مقدمه ای بر GIS عنوان پستی است که امروز به آن می پردازیم .این پست توسط یک پژوهشگر نوشته شده و وب سایت ما مسئولیت آن را بر عهده نمی گیرد .

این سخنرانی شامل موارد زیر خواهد بود:

GIS چیست

کاری که GIS انجام می دهد

کاری که GIS انجام نمی دهد

GIS و باستان شناسی  ساختارهای داده:

• بردار
• رستر

نقشه برداری از سیستم ها و فرافکنی  بسته های نرم افزاری GIS:

• ArcGIS
• دیگران

GIS چیست؟

امروز ما در مورد اینکه GIS چیست و چگونه ساختار آن صحبت می شود صحبت خواهیم کرد. استفاده از GIS اکنون در باستان شناسی گسترده شده است ، اما برای اینکه بفهمیم چرا و چه کاری می تواند برای ما به عنوان باستان شناس انجام دهد ، ابتدا باید بفهمیم که واقعاً چیست. به عنوان مخفف ، GIS معمولاً به معنای سیستم های اطلاعات جغرافیایی یا علوم اطلاعات جغرافیایی است. متأسفانه ، در مورد آنچه در واقع GIS را تعریف می کند اختلاف نظر وجود دارد ، حتی برخی معتقدند که این اصطلاح اصلاً مفید نیست.

با این حال ، این نرم افزار وجود دارد و هنگام مطالعه گذشته ، کارهای زیادی را انجام می دهد که بسیار مورد استفاده قرار می گیرند. به همین ترتیب ، می توانیم تعریف Wheatley و Gillings از GIS را “سیستم های رایانه ای که هدف اصلی آنها ذخیره ، دستکاری ، تجزیه و تحلیل و ارائه اطلاعات مربوط به فضای جغرافیایی است” دنبال کنیم. این تعریفی است که می تواند سایر فن آوری ها مانند CAD را نیز توصیف کند: با این حال ، تفاوت اصلی با GIS در توانایی های آن است که هم منابع چندگانه داده را ادغام می کند و هم فضا را تجزیه و تحلیل می کند.

GIS چه کاری انجام می دهد؟

بنابراین ، GIS در واقع چه کاری انجام می دهد؟ در واقع چندین چیز:

به کاربران امکان می دهد چندین منبع مختلف داده جغرافیایی را در یک محیط رایانه ای واحد ترسیم کنند. منابع مختلف داده معمولاً به صورت لایه هایی در نظر گرفته می شوند که ممکن است به دلخواه مرتب شده و خاموش و روشن شوند ، در شفافیت های مختلف تنظیم شده و از طریق ابزاری مانند بزرگنمایی ، تغییر شکل و گاهی چرخش دستکاری شوند.

به کاربران اجازه می دهد تا از ابزارهای مختلف و قدرتمند زیادی برای تجزیه و تحلیل توزیع فضایی داده های خود استفاده کنند. این تحلیل فضایی می تواند مسیری را برای کشف و باز کردن قفل الگوهای دیده نشده در داده های ما فراهم کند و جنبه های ناشناخته گذشته را روشن کند.

همچنین به کاربران این امکان را می دهد تا نقشه های کاغذی و الکترونیکی را برای گنجاندن در کار خود و انتشار نتایج خود به جوامع باستان شناسی ، تاریخی و عمومی گسترده تولید کنند. بسته به نرم افزار GIS مورد استفاده ، این ممکن است شامل انیمیشن ها یا نقشه های تعاملی ارائه شده از طریق اینترنت باشد.

بنابراین ، اساساً ، GIS ابزاری را برای تلفیق داده های مکانی ، تجزیه و تحلیل داده های مکانی و ارائه داده های مکانی به مخاطبان گسترده تر فراهم می کند. GIS زمانی بهترین عملکرد را دارد که کاربرانش رویکردی مبتنی بر س takeال داشته باشند. به عبارت دیگر ، اگر سوالی دارید که می خواهید از داده های خود بپرسید ، باید به این فکر کنید که آیا GIS می تواند به شما در پاسخ دادن به این سوال کمک کند ، کدام ابزار خاص و منابع دیگر داده برای شروع آن تجزیه و تحلیل مورد نیاز است یا خیر؟ منافع بالقوه بیشتر از هزینه بالقوه در زمان (و گاهی ناامید کننده) است. نمونه سوالات باستان شناسی که GIS می تواند به آنها کمک کند شامل موارد زیر است:

