمارستانها مورد استفاده قرار گیرد. واقع بودن در بيمارستان ها ، نزديكي فضاهاي سبز و جاده ارتباطي و فاصله آن از مناطق صنعتي و نظامي و نيز گسل ، قابليت اين مدل در اين مطالعه ثابت شده است.
عنوان مقاله
site selection of urban hospital using combined techniques of MCDM and Spatial analysis of GIS
Case study: region 7 in Tehran city
دانلود کامل مقاله 
https://jhosp.tums.ac.ir/article-1-5074-en.html
بدون دیدگاه