که در آن 2دوم سکه های قرن بعد از میلاد در آکسفوردشایر پیدا شده است؟

چه رابطه ای بین لکه های تبر سنگی سنگ نئولیتیک و معادن وجود دارد؟

آیا بین مکان های شناخته شده پناهگاه های عصر آهن و مکان های چشمه مدرن رابطه مکانی وجود دارد؟

آیا ارتباطی بین گسترش کشاورزی در اروپا و در دسترس بودن رودخانه های قابل کنترل وجود داشت؟  احتمال ایجاد آشفتگی باستان شناسی در ساخت یک پارک موضوعی جدید چقدر است؟

این سوال آخر سوالی است که سعی خواهیم کرد از طریق عنصر عملی این دوره بررسی کنیم.

GIS چه کاری انجام نمی دهد؟

با این حال ، GIS نوعی دارو نیست که بتواند همه مشکلات ما را برطرف کند. این اشکال و اشکال مختلفی دارد که هر کاربری که می خواهد با کیفیت و نتایج معتبر تولید کند باید در ذهن داشته باشد:

پنهان کردن داده های بی کیفیت با وارد کردن آنها در GIS آسان است و در نتیجه نقشه هایی ارائه می شود که مرجعی ناشایست را منتقل می کنند. کاربران باید هرگونه نگرانی را که در مورد کیفیت داده دارند ، چه در شرح نقشه چاپ شده ، و چه ترجیحاً از طریق استفاده از نمادشناسی مناسب ، کاملاً روشن کنند. به عنوان مثال ، هرگونه عدم اطمینان در ارتباط با اشیا can را می توان از طریق انتخاب دقیق نمادها (به عنوان مثال نیمی از مربع های پر شده برای مکانهای قلعه رومی) یا استفاده هوشمندانه از شفافیت ، از طریق نمودار بیان کرد.

نقشه های الکترونیکی خروجی از GIS ممکن است نیاز به تغییر در نرم افزار ویرایش تصویر داشته باشد تا بهترین نتیجه را برای انتشار داشته باشد. به عنوان مثال ، ترغیب GIS برای دستیابی به بهترین وضوح در برچسب زدن اشیا sometimes ممکن است دشوار باشد ، بنابراین برخی از برچسب زدن ها ممکن است با استفاده از ویرایشگر تصویر بهتر انجام شود. اگر احتمالاً نیاز به ویرایش بیش از حد تصویر باشد و تنها تهیه نقشه های با کیفیت انتشار باشد ، تهیه تولید نقشه های خود با استفاده از نرم افزار رسم آسان تر است ، و نه انجام فرآیند طولانی مدت ورود داده ها به GIS. .

بسیاری از ابزارهای ارائه شده توسط بسته های GIS را می توان برای داده هایی استفاده کرد که استفاده از آنها مناسب نیست. از ابزارهای GIS می توان برای حمایت از ایده های کاملاً جعلی و کدر کردن آنچه ممکن است به عنوان نتیجه گیری های غیرقابل قبول باشد ، استفاده کرد. علاوه بر این ، تولید نتایج با استفاده از ابزار GIS بسیار زیباست اما بسیار زیبا است اما محتوای محتوای کمی را منتقل می کند بسیار آسان است. به همین ترتیب ، استفاده از ابزارهای تجزیه و تحلیل فضایی فقط در موارد مناسب باید انجام شود: شما می توانید این را با مراجعه به مستندات ابزار ، کتابهای درسی GIS و نتایج و روشهای مطالعات مقایسه ای انجام شده توسط سایر محققان تعیین کنید.

سرانجام ، گسترده ترین بسته های GIS تنها کسری از پیچیدگی فضایی واقعی جهان پیرامون ما را بیان می کنند.

دلیل این امر آن است که بعد سوم به درستی نمایش داده می شود و علاوه بر این ، زمان در اکثر بسته های معمولی GIS وجود ندارد. زمان چیزی است که جغرافیا را از هندسه جدا می کند ، بنابراین نرم افزار فعلی GIS ناقص باقی خواهد ماند تا زمانی که توسعه دهندگان آنها شروع به ادغام زمانه کنند. این موضوعی است که نباید بی جهت نگران کاربران جدید GIS باشد ، اما آنها باید به یاد داشته باشند که هر نقشه ای که آنها با استفاده از این نرم افزار تولید می کنند ، همیشه ساده سازی پیچیدگی واقعی جهانی است که بشریت در آن زندگی کرده و زندگی کرده است.

با این وجود ، اگر با س questionال و نگرش مناسب به استفاده از GIS بپردازیم ، مزایای استفاده از آن می تواند لژیون باشد.

GIS در باستان شناسی

همانطور که قبلاً ذکر شد ، GIS اکنون در بین باستان شناسان بسیار استفاده می شود و همچنین ارتباط آن با اعضای سایر رشته های تاریخی بیشتر است. انواع مختلفی از داده ها را می توان در یک پروژه GIS باستان شناسی ادغام کرد ، و بسیاری از اشکال مختلف تجزیه و تحلیل به طور مناسب برای آنها اعمال می شود. انواع داده های معمول عبارتند از:

داده های نقشه زمینه ، برگرفته از آژانس های نقشه برداری ملی یا منابع دیگر.  مدل های ارتفاعی دیجیتال (DEM) زمین (موارد بعدی بعداً).

عکس های هوایی از مکان های باستانی.

تصاویر ماهواره ای ، برای نمایش زمینه های جغرافیایی پس زمینه ، الگوهای پوشش گیاهی مدرن ، یا کشف سایت های جدید (به ویژه در مناطق بیاب و بیابانی) استفاده می شود.

نتایج بررسی های ژئوفیزیکی ، مانند مقاومت ، مغناطیس سنجی ، رادار نفوذی زمین و غیره  نتایج نظرسنجی میدانی ، نشان دادن تراکنش ها / سایت های بررسی و شامل محتوای کمی آنها.

داده های حفاری با استفاده از ابزار طراحی به کمک کامپیوتر (CAD) ثبت شده است.  سوابق سایت ها و بناهای تاریخی و سایر معادل های آن.

داده های محیطی ، مانند نقشه های خاک ، هیدرولوژی ، داده های آب و هوایی و غیره

همه اینها و بسیاری از انواع دیگر داده های مکانی ممکن است با هم ترکیب شده و در GIS مورد مطالعه قرار گیرند. باستان شناسان باسواد به سیستم اطلاعات جغرافیایی ممکن است از روش های مختلف تحلیلی برای کاوش و آزمایش این مجموعه داده ها استفاده کنند ، که معمولاً شامل موارد زیر است:

دیدگاه هایی که زمین قابل مشاهده از یک سایت خاص را نشان می دهد.  مدل سازی پیش بینی مناطق حساسیت باستان شناسی.

سطوح هزینه ای که برای ترسیم مسیرهای ممکن سفر قبلی در چشم انداز استفاده می شود.

سطوح ترند برای تخمین متوسط ​​حالت یک متغیر (مانند رسوب مصنوعات) در یک منظره استفاده می شود.  جستجوی فضایی و مشخصه داده ها و تجزیه و تحلیل آماری.

تجزیه و تحلیل خوشه ها ، مناطق و حوضه های آبریز سایت.  مدل سازی هیدرولوژیکی و محیط زیستی.

اینها مشکلات و مزایای متنوعی دارند که در سخنرانی بعدی به آنها پرداخته خواهد شد. در حال حاضر ، فقط کافی است که بگوییم ابزارهای GIS زیادی در دسترس است که معمولاً در مورد مواد باستان شناسی استفاده می شود. انتقاد اصلی به GIS باستان شناسی این است که می تواند منجر به درجه غیرقابل قبول جبر محیطی در نتایج آن شود. این در ادامه بحث خواهد شد

سخنرانی ، اما باز هم نباید هیچ مشکلی بزرگی برای باستان شناسانی که از روش GIS با رویکرد مناسب پرسش و نگرش در نظر گرفته اند ، ایجاد کند.

فرآیند تجزیه و تحلیل داده های مکانی با استفاده از GIS باید با ارزیابی اینکه چه داده ای دارید ، چه چیزهایی را باید خودتان جمع آوری کنید و چه چیزهایی را باید از افراد و سازمان های دیگر بدست آورید ، آغاز شود. در این مرحله همچنین باید در نظر بگیرید که آیا استفاده از روش های GIS مفید و مقرون به صرفه است یا خیر ، و اینکه چه ابزار خاصی می تواند نتایج جالبی را در متن داده هایی که در اختیار دارید و س questionsالاتی که می خواهید در نظر بگیرید ، ایجاد کند. پس از این ارزیابی ، اولین مرحله ورود اطلاعات شخصی خود به GIS این است که تصمیم بگیرید کدام مدل داده با ماهیت هر ماده از مطالب شما متناسب است.

ساختارهای داده

داده های مکانی وارد شده در GIS همیشه در یکی از دو ساختار اصلی داده قرار می گیرد ، یا داده های شطرنجی یا بردار است. ابتدا با استفاده از مدل داده شطرنجی ، فضا را به عنوان یک میدان مداوم متشکل از مربع (به نام پیکسل) با اندازه استاندارد ، مانند تصویر روی مانیتور کامپیوتر یا صفحه تلویزیون نشان می دهد. بنابراین در صورت استفاده برای نمایش داده های مداوم ، مناسب ترین حالت مناسب است. نمونه های متداول داده های متناسب با مدل داده های شطرنجی در باستان شناسی شامل عکس های هوایی ، تصاویر ماهواره ای ، نتایج ژئوفیزیک ، نقشه های خاک ، نقشه های اسکن شده مانند نقشه های اولیه بررسی Ordnance Survey و DEM ها و غیره است. برای شفافیت ، مدل DEM یا ارتفاع دیجیتال یک شبکه شطرنجی است که ارتفاع سطح زمین را برای هر سلول شبکه ارائه می دهد. اینها ممکن است مستقیماً با استفاده از LIDAR نصب شده در هواپیما یا از مدار ثبت شوند ، یا ممکن است از سایر داده های ارتفاع مانند نقشه های کانتور برآورد شود. در حالی که ضبط داده های ناپیوسته مانند سیستم های رودخانه ای یا جاده ای به عنوان یک شبکه رستر نیز ممکن است ، ممکن است منجر به مقدار زیادی ازدیاد داده شود و همچنین منجر به کاهش کیفیت داده شود. با این حال ، ممکن است لازم باشد که به راحتی بتوانید از ابزارهای ویژه تحلیلی استفاده کنید. بزرگترین دشواری هنگام کار با مجموعه داده های شطرنجی این است که می توانند بسیار بزرگ شوند: یک DEM 20 20 20 کیلومتری متشکل از مربع های شبکه 10 10 10 متر شامل 40000 سلول است. افزایش رزولوشن به 1 1 1 متر منجر به یک رستر حاوی 400000،000 سلول (یعنی 400 مگاپیکسل) می شود. اکثر کامپیوترها برای نمایش چنین رستری با هر چیزی که به سرعت قابل استفاده نزدیک می شود ،

در مقابل ، مدل داده بردار ، ماده را به عنوان نقاط ، خطوط و مناطق نشان می دهد. بنابراین ، هنگام استفاده برای نشان دادن داده های ناپیوسته ، مناسب ترین حالت است. نمونه های متداول داده هایی که در مدل داده های برداری در باستان شناسی قرار می گیرند ، شامل داده های توپوگرافی بررسی Ordnance ، رودخانه ها ، دریاچه ها ، خطوط ساحلی ، جاده ها ، مناطق اداری ، ترانسکت های بررسی میدانی ، پرونده های CAD ، یافتن نقاط ، سوابق سایت ها و بناها و نقشه های خاک دوباره و غیره داده های برداری نسبت به داده های شطرنجی (که با بزرگنمایی های زیاد می توانند بسیار مسدود شوند) برای بزرگنمایی و کوچکتر شدن مناسب هستند و با پیوند دادن چندین فیلد ویژگی به اشیاographic جغرافیایی بسیار بهتر کنار می آیند. این به ویژه در مواردی است که پیوست قسمت های متن ضروری است. پیوند دادن یک جدول داده به نقشه نقاط یافتن ثبت شده با استفاده از مدل داده برداری ، بسیار آسان تر از آن است که اگر به صورت شطرنجی ثبت شوند. این سهولت پیوند دادن با ویژگی ها احتمالاً بیشترین قدرت مدل داده برداری است ، زیرا رسترها با راحتی بیشتری فقط با یک یا تعداد معدودی فیلد عددی برای هر سلول مرتبط هستند (مانند نوارهای قرمز ، سبز و آبی در عکس هوایی رنگی) ) مدل داده برداری همچنین امکان ضبط صحیح توپولوژی را فراهم می کند: این روابط هندسی منطقی بین اشیا است. روابط توپولوژیک مشترک شامل قرار گرفتن در داخل یا خارج یک چند ضلعی ، ماهیت جاده یا رودخانه است (یعنی بالاتر از آن ، زیرا رسترها به راحتی با فقط یک یا تعداد معدودی از فیلدهای عددی برای هر سلول در ارتباط هستند (مانند نوارهای قرمز ، سبز و آبی در عکس هوایی رنگی). مدل داده برداری همچنین امکان ضبط صحیح توپولوژی را فراهم می کند: این روابط هندسی منطقی بین اشیا است. روابط توپولوژیک مشترک شامل قرار گرفتن در داخل یا خارج یک چند ضلعی ، ماهیت جاده یا رودخانه است (یعنی بالاتر از آن ، زیرا رسترها به راحتی با فقط یک یا تعداد معدودی از فیلدهای عددی برای هر سلول در ارتباط هستند (مانند نوارهای قرمز ، سبز و آبی در عکس هوایی رنگی). مدل داده برداری همچنین امکان ضبط صحیح توپولوژی را فراهم می کند: این روابط هندسی منطقی بین اشیا است. روابط توپولوژیک مشترک شامل قرار گرفتن در داخل یا خارج یک چند ضلعی ، ماهیت جاده یا رودخانه است (یعنی بالاتر از آن ،

یا اولویت تقاطع و غیره). به عنوان مثال ، ماتریس هریس که برای بیشتر باستان شناسان انگلیسی آشنا است ، مانند نقشه زیرزمینی لندن ، توپولوژی را تشکیل می دهد. ثبت توپولوژی می تواند هنگام استفاده از GIS برای مطالعه شبکه های سفر ، جریان رودخانه ها و غیره مهم باشد و همچنین گام مهمی در ساخت یک مجموعه داده بردار قوی است.

در گذشته ، برای مطالعه داده های شطرنجی یا بردار ، به سیستم های مختلف نرم افزاری GIS نیاز بود ، اما سیستم های مدرن تمایل دارند که ظرفیت مطالعه هر دو را با هم فراهم کنند. با این حال ، منشا rast شطرنجی یا بردار بسته نرم افزاری مورد استفاده ، اغلب در ارائه بیشتر ابزارها برای مطالعه داده هایی که متناسب با مدل داده اصلی آنها است ، منعکس می شود. انتخاب بین نمایش داده ها در قالب شطرنجی یا بردار معمولاً با توجه به نوع داده های نشان داده شده تعیین می شود ، زیرا انواع خاصی از داده ها خود را به یکی از این دو مدل می دهند. با این وجود ، در صورت شایسته بودن شرایط ، ارائه داده های زیادی با استفاده از هر دو مدل ممکن است. به طور کلی ، کاربران در می یابند که مدل داده های آنها قبلاً توسط کسانی که داده های مورد استفاده خود را ایجاد کرده اند ، تعیین شده است. با این اوصاف، آنها باید از شیوه های مختلف رفتار دو مدل داده و تجزیه و تحلیل های مختلفی که می توان برای آنها اعمال کرد ، آگاه باشند (در سخنرانی بعدی در مورد آنها). بعلاوه ، هنگام ایجاد مجموعه داده های خود ، کاربران باید دقت کنند که مناسب ترین مدل داده را انتخاب کنند ، هم از نظر نوع داده مورد تجزیه و تحلیل و هم از سوالات کاربر برای استفاده از آنها می خواهد استفاده کند. در واقع ، رسترها برای ضبط و تجزیه و تحلیل متغیرهای نوع میدان مداوم ، و بردارها در مواردی که بسیاری از ویژگی ها باید مطالعه شوند ، بهتر هستند. بیشتر پروژه ها شامل ترکیبی از داده های شطرنجی و بردار است. کاربران باید مراقب باشند که مناسب ترین مدل داده را انتخاب کنند ، هم از نظر نوع داده مورد تجزیه و تحلیل و هم از س theالاتی که کاربر می خواهد از آن برای پاسخ دادن استفاده کند. در واقع ، رسترها برای ضبط و تجزیه و تحلیل متغیرهای نوع میدان مداوم ، و بردارها در مواردی که بسیاری از ویژگی ها باید مطالعه شوند ، بهتر هستند. بیشتر پروژه ها شامل ترکیبی از داده های شطرنجی و بردار است. کاربران باید مراقب باشند که مناسب ترین مدل داده را انتخاب کنند ، هم از نظر نوع داده مورد تجزیه و تحلیل و هم از س theالاتی که کاربر می خواهد از آن برای پاسخ دادن استفاده کند. در واقع ، رسترها برای ضبط و تجزیه و تحلیل متغیرهای نوع میدان مداوم ، و بردارها در مواردی که بسیاری از ویژگی ها باید مطالعه شوند ، بهتر هستند. بیشتر پروژه ها شامل ترکیبی از داده های شطرنجی و بردار است.

نقشه برداری از سیستم ها و فرافکنی

هنگامی که داده های خود را در قالب مناسب کامپیوتری کردید ، شاید با مشکل ترین جنبه GIS برای مفهوم پردازی غیر جغرافی دانان روبرو شوید: پیش بینی نقشه. اگر فقط می خواهید با داده های سرزمین اصلی انگلستان کار کنید ، بهترین کار این است که اگر همه چیز را با استفاده از مختصات Ordnance Survey National Grid ثبت کنید ، زیرا این کار فکر شما را برای پیش بینی به حداقل می رساند. با این حال ، برای ورود به GIS ، شما باید عناصر مشرق و شمال شرقی را در زمینه های جداگانه ضبط کنید و اگر با داده هایی روبرو هستید که بیش از یکی از مربع های شبکه بزرگ 100 100 100 کیلومتری را دارد که توسط سیستم عامل با استفاده از حروفی تعیین شده است برای تبدیل آنها به مقادیر عددی (دستورالعمل نحوه انجام این کار به عنوان بخشی از این دوره گنجانده شده است). با این اوصاف،

با این حال ، اگر با داده های غیر انگلیس یا داده های انگلستان که با استفاده از طول و عرض جغرافیایی ثبت شده اند کار می کنید ، باید با پیش بینی کنار بیایید. پیش بینی نقشه روشی است که به وسیله آن سطح منحنی زمین روی صفحه مسطحی برای نمایش روی نقشه کاغذی یا صفحه رایانه نقشه برداری می شود. یک آزمایش ساده برای فهمیدن اینکه چرا فرافکنی ضروری است تلاش برای بسته بندی یک قطعه کاغذ مستطیل شکل به دور یک توپ است: به زودی خواهید فهمید که انجام این کار بدون تا زدن قابل توجه کاغذ یا پاره شدن قسمتها غیرممکن است. در نتیجه ، هر گونه تلاش برای ترسیم نقشه سطح منحنی کره زمین بر روی یک نقشه مسطح ، ناگزیر باید نوعی سازش را شامل شود.

مختصات نقشه دو دسته اساسی وجود دارد: جغرافیایی و پیش بینی شده. مختصات جغرافیایی بر حسب طول و عرض جغرافیایی بیان می شوند و هر جسمی را با دقت روی سطح زمین قرار می دهند. با این حال ، هر خط ظاهرا مسطحی بر روی نقشه وجود دارد

ساخته شده از مختصات جغرافیایی ، در واقع یک منحنی است که روی نقشه بر روی زمین قرار می گیرد. در نتیجه ، محاسبه مسافت و مساحت به طور منفی پیچیده می شود. بسیار آسان تر است اگر بتوانیم از نقشه ای استفاده کنیم که یک خط مستقیم روی نقشه منعکس کننده یک خط ظاهرا مستقیم بر روی زمین باشد. این همان جایی است که مختصات پیش بینی شده وارد می شوند. انواع مختلفی از طرح نقشه وجود دارد ، اما هدف اصلی همه آنها یکسان است: اندازه گیری متغیرهای خاص بدون نیاز به ریاضیات بیش از حد پیچیده امکان پذیر است. برخی از پیش بینی ها زاویه ها ، برخی فاصله ها و برخی مناطق را حفظ می کنند. علاوه بر این ، بیشتر پیش بینی ها فقط برای یک منطقه کوچک از سطح زمین کار می کنند: اگر یک کاغذ صاف را روی یک توپ قرار دهید ، می توانید ببینید که چگونه می توانید از نزدیک الگوهای سطح توپ را در نقطه تماس ردیابی کنید ،

پیچیدن کاغذ دور توپ به صورت مخروطی یا استوانه ای اوضاع را بهبود می بخشد اما باز هم منجر به اعوجاج می شود. بیشتر سیستم های فرافکنی به همین ترتیب کار می کنند و همچنین کار در انگلیس نیز به همین دلیل راحت است ، زیرا سرزمین اصلی انگلیس به اندازه کافی کوچک است که بدون برخورد با تحریف زیاد با استفاده از یک سیستم واحد قابل پیش بینی است. افرادی که در کشورهای بزرگتر کار می کنند دشواری بیشتری خواهند داشت.

بنابراین ، تقریباً همیشه بهترین و ساده ترین کار با مختصات پیش بینی شده در هر زمان ممکن است. با این حال ، بسیاری از منابع داده مختصات جغرافیایی را تولید می کنند. این امر به ویژه در مورد باستان شناسان هنگام جمع آوری داده ها با استفاده از GPS که به طور متعارف در عرض و عرض جغرافیایی تولید می شود ، اتفاق می افتد. قبل از انجام دقیق آنالیزهای مکانی ، چنین منبع داده ای باید به مختصات پیش بینی شده تبدیل شود. اگر در خارج از انگلستان کار می کنید ، معمولاً ساده ترین راه این است که از سایر باستان شناسان محلی بپرسید که از چه پیش بینی هایی استفاده می کنند و سپس این کار را دنبال کنید. وقتی نمی توانید تعیین کنید از کدام طرح باید استفاده کنید ، یک گزینه مناسب برای انتخاب همه گیرها است ، Universal Transverse Mercator است. فرافکنی با استفاده از GIS کاملاً ساده است ،

همچنین موضوعات سیاسی در مورد انتخاب فرافکنی وجود دارد. به یک نقشه عادی از جهان فکر کنید: این احتمالاً در طرح سنتی مرکاتور وجود دارد ، زیرا بلبرینگ ها را برای ناوبری حفظ می کند. با این حال ، هنگامی که به سمت قطب ها می روید ، این طرح خاص منطقه را بسیار تحریف می کند. در نتیجه ، اروپای غربی ، روسیه و آمریکای شمالی در مقایسه با کشورهای نزدیک به خط استوا از نظر اندازه اغراق آمیز هستند. این قابل درک است که به دلیل نزدیکی با خط استوا ، و همچنین در سایر نقاط جهان ، یک کشمکش واقعی در کشورهای در حال رشد نیروگاهی مانند چین ، برزیل و هند است. به همین ترتیب ، اگر در مناطق استوایی کار کنید ، اگر پیش بینی نقشه ای را انتخاب کنید که اندازه نسبی کشورهای آنها را کاهش دهد ، می تواند احترام همکاران محلی شما برای کار شما را کاهش دهد.

هنگامی که داده های خود را در GIS خود ادغام کردید و در صورت لزوم آن را در یک سیستم مختصات مناسب پیش بینی کردید ، در نهایت می توانید تجزیه و تحلیل خود را شروع کنید. ما در سخنرانی بعدی درباره آن بحث خواهیم کرد.

بسته های نرم افزاری GIS

انتخاب دیگر این است که از کدام نرم افزار استفاده کنید ، زیرا بسته های مختلف GIS وجود دارد. این دوره در اطراف ArcGIS ESRI بنا شده است ، زیرا به طور گسترده ای در دسترس باستان شناسان مستقر در دانشگاه است. با این حال ، این یک محصول ارزان قیمت نیست ، بنابراین بسته های جایگزین ممکن است در برخی شرایط مناسب تر باشند. برخی از دانشگاه ها از نرم افزار مشابه MapInfo تولید شده توسط Pitney Bowes استفاده می کنند. بسیاری از واحدهای تجاری باستان شناسی نیز از یکی از این بسته های نرم افزاری استفاده می کنند. ArcGIS و MapInfo

هر دو زندگی را به عنوان بسته های GIS بردار آغاز كردند و در نتیجه ، مسلماً ابزار بهتری برای تجزیه و تحلیل داده های بردار در اختیار دارند. با این حال ، هر دو در حال حاضر دارای ابزار گسترده رستری هستند.

با این حال ، محصولی با ریشه شطرنجی و در نتیجه ، ابزار شطرنجی قوی تر ، GRASS است. GRASS در ابتدا توسط نیروهای مسلح ایالات متحده ساخته شده است ، اما این مزیت قابل توجه را دارد که اکنون منبع باز است و به صورت رایگان توزیع می شود. منبع باز بودن به این معنی است که کد برنامه برای سازگاری در دسترس همه است. GRASS هنگامی که با یک محصول مرتبط به نام QGIS ترکیب می شود ، جایگزینی بدون هزینه و کاملاً مناسب برای محصولات عمده تجاری که قبلاً ذکر شد فراهم می کند. باستان شناسی آکسفورد به عنوان بخشی از ابتکار عملشان برای انتقال همه سیستم های رایانه ای خود به سمت نرم افزارهای منبع باز ، از طرفداران خاصی برخوردار هستند. GRASS اغلب کمتر از ArcGIS کاربر پسند است ، اما این وضعیت به سرعت در حال بهبود است. سایر گزینه های عمدتا مبتنی بر شطرنجی IDRISI و ERDAS IMAGINE هستند.

ArcGIS رهبر فعلی بازار است. هم GR و هم GRASS دارای تعداد زیادی پسوند تولید شده توسط کاربر برای افزودن قابلیت ها به نرم افزار اصلی هستند. به همین ترتیب ، اگر بتوانید از عهده آن برآیید ، ArcGIS انتخاب خوبی است ، اما GRASS برای کسانی که باید با همان داده ها و نرم افزارهای پس از دانشگاه به کار خود ادامه دهند ، گزینه قوی تری است. این امکان وجود دارد که بتوانید نسخه ای از ArcGIS را برای نصب در منزل از سرویس های فناوری اطلاعات دانشگاه خود دریافت کنید ، یا ممکن است از طریق شبکه در دسترس باشد. نصب های محلی پایدارتر بوده و عملکردهای بیشتری را شامل می شوند.

منابع داده

به عنوان آخرین یادداشت ، جزوه عملی شامل لیستی از وب سایت هایی است که می توانید داده های جغرافیایی را پیدا کنید که برای شما مفید است. همچنین ممکن است بتوانید از همکاران خود داده بگیرید یا ممکن است لازم باشد خودتان داده جمع کنید. امروزه ساده ترین راه برای جمع آوری اطلاعات مکانی در این زمینه استفاده از GPS است ، خصوصاً اگر به تجهیزات دقیق درجه بالا دسترسی دارید.

با این وجود ، امکان ادغام داده های جمع آوری شده با استفاده از هر روش سنتی دیگری در سیستم اطلاعات جغرافیایی شما نیز وجود دارد ، فقط کمی بیشتر طول خواهد کشید. هنگام جمع آوری داده های خود ، باید توجه داشته باشید که آنچه به عنوان فراداده شناخته می شود را ضبط کنید: این داده ها مربوط به داده هایی است که ماهیت و کیفیت مجموعه داده شما را توصیف می کند. این در سخنرانی نهایی بحث خواهد شد.

برای نتیجه گیری ، GIS ابزاری قدرتمند برای باستان شناسان و سایرین فراهم می کند تا بعد مکانی آنها را کاوش کنند و نقشه های با کیفیت خوبی برای انتشار تهیه کنند. این نقاط قوت و ضعف خاص خود را دارد ، اما اگر با کنجکاوی به آن نزدیک شود می تواند بینشی در مورد مطالب ما ایجاد کند که در غیر این صورت ممکن است پنهان بماند. در سخنرانی بعدی بحث در مورد کشف داده های شما ، و در سخنرانی نهایی در مورد تهیه نقشه های شما برای ارائه به جهان گسترده تر بحث خواهد شد.